Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tristia

  • 61 dictum

        dictum ī, n    [DIC-], something said, a saying, word, assertion, remark: mihi Scripta illa dicta sunt in animo, T.: quod dictum graviter ferebant, Cs.: Metelli dicta cum factis conposuit, S.: ferocia, L.: inurbanum, H.: dicti studiosus, i. e. of poetry, Enn. ap. C.: hirsuta sua dicta, i. e. books, Pr.—Prov.: dictum sapienti sat est, T.: res dicta secuta est, O.: dicto citius, on the word, V.: dicto prope citius, L.— A saying, maxim, proverb: Catonis.— A witty saying, bon-mot: quae salsa sint ea dicta appellantur: in te dicta dicere: adytis haec tristia dicta reportat, prophecies, V. — An order, command: exercitus dicti audiens, Cs.: dicto paruit consul, L.: dicto parens Cupido, V.: contra dictum suum pugnare, L.— A promise, assurance: non dicto capti, N.
    * * *
    saying, word; maxim; bon mot, witticism; order

    Latin-English dictionary > dictum

  • 62 ē-discō

        ē-discō didici, —, ere,    to learn thoroughly, learn by heart, commit to memory: aliquid eius modi, some such phrases: poëtas: numerum versuum, Cs.: diebus ediscendi fasti, i. e. a calendar to learn by heart. — To learn, study: istam artem (iuris): ritūs pios populi, O.: modos vitae, H.: quem ad modum tractandum bellum foret, L.: tristia posse pati, O.: edidici, quid Troia pararet, i. e. have experienced, O.

    Latin-English dictionary > ē-discō

  • 63 lībō

        lībō āvī, ātus, āre    [LIQV-], to take out as a sample, take a little of: quodcunque cibi digitis, O.— To take a taste of, taste, sip: iecur, L.: flumina summa, V.: vernas Pasco <*>ibatis dapibus, i. e. remnants, H.— To pour out, offer as a libation, spill, sprinkle, make a drink-offering: in mensam laticum honorem, V.: mero libans carchesia Baccho, of pure wine, V.: Oceano libemus, V.: Hoc auro (i. e. hac paterā aureā), V.: libato (i. e. postquam libatum est), V.— To besprinkle: pateris altaria, V.— To offer, dedicate, consecrate (esp. of first-fruits): certasque fruges: diis-dapes, L.: tristia dona cineri, V.: Celso lacrimas adempto, O.— To touch lightly, graze: summam celeri pede harenam, O.: oscula natae, kissed lightly, V.— To impair: virīs, L.: virginitatem, O.—Fig., to take out, cull, extract, gather, compile, collect: ex variis ingeniis excellentissima quaeque: neque ea, ut sua, possedisse, sed ut aliena libasse.
    * * *
    I
    libare, libavi, libatus V
    nibble, sip; pour in offering/a libation; impair; graze, touch, skim (over)
    II
    Libo; (Roman cognomen)

    Latin-English dictionary > lībō

  • 64 luctor

        luctor ātus, ārī, dep.    [lucta, a wrestling], to wrestle: luctabitur Olympiis Milon: fulvā luctantur harenā, V.: Achivis doctius unctis, H.— To wrestle, struggle, strive, contend: in pestilenti solo, L.: Luctandum in turbā, H.: Inter se adversis cornibus, V.: de nomine temporis huius, O.: telum Eripere, V.: liberiore frui caelo, O.: in lento luctantur marmore tonsae, V.: Tristia robustis luctantur funera plaustris, H.: luctantes venti, V. —Fig., to struggle, strive, contend: tecum: cum ardore regionis, Cu.: luctata diu ait, after a (mental) struggle, O.
    * * *
    luctari, luctatus sum V DEP
    wrestle; struggle; fight (against)

    Latin-English dictionary > luctor

  • 65 mandō

        mandō dī, sus, ere    [MAD-], to chew, masticate: dentibus manditur cibus: (equi) fulvum mandunt sub dentibus aurum, i. e. champ, V.: tristia saevo Volnera dente, i. e. the flesh of slaughtered animals, O.— To eat, devour: membra, V.: humum, to bite the ground, V.—Fig., to gnaw, lay waste: rostra ipsa.
    * * *
    I
    mandare, mandavi, mandatus V
    entrust, commit to one's charge, deliver over; commission; order, command
    II
    mandere, mandi, mansus V
    chew, champ, masticate, gnaw; eat, devour; lay waste

    Latin-English dictionary > mandō

  • 66 mītis

        mītis e, adj.    with comp. and sup, mild, mellow, mature, ripe: sunt nobis mitia poma, V.: Bacchus (i. e. vinum), mellow, V.: suci, O.: solum Tiburis, kindly, H.: (fluvius) in morem stagni, placid, V.— Fig., mild, soft, gentle, lenient, kind: iam mitis est, pacified, T.: homo mitissimus: quis est me mitior?: Nec animum mitior anguibus, in spirit, H.: mitis ac magnificus hostibus, L.: paenitentiae mitior, towards the penitent, Ta.: consilium, O.: lex: mitius exilium, O.: ingenium, Iu.: mitibus Mutare tristia, kind words, H.: mitiora, gentler feelings (opp. duriora).—Of speech: Thucydides si posterius fuisset, multo maturior fuisset et mitior, riper and mellower.
    * * *
    mite, mitior -or -us, mitissimus -a -um ADJ
    mild, meek, gentle, placid, soothing; clement; ripe, sweet and juicy

    Latin-English dictionary > mītis

  • 67 mūtō

        mūtō āvī, ātus, āre, freq.    [moveo].—Of motion, to move, move away, remove: se Non habitu mutatve loco, quit her dress or her dwelling, H.: coactus civitate mutari, be forced to leave: hinc dum muter, if I can only get away, O.: haec mutata, transplanted, V.—Of alteration, to alter, change, transform, vary, modify: sententiam paucis mutatis rebus sequi, with trifling modifications, Cs.: consilium meum: consuetudinem dicendi: testamentum: tabulas, one's will, Iu.: cum illo ut mutet fidem, T.: natura nescia mutari, incapable of change, Iu.: Mutati fremunt venti, shifted, V.: faciem mutatus, transformed in appearance, V.: facies locorum cum ventis simul mutatur, S.: mutatis ad misericordiam animis, turned, L.: quantum mutatus ab illo Hectore, V.: acetum, Quod vitio mutaverit uvam, by fermentation has turned, H.: (lupum) marmore, into marble, O.— To suffer change, alter, change: de uxore nihil mutat, T.: quantum mores mutaverint, L.: annona ex ante convectā copiā nihil mutavit, L.—Of style, to vary, change, diversify: an ego poetis concederem, ut crebro mutarent?: genus eloquendi... mutatum: mutata (verba), used figuratively.—To change in color, color, dye: aries iam croceo mutabit vellera luto, V.— To change, make better, improve: Placet tibi factum, Micio? Mi. non si queam mutare, T.— To change for the worse, spoil, turn: mutatum vinum, H.—Of substitution, to change, replace, make a change in: mutatis ad celeritatem iumentis, Cs.: calceos et vestimenta: arma ornatumque, S.: tegumenta capitis, L.: vestitum, put on mourning: mutatā Veste (Fortuna), assuming a squalid garb, H.—Of place, to change, shift, alter: mutari finibus, to be removed, L.: solum, i. e. go into exile: caelum, non animum, H.: calores (i. e. amores), Pr.—Of exchange, to interchange, exchange: cum amplificatione vectigalium nomen Hieronicae legis mutare: ut vestem cum eo mutem, T.: mutata secum fortuna, L.: incerta pro certis, S.: mutatos pro Macedonibus Romanos dominos, L.: pace bellum, S.: victoriae possessionem pace incertā, L.: mitibus Mutare tristia, H. — To exchange, barter, sell: Hic mutat merces surgente a sole, etc., H.: mutandi copia, S.: uvam Furtivā strigili, H.: quamvis Milesia magno Vellera mutentur, are sold dear, V.: eaque mutare cum mercatoribus vino advecticio, S.: res inter se, S.— To forsake: principem, Ta.
    * * *
    I
    mutare, mutavi, mutatus V
    move, change, shift, alter, exchange, substitute (for); modify
    II
    penis; (rude)

    Latin-English dictionary > mūtō

  • 68 somnium

        somnium ī, n    [somnus], a dream: rex somnio perculsus, Enn. ap. C.: interpretes somniorum: quae somnio visa fuerant, L.—Person.: Somnia, Dreams (as divinities): Somnia, veros narrantia casūs, O.—Poet.: Somnus, tibi somnia tristia portans, i. e. the sleep of death, V.— A dream, whim, fancy, stuff, nonsense: de argento, somnium, T.: delirantium somnia: somnia Pythagorea, H.
    * * *
    dream, vision; fantasy, day-dream

    Latin-English dictionary > somnium

  • 69 torqueō

        torqueō (old inf. torquērier, H., Pr.), torsī, tortus, ēre    [TARC-], to turn, turn about, turn away, twist, bend, wind: cervices oculosque: ab obscenis sermonibus aurem, H.: ad sonitum vocis vestigia, V.: ferro capillos, i. e. curl, O.: stamina pollice, spin, O.: tenui praegnatem pollice fusum, Iu.: taxos in arcūs, bend, V.: tegumen torquens inmane leonis, wrapping about him, V.: cum terra circum axem se torqueat.—Poet.: torquet medios nox umida cursūs, i. e. has half-finished, V. — To whirl around, whirl, wield, brandish, fling with force, hurl: hastas lacertis: lapidem, H.: amnis torquet sonantia saxa, V.: in hunc hastam, O.: telum aurata ad tempora, V.: sibila, i. e. hiss, Pr.— To twist awry, misplace, turn aside, distort: quae (festinationes) cum fiant... ora torquentur: ora Tristia temptantum sensu (sapor) torquebit amaro, V.— To wrench on the rack, put to the rack, rack, torture: eculeo torqueri.—Fig., to twist, wrest, distort, turn, bend, direct: suam naturam huc et illuc: oratio ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas: verbo ac litterā ius omne.— To rack, torment, torture: te libidines torquent: mitto aurum coronarium, quod te diutissime torsit: equidem dies noctīsque torqueor: Torqueor, infesto ne vir ab hoste cadat, O.: Aeacus torquet umbras, examines, Iu.— To ply, put to the test: (reges) dicuntur torquere mero, quem perspexisse laborant, H.—Of speech, to hurl, fling: curvum sermone rotato enthymema, Iu.
    * * *
    torquere, torsi, tortus V
    turn, twist; hurl; torture; torment; bend, distort; spin, whirl; wind (round)

    Latin-English dictionary > torqueō

  • 70 adytum

    ădytum, i, n., = aduton (not to be entered), the innermost part of a temple, the sanctuary, which none but priests could enter, and from which oracles were delivered.
    I.
    Lit.: in occultis ac remotis templi, quae Graeci aduta appellant, Caes. B. C. 3, 105:

    aeternumque adytis effert penetralibus ignem,

    Verg. A. 2, 297:

    isque adytis haec tristia dicta reportat,

    id. ib. 2, 115; 6, 98; Hor. C. 1, 16, 5.—In gen., a secret place, chamber; of the dead, a grave, tomb, in Verg. A. 5, 84, and Juv. 13, 205: descriptionem cubiculorum in adytis, chambers in secret places, i. e. inner chambers, Vulg. 1 Par. 28, 11.—
    II.
    Fig.: ex adyto tamquam cordis responsa dedere, the inmost recesses, * Lucr. 1, 737.
    In Attius also masc.
    adytus, ūs: adytus augura, in Non. 488, 4 (Trag. Rel. p. 217 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > adytum

  • 71 bibo

    1.
    bĭbo, bĭbi (post-class. part. fut. bĭbĭtūrus, Hier. Isa. 8, 25, 8; Vulg. Matt. 20, 22; id. Act. 23, 12; Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1; part. perf. bĭbĭtus, a, um, Cael. Aur. Chron. 4, 3, 60; Capitol. Ver. 5, 3; Aem. Mac. c. de Porro; Plin. Val. 2, 18; inf. apocop. biber, Cato, Titin., and Fannii Annal. ap. Charis. p. 99), 3, v. a. [root bi; Gr. pi-, pinô, pepôka; whence Lat. poto, as if from po; Sanscr. pī; Slav. piti; Lith. pota], to drink (usually from thirst, a natural want; poto, to drink from passion, habit, etc.; but poto is occasionally used of water, etc., e. g. Plin. 11, 37, 68, § 179; cf.:

    bibere naturae est, potare luxuriae,

    Isid. Diff. 1. 74; and the partt. potus and potatus are regularly used instead of the partt. of bibo).
    I.
    With acc.
    1.
    Of the liquid drunk:

    per aestatem boves aquam bonam et liquidam bibant semper curato,

    Cato, R. R. 73:

    jejunus heminam bibito,

    id. ib. 126:

    si voles vinum Choum bibere, licebit bibas,

    id. ib. 48: eapse merum condidicit bibere;

    foribus dat aquam quam bibant,

    Plaut. Curc. 1, 3, 4:

    vicit vinum quod bibi,

    Ter. Eun. 4, 5, 1:

    Darius in fugā cum aquam turbidam bibisset,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    patrono malo suadebat ut mulsum frigidum biberet,

    id. de Or. 2, 70, 282:

    viveret, nisi illud (i. e. venenum) bibisset,

    Quint. 8, 5, 31:

    bibo aquam,

    id. 6, 3, 93:

    cur apud te vinum aetate tuā vetustius bibitur?

    Sen. Vit. Beat. 17, 2:

    nisi Hy. mettia mella Falerno Ne biberis diluta,

    Hor. S. 2, 2, 15:

    et Veientani bibitur faex crassa rubelli,

    Mart. 1, 103, 9:

    lac bibere,

    to suck, Ov. Am. 3, 10, 22; id. M. 9, 377; 9, 615.—Also nutricem bibere (i. e. lac de nutrice), App. M. 2, p. 115, 29.— Poet.;

    Caecubam... Tu bibes uvam (i. e. vinum),

    Hor. C. 1, 20, 10:

    in usu radix tantum duabus drachmis bibenda (i. e. sucus radicis),

    Plin. 25, 6, 30, § 67.—
    2.
    Pocula or cyathos bibere.
    (α).
    Poet., = vinum (cf. pinein kratêras):

    tristia cum multo pocula felle bibat,

    Tib. 1, 5, 50:

    ipse bibebam Sobria suppositā pocula victor aquā,

    id. 1, 6, 28:

    plura pocula = plus vini,

    id. 1, 9, 59; so,

    nomismata and aera,

    id. 1, 26, 3.—
    (β).
    Of the number of cups drunk at a merry-making: vide quot cyathos bibimus: St. Tot quot digiti sunt tibi in manu, Plaut. Stich. 5, 4, 24.—Esp. of the custom of drinking names, i. e. as many cups as there are letters in a name proposed; the number is frequently expressed by fractional parts of the as (uncia = a cyathus;

    quincunx = 5 cyathi, etc.): quincunces et sex cyathos bessemque bibamus, Gaius ut fiat, Julius, et Proculus,

    Mart. 11, 36, 7:

    crebros ergo licet bibas trientes,

    id. 1, 106, 8:

    diluti bibis unciam Falerni,

    id. v. 3 (cf. with potare:

    sextantes et deunces,

    id. 12, 28).—Hence, nomen bibere, Julium, etc., bibere:

    ut jugulem curas, nomen utrumque bibam,

    Mart. 8, 57, 26:

    Laevia sex cyathis, septem Justina bibatur, Quinque Lycas, Lyde quattuor, Ida tribus,

    id. 1, 71, 1 sq.:

    Astyanacta bibes,

    id. 8, 6, 16.—
    3.
    Fluvium, undam, pruinas bibere ( poet.).
    (α).
    = aquam ex flumine bibere:

    priusquam Pabula gustassent Trojae Xanthumque bibissent,

    Verg. A. 1, 473:

    jam crassus torrens bibitur tamen,

    Stat. Th. 4, 821:

    puram bibis amnibus undam,

    Claud. Laud. Herc. 74.—
    (β).
    Trop., to arrive at the region of the river:

    non illum nostri possunt mutare labores, Nec si... Hebrumque bibamus Sithoniasque nives... subeamus (i. e. si Thraciam adeamus),

    Verg. E. 10, 65:

    ante... Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim Quam, etc.,

    sooner will the Parthians come to Germany, or the Germans to the country of the Parthians, id. ib. 1, 63:

    turbaque Phasiacam Graia bibistis aquam,

    Ov. H. 12, 10.—Hence,
    (γ).
    Qui flumen bibunt, = the inhabitants of the country through which the river passes:

    qui Tiberim Fabarimque bibunt,

    Verg. A. 7, 715:

    qui profundum Danubium bibunt,

    Hor. C. 4, 15, 21:

    qui Nilum ex ipso protinus ore bibunt,

    Mart. 7, 88, 6:

    populosque bibentes Euphraten,

    Luc. 8, 213:

    qui te, Nile, bibit, Claud. Prob. et Olybr. 38.—So of an inland sea: caesamque bibens Maeotin Alanus,

    Claud. in Rufin. 1, 812.—Of a single person:

    extremum Tanaim si biberes, Lyce,

    Hor. C. 3, 10, 1.—Similarly, montium pruinas bibere, of the rivers fed by a mountain range:

    amniumque... quicunque Odrysias bibunt pruinas,

    Mart. 10, 7, 2: fluvios qui... Alpinasque bibunt de more pruinas, Claud. Prob. et Olybr. 255.—
    4.
    Bibere aquas, to be drowned:

    neu bibat aequoreas naufragus hostis aquas,

    Ov. H. 7, 62.— Transf., of ships, to founder, to be wrecked: o utinam... Argo funestas pressa bibisset aquas! Ov. Am. 2, 11, 6.—
    5.
    Sanguinem or cruorem bibere.
    (α).
    Sanguinem, in a figurative sense, = sanguinem sitire:

    cujus sanguinem (Antonium) non bibere censeatis? (sitire, animo bibere),

    Cic. Phil. 11, 5, 10.—
    (β).
    Cruorem bibere, to draw blood, to kill:

    hasta virgineum alte bibit acta cruorem,

    Verg. A. 11, 803; Claud. in Rufin. 1, 78.—
    6.
    Transf. to things other than liquids.
    a.
    Of concrete things: dixit et ardentes avido bibit ore favillas, breathed in, drew in (of the sparks of a funeral pyre), Mart. 1, 42, 5:

    vigilandae noctes et fuligo lucubrationum bibenda,

    inhale, Quint. 11, 3, 23.—
    b.
    Figuratively, of abstract things.
    (α).
    = cupideaudire, legere:

    pugnas et exactos tyrannos... bibit aure vulgus,

    eagerly listens to, Hor. C. 2, 13, 32:

    incipe: suspensis auribus ista bibam,

    Prop. 3, 4, 8: hinc ille justitiae haustus bibat, imbibe (by reading) the love of justice, Quint. 12, 2, 31: illa divino fruitur sermone parentis, maternosque bibit mores, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 231.—
    (β).
    To imbibe, be affected with:

    infelix Dido, longumque bibebat amorem,

    Verg. A. 1, 749:

    totisque novum bibit ossibus ignem,

    the fire of love, Stat. Achill. 1, 303.—
    (γ).
    To draw out, exhaust: nudae illae artes omnem sucum ingenii bibunt, Quint. prooem. 24.—
    c.
    To swallow, i. e. forget:

    quamquam ego vinum bibo, mandata hau consuevi simul bibere una,

    Plaut. Pers. 2, 1, 3. —
    7.
    Transf., of inanim. subjects, to absorb liquids, draw, imbibe them:

    id si feceris metreta oleum non bibet,

    Cato, R. R. 100. —So trop.:

    claudite jam rivos... sat prata biberunt,

    Verg. E. 3, 111:

    inriguumque bibant violaria fontem,

    id. G. 4, 32:

    quae (terra) bibit humorem,

    absorbs moisture, id. ib. 2, 218:

    amphora fumum bibere instituta,

    Hor. C. 3, 8, 11:

    mista bibunt molles lacrimis unguenta favillae,

    Ov. F. 3, 561:

    tunc bibit irriguus fertilis hortus aquas,

    Tib. 2, 1, 44:

    lanarum nigrae nullum colorem bibunt,

    take no color, Plin. 8, 48, 73, § 193; so,

    candorem (i. e. colorem candidum) bibere,

    id. 31, 11, 47, § 123: arcus bibit (aquas) and nubes bibunt (aquas), the rainbow, the clouds draw water (according to a popular belief among the ancients):

    cur bibit arcus aquas?

    Prop. 3, 5 (4, 4), 32:

    et bibit ingens Arcus,

    Verg. G. 1, 380.—And, jestingly, of an old woman given to drink: ecce autem, bibit arcus;

    hercle, credo, hodie pluet,

    Plaut. Curc. 1, 2, 39 (44):

    unde aures nubesque bibunt atque imbrifer arcus,

    Stat. Th. 9, 405.—So with object understood:

    bibite, festivae fores,

    with reference to the wine spilled, Plaut. Curc. 1, 1, 88:

    palma toto anno bibere amat, i. e. aquam,

    Plin. 13, 4, 7, § 28.—
    II.
    Absol. (the obj. acc. understood).
    a.
    Sc. aquam:

    nec sitis est exstincta priusquam vita bibendo (of those seized by the plague),

    Ov. M. 7, 569.—
    b.
    Of liquids in general:

    numquam sitiens biberat,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    edendi mihi erit bibendique finis desideria naturae restinguere,

    Sen. Vit. Beat. 20, 5:

    ut nec bibant sine ambitione, nec edant,

    id. ib. 12, 5:

    conducit inter cibos bibere,

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    vino debemus homines quod soli animalium non sitientes bibimus,

    id. 23, 1, 23, § 42.—
    c.
    Esp. of wine:

    es, bibe, animo obsequere mecum,

    Plaut. Mil. 3, 1, 82:

    quamquam illud est dulce, esse et bibere,

    id. Trin. 2, 1, 37:

    jam diu factum postquam bibimus: nimis diu sicci sumus,

    id. Pers. 5, 2, 45; id. Poen. 4, 2, 13:

    decet luxuriosum bibendo mori,

    Quint. 8, 5, 23:

    ut jejuni biberent,

    Plin. 14, 28 med.Pass. impers. bibitur, they drink, he drinks, people drink:

    dies noctisque estur, bibitur,

    Plaut. Most. 1, 3, 78:

    ab tertiā horā bibebatur, ludebatur, vomebatur,

    Cic. Phil. 2, 41, 104:

    bibitur usque eo dum de solio ministretur,

    id. Pis. 27, 67.—
    III.
    With adverbs or adverbial phrases.
    a.
    Of manner:

    jucundius bibere,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97; id. Att. 13, 52, 1:

    large,

    Plin. 10, 34, 52, § 105:

    fit invitatio ut Graeco more biberetur, i. e. propinando,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—
    b.
    With num. adv. denoting the number of cups:

    jam bis bibisse oportuit,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 122:

    sic ago, semel bibo,

    id. Rud. 3, 6, 46:

    plus quam deciens, Sextiliane, bibis,

    Mart. 1, 26, 10:

    quare bis deciens, Sextiliane bibis?

    id. 1, 11, 2.—
    IV.
    With abl. or prep. and abl.
    1.
    Of the liquid, river, etc.:

    de eo vino... bibito ante cenam,

    Cato, R. R. 114: a fonte bibatur... [p. 236] an lacu, Mart. 9, 99, 9:

    ab amne,

    id. 12, 11:

    ex aquā,

    Prop. 2, 30, 32:

    ex fonte,

    id. 4, 4, 14.—
    2.
    Of the vessel.
    (α).
    Abl.:

    gemmā, i. e. poculo ex gemmā facto,

    Verg. G. 2, 506:

    caelato = e poculo caelato,

    Juv. 12, 47:

    conchā,

    id. 6, 304:

    fictilibus,

    id. 10, 25:

    testā,

    Mart. 3, 82, 3:

    vitro,

    id. 1, 37, 2; 4, 85, 1:

    ossibus humanorum capitum,

    Plin. 7, 2, 2, § 12.—And bibere understood:

    poscunt majoribus poculis, i. e. bibi,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—
    (β).
    With ex: ex solido auro, L. Varius ap. Macr. 6, 1:

    e gemmā,

    Prop. 3, 3, 26.—
    (γ).
    With in:

    hac licet in gemmā bibas,

    Mart. 14, 120:

    in Priami calathis,

    id. 8, 6, 16:

    in auro,

    Sen. Thyest. 453:

    in argento potorio,

    Dig. 34, 12, 21:

    in ossibus capitum,

    Flor. 3, 4, 2.—
    V.
    Particular phrases.
    1.
    Bibe si bibis = bibe nunc, si omnino bibere vis, a formula urging to drink, Plaut. Stich. 5, 4, 33; 5, 4, 51 (cf.:

    age, si quid agis,

    id. ib. 5, 4, 35).—
    2.
    Dare bibere, to give to drink, a Grecism, perh. only in the foll. passages: date illi biber, Titin ap. Charis. p. 99 P. (Com. Rel. v. 78 Rib.):

    jubebat biber dari, Fann. Ann. ib: bibere da usque plenis cantharis,

    Plaut. Pers. 5, 2, 40 (45):

    quod jussi ei dari bibere,

    Ter. And. 3, 2, 4; cf.:

    ut Jovi bibere ministraret,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65:

    ut bibere sibi juberet dari,

    Liv. 40, 47, 5: cf.: dare with subj.:

    tum vos date bibat tibicini,

    Plaut. Stich. 5, 5, 16.—And with rel. and subj.:

    nimium dabat quod biberem,

    Plaut. Cist. 1, 1, 19:

    dat aquam quam bibant,

    id. Curc. 1, 3, 4.—
    3.
    Prov.:

    aut bibat aut abeat, taken from the Greek banquets, in which the chairman (arbiter bibendi,

    Hor. C. 2, 7, 25) could demand unconditional submission to the drinking laws (ê pithi, ê apithi), Cic. Tusc. 5, 41, 118.
    2.
    bĭbo, ōnis, m. [1. bibo], a tippler, drunkard, Firm. Math. 5, 4 fin.
    II.
    Esp., a kind of worm bred in wine, Afran. ap. Isid. Orig. 12, 8, 16 (Com. Rel. v. 406 Rib.; al. bibiones).

    Lewis & Short latin dictionary > bibo

  • 72 Calidae Aquae

    călĭdus and caldus, a, um, adj. (contr. access. form caldus in the anteAug. per. is freq. only in Cato and Varr.; Lucr. and Cic. use only calidus; acc. to Quint. 1, 6, 19, caldus appears to have been predom. in the Aug. per., though used by Aug. poets only when demanded by the rules of prosody, as comp. caldior, Hor. S. 1, 3, 53) [caleo, like fervidus, frigidus, from ferveo, etc., aridus from areo, etc.], warm, hot.
    I.
    Lit.:

    fons luce diurnă Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 850; 6, 749; 6, 888:

    corpora secreta omnino calidi vaporis,

    devoid of warmth, id. 2, 844; 2, 858; 3, 127; 3, 216; 5, 568; 5, 595; 5, 796; 6, 859;

    6, 949 al.: fervor,

    id. 6, 657; 5, 604:

    fornaces,

    id. 6, 148:

    lavacra,

    id. 6, 800:

    corpus,

    id. 6, 856:

    febres,

    id. 2, 34.—As epitheton ornans with ignis, Lucr. 1, 648; 1, 1087; 2, 431; 6, 516; 6, 689;

    with flamma,

    id. 3, 903:

    omne quod est calidum et igneum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    calidior est enim, vel potius ardentior, animus, quam hic aër,

    id. Tusc. 1, 18, 42:

    calidissimae hiemes,

    Vitr. 2, 1:

    aestas,

    Sen. Hippol. 765:

    dies,

    Plin. 10, 54, 75, § 152; Quint. 11, 3, 27.—Contr. form in agro caldo, Cato, R. R. 6, 1; 6, 2:

    sole caldo,

    Varr. R. R. 3, 2, 1:

    calda puls,

    id. L. L. 5, § 127 Müll.— Comp.:

    caldior est,

    Hor. S. 1, 3, 53.— Prop. nom.: Călĭdae Ăquae, = /(gdata Therma, Hot Springs, a bathing place in Zeugitana, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9.—
    B.
    Subst.
    1.
    călĭda ( calda), ae, f. (sc. aqua), warm water, Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22; cf. Just. 44, 2, 6;

    contr. calda,

    Col. 6, 13 fin.; 6, 30, 5; Plin. 23, 4, 41, § 83; Sen. Ep. 77, 9; 83, 5; Mart. 1, 12.—
    2.
    călĭ-dum ( caldum), i, n., = to thermon (sc. hudôr), a hot drink (a mixture of wine and boiling hot water), Plaut. Curc. 2, 3, 14:

    calix a caldo, quod in eo calda puls apponebatur et caldum eo bibebant,

    Varr. L. L. 5, § 127 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fiery, rash, eager, spirited, fierce, impassioned, vehement (of living beings, only in the poets):

    equus calidus animis,

    of a fiery spirit, Verg. G. 3, 119:

    redemptor,

    eager, active, Hor. Ep. 2, 2, 72:

    calidus juventă,

    id. C. 3, 14, 27:

    caldior est,

    id. S. 1, 3, 53:

    rixa,

    id. C. 3, 27, 70.—
    2.
    Esp. freq. (also in prose): consilium, of a conclusion made under excitement, inconsiderate, hasty, rash = temerarium, praeceps (v. Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 89; Doed. Syn. II. p. 124; cf. also Lidd. and Scott under thermos):

    reperias multos, quibus periculosa et calida consilia quietis et cogitatis et splendidiora et majora videantur,

    Cic. Off. 1, 24, 82; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    agitabanturque pro ingenio ducis consilia calidiora,

    Liv. 22, 24, 2:

    consilia calida et audacia primă specie laeta, tractatu dura, eventu tristia esse,

    id. 35, 32, 13; Ter. Eun. 2, 3, 89; cf.:

    calidoque habitata Gradivo Pectora,

    Sil. 15, 337 Drak. ad loc.—Hence,
    3.
    As a Roman proper name, Caldus ( hot-head):

    idcirco aliquem Caldum (al. Calidium) vocari, quod temerario et repentino consilio sit,

    Cic. Inv. 2, 9, 28.—So C. Caelius Caldus, Cic. Fam. 2, 19.—
    B.
    With the prevailing idea of haste, quick, ready, prompt (rare;

    perh. only anteclass.): huic homini opus est quadraginta minis celeriter calidis,

    quickly procured, Plaut. Ep. 1, 2, 39: pedes, Varr. ap. Non. p. 263, 20.—Esp.: consilium, quick, ready device or plan:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    Plaut. Ep. 2, 2, 73:

    reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    id. Mil. 2, 2, 73 Brix. ad loc.; cf.:

    calidum hercle audivi esse optumum mendacium,

    id. Most. 3, 1, 136.—Hence, * adv.: călĭdē, quickly, promptly, etc.:

    calide quicquid acturus,

    Plaut. Ep. 2, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > Calidae Aquae

  • 73 calidum

    călĭdus and caldus, a, um, adj. (contr. access. form caldus in the anteAug. per. is freq. only in Cato and Varr.; Lucr. and Cic. use only calidus; acc. to Quint. 1, 6, 19, caldus appears to have been predom. in the Aug. per., though used by Aug. poets only when demanded by the rules of prosody, as comp. caldior, Hor. S. 1, 3, 53) [caleo, like fervidus, frigidus, from ferveo, etc., aridus from areo, etc.], warm, hot.
    I.
    Lit.:

    fons luce diurnă Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 850; 6, 749; 6, 888:

    corpora secreta omnino calidi vaporis,

    devoid of warmth, id. 2, 844; 2, 858; 3, 127; 3, 216; 5, 568; 5, 595; 5, 796; 6, 859;

    6, 949 al.: fervor,

    id. 6, 657; 5, 604:

    fornaces,

    id. 6, 148:

    lavacra,

    id. 6, 800:

    corpus,

    id. 6, 856:

    febres,

    id. 2, 34.—As epitheton ornans with ignis, Lucr. 1, 648; 1, 1087; 2, 431; 6, 516; 6, 689;

    with flamma,

    id. 3, 903:

    omne quod est calidum et igneum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    calidior est enim, vel potius ardentior, animus, quam hic aër,

    id. Tusc. 1, 18, 42:

    calidissimae hiemes,

    Vitr. 2, 1:

    aestas,

    Sen. Hippol. 765:

    dies,

    Plin. 10, 54, 75, § 152; Quint. 11, 3, 27.—Contr. form in agro caldo, Cato, R. R. 6, 1; 6, 2:

    sole caldo,

    Varr. R. R. 3, 2, 1:

    calda puls,

    id. L. L. 5, § 127 Müll.— Comp.:

    caldior est,

    Hor. S. 1, 3, 53.— Prop. nom.: Călĭdae Ăquae, = /(gdata Therma, Hot Springs, a bathing place in Zeugitana, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9.—
    B.
    Subst.
    1.
    călĭda ( calda), ae, f. (sc. aqua), warm water, Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22; cf. Just. 44, 2, 6;

    contr. calda,

    Col. 6, 13 fin.; 6, 30, 5; Plin. 23, 4, 41, § 83; Sen. Ep. 77, 9; 83, 5; Mart. 1, 12.—
    2.
    călĭ-dum ( caldum), i, n., = to thermon (sc. hudôr), a hot drink (a mixture of wine and boiling hot water), Plaut. Curc. 2, 3, 14:

    calix a caldo, quod in eo calda puls apponebatur et caldum eo bibebant,

    Varr. L. L. 5, § 127 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fiery, rash, eager, spirited, fierce, impassioned, vehement (of living beings, only in the poets):

    equus calidus animis,

    of a fiery spirit, Verg. G. 3, 119:

    redemptor,

    eager, active, Hor. Ep. 2, 2, 72:

    calidus juventă,

    id. C. 3, 14, 27:

    caldior est,

    id. S. 1, 3, 53:

    rixa,

    id. C. 3, 27, 70.—
    2.
    Esp. freq. (also in prose): consilium, of a conclusion made under excitement, inconsiderate, hasty, rash = temerarium, praeceps (v. Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 89; Doed. Syn. II. p. 124; cf. also Lidd. and Scott under thermos):

    reperias multos, quibus periculosa et calida consilia quietis et cogitatis et splendidiora et majora videantur,

    Cic. Off. 1, 24, 82; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    agitabanturque pro ingenio ducis consilia calidiora,

    Liv. 22, 24, 2:

    consilia calida et audacia primă specie laeta, tractatu dura, eventu tristia esse,

    id. 35, 32, 13; Ter. Eun. 2, 3, 89; cf.:

    calidoque habitata Gradivo Pectora,

    Sil. 15, 337 Drak. ad loc.—Hence,
    3.
    As a Roman proper name, Caldus ( hot-head):

    idcirco aliquem Caldum (al. Calidium) vocari, quod temerario et repentino consilio sit,

    Cic. Inv. 2, 9, 28.—So C. Caelius Caldus, Cic. Fam. 2, 19.—
    B.
    With the prevailing idea of haste, quick, ready, prompt (rare;

    perh. only anteclass.): huic homini opus est quadraginta minis celeriter calidis,

    quickly procured, Plaut. Ep. 1, 2, 39: pedes, Varr. ap. Non. p. 263, 20.—Esp.: consilium, quick, ready device or plan:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    Plaut. Ep. 2, 2, 73:

    reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    id. Mil. 2, 2, 73 Brix. ad loc.; cf.:

    calidum hercle audivi esse optumum mendacium,

    id. Most. 3, 1, 136.—Hence, * adv.: călĭdē, quickly, promptly, etc.:

    calide quicquid acturus,

    Plaut. Ep. 2, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > calidum

  • 74 calidus

    călĭdus and caldus, a, um, adj. (contr. access. form caldus in the anteAug. per. is freq. only in Cato and Varr.; Lucr. and Cic. use only calidus; acc. to Quint. 1, 6, 19, caldus appears to have been predom. in the Aug. per., though used by Aug. poets only when demanded by the rules of prosody, as comp. caldior, Hor. S. 1, 3, 53) [caleo, like fervidus, frigidus, from ferveo, etc., aridus from areo, etc.], warm, hot.
    I.
    Lit.:

    fons luce diurnă Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 850; 6, 749; 6, 888:

    corpora secreta omnino calidi vaporis,

    devoid of warmth, id. 2, 844; 2, 858; 3, 127; 3, 216; 5, 568; 5, 595; 5, 796; 6, 859;

    6, 949 al.: fervor,

    id. 6, 657; 5, 604:

    fornaces,

    id. 6, 148:

    lavacra,

    id. 6, 800:

    corpus,

    id. 6, 856:

    febres,

    id. 2, 34.—As epitheton ornans with ignis, Lucr. 1, 648; 1, 1087; 2, 431; 6, 516; 6, 689;

    with flamma,

    id. 3, 903:

    omne quod est calidum et igneum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 9, 23:

    calidior est enim, vel potius ardentior, animus, quam hic aër,

    id. Tusc. 1, 18, 42:

    calidissimae hiemes,

    Vitr. 2, 1:

    aestas,

    Sen. Hippol. 765:

    dies,

    Plin. 10, 54, 75, § 152; Quint. 11, 3, 27.—Contr. form in agro caldo, Cato, R. R. 6, 1; 6, 2:

    sole caldo,

    Varr. R. R. 3, 2, 1:

    calda puls,

    id. L. L. 5, § 127 Müll.— Comp.:

    caldior est,

    Hor. S. 1, 3, 53.— Prop. nom.: Călĭdae Ăquae, = /(gdata Therma, Hot Springs, a bathing place in Zeugitana, now Hammam Gurbos, Liv. 30, 24, 9.—
    B.
    Subst.
    1.
    călĭda ( calda), ae, f. (sc. aqua), warm water, Cato, R. R. 156, 3; Plin. 25, 7, 38, § 77; Tac. G. 22; cf. Just. 44, 2, 6;

    contr. calda,

    Col. 6, 13 fin.; 6, 30, 5; Plin. 23, 4, 41, § 83; Sen. Ep. 77, 9; 83, 5; Mart. 1, 12.—
    2.
    călĭ-dum ( caldum), i, n., = to thermon (sc. hudôr), a hot drink (a mixture of wine and boiling hot water), Plaut. Curc. 2, 3, 14:

    calix a caldo, quod in eo calda puls apponebatur et caldum eo bibebant,

    Varr. L. L. 5, § 127 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fiery, rash, eager, spirited, fierce, impassioned, vehement (of living beings, only in the poets):

    equus calidus animis,

    of a fiery spirit, Verg. G. 3, 119:

    redemptor,

    eager, active, Hor. Ep. 2, 2, 72:

    calidus juventă,

    id. C. 3, 14, 27:

    caldior est,

    id. S. 1, 3, 53:

    rixa,

    id. C. 3, 27, 70.—
    2.
    Esp. freq. (also in prose): consilium, of a conclusion made under excitement, inconsiderate, hasty, rash = temerarium, praeceps (v. Ruhnk. ad Ter. Eun. 2, 3, 89; Doed. Syn. II. p. 124; cf. also Lidd. and Scott under thermos):

    reperias multos, quibus periculosa et calida consilia quietis et cogitatis et splendidiora et majora videantur,

    Cic. Off. 1, 24, 82; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2:

    agitabanturque pro ingenio ducis consilia calidiora,

    Liv. 22, 24, 2:

    consilia calida et audacia primă specie laeta, tractatu dura, eventu tristia esse,

    id. 35, 32, 13; Ter. Eun. 2, 3, 89; cf.:

    calidoque habitata Gradivo Pectora,

    Sil. 15, 337 Drak. ad loc.—Hence,
    3.
    As a Roman proper name, Caldus ( hot-head):

    idcirco aliquem Caldum (al. Calidium) vocari, quod temerario et repentino consilio sit,

    Cic. Inv. 2, 9, 28.—So C. Caelius Caldus, Cic. Fam. 2, 19.—
    B.
    With the prevailing idea of haste, quick, ready, prompt (rare;

    perh. only anteclass.): huic homini opus est quadraginta minis celeriter calidis,

    quickly procured, Plaut. Ep. 1, 2, 39: pedes, Varr. ap. Non. p. 263, 20.—Esp.: consilium, quick, ready device or plan:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    Plaut. Ep. 2, 2, 73:

    reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    id. Mil. 2, 2, 73 Brix. ad loc.; cf.:

    calidum hercle audivi esse optumum mendacium,

    id. Most. 3, 1, 136.—Hence, * adv.: călĭdē, quickly, promptly, etc.:

    calide quicquid acturus,

    Plaut. Ep. 2, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > calidus

  • 75 centaureum

    centaurēum or - ĭon, i, n. (access. form centaurĭa, ae, f., App. Herb. 34 and 35), = kentaureion and kentaurion, centaury, a plant of two kinds: majus, Centaurea centaurium, Linn.; and minus, Gentiana centaurium, id.; Plin. 25, 6, 30, § 66:

    ferum,

    Lucr. 2, 401:

    tristia,

    id. 4, 124:

    Thessala,

    Luc. 9, 918; Verg. G. 4, 270.

    Lewis & Short latin dictionary > centaureum

  • 76 centauria

    centaurēum or - ĭon, i, n. (access. form centaurĭa, ae, f., App. Herb. 34 and 35), = kentaureion and kentaurion, centaury, a plant of two kinds: majus, Centaurea centaurium, Linn.; and minus, Gentiana centaurium, id.; Plin. 25, 6, 30, § 66:

    ferum,

    Lucr. 2, 401:

    tristia,

    id. 4, 124:

    Thessala,

    Luc. 9, 918; Verg. G. 4, 270.

    Lewis & Short latin dictionary > centauria

  • 77 concino

    con-cĭno, cĭnŭi, no sup., 3, v. n. and a. [cano].
    I.
    Neutr., to sing, play, or sound together, in concert or harmoniously (class.).
    A.
    Prop.:

    ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut facta conspiratione consensit atque concinuit,

    Col. 12, 2, 4:

    concinere tragoedo pronuntianti,

    to accompany, Suet. Calig. 54:

    cornua ac tubae concinuere,

    Tac. A. 1, 68; cf.:

    concinunt tubae,

    Liv. 9, 32, 6; and:

    ubi signa concinuissent,

    id. 30, 5, 2.—

    Also without the idea of concert: concinit albus olor,

    Ov. H. 7, 2.—
    B.
    Trop., to agree together, harmonize, accord, sunaidô:

    omnibus inter se concinentibus mundi partibus,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    videsne ut haec concinant?

    id. Fin. 5, 28, 83:

    faxo, ne juvet vox ista veto, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis,

    Liv. 6, 35, 9:

    ita fit ut nulli duo concinant,

    Plin. 3, 1, 3, § 16:

    Stoici cum Peripateticis re concinere videntur, verbis discrepare,

    Cic. N. D. 1, 7, 16 Orell. N. cr.
    II.
    Act., to cause to sound together, in concert or harmoniously, to make concordant sounds, to sound, sing of, celebrate in song, magnify, etc.
    A.
    In gen.:

    haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant, concinuntur,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    ite, concinite in modum: Io Hymen, etc.,

    Cat. 61, 123; Suet. Calig. 6:

    carmina nuptialia,

    Cat. 61, 12:

    carmina,

    id. 65, 13:

    laudes Iovi,

    Tib. 2, 5, 10:

    aelinon,

    Ov. Am. 3, 9, 24: sua festa Palilia, Tib. 2, 5, 88:

    laetos dies,

    Hor. C. 4, 2, 41:

    majore plectro Caesarem,

    id. ib. 33:

    stridor lituum clangorque tubarum Non pia concinuit cum rauco classica cornu,

    Luc. 1, 238.—
    B.
    Esp. (acc. to cano, II. C.), to sing prophetically, prophesy (very rare):

    nigraque funestum concinit omen avis,

    Prop. 2 (3), 28, 38:

    tristia omina,

    Ov. Am. 3, 12, 2. —Hence, concĭnens, entis, P. a., harmonizing, harmonious, Arn. 3, 123.— Comp., Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > concino

  • 78 crimen

    crīmen, ĭnis, n. [contr. for cernimen, from cerno, II. C.]; lit., a judicial decision, verdict, judgment; hence, transf., like the Gr. krima, of the subject of such a decision, and with partieular reference either to the accuser or to the accused.
    I.
    Subject., or with reference to the accuser, a charge, accusation, reproach; esp. when unfounded, a calumny, slander (very freq. in every period and species of composition):

    criminin' me habuisse fidem?

    Plaut. Bacch. 4, 3, 15; cf. Ter. Hec. 5, 2, 13:

    hae litterae fidem Persei criminibus fecerunt,

    Liv. 40, 23, 9:

    cum respondero criminibus,

    Cic. Planc. 2, 4:

    se falsis criminibus circumventum,

    Sall. C. 34, 2; cf.:

    crimen falsum,

    Cic. Quint. 2, 8; Hor. C. 3, 7, 14:

    criminibus adversariorum in invidiam venire,

    Nep. Epam. 7, 3:

    sermones pleni criminum in Patres,

    Liv. 6, 14, 11:

    crimina et suspiciones,

    id. 40, 15, 3:

    tanti maleficii crimen probare te censes posse talibus viris, si, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 26, 72:

    sceleris maximi,

    id. Cael. 23, 56; cf. id. ib. 27, 65; id. Sull. 24, 8:

    istius conjurationis,

    id. ib. 4, 12:

    avaritiae,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 192; 2, 5, 1, § 2:

    veneficii,

    Quint. 5, 7, 37:

    ubi est crimen quod reprehenditis?

    i. e. the point of the accusation, Cic. Sest. 38, 80 Halm ad loc.:

    quo enim illi crimine peccatoque perierunt?

    id. Cael. 30, 71:

    haec causa est omnium horum scelerum atque criminum,

    id. ib. 25, 61;

    so (approaching the signif. II. A. infra), id C. Norbano in nefario crimine atque in fraude capitali esse ponendum,

    id. de Or. 2, 48, 199 Sorof ad loc.:

    era in crimen veniet,

    Ter. Hec. 3, 1, 55 (era male audiet, Don.):

    quid? sciebas tibi crimini datum iri?

    would be made a reproach? Cic. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf. Ov. M. 1, 766:

    crimen adferre,

    Cic. Rab. Post. 10, 27; cf.:

    crimen inferre, offerre,

    id. Lael. 18, 65:

    in quos crimen intendebatur,

    Liv. 9, 26, 11:

    esse in crimine,

    to stand charged with, Cic. Verr. 2, 4, 45, § 100:

    propulsare,

    id. Sull. 4, 12:

    defendere,

    to repel, confute, id. ib.; Ov. M. 13, 303;

    and opp. obicere,

    Quint. 6, 3, 69:

    repellere, transferre,

    id. 4, 2, 26 et saep.— Poet.: belli, pretexts (causae), Verg. A. 7, 339.—
    * B.
    Meton. (abstr. pro concreto), an object of reproach or invective:

    perpetuae crimen posteritatis eris,

    Ov. Tr. 4, 9, 26.—
    II.
    Object., or with reference to the accused, the fault complained of, a crime, fault, offence (freq., but rare in ante-Aug. prose).
    A.
    Lit.
    1.
    Ingen.:

    foedati crimine turpi,

    Lucr. 3, 49:

    cum haec (causa) non in crimine aliquo, quod ille posset infitiari... consisteret,

    Cic. de Or. 1, 40, 182 Sorof ad loc.:

    crimen meum indicare,

    Liv. 40, 12, 10; 41, 25, 6:

    carendum non solum crimine turpitudinis, verum etiam suspicione,

    Quint. 2, 2, 14:

    cum quidam crimen ultro faterentur,

    Suet. Claud. 36:

    velut crimen taedas exosa jugales,

    Ov. M. 1, 483:

    non prodere vultu,

    id. ib. 2, 447:

    scire,

    id. ib. 2, 614:

    hoc si crimen erit, crimen amoris erit,

    Prop. 2 (3), 30, 24; cf.:

    tuum crimen erit,

    thy fault, id. 2 (3), 28, 2:

    crimina et innoxios discernere,

    Tac. A. 1, 55.—Ovid in his Tristia very freq. calls the offence on account of which he was banished crimina or crimen, interchanging it with error, e. g. 1, 9, 64; 2, 3; 2, 207; 3, 5, 52; 3, 6, 26 al.—
    b.
    Of inanim. objects:

    crimina brassicae sunt, animae gravitatem facere, etc.,

    fault, defect, Plin. 20, 9, 35, § 91.—
    2.
    In partic., the crime of lewdness, adultery, Ov. M. 9, 24; Sil. 6, 634.—
    B.
    Meton.
    1.
    An object representing a crime:

    et rupit pictas, caelestia crimina, vestes, i. e. deorum adulteria,

    Ov. M. 6, 131; cf.:

    tum paries nullo crimine pictus erat,

    Prop. 2, 6, 34 (2, 5, 26 Bip.):

    impressā signat sua crimina gemmā,

    a letter containing her crime, Ov. M. 9, 566.—
    2.
    A cause of a crime, a criminal:

    se causam clamat crimenque caputque malorum,

    Verg. A. 12, 600; cf.:

    a pereant Baiae, crimen amoris, aquae,

    Prop. 1, 11, 30:

    Crimen et illa fuit... Myrrha,

    id. 3, 19 (4, 18), 15.

    Lewis & Short latin dictionary > crimen

  • 79 dapis

    daps or dăpis, dăpis (nom. daps obsol. Paul. Diac. p. 68, 3: dapis, Juvenc. ap. Auct. de gen. nom. p. 78.—The gen. pl. and dat. sing. do not occur, but are supplied by epulae, cena, convivium, q. v.), f. [stem, dap-, Gr. dapanê, expense: cf. deipnon; R. da-, Gr. daiô, to distribute; Sanscr. dapajami, to cause to divide], a solemn feast for religious purposes, a sacrificial feast (before beginning to till the ground; the Greek proêrosia, made in honor of some divinity, in memory of departed friends, etc. Thus distinguished from epulae, a meal of any kind: convivium, a meal or feast for company; epulum, a formal or public dinner, v. h. v.).
    I.
    Prop.:

    dapem pro bubus piro florente facito... postea dape facta serito milium, panicum, alium, lentim,

    Cato R. R. 131 and 132; id. ib. 50 fin.:

    pro grege,

    an offering for the protection of the flock, Tib. 1, 5, 28; Liv. 1, 7 ad fin.:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    Hor. Od. 2, 7, 17:

    nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus,

    id. ib. 1, 37, 4:

    sollemnis dapes et tristia dona,

    Verg. A. 3, 301.
    II.
    Transf. by the poets and post-Augustan prose-writers beyond the sphere of religion, and used of every (esp. rich, sumptuous) meal, a feast, banquet, in the sing. and plur. (in Verg. passim, in Tibul. in this signif. only plur.).—
    (α).
    Sing.: ne cum tyranno quisquam... eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 25 (v. 217 Ribbeck): quae haec daps est? qui festus dies? Liv. Andr. ap. Prisc. p. 752 P. (transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto); so Catull. 64, 305; Hor. Od. 4, 4, 12; id. Epod. 5, 33; id. Ep. 1, 17, 51: of a simple, poor meal, Ov. H. 9, 68; 16, 206. Opp. to wine:

    nunc dape, nunc posito mensae nituere Lyaeo,

    Ov. F. 5, 521; cf.

    so in plur.,

    id. M. 8, 571; Verg. A. 1, 706.—
    (β).
    Plur.: Tib. 1, 5, 49; 1, 10, 8; Verg. E. 6, 79; id. G. 4, 133; id. A. 1, 210 et saep.; Hor. Od. 1, 32, 13; id. Epod. 2, 48; Ov. M. 5, 113; 6, 664; Tac. A. 14, 22 et saep.:

    humanae,

    human excrement, Plin. 17, 9, 6, § 51.

    Lewis & Short latin dictionary > dapis

  • 80 daps

    daps or dăpis, dăpis (nom. daps obsol. Paul. Diac. p. 68, 3: dapis, Juvenc. ap. Auct. de gen. nom. p. 78.—The gen. pl. and dat. sing. do not occur, but are supplied by epulae, cena, convivium, q. v.), f. [stem, dap-, Gr. dapanê, expense: cf. deipnon; R. da-, Gr. daiô, to distribute; Sanscr. dapajami, to cause to divide], a solemn feast for religious purposes, a sacrificial feast (before beginning to till the ground; the Greek proêrosia, made in honor of some divinity, in memory of departed friends, etc. Thus distinguished from epulae, a meal of any kind: convivium, a meal or feast for company; epulum, a formal or public dinner, v. h. v.).
    I.
    Prop.:

    dapem pro bubus piro florente facito... postea dape facta serito milium, panicum, alium, lentim,

    Cato R. R. 131 and 132; id. ib. 50 fin.:

    pro grege,

    an offering for the protection of the flock, Tib. 1, 5, 28; Liv. 1, 7 ad fin.:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    Hor. Od. 2, 7, 17:

    nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus,

    id. ib. 1, 37, 4:

    sollemnis dapes et tristia dona,

    Verg. A. 3, 301.
    II.
    Transf. by the poets and post-Augustan prose-writers beyond the sphere of religion, and used of every (esp. rich, sumptuous) meal, a feast, banquet, in the sing. and plur. (in Verg. passim, in Tibul. in this signif. only plur.).—
    (α).
    Sing.: ne cum tyranno quisquam... eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 25 (v. 217 Ribbeck): quae haec daps est? qui festus dies? Liv. Andr. ap. Prisc. p. 752 P. (transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto); so Catull. 64, 305; Hor. Od. 4, 4, 12; id. Epod. 5, 33; id. Ep. 1, 17, 51: of a simple, poor meal, Ov. H. 9, 68; 16, 206. Opp. to wine:

    nunc dape, nunc posito mensae nituere Lyaeo,

    Ov. F. 5, 521; cf.

    so in plur.,

    id. M. 8, 571; Verg. A. 1, 706.—
    (β).
    Plur.: Tib. 1, 5, 49; 1, 10, 8; Verg. E. 6, 79; id. G. 4, 133; id. A. 1, 210 et saep.; Hor. Od. 1, 32, 13; id. Epod. 2, 48; Ov. M. 5, 113; 6, 664; Tac. A. 14, 22 et saep.:

    humanae,

    human excrement, Plin. 17, 9, 6, § 51.

    Lewis & Short latin dictionary > daps

См. также в других словарях:

  • Tristia — (Berlioz) Tristia, op. 18, d Hector Berlioz, est une œuvre musicale pour orchestre et chœurs. Si ce n est son titre, cette œuvre n a aucun rapport avec le recueil de poèmes d Ovide (le mot tristia signifie en latin « choses tristes »).… …   Wikipédia en Français

  • Tristia — ( Sadness ) is a work of poetry, in five books, written by the Roman poet Ovid at some time after he was banished from Rome in AD 8. It uses the elegiac couplet, a meter suitable for lamenting the misery of exile on the bleak edge of the Euxine,… …   Wikipedia

  • Tristĭa — Tristĭa, s.u. Tristis …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Tristia — Die Tristia (dt.: traurigen Dinge) sind in fünf Büchern überlieferte poetische Briefe in elegischer Form, die der Dichter Ovid aus seinem Verbannungsort Tomis am Schwarzen Meer ungefähr in den Jahren 8 bis 12 n. Chr. an verschiedene Adressaten… …   Deutsch Wikipedia

  • Tristia (disambiguation) — Tristia is a work of poetry written by the Roman poet Ovid at some time after he was banished from Rome in AD 8.Tristia may also refer to:* Tristia (city), a fictional location in the game Tristia of the Deep Blue Sea * Tristia (Berlioz), a… …   Wikipedia

  • Tristia (Berlioz) — Tristia, op. 18, d Hector Berlioz, est une œuvre musicale pour orchestre et chœurs. Si ce n est son titre, cette œuvre n a aucun rapport avec le recueil de poèmes d Ovide (le mot tristia signifie en latin « choses tristes »). Les… …   Wikipédia en Français

  • Tristia (Berlioz) — Tristia Op. 18 is a musical work consisting of three short pieces for orchestra and chorus by the French composer Hector Berlioz. Apart from its title, it has nothing to do with the collection of Latin poems by Ovid (the word tristia in Latin… …   Wikipedia

  • Tristia of the Deep-Blue Sea — Infobox animanga/Header name = Tristia of the Deep Blue Sea caption = CG image from the official game. ja name = 蒼い海のトリスティア ja name trans = genre = Adventure, Fantasy, MechaInfobox animanga/Game title = developer = flagicon|Japan Kogado… …   Wikipedia

  • Tristia of the Deep Blue Sea — Тристия Обложка росскийского издания. 蒼い海のトリスティア (яп.) Aoi Umi no Tristia (ромадзи) Tristia of the Deep Blue Sea (англ.) Жанр приключения, комедия, меха Режиссёр Хитоюки Мацуй …   Википедия

  • Tristia — Klagesange …   Danske encyklopædi

  • Miscentur tristia laetis. — См. Нет розы без шипов …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»