Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vehementius

  • 1 Canis timidus vehementius latrat, quam mordet

    Боязливая собака сильнее лает, чем кусает.
    Бактрийская пословица, приводимая у Курция Руфа ("История Александра"), VII, 4, 13
    ср. русск. Не та собака кусает, которая лает

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Canis timidus vehementius latrat, quam mordet

  • 2 Canis timidus vehementius latrat quam mordet

    A timid dog barks more violently than it bites. (Curtius Rufus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Canis timidus vehementius latrat quam mordet

  • 3 vehementer

    vehementius, vehementissime ADV
    vehemently, vigorously; exceedingly, very much

    Latin-English dictionary > vehementer

  • 4 vehemens

    vĕhĕmens, entis    - veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 --- vemens, Lucr. 3, 152; Catul. 50, 21; Hor. Cic. [st1]1 [-] emporté, impétueux, passionné, violent.    - in agendo vehemens atque incensus, Cic. Brut. 22, 88: qui met de la passion et du feu dans l'action. [st1]2 [-] en parl. du style véhément.    - Cic. Br. 97; de Or. 200, etc. [st1]3 [-] violent, rigoureux, sévère; violent, intense, énergique, fort.    - vehemens imber, Lucr. 6, 517: pluie violente.    - vehementissimo cursu, Hirt. BG. 8, 15, 6: dans une course à toute allure.    - argumentum vehementius, Quint. 7, 6, 7: argument plus solide.    - vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7: trait plus violent par sa force de frappe et par sa portée. [st1]4 [-] plein de sève, vigoureux.    - vitis vehemens, Col. 1, 3, 5: vigne vigoureuse.
    * * *
    vĕhĕmens, entis    - veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 --- vemens, Lucr. 3, 152; Catul. 50, 21; Hor. Cic. [st1]1 [-] emporté, impétueux, passionné, violent.    - in agendo vehemens atque incensus, Cic. Brut. 22, 88: qui met de la passion et du feu dans l'action. [st1]2 [-] en parl. du style véhément.    - Cic. Br. 97; de Or. 200, etc. [st1]3 [-] violent, rigoureux, sévère; violent, intense, énergique, fort.    - vehemens imber, Lucr. 6, 517: pluie violente.    - vehementissimo cursu, Hirt. BG. 8, 15, 6: dans une course à toute allure.    - argumentum vehementius, Quint. 7, 6, 7: argument plus solide.    - vehementius ictu missuque telum, Liv. 9, 19, 7: trait plus violent par sa force de frappe et par sa portée. [st1]4 [-] plein de sève, vigoureux.    - vitis vehemens, Col. 1, 3, 5: vigne vigoureuse.
    * * *
        Vehemens, pen. cor. vehementis, om. ge. Terent. Vehement.
    \
        Vehemens causa ad obiurgandum. Terent. Fort grande.
    \
        Literae vehementes. Cic. Aigres et vehementes.
    \
        Palus vehemens. Columel. Fort et puissant.

    Dictionarium latinogallicum > vehemens

  • 5 vehementer (vēmenter)

        vehementer (vēmenter) adv. with comp. and sup.    [vehemens], eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently: vos credere hoc mihi vementer velim, T.: quae vehementer fiunt: eos incusavit, Cs.: in aliquem invehi vehementius: vehementius homini minatus sum: vehementissime contendere, Cs.: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi, S.—Fig., strongly, forcibly, exceedingly, extremely, very much: vehementer id retinebatur: ingemere vehementius: vehementissime se in his dictionibus exercere.

    Latin-English dictionary > vehementer (vēmenter)

  • 6 vehemens

    vĕhĕmens ( veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 K. and H.; more freq. vēmens, Ter. And. 1, 1, 123; Cat. 50, 21; and Lucr. always, Lachm., Munro), entis, adj. [perh. Sanscr. vahis, out of, and mens; cf. vē-], very eager, violent, furious, impetuous, ardent, vehement, etc. (syn. violentus).
    I.
    Lit.:

    vehemens in utramque partem, Menedeme, es nimis, Aut largitate nimiā aut parsimoniā,

    Ter. Heaut. 3, 1, 31:

    Galba non in agendo solum, sed etiam in meditando vehemens atque incensus,

    Cic. Brut. 22, 88: in alios, id. Sull. 31, 87:

    vehemens feroxque naturā,

    id. Vatin. 2, 4;

    with severus (opp. lenissimus),

    id. Cat. 4, 6, 12;

    with inexorabilis,

    id. Sull. 31, 87;

    with dissolutus,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 104;

    with acer,

    id. Caecin. 10, 28;

    with fortis,

    id. Off. 1, 28, 100:

    vehemens lupus et sibi et hosti Iratus pariter,

    Hor. Ep. 2, 2, 28:

    canis,

    Phaedr. 2, 3, 1.—Of abstract things:

    acer et vehemens incitatio,

    Cic. de Or. 2, 43, 183:

    genus orationis vehemens atque atrox,

    id. ib. 2, 49, 200:

    vehemens et pugnax exordium dicendi,

    id. ib. 2, 78, 317:

    vehemens et aspera quaestio,

    Quint. 5, 10, 113:

    vehemens et grave senatusconsultum,

    Cic. Cat. 1, 1, 3. —
    II.
    Transf., in gen., active, forcible, vigorous, powerful, mighty, strong:

    satis vemens causa ad objurgandum,

    Ter. And. 1, 1, 123:

    Arcturus signum sum omnium acerrimum: Vehemens sum exoriens: quom occido vehementior,

    Plaut. Rud. prol. 71:

    imber,

    Lucr. 6, 517:

    vehementior cursus fluminum,

    Quint. 9, 4, 7:

    vehementissimus cursus,

    Hirt. B. G. 8, 15:

    fuga,

    id. ib. 8, 48:

    ictus,

    Lucr. 6, 311:

    pilum... vehementius ictu missuque telum,

    Liv. 9, 19, 7:

    impetus,

    Amm. 19, 11, 15:

    brassica... tenui suco vehementissima,

    very powerful, very efficacious, Cato, R. R. 157, 2:

    medicamentum efficacius et vehementius,

    Scrib. Comp. 70:

    vitis vehementioribus statuminibus impedanda est,

    stronger, Col. 4, 16, 2:

    vitis vehemens multaque materia frondens,

    vigorous, id. 3, 1, 5:

    palus,

    thick, stout, id. 4, 12, 1:

    violentia vini,

    Lucr. 3, 482:

    vis frigorum aut calorum,

    Plin. 17, 24, 37, § 235; cf.:

    vis in oratione vehementissima,

    Quint. 9, 4, 13:

    vehementior lethargus,

    Plin. 20, 22, 87, § 238:

    dolor capitis,

    id. 24, 9, 38, § 62:

    usus strigilis,

    Suet. Aug. 80:

    argumentum vehementius,

    Quint. 7, 6, 7:

    conviva salibus vehemens intra pomoeria natis,

    Juv. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > vehemens

  • 7 vehementer

    vĕhĕmenter ( vēmenter), adv. [vehemens].
    I.
    (Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:

    vehementer irata,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:

    vos credere hoc mihi vehementer velim,

    Ter. Eun. 5, 8, 39:

    se agere,

    Cic. Phil. 8, 5, 16:

    quae vehementer, acriter, animose fiunt,

    id. Tusc. 4, 23, 51:

    vehementer eos incusavit,

    Caes. B. G. 1, 40:

    commotus,

    id. ib. 1, 37.— Comp.:

    insectari aliquem vehementius,

    Cic. Lael. 16, 57:

    nisi alicui vehementius minari,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 149:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:

    vehementissime contendere,

    Caes. B. C. 3, 17:

    proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,

    Sall. J. 4, 5. —
    II.
    (Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:

    fluctuare video vehementer mare,

    Plaut. Rud. 4, 1, 12:

    astringere manus,

    id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:

    vehementer id retinebatur,

    Cic. Rep. 2, 32, 56:

    hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,

    id. Att. 16, 16, D:

    displicere,

    id. ib. 13, 21, 3:

    quod vehementer ad has res Attinet,

    Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:

    vitium vehementer effugere,

    Lucr. 4, 823.— Comp.:

    ingemere vehementer,

    Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:

    se vehementissime exercere in aliquā re,

    Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P.

    Lewis & Short latin dictionary > vehementer

  • 8 vementer

    vĕhĕmenter ( vēmenter), adv. [vehemens].
    I.
    (Acc. to vehemens, I.) Eagerly, impetuously, ardently, violently, earnestly, vehemently, etc.:

    vehementer irata,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64; id. Merc. 5, 2, 82:

    vos credere hoc mihi vehementer velim,

    Ter. Eun. 5, 8, 39:

    se agere,

    Cic. Phil. 8, 5, 16:

    quae vehementer, acriter, animose fiunt,

    id. Tusc. 4, 23, 51:

    vehementer eos incusavit,

    Caes. B. G. 1, 40:

    commotus,

    id. ib. 1, 37.— Comp.:

    insectari aliquem vehementius,

    Cic. Lael. 16, 57:

    nisi alicui vehementius minari,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 149:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41.— Sup.:

    vehementissime contendere,

    Caes. B. C. 3, 17:

    proeliari, Auct. B. G. 8, 30: vehementissime sibi animum ad virtutem adcendi,

    Sall. J. 4, 5. —
    II.
    (Acc. to vehemens, II.) Strongly, forcibly, powerfully, exceedingly, extremely, very much:

    fluctuare video vehementer mare,

    Plaut. Rud. 4, 1, 12:

    astringere manus,

    id. Capt. 3, 5, 9; cf. id. Curc. 4, 4, 12; id. Mil. 2, 2, 50:

    vehementer id retinebatur,

    Cic. Rep. 2, 32, 56:

    hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,

    id. Att. 16, 16, D:

    displicere,

    id. ib. 13, 21, 3:

    quod vehementer ad has res Attinet,

    Lucr. 4, 29: (res) vehementer ad me pertinet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10:

    vitium vehementer effugere,

    Lucr. 4, 823.— Comp.:

    ingemere vehementer,

    Cic. Rep. 6, 12, 12.— Sup.:

    se vehementissime exercere in aliquā re,

    Cic. de Or. 1, 33, 152: probare, Licin. Calv. ap. Charis. p. 198 P.

    Lewis & Short latin dictionary > vementer

  • 9 incito

    incĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] mettre en mouvement, faire avancer, pousser; lancer; presser, hâter (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] au fig. exciter, pousser, animer, exhorter, engager, porter, inciter. [st2]3 [-] augmenter, aggraver.    - incitati studio: poussés par leur fougue.    - se incitare: s’élancer.    - incitato equo: à toute bride.    - nec vehementius equos incitare poterant, Caes.: et ils ne pouvaient pas lancer leurs chevaux assez vivement.    - incitare aliquem ad aliquid: pousser qqn à qqch.    - Pythiam incitare: inspirer la Pythie.    - celeritatem incitare: accroître la rapidité.    - poenas incitare: aggraver les peines.
    * * *
    incĭto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] mettre en mouvement, faire avancer, pousser; lancer; presser, hâter (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] au fig. exciter, pousser, animer, exhorter, engager, porter, inciter. [st2]3 [-] augmenter, aggraver.    - incitati studio: poussés par leur fougue.    - se incitare: s’élancer.    - incitato equo: à toute bride.    - nec vehementius equos incitare poterant, Caes.: et ils ne pouvaient pas lancer leurs chevaux assez vivement.    - incitare aliquem ad aliquid: pousser qqn à qqch.    - Pythiam incitare: inspirer la Pythie.    - celeritatem incitare: accroître la rapidité.    - poenas incitare: aggraver les peines.
    * * *
        Incito, incitas, pen. corr. incitare. Esmouvoir, Inciter.
    \
        Incitare currentem. Cicero. Haster celuy qui de soymesme ne va que trop.
    \
        Equo incitato se in hostem immittere. Cic. A course de cheval.
    \
        Incitat auiditatem haec herba. Plin. Donne appetit.
    \
        Saliens incitat vnda sitim. Ouid. Fait avoir envie de boire.

    Dictionarium latinogallicum > incito

  • 10 subsidium

    subsĭdĭum, ĭi, n.    - gén. sing. subsidi (Plaut. Ter.). [st1]1 [-] réserve (troupe placée en arrière), troupes de réserve.    - jaculatores fugerunt inter subsidia, Liv. 4: les archers s'enfuirent au milieu du corps de réserve.    - cohortis veteranas in fronte, post eas ceterum exercitum in subsidiis locat, Sall. C.: il place sur le front les cohortes de vétérans; il met derrière elles en réserve le reste de son armée. [st1]2 [-] soutien, secours, renfort (militaire); secours, aide, assistance, appui, protection.    - subsidio alicui esse: aider qqn, secourir qqn.    - L. Domitio Massiliensibusque subsidio missus, Caes. BC. 2: envoyé au secours de L. Domitius et des Marseillais.    - Cretas sagittarios et funditores Baleares subsidio oppidanis mittit, Caes. BG. 2: il envoie au secours des assiégés des archers Crétois et des frondeurs Baléares.    - avec rel. de liaison - cui subsidium nemo tulit, Caes.: mais personne ne lui porta secours.    - subsidio ire, Cic. Att. 8: aller au secours.    - per Illyricum Italiae subsidio proficisci, Caes. BC. 3: marcher par la province d'Illyrie au secours de l'Italie.    - ipse, cum vehementius pugnaretur, integros subsidio adducit? Caes. BG. 7: la lutte devenant plus vive, il amène lui-même des troupes fraîches en renfort.    - abi quaerere, ubi jurando tuo satis sit subsidi, Plaut. Cist.: va chercher là où l'on accorde quelque crédit à ta parole.    - parva adjumenta et subsidia consulatus, Cic. Mur.: des avantages d'un faible secours pour obtenir le consulat. [st1]3 [-] moyen de salut, lieu de refuge, refuge, asile, abri, port.    - his difficultatibus duae res erant subsidio, scientia atque usus militum, Caes. BG. 2: dans cette situation critique, deux choses aidaient César: l’instruction et l’entraînement des soldats.    - quoniam importuosum circa mare et vix modicis navigiis pauca subsidia, Tac. An. 4: parce que la mer aux alentours (de l'île) n'a pas de ports et qu'il y a juste quelques lieux de refuge pour des bâtiments légers. [st1]4 [-] souv. au plur. - moyens de remédier, moyens, ressources.    - his subsidiis ea sum consecutus, Cic.: c'est par ces moyens que je suis arrivé à ce résultat.    - industriae subsidia, Cic. Cat. 2: les ressources de l'activité.    - ad omnes casus subsidia comparabat, Caes. BG. 4: il prenait des précautions pour parer à tout événement.    - currit ad extrema subsidia, Apul. 9: il recourt aux grands moyens.    - bini pampini submittuntur, ut sit alter subsidio, si alter forte deciderit, Col.: on maintient deux rameaux, afin que l'un d'eux serve de ressource si l'autre venait à périr.
    * * *
    subsĭdĭum, ĭi, n.    - gén. sing. subsidi (Plaut. Ter.). [st1]1 [-] réserve (troupe placée en arrière), troupes de réserve.    - jaculatores fugerunt inter subsidia, Liv. 4: les archers s'enfuirent au milieu du corps de réserve.    - cohortis veteranas in fronte, post eas ceterum exercitum in subsidiis locat, Sall. C.: il place sur le front les cohortes de vétérans; il met derrière elles en réserve le reste de son armée. [st1]2 [-] soutien, secours, renfort (militaire); secours, aide, assistance, appui, protection.    - subsidio alicui esse: aider qqn, secourir qqn.    - L. Domitio Massiliensibusque subsidio missus, Caes. BC. 2: envoyé au secours de L. Domitius et des Marseillais.    - Cretas sagittarios et funditores Baleares subsidio oppidanis mittit, Caes. BG. 2: il envoie au secours des assiégés des archers Crétois et des frondeurs Baléares.    - avec rel. de liaison - cui subsidium nemo tulit, Caes.: mais personne ne lui porta secours.    - subsidio ire, Cic. Att. 8: aller au secours.    - per Illyricum Italiae subsidio proficisci, Caes. BC. 3: marcher par la province d'Illyrie au secours de l'Italie.    - ipse, cum vehementius pugnaretur, integros subsidio adducit? Caes. BG. 7: la lutte devenant plus vive, il amène lui-même des troupes fraîches en renfort.    - abi quaerere, ubi jurando tuo satis sit subsidi, Plaut. Cist.: va chercher là où l'on accorde quelque crédit à ta parole.    - parva adjumenta et subsidia consulatus, Cic. Mur.: des avantages d'un faible secours pour obtenir le consulat. [st1]3 [-] moyen de salut, lieu de refuge, refuge, asile, abri, port.    - his difficultatibus duae res erant subsidio, scientia atque usus militum, Caes. BG. 2: dans cette situation critique, deux choses aidaient César: l’instruction et l’entraînement des soldats.    - quoniam importuosum circa mare et vix modicis navigiis pauca subsidia, Tac. An. 4: parce que la mer aux alentours (de l'île) n'a pas de ports et qu'il y a juste quelques lieux de refuge pour des bâtiments légers. [st1]4 [-] souv. au plur. - moyens de remédier, moyens, ressources.    - his subsidiis ea sum consecutus, Cic.: c'est par ces moyens que je suis arrivé à ce résultat.    - industriae subsidia, Cic. Cat. 2: les ressources de l'activité.    - ad omnes casus subsidia comparabat, Caes. BG. 4: il prenait des précautions pour parer à tout événement.    - currit ad extrema subsidia, Apul. 9: il recourt aux grands moyens.    - bini pampini submittuntur, ut sit alter subsidio, si alter forte deciderit, Col.: on maintient deux rameaux, afin que l'un d'eux serve de ressource si l'autre venait à périr.
    * * *
        Subsidium, subsidii. Caesar. Secours, Subside.
    \
        Venire subsidio. Cic. Venir au secours.
    \
        Industriae subsidia atque instrumenta virtutis in libidine, audaciaque consumere. Cic. Aide.
    \
        Subsidium senectutis. Cic. Refuge.

    Dictionarium latinogallicum > subsidium

  • 11 vehementer

    vĕhĕmentĕr, adv. [st2]1 [-] violemment, avec ardeur, ardemment. [st2]2 [-] durement, sévèrement, rigoureusement. [st2]3 [-] fortement, beaucoup.    - compar. vehementius; superl. vehementissime.    - vehementer displicere, Cic. Att. 13, 21, 3: déplaire vivement.    - vehementer id retinebatur, Cic. Rep. 2, 56: c'était maintenu fortement, énergiquement.    - se vehementissime exercere in aliqua re, Cic. de Or. 1, 152: s'exercer dans une chose avec la plus grande énergie.    - vehementer errare, Cic. Fin. 2, 9: se tromper lourdement.    - haec tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44, ces choses si contradictoires.    - vehementer utilis, Cic. Balb. 60: fortement utile.    - erit mihi vehementissime gratum, Cic.: cela me sera très agréable.
    * * *
    vĕhĕmentĕr, adv. [st2]1 [-] violemment, avec ardeur, ardemment. [st2]2 [-] durement, sévèrement, rigoureusement. [st2]3 [-] fortement, beaucoup.    - compar. vehementius; superl. vehementissime.    - vehementer displicere, Cic. Att. 13, 21, 3: déplaire vivement.    - vehementer id retinebatur, Cic. Rep. 2, 56: c'était maintenu fortement, énergiquement.    - se vehementissime exercere in aliqua re, Cic. de Or. 1, 152: s'exercer dans une chose avec la plus grande énergie.    - vehementer errare, Cic. Fin. 2, 9: se tromper lourdement.    - haec tam vehementer repugnantia, Cic. Ac. 2, 44, ces choses si contradictoires.    - vehementer utilis, Cic. Balb. 60: fortement utile.    - erit mihi vehementissime gratum, Cic.: cela me sera très agréable.
    * * *
        Vehementer, Aduerbium. Cic. Avec grande vehemence, Grandement, Vehementement.
    \
        Quae vehementer, acriter, animose fiunt. Cic. Avec vehemence, Impetueusement.
    \
        Admirari vehementer. Cic. S'esmerveiller grandement.
    \
        Displicet vehementissime. Cic. Me desplaist grandement.
    \
        Exercere se vehementer in aliqua re. Cic. De grande affection.
    \
        Inuehi vehementer. Cic. Aigrement, Impetueusement.
    \
        Vos credere hoc mihi vehementer velim. Terent. Je vouldroye fort que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > vehementer

  • 12 latro

    I lātro, āvī, ātum, āre
    canis timĭdus, vehementius latrat, quam mordet погов. QC — робкая собака сильнее лает, чем кусает
    l. aliquem Pl, H etc. — лаять на кого-л. (pass. latrari a canibus PM)
    2) орать, горланить, рычать (latrant, non loquuntur C); громогласно требовать (l. aliquid sibi Lcr)
    II latro, ōnis m. (греч.)
    1) наёмник, преим. наёмный солдат Enn, Pl, Vr
    2) разбойник, бандит, душегуб ( plenus latronum locus C); пират (l. gentiumque vastator Sen)
    3) поэт. охотник V
    4) игральный камень, пешка O, M
    III Latro, ōnis m.

    Латинско-русский словарь > latro

  • 13 volito

    āvī, ātum, āre [intens. к volo I ]
    1) летать туда и сюда, перелетать с места на место, порхать (cum magno clangore L; sponte suā volitant exordia rerum = atomi Lcr; propter humum O)
    2) пролетать (per auras Lcr, M); перелетать из уст в уста
    speremus nostrum nomen v. et vagari latissime C — будем надеяться, что наше имя будет передаваться из уст в уста и распространяться весьма широко
    v. per ora virum (= virorum) Enn ap. C — быть на устах людей, т. е. жить всегда в их памяти
    3) носиться, метаться, блуждать, бегать взад и вперёд (in foro C; per mare H; ultro citroque Lcr); проноситься, мчаться ( totā Asiā C)
    4) устремляться, рваться
    non insultabo vehementius nec volitabo in hoc insolentius C — я не буду ни слишком напирать на это, ни чрезмерно настаивать на этом
    5) надменно выступать, важничать ( ut rex C)

    Латинско-русский словарь > volito

  • 14 Боязливая собака сильнее лает, чем кусает

    Canis timidus vehementius latrat, quam mordet

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Боязливая собака сильнее лает, чем кусает

  • 15 accentio

    accentio, ōnis, f. (accino), der starke Klang, die Betonung, Eulog. in Cic. somn. Scip. p. 15, 15 Hold. ›acuti soni vehementius et citius percusso aëre pulsantur, et ubi nimius incitatiorque pulsus est, accentio vocitatur, succentio vero, cum lenior tardiorque pulsatio est‹.

    lateinisch-deutsches > accentio

  • 16 adduco

    ad-dūco, dūxī, ductum, ere, I) etw. heran-, an sich-, nach sich hin ziehen, 1) im allg.: ramulum (Ggstz. remittere, loslassen), Ov.: parvis colla lacertis, mit den Ärmchen den Hals (der Mutter) zur Umarmung nach sich hin ziehen, Ov.: lacertum (lacertos) od. palmas, zum Ausholen an sich ziehen, ausholen mit usw., Verg. u. Ov.: pedem, an sich ziehen, aufheben, um zu treten, Ov.: ostium cellae, zuziehen, Petr. – 2) insbes.: a) straff-, scharf anziehen, spannen, togam, Sen.: lorum, Liv.: funes, Caes.: balistae et reliqua tormenta contenta atque adducta vehementius, schärfer angezogen, Cic.: habenas (die Zügel), Ggstz. remittere, Cic. (im Bilde): habenam (den Schwungriemen), Verg.: arcum, Verg.: sagittam, Verg. – b) zusammenziehen, runzeln, adducit cutem macies, Ov., sitis miseros artus, Verg. – bes. add. frontem, die Stirn in (düstere) Falten ziehen (vor Kummer, Betrübnis usw., Ggstz. remittere fr.), Sen. u. Quint.: u. so vultum ad tristitiam, Sen. – II) jmd. mit sich (als dux) an einen Ort od. zu jmd. herbei-, hinführen, -bringen, -schaffen, -holen, mitnehmen, mitbringen, begleiten, A) eig.: a) leb. Wesen: alqm intro, Plaut.: alqm eo (dahin) in conspectum populi, Liv.: alqm ad se domum, Plaut.: turbam domum, Ter.: alqm ad cenam, Plaut.: alqm secum, Ter. u. Cic.: exercitum, Cic.: copias navibus (auf Sch.), Liv.: ad aegros medicum, Cic.: gentes in Italiam, Cic.: alqm in ius od. in iudicium od. bl. alqm, vor Gericht ziehen, Cic. – insbes., zuführen, alci pueros venales ex Gallia, Cic.: alci scortum, Ter. u. Nep.: alci exercitum subsidio (zur Hilfe), Nep. – b) lebl. Objj., etw. herbei-, mitführen, -bringen, aurum secum, Liv.: tantas moles, Curt. – insbes., ein Gewässer, eine Wasserleitung herbeileiten, hinleiten, lacum fossā ad flumen, Plin. ep.: aquam, Cic.: aquam, quae vocatur Tepula, ex agro Lucullano Romam et in Capitolium, Frontin. aqu.: Virginem ab octavi lapidis diverticulo duobus milibus passuum, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: errat, qui ea (animalia) in exemplum hominis adducit, als Beisp. aufstellt, Sen.: quibus promulgationibus potest quis illam rationem adducere, quoniam etc., den Grund anführen, ICt. – 2) insbes.: a) in eine gewisse Lage bringen, in einen Zustand versetzen, alqm in sermonem, invidiam, vituperationem, zum Gegenstand des usw.... machen, Cic.: alqm in suspicionem alci, jmd. bei einem in V. bringen, verdächtigen, Nep.: res in extremum discrimen, Cic.: in angustias summas, Cic.: alqm in eam necessitatem, ut etc., Liv.: tuli graviter et acerbe in eum me locum adduci, ut etc., in die Lage, Alternative versetzt werde, Cic.: u. so eo adduxit eos, ut etc., Cic.: est res iam in eum locum adducta, ut etc., dahin gekommen usw., Cic. – se suumque regnum ad ultimum discrimen, sich u. sein Reich aufs Spiel setzen, Liv.: alqd ad effectum, zustande bringen, Liv.: nondum Myronis (signa) satis ad veritatem adducta, erreichen die Wahrheit noch nicht ganz, Cic. – b) jmd. zu einer bestimmten Tätigkeit, Gemütsstimmung, Gesinnung hinführen, bringen, bewegen, antreiben, veranlassen, bestimmen, his rebus adductus, Caes.: alqm ad misericordiam, Ter.: ad iracundiam, Cic.: ad nequitiam, verleiten, Plaut. u. Ter.: in fletum, in metum, Cic.: in consuetudinem, Caes., od. ad consuetudinem, Cic.: adduci ad suspicandum, Cic.: non facile ad credendum, sich überzeugen lassen, glauben können, Nep. – adduci in eam od. maximam spem m. folg. ut u. Konj., od. m. folg. Akk. u. Infinit. Fut., od. m. folg. Genet. Subst. u. Gerundivi, zB. in eam spem adducimur, ut nobis ea contentio... interdum non fugienda videatur, Cic.: in spem maximam et verissimam sumus adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore, Cic.: eā morā in spem adductus Aulus conficiendi belli, Sall. – m. folg. ut u. Konj., adducis me, ut tibi assentiar, Cic.: u. adductus sum officio, fide, misericordiā, ut etc., Cic. – bei vorhergeh. Negat. m. folg. quin. u. Konj., nullā calamitate victus... potuit adduci, quin etc., Hirt. b.G. 8, 19, 8. – dah. adductus alqā re, durch etwas bewogen, Bruti precibus, auf Bitten des B., Cic.: mercedulā, um ärmlichen Lohn, Cic.: pudore, aus Scham, Caes. – bes. jmd. zu dem Glauben be stimmen, vollst. alqm adducere, ut existimet m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: u. non possum adduci, ut putem, od. non adducor, ut putem, Cic., non adducor, ut credam, Liv., adduci nequeo, quin existimem, Suet., eo magis adducor, ut credam, Liv., alle m. folg. Acc. u. Infinit.: u. dah. bl. adducor m. folg. Acc. u. Infinit., Cic. (s. Wopkens Lectt. Tull. 3, 2. p. 330 ed. Hand): u. non od. vix posse adduci, ut etc., Cic.: u. ganz absol., adducor igitur et propemodum assentior, Cic. Vgl. übh. Krebs-Schmalz Antib. Aufl. 7. Bd. 1. S. 86. – c) einen Zustand herbeiführen, febres, sitim, Hor.: taedium vini, Plin. – / Archaist. Imperat. adduce, Plaut. asin. 355; Stich. 151. Ter. Phorm. 309 Fl. (Umpf. adduc): synk. Perf. adduxti, Ter. heaut. 819. – synk. Infin. adduxe, Plaut. rud. 1047. – paragog. Infin. Praes. Pass. adducier, Plaut. Bacch. 112.

    lateinisch-deutsches > adduco

  • 17 avis

    avis, is, f. (griech. οἰωνός aus * ὀϝι-ωνός), der Vogel (vgl. ales no. II, 1), od. kollektiv Geflügel, I) im allg.: avis aquila, Dict. 5, 7: examina avium, Liv.: cantus avium, Cic.: concentus avium, Cic.: avium plumae, Apul.: aves vernae, Fronto: aves aestivae, Zugvögel, Liv.: aves magnae, Plaut., maiores, Cels.: omnis avis grandis, Cels.: aves grandiores, Cels.: aves parvulae, Lampr.: aves minutae, aves minimae, Cels.: aves domesticae, Col.: aves rapto viventes, Sen.: aves, quae natant (Ggstz. quae natandi scientiam non habent), Cels.: avis fluminea, Ov.: aves litoreae, Verg.: avis riparia, Suet. fr.: aves palustres, Mela: aves pretiosas scindere (tranchieren) Sen.: istā avi (aquilā) volat nulla vehementius, Cic.: aves quasdam et alites et oscines rerum augurandarum causā esse natas putamus, Cic. – v. den Bienen, Varr. r. r. 3, 16, 1. – II) insbes., der Weissagevogel, u. meton. für omen, das Wahrzeichen, in Beziehungen wie: avibus bonis, Ov., od. secundis, Liv., mit guter Vorbedeutung, zur glücklichen Stunde: hingegen avi malā, Hor., od. adversā, Poëta b. Cic., od. sinistrā, Plaut., od. sinistris avibus, Ov., mit böser Vorbedeutung, zur unglücklichen Stunde. – / Abl. Sing. ave (bes. in der Bedeutung no. II) u. avī; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 336 u. 337.

    lateinisch-deutsches > avis

  • 18 ballista [1]

    1. ballista (bālista), ae, f. (βάλλω), I) eine große, bogenartige, mit Stricken und Sehnen gespannte Kriegsmaschine, mit der Steinmassen u. andere Geschosse fortgeschleudert wurden, Schleudermaschine, Wurfmaschine, Ballista (urspr. versch. von catapulta, die mehr Pfeile abschoß, später aber oft mit derselben verwechselt; vgl. Vitr. 10, 11 u. 12. Amm. 23, 4. § 1–3), ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, Cic.: asseres cuspidibus praefixi maximis ballistis missi, Caes.: porta ballistis scorpionibusque instructa, Liv.: catapultas ballistasque eo congerere, Liv.: saxa excutere ballistis, Tac.: ballistarum tormentis undique peti, Val. Max.: ballistis tormentisque ut oppidum aliquod expugnata serpens, Plin.: serpens ballistis atque catapultis diu oppugnatus, Gell. – meton., das Wurfgeschoß, der Wurfstein, ballistae quattuor talentariae (fünfzig Pfund schwere), Sisenn. fr. 92 ( bei Non. 555, 26): centenarias (hundert Pfund schwere) iactare ballistas, Lucil. sat. 28, 42: ballista ut iacitur, Plaut. trin. 668: ballista missa, Auct. b. Hisp. 13, 7: contorta ballista, Amm. 19, 1, 7. – II) übtr.: iam infortuni intenta ballistast probe, Plaut. Poen. 201: u. so Plaut. Bacch. 709. – / Die Schreibung ballista ist die der meisten guten Hdschrn. u. Ausgg.; vgl. Brambach Hilfsb. S. 27 u. (für Livius) Drak. Liv. 26, 6, 4. – Nbf. ballistra, Cassiodor. (Martyr.) de orthogr. (VII) 173, 1.

    lateinisch-deutsches > ballista [1]

  • 19 blandior

    blandior, dītus sum, dīrī (blandus), jmdm. schmeicheln, jmd. liebkosen (durch süße Worte, Gebärden, sanftes Anschmiegen usw.), I) eig. (Ggstz. minari), v. Pers.: quanto blandior, tanto vehementius mordet, Lucil. fr.: qui (callidus accusator) etiam adversando saepe assentatur et litigare se simulans blanditur, Cic.: de Commageno mirifice mihi et per se et per Pompeium blanditur (geht mir um den Bart herum) Appius, Cic.: inter se bl., v. Tauben, Plin.: bl. auribus, die Ohren kitzeln, Plin. ep. 1, 2, 6: bl. sibi, sich mit etw. schmeicheln, sich einbilden, sich selbst täuschen, Ulp. dig. 26, 7, 3. § 2. Firm. de err. 27, 2: sibi ineptā spe, Sen. de tranqu. an. 14, 14: sibi de ipsius indulgentia, Augustin. serm. 22, 9: bl. votis suis, das glauben, was man wünscht, Ov. am. 2, 11, 54. – mit folg. ut u. Konj. = schmeichelnd bitten, Hannibal pueriliter blandiens patri Hamilcari, ut duceretur in Hispaniam, Liv. 21, 1, 4. – II) übtr., v. Lebl.: a) schmeicheln, liebkosen, blandientes oculi, liebkosende, schmachtende, Iustin. 24, 2, 10: blandiebatur coeptis fortuna, hold lächelte zu usw. = begünstigte, Tac. hist. 2, 12. – b) wohl behagen, Wohlbehagen einflößen, zum Genuß anlocken, -einladen (s. Heräus Tac. hist. 5, 4, 11), pomi suavitas blanditur, Plin.: voluptas sensibus blanditur, Cic.: blandiente inertiā, als die Untätigkeit wohl behagte, Tac. – Partiz. blandītus, a, um, auch adi. (= blandus), angenehm, reizend, rosae, Prop.: peregrinatio, Plin. – / Aktive Nbf. blandirem, Apul. apol. 87 H. zw. (Krüger mit den besten Hdschr. blandirer, wie Otto Isid. 3, 19, 14 blandiatur): Partiz. Perf. Passiv., Verr. bei Prisc. 8, 18: Partiz. Fut. Pass., blandiendo dulce nutrivit malum, Sen. Phaedr. 134.

    lateinisch-deutsches > blandior

  • 20 bucca

    bucca, ae, f. (wahrsch. onomatop.), die (im Reden, Essen u. dgl. aufgeblasene, vollgestopfte) Backe (versch. von genae, der bloßen Oberfläche des Gesichts, den »Wangen«), I) eig.: puls in buccam betet, Pompon. com. fr.: demonstravi digito pictum Gallum, distortum, eiectā linguā, buccis fluentibus, Cic.: erant illi fluentes purpurissataeque buccae, Cic.: tunc extenti buccarum sinus perlucent, der quakenden Frösche, Plin.: buccas vehementius sufflare, Varr. fr.: buccam implere, Cato fr. (beide v. Wind): buccas inflare, Plaut., vor Ingrimm, Hor.: scribere od. garrire (loqui), quod od. quicquid in buccam venerit (was einem vor den Mund kommt), Cic. ad Att. 1, 12, 4; 7, 10 extr.; 14, 7, 2 (ellipt. quicquid in buccam, ibid. 12, 1, 2). Mart. 12, 24, 5: so auch nihil te quod in buccam venerit celem, Augustin, ep. 3, 5: durae buccae fuit, er hatte ein hartes (freches) Maul, Petr. 43, 3: gemina quaedam buccarum inanitas, eine doppelte Vertiefung, wie eine hohle Backe, Plin. 11, 250. – II) meton.: 1) (im Vulgärlat.) ein Mundvoll, α) ein Mundbissen, Bissen duae buccae, Suet. Aug. 76, 2 Ihm.: panis, Petron. 44, 2. Mart. 10, 5, 5. – β) plena bucca, als Hohlmaß = cyathus, Metrol. scriptt. p. 128, 24 H. – 2) v. Pers., einer, der die Backen aufbläst, ein Backenbläser, Pausback, a) v. Hornbläser (cornicen), Iuven. 3, 35. – b) v. schlechten Sachwalter, der sich im Reden lächerlich ereifert, Iuven. 11, 34. – c) Pausback = Schmarotzer, Parasit, Petr. 64, 12. – / vulg. Nbf. būca, Gloss.

    lateinisch-deutsches > bucca

См. также в других словарях:

  • Canis timidus vehementius latrat, quam mordet. — См. Не бойся собаки, которая лает …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Hund — 1. A guate Hund ve laft se nit1 u2 an schlecht n is kua Schad. (Unterinnthal.) – Frommann, VI, 36, 63. 1) Verläuft sich nicht. 2) Und. 2. A klenst n Hund na hengt mer di grössten Prügel ou (an). (Franken.) – Frommann, VI, 317. 3. A muar Hüünjen a …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Coram publico — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/C — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V Inhaltsverzeichnis 1 …   Deutsch Wikipedia

  • PYRITES Lapis — fulvus est, tenerique se vehementius non permittit: ac, si quando artiori manu premitur, digitos adurit, Solin. c. 37. hinc πυρῖτις, quod digitos adurat. Sed Pyritis gemma est, Pyrites, Graece πυρίτης, lapis; quemadmodum aetites gemma est, quae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Bistum Leiria-Fátima — Basisdaten Staat Portugal Metropolitanbistum Patriarchat von Lissabon …   Deutsch Wikipedia

  • не бойся собаки, которая лает — Молчан собака исподтишка за икры хватает. Ср. Не бойся злой собаки, бойся смирной. Островский. Дмитрий Самозванец. 1, 2. Ср. Который лает пес, не скоро тот укусит. Б.Р. Сумароков. Река и Лужа. Ср. Bellende Hunde beissen nicht. Ср. Chien qui aboie …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Не бойся собаки, которая лает — Не бойся собаки, которая лаетъ. Молчанъ собака исподтишка за икры хватаетъ. Ср. Не бойся злой собаки, бойся смирной. Островскій. Дмитрій Самозванецъ. 1, 2. Ср. Который лаетъ песъ, не скоро тотъ укуситъ. А. П. Сумароковъ. Рѣка и Лужа. Ср. Bellende …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Bis repetita placent — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines&# …   Wikipédia en Français

  • De jure — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines&# …   Wikipédia en Français

  • Ex officio — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines&# …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»