Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tinguo

  • 1 tinguo

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tinguo

  • 2 tinguo

    tinguere, tinxi, tinctus V
    wet/moisten/dip/soak; color/dye/tinge/tint, stain (w/blood); imbue; impregnate

    Latin-English dictionary > tinguo

  • 3 (in-tingō or in-tinguō)

       (in-tingō or in-tinguō) —, inctus, ere,    to dip, soak.—Only P. perf.: intinctae (faces sanguine), O.

    Latin-English dictionary > (in-tingō or in-tinguō)

  • 4 intingo

    in-tingo or in-tinguo, nxi, nctum, 3, v. a. [tinguo], to dip in.
    I.
    In gen.:

    brassicam in acetum,

    Cato, R. R. 156:

    buccas rubricā cerā omne corpus intinxti tibi,

    Plaut. Truc. 2, 2, 39:

    faces in fossa sanguinis atra,

    Ov. M. 7, 260:

    aliquid in aqua,

    Vitr. 1, 5:

    quoad intinguntur calami, morantur manum (in writing on parchment),

    Quint. 10, 3, 31.—
    II.
    In partic.
    A.
    To dip in sauce or pickle; to pickle, preserve:

    omnibus, quae condiuntur, quaeque intinguntur,

    Plin. 20, 17, 72, § 185.—
    B.
    To baptize, Tert. Poenit. 6 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > intingo

  • 5 intinguo

    in-tingo or in-tinguo, nxi, nctum, 3, v. a. [tinguo], to dip in.
    I.
    In gen.:

    brassicam in acetum,

    Cato, R. R. 156:

    buccas rubricā cerā omne corpus intinxti tibi,

    Plaut. Truc. 2, 2, 39:

    faces in fossa sanguinis atra,

    Ov. M. 7, 260:

    aliquid in aqua,

    Vitr. 1, 5:

    quoad intinguntur calami, morantur manum (in writing on parchment),

    Quint. 10, 3, 31.—
    II.
    In partic.
    A.
    To dip in sauce or pickle; to pickle, preserve:

    omnibus, quae condiuntur, quaeque intinguntur,

    Plin. 20, 17, 72, § 185.—
    B.
    To baptize, Tert. Poenit. 6 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > intinguo

  • 6 adtinguo

    at-tinguo ( adt-), no perf., tinctum, ĕre, v. a., to moisten, to sprinkle with a liquid, Veg. Art. Vet. 1, 11, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > adtinguo

  • 7 attinguo

    at-tinguo ( adt-), no perf., tinctum, ĕre, v. a., to moisten, to sprinkle with a liquid, Veg. Art. Vet. 1, 11, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > attinguo

  • 8 contingo

    1.
    con-tingo, tĭgi, tactum, 3, v. a. and n. [tango], to touch on all sides. to touch, take hold of, seize (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    facile cibum terrestrem rostris,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    funem manu,

    Verg. A. 2, 239; cf. Ov. M. 2, 151:

    munera Cerealia dextrā,

    id. ib. 11, 122:

    undas pede,

    id. ib. 2, 457:

    focos ore tremente,

    id. Tr. 1, 3, 44:

    terram osculo,

    Liv. 1, 56, 12:

    ora nati sacro medicamine,

    Ov. M. 2, 123; cf. id. ib. 14, 607:

    montes suo igni (sol),

    Lucr. 4, 407; cf. Cat. 64, 408, and Suet. Ner. 6:

    cibos sale modico,

    to sprinkle, Cels. 2, 24: sidera comā ( poet. designation for a very great height), Ov. F. 3, 34; cf.:

    nubes aërio vertice (Taurus),

    Tib. 1, 7, 15: summa sidera plantis, to reach the stars (a poet. designation of great prosperity), Prop. 1, 8, 43:

    mitem taurum,

    Ov. M. 2, 860; cf. id. ib. 8, 423:

    glebam,

    id. ib. 11, 111:

    paene terram (luna),

    Cic. Div. 2, 43, 91:

    caules (vitis),

    id. N. D. 2, 47, 120:

    dextras consulum (as a friendly greeting or congratulation),

    Liv. 28, 9, 6; so,

    manum,

    Vell. 2, 104, 5; 2, 107, 4.—
    B.
    With partic. access. ideas.
    1.
    To eat, partake of, taste ( poet.):

    neque illinc Audeat esuriens dominus contingere granum,

    Hor. S. 2, 3, 113:

    cibos ore,

    Ov. M. 5, 531:

    aquas,

    id. ib. 15, 281:

    fontem,

    id. ib. 3, 409.—
    2.
    To touch impurely (very rare):

    corpus corpore,

    Plaut. Am. 2, 2, 204.—
    3.
    To touch, i. e. to be near, neighboring, or contiguous, to border upon, to reach, extend to; with acc., dat., or inter se; with acc.:

    Helvi, qui fines Arvernorum contingunt,

    Caes. B. G. 7, 7 fin.:

    turri adactā et contingente vallum,

    id. ib. 5, 43; cf.:

    in saltu Vescino Falernum contingente agrum,

    Liv. 10, 21, 8:

    praesidium coloniarum Illyricum contingentium,

    Suet. Aug. 25. —With dat.:

    ut radices montis ex utrāque parte ripae fluminis contingant,

    Caes. B. G. 1, 38.—With inter se:

    ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant,

    Caes. B. C. 1, 21; cf. id. B. G. 7, 23.—
    4.
    With the idea of motion, to reach something by moving, to attain to, reach, come to, arrive at, meet with, etc. (mostly poet.); with acc.:

    optatam metam cursu,

    Hor. A. P. 412:

    Ephyren pennis,

    Ov. M. 7, 392:

    Italiam,

    Verg. A. 5, 18:

    fines Illyricos,

    Ov. M. 4, 568:

    Creten,

    id. ib. 8, 100:

    Cadmeïda arcem,

    id. ib. 6, 217:

    rapidas Phasidos undas,

    id. ib. 7, 6:

    auras,

    to come into the air, id. ib. 15, 416 al.:

    avem ferro,

    to hit, Verg. A. 5, 509; cf. Ov M. 8, 351: ullum mortalem (vox mea), id. id. 2, 578; cf.

    thus aures,

    id. ib. 1, 211; and aures fando, with the acc. and inf., id. ib. 15, 497: aevi florem, to come to or reach the flower of age, Lucr. 1, 565.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to touch, to seize upon, affect (rare). multitudo agrestium, quos in aliquā suā fortunā publica quoque contingebat cura, Liv. 22, 10, 8:

    contactus nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2:

    quam me manifesta libido contigit!

    Ov. M. 9, 484: animum curā. Val. Fl. 7, 173; cf.:

    aliquem (curā), contacti simili sorte,

    Ov. Tr. 3, 4, 78. —Far more freq.,
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 2.) To touch with pollution, to pollute, stain, defile, etc.; so generally in part. perf. (as a verb. finit. the kindr. contamino was in use):

    (Gallos) contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros,

    Liv. 21, 48, 3; so,

    contacta civitas rabie duorum juvenum,

    id. 4, 9, 10:

    omnes eā violatione templi,

    id. 29, 8, 11 (for which id. 29, 18, 8:

    nefandà praedā se ipsos ac domos contaminare suas): plebs regiā praedā,

    id. 2, 5, 2; cf. id. 4, 15, 8:

    equi candidi et nullo mortali opere contacti,

    Tac. G. 10: dies (sc. Alliensis) religione, [p. 450] Liv. 6, 28, 6:

    pectora vitiis,

    Tac. Or. 12.—Once absol.:

    contactus ensis,

    Sen. Hippol. 714.—
    2.
    (Acc. to I. B. 3.) With aliquem aliquā re or only aliquem, to be connected with or related to, to concern:

    ut quisque tam foede interemptos aut propinquitate aut amicitiā contingebat,

    Liv. 25, 8, 2:

    aliquem sanguine ac genere,

    id. 45, 7, 3; 24, 22, 14:

    aliquem artissimo gradu,

    Suet. Aug. 4:

    domum Caesarum nullo gradu,

    id. Galb. 2; cf. absol.:

    deos (i. e. Maecenatem et Augustum) quoniam propius contingis,

    have more ready access to the great, Hor. S. 2, 6, 52:

    Sabinum modico usu,

    to have little intercourse with, Tac. A. 4, 68:

    multis in Italiā contactis gentibus Punici belli societate,

    Liv. 31, 8, 11; cf.:

    si crĭmine contingantur,

    have part in, Dig. 11, 4, 1:

    haec consultatio Romanos nihil contingit,

    concerns not, Liv. 34, 22, 12; cf.:

    quae (causa) nihil eo facto contingitur,

    id. 40, 14, 9.—
    3.
    (Acc. to I. B. 4.) To attain to, reach, arrive at something, to come to (very rare):

    quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et agnovit,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43.—
    b.
    With and without dat. of person; of occurrences, to happen to one, to befall, fall to one's lot, to succeed in, obtain a thing; and absol., to happen, fall to, turn out, come to pass (so most freq. in all perr. and species of composition; in gen., of favorable, but sometimes of indifferent, or even adverse occurrences).
    (α).
    With dat.:

    cui tam subito tot contigerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    haec tot propter me gaudia illi contigisse laetor,

    id. Hec. 5, 3, 35:

    quod isti (Crasso) contigit uni,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; 1, 35, 164; id. Off. 1, 43, 153; id. Fam. 5, 21, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1; Caes. B. G. 1, 43; Quint. 10, 1, 115; 12, 11, 29; Suet. Caes. 35; id. Calig. 3, 10 et saep.; Ov. M. 3, 321; 11, 268; 15, 443; Hor. Ep. 1, 2, 46; 1, 4, 10; 1, 17, 9 et saep.:

    cum tanto plura bene dicendi exempla supersint quam illis contigerunt,

    Quint. 10, 2, 28: quam mihi maxime hic hodie contigerit malum, Enn. ap. Non. p. 268, 12:

    quod (sc. servitus) potentibus populis saepe contigit,

    Cic. Tusc. 5, 6, 15; id. Cat. 1, 7, 16:

    cum miseri animi essent, quod plerisque contingeret,

    id. N. D. 1, 11, 27; id. Phil. 14, 8, 24; id. Fam. 5, 16, 5; id. Sen. 19, 71; id. Off. 2, 14, 50; 2, 19, 65; id. Fam. 11, 16, 2 al.: quoties ipsi testatori aliquid contingit, a misfortune befalls, etc., Dig. 28, 3, 6:

    si quid ei humanitus contigerit,

    ib. 34, 4, 30 fin. (cf. ib. § 2: sive in viā aliquid mihi humanitus acciderit, and v. 2. accido, II. B.).— Impers. with inf.:

    non cuivis homini contingit adire Corinthum,

    Hor. Ep. 1, 17, 36:

    mihi Romae nutriri atque doceri,

    id. ib. 2, 2, 41:

    mihi recusare principatum,

    Vell. 2, 124, 2:

    mihi cognoscere (eos),

    Quint. 12, 11, 3; 1, 1, 11; 5, 7, 25; 6, 1, 4 al.—And, at the same time, a dat. of the predicate (post-class. and rare):

    quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit,

    Vell. 2, 124, 4:

    maximo tibi et civi et duci evadere contigit,

    Val. Max. 5, 4, ext. 2 (in Ov. M. 11, 220, the better read. is nepotem); cf. Haase in Reisig. Lect. p. 794 sq.—With ut:

    volo hoc oratori contingat, ut, etc.,

    Cic. Brut. 84, 290; id. Off. 1, 1, 3; id. Phil. 5, 18, 49; Quint. 11, 2, 51 al. —
    (β).
    With acc. (very rare):

    sors Tyrrhenum contigit,

    fell upon Tyrrhenus, Vell. 1, 1 fin.:

    Italiam palma frugum,

    Plin. 18, 11, 29, § 109.—
    (γ).
    Absol. (very freq.):

    hanc mi expetivi, contigit,

    Ter. And. 4, 2, 13:

    magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    quod si nulla contingit excusatio,

    Quint. 11, 1, 81:

    ubi quid melius contingit et unctius,

    Hor. Ep. 1, 15, 44 et saep.—With abl.:

    quia memoria atque actio naturā non arte contingant,

    Quint. 3, 3, 4; so id. 1, 1, 33; 2, 2, 11 al.—With ex:

    gratia, quae continget ex sermone puro atque dilucido,

    Quint. 11, 1, 53; so id. 8, 3, 70:

    ex eādem brassicā contingunt aestivi autumnalesque cauliculi,

    arise, spring, Plin. 19, 8, 41, § 138 al.:

    nihil horum nisi in complexu loquendi serieque contingit,

    Quint. 1, 5, 3.—With inf.:

    fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget,

    Hor. A. P. 51; Quint. 1, 1, 11; 5, 7, 25:

    concitare invidiam, etc.... liberius in peroratione contingit,

    id. 6, 1, 14.—With ut:

    quod nunquam opinatus fui... id contigit, ut salvi poteremur domi,

    Plaut. Am. 1, 1, 32; so Quint. 4, 1, 7; 9, 3, 72; 11, 2, 39.
    2.
    con-tingo ( - tinguo), ĕre, v. a., to wet, moisten (perh. only in Lucr. and Verg.).
    I.
    Lit.:

    oras, pocula circum mellis liquore,

    Lucr. 1, 938:

    semina rerum colore,

    id. 2, 755:

    lac parco sale,

    to sprinkle, Verg. G. 3, 403:

    tonsum corpus amurcā,

    id. ib. 3, 448. —
    II.
    Trop.:

    musaeo contingens cuncta lepore,

    Lucr. 1, 934 and 947; 4, 9 and 22.

    Lewis & Short latin dictionary > contingo

  • 9 continguo

    1.
    con-tingo, tĭgi, tactum, 3, v. a. and n. [tango], to touch on all sides. to touch, take hold of, seize (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    facile cibum terrestrem rostris,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    funem manu,

    Verg. A. 2, 239; cf. Ov. M. 2, 151:

    munera Cerealia dextrā,

    id. ib. 11, 122:

    undas pede,

    id. ib. 2, 457:

    focos ore tremente,

    id. Tr. 1, 3, 44:

    terram osculo,

    Liv. 1, 56, 12:

    ora nati sacro medicamine,

    Ov. M. 2, 123; cf. id. ib. 14, 607:

    montes suo igni (sol),

    Lucr. 4, 407; cf. Cat. 64, 408, and Suet. Ner. 6:

    cibos sale modico,

    to sprinkle, Cels. 2, 24: sidera comā ( poet. designation for a very great height), Ov. F. 3, 34; cf.:

    nubes aërio vertice (Taurus),

    Tib. 1, 7, 15: summa sidera plantis, to reach the stars (a poet. designation of great prosperity), Prop. 1, 8, 43:

    mitem taurum,

    Ov. M. 2, 860; cf. id. ib. 8, 423:

    glebam,

    id. ib. 11, 111:

    paene terram (luna),

    Cic. Div. 2, 43, 91:

    caules (vitis),

    id. N. D. 2, 47, 120:

    dextras consulum (as a friendly greeting or congratulation),

    Liv. 28, 9, 6; so,

    manum,

    Vell. 2, 104, 5; 2, 107, 4.—
    B.
    With partic. access. ideas.
    1.
    To eat, partake of, taste ( poet.):

    neque illinc Audeat esuriens dominus contingere granum,

    Hor. S. 2, 3, 113:

    cibos ore,

    Ov. M. 5, 531:

    aquas,

    id. ib. 15, 281:

    fontem,

    id. ib. 3, 409.—
    2.
    To touch impurely (very rare):

    corpus corpore,

    Plaut. Am. 2, 2, 204.—
    3.
    To touch, i. e. to be near, neighboring, or contiguous, to border upon, to reach, extend to; with acc., dat., or inter se; with acc.:

    Helvi, qui fines Arvernorum contingunt,

    Caes. B. G. 7, 7 fin.:

    turri adactā et contingente vallum,

    id. ib. 5, 43; cf.:

    in saltu Vescino Falernum contingente agrum,

    Liv. 10, 21, 8:

    praesidium coloniarum Illyricum contingentium,

    Suet. Aug. 25. —With dat.:

    ut radices montis ex utrāque parte ripae fluminis contingant,

    Caes. B. G. 1, 38.—With inter se:

    ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant,

    Caes. B. C. 1, 21; cf. id. B. G. 7, 23.—
    4.
    With the idea of motion, to reach something by moving, to attain to, reach, come to, arrive at, meet with, etc. (mostly poet.); with acc.:

    optatam metam cursu,

    Hor. A. P. 412:

    Ephyren pennis,

    Ov. M. 7, 392:

    Italiam,

    Verg. A. 5, 18:

    fines Illyricos,

    Ov. M. 4, 568:

    Creten,

    id. ib. 8, 100:

    Cadmeïda arcem,

    id. ib. 6, 217:

    rapidas Phasidos undas,

    id. ib. 7, 6:

    auras,

    to come into the air, id. ib. 15, 416 al.:

    avem ferro,

    to hit, Verg. A. 5, 509; cf. Ov M. 8, 351: ullum mortalem (vox mea), id. id. 2, 578; cf.

    thus aures,

    id. ib. 1, 211; and aures fando, with the acc. and inf., id. ib. 15, 497: aevi florem, to come to or reach the flower of age, Lucr. 1, 565.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to touch, to seize upon, affect (rare). multitudo agrestium, quos in aliquā suā fortunā publica quoque contingebat cura, Liv. 22, 10, 8:

    contactus nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2:

    quam me manifesta libido contigit!

    Ov. M. 9, 484: animum curā. Val. Fl. 7, 173; cf.:

    aliquem (curā), contacti simili sorte,

    Ov. Tr. 3, 4, 78. —Far more freq.,
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 2.) To touch with pollution, to pollute, stain, defile, etc.; so generally in part. perf. (as a verb. finit. the kindr. contamino was in use):

    (Gallos) contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros,

    Liv. 21, 48, 3; so,

    contacta civitas rabie duorum juvenum,

    id. 4, 9, 10:

    omnes eā violatione templi,

    id. 29, 8, 11 (for which id. 29, 18, 8:

    nefandà praedā se ipsos ac domos contaminare suas): plebs regiā praedā,

    id. 2, 5, 2; cf. id. 4, 15, 8:

    equi candidi et nullo mortali opere contacti,

    Tac. G. 10: dies (sc. Alliensis) religione, [p. 450] Liv. 6, 28, 6:

    pectora vitiis,

    Tac. Or. 12.—Once absol.:

    contactus ensis,

    Sen. Hippol. 714.—
    2.
    (Acc. to I. B. 3.) With aliquem aliquā re or only aliquem, to be connected with or related to, to concern:

    ut quisque tam foede interemptos aut propinquitate aut amicitiā contingebat,

    Liv. 25, 8, 2:

    aliquem sanguine ac genere,

    id. 45, 7, 3; 24, 22, 14:

    aliquem artissimo gradu,

    Suet. Aug. 4:

    domum Caesarum nullo gradu,

    id. Galb. 2; cf. absol.:

    deos (i. e. Maecenatem et Augustum) quoniam propius contingis,

    have more ready access to the great, Hor. S. 2, 6, 52:

    Sabinum modico usu,

    to have little intercourse with, Tac. A. 4, 68:

    multis in Italiā contactis gentibus Punici belli societate,

    Liv. 31, 8, 11; cf.:

    si crĭmine contingantur,

    have part in, Dig. 11, 4, 1:

    haec consultatio Romanos nihil contingit,

    concerns not, Liv. 34, 22, 12; cf.:

    quae (causa) nihil eo facto contingitur,

    id. 40, 14, 9.—
    3.
    (Acc. to I. B. 4.) To attain to, reach, arrive at something, to come to (very rare):

    quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et agnovit,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43.—
    b.
    With and without dat. of person; of occurrences, to happen to one, to befall, fall to one's lot, to succeed in, obtain a thing; and absol., to happen, fall to, turn out, come to pass (so most freq. in all perr. and species of composition; in gen., of favorable, but sometimes of indifferent, or even adverse occurrences).
    (α).
    With dat.:

    cui tam subito tot contigerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    haec tot propter me gaudia illi contigisse laetor,

    id. Hec. 5, 3, 35:

    quod isti (Crasso) contigit uni,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; 1, 35, 164; id. Off. 1, 43, 153; id. Fam. 5, 21, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1; Caes. B. G. 1, 43; Quint. 10, 1, 115; 12, 11, 29; Suet. Caes. 35; id. Calig. 3, 10 et saep.; Ov. M. 3, 321; 11, 268; 15, 443; Hor. Ep. 1, 2, 46; 1, 4, 10; 1, 17, 9 et saep.:

    cum tanto plura bene dicendi exempla supersint quam illis contigerunt,

    Quint. 10, 2, 28: quam mihi maxime hic hodie contigerit malum, Enn. ap. Non. p. 268, 12:

    quod (sc. servitus) potentibus populis saepe contigit,

    Cic. Tusc. 5, 6, 15; id. Cat. 1, 7, 16:

    cum miseri animi essent, quod plerisque contingeret,

    id. N. D. 1, 11, 27; id. Phil. 14, 8, 24; id. Fam. 5, 16, 5; id. Sen. 19, 71; id. Off. 2, 14, 50; 2, 19, 65; id. Fam. 11, 16, 2 al.: quoties ipsi testatori aliquid contingit, a misfortune befalls, etc., Dig. 28, 3, 6:

    si quid ei humanitus contigerit,

    ib. 34, 4, 30 fin. (cf. ib. § 2: sive in viā aliquid mihi humanitus acciderit, and v. 2. accido, II. B.).— Impers. with inf.:

    non cuivis homini contingit adire Corinthum,

    Hor. Ep. 1, 17, 36:

    mihi Romae nutriri atque doceri,

    id. ib. 2, 2, 41:

    mihi recusare principatum,

    Vell. 2, 124, 2:

    mihi cognoscere (eos),

    Quint. 12, 11, 3; 1, 1, 11; 5, 7, 25; 6, 1, 4 al.—And, at the same time, a dat. of the predicate (post-class. and rare):

    quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit,

    Vell. 2, 124, 4:

    maximo tibi et civi et duci evadere contigit,

    Val. Max. 5, 4, ext. 2 (in Ov. M. 11, 220, the better read. is nepotem); cf. Haase in Reisig. Lect. p. 794 sq.—With ut:

    volo hoc oratori contingat, ut, etc.,

    Cic. Brut. 84, 290; id. Off. 1, 1, 3; id. Phil. 5, 18, 49; Quint. 11, 2, 51 al. —
    (β).
    With acc. (very rare):

    sors Tyrrhenum contigit,

    fell upon Tyrrhenus, Vell. 1, 1 fin.:

    Italiam palma frugum,

    Plin. 18, 11, 29, § 109.—
    (γ).
    Absol. (very freq.):

    hanc mi expetivi, contigit,

    Ter. And. 4, 2, 13:

    magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    quod si nulla contingit excusatio,

    Quint. 11, 1, 81:

    ubi quid melius contingit et unctius,

    Hor. Ep. 1, 15, 44 et saep.—With abl.:

    quia memoria atque actio naturā non arte contingant,

    Quint. 3, 3, 4; so id. 1, 1, 33; 2, 2, 11 al.—With ex:

    gratia, quae continget ex sermone puro atque dilucido,

    Quint. 11, 1, 53; so id. 8, 3, 70:

    ex eādem brassicā contingunt aestivi autumnalesque cauliculi,

    arise, spring, Plin. 19, 8, 41, § 138 al.:

    nihil horum nisi in complexu loquendi serieque contingit,

    Quint. 1, 5, 3.—With inf.:

    fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget,

    Hor. A. P. 51; Quint. 1, 1, 11; 5, 7, 25:

    concitare invidiam, etc.... liberius in peroratione contingit,

    id. 6, 1, 14.—With ut:

    quod nunquam opinatus fui... id contigit, ut salvi poteremur domi,

    Plaut. Am. 1, 1, 32; so Quint. 4, 1, 7; 9, 3, 72; 11, 2, 39.
    2.
    con-tingo ( - tinguo), ĕre, v. a., to wet, moisten (perh. only in Lucr. and Verg.).
    I.
    Lit.:

    oras, pocula circum mellis liquore,

    Lucr. 1, 938:

    semina rerum colore,

    id. 2, 755:

    lac parco sale,

    to sprinkle, Verg. G. 3, 403:

    tonsum corpus amurcā,

    id. ib. 3, 448. —
    II.
    Trop.:

    musaeo contingens cuncta lepore,

    Lucr. 1, 934 and 947; 4, 9 and 22.

    Lewis & Short latin dictionary > continguo

  • 10 tingens

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tingens

  • 11 tingo

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tingo

См. также в других словарях:

  • tinguolis — tinguõlis, ė smob. (2) tinginys: Tinguõlis ne darbinykas – kas iš jo Pb. ^ Ieško kaip tinguolis darbo KrvP(Šlčn) …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • τέγγω — Α 1. υγραίνω, μουσκεύω («τέγγε πλεύμονας οἴνῳ», Αλκ.) 2. υγροποιώ 3. πλένω («ἐν θαλάττῃ τέγγει τοὺς πόδας», Πλάτ.) 4. μτφ. α) προκαλώ τον οίκτο β) κηλιδώνω («οὐ ψεύδεϊ τέγξω λόγον», Πίνδ.) 5. μέσ. τέγγομαι κλαίω, θρηνώ 6. φρ. α) «τέγγω δάκρυα [ή… …   Dictionary of Greek

  • teng-1 —     teng 1     English meaning: to soak, wet     Deutsche Übersetzung: “benetzen, anfeuchten”     Material: Gk. τέγγω “benetze, befeuchte”; Lat. tingō (older tinguō, das after unguō : unxi for older *tengō eingetreten is), ere, nxi, nctum… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»