-
1 tribut
tribut [tʀiby]masculine noun• ils ont payé un lourd tribut à la maladie/guerre disease/war has taken a heavy toll among them* * *tʀibynom masculin Histoire tributeils ont payé un lourd tribut à la guerre/aux accidents de la route — fig war has/road accidents have taken a heavy toll
* * *tʀiby nmpayer un lourd tribut à qch; Le village a payé un lourd tribut à la guerre. — The war has taken a heavy toll on the village.
* * *tribut nm Hist tribute; ils ont payé un lourd tribut à la guerre/aux accidents de la route war has/road accidents have taken a heavy toll.[triby] nom masculin -
2 Tribut
Tribut m -(e)s, -e дань (б.ч. перен.), einer Sache (D) seinen Tribut entrichten [zahlen] отда́ть [заплати́ть] дань чему́-л.der Mode den Tribut zahlen сле́довать [отдава́ть дань] мо́де, счита́ться с мо́дой -
3 Tribut
Tribut〈m.; Tribut(e)s, Tribute〉♦voorbeelden:1 einen Tribut entrichten, leisten • een tribuut, cijns, tol betalen -
4 Tribut
Tribut
contribution, toll, due;
• Tribut des Fortschritts penalty of progress;
• Tribut fordern to take [its] toll;
• Tribut zahlen to pay a tribute. -
5 tribut
-
6 tribut
[trib'u:t]subst.даньpåbjuden avgift, skatt (även om negativ följd av något (positivt))segern krävde sin tribut (man fick betala dyrt för segern)--победа далась дорогой ценой -
7 Tribut
Tribut <-(e) s, -e> [tri'bu:t] m1) hist haraç, çizyejdm/etw dat ( den nötigen) \Tribut zollen bir kimseye/şeye (gereken) saygı(yı) göstermek -
8 Tribut
Tribut, tributum (als förmliche Steuer). – stipendium (Kontribution). – einen T. auferlegen, tributum imponere od. iniungere (Pers. u. Sachen); stipendium imponere. tributum indicere (einer Pers.): T. entrichten, tributa conferre; stipendium pendĕre: den T. zu spät entrichten, stipendium serius praestare: T. eintreiben, tributa exigere. – Bildl., als schuldigen T. zollen, quasi debitum munus exsolvere (z.B. hoc memoriae amici): der Natur den T. entrichten (bezahlen), naturae debitum reddere: ein Lob als schuldigen T. hinnehmen, laudationem tamquam debitum prendere.
-
9 tribut
-
10 tribut
tributpoplatek mdaň m -
11 tribut
-
12 Tribut
m; -(e)s, -e; HIST. (Abgabe) tribute, contribution; fig. (Opfer) toll; jemandem oder einer Sache seinen Tribut zollen pay tribute to; einen hohen Tribut an Menschenleben fordern take a heavy toll on human lives, be achieved at a high cost in human life* * *der Tributtribute* * *Tri|but [tri'buːt]m -(e)s, -e (HIST)tribute, dues pl; (fig) tribute; (= Opfer) toll* * *Tri·but<-[e]s, -e>[triˈbu:t]m HIST tribute* * *der; Tribut[e]s, Tribute1) (hist.) tribute no indef. art.2) (fig.) due* * *seinen Tribut zollen pay tribute to;einen hohen Tribut an Menschenleben fordern take a heavy toll on human lives, be achieved at a high cost in human life* * *der; Tribut[e]s, Tribute1) (hist.) tribute no indef. art.2) (fig.) due* * *-e n.Alma Mater (US) n.paean n.tribute n. -
13 Tribut
дань f. einen Tribut erheben взима́ть дань. einen hohen Tribut an Geld zahlen упла́чивать /-плати́ть <плати́ть /за-> большу́ю дань деньга́ми das Alter fordert seinen Tribut го́ды беру́т своё. einen hohen Tribut an Menschenleben fordern уноси́ть /-нести́ мно́го челове́ческих жи́зней. jdm. (seinen) Tribut zollen отдава́ть /-да́ть <приноси́ть /-нести́> дань уваже́ния <отдава́ть/- до́лжное> кому́-н. jds. Leistung [Wirken] den nötigen < schuldigen> Tribut entrichten < zollen> отдава́ть /- <приноси́ть/-> (заслу́женную) дань уваже́ния чьим-н. достиже́ниям <успе́хам> [чьей-н. де́ятельности] -
14 Tribut
m -(e)s, -eдань (б. ч. перен.)einer Sache (D) seinen Tribut entrichten( zahlen) — отдать ( заплатить) дань чему-л.der Mode den Tribut zahlen — следовать ( отдавать дань) моде, считаться с модойder Natur den Tribut zollen ( bezahlen, entrichten) — отдать дань природе ( умереть)dem Ozean Tribut zahlen — разг. заболеть морской болезнью -
15 Tribut
-
16 tribut
m дань f;imposer un tribut au vaincu — налага́ть/ наложи́ть дань на побеждённого; payer un lourd tribut — плати́ть/за= тяжёлую дань; ● payer le tribut à la nature — расста́ться pf. с жи́знью, сконча́ться pf.lever un tribut sur les populations — взима́ть ipf. дань с населе́ния, облага́ть/обложи́ть да́нью населе́ние;
-
17 tribut
-
18 tribut
Tribút m, -e Hist трибут, данък; дан; контрибуции; Einen Tribut an jmdn. entrichten, zahlen изплащам данък на някого; übertr der Mode den Tribut zollen плащам дан на модата; geh das Erdbeben forderte einen hohen Tribut ( an Menschenleben) земетресението взе много жертви.* * *der, -e F данък, дан. -
19 tribut
substantiv1. hyldest2. skat, afgift eller lign. som man er tvungen til at betaleVart nionde år krävde odjuret Minotaurus en tribut av staden Aten: sju ungmör och sju ynglingar
Hvert niende år krævede udyret M. en tribut af byen A.: syv ungmøer og syv ungersvende (M. huserede i paladset i Knossos, der blev bygget for 4 000 år siden)
Ge någon/något sin tribut
Hylde nogen/noget
Kræve at nogen/noget ofres
-
20 Tribut
tri'buːtmtribut mTributTrib184d30bau/184d30bat [tri'bu:t] <-[e]s, -e>tribut Maskulin pas de Pluriel
См. также в других словарях:
tribut — [ triby ] n. m. • 1463; trebu XIVe; lat. tributum « impôt, contribution », de tribuere « répartir (l impôt) entre les tribus » 1 ♦ Contribution forcée, imposée au vaincu par le vainqueur, ou payée par un État à un autre, en signe de dépendance,… … Encyclopédie Universelle
Tribut — (Maskulinum, von lateinisch tributum ‚Beitrag‘, ‚öffentliche Abgabe‘, ‚Steuer‘, substantiviertes Partizip Perfekt Passiv von tribuere ‚zugestehen‘, ‚gewähren‘) bezeichnet einen Teil des Vermögens, das eine Person einer anderen Person oder… … Deutsch Wikipedia
tribut — TRIBÚT, tributuri, s.n. Obligaţie (în bani sau în bunuri) pe care o impunea o putere cuceritoare unui popor învins şi care se plătea la date fixe; bir (2). ♢ expr. A şi da (sau a şi aduce) tributul = a contribui la ceva. – Din fr. tribut, lat.… … Dicționar Român
tribut — TRIBUT. s. m. Ce qu un Estat paye à un autre de temps en temps pour marque de dependance. Les Valaques, les Moldaves payent tribut au Turc. ils luy donnent tant par forme de tribut, On appelle Enfans de Tribut, Les enfans que le Turc leve en… … Dictionnaire de l'Académie française
tribut- — *tribut germ.?, Substantiv: nhd. Tribut; ne. tribute (Neutrum); Rekontruktionsbasis: ae., afries., ahd.; Interferenz: Lehnwort lat. tribūtum; Etymologie: s … Germanisches Wörterbuch
tribut — Tribut, Tributum, Vectigal. Maniere de tribut, quand on bailloit de vingt l un, Vigesima vigesimae. Asseoir ou imposer tribut, Stipendium imponere, Tributum irrogare. Qui doit et paye taille, tribut, cense, ou rente, Vectigalis, Stipendiarius,… … Thresor de la langue françoyse
Tribut — Sm Abgabe, Beitrag erw. fach. (9. Jh.) Entlehnung. In mehreren Stufen (auch ahd. tribuz) entlehnt aus l. tribūtum n. öffentliche Abgabe, Steuer , dem substantivierten PPP. von l. tribuere (tribūtum) zugestehen, gewähren , zu l. tribus f.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Tribut — Tribut: Das in spätmhd. Zeit aus lat. tributum »öffentliche Abgabe, Steuer, Beitrag usw.« aufgenommene Fremdwort erscheint zuerst mit der heute veralteten Bedeutung »Steuer, Abgabe«. Heute ist das Wort nur mehr in der übertragenen Bedeutung… … Das Herkunftswörterbuch
tribut — m. tribut ; redevance … Diccionari Personau e Evolutiu
Tribut — (v. lat. Tributum), 1) (Ant.), ursprünglich in Rom die Steuer, welche die Bürger zu Kriegszwecken an den Staat zahlten. Anfangs nach Köpfen (T. in capita), seit Servius Tullius nach dem Vermögen (T. ex censu). Wenn der Feind besiegt wurde u. die… … Pierer's Universal-Lexikon
Tribūt — (lat.), ursprünglich die Steuer im alten Rom, welche die Bürger nach Köpfen, seit der Servianischen Verfassung nach dem Vermögen für Kriegszwecke zu zahlen hatten (bis 168 v. Chr.), dann die in den Provinzen erhobene Kopfsteuer (tributum capitis) … Meyers Großes Konversations-Lexikon