-
1 волочить
1) traîner vtволочи́ть мешо́к — traîner un sac
е́ле но́ги волочи́ть разг. — se traîner à peine
2) тех. ( проволоку) filer vt, tréfiler vt* * *v1) gener. haler, traîner, tréfiler (проволоку), filer (проволоку)2) eng. tirer, charrier, étirer (проволоку)3) construct. (проволоку) tréfiler, (прутки) étirer4) metal. étirer -
2 каретка (волочильного стана)
• каретка f (волочильного стана)english: bogie, carriagedeutsch: Ziehwagen mfrançais: chariot m (du banc) à tréfilerРусско-английский (-немецко, -французский) металлургический словарь > каретка (волочильного стана)
-
3 стан многократного волочения
• стан m многократного волоченияenglish: multidie [multiblock] machinedeutsch: Mehrfachziehmaschine fРусско-английский (-немецко, -французский) металлургический словарь > стан многократного волочения
-
4 устройство захватное (волочильного стана)
• устройство n захватное (волочильного стана)english: gripperdeutsch: Ziehkralle ffrançais: pince f à tréfilerРусско-английский (-немецко, -французский) металлургический словарь > устройство захватное (волочильного стана)
-
5 каретка
Русско-английский (-немецко, -французский) металлургический словарь > каретка
-
6 устройство захватное
Русско-английский (-немецко, -французский) металлургический словарь > устройство захватное
-
7 волочить
étirer ( les barres); tréfiler ( le fil) -
8 волочильные клещи
adjmetal. tenaille à tréfiler -
9 волочильный барабан
adjeng. banc à tréfiler, tréfileuse -
10 волочильный стан
adj1) gener. banc à tréfiler, tréfilerie2) eng. train-machine (для проволоки)3) metal. presse à étirer, train machine, étireur, étireuse -
11 волочильный станок
adj1) gener. tréfileuse, étireuse2) eng. tréfilerie3) metal. banc d'étirage, banc de tréfilage, banc de tréfilerie, banc à tirer, banc à tréfiler, banc à étirer, étireur -
12 волочить проволоку
v1) gener. affiner le fil, fileter2) eng. arguer (из благородных металлов)3) metal. passer à la filière, tréfiler, étirer le fil -
13 клещи для волочения
nmetal. pince à tréfiler -
14 клещи для протяжки
nmetal. pince à tréfiler -
15 протягивать проволоку
vmetal. tréfilerDictionnaire russe-français universel > протягивать проволоку
-
16 шприцевать
-
17 волочильный
волочи́льный стан — banc m à tréfiler ( или à tirer)
-
18 проволочить
-
19 волочильный
волочи́льный стан — banc m à tréfiler ( или à tirer)
-
20 проволочить
См. также в других словарях:
tréfiler — [ trefile ] v. tr. <conjug. : 1> • 1800; de tréfilerie ♦ Techn. Étirer (un métal) en le faisant passer au travers des trous d une filière. Tréfiler du fer, du laiton. ⇒ fileter. ● tréfiler verbe transitif (de tréfilerie) Réduire la section… … Encyclopédie Universelle
tréfiler — (tré fi lé) v. a. Passer du fer ou du laiton par la filière. Absolument. Travailler à la tréfilerie. ÉTYMOLOGIE Tré, pour trans ou tra, et fil. SUPPLÉMENT AU DICTIONNAIRE TRÉFILER. Ajoutez : Il se dit aussi d autres métaux que le fer… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
TRÉFILER — v. a. Passer du fer ou du laiton par la filière. TRÉFILÉ, ÉE. participe … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
TRÉFILER — v. tr. Passer du fer ou du laiton par la filière pour le réduire en fil … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
tréfilerie — [ trefilri ] n. f. • mil. XIIIe ; de l a. fr. trefilier « tréfileur »; de tré , tres « à travers » (cf. trans ) et fil, filière ♦ Techn. Atelier, usine où se fait le tréfilage des métaux. Les tréfileries du Havre. ● tréfilerie nom féminin (ancien … Encyclopédie Universelle
tréfilage — [ trefilaʒ ] n. m. • 1873; de tréfiler ♦ Techn. Opération consistant à tréfiler (un métal). ● tréfilage nom masculin Opération destinée à diminuer le diamètre d un fil métallique par traction à travers une filière. tréfilage [tʀefilaʒ] n. m. ÉTYM … Encyclopédie Universelle
trefila — TREFILÁ, trefilez, vb. I. tranz. A trece forţat un material metalic printr o filieră, pentru a obţine o sârmă. – Din fr. tréfiler. Trimis de LauraGellner, 30.06.2004. Sursa: DEX 98 trefilá vb., ind. prez. 1 sg. trefiléz, 3 … Dicționar Român
étirer — [ etire ] v. tr. <conjug. : 1> • estirer « amener en tirant » 1250; de é et tirer I ♦ (XVIe) Allonger ou étendre par traction. ⇒ détirer, distendre, élonger. Étirer les métaux (⇒ laminer, tréfiler) , les cuirs et peaux, le verre. Corps qui… … Encyclopédie Universelle
PRESSE — P EU de mots ont connu une telle extension, accompagnée d’un tel glissement de sens, que le mot «presse». Legs de Gutenberg, la presse est à l’origine le moyen d’impression qui permet la reproduction d’un texte à de multiples exemplaires: livres… … Encyclopédie Universelle
laiton — [ lɛtɔ̃ ] n. m. • v. 1220; var. leiton, laton v. 1170; ar. latun « cuivre », du turc altun « or » ♦ Alliage de cuivre et de zinc, pouvant contenir d autres métaux (laitons spéciaux, au plomb, à l aluminium). Le laiton, ductile et malléable, est… … Encyclopédie Universelle
tréfileur — [ trefilɶr ] n. m. • 1800; de tréfiler ♦ Techn. Ouvrier employé au tréfilage. ● tréfileur, tréfileuse nom Ouvrier(ère) qui tréfile ; industriel qui exploite une tréfilerie. ● tréfileur, tréfileuse adjectif Qui sert au tréfilage. tréfileur … Encyclopédie Universelle