węglowodory

См. также в других словарях:

• węglowodór — m IV, D. węglowodórdoru, Ms. węglowodórdorze; lm M. węglowodórdory chem. węglowodory «organiczne związki węgla z wodorem występujące w postaci gazów, cieczy i ciał stałych, otrzymywane z ropy naftowej, gazu ziemnego oraz z węgla kamiennego i… …   Słownik języka polskiego

• aromatyczny — aromatycznyniejszy «pełen aromatu, wydzielający przyjemny zapach; pachnący, wonny» Aromatyczny napój. Aromatyczne powietrze. ∆ bot. Rośliny aromatyczne «rośliny (np. róża, mięta, tymianek) dostarczające olejków eterycznych mających duże… …   Słownik języka polskiego

• homolog — m III, D. u, N. homologgiem; lm M. i chem. homologi «związki należące do jednej grupy chemicznej, np. węglowodory nasycone, kwasy karboksylowe itp., różniące się jedynie składem rodnika węglowodorowego; szeregi homologiczne» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• karoten — m IV, D. u, Ms. karotennie; lm M. y chem. biol. karoteny «nienasycone węglowodory (żółte lub czerwone), znane w trzech odmianach, stanowiące główny barwnik korzenia marchwi, występujące również w owocach» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• karotenoid — m IV, D. u, Ms. karotenoidoidzie; lm M. y biol. chem. karotenoidy «żółtoczerwone, krystaliczne węglowodory nienasycone, występujące w świecie zwierzęcym i roślinnym, nadające substancjom żółtą barwę, stosowane do barwienia produktów żywnościowych …   Słownik języka polskiego

• ksylen — m IV, D. u, Ms. ksylennie; lm M. y chem. ksyleny «ciekłe węglowodory aromatyczne otrzymywane ze smoły węglowej i ropy naftowej; mają zastosowanie jako rozpuszczalniki i rozcieńczalniki farb i lakierów, służą też do syntezy barwników itp.» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• maściowy — przym. od maść w zn. 1 ∆ farm. Podłoże maściowe «mieszanina substancji wchodzących w skład danej maści, z wyjątkiem środka leczniczego (tłuszcze, oleje, węglowodory parafinowe, woski, śluzy roślinne, białka itp.); ułatwia działanie środka… …   Słownik języka polskiego

• maść — ż V, DCMs. maśćści; lm MD. maśćści 1. «półstała substancja składająca się ze środka leczniczego i odpowiedniego podłoża maściowego (w skład którego mogą wchodzić tłuszcze, oleje, węglowodory parafinowe, woski, śluzy roślinne, białka itp.); służy… …   Słownik języka polskiego

• nienasycony — nienasyconyceni 1. «nie dający się nasycić, nie mogący się najeść do syta; stale głodny, niesyty» Nienasycony żarłok. Nienasycone żołądki. przen. «chciwy; zachłanny» Nienasycony kolekcjoner. 2. chem. «o związku organicznym: mający atomy węgla… …   Słownik języka polskiego

• olefina — ż IV, CMs. olefinanie; lm D. olefinain chem. olefiny «węglowodory nienasycone, acykliczne, zawierające w cząsteczce jedno podwójne wiązanie między atomami węgla, łatwo ulegające reakcjom chemicznym, np. utlenianiu, polimeryzacji; alkeny» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• parafina — ż IV, CMs. parafinanie; lm D. parafinain 1. blm chem. «biała, krystaliczna substancja, bez zapachu, będąca mieszaniną stałych węglowodorów nasyconych, otrzymywana z ropy naftowej po oddestylowaniu olejów smarowych, używana m.in. do wyrobu świec,… …   Słownik języka polskiego