-
1 fessus
fessus adj. [2 FA-], wearied, tired, fatigued, exhausted, worn out, weak, feeble, infirm: opere castrorum, S.: fessum inediā recreare: militiā cohortes, H.: caede, V.: annis, O.: vomere tauri, H.: Rubos fessi pervenimus, H.: fessi rerum, V.: ab undis, V.— Exhausted, worn out, enfeebled, feeble: volnere corpus, L.: Corporis artūs, sick, H.: vox loquendo, O.: naves, V.: res, misfortunes, V.* * *fessa, fessum ADJtired, wearied, fatigued, exhausted; worn out, weak, feeble, infirm, sick -
2 in-gravēscō
in-gravēscō —, —, ere, inch. [ingravo], to grow burdensome, be wearied: corpora exercitationum defatigatione ingravescunt.—To increase, be aggravated, grow worse: morbus ingravescens: ingravescens aetas: in dies, becomes oppressive: annona ingravescere consuevit, to grow dearer, Cs.— To grow in importance: hoc studium cottidie ingravescit, becomes more engrossing. -
3 langueō
langueō —, —, ēre [LAG-], to be faint, be weary, be languid: nostris languentibus, Cs.: e viā, to be fatigued: per adsiduos motūs, to be wearied, O.: Inachiā minus ac me, H.: flos languet, droops, Pr.: tristi languebant corpora morbo, were faint, V.—Fig., to be languid, be dull, sink, be heavy, be listless: languet iuventus: nec eam solitudinem languere patior, pass in idleness: paululum, to be without energy, S.: recursus Languentis pelagi, i. e. ebbing, V.* * *languere, -, - Vbe tired; be listless/sluggish/unwell/ill; wilt, lack vigor -
4 acediosus
acediosa, acediosum ADJwearied; listless -
5 delassabilis
delassabilis, delassabile ADJcapable of fatigue; that can be worn/wearied out (L+S) -
6 defetiscor
dē-fĕtiscor (in MSS. sometimes defatiscor), fessus, 3, v. dep. n., to become tired or wearied; to grow weary, faint; to be exhausted. (For syn. v. defatigo. As a verb. fin. ante-class. and rare, but class. and freq. in the part. perf.):II.neque defetiscar experirier,
Ter. Ph. 4, 1, 23; so with inf.:ego sum defessus reperire, vos defessi quaerere,
Plaut. Ep. 5, 2, 54 sq. (for which, sum defessus quaeritando, id. Am. 4, 1, 6); id. Ep. 2, 2, 13; id. Merc. 4, 5, 3; Lucr. 5, 1145:non si quid malae pugnae acciderit, defetiscendum, Front. B. Parth.: ego vapulando, ille verberando usque ambo defessi sumus,
Ter. Ad. 2, 2, 5; so, defessus with abl. gerund., id. ib. 4, 6, 1; id. Eun. 5, 7, 7; Afran. ap. Non. 392, 20; Ov. M. 9, 198; cf.:aggerunda aqua defessi,
Plaut. Poen. 1, 2, 14.—With abl. nominis:diuturnitate pugnae defessi,
Caes. B. G. 3, 4, 3; cf.the foll.: defessus totius diei labore,
id. ib. 7, 88, 7; cf. id. B. C. 1, 65 fin.:vulneribus,
id. B. G. 1, 25, 5:cultu agrorum,
Cic. Agr. 2, 32 fin.:forensibus negotiis atque urbano opere,
id. de Or. 2, 6, 23; 2, 57 fin.:convicio (aures),
id. Arch. 6, 12 et saep.:semperque ipsi recentes defessis succederent,
Caes. B. G. 7, 25; so opp. recens or integer, id. ib. 7, 41, 2; id. B. C. 1, 45, 7; 3, 94, 2; Cic. de Or. 3, 36 fin.:defessi Aeneadae,
Verg. A. 1, 157; cf. ib. 2, 285; 565: defessus omnibus medullis, Catul. 55, 30; Prop. 3 (4), 1, 54.—Transf., of things:arbores defatiscentes,
Plin. 17, 2, 2, § 10:ita defessa ac refrigerata accusatio,
weakened, Cic. Verr. 1, 10 fin.; cf.oratio,
id. ib. 1, 10, 31:orant defessis subeant rebus, i. e. afflictis,
Sil. 1, 566. -
7 delassabilis
dēlassābĭlis, e, adj. [delasso], that can be wearied out:pectus,
Manil. 4, 242. -
8 extaediatus
ex-taedĭātus, a, um, adj. [extaedio], worn out, utterly wearied, [Hilar.] Anon. in Job, 3, p. 232. -
9 fatigabilis
fătīgābĭlis, e, adj. [fatigo], that may be wearied (post-class.), Tert. Anim. 32. -
10 fatigatio
fătīgātĭo, ōnis, f. [id.], weariness, fatigue (stronger than lassitudo; v. the foll.; perh. not ante-Aug.; but defatigatio in Cic. and Caes.).I.Prop.:II. III.exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est,
Cels. 1, 2:equorum atque hominum,
Liv. 22, 15, 7:deficiens dolore et fatigatione,
Quint. 11, 3, 173:sudor et fatigatio,
id. 11, 3, 147;so with sudor,
id. 1, 2, 31; 1, 12, 11:requiescit labor ille, cujus sibi ipsa fatigatio obstabat,
id. 11, 2, 43; cf. id. 10, 3, 27; Tac. H. 2, 60.— -
11 fessulus
fessŭlus, a, um, adj. dim. [fessus], somewhat wearied:anima,
App. Anech. 19 (p. 352 ed. Hildebr. min.). -
12 fessus
fessus, a, um, P. a. [cf. Sanscr. hā-, gahāmi, relinquo; Gr. chiros, chêra, chôris; Lat. ad-fatim, fatigo], wearied, tired, fatigued; worn out, weak, feeble, infirm (class.; esp. freq. in poets; syn.: fatigatus, defessus, lassus, languidus).I.Prop., of living beings:(β).Romani quamquam itinere atque opere castrorum et proelio fessi lassique erant, tamen, etc.,
Sall. J. 53, 5:de via fessus,
Cic. Ac. 1, 1, 1:fessum inedia fluctibusque recreare,
id. Planc. 10, 26:Veientes bello fessi,
id. Div. 1, 44, 100:militiā fessae cohortes,
Hor. C. 3, 4, 38:plorando fessus sum,
Cic. Att. 15, 9, 1:satiate videndi,
Lucr. 2, 1038:curāque viāque,
Ov. M. 11, 274:somno,
Tib. 1, 3, 88:malis,
Ov. M. 9, 293:aetate,
Verg. A. 2, 596; cf.annis,
Ov. M. 9, 440:valetudinibus,
Tac. H. 3, 2:fessi vomere tauri,
Hor. C. 3, 13, 11:elephanti fessi aegritudine,
Plin. 8, 1, 1, § 3:exercito corpore fessus,
Sall. J. 71, 1; 70, 2:cum tibi librum Sollicito damus aut fesso,
Hor. Ep. 2, 1, 221:inde Rubos fessi pervenimus,
id. S. 1, 5, 94; so,viator,
id. ib. 1, 5, 17:pastor,
id. C. 3, 29, 22:Graii (sc. bello),
id. ib. 2, 4, 11:boves,
id. Epod. 2, 63.—With gen. ( poet.):II.fessi rerum,
exhausted with events, misfortunes, Verg. A. 1, 178:fessus bellique viaeque,
Stat. Th. 3, 395:trepidi rerum fessique salutis,
despairing of safety, Sil. 2, 234.—With acc.:agmina fessa gradum,
Sil. 4, 40.—Transf., of inanim. and abstr. things (mostly poet. and in post-Aug. prose):alter fessum vulnere, fessum cursu trahens corpus,
Liv. 1, 25, 11; cf. Hor. C. 2, 7, 18; Lucr. 4, 848:(Phoebus) qui salutari levat arte fessos Corporis artus,
i. e. sick, diseased, Hor. Carm. Sec. 63:vox fessa loquendo,
Ov. Tr. 3, 3, 85:fessa aetas,
i. e. the weakness of age, Tac. A. 14, 33:fessa aetate Galbae,
id. H. 1, 12:domus aetatis spatio ne fessa vetusto Obruat,
worn out, decayed, Lucr. 3, 774; cf. id. 5, 308:cardines fessi et turbati,
Plin. 36, 15, 24, § 120:(amnes) In mare deducunt fessas erroribus undas,
Ov. M. 1, 582:naves,
Verg. A. 1, 168; 5, 29:puppes,
Ov. M. 6, 519; Tib. 2, 5, 46:carinae,
Ov. M. 11, 393; id. A. A. 3, 748:vela,
Prop. 3 (4), 21, 19: fessa dies, spent, i. e. drawing to a close, Stat. S. 2, 2, 48:fessae res,
critical, precarious, Plin. 2, 7, 5, § 18;also,
misfortunes, calamities, Verg. A. 3, 145:rebus succurite fessis,
id. ib. 11, 335:deligendum esse qui fessis rebus succurreret,
Tac. A. 15, 50. -
13 gravanter
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
14 gravo
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
15 gravor
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
16 indefatigabilis
indēfătīgābĭlis, e, adj. [2. in-defatigo], that cannot be wearied, indefatigable (post-Aug.): vigilia, Sen. de Ira, 2, 12, 7. -
17 langueo
languĕo, ēre, 2, v. n. [root lag-; Gr. lagaros, lagnos, lewd; Lat. laxare, lactes; cf. Sanscr. lang-a, prostitute; Gr. lagôs, hare, lagones, the flanks, womb], to be faint, weary, languid (cf.: languesco, marceo, torpeo).I.Lit.A.In gen.:B.cum de via languerem,
was fatigued with my journey, Cic. Phil. 1, 5, 12:per assiduos motus languere,
to be wearied, Ov. H. 18, 161.— Poet.:flos languet,
droops, Prop. 4 (5), 2, 46; Val. Fl. 7, 24 al.:languet aequor,
the sea is calm, Mart. 10, 30, 12:lunae languet jubar,
is enfeebled, obscured, Stat. Th. 12, 305.—In partic., to be weak, faint, languid from disease ( poet. and in post-Aug. prose):II.languent mea membra,
Tib. 3, 5, 28:tristi languebunt corpora morbo,
Verg. G. 4, 252:sub natalem suum plerumque languebat,
Suet. Aug. 81: si te languere audierimus, Aug. ap. Suet. Tib. 21 fin.:ego langui et aegrotavi per dies,
Vulg. Dan. 8, 27; Luc. 7, 10; cf. languesco.—Trop., to be languid, dull, heavy, inactive, listless:languet juventus, nec perinde atque debebat in laudis et gloriae cupiditate versatur,
Cic. Pis. 33, 82:nec eam solitudinem languere patior,
to pass in idleness, to be wasted, id. Off. 3, 1, 3:otio,
id. N. D. 1, 4, 7; cf.:in otio hebescere et languere,
id. Ac. 2, 2, 6:si paululum modo vos languere viderint,
to be without energy, Sall. C. 52, 18:languet amor,
Ov. A. A. 2, 436:mihi gratia languet,
Sil. 17, 361.—Hence, languens, entis, P. a., faint, weak, feeble, inert, powerless, inactive, languid:incitare languentes,
Cic. Leg. 2, 15, 38; cf.: commovere languentem id. de Or. 2, 44, 186:nostris languentibus atque animo remissis,
Caes. B. C. 2, 14: languenti stomacho esse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13:irritamentum Veneris languentis,
Juv. 11, 167:vox languens,
Cic. Off. 1, 37, 133:cor,
Cat. 64, 97:hyacinthus,
drooping, Verg. A. 11, 69; so,ramus,
Suet. Aug. 92. -
18 lassulus
lassŭlus, a, um, adj. dim. [id.], somewhat wearied:lassulae nimio e labore,
Cat. 63, 35. -
19 perdefessus
per-dēfessus, a, um, adj., worn out, utterly wearied:vexationibus,
Petr. Chrys. Serm. 112. -
20 pertaedesco
pertaedesco, dŭi, 3, v. inch. n. [pertaedet], to become disgusted or wearied with any thing (ante- and post-class.):ne pertaedescat,
Cato, R. R. 156:cum jam omnes pertaeduissent,
Gell. 1, 2, 6.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wearied — un·wearied; wearied; … English syllables
Wearied — Weary Wea ry, v. t. [imp. & p. p. {Wearied}; p. pr. & vb. n. {Wearying}.] [1913 Webster] 1. To reduce or exhaust the physical strength or endurance of; to tire; to fatigue; as, to weary one s self with labor or traveling. [1913 Webster] So shall… … The Collaborative International Dictionary of English
wearied — (Roget s Thesaurus II) adjective Extremely tired: bleary, dead, drained, exhausted, fatigued, rundown, spent, tired out, weariful, weary, worn down, worn out. Informal: beat, bushed, tuckered (out). Slang: done in, fagged (out), pooped (out).… … English dictionary for students
wearied — wea·ry || wɪrɪ / wɪər v. make tired or fatigued; become tired or fatigued; bore; become bored adj. exhausted, fatigued, tired; tiresome, exhausting, tedious … English contemporary dictionary
wearied — a. Tired, fatigued, jaded, fagged, exhausted, weary … New dictionary of synonyms
wearied — adjective exhausted (Freq. 1) my father s words had left me jaded and depressed William Styron • Syn: ↑jaded • Similar to: ↑tired … Useful english dictionary
day-wearied — dayˈ weaˈried adjective (Shakespeare) Wearied with the work of the day • • • Main Entry: ↑day … Useful english dictionary
woe-wearied — woeˈ weaˈried or woeˈ worn adjective Wearied, worn with woe • • • Main Entry: ↑woe … Useful english dictionary
world-wearied — worldˈ weary or worldˈ wearied adjective Tired of the world, bored with life • • • Main Entry: ↑world … Useful english dictionary
war-wearied — warˈ weaˈried or warˈ weaˈry adjective Tired of or exhausted by war • • • Main Entry: ↑war … Useful english dictionary
bored him — wearied him with dullness, disgusted him, was loathed by him … English contemporary dictionary