-
1 usquequaque
ūsquequāque, s. ūsqueno. I u. II.
-
2 usquequaque
ūsquequāque, s. usque no. I u. II.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > usquequaque
-
3 usquequaque
usquĕquāque, v. usque, I. B. 2.; II. A. 3. e.; II. B. 3. -
4 usquequaque
ūsque-quaque adv. (чаще раздельно) (sc. parte)1) везде, повсюду ( idem quaerere C)2) постоянно, всегда (u. laudandus est PJ)3) вполне, в полном смысле слова (beneficium u. gratuītum Ap) -
5 usquequaque
in every conceivable situation; wholly, altogether -
6 usquequaque
always. -
7 usquequaque
adv.повсюду -
8 usque
usquĕ, adv. [us- for ubs-, from ubi with locative s; and que for qued, old abl. of quis; v. Corss. Ausspr. 2, 471; 838; cf.: quisque, usquam].I.Lit., all the way to or from any limit of space, time, etc. (cf.: fine, tenus); of place, all the way, right on, without interruption, continuously, constantly.A.With prepositions.1.With ab:2.qui a fundamento mihi usque movisti mare,
Plaut. Rud. 2, 6, 55:usque a mari supero Romam proficisci,
Cic. Clu. 68, 192:ex omnibus spectaculis usque a Capitolio plausus excitatus,
id. Sest. 58, 124:usque a rubro mari,
Nep. Hann. 2, 1.— Poet.:Dardaniam Siculo prospexit ab usque Pachyno,
Verg. A. 7, 289 (sometimes as one word, v. abusque).—With ex:3.usque ex ultimā Syriā atque Aegypto navigare,
Cic. Verr. 2, 5, 60, § 157. —With ad:4.usque a Dianio ad Sinopen navigaverunt,
Cic. Verr. 2, 1, 34, § 87:ab imis unguibus usque ad verticem summum,
id. Rosc. Com. 7, 20:usque ad Iconium,
id. Fam. 3, 8, 4:ab Atticā ad Thessaliam usque,
Plin. 4, 12, 21, § 63:usque ad Numantiam misit,
Cic. Dejot. 7, 19:usque ad castra hostium accessit,
Caes. B. G. 1, 51 ( poet. and post-Aug. ad usque; often as one word, v. adusque).—With in and acc.:5.cum ad eum usque in Pamphyliam legatos misissent,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:portūs usque in sinūs oppidis et ad urbis crepidines infusi,
id. Rep. 3, 31, 43.—With trans:6. B.trans Alpes usque transfertur,
Cic. Quint. 3, 12.—With adverbs of place:2.quod eos usque istinc exauditos putem,
Cic. Att. 1, 14, 4.—Esp., with quaque (less correctly as one word, usquequaque; v. II. A. 3. e. and II. B. 3. infra), everywhere: non usque quaque idoneum invenias locum, ubi, etc., Afran. ap. Non. p. 518, 6 (Com. Rel. v. 198 Rib.):C. 1.immo vero, quom usquequaque umbra'st, tamen Sol semper hic est,
Plaut. Most. 3, 2, 79:mari terrāque illas usque quaque quaeritat,
id. Poen. prol. 105:aut undique religionem tolle, aut usque quaque conserva,
Cic. Phil. 2, 43, 110:effugere non est, Flacce, basiatores. Instant... occurrunt, et hinc et illinc, usquequaque, quacunque,
Mart. 11, 98, 3; cf.:QVAQVE VSQVE,
Inscr. Grut. 611, 13.—With names of towns (class.; acc. to Reisig. Vorles. p. 216, usque ad Numantiam means all the way to the town, i. e. to its walls or gates: usque Numantiam, all the way to or into it, implying entrance of the town; cf.2.the passages cited infra): theatrum ita resonans, ut usque Romam significationes vocesque referantur,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:Miletum usque? obsecro,
Ter. Ad. 4, 5, 21.—With other names than those of towns (post-Aug.):II.ab hac (sc. Siciliā) Cretam usque Siculum (mare) vocat,
Plin. 3, 5, 10, § 75:imperium usque extremos Orientis terminos prolatum,
Just. 7, 1, 4:terminos usque Libyae,
id. 1, 1, 5:ab Atticā Thessaliam usque,
Plin. 4, 12, 21, § 63:ab eo usque Jovem,
id. 2, 22, 20, § 84:horrendus ab astris Descendit vos usque fragor,
Stat. Th. 11, 89.—Meton.A.Of time, all the time, continually, perpetually, all the while from or to a period, as long or as far as, until.1.With prepositions.a.With ab:b.mihi magna cum eo jam inde usque a pueritiā Fuit semper familiaritas,
Ter. Heaut. 1, 2, 9:primus esses memoriter Progeniem nostram usque ab avo proferens,
id. Phorm. 2, 3, 48:augures omnes usque a Romulo,
Cic. Vatin. 8, 20:opinio jam usque ab heroicis ducta temporibus,
from as far back as the heroic ages, id. Div. 1, 1, 1:usque a Thale Milesio,
id. N. D. 1, 33, 91:bona paterna et avita et usque a nobis repetita,
id. Cael. 14, 34.—With ad:2.usque a mane ad vesperum,
Plaut. Am. 1, 1, 97:a mane ad noctem usque in foro dego diem,
id. Most. 3, 1, 3:inde usque ad diurnam stellam crastinam potabimus,
id. Men. 1, 2, 62; cf. Cic. Rep. 1, 16, 25:ille nihil difficilius esse dicebat, quam amicitiam usque ad extremum vitae diem permanere,
id. Lael. 10, 33:deinceps retro usque ad Romulum,
as far as, up to, id. Rep. 1, 37, 58.—With acc. (post-Aug.):3.paucae, aegre se defen dentes, usque tempora Alexandri Magni duraverunt,
Just. 2, 4, 32:a rege Romulo usque Caesarem Augustum,
Flor. 1, prooem. 1 (al. usque in).—With adverbs.a.With inde:b.pueritiae memoriam recordari ultimam, inde usque repetens, etc.,
Cic. Arch. 1, 1.—With antehac:c.ut animus in spe usque antehac attentus fuit, Ita, etc.,
Ter. And. 2, 1, 3.—With adhuc:d.quod occultatum'st usque adhuc nunc non potest,
Plaut. Aul. 2, 3, 10:qui me tam leni passus animost usque adhuc facere, etc.,
Ter. And. 1, 5, 27:cessatum usque adhuc est,
until now, hitherto, id. Ad. 4, 4, 23:qui mos usque adhuc est retentus,
Cic. Rep. 2, 20, 35:usque adhuc certe animum meum probastis,
Suet. Dom. 18; v. adhuc, II. A.—With eo:e.tamen usque eo se tenuit, quoad, etc.,
Cic. Dejot. 4, 11:usque eo animadverti eum jocari,
id. Rosc. Am. 22, 60; v. 2. eo, II. C.—With quaque, continually, always:f.Chrusalus mihi usque quaque loquitur nec recte,
Plaut. Bacch. 4, 4, 83: usque quaque sapere oportet, Poët. ap. Cic. Fam. 7, 16, 1; so,usque quaque,
Cat. 39, 2; Plin. Ep. 7, 20, 2; 1, 7, 5; Gell. 16, 3, 1:usquequaque, de hoc cum dicemus,
whenever, Cic. Att. 4, 9, 1.—Opp. nusquam: atque hoc non alienum est, quod ad multa pertineat, ne aut nusquam aut usquequaque dicatur, hic admonere,
Cic. Inv. 2, 21, 63.—With dum:g.usque dum regnum optinebit Juppiter,
Plaut. Men. 5, 1, 28: conplebo familiam adeo usque satietatem dum capiet pater, id. Am. 1, 2, 9:usque id egi dudum, dum loquitur pater,
Ter. Heaut. 5, 2, 30; Cato, R. R. 156:mihi quidem usque curae erit, quid agas, dum, quid egeris, sciero,
Cic. Fam. 12, 19, 3; id. Verr. 2, 1, 5, § 12; 2, 1, 6, § 16; Hor. C. 3, 30, 7; cf. dum, I. B. 1. b. —With interea:h.nam usque dum ille vitam colet Inopem... Interea usque illi de me supplicium dabo,
Ter. Heaut. 1, 1, 84 sqq.—With donec:k.ibo odorans quasi canis venaticus Usque donec persecutus volpem ero vestigiis,
Plaut. Mil. 2, 2, 114. —With quoad:1.usque illum, quoad ei nuntiatum esset consules descendisse, omnibus exclusis commentatum, etc.,
Cic. Brut. 22, 87:dandum ordeum, usque quoad erunt lactentes,
Varr. R. R. 2, 7, 12.—With adeo:m. B.usque adeo in periculo fuisse, quoad, etc.,
Cic. Sest. 38, 82; cf. Cato, R. R. 67:instare usque adeo, donec se adjurat,
Plaut. Cist. 2, 3, 40; id. Rud. 3, 5, 32: usque adeo, dum, C. Gracch. ap. Gell. 10, 3, 5; cf. Plaut. Am. 1, 2, 10 sub f. supra.—In other relations.1. a.Absol.:b.ego vapulando, ille verberando, usque ambo defessi sumus,
Ter. Ad. 2, 2, 5 Fleck. (al. verberando usque, ambo:incerta est distinctio, Don. ad loc.): poenasque dedit usque superque (= usque eo quod satis esset),
Hor. S. 1, 2, 65.—With ad:c. d.usque ad ravim poscam,
Plaut. Aul. 2, 5, 10:usque ad necem,
Ter. And. 1, 2, 28:hoc malum usque ad bestias perveniat,
Cic. Rep. 1, 43, 67:usque ad eum finem, dum, etc.,
id. Verr. 1, 6, 16; v. dum: assenserunt consules designati, omnes etiam consulares usque ad Pompeium, up to, i. e. except Pompey, Plin. Ep. 2, 11, 20.—With terminal adverbs:2.Anco regi familiaris est factus (sc. L. Tarquinius) usque eo, ut, etc.,
Cic. Rep. 2, 20, 35; v. eo, under is fin.:usque quo non vis subici mihi?
how long? Vulg. Exod. 10, 3; cf. quousque.—Right on, always, without stop, continuously, constantly, incessantly: Ep. Ne abeas, priusquam ego ad te venero. Ap. Usque opperiar, Plaut. Ep. 2, 2, 122:3.Ctesipho me pugnis miserum Usque occidit,
Ter. Ad. 4, 2, 20:an usque In nostrum jacies verba superba caput?
Prop. 2, 8, 16:cantantes licet usque, minus via laedit, eamus,
Verg. E. 9, 64; cf.:nec vidisse semel satis est, juvat usque morari,
id. A. 6, 487:naturam expelles furcā, tamen usque recurret,
Hor. Ep. 1, 10, 24.—Repeated:allatres licet usque nos et usque,
Mart. 5, 60, 1:ergo, qui prius usque et usque et usque Furum scindere podices solebam,
Auct. Priap. 78.—Esp.: usque quāque (less correctly as one word, usquequaque), in every thing, on every occasion:nolite usque quaque idem quaerere,
Cic. Verr. 2, 5, 5, § 10:an hoc usque quaque, aliter in vitā?
id. Fin. 5, 30, 91 Madv. ad loc.:et id usquequaque quantum sit appareat,
in each particular, id. Or. 22, 73; Plin. Ep. 7, 12, 5:religionum usque quaque contemptor, praeter unius Deae Syriae,
Suet. Ner. 56 init. -
9 ūsque
ūsque adv., all the way, right on, without interruption, continuously, even: usque a mari supero Romam proficisci: usque a rubro mari, N.: Dardaniam Siculo prospexit ab usque Pachyno, V.: usque ex ultimā Syriā navigare: usque ad castra hostium accessit, Cs.: cum ad eum usque in Pamphyliam legatos misissent: trans Alpes usque transfertur: usque sub ora, O.: usque istinc.— With acc of place, all the way to, as far as, to (implying entrance): theatrum ita resonans, ut usque Romam voces referantur: Miletum usque? obsecro, T.—With quāque (less correctly as one word, usquequaque), in every place, everywhere: aut undique religionem tolle, aut usque quāque conserva. —Of time, all the time, continually, perpetually, all the while, as long as, until: Progeniem nostram usque ab avo proferens, T.: opinio iam usque ab heroicis ducta temporibus, from as far back as: usque a Thale Milesio: deinceps retro usque ad Romulum, as far as: inde usque repetens, etc.: usque antehac, T.: usque adhuc, even till now: tamen usque eo se tenuit, quoad, etc.: usque id egi dudum, dum loquitur pater, T.: iacet res in controversiis, usque dum inveniretur: usque quoad: usque adeo in periculo fuisse, quoad, etc. —Right on, without intermission, continuously, constantly, incessantly: Ctesipho me pugnis miserum Usque occidit, T.: Cantantes licet usque, minus via laedit, eamus, V.: Naturam expelles furcā, tamen usque recurret, H.—With quāque (less correctly as one word, usquequaque), continually, always, at all times: usque quaque, de hoc cum dicemus, every time: ne aut nusquam aut usque quaque dicatur, hic admonere, at all times. —Of extent or degree, even to, quite up to, as far as: Ego vapulando, ille verberando, usque ambo defessi sumus, T.: poenas dedit usque superque (i. e. usque eo quod satis esset), H.: usque ad eum finem, dum, etc.: undique totis Usque adeo turbatur agris, to so great an extent, V.: Anco regi familiaris est factus (Tarquinius) usque eo, ut, etc.—With quāque (less correctly as one word, usquequaque), in every thing, on every occasion: nolite usque quaque idem quaerere: et id usque quaque quantum sit appareat, in each particular.* * *Iall the way, right on; all the time, continuously, at every point, alwaysII -
10 alias
aliās adv. [acc. или loc. pl. к alius ]1) в другое время, в другой разsed de hoc a. C — но об этом в другой разa.... a.... C etc. — то... то...a. aliud C — то одно, то другоеa. aliter C — то так, то иначеnon a. L — больше никогда, ни разу больше2) в другом месте, в других местах (non a., quam illā parte corporis Ap)nusquam a. Just — нигде больше3) в других случаях, вообщеneque tum solum, sed saepe a. Nep — не только в тот раз, но и в ряде других случаевut saepe a. L — как (это) часто бываетsermone Graeco, quamque a. promptus et facilis, non tamen usquequaque usus est Su — хотя, вообще говоря, (Тиберий) говорил по-гречески бегло и легко, он пользовался (этим языком) не беспрестанно4) (= aliter) иным способом, иначеnon a. quam (или nisi) T, QC etc. — не иначе как, только тем что -
11 usque
I ūsque adv.1) беспрестанно, непрерывно, безостановочно, постоянно (deressus est u. vapulando Ter)u. longius Sen — всё дальше и дальшеu. et u. M — не переставая ни на минутуu. eamus V — продолжим свой путьu. recurrere H — всё вновь возвращатьсяu. morari V — то и дело останавливатьсяincrĕpet u. licet O — пусть бранится сколько хочет2) досыта, вдоволь (replere aliquem aliquid Pl)de melle me u. tetigi Pt — мёду я напился вдоволь3) вплотьu. ad (in) — прямо до, вплоть до, до самого (самой), в самый (в самую) (legatos mittere u. in Pamphyliam C)u. ad mortem C — до самой смертиquo u.? C — доколе?u. ad lacrimas ridēre Pt — смеяться до слёзu. ad tempora Alexandri Just — до эпохи Александраu. ab (ex) — начиная с самого (самой) (u. ex ultima Syria navigare C; u. a Romulo C)u. a pueris Ter — с самого детстваu. Romam (Romam u.) C — до самого Римаu. ad Romam L — до окрестностей (стен) Римаu. adhuc Pl, C — до сих порu. eo C — до тех порinde u. C — с тех порu. adeo Lcr etc. или u. eo C — до того, в (до) такой степениL. Tarquinius Anco regi familiaris est factus u. eo, ut consiliorum omnium particeps putaretur C — Л. Тарквиний до такой степени сблизился с царём Анком, что считался участником всех его плановu. (eo)... dum (quoad, donec) C, H etc. — до тех пор... пока4)u. ad — за исключением (omnes consulares u. ad Pompejum PM)5)u. quāque — всюду, везде или непрерывно, постоянно, всегда — см. usquequaqueII ūsque praep. cum acc.до, вплоть до, до самого (u. pedes QC; u. quintum diem CC; u. sudorem CC) -
12 facilis
facilis, e (facio), wie das griech. ῥᾴδιος, sowohl passiv = was sich leicht tun läßt, als aktiv = wer leicht u. gern etw. tut (Ggstz. difficilis), I) passiv = tunlich, leicht, ohne Schwierigkeit, ohne Mühsal, bequem, geeignet, 1) im allg.: α) absol.: nulla est tam facilis res, quin difficilis siet, quam invitus facias, Ter.: quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat, Caes.: omnia esse facilia, ließe sich ertragen, möchte hingehen, Cic. – ascensus, leichter, bequemer, Caes.: aditus, Caes. u. Cic.: unum iter difficile... alterum multo facilius atque expeditius, Caes. – lutum, leicht zu bearbeitender, Tibull.: so auch humus, Curt.: fagus, Plin. – iugum, leicht zu ertragendes, Prop.: iactura, leicht zu verschmerzender, Verg. – victus, leicht zu schaffende, Verg.: so auch cibus, leicht zu schaffendes, einfaches Frühstück, Plin. ep.: remedium, leicht wirkendes, gelindes, Nep.: cibus, somnus, Hor.: favor, leicht zu gewinnende, Liv. – irae, leicht entzündbarer, Lucan. – id esse facile, Caes.: sed id quam mihi facile sit, haud sum falsus, Plaut.: quam id mihi sit facile atque utile, Ter.: quod est facillimum facis, Plaut.: facillimam esse in ea re publica concordiam, in qua etc., am leichtesten zu erhalten, Cic. – β) m. ad u. Akk., faciles ad receptum angustiae, Liv.: facilior (geeigneter) ad duplicanda verba Graecus sermo, Liv.: bes. m. ad u. Gerund., illud autem facile ad credendum est, Cic.: faciliora ad intellegendum, Quint.: haec ad iudicandum sunt facillima, Cic. – γ) m. in (für) u. Akk., altera crepido haud facilior in ascensum, Liv. 27, 18, 6 zw. – δ) m. folg. 2. Supin. od. m. Abl.: res factu f., Ter.: quod factu facile est, Macr.: (Cyclops) nec visu facilis nec dictu affabilis ulli, Verg.: res cognitu facilis, Cornif. rhet. u. Cic.: facilia intellectu, Lact. – nihil est dictu facilius, Ter.: id dictu quam re, ut pleraque, facilius erat, Liv. – Ggstz., quod nunc arduum factu putatur, amore per dies roborato facile videtur effectu, Apul. met. 8, 3. – ε) m. folg. Infin.: facilis concoqui, Plin.: corripi, Sen.: f. navigari, Mela: ne paratis quidem corrumpi f., Tac.: urbes faciles capi, Claudian.: habitus aspici facilior, Sen.: materia f. est in te et in tuos dicta dicere, Cic.: so oft facile est m. folg. Infin., f. est noscere, Ter.: f. est perficere, ut etc., Cic.: facilius abire fuit, Liv.: stulta reprehendere facillimum est, Quint.: Ggstz., loqui facile est, praestare difficile, Lact. 4, 23, 8. – ζ) m. folg. ut u. Konj.: facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit, Plin. pan.: quod ei fuit facillimum, ut in agrum Rutulorum procederet, Cic. – η) m. Dat. = leicht, ohne Mühe, bequem zu usw. od. für usw., campus operi f., Liv.: f. divisui (Macedonia), Liv. – illa (terra) f. pecori, Verg.: silva iuvencis iam f., leicht zugänglich, Claud. – iuvenis caecus, contumeliae opportunus, facilis iniuriae, so leicht zugänglich der B., so leicht zu beleidigen, Ps. Quint. decl. – θ) neutr. subst., m. Praepp.: in facili esse, leicht sein (Ggstz. in difficili esse), Liv., Sen. u. Plin. (s. Drak. Liv. 3, 8, 9): ebenso e od. ex facili, leicht, Ov., Val. Max. u.a. (s. Walch Tac. Agr. 15 in. p. 219): ex faciliore, aus dem Leichteren (Ggstz. ex difficiliore), Quint. 5, 10, 92: de facili, leicht, Firm. math. 5, 6.
2) insbes., v. menschl. Verhältnissen, die sich leicht machen, nach Wunsch sich gestalten, leicht, bequem, res et fortunae tuae mihi maximae curae sunt: quae quidem cotidie faciliores mihi et meliores videntur, Cic.: si ita faxitis Romani, vestrae res meliores facilioresque erunt, Liv.
II) aktiv: A) von dem, dem etwas leicht wird, -fällt, etw. zu tun od. zu ertragen, 1) im allg.: α) absol., v. Ggstdn., namentl. Körperteilen, die sich leicht, ohne Schwierigkeit bewegen, leicht beweglich, gewandt, geschmeidig, manus faciles, Prop.: manu facili poma serere, Tibull., pulvinum componere, Ov.: facili corpore onus ferre, Ov.: oculi, Verg.: cardo, Iuven. – β) m. Abl. (od. 2. Supin.): piscis f. introitu, der leicht hineinschwimmt, Sil. 5, 52. – fore... facilem victu per saecula gentem, werde ohne Mühsal leben (= glücklich leben), Verg. Aen. 1, 445: u. so sapiens facilis victu fuit, fand leicht seinen Unterhalt, Sen. ep. 90, 13. – f. exiguo, dem es leicht fällt, mit wenigem zu leben, wenig bedürfend, Sill. 1, 615.
2) insbes., v. der Leichtigkeit, Geläufigkeit im Erfinden u. im Vortrag, leicht, geläufig, gewandt, α) absol.: ingenium (Begabung), Quint.: sermone Graeco, quamquam alias promptus et facilis, non tamen usquequaque usus est, Suet. – β) m. ad u. Akk. des Gerund.: facilis et expeditus ad dicendum T. Iunius, Cic. – γ) m. in u. Abl., in inventione facilis, Quint.: vel in orando vel in fingendis poëmatis promptus et facilis, Suet.: faciles in excogitando, Quint.
B) v. dem, der etw. gern tut, -gewährt, zu etw. leicht geneigt, leicht zugänglich, bereit, willig, bereitwillig, willfährig (Ggstz. difficilis), 1) im allg.: α) m. Dat.: commercio f., Liv.: bello f., Tac.: morti faciles animi, Lucan.: faciles occupantibus, bereit, den ersten, die zugriffen, sich zu fügen, Tac.: facilis impetrandae veniae, gern V. zugestehend, Liv.: f. capessendis inimicitiis, Tac.: iuvenis f. inanibus, sich leicht hingebend, Tac.: quod facilis (gehorsam) tenero sum semper amori, Tibull. – β) mit ad u. Akk.: facili feminarum credulitate ad gaudia, Tac.: mens ad peiora f., Quint.: nimium faciles ad fera bella manus, Ov.: facilis civitas ad accipienda credendaque omnia nova, leicht empfänglich für usw., Tac. – γ) m. in u. Akk., homines in bella faciles, Tac. Agr. 21. – δ) m. Genet.: Hispania frugum f., ergiebig an usw., Claud. laud. Seren. 54. – ε) m. Infin.: alternae facilis cedere lympha manu (= manui), Prop. 1, 11, 12: ah nimium faciles aurem praebere puellae, Prop. 2, 21, 15: o faciles dare summa deos eademque tueri difficiles, Lucan. 1, 510; u. so Lucan. 2, 460; 3, 683; 6, 20; 10, 310. Sil. 1, 225 u. ö. Val. Flacc. 4, 723. Stat. Theb. 1, 606 u. ö. Claud. in Eutr. 2, 155 u. ö. Sen. Thyest. 301. Amm. 21, 16, 17; 31, 2, 11 (wo facilis irasci). Pacat. pan. 21, 2 (wo facilis adiri). – ζ) m. Abl. od. 2. Supin.: sermone affabilis accessuque facilis, leicht zugänglich, Sen. de clem. 1, 13, 4.
2) insbes., v. dem, der sich leicht in anderer Wünsche u. Willen fügt, zum Gewähren u. Verzeihen geneigt, hingebend, willfährig, willig, gutwillig, nachsichtig, nachgiebig, leicht versöhnbar, im Umgange u. Gespräche hingebend, zugänglich, leutselig, umgänglich, übh. gefällig, gütig, hold gegen andere in jeder Hinsicht (Ggstz. difficilis), α) absol.: facilis et liberalis pater, Cic.: comes benigni faciles suaves esse dicuntur, Cic.: patronus ac dominus f. et clemens (Ggstz. severus), Suet.: lenis a te et facilis existimari debeo, Cic.: facilem alqm habere, Cic.: facilem benevolumque alqm sibi leddere, Ter.: da modo te facilem, zeige dich nur gefällig, Ov. – bes. oft v. Göttern usw., s. Thiel Verg. Aen. 11, 761. – aures, Prop.: natura comis facilisque, Suet.: amor, Prop.: saevitia, Hor. – mores facillimi, Cic. – β) m. ad u. Akk. des Gerund.: f. ad concedendum, Cic. de div. 2, 107. – γ) m. in u. Abl.: f. in rebus cognoscendis, in hominibus audiendis admittendisque, Cic.: f. in causis recipiendis (Ggstz. fastidiosior), Cic. – δ) m. in u. Akk.: si faciles habeas in tua vota deos, Ov.: Lollio offensior, facilis exorabilisque in vitricum fuit, Suet. – ε) m. Dat.: sint, precor, hae (deae) saltem faciles (hold) mihi, Ov.: sed mihi tam faciles unde meosque deos? Ov.: si mihi di faciles et sunt in amore secundi, Ov. – ζ) m. Abl. (= in Rücksicht auf): f. amicitiā, nachsichtig im Umgange mit Freunden, Sall. Iug. 95, 3: f. sermone, zugänglich im G., Tac. Agr. 40: f. iuventā (bei seiner J), Tac. ann. 3, 8. – η) m. Genet.: rex alloquii f., Val. Flacc. 5, 407. – / Superl. facilissimus, Gloss. II, 317, 54. Not. Tir. 30, 53. – arch. facil = facile, Plaut. trin. 679 R.; vgl. Ritschl opusc. 2, 331. Bücheler im Rhein. Museum 29, 196.
-
13 proquirito
prō-quirīto, (āvī), ātum, āre, öffentlich schreien, -ausrufen, -bekanntmachen, Apul. apol. 82: legem, Sidon. epist. 8, 6, 7. – opusculum usquequaque proquinitatum, Claud. Mamert. de stat. anim. 1. praef. p. 19, 7 Egbr.
-
14 facilis
facilis, e (facio), wie das griech. ῥᾴδιος, sowohl passiv = was sich leicht tun läßt, als aktiv = wer leicht u. gern etw. tut (Ggstz. difficilis), I) passiv = tunlich, leicht, ohne Schwierigkeit, ohne Mühsal, bequem, geeignet, 1) im allg.: α) absol.: nulla est tam facilis res, quin difficilis siet, quam invitus facias, Ter.: quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat, Caes.: omnia esse facilia, ließe sich ertragen, möchte hingehen, Cic. – ascensus, leichter, bequemer, Caes.: aditus, Caes. u. Cic.: unum iter difficile... alterum multo facilius atque expeditius, Caes. – lutum, leicht zu bearbeitender, Tibull.: so auch humus, Curt.: fagus, Plin. – iugum, leicht zu ertragendes, Prop.: iactura, leicht zu verschmerzender, Verg. – victus, leicht zu schaffende, Verg.: so auch cibus, leicht zu schaffendes, einfaches Frühstück, Plin. ep.: remedium, leicht wirkendes, gelindes, Nep.: cibus, somnus, Hor.: favor, leicht zu gewinnende, Liv. – irae, leicht entzündbarer, Lucan. – id esse facile, Caes.: sed id quam mihi facile sit, haud sum falsus, Plaut.: quam id mihi sit facile atque utile, Ter.: quod est facillimum facis, Plaut.: facillimam esse in ea re publica concordiam, in qua etc., am leichtesten zu erhalten, Cic. – β) m. ad u. Akk., faciles ad receptum angustiae, Liv.: facilior (geeigneter) ad duplicanda verba Graecus sermo, Liv.: bes. m. ad u. Gerund., illud autem facile————ad credendum est, Cic.: faciliora ad intellegendum, Quint.: haec ad iudicandum sunt facillima, Cic. – γ) m. in (für) u. Akk., altera crepido haud facilior in ascensum, Liv. 27, 18, 6 zw. – δ) m. folg. 2. Supin. od. m. Abl.: res factu f., Ter.: quod factu facile est, Macr.: (Cyclops) nec visu facilis nec dictu affabilis ulli, Verg.: res cognitu facilis, Cornif. rhet. u. Cic.: facilia intellectu, Lact. – nihil est dictu facilius, Ter.: id dictu quam re, ut pleraque, facilius erat, Liv. – Ggstz., quod nunc arduum factu putatur, amore per dies roborato facile videtur effectu, Apul. met. 8, 3. – ε) m. folg. Infin.: facilis concoqui, Plin.: corripi, Sen.: f. navigari, Mela: ne paratis quidem corrumpi f., Tac.: urbes faciles capi, Claudian.: habitus aspici facilior, Sen.: materia f. est in te et in tuos dicta dicere, Cic.: so oft facile est m. folg. Infin., f. est noscere, Ter.: f. est perficere, ut etc., Cic.: facilius abire fuit, Liv.: stulta reprehendere facillimum est, Quint.: Ggstz., loqui facile est, praestare difficile, Lact. 4, 23, 8. – ζ) m. folg. ut u. Konj.: facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit, Plin. pan.: quod ei fuit facillimum, ut in agrum Rutulorum procederet, Cic. – η) m. Dat. = leicht, ohne Mühe, bequem zu usw. od. für usw., campus operi f., Liv.: f. divisui (Macedonia), Liv. – illa (terra) f. pecori, Verg.: silva iuvencis iam f., leicht zugänglich, Claud. – iuvenis caecus, contumeliae opportunus, facilis iniuriae, so————leicht zugänglich der B., so leicht zu beleidigen, Ps. Quint. decl. – θ) neutr. subst., m. Praepp.: in facili esse, leicht sein (Ggstz. in difficili esse), Liv., Sen. u. Plin. (s. Drak. Liv. 3, 8, 9): ebenso e od. ex facili, leicht, Ov., Val. Max. u.a. (s. Walch Tac. Agr. 15 in. p. 219): ex faciliore, aus dem Leichteren (Ggstz. ex difficiliore), Quint. 5, 10, 92: de facili, leicht, Firm. math. 5, 6.2) insbes., v. menschl. Verhältnissen, die sich leicht machen, nach Wunsch sich gestalten, leicht, bequem, res et fortunae tuae mihi maximae curae sunt: quae quidem cotidie faciliores mihi et meliores videntur, Cic.: si ita faxitis Romani, vestrae res meliores facilioresque erunt, Liv.II) aktiv: A) von dem, dem etwas leicht wird, - fällt, etw. zu tun od. zu ertragen, 1) im allg.: α) absol., v. Ggstdn., namentl. Körperteilen, die sich leicht, ohne Schwierigkeit bewegen, leicht beweglich, gewandt, geschmeidig, manus faciles, Prop.: manu facili poma serere, Tibull., pulvinum componere, Ov.: facili corpore onus ferre, Ov.: oculi, Verg.: cardo, Iuven. – β) m. Abl. (od. 2. Supin.): piscis f. introitu, der leicht hineinschwimmt, Sil. 5, 52. – fore... facilem victu per saecula gentem, werde ohne Mühsal leben (= glücklich leben), Verg. Aen. 1, 445: u. so sapiens facilis victu fuit, fand leicht seinen Unterhalt, Sen. ep. 90, 13. – f. exiguo, dem es leicht fällt,————mit wenigem zu leben, wenig bedürfend, Sill. 1, 615.2) insbes., v. der Leichtigkeit, Geläufigkeit im Erfinden u. im Vortrag, leicht, geläufig, gewandt, α) absol.: ingenium (Begabung), Quint.: sermone Graeco, quamquam alias promptus et facilis, non tamen usquequaque usus est, Suet. – β) m. ad u. Akk. des Gerund.: facilis et expeditus ad dicendum T. Iunius, Cic. – γ) m. in u. Abl., in inventione facilis, Quint.: vel in orando vel in fingendis poëmatis promptus et facilis, Suet.: faciles in excogitando, Quint.B) v. dem, der etw. gern tut, -gewährt, zu etw. leicht geneigt, leicht zugänglich, bereit, willig, bereitwillig, willfährig (Ggstz. difficilis), 1) im allg.: α) m. Dat.: commercio f., Liv.: bello f., Tac.: morti faciles animi, Lucan.: faciles occupantibus, bereit, den ersten, die zugriffen, sich zu fügen, Tac.: facilis impetrandae veniae, gern V. zugestehend, Liv.: f. capessendis inimicitiis, Tac.: iuvenis f. inanibus, sich leicht hingebend, Tac.: quod facilis (gehorsam) tenero sum semper amori, Tibull. – β) mit ad u. Akk.: facili feminarum credulitate ad gaudia, Tac.: mens ad peiora f., Quint.: nimium faciles ad fera bella manus, Ov.: facilis civitas ad accipienda credendaque omnia nova, leicht empfänglich für usw., Tac. – γ) m. in u. Akk., homines in bella faciles, Tac. Agr. 21. – δ) m. Genet.: Hispania frugum f., ergiebig an usw., Claud. laud. Seren. 54. – ε) m. Infin.: alternae facilis cedere————lympha manu (= manui), Prop. 1, 11, 12: ah nimium faciles aurem praebere puellae, Prop. 2, 21, 15: o faciles dare summa deos eademque tueri difficiles, Lucan. 1, 510; u. so Lucan. 2, 460; 3, 683; 6, 20; 10, 310. Sil. 1, 225 u. ö. Val. Flacc. 4, 723. Stat. Theb. 1, 606 u. ö. Claud. in Eutr. 2, 155 u. ö. Sen. Thyest. 301. Amm. 21, 16, 17; 31, 2, 11 (wo facilis irasci). Pacat. pan. 21, 2 (wo facilis adiri). – ζ) m. Abl. od. 2. Supin.: sermone affabilis accessuque facilis, leicht zugänglich, Sen. de clem. 1, 13, 4.2) insbes., v. dem, der sich leicht in anderer Wünsche u. Willen fügt, zum Gewähren u. Verzeihen geneigt, hingebend, willfährig, willig, gutwillig, nachsichtig, nachgiebig, leicht versöhnbar, im Umgange u. Gespräche hingebend, zugänglich, leutselig, umgänglich, übh. gefällig, gütig, hold gegen andere in jeder Hinsicht (Ggstz. difficilis), α) absol.: facilis et liberalis pater, Cic.: comes benigni faciles suaves esse dicuntur, Cic.: patronus ac dominus f. et clemens (Ggstz. severus), Suet.: lenis a te et facilis existimari debeo, Cic.: facilem alqm habere, Cic.: facilem benevolumque alqm sibi leddere, Ter.: da modo te facilem, zeige dich nur gefällig, Ov. – bes. oft v. Göttern usw., s. Thiel Verg. Aen. 11, 761. – aures, Prop.: natura comis facilisque, Suet.: amor, Prop.: saevitia, Hor. – mores facillimi, Cic. – β) m. ad u. Akk. des Gerund.: f. ad concedendum, Cic. de div. 2,————107. – γ) m. in u. Abl.: f. in rebus cognoscendis, in hominibus audiendis admittendisque, Cic.: f. in causis recipiendis (Ggstz. fastidiosior), Cic. – δ) m. in u. Akk.: si faciles habeas in tua vota deos, Ov.: Lollio offensior, facilis exorabilisque in vitricum fuit, Suet. – ε) m. Dat.: sint, precor, hae (deae) saltem faciles (hold) mihi, Ov.: sed mihi tam faciles unde meosque deos? Ov.: si mihi di faciles et sunt in amore secundi, Ov. – ζ) m. Abl. (= in Rücksicht auf): f. amicitiā, nachsichtig im Umgange mit Freunden, Sall. Iug. 95, 3: f. sermone, zugänglich im G., Tac. Agr. 40: f. iuventā (bei seiner J), Tac. ann. 3, 8. – η) m. Genet.: rex alloquii f., Val. Flacc. 5, 407. – ⇒ Superl. facilissimus, Gloss. II, 317, 54. Not. Tir. 30, 53. – arch. facil = facile, Plaut. trin. 679 R.; vgl. Ritschl opusc. 2, 331. Bücheler im Rhein. Museum 29, 196. -
15 proquirito
prō-quirīto, (āvī), ātum, āre, öffentlich schreien, - ausrufen, -bekanntmachen, Apul. apol. 82: legem, Sidon. epist. 8, 6, 7. – opusculum usquequaque proquinitatum, Claud. Mamert. de stat. anim. 1. praef. p. 19, 7 Egbr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proquirito
-
16 conripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
17 corripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
18 littera
littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.I.Lit.:II.cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,
Plaut. Rud. 5, 2, 7:quid hae locuntur litterae?
id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;ipsae tibi narrabunt,
id. Pers. 4, 3, 29:sus rostro si humi A litteram impresserit,
Cic. Div. 1, 13, 23:priscarum litterarum notae,
id. ib. 2, 41, 85:maximis litteris incisum,
id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:lenis appellatio litterarum,
id. Brut. 74, 159:suavis appellatio litterarum,
Quint. 11, 3, 35:quae si nostris litteris scribantur,
id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,
to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:nescire litteras,
not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:scribere aureis litteris,
Gai. Inst. 2, 77:scientia litterarum,
the art of writing, Dig. 29, 2, 93:facere litteram or litteras,
to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:homo trium litterarum, i. e. fur,
a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,
id. ib. 1, 1, 37:littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,
Cic. Mil. 6, 15.—Transf.A.Sing.1.A word, a line:2.ad me litteram numquam misit,
Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:locum ad litteram subjeci,
Quint. 9, 1, 15.—A handwriting:B.Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,
Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:arguit ipsorum quos littera,
Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—Usually plur.1.Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:2.ut litterarum ego harum sermonem audio,
id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:dare alicui litteras ad aliquem,
id. Cat. 3, 4, 9:litteras mittere,
id. Att. 5, 21, 2:reddere alicui,
id. ib. 5, 21, 4:accipere,
id. ib. 5, 21, 7:remittere,
id. ib. 11, 16, 4:nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,
id. Fam. 3, 7, 1:queri apud aliquem per litteras,
id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:civitatum animos litteris temptare,
Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,
Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:quam legis a rapta Briseide littera venit,
Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—A writing, document, paper:3.litterae publicae,
Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:littera poscetur,
Ov. A. A. 1, 428.—An account-book:4.ratio omnis et litterae,
Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—An edict, ordinance:5.praetoris litterae,
Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:litteras revocavit,
letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —Written monuments, records, literature:6.abest historia litteris nostris,
is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:Graecae de philosophia litterae,
philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,
id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:Graecis litteris studere,
id. Brut. 20, 78:damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,
id. ib. 33, 125:nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,
merely from books, id. Fam. 7, 19:quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,
id. Tusc. 1, 16, 38:parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,
Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:Etruscae,
id. 9, 36, 3:paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,
Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—History, inasmuch as it is derived from written monuments:7.cupidissimus litterarum fuit,
Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,
Liv. 6, 1.—Literary labor, composition:8.omnis varietas litterarum mearum,
Cic. Fam. 15, 4, 12:non nihil temporis tribuit litteris,
Nep. Hann. 13, 2.—An inscription, Ov. M. 11, 706.—9.Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,
Cic. de Or. 2, 20, 85:erant in eo plurimae litterae,
id. Brut. 76, 265:homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,
id. de Or. 2, 7, 28:homo sine ingenio, sine litteris,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,
id. Phil. 2, 45, 116:mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,
id. Att. 9, 10, 2:litterarum scientia,
id. Brut. 42, 153:litterarum coguitio,
id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:altiores litterae,
magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;quando scis, sine alios discere,
Plaut. Truc. 4, 2, 22. -
19 Litterae
littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.I.Lit.:II.cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,
Plaut. Rud. 5, 2, 7:quid hae locuntur litterae?
id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;ipsae tibi narrabunt,
id. Pers. 4, 3, 29:sus rostro si humi A litteram impresserit,
Cic. Div. 1, 13, 23:priscarum litterarum notae,
id. ib. 2, 41, 85:maximis litteris incisum,
id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:lenis appellatio litterarum,
id. Brut. 74, 159:suavis appellatio litterarum,
Quint. 11, 3, 35:quae si nostris litteris scribantur,
id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,
to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:nescire litteras,
not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:scribere aureis litteris,
Gai. Inst. 2, 77:scientia litterarum,
the art of writing, Dig. 29, 2, 93:facere litteram or litteras,
to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:homo trium litterarum, i. e. fur,
a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,
id. ib. 1, 1, 37:littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,
Cic. Mil. 6, 15.—Transf.A.Sing.1.A word, a line:2.ad me litteram numquam misit,
Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:locum ad litteram subjeci,
Quint. 9, 1, 15.—A handwriting:B.Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,
Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:arguit ipsorum quos littera,
Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—Usually plur.1.Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:2.ut litterarum ego harum sermonem audio,
id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:dare alicui litteras ad aliquem,
id. Cat. 3, 4, 9:litteras mittere,
id. Att. 5, 21, 2:reddere alicui,
id. ib. 5, 21, 4:accipere,
id. ib. 5, 21, 7:remittere,
id. ib. 11, 16, 4:nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,
id. Fam. 3, 7, 1:queri apud aliquem per litteras,
id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:civitatum animos litteris temptare,
Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,
Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:quam legis a rapta Briseide littera venit,
Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—A writing, document, paper:3.litterae publicae,
Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:littera poscetur,
Ov. A. A. 1, 428.—An account-book:4.ratio omnis et litterae,
Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—An edict, ordinance:5.praetoris litterae,
Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:litteras revocavit,
letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —Written monuments, records, literature:6.abest historia litteris nostris,
is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:Graecae de philosophia litterae,
philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,
id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:Graecis litteris studere,
id. Brut. 20, 78:damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,
id. ib. 33, 125:nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,
merely from books, id. Fam. 7, 19:quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,
id. Tusc. 1, 16, 38:parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,
Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:Etruscae,
id. 9, 36, 3:paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,
Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—History, inasmuch as it is derived from written monuments:7.cupidissimus litterarum fuit,
Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,
Liv. 6, 1.—Literary labor, composition:8.omnis varietas litterarum mearum,
Cic. Fam. 15, 4, 12:non nihil temporis tribuit litteris,
Nep. Hann. 13, 2.—An inscription, Ov. M. 11, 706.—9.Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,
Cic. de Or. 2, 20, 85:erant in eo plurimae litterae,
id. Brut. 76, 265:homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,
id. de Or. 2, 7, 28:homo sine ingenio, sine litteris,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,
id. Phil. 2, 45, 116:mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,
id. Att. 9, 10, 2:litterarum scientia,
id. Brut. 42, 153:litterarum coguitio,
id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:altiores litterae,
magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;quando scis, sine alios discere,
Plaut. Truc. 4, 2, 22. -
20 perquiritatus
perquīrĭtātus, a, um, adj. [P. a. of unused perquirito, āre], greatly sought after:opusculum usquequaque perquiritatum,
Claud. Mam. Stat. Anim. 1 praef.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Епархия Кабанкалана — Dioecesis Cabancalensis латинский Главный город Кабанкалан Страна Филиппины … Википедия
Ourches-sur-Meuse — 48° 39′ 41″ N 5° 42′ 22″ E / 48.6613888889, 5.70611111111 … Wikipédia en Français
Ourches-sur-meuse — l entrée du château d Ourches Détail … Wikipédia en Français
Joachim Ehrenfried Pfeiffer — (* 6. September 1709 in Güstrow; † 18. Oktober 1787 in Erlangen) war ein deutscher evangelischer Theologe. Er lehrte an der Universität Erlangen. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Wirken 3 … Deutsch Wikipedia
Hebraeorum gens — est une bulle pontificale, rédigée par saint Pie V et nommée d après ses premiers mots Le peuple juif (en latin : Hebraeorum gens). Elle est datée du 4 mars 1569[1]. Sommaire 1 Directives … Wikipédia en Français
Psaume 119 (118) — Le psaume 119 (118 dans la numérotation de la Septante) est le plus long des psaumes ainsi que le plus long chapitre de la Bible. Il est désigné en latin par ses premiers mots, Beati immaculati in via. Son thème dominant est le respect de la Loi … Wikipédia en Français
AGENOR — I. AGENOR Antenoris fil. Homer. Il. 21. v. 579. Ω῾ς Α᾿ντην´ορος ις̔῾ὸς ἀγαυοῦ δῖος Α᾿γην´ωρ Οὐκ ἔθελεν φδ᾿γειν πρὶν πειρήσαιτ᾿ Α᾿χιλῆος. II. AGENOR Mitylenaeus, de Musicâ scripsit, teste Aristoxenô l. 2. Musices. Incertae aetatis. Vide Voss. de… … Hofmann J. Lexicon universale
AMASIS II — ex gregario milite, Aprie ut Herodot. Pardamide, ut Athen. l. 15. Rege occisô, Rex Aegypti celebris. Turbatis enim Babyloniorum, sub quorum fide a Nabuchodonosori rempore Aegypti Reges fuerant, rebus et inclinatâ corum fortunâ, Aegyptus… … Hofmann J. Lexicon universale
AMPHIARAI — Fanum Α᾿μφιἁρειον, fitum fuit in itinere, quod Athenis Oropum dirigebat, in loco Harma dicto, Graece Α῞ρμα, i. c. currus, a curru, quô Amphiaraus excidit, uti Dicaearchus habet. At Strabo in Boeotia collocat. Nempe in Boeotia Μαντεῖον Amphiarai… … Hofmann J. Lexicon universale
ATABYRIUS — Strab. l. 14. ubi de Rhodo: Εἶθ᾿ ὀ Ατάβυρις ὄρος τῶ ενταῦθα ὑψηλότατον, εν ᾧ ἱερὸν Διὸς Α᾿ταβυρίου. Rhianus apud Steph. Α᾿τάβυρον ὄρος Π῾όδου, etc. ἐξ οὗ καὶ Α᾿ταβύριος Ζεύς. Apollodorus, de Althemene: Προτίχει τινὶ τόπῳ τῆς Π῾όδου, etc. ἀναβὰς… … Hofmann J. Lexicon universale
CAROLUS II Hagae Comitis erat — CAROLUS II. Hagae Comitis erat funestô paternae mortis nuntiô auditô. Hinc a Scotis Rex factus, illuc concessit, sed ab Anglis, Cromwellô Duce, acie victus, postquam diu in hostico latitâsset, tandem lignatoris habitu primum usus, dein… … Hofmann J. Lexicon universale