Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

thee

  • 1 Te Deum

    Thee, God [ we praise]

    Latin Quotes (Latin to English) > Te Deum

  • 2 Te igitur

    Thee, therefore

    Latin Quotes (Latin to English) > Te igitur

  • 3 rideo

    rīdĕo, si, sum, 2 ( dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Bœot. kriddemen for krizein gelan, orig. form krid j emen].
    I.
    Neutr., to laugh (cf. cachinnor).
    A.
    In gen.:

    numquam ullo die risi adaeque Neque hoc quod reliquom est plus risuram opinor,

    Plaut. Cas. 5, 1, 4:

    risi te hodie multum,

    id. Stich. 1, 3, 89:

    ridere convivae, cachinnare ipse Apronius,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    M. Crassum semel ait in vitā risisse Lucilius,

    id. Fin. 5, 30, 92:

    cum ridere voles,

    Hor. Ep. 1, 4, 16.—With si: ridetque (deus), si mortalis ultra Fas trepidat. Hor. C. 3, 29, 31; so id. Ep. 1, 1, 95 sq.; 1, 19, 43; id. A. P. 105: ridentem dicere verum Quid vetat, while laughing, i. e. in a laughing or jesting manner, id. S. 1, 1, 24; cf. Cic. Fam. 2, 4, 1.—With a homogeneous object: ridere gelôta sardanion, Cic. Fam. 7, 25, 1:

    tempus flendi et tempus ridendi,

    Vulg. Eccl. 3, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To laugh pleasantly, to smile; and ridere ad aliquem or alicui, to smile on one (so almost entirely poet.; syn. renideo): Juppiter hic risit tempestatesque serenae Riserunt omnes risu Jovis omnipotentis, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 445 sq. Vahl.); cf.:

    vultu Fortuna sereno,

    Ov. Tr. 1, 5, 27:

    ridere ad patrem,

    Cat. 61, 219.—
    b.
    Transf., of things, to laugh or smile, i. q. to look cheerful or pleasant:

    sedes quietae large diffuso lumine rident,

    Lucr. 3, 22:

    tempestas,

    id. 5, 1395:

    argentum et pulchra Sicyonia,

    id. 4, 1125:

    ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,

    Hor. C. 2, 6, 14:

    argento domus,

    id. ib. 4, 11, 6:

    florum coloribus almus ager,

    Ov. M. 15, 205:

    pavonum ridenti lepore,

    Lucr. 2, 502; cf.: colocasia mixta ridenti acantho, smiling, i. e. glad, Verg. E. 4, 20. — With dat.:

    tibi rident aequora ponti,

    smile upon thee, look brightly up to thee, Lucr. 1, 8; Cat. 64, 285. —
    * 2.
    To laugh in ridicule, to mock (cf. II. B. 2.):

    quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli,

    Hor. C. 4, 1, 18.—
    II.
    Act., to laugh at, laugh over any thing.
    A.
    In gen. (class.; cf. Brix ad Plaut. Men. 478):

    rideo hunc,

    Ter. Ad. 4, 2, 9; cf. id. Eun. 5, 6, 7:

    Acrisium (Juppiter et Venus),

    Hor. C. 3, 16, 7 et saep.:

    risi nivem atram,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 1:

    joca tua,

    id. Att. 14, 14, 1:

    haec ego non rideo, quamvis tu rideas,

    say in jest, id. Fam. 7, 11, 13:

    nemo illic vitia ridet,

    Tac. G. 19; cf.: perjuria amantum (Juppiter), Tib. 3, 6, 49; Ov. A. A. 1, 633;

    for which: perjuros amantes,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 47.— Poet., with obj.-clause:

    Amphitryoniaden perdere Sidonios umeris amictus,

    Stat. Th. 10, 648. — Pass.:

    haec enim ridentur vel sola vel maxime, quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, etc.,

    Cic. de Or. 2, 58, 236 sq.:

    tum enim non sal, sed natura ridetur,

    id. ib. 2. 69, 279;

    2, 70, 281: ridetur ab omni Conventu,

    Hor. S. 1, 7, 22:

    ridear,

    Ov. P. 4, 12, 16:

    neque acute tantum ac venuste, sed stulte, iracunde, timide dicta aut facta ridentur,

    Quint. 6, 3, 7:

    quae in mimis rideri solent,

    id. 6, 3, 29.—
    B.
    In partic.
    1.
    To smile upon one:

    quasi muti silent Neque me rident,

    Plaut. Capt. 3, 1, 21; cf.:

    cui non risere parentes,

    Verg. E. 4, 62.—
    2.
    To laugh at, ridicule a person or thing (milder than deridere, to deride):

    ridet nostram amentiam,

    Cic. Quint. 17, 55:

    O rem, quam homines soluti ridere non desinant,

    id. Dom. 39, 104:

    ut dederis nobis quemadmodum scripseris ad me, quem semper ridere possemus,

    id. Fam. 2, 9, 1; cf.:

    curre et quam primum haec risum veni,

    id. Cael. 8, 14, 4:

    versus Enni gravitate minores (with reprehendere),

    Hor. S. 1, 10, 54:

    risimus et merito nuper poëtam,

    Quint. 8, 3, 19:

    nostram diligentiam,

    id. 2, 11, 1:

    praesaga Verba senis (with spernere),

    Ov. M. 3, 514:

    lacrimas manus impia nostras,

    id. ib. 3, 657 al.— Pass.:

    Pyrrhi ridetur largitas a consule,

    Cic. Rep. 3, 28, 40:

    rideatur merito, qui, etc.,

    Quint. 11, 1, 44; cf. id. 9, 3, 101; Hor. Ep. 2, 2, 106; id. A. P. 356:

    rideri possit eo, quod, etc.,

    id. S. 1, 3, 30:

    peccet ad extremum ridendus,

    id. Ep. 1, 1, 9; cf. Quint. 4, 1, 62; Val. Max. 8, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > rideo

  • 4 usurpo

    usurpo, āvi, ātum, 1, v. a. [perh. contr. from usu rapio, to seize to one's own use], to take into use; to make use of; to use, employ, apply, practise, exercise, enjoy (class.; cf. utor).
    I.
    In gen.:

    inter novam rem verbum usurpabo vetus,

    Plaut. Cist. 2, 1, 29:

    nomen tantum virtutis usurpas: quid ipsa valeat, ignoras,

    Cic. Par. 2, 17:

    at quam crebro usurpat Et consul, et Antonius!

    id. Phil. 2, 28, 70; cf.:

    praeclare est hoc usurpatum a doctissimis,

    id. Par. 5, 1, 33:

    peregrinae condicionis homines vetuit usurpare Romana nomina, duntaxat gentilicia,

    Suet. Claud. 25: o barathrum! ubi nunc es? ut ego te usurpem lubens! I would occupy thee ( cast myself into thee), Plaut. Bacch. 1, 2, 41:

    hoc genus poenae saepe in improbos cives hac in re publicā esse usurpatum recordatur,

    Cic. Cat. 4, 4, 7:

    conclusio, quā credo usuros veteres illos fuisse, si jam nota atque usurpata res esset,

    id. Or. 51, 169:

    id nunc jure imperii nostri quotannis usurpatum,

    id. Verr. 2, 5, 20, § 51; consolationes, a sapientissimis viris usurpatae, id. Fam. 5, 16, 3:

    paucas tribus ad usurpandam libertatem vocare,

    id. Agr. 2, 7, 17:

    officium, quod semper usurpavi,

    id. Lael. 2, 8:

    quis est, qui C. Fabricii, M'. Curii non um caritate aliquā benevolentiae memoriam usurpet?

    who does not cherish the memory of, id. ib. 8, 28:

    nec patrum nec avorum memoriā quemquam id jus usurpasse,

    Liv. 27, 8, 9:

    solita munia,

    Tac. H. 4, 49 fin.:

    modo comitatem et temperantiam, saepius violentiam ac libidines usurpans,

    id. A. 11, 16:

    otium post labores,

    id. ib. 14, 55:

    nec puduit has vestis usurpare etiam viros,

    Plin. 11, 23, 27, § 78:

    sibi quisque dominorum usurpat servitutem,

    Dig. 8, 6, 6, § 1.—With de:

    sed de hoc post erit usurpandum, cum de poëtis dicemus,

    Varr. L. L. 6, § 52 Müll.— Impers.: usurpatum est, it is usual, customary; with a foll. ut, Dig. 50, 13, 1, § 6: quod in quibusdam provinciis usurpatur, Co. 2, 2, 22.—
    II.
    In partic.
    A.
    Aliquid oculis, auribus, etc., to take possession or cognizance of, i. e. to perceive, observe, etc., through the senses (ante-class.):

    nec calidos aestus tuimur, nec frigora quimus Usurpare oculis,

    Lucr. 1, 301:

    advenio ex Seleuciā, Macedoniā atque Arabiā, Quas ego neque oculis neque pedibus umquam usurpavi meis,

    I have never seen nor set foot in, Plaut. Trin. 4, 2, 4:

    aliquid sensibus,

    Lucr. 4, 975:

    unde meae usurpant aures sonitum?

    Plaut. Cas. 3, 5, 9.—
    B.
    In jurid. lang., to get possession of, to acquire, obtain a thing:

    amissam possessionem ex jure civili surculo defringendo,

    Cic. de Or. 3, 28, 110:

    nec interest is qui usurpaverit (possessionem) dominus sit, necne,

    Dig. 41, 3, 5:

    mercatores, qui de fundis fiscalibus mercari consuerunt, nullam immunitatem solvendi publici vectigalis usurpare possunt,

    ib. 39, 4, 9, § 8.— Abscl.: Mucium dicere solitum, lege non isse usurpatum mulierem, quae, cum Kal. Jan. apud virum matrimonii causā esse coepisset, a. d. IIII. Kal. Jan. sequentis usurpatum isset;

    non enim posse impleri trinoctium, quod abesse a viro usurpandi causa ex XII. tabulis deberet, because, unless absent from him at least three full days of the year, she became subject to him as his wife by prescription,

    Gell. 3, 2, 12 sq. Weiss (Herz. legi: non esse usurpatam mulierem); cf. Macr. S. 1, 3, 9; Serv. ad Verg. G. 1, 31; Gai Inst. 1, 111; Gell. 18, 6, 8 sq.—
    2.
    To assume or appropriate unlawfully, to usurp (not ante-Aug.):

    civitatem Romanam usurpantes securi percussit,

    Suet. Claud. 25:

    dominium totius loci,

    Cod. Just. 8, 10, 8:

    cognomina,

    Plin. 35, 10, 36, § 71:

    illicitum collegium,

    Dig. 47, 22, 2:

    cujus jus tyranni quaque usurparunt,

    Liv. 34, 32, 2:

    alienam possessionem,

    id. 33, 40, 5:

    possessionem Armeniae,

    Tac. A. 14, 26.—
    C.
    To make use of or be acquainted with under any name, i. e. to name or call, to speak of habitually, adopt, assume in words or speech (cf. nuncupo):

    Jovem atque Junonem, reliquos, quos fratres inter se agnatosque usurpari atque appellari videmus,

    Cic. Univ. 11:

    soleo saepe ante oculos ponere idque libenter crebris usurpare sermonibus, omnis posse, etc.,

    id. Marcell. 2, 5:

    Graecum verbum usurpavi,

    id. Phil. 1, 1, 1:

    admonet saepe usurpatae Dionysi tyranni vocis, quā, etc.,

    Liv. 24, 22, 8:

    saepe eum usurpasse vocem, multo miserius seni exilium esse,

    id. 2, 40, 11:

    tabulata instituenda sunt: hoc enim nomine usurpant agricolae ramos truncosque prominentes,

    Col. 5, 6, 11:

    C. Laelius, is, qui Sapiens usurpatur,

    Cic. Off. 2, 11, 40; Vulg. Deut. 5, 11:

    cum hoc decere... quod semper usurpamus in omnibus dictis et factis..cum hoc, inquam, decere dicimus,

    speak of, insist on, Cic. Or. 22, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > usurpo

  • 5 Multúm gaudére parátus Sí cynicó barbám petuláns nonária véllat

    Готов от души посмеяться,
    Если блудница дергать за бороду циника станет.
    Персий, "Сатиры", I, 132-33.
    ...Players, как Гамлет Офелии, рекомендует Леви [ Леви, Джозеф Мозес (1812-1888) - один из основателей и издателей газеты "Daily Telegraph". - авт. ] удалиться в монастырь, и притом в женский. Get thee to a nunnery [ "Уйди в монастырь" (Шекспир, "Гамлет", III, 1). - авт. ], Леви! Леви в женском монастыре! Может быть, "nunnry" опечатка вместо "nonaria", и следует читать: "Уйди к блуднице, Леви", и в этом случае будет каждый "multum gaudere paratus Si Cynico (Циника Леви) barbam petulans nonaria vellat." (К. Маркс, Господин Фогт.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Multúm gaudére parátus Sí cynicó barbám petuláns nonária véllat

  • 6 abnūtō

        abnūtō —, —, āre, intens.    [abnuo], to forbid with emphasis (old): quid te adirier abnutas, i. e. forbid approach to thee, Enn. ap. C.
    * * *
    abnutare, abnutavi, abnutatus V INTRANS
    deny/refuse/forbid (w/shake of head) repeatedly; forbid

    Latin-English dictionary > abnūtō

  • 7 ad-flō (aff-)

        ad-flō (aff-) āvī, —, āre,    to blow on, breathe upon: terga tantum adflante vento, L.: me ful minis ventis, blasted with, V.: qui (odores) adflarentur e floribus: taurorum adflabitur ore, i. e. scorched by the breath, O.: (pennarum) iactatibus adflata est tellus, is fanned, O.: Hos necat adflati tabe veneni, poisonous breath, O.: quidquid aurae fluminis adpropinquabant, adflabat verior frigoris vis, the nearer... the keener blew, L.: velut illis Canidia adflasset, H. — Fig., to inspire: adflata est numine... dei, V.: te adflavit E tribus soror, a Fury has inflamed thee, O.: gregibus amores, Tb.—To breathe on, impart by breathing: laetos oculis adflarat (Venus) honores, breathed charms upon, V.—To waft towards (only fig.): sperat sibi auram posse aliquam adflari voluntatis, some intimation of good-will; cf. cui placidus leniter adflat amor, i. e. is propitious, Pr.

    Latin-English dictionary > ad-flō (aff-)

  • 8 apage

        apage    interj., ἄπαγε, away with thee! begone! away! off with! (comic and colloq.): apage te, T.: apage sis, T.
    * * *
    be off!; nonsense!, get away with you!

    Latin-English dictionary > apage

  • 9 dē-fluō

        dē-fluō fluxī, fluxus, ere,     to flow down: (Rhenus) in plurīs defluit partīs, Cs.: Defluit saxis umor, H.: in Tiberim Orontes, Iu. — To glide down, slide, fall, descend: iam ipsae defluebant coronae: pedes vestis defluxit ad imos, V.: toga defluit male laxus, hangs carelessly, H.: secundo amni, to swim down, V.: cohors relictis Ad terram defluxit equis, dismounted, V.: in latus a dextro armo, O.—Fig., to flow, come, pass gradually: a necessariis artificiis ad elegantiora: ad levīs amicitias defluxit oratio: ne quid in terram defluat, be lost: multaque merces tibi defluat aequo Ab Iove, flow to thee in abundance, H.—To flow out, run dry: Rusticus exspectat dum defluat amnis, H.—Fig., to cease, vanish, pass away, disappear, be lost: ex novem tribunis unus defluxit, has deserted: ubi per socordiam vires defluxere, S.: nullus defluat inde color, Tb.: Defluxit numerus Saturnius, become obsolete, H.: tibi vacuo exanimo, to be forgotten, Pr.: comae, O.

    Latin-English dictionary > dē-fluō

  • 10 dica

        dica ae, f, δίκη, a lawsuit, judicial process, action: omnibus dicis diem distulit, adjourned all actions.—In the phrases: dicam scribere, to bring an action: tibi scribam dicam, against thee, T.: iniuriarum mihi scriptam dicam, T.: Dicam tibi inpingam grandem, bring a heavy action, T.: sortiri dicas, to select the jury by lot.

    Latin-English dictionary > dica

  • 11 fūnus

        fūnus eris, n    [FAV-], a funeral procession, funeral rites, burial, funeral: funus interim Procedit, T.: adiutare funus, attend, T.: exsequias illius funeris prosequi: maeror funeris: acerbissimum: celebrare, L.: paterno funeri omnia iusta solvere: militare, L.: tuum, H.: funerum nulla ambitio, Ta.: virorum fortium funera: nec te, tua funera mater Produxi, thee (or rather) thy funeral, V.— A dead body, corpse: meum, Pr.: lacerum, V.: senum ac iuvenum funera, H.— The shades of the dead, manes, Pr.— Death, violent death, murder: Maturo propior funeri, H.: crudele, V.: qui patrios foedasti funere voltūs, V.: quae funera Turnus Ediderit, V.: praetexere funera sacris, i. e. suicide, V.—Fig., destruction, ruin, fall: rei p.: Capitolio Funus parabat, H.: tot funera passi, V. —Of persons, a pest, destroyer: duo rei p. funera.
    * * *
    burial, funeral; funeral rites; ruin; corpse; death

    Latin-English dictionary > fūnus

  • 12 impertiō (inp-)

        impertiō (inp-) īvī, ītus, īre    [in+partio], to share with, give a part, communicate, bestow, impart: si quid novisti rectius istis, Candidus imperti, H.: oneris mei partem nemini: aliquid tibi sui consili: tibi multam salutem, salutes thee heartily: talem te et nobis impertias, wouldst show: aliis gaudium suum, L.—To bestow, direct, assign, give: unum diem festum Marcellis: aliquid temporis huic cogitationi, devote: nihil tuae prudentiae ad salutem meam: huic plausūs maximi a bonis impertiuntur.—To take as a partner, cause to share, present with: salute Parmenonem, T.: doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet, N.

    Latin-English dictionary > impertiō (inp-)

  • 13 lūstrō

        lūstrō āvī, ātus, āre    [2 lustrum], to light up, illuminate, make bright: lampade terras (Aurora), V.— To review, survey, observe, examine: lumine corpus, V.: tua vestigia, search for thee, V.: omnia eundo, O.: exercitum apud Iconium.— To go around, encircle: regem choreis, V.— To go round, wander over, traverse: (terrae) tuis victoriis lustra tae sunt: latitudinem orbis: navibus aequor, V.: pede barbaro Lustrata Rhodope, H.: fugā harenam, Iu.—Fig., in religion, to make bright, purify by a propitiatory offering: in lustrandā coloniā: exercitum suovetaurilibus, L.: senem flammā, O.: Lustramur, purify ourselves, V.: se centum ovis, Iu.— To review, consider: omnia ratione animoque.
    * * *
    I
    lustrare, lustravi, lustratus V
    purify, cleanse by sacrifice; illuminate
    II
    lustrare, lustravi, lustratus V
    review, inspect, look around, seek; move over/through; circle around a person
    III

    Latin-English dictionary > lūstrō

  • 14 operor

        operor ātus, ārī, dep.    [opus], to work, labor, toil, take pains, be busied, devote oneself: in cute curandā, H.: rei p., L.: Conubiis arvisque novis, V.: studio operatus inhaesi, engrossed, O.—Of religious observances, to perform, attend, offer: iustis operata sacris, H.: superstitionibus, L.: matutinis festa lucernis, Iu.—To serve, do honor, render sacrifice: Cereri laetis operatus in herbis, V.: tibi operata resolvimus ora, devoted to thee, O.
    * * *
    operari, operatus sum V DEP
    labor, toil, work; perform (religious service), attend, serve; devote oneself

    Latin-English dictionary > operor

  • 15 paeniteō

        paeniteō (not poen-), uī, —, ēre    [cf. poena], to make sorry, cause to repent: nihil, quod paenitere possit, facere: Paenitet et torqueor, O.: quo modo quemquam paeniteret quod fecisset?— To repent, be sorry: paenitere quam pati hostilia malle, L.: neque mihi veniet in mentem paenitere, quod, etc.: adsuefacere militem fortunae paenitere suae, L.— Impers, it repents, makes sorry, grieves, rues: tanta vis fuit paenitendi, of repentance: neque locus paenitendi relictus esset, L.: reputate, num eorum (consiliorum) paenitendum sit, S.: paenitebatque modo consili, modo paenitentiae ipsius, Cu.: si eos non paeniteret: solet eum, cum aliquid fecit, paenitere: efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat: nisi forte sic loqui paenites: valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto.— It discontents, displeases, vexes, makes angry, offends, dissatisfies: nostri nosmet paenitet, are dissatisfied with, T.: num igitur senectutis eum suae paeniteret?: paenitere se virium suarum, L.: Nec te paeniteat pecoris, divine poëta, be not offended that I call thee a shepherd, V.: An paenitebat flagiti, te auctore quod fecisset Adulescens? were you not content? etc., T.: an paenitet vos, quod, etc.? are you not satisfied? Cs.: se paenitere, quod aninum tuum offenderit.
    * * *
    paenitere, paenitui, - V
    displease; (cause to) regret; repent, be sorry

    Latin-English dictionary > paeniteō

  • 16 pars

        pars partis (acc. partim or partem), f    [2 PAR-], a part, piece, portion, share, division, section: ne expers partis esset de nostris bonis, T.: duabus partibus amplius frumenti, twice as much: inferior fluminis, Cs.: copias in quattuor partīs distribuerat, S.: in partem praedae suae vocatos deos, L.: in partem veniat mea gloria tecum, be shared with thee, O.: multa pars mei, a great part, H.: Scorpios, pars violentior Natalis horae, i. e. influence, H.— Collect., some, part, several, many (out of a greater number): pars levem ducere equitum iacturam; pars, etc., L.: pars triumphos suos ostentantes, S.: maior pars populi, the majority: Maxima pars hominum, most men, H.: minor pars populi, a minority.—Of one person: pars Niliacae plebis, Crispinus, Iu.— Abl sing. adverb., in part, partly: (poma) quae candida parte, Parte rubent, O.: ab semisomnis ac maximā parte inermibus refringi, mostly, L.: exercitus magnā parte pestilentiā absumptus, in large part, L.: nullā parte, by no means, O.: omni parte virium impar, utterly, L.: omni parte laborare, wholly, H.—With pro: ut eidem pro parte conferrent, etc., for their share: pro suā parte, for his own part: pro meā parte adiuvi, ut, etc., with my best efforts: pro virili parte adnitendum, L.: Quisquis adest operi, plus quam pro parte laborat, O.—With ex: onus ex parte adlevare, partly: decemviri ex parte de plebe creandi, L.: ullā ex parte, in any degree: ex parte magnā tibi adsentior, to a large extent: ne minimā quidem ex parte, not in the slightest degree: omnia ex alterā parte conlocata, i. e. in opposition: ex alterā parte cernere, on the other hand, L.—With ab: ab omni parte beatus, in all respects, H.: omnique a parte placebam, wholly, O.— Abl plur., with multis or omnibus: non multis partibus malit, by a great deal: numero multis partibus inferior, far, Cs.: in Hortensi sententiam multis partibus plures ituros, the great majority: omnibus partibus, in all respects.—Acc. sing., with magnam or maximam, in great part, for the most part: magnam partem ex iambis nostra constat oratio: maximam partem lacte vivunt, Cs.— Acc sing., with in: in eam partem accipio, i. e. in that sense, T.: in eam partem peccant, direction: moveor his rebus omnibus, sed in eam partem, ut, etc., in such manner: has litteras scripsi in eam partem, ne, etc., to the end: Rapere in peiorem partem, put the worst construction on, T.: in utramque partem, in both directions: id tuā nullam in partem interesse, in no way: Quodsi pudica mulier in partem iuvet Domum, i. e. filling her place, H.— Acc plur., with in: Brundusi iacere in omnes partīs est molestum, in every way.—Meton., a party, faction, side: nostrae timeo parti, T.: studia partium, S.: nullius partis esse: ut alius in aliam partem mente traheretur, Cs.: erat illarum partium: in duas partīs discedunt Numidae, S.—Plur., on the stage, a part, character, assumed person: primas partīs agere, the principal <*>aracter, T.: partīs seni dare quae sunt adulescentium, a youthful part, T.: secundae, inferior, H.: ad partīs parati, L.— A part, function, office, duty: priores partīs apud me habere, T.: legati partes, Cs.: partīs accusatoris obtinere: Antoni audio esse partīs, ut de totā eloquentiā disserat: haec igitur tibi reliqua pars est... ut rem p. constituas, etc.— A part, place, region, district, country: quālibet In parte regnanto, H.: Orientis partes: in extremis ignoti partibus orbis, O.—In enumeration, a part, fraction: tres iam copiarum partes, fourths, Cs.: agri partes duae, thirds, L.: mulctae novem partes, tenths, N.— A part of the body, member: lingua mali pars pessima servi, Iu. —Esp., the private parts, O., Ph.
    * * *
    part, region; share; direction; portion, piece; party, faction, side; role (of actor); office/function/duty (usu. pl.)

    centesima pars -- 1% monthly

    Latin-English dictionary > pars

  • 17

        gen. tuī, dat. tibi or tibī, acc. and abl. tē; plur nom. and acc. vōs, gen. vestrūm or vostrūm, gen obj. vestrī or vostrī (fem. vostrarum, T.); dat. and abl. vōbis, pron pers.    [with sing. cf. Gr. σύ; Germ. du; Engl. thou], thou, you: Tu si hic sis, aliter sentias, T.: tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis mentionem facis: Neque postulem abs te, ni ipsa res moneat, T.: vosne veli<*> an me regnare era, Fors: vestri adhortandi causā, L.: Solve metūs, et tu Troianos exue caestūs, V.: nec amores Sperne puer neque tu choreas, H.—Made emphatic by a suffix (only in the forms tute, tutimet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): ut tute mihi praecepisti: tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc.: tutimet mirabere, T.: quod (consilium) vosmet ipsi attuleritis, L.—Colloq. in dat., to suggest the interest of the person addressed in the remark ( dativus ethicus): scin ubi nunc sit tibi Tua Bacchis? T.: ecce tibi est exortus Isocrates: en vobis, inquit, iuvenem, etc., L.—Plur., when more than one person is addressed, though with a noun in the sing: vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc.: vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello! L.: Vos, o Calliope, precor aspirate canenti, i. e. you, Muses, V.—As subst. (colloq.): mea tu, my darling, T.
    * * *
    you, thee

    Latin-English dictionary >

  • 18 Rosa rubicundior, lilio candidior, omnibus formosior, semper in te glorior

    Redder than the rose, whiter than the lilies, fairer than everything, I will always glory in thee

    Latin Quotes (Latin to English) > Rosa rubicundior, lilio candidior, omnibus formosior, semper in te glorior

  • 19 abludo

    ab-lūdo, si, sum, 3, v. n.; meton. (like the Greek apaidein), not to agree with or resemble, to differ from, be unlike:

    haec a te non multum abludit imago,

    is not much unlike thee, Hor. S. 2, 3, 320 (= abhorret, discrepat).

    Lewis & Short latin dictionary > abludo

  • 20 adfligo

    af-flīgo (better adf-), ixi, ictum, 3, v. a. (afflixint = afflixerint, Front. ad M. Caes. 3, 3).
    I.
    Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:

    te ad terram, scelus, adfligam,

    I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:

    nolo equidem te adfligi,

    id. Most. 1, 4, 19:

    statuam,

    to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,

    monumentum,

    id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:

    infirmas arbores pondere adfligunt,

    id. ib.:

    tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,

    dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:

    equi atque viri adflicti, etc.,

    Sall. J.101,11:

    ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,

    were thrown down, id. ib. 60, 7:

    ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,

    Liv. 28, 19:

    imaginem solo,

    Tac. H. 1, 41:

    caput saxo,

    to dash against, id. A. 4, 45:

    aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,

    Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—
    II.
    Fig.
    A.
    To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;

    et cum reflavit, adfligimur,

    Cic. Off. 2, 6:

    virtus nostra nos adflixit,

    has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:

    Pompeius ipse se adflixit,

    id. Att. 2, 19:

    senectus enervat et adfligit homines,

    id. Sen. 70:

    opes hostium,

    Liv. 2, 16:

    aliquem bello,

    id. 28, 39:

    Othonianas partes,

    Tac. H. 2, 33:

    amicitias,

    Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—
    B.
    To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):

    hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,

    to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:

    animos adfligere et debilitare metu,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34.—
    C.
    Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.
    A.
    Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:

    naves,

    damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:

    Graecia perculsa et adflicta et perdita,

    Cic. Fl. 7:

    ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,

    id. Quint. 30:

    non integra fortuna, at adflicta,

    id. Sull. 31:

    adflictum erigere,

    id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:

    adflictiore condicione esse,

    id. Fam. 6,1;

    hence: res adflictae (like accisae and adfectae),

    disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:

    copiae,

    Suet. Oth. 9.—
    B.
    Fig.
    1.
    Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:

    aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,

    Cic. Tusc. 4, 16:

    luctu,

    id. Phil. 9, 5:

    maerore,

    id. Cat. 2, 1:

    adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

    Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.—
    2.
    Of character, like abjectus, abandoned, outcast, depraved, low, mean, base, vile:

    homo adflictus et perditus,

    Cic. Phil. 3, 10:

    nemo tam adflictis est moribus, quin, etc.,

    Macr. S. 6, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adfligo

См. также в других словарях:

  • Thee — ([th][=e]), pron. [AS. [eth][=e], acc. & dat. of [eth][=u] thou. See {Thou}.] The objective case of thou. See {Thou}. [1913 Webster] Note: Thee is poetically used for thyself, as him for himself, etc. [1913 Webster] This sword hath ended him; so… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Thee — Thee·lin; thee·lol; thee·zan; thee; la·thee; …   English syllables

  • thee — [thē] pron. [ME the < OE, dat. & acc. of thu,THOU1] 1. objective form of THOU1 [they will help thee; to Thee we pray; did he give thee the book?] 2. THOU1 (nominative case): used as the subject, with the verb in the third person singular, by… …   English World dictionary

  • Thee — (th[=e]), v. i. [AS. [thorn]e[ o]n; akin to OS. th[=i]han, D. gedijen, G. gedeihen, OHG. gidihan, Goth. [thorn]eihan, Lith. tekti to fall to the lot of. Cf. {Tight}, a.] To thrive; to prosper. [Obs.] He shall never thee. Chaucer. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • thee — O.E. þe (accusative and dative singular of þu thou ), from P.Gmc. *theke (Cf. O.Fris. thi, M.Du. di, O.H.G. dih, Ger. dich, O.N. þik, Norw. deg, Goth. þuk), from PIE *tege . A brief history of the second person pronoun in English can be found ↑ …   Etymology dictionary

  • Thee — ist der Name folgender Personen: Jürgen Thee (1900–1980), deutscher Politiker (CDU), schleswig holsteinischer Landtagsabgeordneter Stephan Thee (* 1988), deutscher Fußballspieler Diese Seite ist eine Begriffsklärung …   Deutsch Wikipedia

  • Thee — (ein chinesisches Wort aus der Fokien Mundart), die getrockneten Blätter des Theestrauches (Thea sinensis), einer zur Familie der Camellieae gehörigen Pflanze, welche in China, Japan, Cochinchina u. einigen Gegenden des östlichen u. südlichen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Thee — Thee. »Darma, ein sehr frommer Fürst und Sohn eines indischen Königs, kam um das Jahr 519 v. Chr. nach China in der Absicht, seine Religion auszubreiten. Um durch sein Beispiel Andere zur Tugend zu leiten, führte er ein höchst bußfertiges Leben,… …   Damen Conversations Lexikon

  • -thée — ♦ Élément, du gr. theos « dieu ». thée ❖ ♦ Élément, du grec theos « dieu ». ⇒ théisme, théiste; → Athée …   Encyclopédie Universelle

  • Thee — Thee, s. Tee …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Thee — Thee, s. Tee …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»