to+compute

pŭto, āvi, ātum, 1, v. a. [root pu, to cleanse; whence putus, puteus, purus, etc.], to clean, cleanse (in the lit. sense very rare; in the trop. very freq.).

Lit.

In gen.:

vellus lavare ac putare,

Varr. R. R. 2, 2, 18: pensa lana putata, Titin. ap. Non. 369, 22:

dolia,

Cato, R. R. 39, 1 dub. (al. picare): aurum quoque putatum dici solet, id est expurgatum, Paul. ex Fest. s. v. putus, p. 216 Müll.—

In partic., to trim, prune, or lop trees or vines:

vineas arboresque falce putare,

Cato, R. R. 32 init.; 33, 1:

vitem,

Verg. G. 2, 407; Just. 43, 4, 2:

parcendum vitibus et ideo anguste putandum,

Col. 4, 24, 21; id. Arb. 10, 1; Pall. 3, 12, 1; cf.: putatae vites et arbores, quod decisis impedimentis remanerent purae, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.; so, too, in the foll., the passage from Gell. 6, 5, 6:

olivetum,

Cato, R. R. 44:

arborem latius, strictius,

Pall. 1, 6:

vineam,

Vulg. Lev. 25, 3; id. Isa. 5, 6.—

Trop., to clear up, set in order; to arrange, settle, adjust.

In gen.: rationem or rationes, to hold a reckoning, reckon together, settle accounts:

putare veteres dixerunt vacantia ex quāque re ac non necessaria aut etiam obstantia et aliena auferre et excidere, et, quod esset utile ac sine vitio videretur, relinquere. Sic namque arbores et vites et sic etiam rationes putari dictum,

Gell. 6, 5, 6 sq.:

vilicus rationem cum domino crebro putet,

Cato, R. R. 5, 3:

rationes,

id. ib. 2, 5:

putatur ratio cum argentario,

Plaut. Aul. 3, 5, 52:

rationes cum publicanis putare,

Cic. Att. 4, 11, 1:

ideo ratio putari dicitur in quā summa fit pura,

Varr. L. L. 5, 9.—

Transf.:

quom eam mecum rationem puto,

think over, consider, Plaut. Cas. 3, 2, 25.—

In partic.

To reckon, count, compute a thing:

colliciares (tegulae) pro binis putabuntur,

will be counted, Cato, R. R. 14, 4; cf.:

si numerus militum potius quam legionum putatur,

Tac. H. 3, 2.—

Transf.

To believe in, regard:

id ipsum est deos non putare, quae ab iis significantur contemnere,

Cic. Div. 1, 46, 104.—

To reckon, value, estimate, esteem a thing as any thing (= aestimare):

aliquid denariis quadringentis,

Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:

magni putare honores,

id. Planc. 4, 11:

cum unum te pluris quam omnes illos putem,

id. Att. 12, 21, 5:

parvi,

Cat. 23, 25:

tantique putat conubia nostra,

Ov. M. 10, 618.—

To reckon, deem, hold, consider, count, esteem, etc.:

aliquem nihilo,

Cic. Div. in Caecil. 7, 24: aliquid pro certo, Matius et Trebat. ap. Cic. Att. 9, 15, A fin.:

pro nihilo,

Cic. Mil. 24, 64:

imperatorem aliquo in numero putare,

id. Imp. Pomp. 13, 37.—With two acc.:

turpem putat lituram,

Hor. Ep. 2, 1, 167:

id nil puto,

Ter. Heaut. 5, 1, 27; id. Ad. 1, 2, 19; 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 84; 2, 2, 54; id. C. 4, 11, 30:

hominem prae se neminem,

Cic. Rosc. Am. 46, 135.—

To ponder, consider, reflect upon a thing:

dum haec puto,

Ter. Eun. 4, 2, 4:

in quo primum illud debes putare,

Cic. Planc. 4, 10:

multa putans,

Verg. A. 6, 332: cum aliquo argumentis, to consider or investigate maturely, to argue, Plaut. Am. 2, 1, 45.—

Transf. (as the result of consideration), to judge, suppose, account, suspect, believe, think, imagine, etc. (cf.:

arbitror, opinor, censeo): verbum quoque ipsum puto, quod declarandae sententiae nostrae causā dicimus, non signat profecto aliud, quam id agere nos in re dubiā obscurāque, ut decisis amputatisque falsis opinionibus, quod videatur esse verum et integrum et incorruptum, retineamus,

Gell. 6, 5, 8:

aliquis forsan me Putet non putare hoc verum,

Ter. And. 5, 5, 1:

recte putas,

id. ib. 1, 1, 114:

rem ipsam putasti,

you have hit the precise point, id. Phorm. 4, 5, 6:

nec committere, ut aliquando dicendum sit, Non putaram,

I should not have imagined that, Cic. Off. 1, 23, 81; id. Ac. 2, 18, 56:

Cyprus insula et Cappadociae regnum tecum de me loquentur, puto etiam regem Deiotarum,

id. Fam. 15, 4, 15:

noli putare, me maluisse, etc.,

id. Att. 6, 1, 3; cf. id. ib. 3, 15, 7; id. Fam. 9, 16, 2; id. Att. 12, 18, 1; Caes. B. C. 2, 31:

Numidae remorati dum in elephantis auxilium putant,

Sall. J. 53, 3: stare putes;

adeo procedunt tempora tarde,

one would suppose, Ov. Tr. 5, 10, 5; id. H. 11, 85:

acies mea videt aut videre putat,

id. ib. 18, 32:

hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis grande vitae meae pretium puto,

Tac. A. 2, 47; Nep. Paus. 3, 7.—Parenthetically, Cic. Att. 12, 49, 1; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 3, 3; Cic. Att. 8, 9, 4; 7, 8, 5; 9, 9, 3;

10, 16, 3: atque intra, puto, septimas Calendas,

Mart. 1, 100, 6.—Ironically, Ov. Am. 3, 7, 2:

ut puto, deus fio,

as I think, in my opinion, Suet. Vesp. 23 fin.; Ov. A. A. 1, 370: non, puto, repudiabis, etc., [p. 1496] I think, I suppose, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. —With gen.:

quaecumque sunt in omni mundo, deorum atque hominum putanda sunt,

Cic. N. D. 2, 62, 154.—Elliptically, Cic. Fam. 15, 20, 1; cf. id. ib. 15, 4, 15; id. Fin. 5, 24, 76; Sen. Ep. 76, 11; Tac. Or. 33. —Hence, pŭtă, imper., suppose, for instance, for example, namely ( poet. and postAug.):

Quinte, puta, aut Publi,

Hor. S. 2, 5, 32:

puta, tibi contigisse, ut oculos omnium effugias,

Lact. 6, 24, 17:

puta te servum esse communem,

Sen. Contr. 3, 19, 4; 4, 25, 13; id. Clem. 1, 26, 2; id. Ben. 3, 41, 1; 5, 8, 6:

si ille, puta, consul factus fuerit,

Dig. 28, 5, 23:

hoc, puta, non justum est,

Pers. 4, 9; cf. Prisc. p. 1007 P.:

ut puta (sometimes also written as one word, utputa),

as for instance, as for example, Sen. Q. N. 2, 2, 3:

ut puta novum crimen,

Quint. 11, 3, 110; 7, 1, 14; Cels. 5, 26, 51 fin.; Sen. Ep. 47, 15.

rătĭo, onis (abl. rationi, Lucr. 6, 66), f. [reor, ratus], a reckoning, account, calculation, computation.

Lit.

Sing.: Les. Nequaquam argenti ratio conparet tamen. Sta. Ratio quidem hercle adparet: argentum oichetai, Plaut. Trin. 2, 4, 15 sq.:

rationem putare... bene ratio accepti atque expensi inter nos convenit,

id. Most. 1, 3, 141; 146; cf.: ad calculos vocare amicitiam, ut par sit ratio acceptorum et datorum, Cic. Lael. 16, 58:

itur, putatur ratio cum argentario... Ubi disputata est ratio cum argentario,

Plaut. Aul. 3, 5, 53 sq.:

dextera digitis rationem computat,

id. Mil. 2, 2, 49:

magna ratio C. Verruci,

Cic. Verr. 2, 2, 77, § 188:

direptio ejus pecuniae, cujus ratio in aede Opis confecta est,

id. Phil. 5, 6, 16; cf.:

quibus in tabulis nominatim, ratio confecta erat, qui numerus domo exisset, etc.,... Quarum omnium rerum summa erat, etc.,

Caes. B. G. 1, 29: auri ratio constat: aurum in aerario est, the account agrees, i. e. is correct, Cic. Fl. 28, 69 (v. consto):

decumo post mense, ut rationem te dictare intellego,

to make the reckoning, Plaut. Am. 2, 2, 38 (al. ductare):

rationem ducere,

to make a computation, to compute, calculate, reckon, Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129; so, rationem habere, to take an account, make a computation:

omnium proeliorum,

Caes. B. C. 3, 53; cf.:

hujus omnis pecuniae conjunctim ratio habetur,

id. B. G. 6, 19; and:

piratarum,

Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:

rationem inire,

to cast up, reckon, calculate, Caes. B. G. 7, 71, 4:

quattuor minae periere, ut ratio redditur,

Plaut. Men. 1, 3, 23; cf.:

tibi ego rationem reddam?

id. Aul. 1, 1, 6; id. Trin. 2, 4, 114:

rationem referre,

Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:

rationem repetere de pecuniis repetundis,

id. Clu. 37, 104: Py. Quanta istaec hominum summa est? Ar. Septem millia. Py. Tantum esse oportet:

recte rationem tenes,

Plaut. Mil. 1, 1, 47 et saep.:

drachumae, quas de ratione debuisti,

according to the account, id. Trin. 2, 4, 24:

grandem (pecuniam) quemadmodum in rationem inducerent, non videbant,

how they should bring it into their accounts, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106.—

Plur.: rationes putare argentariam, frumentariam, pabuli causa quae parata sunt;

rationem vinariam, oleariam, quid venierit, etc.,

Cato, R. R. 2, 5:

rationes ad aerarium continuo detuli... quas rationes si cognoris, intelleges, etc.,

Cic. Pis. 25, 61:

ut rationes cum publicanis putarent,

id. Att. 4, 11, 1:

rationes a colono accepit,

id. Caecin. 32, 94:

quid opus est? inquam. Rationes conferatis. Assidunt, subducunt, ad nummum convenit,

id. Att. 5, 21, 12:

rationes referre... rationes deferre,

id. Fam. 5, 20, 2:

Romani pueri longis rationibus assem Discunt in partes centum diducere,

Hor. A. P. 325 et saep.:

A RATIONIBVS,

an accountant, Inscr. Orell. 1494; 2973; 2986; 4173 et saep. (cf. ab).—

Transf.

A list, roll, register (rare):

cedo rationem carceris, quae diligentissime conficitur, quo quisque die datus in custodiam, quo mortuus, quo necatus sit,

Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147:

rationes imperii, ab Augusto proponi solitas, sed a Tiberio intermissas, publicavit (sc. Caligula),

Suet. Calig. 16 ( = breviarium) totius imperii, id. Aug. 101 fin.:

rationarium imperii,

id. ib. 28.—

A sum, number (rare), Plaut. Trin. 2, 4, 11:

nunc lenonum et scortorum plus est fere Quam olim muscarum est. Ea nimia est ratio,

id. Truc. 1, 1, 49:

pro ratione pecuniae liberalius est Brutus tractatus quam Pompeius,

Cic. Att. 6, 3, 5; cf. II. B. 1. c. infra.—

A business matter, transaction, business; also, a matter, affair, in gen. (a favorite word of Cicero):

res rationesque eri Ballionis curo,

Plaut. Ps. 2, 2, 31:

res rationesque vestrorum omnium,

id. Am. prol. 4:

re ac ratione cum aliquo conjunctus,

Cic. Verr. 2, 2, 70, § 172:

de tota illa ratione atque re Gallicana inter se multa communicare,

id. Quint. 4, 15:

cum (Druides) in reliquis fere rebus, publicis privatisque rationibus, Graecis utantur litteris,

Caes. B. G. 6, 14 (metaphrast. pragmasi):

ratio nummaria,

Cic. Att. 10, 11, 2:

aeraria ratio,

id. Quint. 4, 15:

ratio domestica... bellica,

id. Off. 1, 22, 76:

quod ad popularem rationem attinet,

id. Fam. 1, 2, 4:

rationes familiares componere,

Tac. A. 6, 16 fin.:

fori judiciique rationem Messala suscepit,

Cic. Rosc. Am. 51, 149; cf.:

in explicandis rationibus rerum civilium,

id. Rep. 1, 8, 13:

rationes civitatis,

id. ib. 1, 6, 11:

quantos aestus habet ratio comitiorum... nihil fallacius ratione tota comitiorum,

id. Mur. 17, 35:

propter rationem Gallici belli,

id. Prov. Cons. 8, 19; so id. ib. 8, 14, 35:

ad omnem rationem humanitatis,

id. Mur. 31, 66: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu facillime perspicies, id. Fam. 1, 7, 6 fin.:

ad eam rationem existimabam satis aptam naturam meam,

id. Att. 9, 11, A, 1.—

Pregn.: meae (tuae, etc.) rationes, my ( thy, etc.) interest, my ( thy, etc.) advantage (cf. in Engl. to find one's account in any thing):

me ad ejus rationes adjungo, quem tu in meis rationibus tibi esse adjungendum putasti,

Cic. Fam. 1, 8, 2; cf.:

exemplum meis alienissimum rationibus,

id. Corn. Fragm. 1, 7 B. and K.:

consideres, quid tuae rationes postulent,

Sall. C. 44, 5: servitia repudiabat... alienum suis rationibus existimans videri causam civium cum servis fugitivis communicasse, inconsistent with his policy or interests, id. ib. 56, 5:

si meas rationes unquam vestrae saluti anteposuissem,

Cic. Red. ad Quir. 1, 1.

Trop., a reckoning, account, computation:

postquam hanc rationem cordi ventrique edidi,

presented this reckoning, Plaut. Aul. 2, 7, 12:

itidem hic ut Acheronti ratio accepti scribitur,

i.e. things are taken only, nothing is given back, id. Truc. 4, 2, 36:

nomen (comoediae) jam habetis, nunc rationes ceteras Accipite,

an account of the rest, id. Poen. prol. 55; cf.:

census quom sum, juratori recte rationem dedi,

id. Trin. 4, 2, 30; so,

rationem dare, for the more usual rationem reddere,

Varr. L. L. 6, § 86 Mull.; Cic. Verr. 2, 1, 36, § 92 Zumpt:

(argentarii) ratione utuntur,

make a reckoning, settle up, Plaut. Cas. prol. 27:

cum eam mecum rationem puto,

go into that calculation, think over the matter, id. ib. 3, 2, 25; cf.:

frustra egomet mecum has rationes puto,

Ter. Ad. 2, 1, 54:

(Medea et Atreus) inita subductaque ratione nefaria scelera meditantes,

Cic. N. D. 3, 29, 71:

quod posteaquam iste cognovit hanc rationem habere coepit,

to make the following calculation, reflection, id. Verr. 2, 5, 39, § 101; cf.: totius rei consilium his rationibus explicavit, ut si, etc.,... si, etc.,... sin, etc., drew the plan of the whole undertaking according to the following calculation, that if, etc., Caes. B. C. 3, 78;

and herewith cf.: rationem consilii mei accipite,

id. ib. 3, 86:

ut habere rationem possis, quo loco me convenias, etc.,

that you may calculate, Cic. Fam. 3, 6, 6:

semper ita vivamus, ut rationem reddendam nobis arbitremur,

id. Verr. 2, 2, 11, § 28; cf.:

nihil est, quod minus ferendum sit, quam rationem ab altero vitae reposcere eum, qui non possit suae reddere,

id. Div. in Caecil. 9, 28;

and with this cf.: si gravius quid acciderit, abs te rationem reposcent,

will call you to account, Caes. B. G. 5, 30: clarorum virorum atque magnorum non minus otii, quam negotii rationem exstare oportere, an account must be capable of being given, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:

tam otii quam negotii rationem reddere majores censuisse,

Col. 11 fin.: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio constet, quam si uni reddatur, that the account is not correct unless, etc., Tac. A. 1, 6 fin.:

mirum est quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

Plin. Ep. 1, 9, 1; 1, 5, 16 et saep.; cf. Just. praef. 5.—

Transf.

Relation, reference, respect to a thing:

(agricolae) habent rationem cum terra, quae nunquam recusat imperium,

have an account, have to do, have dealings with the earth, Cic. Sen. 15, 51; cf.:

ubi ratio cum Orco habetur,

Varr. R. R. 1, 4, 3;

for which: ubi sit cum Orco ratio ponenda,

Col. 1, 3, 2:

cum omnibus Musis rationem habere cogito,

Cic. Att. 2, 5, 2:

cum hac (muliere) aliquid adulescentem hominem habuisse rationis,

id. Cael. 20, 50; cf. id. Verr. 2, 2, 77, § 190. omnes, quibuscum ratio huic aut est aut fuit, assunt, defendunt, id. Quint. 23, 75; cf.

. quae ratio tibi cum eo intercesserat?

id. Rosc. Com. 14, 41:

pacis vero quae potest esse cum eo ratio, in quo est incredibilis crudelitas, fides nulla?

id. Phil. 4, 6, 14:

quod si habenda cum M. Antonii latrocinio pacis ratio fuit, etc.,

id. ib. 12, 7, 17:

fontes ad nostrorum annalium rationem veteres, ad ipsorum sane recentes,

in respect to our annals, id. Brut. 13, 49.—

Pregn., a respect, regard, concern, consideration, care for a thing (usu. in the connection habere and ducere alicujus rei rationem): ad hanc rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam: utriusque omnino habenda ratio est in deligendo genere vitae, Cic. Off. 1, 33, 120:

quorum (civium Romanorum) nobis pro vestra sapientia, Quirites, habenda est ratio diligenter,

id. Imp. Pomp. 7, 17:

(deos) piorum et impiorum habere rationem,

id. Leg. 2, 7, 15:

cujus absentis rationem haberi proximis comitiis populus jussisset,

Caes. B. C. 1, 9; so,

absentis,

id. ib. 1, 32; 3, 82 fin.:

sauciorum et aegrorum habita ratione,

id. ib. 3, 75:

moneret, frumenti rationem esse habendam,

Hirt. B. G. 8, 34;

so (al. frumentandi), rationem habere,

Caes. B. G. 7, 75 Oud.; cf. id. ib. 7, 71:

alicujus vel dignitatis vel commodi rationem non habere,

Cic. de Or. 2, 4, 17: ut summae rei publicae rationem habeamus, Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, c, 3:

alicujus salutis rationem habere,

i. e. to regard, care for, be concerned about, Caes. B. G. 7, 71; so id. B. C. 1, 20:

turpissimae fugae rationem habere,

id. ib. 2, 31:

ut in ceteris habenda ratio non sui solum sed etiam aliorum, sic, etc.,

Cic. Off. 1, 39, 139:

proinde habeat rationem posteritatis et periculi sui,

Caes. B. C. 1, 13:

habere nunc se rationem officii pro beneficiis Caesaris,

id. B. G. 5, 27:

non ullius rationem sui commodi ducit,

Cic. Rosc. Am. 44, 128:

cum hujusce periculi tum ceterorum quoque officiorum et amicitiarum ratio,

id. Clu. 42, 117:

omnis hac in re habenda ratio et diligentia est, ut, etc.,

id. Lael. 24, 89; cf.:

didici ex tuis litteris, te omnibus in rebus habuisse rationem, ut mihi consuleres,

id. Fam. 3, 5, 1:

habeo rationem, quid a populo Romano acceperim,

bring into consideration, consider, id. Verr. 2, 5, 14, § 36:

ut habere rationem possis, quo loco me salva lege Cornelia convenias, ego veni, etc.,

id. Fam. 3, 6, 6:

neque illud rationis habuisti, eam provinciam ad summam stultitiam nequitiamque venisse,

id. Verr. 2, 5, 15, § 38; cf.:

hoc rationis habebant, facere eos nullo modo posse, ut, etc.,

id. ib. 2, 2, 29, e70.—

Relation to a thing, i. e.

Subject., course, conduct, procedure, mode, manner, method, fashion, plan, etc. (cf. consilium):

nunc sic rationem incipissam, hanc instituam astutiam, ut, etc.,

Plaut. Mil. 2, 2, 82; cf. id. ib. 3, 1, 175 sqq.:

ubi cenas hodic, si hanc rationem instituis?

Plaut. Stich. 3, 1, 26; id. Truc. 1, 1, 3:

tua ratio est, ut secundum binos ludos mihi respondere incipias: mea, ut ante primos ludos comperendinem. Ita fiet, ut tua ista ratio existimetur astuta, meum hoc consilium necessarium,

Cic. Verr. 1, 11, 34; cf.:

ratio viaque defensionis,

id. Verr. 2, 5, 1, § 4:

itaque in praesentia Pompeii insequendi rationem omittit,

Caes. B. C. 1, 30:

mea autem ratio in dicendo haec esse solet, ut, etc.,

Cic. de Or. 2, 72, 292:

haec in philosophia ratio contra omnia disserendi,

id. N. D. 1, 5, 11:

dicendi,

id. Or. 32, 114; id. de Or. 3, 15, 56; cf.:

aliquot ante annis inita ratio est, ut, etc.,

id. Rep. 2, 36, 61:

ut, quo primum occurreretur, vix ratio iniri possit,

Caes. B. G. 7, 24:

quia reponendarum (tegularum) nemo artifex inire rationem potuerit,

Liv. 42, 3 fin. —In plur.:

hoc aditu laudis non mea me voluntas sed meae vitae rationes ab ineunte aetate susceptae prohibuerunt,

plan of life, Cic. Imp. Pomp. 1, 1:

de rationibus rerum publicarum aut constituendarum aut tuendarum,

id. Rep. 1, 6, 11.—

Object., relation, condition, nature, kind, sort, fashion, way, etc. (cf. modus):

sed ratio ordoque agminis aliter se habebat ac Belgae ad Nervios detulerant,

Caes. B. G. 2, 19; cf.:

ut rei militaris ratio atque ordo postulabat,

id. ib. 2, 22; so,

rei militaris,

id. ib. 4, 23:

ratio atque usus belli,

the art and practice of war, id. ib. 4, 1; id. B. C. 1, 76 fin.; 2, 18; 3, 17 et saep. al.; cf.:

novae rationes bellandi,

id. ib. 3, 50:

ratio equestris proelii,

id. B. G. 5, 16:

quorum operum haec erat ratio, etc.,

id. B. C. 1, 25; cf.: rationem pontis hanc instituit;

tigna bina, etc.,

id. B. G. 4, 17:

serpit per omnium vitas amicitia, nec ullam aetatis degendae rationem patitur esse expertem sui,

Cic. Lael. 23, 87; cf.:

ita ratio comparata est vitae naturaeque nostrae, ut, etc.,

id. ib. 27, 101; id. Ac. 2, 43, 132:

civitas (Platonis) non quae possit esse, sed in qua ratio rerum civilium perspici posset,

id. Rep. 2, 30, 52 init.; cf.:

reliqui disseruerunt de generibus et de rationibus civitatum,

id. ib. 2, 11, 22;

1, 8, 13: quam creberrimis litteris faciam ut tibi nota sit omnis ratio dierum atque itinerum meorum,

id. Fam. 3, 5, 4: quoniam eadem est ratio juris in utroque, id. Rep. 3, 12, 21; cf.:

haec eadem ratio est in summa totius Galliae,

Caes. B. G. 6, 11 fin.:

ab nostris eadem ratione, qua pridie, resistitur,

id. ib. 5, 40; id. B. C. 3, 100; cf. id. ib. 3, 101:

docet, longe alia ratione esse bellum gerendum atque antea sit gestum,

id. B. G. 7, 14:

hoc si Romae fieri posset, certe aliqua ratione expugnasset iste,

Cic. Verr. 2, 2, 52, ee130:

quid refert, qua me ratione cogatis?

id. Lael. 8, 26:

quod fuit illis conandum atque omni ratione efficiendum,

Caes. B. C. 1, 65 fin.; 1, 67 fin.:

simili ratione Pompeius in suis castris consedit,

id. ib. 3, 76:

auxilium ferri nulla ratione poterat,

id. ib. 1, 70:

nec quibus rationibus superare possent, sed quem ad modum uti victoria deberent, cogitabant,

id. ib. 3, 83 fin.; 3, 58; 3, 18 fin. et saep.—

With gen. of a subst. in circumlocution for the subst. itself (v. Zumpt, Gram. §

678): vereor ne oratio mea aliena ab judiciorum ratione esse videatur,

Cic. Verr. 2, 4, 49, ee109:

multa autem propter rationem brevitatis praetermittenda,

id. ib. 2, 1, 40, ee

103: quantas perturbationes et quantos aestus habet ratio comitiorum?

id. Mur. 17, 35:

nihil fallacius ratione tota comitiorum,

id. ib. 17, 36:

praedicere tempestatum rationem et praedonum,

id. ib. 2, 4:

tota ratio talium largitionum genere vitiosa est,

id. Off. 2, 17, 60.—

Pregn., that faculty of the mind which forms the basis of computation and calculation, and hence of mental action in general, i. e. judgment, understanding, reason: duplex est vis animorum atque natura: una pars in appetitu posita est, quae est hormê Graece, quae hominem huc et illuc rapit;

altera in ratione, quae docet et explanat, quid faciendum, quid fugiendum sit. Ita fit, ut ratio praesit, appetitus obtemperet,

Cic. Off. 1, 28, 101:

homo, quod rationis est particeps, per quam consequentia cernit, causas rerum videt earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines comparat rebusque praesentibus adjungit atque annectit futuras, facile totius vitae cursum videt ad eamque degendam praeparat res necessarias. Eademque natura vi rationis hominem concilia homini et ad orationis et ad vitae societatem, etc.,

id. ib. 1, 4, 11 sq.:

haud scio, an melius fuerit, humano generi motum istum celerem cogitationis, acumen, sollertiam, quam rationem vocamus, non dari omnino quam tam munifice et tam large dari, etc.,

id. N. D. 2, 27, 69:

lex est ratio summa, insita in natura, quae jubet ea, quae facienda sunt, prohibetque contraria. Eadem ratio, cum est in hominis mente confirmata et confecta, lex est,

id. Leg. 1, 6, 18:

ut, quos ratio non posset, eos ad officium religio duceret,

id. N. D. 1, 42, 118:

mens et ratio et consilium in senibus est,

id. Sen. 19, 67; cf. Liv. 28, 28:

si pudor quaeritur, si probitas, si fides, Mancinus haec attulit, si ratio, consilium, prudentia, Pompeius antistat,

Cic. Rep. 3, 18, 28; cf. id. Quint. 16, 53; and:

si ratio et prudentia curas aufert,

Hor. Ep. 1, 11, 25:

quibus in rebus temeritas et casus, non ratio nec consilium valet,

Cic. Div. 2, 41, 85; cf.:

illa de urbis situ revoces ad rationem quae a Romulo casu aut necessitate facta sunt,

id. Rep. 2, 11, 22; and:

moneo ut agentem te ratio ducat, non fortuna,

Liv. 22, 39 fin.: mulier abundat audacia;

consilio et ratione deficitur,

Cic. Clu. 65, 184:

Ariovistum magis ratione et consilio quam virtute vicisse. Cui rationi contra homines barbaros locus fuisset, etc.,

Caes. B. G. 1, 40: arma amens capio;

nec sat rationis in armis,

Verg. A. 2, 314:

rationis egens,

id. ib. 8, 299 et saep.:

iracundia dissidens a ratione,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

majora quam hominum ratio consequi possit,

id. ib. 1, 10, 15:

quantum ratione provideri poterat,

Caes. B. G. 7, 16 fin.:

quantumque in ratione esset, exploratum habuit,

Hirt. B. G. 8, 6 init.:

nec majore ratione bellum administrari posse,

Caes. B. C. 7, 21:

minari divisoribus ratio non erat,

it was not reasonable, was contrary to reason, Cic. Verr. 1, 9, 24; so, nulla ratio est, with an objectclause, id. Caecin. 5, 15; so,

too, minime rationis est,

Col. 3, 5, 3; cf. with dat.:

Vitellianus exercitus, cui acquiescere Cremonae ratio fuit,

which, as reason dictated, ought to have rested at Cremona, Tac. H. 3, 22:

quod domi te inclusisti, ratione fecisti,

reasonably, sensibly, judiciously, Cic. Att. 12, [p. 1527] 14, 3.—

The reasonable cause of a thing, a ground, motive, reason:

ratio est causa, quae demonstrat, verum esse id, quod intendimus, brevi subjectione. Rationis confirmatio est ea, quae pluribus argumentis corroborat breviter expositam rationem,

Auct. Her. 2, 18, 28:

quid tandem habuit argumenti aut rationis res, quamobrem, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115; cf.:

nostra confirmare argumentis ac rationibus: deinde contraria refutare,

id. de Or. 2, 19, 80:

noverit orator argumentorum et rationum locos,

id. Or. 14, 44 (v. also argumentum):

si mei consilii causam rationemque cognoverit,

id. Div. in Caecil. 1, 1; cf.:

ad eam sententiam cum reliquis causis haec quoque ratio eos deduxit, quod, etc.,

Caes. B. G. 2, 10 fin.:

quam habet rationem, non quaero aequitatis, sed ipsius improbitatis atque impudentiae?... facti, si non bonam, at aliquam rationem afferre,

Cic. Verr. 2, 3, 85, e196; cf.:

deinde nihil rationis affert, quamobrem, etc.,

id. Caecin. 33, 96:

non deest hoc loco copia rationum, quibus docere velitis, humanas esse formas deorum: primum quod, etc.... deinde quod, etc.... tertiam rationem affertis, quod, etc.,

id. N. D. 1, 27, 76:

et quidem, cur sic opinetur, rationem subicit,

id. Div. 2, 50, 104:

idcirco minus existimo te nihil nisi summa ratione fecisse,

id. Att. 8, 11, D, §

5: nunc non modo agendi rationem nullam habeo, sed ne cogitandi quidem,

id. Fam. 4, 13, 3:

rationes in ea disputatione a te collectae vetabant me rei publicae penitus diffidere,

id. Fam. 5, 13, 3; cf. id. Ac. 2, 36, 116:

rationibus conquisitis de voluptate et dolore disputandum putant,

id. Fin. 1, 9, 31; cf.:

quod cum disputando rationibusque docuisset,

id. Rep. 1, 16, 25:

his rationibus tam certis tamque illustribus opponuntur ab his, qui contra disputant primum labores, etc.,

id. ib. 1, 3, 4 et saep.:

num parva causa aut prava ratio est?

reason, excuse, Ter. Eun. 3, 5, 27.—

In rhet., a showing cause, argument, reasoning in support of a proposition:

ratio est, quae continet causam, quae si sublata sit, nihil in causa controversiae relinquatur, hoc modo: Orestes si accusetur matricidii, nisi hoc dicat, Jure feci, illa enim patrem meum occiderat, non habet defensionem,

Cic. Inv. 1, 13, 18:

ad propositum subjecta ratio, et item in distributis supposita ratio,

id. de Or. 3, 54, 207; cf. Quint. 3, 11, 4; 5, 14, 1; 16; 7, 8, 3.—

Reasonableness, reason, propriety, law, rule, order, conformity, etc.:

in omnibus, quae ratione docentur et via, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

in a reasonable, regular manner, Cic. Or. 33, 116; cf.:

ut ratione et via procedat oratio,

id. Fin. 1, 9, 29:

modo et ratione aliquid facere (along with recte atque ordine facere),

id. Quint. 7, 28; cf.:

quae res Nec modum habet neque consilium, ratione modoque Tractari non vult,

Hor. S. 2, 3, 266:

nihil est, quod ratione et numero moveri possit sine consilio,

Cic. N. D. 2, 16, 43:

intervallis imparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis,

divided proportionally by rule, id. Rep. 6, 18, 18; cf.:

ex summis et infimis et mediis interjectis ordinibus ut sonis moderata ratione civitas concinit,

in symmetrical proportion, id. ib. 2, 42, 69:

in quo defuit fortasse ratio, sed tamen vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,

order, system, id. ib. 2, 33, 57;

5, 5, 7: declinatio si cum ratione fiet,

reasonably, id. Tusc. 4, 6, 13:

ratio et distributio,

a reasonable division, Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1.—

A theory, doctrine, or system based upon reason; science, and (less freq.), subject., knowledge:

erat enim tunc haec nova et ignota ratio, solem lunae oppositum solere deficere,

Cic. Rep. 1, 16, 25; cf.:

nova et a nobis inventa ratio,

id. ib. 1, 8, 13;

2, 39, 66: si animum contulisti in istam rationem et quasi artem,

id. ib. 1, 23, 37; cf.:

omnes tacito quodam sensu sine ulla arte aut ratione, quae sint in artibus ac rationibus recta ac prava dijudicant,

id. de Or. 3, 50, 195; id. Brut. 74, 258:

continet enim totam hanc quaestionem ea ratio, quae est de natura deorum,

id. Div. 1, 51, 117:

Epicuri ratio, quae plerisque notissima est,

doctrine, system, philosophy, id. Fin. 1, 5, 13; cf.:

Stoicorum ratio disciplinaque,

id. Off. 3, 4, 20:

Cynicorum ratio,

id. ib. 1, 41, 148; so id. Fin. 3, 20, 68: ratio vivendi... ratio civilis et disciplina populorum, the art of living... statesmanship, id. Rep. 3, 3, 4; cf.:

etiamsi cui videbitur illa in optimis studiis et artibus quieta vitae ratio beatior, haec civilis laudabilior est certe et illustrior,

id. ib. 3, 3, 4:

improba navigii ratio tum caeca jacebat,

Lucr. 5, 1004: saltationis ac musicae rationis studiosi, Col. prooem. e3 al.—Subject., knowledge:

si qua (est in me) exercitatio dicendi aut si hujus rei ratio aliqua, ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta,

Cic. Arch. 1, 1.—

A view or opinion resting upon reasonable grounds:

mea sic est ratio,

Ter. Ad. 1, 1, 43; cf.:

inventus est nemo, cujus non haec et sententia esset et oratio, non esse metuendum, etc.... Haec cum omnes sentirent et cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,

Cic. Verr. 2, 1, 27, § 68 sq.; and with this cf. id. Att. 1, 11, 1:

cujus ratio etsi non valuit,

Nep. Milt. 3, 6 (just before: hujus cum sententiam plurimi essent secuti).—

In philos. lang., a production of proof, argumentation, reasoning: (Epicurus) tollit definitiones; nihil de dividendo ac partiendo docet;

non, quo modo efficiatur concludaturque ratio, tradit,

Cic. Fin. 1, 7, 22; cf. id. Div. 2, 10, 25; id. de Or. 2, 38, 158:

ratio ipsa coget, et ex aeternitate quaedam esse vera et ea non esse nexa causis aeternis, etc.,

id. Fat. 16, 38; cf.:

ergo, ubi tyrannus est, ibi non vitiosam ut heri dicebam, sed, ut nunc ratio cogit, dicendum est, plane nullam esse rem publicam,

id. Rep. 3, 31, 43.

rătĭōcĭnor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [ratio] (rare, but good prose).

Lit., to reckon, compute, calculate: in summo apud illos (sc. Graecos) honore geometria fuit: itaque nihil mathematicis illustrius;

at nos metiendi ratiocinandique utilitate hujus artis terminavimus modum,

Cic. Tusc. 1, 2, 5:

de pecuniā ratiocinari,

id. Inv. 2, 39, 115; 2, 32, 125; Vitr. 10, 15.—

Transf.

To consider, deliberate, meditate:

quo pacto cum illis occipiam, id ratiocinor,

Plaut. Stich. 1, 2, 18:

socii profecto ratiocinati essent quid possent facere, si quidem suā sponte facerent,

Auct. Her. 4, 11, 16.—

To reason, argue, to infer or conclude from a consideration of circumstances:

id ex partibus juris sumi oportebit et ratiocinari, quid in similibus rebus fieri soleat, et videre, utrum, etc.,

Cic. Inv. 2, 20, 61; cf. Auct. Her. 2, 23, 35; Quint. 7, 1, 61:

etenim sic ratiocinabantur... aperte jam ac perspicue nulla esse judicia, etc.,

Cic. Verr. 1, 7, 20; cf. id. Mil. 12, 32; id. Phil. 2, 22, 55.—Rarely with acc.:

mores atque parsimoniam alicujus,

App. M. 1, p. 113, 5.

rĕ-pŭto, āvi, ātum, 1, v. a., to count over, reckon, calculate, compute (syn.: numero, expendo).

Lit. (mostly post-Aug.):

solis defectiones,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

tempora,

Tac. H. 2, 50:

annos infantiae,

Plin. 7, 50, 51, § 167:

alimenta,

Dig. 3, 5, 34:

sumptus litis et viatica,

ib. 27, 3, 1:

(vir) reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit,

to charge in account, charge to, ib. 11, 7, 17.—

Trop.

To think over, ponder, meditate, reflect upon (freq. and class.; a favorite word of Sall. and Tac.; not used by Cæs.;

syn.: cogito, delibero): non reputat laboris quid sit, Nec, aequom anne iniquom imperet, cogitabit,

Plaut. Am. 1, 1, 18; cf.:

haec ille reputans et dies noctesque cogitans,

Cic. Deiot. 13, 38:

magis quam id reputo, tam magis uror,

Plaut. Bacch. 5, 1, 5: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115:

horum nihil,

id. N. D. 2, 46, 119:

scelera sua,

Tac. A. 2, 67:

infirmitatem suam,

id. H. 2, 16:

adversa,

id. ib. 2, 74:

vim Romanam,

id. ib. 4, 21 et saep.:

ipsus secum eam rem reputavit viā,

Ter. And. 2, 6, 11:

dum haec mecum reputo,

id. Eun. 3, 5, 44; Sall. C. 52, 2; Tac. A. 15, 54; cf.:

facinus suum cum animo,

Sall. J. 13, 5; 70, 5; 85, 10; Lact. 4, 1, 1:

sed hoc animo reputet, nostras nunc manus intueri senatum,

Liv. 21, 41, 16:

in animo reputare,

Sulp. Sev. Chron. 1, 24, 7; v. also in the foll.—With obj.-clause:

cum tibi nihil merito accidisse reputabis,

Cic. Fam. 5, 17, 5; Tac. A. 6, 30 fin.; 11, 28; 12, 51 fin.; id. H. 1, 70; 3, 8; Suet. Aug. 28.— With rel.clause:

te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, quid facere expetas,

Plaut. Trin. 3, 2, 48:

quid ille vellet,

Cic. Fam. 1, 9, 6:

cum secum ipse reputaret, quam gravis casus in servitium ex regno foret,

Sall. J. 62, 9:

proinde reputaret cum animo suo, praemia an cruciatum mallet,

id. ib. 70, 5; cf. id. ib. 85, 10.— Absol.:

vere reputantibus Galliam suismet viribus concidisse,

if we consider it rightly, Tac. H. 4, 17.—

(Late Lat.) To impute, ascribe:

alicui nec bona opera nec mala,

Tert. Res. Carn. 16:

reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit,

Dig. 11, 7, 17:

et reputatum est ei ad justitiam,

Vulg. 1 Macc. 2, 52; id. Rom. 4, 3.

sub-dūco, xi, ctum, 3 ( perf. sync. subduxti, Ter. Eun. 4, 7, 25; inf. subduxe, Poët. ap. Varr. R. R. 2, 1, 6), v. a., to draw from under or from below.

Without the idea of removal.

In gen., to draw or pull up; to lift up, raise (rare):

brassicam ad nasum admoveto: ita subducito susum animam, quam plurimum poteris,

Cato, R. R. 157, 15:

aliquid sursum,

Plaut. Aul. 2, 7, 4:

cataractam funibus,

Liv. 27, 28, 10: subductis (tunicis) usque ad inguen, pulled up (opp. demissis), Hor. S. 1, 2, 26: supercilia, Turp. ap. Non. 399, 30; Varr. ib. 399, 33; Sen. Ep. 48, 5; id. Ben. 1, 1, 6 al.; cf.:

subducto voltu,

Prop. 2, 10 (3, 1), 9.—

In partic., naut. t. t., to draw or haul up on land (a ship out of the water;

class. and freq.): navim in pulvinarium,

Plaut. Cas. 3, 2, 27:

longas naves in aridum,

Caes. B. G. 4, 29:

navis subducta in terrā,

Plaut. Most. 3, 2, 50:

naves regiae in campo Martio subductae sunt,

Liv. 45, 42:

ab classe, quae Corcyrae subducta erat,

id. 31, 22:

classis, quae subducta esset ad Gytheum,

Cic. Off. 3, 11, 49; so,

naves,

Caes. B. G. 5, 11; id. B. C. 2, 23; 3, 23 fin.; Liv. 27, 17, 6; 37, 10; 42, 27:

classem,

id. 45, 2 al.; Vulg. Luc. 5, 11.—

With the idea of removal implied, to draw away from among; to take away, lead away, carry off; to withdraw, remove, etc. (class.; syn. subtraho).

In gen.:

ubi bullabit vinum, ignem subducito,

Cato, R. R. 105, 1:

lapides ex turri,

Caes. B. C. 2, 11:

rerum fundamenta,

Cic. Fin. 4, 15, 42:

conjux fidum capiti subduxerat ensem,

Verg. A. 6, 524:

subduc cibum unum diem athletae,

Cic. Tusc. 2, 17, 40:

et sucus pecori et lac subducitur agnis,

Verg. E. 3, 6:

pugnae Turnum,

id. A. 10, 615;

so,

id. ib. 10, 50:

aliquem manibus Graium,

id. ib. 10, 81:

aliquem praesenti periculo,

Vell. 2, 72, 5:

se pedibus (terra),

Lucr. 1, 1106:

se ab ipso Vulnere (fera),

Ov. M. 7, 781 et saep. —

Esp.

To purge, evacuate:

quoniam is cibus subduceret sensim alvum,

Gell. 4, 11, 4; so,

alvum,

Cels. 3, 4.—

Vela celeriter, to take in, furl, Auct. B. Alex. 45, 3:

rem de judicio,

Dig. 10, 2, 14.—

Milit. t. t., to draw off forces from one position to another (class.):

cohortes aliquot subductas ex dextro cornu post aciem circumducit,

Liv. 27, 48:

Numidas ex mediā acie,

id. 22, 48:

triarios ex postremā acie,

id. 44, 37:

subductis ordinibus,

id. 36, 18; cf. id. 40, 30:

ab his centuriones omnes lectos et evocatos... in primam aciem subducit,

Sall. C. 59, 3:

copias in proximum collem subducit,

Caes. B. G. 1, 24; 1, 22:

milites pleno gradu in collem,

Sall. J. 98, 4:

agmen in aequiorem locum,

Liv. 7, 34.—

With the idea of stealth or secrecy.

To take away secretly or by stealth, to steal, hide: Atreus quam (pecudem auream) sibi Thyestem subduxe queritur, Poët. ap. Varr. R. R. 2, 1, 6:

alicui anulum,

Plaut. Curc. 2, 3, 81:

subducta viatica plorat,

Hor. Ep. 1, 17, 54:

post ignem aethereā domo Subductum,

id. C. 1, 3, 30:

nec mihi rivalis subducit certos amores,

Prop. 1, 8, 45:

saccularii partem subducunt, partem subtrahunt,

Dig. 47, 11, 7:

obsides furto,

Liv. 9, 11:

cubiculum subductum omnibus ventis,

secured against, Plin. Ep. 2, 17, 10.—

Esp., with se, me, etc., to take one's self away by stealth, withdraw, steal away:

tempus est subducere hinc me,

Plaut. As. 5, 2, 62:

clam te subduxti mihi,

Ter. Eun. 4, 7, 25:

de circulo se subduxit,

Cic. Q. Fr. 3, 4, 1:

modo se subducere ab ipso Vulnere visa fera est,

Ov. M. 7, 781:

se clam,

Nep. Alcib. 4, 4;

Auct. B. Afr. 93, 1: at nos quaerimus illa (verba), tamquam lateant semper seseque subducant,

Quint. 8, prooem. § 21.— Poet.:

neve terra se pedibus subducat,

Lucr. 1, 1106:

quā se subducere colles Incipiunt,

i. e. to slope down gradually, Verg. E. 9, 7; cf.

mid.: fons subducitur,

i. e. loses itself, Plin. Ep. 5, 6, 39.—

Trop.

Rationem, to draw up, cast up, reckon, compute, calculate, or balance an account (by subtracting one set of items from another; class.;

esp. freq. in Cic.): subduxi ratiunculam, Quantum aeris mihi sit, quantumque alieni siet,

Plaut. Curc. 3, 1; cf.:

intus subducam ratiunculam, quantillum argenti mi siet,

id. Capt. 1, 2, 89:

subducamus summam,

Cic. Att. 5, 21, 11; cf.:

assidunt, subducunt: ad numum convenit,

id. ib. 5, 21, 12.—

In gen.: rationem, to deliberate, calculate:

rationibus subductis summam feci cogitationum mearum,

Cic. Fam. 1, 9, 10:

Medea et Atreus... initā subductāque ratione nefaria scelera meditantes,

id. N. D. 3, 29, 71; cf.: ineundis subducendisque rationibus, id. Fragm. ap. Non. 399, 16;

for which also, calculis subductis,

id. Fin. 2, 19, 60:

bene subductā ratione,

Ter. Ad. 5, 4, 1:

hoc quid intersit, si tuos digitos novi, certe habes subductum,

Cic. Att. 5, 21, 31. —Hence, subductus, a, um, P. a.

(Acc. to I. A.) Raised, elevated, upturned: quod vituperones suos subducti supercilii carptores appellavit (Laevius), Gell. 19, 7, 16.—

(Acc. to II. A. 1.) Withdrawn, removed, remote, = remotus (post-Aug. and very rare):

terra subductior,

Mart. Cap. 6, § 591.

sup-pŭto ( subp-). āvi, ātum, 1, v. a.

To cut off below, to prune, lop, trim:

oleas teneras,

Cato, R. R. 27:

castaneam bimam,

Col. 4, 33, 5:

semina fruticantia,

Plin. 17, 10, 14, § 70.—

To count up, reckon, compute (syn. numero);

sollicitis supputat articulis,

Ov. P. 2, 3, 18 (al. computat):

numeros mensurasque,

Sen. Ep. 88, 26; Pall. Jan. 12.

sup-pŭto ( subp-). āvi, ātum, 1, v. a.

To cut off below, to prune, lop, trim:

oleas teneras,

Cato, R. R. 27:

castaneam bimam,

Col. 4, 33, 5:

semina fruticantia,

Plin. 17, 10, 14, § 70.—

To count up, reckon, compute (syn. numero);

sollicitis supputat articulis,

Ov. P. 2, 3, 18 (al. computat):

numeros mensurasque,

Sen. Ep. 88, 26; Pall. Jan. 12.

taxo, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [tago, tango], to touch sharply, to feel, handle (post-Aug.; but cf. taxatio; syn.: tango, tracto).

Lit. (very rare):

taxare pressius crebriusque est quam tangere, unde procul dubio id inclinatum est,

Gell. 2, 6, 5; cf. Macr. S. 6, 7; Fest. pp. 356 and 357 Müll.—

Trop.

To twit, censure, reproach, charge, or tax with a fault, etc.:

Cassius Parmensis quādam epistolā sic taxat Augustum: Materna tibi farina, etc.,

Suet. Aug. 4:

divortium suum cum uxore,

id. Dom. 10: in piris taxatur superbia cognomine, i. e. they are called superba, Plin. 15, 15, 16, § 53.—

To rate, value, appraise, estimate, determine the worth of a thing (qs. by feeling of or handling it; cf.

aestimo, to judge of the value, etc.): chrysocolla aspera taxatur in libras denariis septem,

Plin. 33, 5, 27, § 90:

talentum Attieum denariis sex millibus taxat Varro,

id. 35, 11, 40, § 136: senatorum cen sum ampliavit ac pro octingentorum milium [p. 1845] summa duodecies HS. taxavit, Suet. Aug. 41;

taxato prius modo summae,

id. Calig. 38 et saep. —

To judge of, estimate, compute, reckon, etc., Plin. 6, 33, 38, § 207; cf.:

totum sinum quatridui navigatione in longitudinem taxavit,

id. 6, 28, 33, § 163:

modii duo anulorum Carthaginem missi, dignitasque equestris taxata mensura,

Flor. 2, 6, 18:

timorem tuum taxa,

Sen. Ep. 24, 2; cf.:

tanti quodque malum est, quanti illud taxavimus,

id. Cons. ad Marc. 19, 1:

uni sapienti notum est, quanti res quaeque taxanda sit,

id. Ep. 81, 7:

taxata stipendio hiberna,

Flor. 1, 12, 8:

scelera taxantur modo majore,

more severely punished, Sen. Herc. Fur. 746.