szałaput

См. также в других словарях:

• szałaput — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I a. IIIa, Mc. szałaputucie; lm M. szałaputuci || y, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba lekkomyślna, nierozważna, niepoważna; lekkoduch, urwipołeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepoprawny szałaput. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szałaput — m IV, DB. a, Ms. szałaputucie; lm M. y (szałaputuci), DB. ów «człowiek lekkomyślny; lekkoduch, urwipołeć, szaławiła» Niepoprawny szałaput …   Słownik języka polskiego

• szaławiła — m odm. jak ż IV, CMs. szaławiłaile; lm MB. szaławiłały, D. szaławiłaił (także DB. szaławiłałów tylko o mężczyznach) → szałaput ‹ukr.› …   Słownik języka polskiego

• šalaputas — ךalapùtas, ė (brus., rus. шaлaпyт, l. szałaput) smob. (2) NdŽ, Vj, Bgs; Ser, FrnW kas niekus daro, lengvabūdis, vėjavaikis, padauža: Šalapùto nei kalba až kalbą, nei darbas až darbą Trgn. Šalapùtas tingi dirbt, tiktai vaikštinėja Šmn …   Dictionary of the Lithuanian Language