Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

unknowingly

  • 1 imprudens

    imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).
    (α).
    Absol.:

    equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,

    Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:

    equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,

    Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:

    haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,

    without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:

    scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    namque tu me inprudentem obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 22:

    plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,

    unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:

    adulescens,

    inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:

    probe horum facta imprudens depinxit senex,

    without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:

    ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,

    Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):

    qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,

    Cic. Fin. 2, 2, 5:

    quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:

    numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,

    Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:

    non imprudens consilium, si aditum haberet,

    Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:

    quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,

    Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:

    multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,

    Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—
    (β).
    With gen.:

    imprudentes legis,

    ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:

    religionis,

    Liv. 31, 14, 7:

    maris,

    id. 34, 9, 9:

    aetatum,

    Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:

    frons tenera imprudensque laborum,

    that has not experienced, Verg. G. 2, 372:

    antiquitatis imprudens consuetudo,

    Col. 3, 18, 1.—
    * (γ).
    With an object-clause:

    non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,

    Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:

    facere,

    Nep. Han. 2, 6:

    (Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,

    Vell. 1, 2, 1.— Comp.:

    ad flammam accessit imprudentius,

    Ter. And. 1, 1, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > imprudens

  • 2 imprudenter

    imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).
    (α).
    Absol.:

    equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,

    Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:

    equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,

    Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:

    haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,

    without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:

    scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    namque tu me inprudentem obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 22:

    plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,

    unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:

    adulescens,

    inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:

    probe horum facta imprudens depinxit senex,

    without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:

    ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,

    Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):

    qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,

    Cic. Fin. 2, 2, 5:

    quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:

    numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,

    Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:

    non imprudens consilium, si aditum haberet,

    Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:

    quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,

    Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:

    multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,

    Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—
    (β).
    With gen.:

    imprudentes legis,

    ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:

    religionis,

    Liv. 31, 14, 7:

    maris,

    id. 34, 9, 9:

    aetatum,

    Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:

    frons tenera imprudensque laborum,

    that has not experienced, Verg. G. 2, 372:

    antiquitatis imprudens consuetudo,

    Col. 3, 18, 1.—
    * (γ).
    With an object-clause:

    non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,

    Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:

    facere,

    Nep. Han. 2, 6:

    (Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,

    Vell. 1, 2, 1.— Comp.:

    ad flammam accessit imprudentius,

    Ter. And. 1, 1, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > imprudenter

  • 3 inprudens

    imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).
    (α).
    Absol.:

    equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,

    Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:

    equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,

    Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:

    haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,

    without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:

    scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    namque tu me inprudentem obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 22:

    plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,

    unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:

    adulescens,

    inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:

    probe horum facta imprudens depinxit senex,

    without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:

    ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,

    Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):

    qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,

    Cic. Fin. 2, 2, 5:

    quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:

    numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,

    Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:

    non imprudens consilium, si aditum haberet,

    Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:

    quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,

    Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:

    multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,

    Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—
    (β).
    With gen.:

    imprudentes legis,

    ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:

    religionis,

    Liv. 31, 14, 7:

    maris,

    id. 34, 9, 9:

    aetatum,

    Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:

    frons tenera imprudensque laborum,

    that has not experienced, Verg. G. 2, 372:

    antiquitatis imprudens consuetudo,

    Col. 3, 18, 1.—
    * (γ).
    With an object-clause:

    non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,

    Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:

    facere,

    Nep. Han. 2, 6:

    (Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,

    Vell. 1, 2, 1.— Comp.:

    ad flammam accessit imprudentius,

    Ter. And. 1, 1, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > inprudens

  • 4 inprudenter

    imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).
    (α).
    Absol.:

    equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,

    Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:

    equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,

    Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:

    haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,

    without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:

    scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    namque tu me inprudentem obrepseris,

    Plaut. Trin. 1, 2, 22:

    plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,

    unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:

    adulescens,

    inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:

    probe horum facta imprudens depinxit senex,

    without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:

    ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,

    Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):

    qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,

    Cic. Fin. 2, 2, 5:

    quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:

    numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,

    Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:

    non imprudens consilium, si aditum haberet,

    Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:

    quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,

    Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:

    multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,

    Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—
    (β).
    With gen.:

    imprudentes legis,

    ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:

    religionis,

    Liv. 31, 14, 7:

    maris,

    id. 34, 9, 9:

    aetatum,

    Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:

    frons tenera imprudensque laborum,

    that has not experienced, Verg. G. 2, 372:

    antiquitatis imprudens consuetudo,

    Col. 3, 18, 1.—
    * (γ).
    With an object-clause:

    non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,

    Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:

    facere,

    Nep. Han. 2, 6:

    (Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,

    Vell. 1, 2, 1.— Comp.:

    ad flammam accessit imprudentius,

    Ter. And. 1, 1, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > inprudenter

  • 5 insciens

    in-scĭens, entis, adj., unknowing.
    I.
    Without knowledge, unaware:

    si peccavi, insciens feci,

    Ter. Heaut. 4, 1, 19:

    nihil me insciente esse factum,

    without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3:

    saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni,

    Plaut. Capt. prol. 45; cf.

    sq.: me apsente atque insciente,

    id. Trin. 1, 2, 130:

    utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem?

    Cic. Balb. 5, 13.— With de and abl.:

    de eorum verbis,

    Plaut. Trin. 1, 2, 178 al. —
    II.
    Ignorant, stupid, silly:

    abi, sis, insciens,

    Ter. Phorm. 1, 2, 9. — Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly:

    facere,

    Cic. Top. 8, 32:

    tuba inflata,

    Liv. 25, 10, 4. — Sup.:

    interpretari,

    Hyg. Astr. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > insciens

  • 6 inscienter

    in-scĭens, entis, adj., unknowing.
    I.
    Without knowledge, unaware:

    si peccavi, insciens feci,

    Ter. Heaut. 4, 1, 19:

    nihil me insciente esse factum,

    without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3:

    saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni,

    Plaut. Capt. prol. 45; cf.

    sq.: me apsente atque insciente,

    id. Trin. 1, 2, 130:

    utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem?

    Cic. Balb. 5, 13.— With de and abl.:

    de eorum verbis,

    Plaut. Trin. 1, 2, 178 al. —
    II.
    Ignorant, stupid, silly:

    abi, sis, insciens,

    Ter. Phorm. 1, 2, 9. — Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly:

    facere,

    Cic. Top. 8, 32:

    tuba inflata,

    Liv. 25, 10, 4. — Sup.:

    interpretari,

    Hyg. Astr. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > inscienter

  • 7 Iocasta

    Ĭŏcasta (quadrisyl.), ae, and Ĭŏcastē, ēs, f., = Iokastê, the wife of Lāïus, and mother of Œdipus, whom she married unknowingly, and had by him Eteocles and Polynices. —Form Iocasta, Stat. Th. 1, 681; Hyg. Fab. 66.—Form Iocaste, Hyg. Fab. 67; 242.

    Lewis & Short latin dictionary > Iocasta

  • 8 Iocaste

    Ĭŏcasta (quadrisyl.), ae, and Ĭŏcastē, ēs, f., = Iokastê, the wife of Lāïus, and mother of Œdipus, whom she married unknowingly, and had by him Eteocles and Polynices. —Form Iocasta, Stat. Th. 1, 681; Hyg. Fab. 66.—Form Iocaste, Hyg. Fab. 67; 242.

    Lewis & Short latin dictionary > Iocaste

  • 9 nescio

    ne-scĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., not to know, to be ignorant (syn. ignoro):

    hunc nescire sat scio de illā amicā,

    Plaut. Merc. 2, 3, 48:

    nescis cui maledicas nunc viro,

    Ter. Eun. 4, 7, 29:

    nec me pudet fateri nescire, quod nesciam,

    Cic. Tusc. 1, 25, 60:

    de Oropo opinor, sed certum nescio,

    id. Att. 12, 23, 2:

    quid nobis agendum sit, nescio,

    id. ib. 7, 12, 2:

    anima sit (animus) ignisve, nescio,

    id. Tusc. 1, 25, 60:

    nescis quantā cum expectatione sim te auditurus,

    you cannot think, id. N. D. 3, 1, 2:

    nescis, temeraria, nescis, Quem fugias,

    Ov. M. 1, 514:

    nobis omnia de te Quaerere, si nescis, maxima cura fuit,

    id. H. 17, 197; 20, 150:

    quod scis or scies, nescis, a formula used in advising another to keep a secret: ne tu hercle linguam comprimes Posthac: etiam illud quod scies nesciveris,

    Plaut. Mil. 2, 6, 89:

    tu nescis id quod scis, Dromo, si sapies,

    Ter. Heaut. 4, 4, 26; id. Eun. 4, 4, 55.—With acc. and inf.:

    nescibam id dicere illam,

    Ter. Eun. 4, 5, 10:

    nescit Agenorides natam parvumque nepotem Aequoris esse deos,

    Ov. M. 4, 562.—With inf. alone:

    nescire Tarquinios privatos vivere,

    Liv. 2, 2, 3:

    gens, quae victa quiescere nesciat,

    id. 9, 3, 12; 22, 51, 4; Curt. 7, 7, 16; Just. 28, 3, 12; Aug. Serm. 330, 3.—
    (β).
    Pass.:

    utrum consistere uspiam velit an mare transire nescitur,

    Cic. Att. 7, 12, 2:

    talibus locis pruinarum vis et natura nescitur,

    Pall. 11, 4, 2:

    lis antea nescita,

    unknown, Sid. Ep. 8, 6.—
    (γ).
    Nescio quis, nescio quid, nescio quomodo, nescio an, used in an assertion to express uncertainty with regard to some particular contained [p. 1204] in it; and usually without influencing the mood of the following verb: nescio quis, I know not who, some one, somebody, a certain person: nescio quid, I know not what, something, some, a certain:

    prope me hic nescio quis loquitur,

    Plaut. Pers. 1, 3, 9:

    nescio quid profecto mihi animus praesagit mali,

    Ter. Heaut. 2, 2, 7:

    nisi me forte Paconii nescio cujus querelis moveri putes,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 6:

    o pastores nescio quos cupidos litterarum,

    id. Flacc. 17, 39; in affected ignorance, to denote that a thing is insignificant, small, mean, etc.:

    fortasse non jejunum hoc nescio quid quod ego gessi, et contemnendum videtur,

    id. Fam. 15, 4, 14:

    quia nescio quid in philosophiā dissentiret,

    a little, id. N. D. 1, 33, 93:

    nescio quid litterularum,

    a short letter, id. Att. 15, 4, 1:

    rumoris nescio quid afflavit,

    id. ib. 16, 5, 1:

    causidicum nescio quem,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    nescio quid e quercu exsculpseram,

    id. Att. 13, 28, 2:

    sententiae nescio unde ex abdito erutae,

    id. Or. 24, 79:

    nescio quid etiam de Locrorum proelio,

    id. N. D. 3, 5, 11:

    mente nescio quā effrenatā atque praecipiti,

    id. Cael. 15, 35:

    illud nescio quod non fortuitum, sed divinum videbatur,

    id. Fam. 7, 5, 2: nescio quid praeclarum, remarkable or extraordinary excellence, id. Arch. 7, 15:

    fit enim, nescio quomodo, ut, etc.,

    I know not how, id. Off. 1, 41, 146:

    boni nescio quomodo tardiores sunt,

    id. Sest. 47, 100:

    qui, nescio quo modo, conspirant,

    Nep. Alcib. 11, 1; id. Thras. 1, 3:

    casu nescio quo,

    Cic. Fam. 5, 15, 3:

    alii nescio quo pacto obduruerunt,

    id. ib. 5, 15, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18:

    sed ita fato nescio quo contigisse arbitror, ut, etc.,

    id. Fam. 15, 13, 2; cf.:

    contra rem suam me nescio quando venisse questus est,

    id. Phil. 2, 2, 3: nescio an, I know not whether, probably, perhaps:

    constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,

    id. Lig. 9, 26:

    sin illam alteram, nescio an amplius mihi negotii contrahatur,

    id. Cat. 4, 5, 9:

    ingens eo die res et nescio an maxima illo bello gesta sit,

    Liv. 23, 16; v. the art. an.—
    II.
    In partic.
    A.
    Not to know, to be unacquainted with a person or thing (mostly poet.):

    illa illum nescit,

    Plaut. Aul. prol. 30; Ter. Heaut. 2, 4, 16:

    non nescire hiemem,

    Verg. G. 1, 391:

    deos,

    Luc. 1, 453:

    litteras,

    Sen. Clem. 2, 1:

    vinum toto nescire Decembri,

    i. e. to abstain from, Juv. 7, 97.—
    B.
    Not to understand; to be unable:

    non tam praeclarum est scire Latine, quam turpe nescire,

    Cic. Brut. 37, 140; Juv. 6, 188:

    stare loco nescit, said of a horse,

    Verg. G. 3, 84:

    nescit vox missa reverti,

    cannot be unsaid, Hor. A. P. 390.—
    C.
    To be incapable:

    Stoici omnino irasci nesciunt,

    Cic. de Or. 3, 18, 65:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—Hence, nescĭens, entis, P. a., unknowing, ignorant, unaware (class. nescius):

    ut nescientem sentiat te id sibi dare,

    Ter. Heaut. 3, 1, 59:

    nesciens sui,

    unconscious, App. Mag. p. 301, 9.—Hence, adv.: nescĭenter, unknowingly, ignorantly, Aug. Doctr. Chr. 2, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > nescio

  • 10 Nyctimene

    Nyctĭmĕnē, ēs, f., = Nuktimenê, the daughter of Epopeus, king of Lesbos, who unknowingly had intercourse with her father: when she discovered it, she fled in despair to the woods, where she was changed by Minerva into a night-owl, Ov. M. 2, 591; cf. Serv. ad Verg. G. 1, 403; Hyg. Fab. 204 and 253.

    Lewis & Short latin dictionary > Nyctimene

  • 11 Oedipodes

    Oedĭpus, ŏdis and i ( gen. Oedipŏdis, Cic. Fin. 5, 1, 3; acc. Oedipum, id. Sen. 7, 22; id. Fat. 13, 30; abl. Oedipŏde, id. ib. 14, 33; Stat. Th. 7, 513:

    Oedipo,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34; plur. acc. Oedipodas, Mart. 9, 26, 10), m., = Oidipous.
    I.
    A king of Thebes, the son of Laius and Jocasta. He unwittingly killed his father; he solved the riddle of the Sphinx, and unknowingly married his own mother, who had by him Eteocles, Polyneices, Ismene, and Antigone;

    when the incest was discovered, he put out his own eyes, and wandered forth to Athens, where a temple was afterwards dedicated to him,

    Hyg. Fab. 66; 67; 242; Serv. Verg. A. 4, 470; 6, 609; Sen. Oedip.; Cic. Fat. 13, sq.; Varr. Sat. Men. 62, 1.—Prov. for a solver of enigmas:

    isti orationi Oedipo Opus conjectore est, qui Sphingi interpres fuit,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34: Davus sum, non Oedipus, I am no Œdipus (that can solve all riddles), Ter. And. 1, 2, 23.—Hence,
    A.
    Oedĭpŏdes, ae, m., = Oidipodês, a collat. form for Oedipus, Claud. ap. Eutr. 1, 289:

    impii Oedipodae nuptiales faces,

    Sen. Herc. Fur. 496; Stat. Th. 1, 48; 163; abl. Oedipoda, Sen. Oedip. 942.—
    B.
    Oedĭpŏdĭa, ae, f., = Oidipodia, a fountain in Bœotia, named after Œdipus, Plin. 4, 7, 12, § 25.—
    C.
    Oedĭpŏdīŏnĭdes, ae, m., the son of Œdipus; of Polyneices, Stat. Th. 1, 313:

    Oedipodionidae fratres,

    i. e. Eteocles and Polyneices, Aus. Epigr. 139; cf. Stat. Th. 7, 216.—
    D.
    Oedĭpŏdīŏnĭus, a, um, adj., = Oidipodionios, of or belonging to Œdipus, Thebœ, Ov M. 15, 429; Luc. 8, 407 (where others read Oedipodionidas, from Oedipodionis, idis, f.):

    ales,

    i. e. Sphinx, Stat. Th. 2, 505:

    fratres,

    id. ib. 10, 801.—
    II.
    Oedipus Colonēus, the title of a tragedy of Sophocles, Gr. Oidipous epi Kolônôi, Cic. Sen. 7, 22; Val. Max. 8, 7, ext. 12; and of a tragedy of Cœsar, Suet. Caes. 56 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > Oedipodes

  • 12 Oedipodia

    Oedĭpus, ŏdis and i ( gen. Oedipŏdis, Cic. Fin. 5, 1, 3; acc. Oedipum, id. Sen. 7, 22; id. Fat. 13, 30; abl. Oedipŏde, id. ib. 14, 33; Stat. Th. 7, 513:

    Oedipo,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34; plur. acc. Oedipodas, Mart. 9, 26, 10), m., = Oidipous.
    I.
    A king of Thebes, the son of Laius and Jocasta. He unwittingly killed his father; he solved the riddle of the Sphinx, and unknowingly married his own mother, who had by him Eteocles, Polyneices, Ismene, and Antigone;

    when the incest was discovered, he put out his own eyes, and wandered forth to Athens, where a temple was afterwards dedicated to him,

    Hyg. Fab. 66; 67; 242; Serv. Verg. A. 4, 470; 6, 609; Sen. Oedip.; Cic. Fat. 13, sq.; Varr. Sat. Men. 62, 1.—Prov. for a solver of enigmas:

    isti orationi Oedipo Opus conjectore est, qui Sphingi interpres fuit,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34: Davus sum, non Oedipus, I am no Œdipus (that can solve all riddles), Ter. And. 1, 2, 23.—Hence,
    A.
    Oedĭpŏdes, ae, m., = Oidipodês, a collat. form for Oedipus, Claud. ap. Eutr. 1, 289:

    impii Oedipodae nuptiales faces,

    Sen. Herc. Fur. 496; Stat. Th. 1, 48; 163; abl. Oedipoda, Sen. Oedip. 942.—
    B.
    Oedĭpŏdĭa, ae, f., = Oidipodia, a fountain in Bœotia, named after Œdipus, Plin. 4, 7, 12, § 25.—
    C.
    Oedĭpŏdīŏnĭdes, ae, m., the son of Œdipus; of Polyneices, Stat. Th. 1, 313:

    Oedipodionidae fratres,

    i. e. Eteocles and Polyneices, Aus. Epigr. 139; cf. Stat. Th. 7, 216.—
    D.
    Oedĭpŏdīŏnĭus, a, um, adj., = Oidipodionios, of or belonging to Œdipus, Thebœ, Ov M. 15, 429; Luc. 8, 407 (where others read Oedipodionidas, from Oedipodionis, idis, f.):

    ales,

    i. e. Sphinx, Stat. Th. 2, 505:

    fratres,

    id. ib. 10, 801.—
    II.
    Oedipus Colonēus, the title of a tragedy of Sophocles, Gr. Oidipous epi Kolônôi, Cic. Sen. 7, 22; Val. Max. 8, 7, ext. 12; and of a tragedy of Cœsar, Suet. Caes. 56 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > Oedipodia

  • 13 Oedipodionides

    Oedĭpus, ŏdis and i ( gen. Oedipŏdis, Cic. Fin. 5, 1, 3; acc. Oedipum, id. Sen. 7, 22; id. Fat. 13, 30; abl. Oedipŏde, id. ib. 14, 33; Stat. Th. 7, 513:

    Oedipo,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34; plur. acc. Oedipodas, Mart. 9, 26, 10), m., = Oidipous.
    I.
    A king of Thebes, the son of Laius and Jocasta. He unwittingly killed his father; he solved the riddle of the Sphinx, and unknowingly married his own mother, who had by him Eteocles, Polyneices, Ismene, and Antigone;

    when the incest was discovered, he put out his own eyes, and wandered forth to Athens, where a temple was afterwards dedicated to him,

    Hyg. Fab. 66; 67; 242; Serv. Verg. A. 4, 470; 6, 609; Sen. Oedip.; Cic. Fat. 13, sq.; Varr. Sat. Men. 62, 1.—Prov. for a solver of enigmas:

    isti orationi Oedipo Opus conjectore est, qui Sphingi interpres fuit,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34: Davus sum, non Oedipus, I am no Œdipus (that can solve all riddles), Ter. And. 1, 2, 23.—Hence,
    A.
    Oedĭpŏdes, ae, m., = Oidipodês, a collat. form for Oedipus, Claud. ap. Eutr. 1, 289:

    impii Oedipodae nuptiales faces,

    Sen. Herc. Fur. 496; Stat. Th. 1, 48; 163; abl. Oedipoda, Sen. Oedip. 942.—
    B.
    Oedĭpŏdĭa, ae, f., = Oidipodia, a fountain in Bœotia, named after Œdipus, Plin. 4, 7, 12, § 25.—
    C.
    Oedĭpŏdīŏnĭdes, ae, m., the son of Œdipus; of Polyneices, Stat. Th. 1, 313:

    Oedipodionidae fratres,

    i. e. Eteocles and Polyneices, Aus. Epigr. 139; cf. Stat. Th. 7, 216.—
    D.
    Oedĭpŏdīŏnĭus, a, um, adj., = Oidipodionios, of or belonging to Œdipus, Thebœ, Ov M. 15, 429; Luc. 8, 407 (where others read Oedipodionidas, from Oedipodionis, idis, f.):

    ales,

    i. e. Sphinx, Stat. Th. 2, 505:

    fratres,

    id. ib. 10, 801.—
    II.
    Oedipus Colonēus, the title of a tragedy of Sophocles, Gr. Oidipous epi Kolônôi, Cic. Sen. 7, 22; Val. Max. 8, 7, ext. 12; and of a tragedy of Cœsar, Suet. Caes. 56 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > Oedipodionides

  • 14 Oedipodionius

    Oedĭpus, ŏdis and i ( gen. Oedipŏdis, Cic. Fin. 5, 1, 3; acc. Oedipum, id. Sen. 7, 22; id. Fat. 13, 30; abl. Oedipŏde, id. ib. 14, 33; Stat. Th. 7, 513:

    Oedipo,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34; plur. acc. Oedipodas, Mart. 9, 26, 10), m., = Oidipous.
    I.
    A king of Thebes, the son of Laius and Jocasta. He unwittingly killed his father; he solved the riddle of the Sphinx, and unknowingly married his own mother, who had by him Eteocles, Polyneices, Ismene, and Antigone;

    when the incest was discovered, he put out his own eyes, and wandered forth to Athens, where a temple was afterwards dedicated to him,

    Hyg. Fab. 66; 67; 242; Serv. Verg. A. 4, 470; 6, 609; Sen. Oedip.; Cic. Fat. 13, sq.; Varr. Sat. Men. 62, 1.—Prov. for a solver of enigmas:

    isti orationi Oedipo Opus conjectore est, qui Sphingi interpres fuit,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34: Davus sum, non Oedipus, I am no Œdipus (that can solve all riddles), Ter. And. 1, 2, 23.—Hence,
    A.
    Oedĭpŏdes, ae, m., = Oidipodês, a collat. form for Oedipus, Claud. ap. Eutr. 1, 289:

    impii Oedipodae nuptiales faces,

    Sen. Herc. Fur. 496; Stat. Th. 1, 48; 163; abl. Oedipoda, Sen. Oedip. 942.—
    B.
    Oedĭpŏdĭa, ae, f., = Oidipodia, a fountain in Bœotia, named after Œdipus, Plin. 4, 7, 12, § 25.—
    C.
    Oedĭpŏdīŏnĭdes, ae, m., the son of Œdipus; of Polyneices, Stat. Th. 1, 313:

    Oedipodionidae fratres,

    i. e. Eteocles and Polyneices, Aus. Epigr. 139; cf. Stat. Th. 7, 216.—
    D.
    Oedĭpŏdīŏnĭus, a, um, adj., = Oidipodionios, of or belonging to Œdipus, Thebœ, Ov M. 15, 429; Luc. 8, 407 (where others read Oedipodionidas, from Oedipodionis, idis, f.):

    ales,

    i. e. Sphinx, Stat. Th. 2, 505:

    fratres,

    id. ib. 10, 801.—
    II.
    Oedipus Colonēus, the title of a tragedy of Sophocles, Gr. Oidipous epi Kolônôi, Cic. Sen. 7, 22; Val. Max. 8, 7, ext. 12; and of a tragedy of Cœsar, Suet. Caes. 56 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > Oedipodionius

  • 15 Oedipus

    Oedĭpus, ŏdis and i ( gen. Oedipŏdis, Cic. Fin. 5, 1, 3; acc. Oedipum, id. Sen. 7, 22; id. Fat. 13, 30; abl. Oedipŏde, id. ib. 14, 33; Stat. Th. 7, 513:

    Oedipo,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34; plur. acc. Oedipodas, Mart. 9, 26, 10), m., = Oidipous.
    I.
    A king of Thebes, the son of Laius and Jocasta. He unwittingly killed his father; he solved the riddle of the Sphinx, and unknowingly married his own mother, who had by him Eteocles, Polyneices, Ismene, and Antigone;

    when the incest was discovered, he put out his own eyes, and wandered forth to Athens, where a temple was afterwards dedicated to him,

    Hyg. Fab. 66; 67; 242; Serv. Verg. A. 4, 470; 6, 609; Sen. Oedip.; Cic. Fat. 13, sq.; Varr. Sat. Men. 62, 1.—Prov. for a solver of enigmas:

    isti orationi Oedipo Opus conjectore est, qui Sphingi interpres fuit,

    Plaut. Poen. 1, 3, 34: Davus sum, non Oedipus, I am no Œdipus (that can solve all riddles), Ter. And. 1, 2, 23.—Hence,
    A.
    Oedĭpŏdes, ae, m., = Oidipodês, a collat. form for Oedipus, Claud. ap. Eutr. 1, 289:

    impii Oedipodae nuptiales faces,

    Sen. Herc. Fur. 496; Stat. Th. 1, 48; 163; abl. Oedipoda, Sen. Oedip. 942.—
    B.
    Oedĭpŏdĭa, ae, f., = Oidipodia, a fountain in Bœotia, named after Œdipus, Plin. 4, 7, 12, § 25.—
    C.
    Oedĭpŏdīŏnĭdes, ae, m., the son of Œdipus; of Polyneices, Stat. Th. 1, 313:

    Oedipodionidae fratres,

    i. e. Eteocles and Polyneices, Aus. Epigr. 139; cf. Stat. Th. 7, 216.—
    D.
    Oedĭpŏdīŏnĭus, a, um, adj., = Oidipodionios, of or belonging to Œdipus, Thebœ, Ov M. 15, 429; Luc. 8, 407 (where others read Oedipodionidas, from Oedipodionis, idis, f.):

    ales,

    i. e. Sphinx, Stat. Th. 2, 505:

    fratres,

    id. ib. 10, 801.—
    II.
    Oedipus Colonēus, the title of a tragedy of Sophocles, Gr. Oidipous epi Kolônôi, Cic. Sen. 7, 22; Val. Max. 8, 7, ext. 12; and of a tragedy of Cœsar, Suet. Caes. 56 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > Oedipus

См. также в других словарях:

  • unknowingly — adverb adventitiously, fortuitously, ignorantly, inadvertently, innocently, insensibly, unawares, unconsciously, unintentionally, unmindfully, unsuspectingly, unwittingly, witlessly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • unknowingly — [[t]ʌ̱nno͟ʊɪŋli[/t]] ADV: ADV with v, ADV with cl If someone does something unknowingly, they do it without being aware of it. ...if people unknowingly move into more contaminated areas of the river. ...the extent to which the workforce colludes… …   English dictionary

  • unknowingly — un|know|ing|ly [ ʌn nouıŋli ] adverb without realizing what kind of situation you are involved in, for example because someone has tricked or cheated you: I found I had unknowingly bought stolen property …   Usage of the words and phrases in modern English

  • unknowingly — UK [ʌnˈnəʊɪŋlɪ] / US [ʌnˈnoʊɪŋlɪ] adverb without realizing what kind of situation you are involved in, for example because someone has tricked or cheated you I found I had unknowingly bought stolen property …   English dictionary

  • unknowingly — adverb see unknowing I …   New Collegiate Dictionary

  • unknowingly — See unknowing. * * * …   Universalium

  • unknowingly — adverb Without awareness, without intent. Ant: knowingly …   Wiktionary

  • unknowingly — adv. without knowledge or awareness, ignorantly …   English contemporary dictionary

  • unknowingly — ad. Ignorantly, unwittingly …   New dictionary of synonyms

  • unknowingly — un·knowingly …   English syllables

  • unknowingly — [ʌnˈnəʊɪŋli] adv without realizing what type of situation you are involved in …   Dictionary for writing and speaking English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»