-
1 twierdzić
глаг.• гарантировать• заверить• заверять• защищать• заявлять• обеспечивать• объявлять• поддержать• поддерживать• претендовать• содержать• сохранять• страховать• твердить• уверить• уверять• удерживать• утверждать* * *утверждатьpowtarzać твердить* * *twierdz|ić\twierdzićę несов. утверждать* * *twierdzę несов.утвержда́ть -
2 czelność twierdzić
наглость утверждатьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > czelność twierdzić
-
3 prawo twierdzić
право утверждатьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > prawo twierdzić
-
4 твердить
-
5 utrzymywać
глаг.• выдержать• выдерживать• держать• длиться• задержать• задерживать• защищать• оставаться• поберечь• поддержать• поддерживать• подпирать• пребывать• продолжать• продолжаться• сберегать• сдерживать• содержать• сохранить• сохранять• существовать• твердить• терпеть• удержать• удерживать• упирать• упираться• утверждать• хранить* * *utrzymywa|ć\utrzymywaćny несов. 1. удерживать;2. (żywić) содержать, иметь на иждивении; 3. поддерживать (отношения, связи etc.); nie \utrzymywać z kimś stosunków не поддерживать с кем-л. отношений; 4. содержать (в порядке, чистоте etc.); 5. утверждать, твердить+3. podtrzymywać 4. zachowywać 5. twierdzić
* * *utrzymywany несов.1) уде́рживать2) ( żywić) содержа́ть, име́ть на иждиве́нии3) подде́рживать (отношения, связи и т. п.)nie utrzymywać z kimś stosunków — не подде́рживать с ке́м-л. отноше́ний
4) содержа́ть (в порядке, чистоте и т. п.)5) утвержда́ть, тверди́тьSyn: -
6 behaupten
be'haupten (-e-; -) v/t twierdzić ( steif und fest kategorycznie), utrzymywać; Stellung utrzym(yw)ać (vr sich się) -
7 steif
fam. halt die Ohren steif! uszy do góry!;steif und fest an etwas glauben wierzyć niezachwianie w (A);steif und fest behaupten, dass … twierdzić stanowczo, że … -
8 vorgeben
SPORT eine Runde vorgeben dać jedno okrążenie for
См. также в других словарях:
twierdzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, twierdzićdzę, twierdzićdzi, twierdź {{/stl 8}}– stwierdzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} podawać do wiadomości; powiadać, mówić, oświadczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nigdy nie lubiłem science… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
twierdzić — ndk VIa, twierdzićdzę, twierdzićdzisz, twierdź, twierdzićdził «podawać coś (w mowie lub piśmie) za rzecz pewną, dowiedzioną, dowodzić; potocznie: utrzymywać, zapewniać» Twierdzić coś stanowczo. Uparcie twierdził, że się nie pomylił. Twierdził, że … Słownik języka polskiego
Славянские языки — С. языки составляют одну из семей ариоевропейской (индоевропейской, индогерманской) отрасли языков (см. Языки индоевропейские). Названия славянин, славянские языки не только нельзя считать родственным этимологически слову человек, но даже нельзя… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
proch — 1. Beczka prochu «obszar, na którym panuje napięta sytuacja, mogąca w każdej chwili doprowadzić do konfliktu zbrojnego»: (...) wśród chłopskiej ludności narastało poczucie krzywdy wynikającej z nowych obciążeń na rzecz wielkiej własności… … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
zdrowy — 1. Być przy zdrowych zmysłach; być zdrowym na umyśle «być przytomnym, świadomym tego, co się dzieje, być w pełni władz umysłowych»: Pan profesor zaczął szybko mrugać oczami i patrzył na Cisowskiego z nie ukrywanym strachem. – Młodzieńcze! –… … Słownik frazeologiczny
fanatyzm — m IV, D. u, Ms. fanatyzmzmie, blm «nieustępliwa, bezkrytyczna wiara w słuszność jakiejś sprawy, idei, doktryny, połączona z nietolerancją i ostrym zwalczaniem odmiennych poglądów» Fanatyzm religijny, polityczny. Duch fanatyzmu. Zajmować się czymś … Słownik języka polskiego
proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… … Słownik języka polskiego
twierdzący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. twierdzić (p.) twierdzący w użyciu przym. «wyrażający potakiwanie, przytakiwanie czemuś» Odpowiedź twierdząca. ∆ log. Sąd twierdzący «sąd, w którym nie występuje negacja» … Słownik języka polskiego
twierdzenie — n I 1. rzecz. od twierdzić. 2. lm D. twierdzenieeń «zdanie oznajmujące wyrażające przeświadczenie o czymś» Fałszywe, gołosłowne twierdzenie. Zgodzić się z czyimś twierdzeniem. 3. lm D. twierdzenieeń log. mat. «zdanie złożone z dwóch członów, z… … Słownik języka polskiego
upewniać — ndk I, upewniaćam, upewniaćasz, upewniaćają, upewniaćaj, upewniaćał, upewniaćany upewnić dk VIa, upewniaćnię, upewniaćnisz, upewniaćnij, upewniaćnił, upewniaćniony «twierdzić coś z przekonaniem; zapewniać kogoś o czymś, utwierdzać kogoś w czymś»… … Słownik języka polskiego