urazy

См. также в других словарях:

• traumatologia — ż I, DCMs. traumatologiagii, blm med. «dział medycyny klinicznej obejmujący leczenie obrażeń ciała wywołanych przez urazy, zwłaszcza urazy mechaniczne narządu ruchu; chirurgia urazowa» ∆ Traumatologia przemysłowa «dział medycyny zajmujący się… …   Słownik języka polskiego

• uraza — ż IV, CMs. urazazie; lm D. urazaaz «żal do kogoś, z jakiegoś powodu; niechęć, pretensja» Długotrwała, drobna, głęboka, osobista, skryta, śmiertelna, tajona, wzajemna, zadawniona uraza. Czuć, mieć do kogoś urazę o coś, za coś, z powodu czegoś.… …   Słownik języka polskiego

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• żelazo — Ktoś, coś jest (jak) z żelaza, jak żelazo «ktoś jest bardzo silny, zdrowy; coś jest bardzo mocne, trwałe, wytrzymałe na urazy»: Też nie bardzo lubię jak chłop się maże. Chłop powinien być jak z żelaza, a nie żeby się od razu poryczeć jak dzieciak …   Słownik frazeologiczny

• chirurgia — ż I, DCMs. chirurgiagii, blm 1. «dział medycyny, w którym podstawowym sposobem leczenia jest zabieg operacyjny» Chirurgia ogólna. Chirurgia serca, naczyń krwionośnych. Studiować chirurgię. ∆ Chirurgia kosmetyczna «chirurgia zajmująca się… …   Słownik języka polskiego

• nerwica — ż II, DCMs. nerwicacy; lm D. nerwicaic «zaburzenia czynnościowe ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzujące się wzmożoną jego pobudliwością i nadmierną reaktywnością na negatywne bodźce zewnętrzne» Nerwica lękowa. Cierpieć, chorować na nerwicę …   Słownik języka polskiego

• niepamiętliwy — niepamiętliwywi «szybko zapominający, nie chowający urazy» Był to człowiek dobry i niepamiętliwy …   Słownik języka polskiego

• ożyć — dk Xa, ożyję, ożyjesz, ożyj, ożył ożywać ndk I, ożyćam, ożyćasz, ożyćają, ożyćaj, ożyćał, książk. «powrócić do pełni sił, do życia; odżyć» Zastosowano sztuczne oddychanie, ale już nie ożył. Wiosną przyroda ożywa. ◊ Twarz ożyła, oczy ożyły «twarz …   Słownik języka polskiego

• pamiętliwy — pamiętliwywi «pamiętający długo urazy, krzywdy itp., zawzięty; dawniej także: mający dobrą pamięć» Była mściwa i bardzo pamiętliwa …   Słownik języka polskiego

• stopnieć — dk III, stopniećeje, stopniećniał, stopniećniały «zwykle o lodzie, śniegu: przejść w stan płynny; stopić się» Lód, śnieg stopniał. Masło stopniało pod wpływem ciepła. przen. a) «zmaleć, zniknąć» Kapitał, majątek stopniał w ciągu kilku lat. b)… …   Słownik języka polskiego

• szok — m III, D. u, N. szokkiem, blm 1. «silna emocja, wstrząs psychiczny, wywołane jakimś gwałtownym przeżyciem» Przeżyć szok. Doznać szoku nerwowego. Wiadomość o wypadku wywołała u niego szok. 2. med. «groźne dla życia zaburzenia czynności organizmu… …   Słownik języka polskiego