-
1 VANR
I)a.1) wont, accustomed (bað hann ganga, til sætis þess, er hann var v. at sitja); v. e-u, used to a thing;2) usual (ekki fekk ek minna til bús en vant er).a. lacking, wanting, with gen.; handar em ek v., I lack a hand; vön geng ek vilja, I walk joyless; e-s er vant, something is wanting or missing; eitt sinn var vant kýr í Þykkvabœ, a cow was wanting.* * *1.vön, vant, adj., compar. vanari, superl. vanastr, wont, accustomed; vanr e-u, used to a thing; varg-ljóðum vanr, Hkv.; vígi vanr, Stor. 23; tungan er málinu vön, Skálda (Thorodd); vanr góðu brauði, Sks. 321: with infin., hann hafði jafnan vanr verit at matask í litlu húsi, Fms. i. 35; hversu mikill skattr er vanr at koma af Finnmörk, Eg. 70; ganga til sætis þess er hann var vanr at sitja, Ó. H. 66; vanan skatt, the wonted tax, Bs. i. 757; er hann var vanr at hafa, Sks. 228 B.2. neut., ekki fékk ek minna til bús enn vant var, Nj. 18: impers., er þessa vant?—opt berr svá at, is this wont to happen?—it often betides, Fms. ii. 9; ú-vanr, unwonted.2.adj. [Ulf. wans; A. S. wana; cp. Lat. vanus; cp. also the prefix particle van-]:—lacking, wanting; vamma vanr, Hm. 22; ljóða þessa muntú lengr vanr vera, 163; andspillis vanr, Skm. 12; handar em ek vanr, Ls. 39; vön vers ok barna, Gkv. 1. 23; vön geng ek vilja, joy-bereft, Skv. 3. 9; blóðs vanr, Höfuðl. 11; vanr slíkra drengja, Hallfred; landa vanr, a lackland, Bragi.2. neut. vant, with gen.; var þeim vettugis vant, Vsp.; mikils er á mann hveru vant, er mannvits er, Hðm. 26; fás er fróðum vant, Hm.; orðs vant, wanting one word, Hðm. 9; era mér gulls vant, Skm. 22; vara gamans vant, no lack of good cheer, Fms. vii. (in a verse); eitt sinn var vant kýr í Þykkvabæ, a cow was wanting, Ld. 156; var Glúmi vant margra geldinga, Nj. 26; varð honum vant kvígna tveggja, Glúm. 340; konungi þótti orðs vant er annat var talat, the king wanted a word when one was uttered, i. e. he was all ear, listened eagerly, Fms. ii. 139; lét honum engra hluta vant, x. 226; era hlunns vant, kvað refr, vii. 19; sjaldan er engri vant, a saying, Al. 166; muna vant, or muna á-vant, sjá, munr, a moment, p. 438; hann keyrði hann niðr, eigi úþyrmiliga, svá at honum var lítils vant, so that he did not want more, i. e. killed him on the spot, Bjarn. 41. ☞ Two words, of the same form, but diametrically opposite in sense, cannot well stand side by side, and so we find that while the old poets make little use of vanr ( adsuetus), on the other hand, in prose and mod. usage vanr ( orbus) has become obsolete, except in the neut. vant, in van- as a prefix, and in compds such as and-vanr, and-vana. -
2 vanr
I.adj., fem. vǫn, neut. vant; comp. vanari, superl. vanastr1) привыкший, привычный (к чему-л.)2) обычныйII.adj., neut. vant(gen.) лишённый, не имеющий чего-л.handar em ek vanr — я лишился руки, Ls. 39
* * *I. п лишенный чего-л.г. wans, д-а., а., д-с. wan, ш., д., нор. van- без-; к лат. vānus пустойII. п привыкший -
3 Vanr
I)a.1) wont, accustomed (bað hann ganga, til sætis þess, er hann var v. at sitja); v. e-u, used to a thing;2) usual (ekki fekk ek minna til bús en vant er).a. lacking, wanting, with gen.; handar em ek v., I lack a hand; vön geng ek vilja, I walk joyless; e-s er vant, something is wanting or missing; eitt sinn var vant kýr í Þykkvabœ, a cow was wanting.* * *m. [cp. Vaïnomoïnen, the son of Ukko, in the Finnish poem Kalevala]:—one of the gods, Vanir, used in sing. of Njörd; kalla Vanaguð Vana nið eðr Van, Edda i. 260; nama goðbrúðr una Vani (dat.), Skálda.II. usually in pl. Vanir, in northern mythology the gods who waged war with the Asir, but were afterwards combined and made one with them; this is recorded in Vsp. 28, 30, Yngl. S. ch. 4, Edda 47 (the legend of Kvasir), also in the myth of Hænir, 15, Vþm. 39; the gods Frey, Freyja, Njörd, and Hænir belonged to the tribe of Wanir; með vísum Vönum, id.COMPDS: Vanadís, Vanaguð, Vanaheimar. -
4 vanrækja
[vanraikʲʰa]vtзапускать, небрежно относиться -
5 vanræksla
[vanraiχsla]fпренебрежение, халатное отношение -
6 vanrœkiliga
adv. carelessly, slovenly. -
7 vanrœkinn
a. careless, negligent. -
8 vanrœkja
(-ta, -tr), v. to neglect, disregard. -
9 vanrækja
-
10 vanræksla
-
11 á·vanr
п.:mér ávant þikkir мне не хватает
-
12 heið-vanr
adj. epithet of a tree, shady (?), Vsp. -
13 kosta-vanr
adj. cheerless, Skm. 30. -
14 land-vanr
adj. acquainted with the country, Fas. iii. 87. -
15 list-vanr
adj. skilful, Fms. xi. 426. -
16 lífs-vanr
adj. bereft of life, Ýt. -
17 meins-vanr
adj. guileless, Gm. 16. -
18 sjó-vanr
adj. skilled, practiced as a sailor. -
19 skaut-vanr
adj. ‘sheet-fitted,’ an epithet of a ship, Lex. Poët. -
20 heiðvanr
См. также в других словарях:
VANR — ICAO Airportcode f. Nasik (India) … Acronyms
VANR — ICAO Airportcode f. Nasik ( India) … Acronyms von A bis Z
Marc Eckō's Getting Up: Contents Under Pressure — Developer(s) The Collective, Inc. Publisher(s) Atari … Wikipedia
Wane — Wa|ne 〈m. 17; Myth.〉 Angehöriger eines germ. Göttergeschlechts [<anord.vanir] * * * Wa|ne, der; n, n <meist Pl.> [anord. vanr (Pl. vanir)] (germ. Mythol.): Angehöriger eines Göttergeschlechts. * * * Wa|ne, der; n, n <meist Pl.>… … Universal-Lexikon
Wane — Wane, v. i. [imp. & p. p. {Waned}; p. pr. & vb. n. {Waning}.] [OE. wanien, AS. wanian, wonian, from wan, won, deficient, wanting; akin to D. wan , G. wahnsinn, insanity, OHG. wan, wana , lacking, wan?n to lessen, Icel. vanr lacking, Goth. vans;… … The Collaborative International Dictionary of English
Waned — Wane Wane, v. i. [imp. & p. p. {Waned}; p. pr. & vb. n. {Waning}.] [OE. wanien, AS. wanian, wonian, from wan, won, deficient, wanting; akin to D. wan , G. wahnsinn, insanity, OHG. wan, wana , lacking, wan?n to lessen, Icel. vanr lacking, Goth.… … The Collaborative International Dictionary of English
Waning — Wane Wane, v. i. [imp. & p. p. {Waned}; p. pr. & vb. n. {Waning}.] [OE. wanien, AS. wanian, wonian, from wan, won, deficient, wanting; akin to D. wan , G. wahnsinn, insanity, OHG. wan, wana , lacking, wan?n to lessen, Icel. vanr lacking, Goth.… … The Collaborative International Dictionary of English
Want — (277), n. [Originally an adj., from Icel. vant, neuter of vanr lacking, deficient. [root]139. See {Wane}, v. i.] [1913 Webster] 1. The state of not having; the condition of being without anything; absence or scarcity of what is needed or desired; … The Collaborative International Dictionary of English
Wean — Wean, v. t. [imp. & p. p. {Weaned}; p. pr. & vb. n. {Weaning}.] [OE. wenen, AS. wenian, wennan, to accustom; akin to D. wennen, G. gew[ o]hnen, OHG. giwennan, Icel. venja, Sw. v[ a]nja, Dan. v[ae]nne, Icel. vanr accustomed, wont; cf. AS.… … The Collaborative International Dictionary of English
Weaned — Wean Wean, v. t. [imp. & p. p. {Weaned}; p. pr. & vb. n. {Weaning}.] [OE. wenen, AS. wenian, wennan, to accustom; akin to D. wennen, G. gew[ o]hnen, OHG. giwennan, Icel. venja, Sw. v[ a]nja, Dan. v[ae]nne, Icel. vanr accustomed, wont; cf. AS.… … The Collaborative International Dictionary of English
Weaning — Wean Wean, v. t. [imp. & p. p. {Weaned}; p. pr. & vb. n. {Weaning}.] [OE. wenen, AS. wenian, wennan, to accustom; akin to D. wennen, G. gew[ o]hnen, OHG. giwennan, Icel. venja, Sw. v[ a]nja, Dan. v[ae]nne, Icel. vanr accustomed, wont; cf. AS.… … The Collaborative International Dictionary of English