Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

służąca

  • 1 służąca

    сущ.
    • горничная
    • служанка
    * * *
    służąc|a
    ♀, Р. \służącaej уст. прислуга, служанка
    * * *
    ж, P służącej уст.
    прислу́га, служа́нка

    Słownik polsko-rosyjski > służąca

  • 2 odprawić

    глаг.
    • выпроводить
    • отправить
    * * *
    odprawi|ć
    \odprawićony сов. 1. отправить;
    2. отослать; велеть уйти; 3. уволить;

    \odprawić służącą уволить прислугу;

    ● \odprawić mszę совершить (отправить przest.) богослужение; отслужить литургию;
    \odprawić z kwitkiem отослать ни с чём
    +

    1. wyprawić;

    wyekspediować 2. oddalić
    * * *
    odprawiony сов.
    1) отпра́вить
    2) отосла́ть; веле́ть уйти́
    3) уво́лить

    odprawić służącą — уво́лить прислу́гу

    - odprawić z kwitkiem
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > odprawić

  • 3 przysługa

    сущ.
    • благоволение
    • благожелательность
    • благосклонность
    • внимательность
    • доброжелательность
    • доброжелательство
    • доброта
    • любезность
    • милость
    • молебен
    • обслуживание
    • одолжение
    • повинность
    • расположение
    • сервиз
    • сервис
    • служба
    • служение
    • услуга
    • услужение
    * * *
    одолжение, услуга
    służąca прислуга (служанка)
    służba прислуга (слуги)
    * * *
    ж
    услу́га; одолже́ние n

    przyjacielska przysługa — дру́жеская услу́га

    oddać (wyświadczyć) przysługę — оказа́ть услу́гу; сде́лать одолже́ние

    Słownik polsko-rosyjski > przysługa

  • 4 Dienerin

    Dienerin f służąca; lit fig służebnica

    Deutsch-Polnisch Wörterbuch neuer > Dienerin

  • 5 Dienstmädchen

    Dienstmädchen n służąca

    Deutsch-Polnisch Wörterbuch neuer > Dienstmädchen

См. также в других словарях:

  • służąca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż odm. jak przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta pełniąca funkcję służącego; gosposia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Za młodu była służącą u państwa w mieście. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… …   Słownik języka polskiego

  • broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

  • drzewce — n I; lm D. drzewc 1. «drewniany drążek będący trzonem, np. sztandaru, kosy, dzidy; drewniana część niektórych przedmiotów, służąca do umocowania, obsadzania innych ich części» Drzewce sztandaru, strzelby. Topór osadzony na krótkim drzewcu. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • kluczka — ż III, CMs. kluczkaczce; lm D. kluczkaczek 1. «rodzaj węzła, pętla ze sznura lub rzemienia zaciskająca się, służąca do przywiązywania, wiązania czegoś» 2. gw. «żerdź mająca na końcu odnogę lub zakończona hakiem, służąca do wyciągania wiadra ze… …   Słownik języka polskiego

  • knaga — ż III, CMs. knadze; lm D. knag 1. żegl. «drewniana lub metalowa część osprzętu jachtu w kształcie rogów, przyśrubowana do pokładu lub masztu, służąca do umocowywania (obkładania) lin olinowania ruchomego» 2. żegl. «listwa przybita wzdłuż burty… …   Słownik języka polskiego

  • kotwica — ż II, DCMs. kotwicacy; lm D. kotwicaic 1. «stalowa konstrukcja z trzonem i ramionami (zakończonymi łapami), która rzucona ze statku (na linie lub łańcuchu), zagłębia się w dno i utrzymuje statek w jednym miejscu» Kotwica główna, głębinowa,… …   Słownik języka polskiego

  • łyżka — ż III, CMs. łyżkażce; lm D. łyżkażek 1. «narzędzie do nabierania, czerpania pokarmów, zwłaszcza płynnych» Łyżka stołowa, deserowa. Łyżka cukru, kartofli. Nabierać coś, czegoś na łyżkę. ∆ Łyżka cedzakowa, durszlakowa «łyżka z dziurkami służąca do… …   Słownik języka polskiego

  • mleko — n II, N. mlekokiem, blm 1. «biała, nieprzezroczysta wydzielina gruczołów mlecznych samic ssaków stanowiąca pokarm dla nowo urodzonego potomstwa; wydzielina samic bydła domowego, zwłaszcza krów, służąca jako jeden z głównych środków odżywczych… …   Słownik języka polskiego

  • paleta — ż IV, CMs. paletaecie; lm D. paletaet 1. «płytka drewniana, porcelanowa itp., zwykle owalna, z otworem na duży palec, służąca artyście malarzowi do rozrabiania i mieszania na niej farb podczas malowania» Rozrabiać farby na palecie. przen. «dobór… …   Słownik języka polskiego

  • piórko — n II, N. piórkokiem; lm D. piórkorek 1. zdr. od pióro a) w zn. 1: Szare, pstre, kolorowe, błyszczące, mieniące się piórka. Piórka wróbla, sikorki. Kurczęta stroszyły piórka. Kapelusz z zielonym piórkiem. Boa z łabędzich piórek. ◊ …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»