-
1 virginalis
virginālis, e [st2]1 [-] de jeune fille, virginal. [st2]2 [-] Prud. de la Vierge Marie. - virginale, is, n. (= pudenda muliebria), Phaedr. 4, 14, 14: les parties sexuelles de la femme. - virginalia, ium, Aug.: les parties sexuelles de la femme. - virginalis Fortuna, Arn.: la déesse protectrice des jeunes filles (= Vénus). - virginalis feles, Plaut.: ravisseur de jeunes filles.* * *virginālis, e [st2]1 [-] de jeune fille, virginal. [st2]2 [-] Prud. de la Vierge Marie. - virginale, is, n. (= pudenda muliebria), Phaedr. 4, 14, 14: les parties sexuelles de la femme. - virginalia, ium, Aug.: les parties sexuelles de la femme. - virginalis Fortuna, Arn.: la déesse protectrice des jeunes filles (= Vénus). - virginalis feles, Plaut.: ravisseur de jeunes filles.* * *Virginalis, et hoc virginale, pen. prod. Virginal: vt\Virginalis modestia. Cicero. D'une vierge, ou Appartenant à une vierge.\Virginali verecundia homo. Cic. Simple comme une pucelle. -
2 virginalis
virginalis virginalis, e девичий -
3 virginalis
virginalis virginalis, e девственный -
4 virginalis
virginālis, e [ virgo ]девичий (habitus C; verecundia PJ) -
5 virginalis
virginālis, e (virgo), jungfräulich, I) adi.: vestitus, Cic.: modestia, Cic.: verecundia, Plin. ep.: pudicitia, Augustin.: ploratum virginalem edere, wie Mädchen weinen, Cic. poët.: feles, Mädchenräuber, Plaut. rud. 748; vgl. virginarius: Fortuna = Virginensis (w.s.), Arnob. 2, 67. – II) subst., virgināle, is, n. u. apokopiert virginal, ālis, n., das Jungfräuliche, die Jungfrauschaft = das Schamglied der Jungfrau, Form -ale, Phaedr. 4, 15, 12. Iul. Val. 1, 8 ed. Paris.: Form -al, Solin. 1, 67. Apul. apol. 34. Prud. perist. 14, 8: so auch Plur., integra virginalia matris, Augustin. de civ. dei 22, 8, 22. p. 578, 26 D.2
-
6 virginalis
virginālis, e (virgo), jungfräulich, I) adi.: vestitus, Cic.: modestia, Cic.: verecundia, Plin. ep.: pudicitia, Augustin.: ploratum virginalem edere, wie Mädchen weinen, Cic. poët.: feles, Mädchenräuber, Plaut. rud. 748; vgl. virginarius: Fortuna = Virginensis (w.s.), Arnob. 2, 67. – II) subst., virgināle, is, n. u. apokopiert virginal, ālis, n., das Jungfräuliche, die Jungfrauschaft = das Schamglied der Jungfrau, Form -ale, Phaedr. 4, 15, 12. Iul. Val. 1, 8 ed. Paris.: Form -al, Solin. 1, 67. Apul. apol. 34. Prud. perist. 14, 8: so auch Plur., integra virginalia matris, Augustin. de civ. dei 22, 8, 22. p. 578, 26 D.2Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > virginalis
-
7 virginālis
virginālis e, adj. [virgo], of a maiden, of a virgin, maidenly, virgin, virginal: habitus, vestitus: modestia: ploratus, like a girl's.—As subst n., the privates, Ph. -
8 virginalis
I.Adj.:II.habitus, vestitus,
Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5:forma,
Gell. 14, 4, 2: modestia, Poët. ap. Cic. Div. 1, 31, 66:verecundia,
Cic. Quint. 11, 39; App. M. 1, p. 112, 32: ploratus, a wailing like a girl, id. poët. Tusc. 2, 9, 21:feles,
a girl-stealer, Plaut. Rud. 3, 4, 43; cf.virginarius: Fortuna,
i. e. Venus, as the tutelary goddess of maidens, Arn. 2, 91 (cf. Varr. ap. Non. 149, 25).—Subst.: virgĭnāle, is, n., = pudenda muliebria, Phaedr. 4, 14, 14; also in the form virginal, Prud. steph. 14, 8; Sol. 1 med.; and in plur.: virginalia, Aug. Civ. Dei, 22, 8. -
9 virginalis
-is/e adj Bpblanc pur, blancheur (d'une virginalis virginale) -
10 virginalis
девичий: virgin. verecundiae raptor (1. 6 C. Th. 9, 38).Латинско-русский словарь к источникам римского права > virginalis
-
11 virginale
I.Adj.:II.habitus, vestitus,
Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5:forma,
Gell. 14, 4, 2: modestia, Poët. ap. Cic. Div. 1, 31, 66:verecundia,
Cic. Quint. 11, 39; App. M. 1, p. 112, 32: ploratus, a wailing like a girl, id. poët. Tusc. 2, 9, 21:feles,
a girl-stealer, Plaut. Rud. 3, 4, 43; cf.virginarius: Fortuna,
i. e. Venus, as the tutelary goddess of maidens, Arn. 2, 91 (cf. Varr. ap. Non. 149, 25).—Subst.: virgĭnāle, is, n., = pudenda muliebria, Phaedr. 4, 14, 14; also in the form virginal, Prud. steph. 14, 8; Sol. 1 med.; and in plur.: virginalia, Aug. Civ. Dei, 22, 8. -
12 habitus
[st1]1 [-] hăbĭtus, a, um: a - part. passé de habeo. b - adjt, bien portant, bien en chair. - habitior, Plaut. Ep. 10: en assez bon point. --- cf. Ter. Eun. 315. - habitissimus. --- Mas. Sab. d. Gell. 4, 20, 11. [st1]2 [-] hăbĭtŭs, ūs, m.: a - manière d'être, dehors, aspect extérieur, conformation physique. - habitus oris, Cic. Nat. 1, 99: les traits du visage. - habitus oris et vultus, Cic Fin. 3, 56: la disposition du visage et de la physionomie. - aetas atque habitus virginalis, Cic. Verr. 4, 74: l'âge et l'aspect extérieur d'une vierge. --- cf. Cic. Verr. 4, 5. - cultus habitusque, Liv 23, 34, 6: le costume et l'allure générale. - qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur, Cic. Br. 64: qui recherchent moins l'embonpoint que les formes grêles. - corpori mediocris habitus accesserat, Cic. Br. 316: mon corps avait acquis un embonpoint raisonnable. b - attitude, contenance. - ut scias autem non esse sanos quos ira possedit, ipsum illorum habitum intuere, Sen. Ira, 1, 3: pour savoir que ceux que la colère domine n'ont pas leur bon sens, vois bien leur attitude. - diversus est ascendentium habitus et descendentium, Sen. Ep. 123, 14: l'attitude du corps est tout opposée dans la montée et la descente. --- cf. Suet. Claud. 4. - moderati aequabilesque habitus, Cic. Fn. 5, 36, contenances réservées et naturelles. c - mise, tenue. - pastorum habitu, Liv. 9, 2, 2: avec la mise des bergers. - habitus triumphalis, Quint. 11, 1, 3: tenue du triomphateur. --- cf. Suet. Cal. 52 ; Ner. 38, etc. d - vêtement. - Quint. 2, 17, 20 ; 3, 7, 6. e - manière d'être, état. - habitus Italiae, Liv. 9. 17, 17: la manière d'être de l'Italie. - habitus vestis armorumve, Liv. 9, 36, 6: la nature des vêtements ou des armes. - pro habitu pecuniarum, Liv. 1, 42, 5: selon la situation de fortune. - naturae ipsius habitu prope divino, Cic. Arch. 15: par une disposition presque divine de leur nature même. - habitus orationis, Cic. Br. 227: tenue du style. g - complexion, constitution. - vir optimo habitu, Cic. Cael. 49: homme d'une complexion excellente. - qui habitus et quae figura, Cic. Br. 313: complexion (état physique) et conformation qui... - prudentem non ex ipsius habitu, sed aliqua re externa judicare, Cic. Leg. 1, 45: juger de la prudence d'un homme non pas d'après son caractère propre, mais d'après quelque détail extérieur. - habitus orationis et quasi color, Cic. de Or. 3, 199: la complexion et, si j'ose dire, le teint du style. - habitus animorum, Tac. H. 1, 8: l'état des esprits. h - dispositions d'esprit, sentiments. - habitus provinciarum, Tac. H. 1, 4: dispositions d'esprit des provinces. --- cf. Vell. 2, 99, 3. ii - philos. manière d'être acquise, disposition physique ou morale qui ne se dément pas. - Cic. Inv. 1, 36 ; 2, 30.* * *[st1]1 [-] hăbĭtus, a, um: a - part. passé de habeo. b - adjt, bien portant, bien en chair. - habitior, Plaut. Ep. 10: en assez bon point. --- cf. Ter. Eun. 315. - habitissimus. --- Mas. Sab. d. Gell. 4, 20, 11. [st1]2 [-] hăbĭtŭs, ūs, m.: a - manière d'être, dehors, aspect extérieur, conformation physique. - habitus oris, Cic. Nat. 1, 99: les traits du visage. - habitus oris et vultus, Cic Fin. 3, 56: la disposition du visage et de la physionomie. - aetas atque habitus virginalis, Cic. Verr. 4, 74: l'âge et l'aspect extérieur d'une vierge. --- cf. Cic. Verr. 4, 5. - cultus habitusque, Liv 23, 34, 6: le costume et l'allure générale. - qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur, Cic. Br. 64: qui recherchent moins l'embonpoint que les formes grêles. - corpori mediocris habitus accesserat, Cic. Br. 316: mon corps avait acquis un embonpoint raisonnable. b - attitude, contenance. - ut scias autem non esse sanos quos ira possedit, ipsum illorum habitum intuere, Sen. Ira, 1, 3: pour savoir que ceux que la colère domine n'ont pas leur bon sens, vois bien leur attitude. - diversus est ascendentium habitus et descendentium, Sen. Ep. 123, 14: l'attitude du corps est tout opposée dans la montée et la descente. --- cf. Suet. Claud. 4. - moderati aequabilesque habitus, Cic. Fn. 5, 36, contenances réservées et naturelles. c - mise, tenue. - pastorum habitu, Liv. 9, 2, 2: avec la mise des bergers. - habitus triumphalis, Quint. 11, 1, 3: tenue du triomphateur. --- cf. Suet. Cal. 52 ; Ner. 38, etc. d - vêtement. - Quint. 2, 17, 20 ; 3, 7, 6. e - manière d'être, état. - habitus Italiae, Liv. 9. 17, 17: la manière d'être de l'Italie. - habitus vestis armorumve, Liv. 9, 36, 6: la nature des vêtements ou des armes. - pro habitu pecuniarum, Liv. 1, 42, 5: selon la situation de fortune. - naturae ipsius habitu prope divino, Cic. Arch. 15: par une disposition presque divine de leur nature même. - habitus orationis, Cic. Br. 227: tenue du style. g - complexion, constitution. - vir optimo habitu, Cic. Cael. 49: homme d'une complexion excellente. - qui habitus et quae figura, Cic. Br. 313: complexion (état physique) et conformation qui... - prudentem non ex ipsius habitu, sed aliqua re externa judicare, Cic. Leg. 1, 45: juger de la prudence d'un homme non pas d'après son caractère propre, mais d'après quelque détail extérieur. - habitus orationis et quasi color, Cic. de Or. 3, 199: la complexion et, si j'ose dire, le teint du style. - habitus animorum, Tac. H. 1, 8: l'état des esprits. h - dispositions d'esprit, sentiments. - habitus provinciarum, Tac. H. 1, 4: dispositions d'esprit des provinces. --- cf. Vell. 2, 99, 3. ii - philos. manière d'être acquise, disposition physique ou morale qui ne se dément pas. - Cic. Inv. 1, 36 ; 2, 30.* * *- mea dona deAmata, acceptaque, habita esse apud Phronesium. Plaut. Que mes dons ont esté fort aimez de Phronesium, et à elle fort aggreables.\Habita huic fides. Plaut. On l'a creu, et s'est on fié en luy.\Semper eius dicta est haec, atque habita est soror. Terent. On l'a tenue tousjours pour sa seur, On l'a tousjours estimee estre sa seur.\Vt patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras dedit. Terent. Veu le train, ou la disposition en quoy il est, Veu sa marrisson, Selon que j'ay peu congnoistre à sa contenance.\Habitus est hic tibi honos. Terent. Cest honneur t'a esté faict.\Perdam potius, quam sinam me impune irrisum esse habitum. Plaut. Avoir esté mocqué.\Habitus magnae authoritatis. Caes. Qui a esté fort estimé.\Habitus ludibrio. Terent. Qui a esté mocqué.\Miles in vnum habitus. Tacit. Assemblé.\Dura imperio habitus. Tacit. Traicté rudement, Sur lequel on a regné rudement et tyranniquement.\Honor habitus supremis. Tacit. On a honoré la mort et les funerailles.\Ciuitates non eodem honore habitae. Tacit. Aux quelles on n'a pas faict pareil honneur.\In leui habitus. Tacitus. Estimé chose legiere et de petite importance.\Auare habita prouincia. Tacit. Traictee avaricieusement, Mal traictee et pillee par l'avarice des gouverneurs.\Publice vsui habitus. Tacitus. Estimé utile et prouffitable à la Republique.\Habitus, huius habitus, pen. cor. Plaut. Le traict de la personne, La contenance, Le maintien, La facon, Le port, Le corsage.\Cultus et habitus locorum. Virgil. L'assiette des lieux.\In lectulo suo compositus in habitu studentis. Plin. iunior. En habit, ou contenance et maintien d'estudiant.\Lugubri habitu venerat. Plin. iunior. Habillé de dueil.\Habitu aliquo se augustiorem facere. Liu. Se faire magnifique et venerable par ornements et vestements exquis.\Habitus fortunarum. Horat. Disposition et qualité de fortune.\Habitus verborum. Quintil. Garniture.\Nec habitus triumphalis foeminas decet. Quintil. Habit triomphant, et de quoy usoyent ceulx qui triomphoyent.\Subsistere in eodem habitu. Celsus. Demeurer en une mesme disposition.\Recidere in malum habitum. Cels. Tomber en mauvaise disposition de corps.\Habere habitum temporis. Ouid. Estre vestu et accoustré selon le temps, selon la disposition du temps.\Permutare habitum cum aliquo. Quintil. Changer d'habillements avec aucun.\Si qua habitior paulo, pugilem esse aiunt. Terent. S'il en y a aucune qui soit quelque peu plus grasse, En meilleur poinct.\Corpulentior hercle atque habitior. Plautus. Plus grosse et plus grasse.\Equum nimis strigosum, et male habitum, sed equitem eius huberrimum et habitissimum viderunt. Gellius. En tresbon poinct. -
13 feles
fēles (fēlis), is f.2) вор, похититель (f. virginalis Pl) -
14 integritas
integritās, ātis f. [ integer ]1) безупречность, безукоризненность, сохранность (i. virginalis Aug)i. corporis (valetudinis) C — хорошее здоровье2) правильность, чистота ( sermonis Latini C)3) честность, бескорыстие (i. atque innocentia C); непорочность ( vitae Nep)4) совокупность (universa philosophiae i. Macr) -
15 scrobis
-
16 virginale
virgināle, is n. [ virginalis ] -
17 coniugalis
coniugālis, e (coniunx), ehelich, Ehe-, sacra, Val. Max.: amor, Tac.: fides, vinculum, Eccl.: pudicitia (Ggstz. virginalis, vidualis), Eccl.: di, Ehebundsgötter, Varr. de vit. pop. Rom. 2, 18 K. Tac. Germ. 18. Sen. Med. 1: v. Tieren, c. grex, die Hennen, Col. 8, 2, 11. – besond. ehelich treu, coniunx, Corp. inscr. Lat. 6, 9275 ›coiugi coiugali‹.
-
18 feles
fēlēs (faelēs) u. fēlis ( faelis), is, Genet. Plur. ium, f. (vgl. ahd. bilih, Bilch, Katze), I) die Katze, Cic. Tusc. 5, 78. Plin. 6, 178 (Nom. felis); 10, 202. Ov. met. 5, 330. Phaedr. 2, 4, 4 (Nom. feles). – II) der Marder, Iltis, der dem Federvieh nachstellt, Varro r. r. 3, 11, 3 u. 3, 12, 3 (Nom. faelis). Col. 8, 3, 6 u. 8, 15, 2 (Nom. feles). Nemes. cyn. 55. – übtr., v. einem Räuber, virginaria od. virginalis, Plaut. Pers. 751 (Nom. feles) u. rud. 748 (Nom. feles): pullaria, Auson. epigr. 65, 5. p. 213 Schenkl (Nom. feles). – / Die Schreibung faelis bei Varro u. Cic. in den besten Hdschrn.
-
19 habitus [2]
2. habitus, ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben«; dah. I) die äußere Erscheinung, das Äußere, das Aussehen, die äußere Gestalt, die äußere (schöne od. unschöne) Haltung, Stellung des Körpers u. seiner Teile, A) im allg., mit u. ohne corporis, Sen., Curt. u.a.: oris, Gesichtsbildung, Cic.; u. verb. oris et corporis, Curt.: h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, Lage, hab. sedentis, Suet.: h. corporis quiescenti quam defuncto similior (v. der Leiche des ältern Plinius), Plin. ep.: illorum (iratorum) habitum intuere, Sen.: diversus est habitus ascendentium et descendentium, Sen.: durante adhuc habitu, in quo mors quemque deprehenderat, Curt. – prägn., die Wohlgestalt, lupi, Ambros. de virgg. 2, 4, 28. – B) insbes., die äußere Erscheinung in Anordnung des Putzes, der Kleidung od. Rüstung, die Tracht, das Äußere, 1) eig., oft verb. habitus atque vestitus, habitus vestitusque, habitus cultusque, cultus habitusque, Cic., Liv. u.a. (vgl. Gronov Liv. 20, 27, 11. Fabri Liv. 23, 34, 6. Burmann Suet. Caes. 44). – u. so hab. vestis, Liv. u. Curt.: hab. virginalis, Cic.: fabrilis (eines Schmiedes), Arnob.: nuptialis, Augustin.: citharoedicus vel tragicus, Eutr.: regum Persarum, Iustin.: pastorum, Liv. – 2) meton., die Klei dung selbst (woher das franz. l'habit), venatorius h., Vopisc.: venatorum h., Frontin.: luxurians h., prachtvolle Kleidung, Kleiderluxus, Sen. rhet.: permutato cum uxore habitu, Quint.: sparsi per domos occulto habitu, Tac.: im Bilde, suo habitu vitam degere, im eigenen Rocke (nicht in geborgtem Schmucke) sein L. hinbringen, Phaedr. 1, 3, 2. – II) übtr.: A) die Beschaffenheit, der Zustand, die Lage, pecuniarum, die Vermögensverhältnisse, Liv.: Italiae, Cic.: domicilii, Col.: locorum, Sen. rhet.: maris, Val. Max.: concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocare, Val. Max. – si ex habitu novae fortunae et novi, ut ita dicam, ingenii, quod victor sibi induerat, spectetur, Liv.: naturae ipsius habitu prope divino, durch beinahe gottähnliche Naturanlage, Cic. – B) insbes. (wie εξις), 1) = der passive Zustand, die Stimmung des Körpers od. der Seele, a) übh.: in integerrima aetate, optimo habitu, vom besten Befinden, Cic.: virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus, Cic.: et hic quidem Romae tamquam in tanta multitudine habitus animorum fuit, Tac. – dah. b) die Stimmung, = Gesinnung, provinciarum, Tac.: quis fuerit eo tempore civitatis habitus, Vell. – 2) als philos. t. t. = die erworbene Eigentümlichkeit, die persönliche (individuelle) Eigenschaft, Cic. de inv. 1, 36 u. 2, 30.
-
20 integritas
integritās, ātis f. (integer), die Unversehrtheit, I) in physischer Hinsicht: a) = die Unversehrtheit, Erhaltung, α) eig.: corporis, Cic.: unguiculorum, Cic.: integritatis testes mihi desunt (im Doppelsinn mit no. II), Phaedr. – insbes., die Jungfernschaft, virginalis, Augustin. de civ. dei 1, 19: obstetrix virginis cuiusdam integritatem manu velut explorans, Augustin. de civ. dei 1, 18. – β) meton., das Ganze (Ggstz. pars, partes), Macr. somn. Scip. 2, 14, 8 u. 7, 16, 12: universa philosophiae integritas, Macr. somn. Scip. 2, 17, 17. – b) die Lauterkeit, Reinheit, incorrupta quaedam sermonis Latini integr., Cic. Brut. 132. – c) die Frische des Geistes u. der Empfindung, Cic. Acad. 2, 52. – d) der gesunde-, unverdorbene Zustand, valetudinis, Cic.: mentis, ICt. – absol. = Gesundheit, Cels. 3, 3 u.a. – II) in moralischer Hinsicht = die Unbescholtenheit, Unschuld, Uneigennützigkeit (Ggstz. fraus), Cic. u.a.: verb. integritas et continentia, Cic.: integr. hominis, lautere Absicht, Cic.: integr. vitae, Cic.
См. также в других словарях:
VIRGINALIS Zona — castitatis symbolum: sicut eius olutio, Spoinsalium ac fecunditatis, fuit. Hanc proin Mariti veteri more, primâ coniugii nocte, solvebant, ad sobolis propagationem, unde Zonam solvere in Proverbium abiit. Nova namque Nupta dudum zonâ laneâ et… … Hofmann J. Lexicon universale
Copadichromis sp. nov. 'Virginalis Kajose' — Taxobox name = Copadichromis sp. nov. Virginalis Kajose status = DD | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Actinopterygii ordo = Perciformes familia = Cichlidae genus = Copadichromis species = C. sp. nov.… … Wikipedia
Copadichromis virginalis — Conservation status Data Deficient (IUCN 3.1) Scientific classification … Wikipedia
Heliconia virginalis — taxobox name = Heliconia virginalis status = VU status system = IUCN3.1 regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Monocots unranked ordo = Commelinids ordo = Zingiberales familia = Heliconiaceae genus = Heliconia species … Wikipedia
Copadichromis sp. 'Virginalis Kajose' — Copadichromis sp. nov. Virginalis Kajose Conservation status Data Deficient (IUCN 3.1) Scientific classification … Wikipedia
Cetejus virginalis — Cetejus virginalis Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Philadelphus ×virginalis — žemasis jazminas statusas T sritis vardynas apibrėžtis Hortenzijinių šeimos dekoratyvinis kultūrinis augalas (Philadelphus ×virginalis). atitikmenys: lot. Philadelphus ×virginalis šaltinis Valstybinės lietuvių kalbos komisijos 2013 m. gegužės 9 d … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
Philadelphus virginalis — ID 62556 Symbol Key PHVI16 Common Name N/A Family Hydrangeaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Cultivated, or not in the U.S. US/NA Plant Yes State Distribution N/A Growth Habit N/A … USDA Plant Characteristics
Graphina virginalis (Nyl.) Müll. Arg. — Symbol GRCO5 Synonym Symbol GRVI6 Botanical Family Graphidaceae … Scientific plant list
Graphina virginalis (Nyl.) Müll. Arg. — Symbol GRCO5 Synonym Symbol GRVI6 Botanical Family Graphidaceae … Scientific plant list
Philadelphus ×virginalis Rehder — Symbol PHVI16 Botanical Family Hydrangeaceae … Scientific plant list