Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

syracusanus

  • 1 Syracusanus

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracusanus

  • 2 Syracosii

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracosii

  • 3 Syracosius

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracosius

  • 4 Syracusae

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracusae

  • 5 Syracusani

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracusani

  • 6 Syracusii

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracusii

  • 7 Syracusius

    Syrācūsae, ārum (scanned Syrăcūsae, Aus. Clar. Urb. 10, 1), f., = Surakousai, the city of Syracuse in Sicily, now Siragossa, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115 sqq.; Liv. 24, 3 sq.; Ov. F. 4, 873; Sil. 14, 277; Nep. Timol. 3; Vell. 2, 15; Plin. 3, 8, 14, § 89.—Hence,
    A.
    Syrācūsānus, a, um, adj., of or belonging to Syracuse, Syracusan:

    lautumiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    conventus,

    id. ib. 2, 3, 13, §

    32: mensae,

    id. Fin. 2, 28, 92:

    esne tu Syracusanus?

    from Syracuse, Plaut. Men. 5, 9, 50. — Subst.: Syrācūsāni, ōrum, m., the inhabitants of Syracuse, the Syracusans, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71 sq. al.—
    B.
    Syrācūsĭus, a, um, adj., acc. to the Gr. Surakousios, Syracusan (very rare):

    mensae,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    Philistus,

    id. de Or. 2, 13, 57. — Subst.: Syrācūsĭi, ōrum, the Syracusans, Plin. 7, 56, 57, § 208. —Collat. form Syrācŏsĭus, a, um, acc. to the Gr. Surakosios, Syracusan:

    Dio,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    versus,

    Verg. E. 6, 1:

    ars,

    Ov. F. 6, 277:

    urbs,

    id. P. 4, 3, 39:

    poëta,

    id. Ib. 551:

    senex,

    i. e. Archimedes, Claud. Epigr. 18.— Subst.: Syrācŏsĭi, ōrum, m., the Syracusans, Cic. Div. 1, 20, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Syracusius

  • 8 conventus

        conventus ūs, m    [com-+BA-, VEN-], a meeting, assembly, throng: comitum, T.: virorum mulierumque: primo conventu, S.: conventu pro solitudine abuti: natum Conventūs trahit in medios, V.: ridetur ab omni Conventu, H.—A congress, council: civitatium, L.: Arcadum, N.: gentis, L.—A trading company, corporation: in provincia conventūs magni: Syracusanus: Cordubae, Cs.—A judicial session, court of justice: agere conventum, to hold a court: ad conventūs agendos, Cs.: per conventūs ire, Iu.—An agreeing, agreement. ex conventu, by agreement: clamare omnes ex conventu, with one accord.
    * * *
    agreement, covenant; coming together; conjunction (astrology); Roman district; gathering, meeting; assembly, people in assembly; provincial court, "assize"; convent, monastery

    Latin-English dictionary > conventus

  • 9 Syrācosius

        Syrācosius (C., V., O.) Συρακόσιοσ, or Syrācūsānus (C.) or Syrācūsius (C.) Συρακούσιοσ, adj.,    Syracusan, of Syracuse (the chief city of Sicily).

    Latin-English dictionary > Syrācosius

  • 10 domus

    dŏmus, ūs and i, 2d and 4th decl., f. [Sanscr. damas, house; Gr. root dem-ô, to build, whence domos, des-potês for demspotês; cf. Germ. Zimmer; Eng. timber, etc.], a house, home (for syn. cf. aedes, casa, domicilium, habitatio; mansio, sedes, tectum, tugurium; aedificium, moles). —Forms of the cases.
    a.
    Sing.
    (α).
    Nom.:

    domus,

    Plaut. Am. 1, 1, 206; id. Bacch. 3, 1, 6 al.; Ter. And. 5, 3, 20; id. Eun. 5, 9, 8 al.; Cic. Lael. 27, 103; id. Rep. 1, 43; 3, 9 et saep.—
    (β).
    Gen., in the comic poets only the ante-class. form domi:

    haud quod tui me neque domi distaedeat,

    Plaut. Am. 1, 3, 5:

    commeminit domi,

    id. Trin. 4, 3, 20; cf.:

    domi focique fac vicissim ut memineris,

    Ter. Eun. 4, 7, 45:

    domi cupio (i.q. cupidus sum),

    Plaut. Trin. 4, 1, 22; acc. to Don. Ter. l. l.: decora domi, Caecil. ap. Don. l. l.: conviva domi, Afran. ap. Non. 337, 23. But since Varro (except as infra, 2.):

    domūs,

    Varr. L. L. 5, § 162 Müll. (twice); Cat. 64, 246; Verg. G. 4, 209; id. A. 1, 356; 4, 318; 645; 6, 27; 53; 81; Hor. C. 4, 12, 6; id. S. 2, 5, 108; Ov. M. 2, 737; Stat. S. 5, 2, 77; Suet. Caes. 81 et saep. The uncontr. form domuis, Varr. ap. Non. 491, 22; and Nigidius, acc. to Gell. 4, 16, 1; the form domos, used by Augustus exclusively, acc. to Suet. Aug. 87 (or domuos, acc. to Ritschl; v. Neue Formenl. 1, 362; cf. SENATVOS from senatus in the S. C. de Bacan.).—
    (γ).
    Dat.:

    domo,

    Cato R. R. 134, 2; 139; 141, 2; Hor. Ep. 1, 10, 13 (ex conj. Lachm.; also Lucr. 5, 1267);

    much more freq. domui,

    Caes. B. C. 3, 112, 8; Quint. 1, 10, 32; 7, 1, 53 Spald. and Zumpt N. cr.; Tac. H. 4, 68; Ov. M. 4, 66; id. Tr. 1, 2, 101; 3, 12, 50; id. Pont. 1, 2, 108; 3, 1, 75.—
    (δ).
    Acc.:

    domum,

    Plaut. Aul. prol. 3; id. Bacch. 3, 3, 54; Ter. Eun. 2, 3, 90; Cic. Rep. 1, 39; 2, 5; 6, 19; 23; 26 et saep.—Apoc. form do = dô (for dôma): endo suam do, Enn. ap. Diom. p. 436 P.; and ap. Aus. Idyll. 12, 18 (Ann. v. 563 ed. Vahl.).—
    (ε).
    Voc.: domus, Enn. ap. Cic. Off. 1, 39, 139; id. ap. Cic. de Or. 3, 26, 102; 3, 58, 217; Nov. ap. Non. 510; Verg. A. 2, 241.—
    (ζ).
    Abl., usually domo, Plaut. Aul. 1, 2, 27; id. Curc. 1, 3, 53 et saep.; Ter. Eun. 5, 5, 18; Cic. Rep. 2, 4; id. Off. 1, 39, 139 (four times) et saep.:

    domu,

    Plaut. Mil. 2, 1, 48; Cic. Phil. 2, 18, 45; id. Verr. 2, 5, 49, § 128; Inscr. Grut. 599, 8; cf. Quint. 1, 6, 5.—
    b.
    Plur.
    (α).
    Nom., only domus, Verg. G. 4, 481; Liv. 3, 32, 2; 42, 1, 10; Suet. Ner. 38.—
    (β).
    Gen.: domorum ( poet.), Lucr. 1, 354; 489 saep.; Verg. G. 4, 159; id. A. 2, 445;

    usually domuum,

    Plin. 36, 13, 19, § 88; 8, 57, 82, § 221; Tac. A. 3, 24; 6, 45; Juv. 3, 72; Sen. Ep. 122, 9; Dig. 33, 2, 32, § 2 et saep.—
    (γ).
    Dat. and abl., only domibus, Varr. L. L. 5, § 160 Müll.; Caes. B. G. 6, 11, 2; id. B. C. 3, 42 fin.; Quint. 9, 4, 4; Tac. A. 3, 6; id. H. 1, 4; id. G. 46; Verg. G. 2, 443; Hor. C. 1, 22, 22; id. S. 2, 6, 71 et saep.—
    (δ).
    Acc. usually domos, Plaut. Poen. 3, 6, 19; Lucr. 1, 18; 6, 241; Cic. Rep. 1, 13 (twice); Caes. B. G. 1, 30, 3; id. B. C. 3, 82, 4; Sall. C. 12, 3 and 4; Verg. G. 1, 182 et saep. The MSS. often vary between domos and domus; cf. Beier Cic. Off. 2, 18, 64; Drak. Liv. 3, 29, 5; Oud. Suet. Claud. 25; so Verg. A. 1, 140; id. G 4, 446 al. The form domus is certain, Att. ap. Gell. 14, 1, 34; Quadrig. ib. 17, 2, 5; so Cic. Verr. 2, 4, 4, § 7; Liv. 45, 1, 10.—
    2.
    Adverbial forms.
    a.
    Domi (also domui in good MSS. of Cic. Cat. 2, 6, 13; id. Tusc. 1, 22, 51; id. Mil. 7, 16; id. Att. 12, 25, 1; id. Off. 3, 26, 99; and Auct. Her. 4, 30, 41; 4, 54, 67;

    v. Neue, Formenl. 1, 540),

    at home, in the house, Plaut. Am. 2, 1, 12 et saep; Ter. And. 3, 2, 34 et saep.; Cic. Lael. 1, 2; id. Rep. 1, 13; id. Fin. 5, 15, 42 et saep.; Verg. E. 3, 33; Hor. S. 1, 1, 67; id. Ep. 1, 5, 3 et saep.; cf.

    opp. foris,

    Plaut. Capt. 1, 2, 33; id. Merc. 3, 4, 2 (twice); Cic. Phil. 2, 11, 26; Sall. C. 52, 21 et saep.:

    meae domi,

    Plaut. Aul. 3, 2, 18; id. Most. 1, 3, 34; id. Mil. 2, 2, 3; Ter. Hec. 2, 2, 15; and in the order domi meae, Cato ap. Charis. p. 101 P.; Plaut. Ep. 4, 1, 36; [p. 610] Cic. Fam. 10, 25 fin.:

    tuae domi,

    id. ib. 4, 7, 4:

    suae domi,

    Plaut. Pers. 4, 3, 43;

    and in the order domi suae,

    Plaut. Truc. 2, 6, 50; Cic. Mil. 7; id. Caecin. 4, 10; Quint. 1, 1, 22 al.:

    nostrae domi,

    Plaut. Men. 2, 3, 9; id. Poen. 4, 2, 16; Cic. Tusc. 5, 39;

    and in the order domi nostrae,

    Plaut. Most. 4, 1, 18; Cic. Verr. 2, 2, 2:

    alienae domi,

    id. Tusc. 1, 22, 51; id. Fam. 4, 7, 4; id. Dom. 40, 105:

    domi Caesaris,

    id. Att. 1, 12, 3; 2, 7, 3 Orell. N. cr.:

    istius domi (educatus),

    id. Quint. 5, 21; cf.:

    domi illius (fuisti),

    id. Div. in Caecil. 18, 58; id. Cluent. 60, 165:

    cujus domi fueras,

    id. Verr. 2, 5, 42: id. Phil. 2, 14, 35; 2, 19, 48; id. Fam. 9, 3 fin.
    b.
    Domum, home, homewards, to the house, Plaut. Am. 1, 1, 40 et saep.; Ter. And. 1, 5, 20 et saep.; Cic. Lael. 3, 12; id. Verr. 1, 9, 25; id. Ac. 1, 3 et saep.; Verg. E. 1, 36; 10, 77 et saep.:

    domum meam,

    Cic. Att. 1, 1, 3; id. Fam. 9, 19:

    domum suam,

    Plaut. Am. 2, 2, 31; Cic. Rep. 1, 14; 2, 9; id. Rosc. Am. 18 fin.; Caes. B. G. 2, 10, 4 al.:

    domum regiam (comportant),

    Sall. J. 76 fin.:

    Pomponii domum (venisse),

    Cic. Off. 3, 31, 112:

    domum Roscii,

    id. Rosc. Com. 9, 26:

    cujusdam hominis nobilis domum,

    id. Or. in Toga Cand. p. 521 ed. Orell.:

    domum reditio,

    Caes. B. G. 1, 5:

    domum concursus,

    id. B. C. 1, 53.—When more persons than one are spoken of, the plur. is freq. used:

    domos,

    Liv. 3, 5; 27, 51; 28, 2; Curt. 9, 8, 1 al.:

    domos nostras,

    Plaut. Poen. 3, 6, 19:

    domos suas,

    Sall. J. 66, 3; and: suas domos, Liv 2, 7; but the sing. also:

    Suebi domum reverti coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 54.—Sometimes also with in and acc.:

    rex in domum se recepit,

    Liv. 44, 45:

    in domos atque in tecta refugere,

    id. 26, 10:

    cur non introeo in nostram domum?

    Plaut. Am. 1, 1, 253; id. Capt. 4, 4, 3:

    venisse in M. Laecae domum,

    Cic. Cat. 1, 4; cf. Caes. B. C. 2, 18, 2; and Suet. Vesp. 5.—
    c.
    Domo.
    (α).
    From home, out of the house, Plaut. Am. 1, 3, 4; id. Stich. 1, 1, 29; id. Trin. 4, 3, 3; id. Mil. 4, 2, 7 et saep.; Ter. Eun. 4, 3, 19; id. Phorm. 4, 1, 20; Cic. Rep. 1, 12; id. Fl. 6, 14; id. Or. 26, 89 et saep.—
    (β).
    For domi, at home, in the house (rare):

    domo sibi quaerere remedium,

    Cic. Clu. 9, 27:

    haec ubi domo nascuntur,

    Varr. R. R. 1, 8, 2:

    domo se tenere,

    Nep. Epam. 10, 3:

    domo abditus,

    Suet. Caes. 20 tabulae domo asservantur, App. Apol. p. 541.—With in:

    in domo furtum factum ab eo, qui domi fuit,

    Quint. 5, 10, 16:

    rem quam e villa mea surripuit, in domo mea ponat,

    Sen. Const. Sap. 7 med.:

    in domo sua facere mysteria,

    Nep. Alcib. 3 fin.:

    quid illuc clamoris obsecro in nostra domo est?

    Plaut. Cas. 3, 4, 29; id. Ps. 1, 1, 82; Sen. Cons. ad Marc. 26:

    educatus in domo Pericli,

    Nep. Alcib. 2; so,

    in domo ejus,

    id. Lys. 3, 5; Tac. A. 4, 21.—
    3.
    In colloq. lang.: domi habere aliquid, to have a thing at home, i. e. to have it about one, to have in abundance, to be provided with it, to have or know it one's self:

    domi habet animum falsiloquum... Domi dolos, domi delenifica facta, domi fallacias,

    Plaut. Mil. 2, 2, 36 sq.:

    domi habuit unde disceret,

    Ter. Ad. 3, 3, 59 Ruhnk. In a like sense:

    id quidem domi est,

    Cic. Att. 10, 14, 2; cf. Plaut. Truc. 2, 5, 4: sed quid ego nunc haec ad te, cujus domi nascuntur? glauk eis Athênas, Cic. Fam. 9, 3 fin.
    B.
    Poet. transf., any sort of building or abode. So of the labyrinth, Verg. A. 6, 27;

    of a sacred grotto,

    id. ib. 6, 81;

    of the abode of the gods,

    id. ib. 10, 1; 101; Ov. M. 4, 736; 6, 269 al.;

    of the winds,

    Verg. G. 1, 371; Ov. M. 1, 279;

    of animals,

    Verg. G. 2, 209; id. A. 5, 214; Stat. Th. 1, 367;

    of birds,

    Verg. A. 8, 235;

    of Danaë's prison,

    Prop. 2, 20, 12 (3, 13, 12 M.);

    of the tomb: marmorea,

    Tib. 3, 2, 22;

    the same, DOMVS AETERNA,

    Inscr. Orell. 1174; 4525 sq.:

    AETERNALIS,

    ib. 4518 (cf. in Heb. for the grave, Eccl. 12, 5); and:

    CERTA,

    ib. 4850;

    of the body, as the dwelling of the soul,

    Ov. M. 15, 159; 458 et saep.
    II.
    Meton.
    A.
    In a wider sense, one's native place, country, home. M. Su. Siculus sum Syracusanus. M. So. Ea domus et patria est mihi, Plaut. Men. 5, 9, 10;

    so (with patria),

    id. Merc. 3, 4, 68; Verg. A. 7, 122; also with patria as an adjective, Plaut. Merc. 5, 1, 2; Ov. M. 11, 269; cf. also Plaut. Mil. 2, 5, 41; Verg. A. 5, 638; Ov. M. 13, 227 al.: domi aetatem agere, opp. patriă procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6; cf. Plaut. Ps. 4, 7, 75; id. Capt. 2, 1, 3; id. Poen. 5, 2, 6; Caes. B. G. 1, 18, 6; 1, 20, 2; Cic. Verr. 2, 1, 17; id. Q. Fr. 2, 14 fin.; Sall. C. 17, 4; id. J. 8, 1 et saep.:

    legiones reveniunt domum,

    Plaut. Am. 1, 1, 33; so id. ib. 52; Cic. Fam. 7, 5; Caes. B. C. 1, 34, 3; Liv. 23, 20 al.:

    ut (Galli) domo emigrent,

    Caes. B. G. 1, 31, 14:

    qui genus? unde domo?

    Verg. A. 8, 114; 10, 183.—Hence, the phrases belli domique, and domi militiaeque, in war and peace, v. bellum and militia;

    and cf.: noster populus in pace et domi imperat... in bello sic paret, ut, etc.,

    Cic. Rep. 1, 40.—
    B.
    A household, family, race (cf. the Gr. oikos, and the Heb., v. Gesen. Lex. s. h. v. 7):

    domus te nostra tota salutat,

    Cic. Att. 4, 12; id. Fam. 13, 46; Liv. 3, 32; Quint. 7, 1, 53 (twice); Tac. A. 3, 55; id. Agr. 19; Suet. Aug. 25; Verg. A. 1, 284; 3, 97:

    tota domus duo sunt,

    Ov. M. 8, 636; id. F. 4, 544; Hor. C. 1, 6, 8; 3, 6, 26; Vulg. Matt. 10, 6 et saep.—Hence,
    b.
    In philos lang., a philosophical school, sect, Cic. Ac. 1, 4; Sen. Ep. 29 fin.; id. Ben. 5, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > domus

  • 11 incipio

    incĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (archaic incepsit inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. and n. [in-capio; lit., to seize upon, lay hold of; opp. to desinere; hence, with the accessory idea of action), to begin to do something, to take in hand (syn. incoho; in class. prose, viz. in Cic., only in the tempp. press., while coepi is used in the tempp. perff.); constr. usually with the inf., less freq. absol., with the acc., ab, or adv. of place or time.
    I.
    Act.
    (α).
    With inf.:

    ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117:

    huic incipio sententiae diffidere,

    id. ib. 5, 1, 3:

    prius quam incipit tinnire,

    Plaut. As. 2, 4, 42:

    bella gerere,

    Cic. N. D. 2, 3, 9:

    leges neglegere,

    id. Rep. 1, 43 fin.:

    queri cum multis incipiunt,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    nimis cito diligere,

    id. Lael. 21, 78:

    amare aliquem,

    id. ib. 16, 60:

    fossas complere,

    Caes. B. G. 5, 51, 4:

    rem frumentariam expedire,

    id. B. C. 1, 54, 4:

    triplicem aciem ducere,

    id. ib. 1, 64, 7;

    2, 30, 1: cum maturescere frumenta inciperent,

    id. ib. 6, 29, 4; cf. id. ib. 3, 49, 1:

    cum primum pabuli copia esse inciperet,

    id. B. G. 2, 2, 2; cf.:

    ictus erat, qua crus esse incipit,

    Ov. M. 6, 255; 8, 474; 15, 256:

    opes pellere dominatione,

    Sall. H. 3, 61, 3:

    si res explicare incipiam,

    Nep. Pelop. 1:

    Bessus agere gratias incipit,

    Curt. 5, 12, 1:

    cenare,

    Suet. Aug. 74:

    promovere scalas,

    Tac. A. 15, 4 fin.:

    si dormire incipis ortu luciferi,

    Juv. 8, 11:

    male quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, etc.... Si bene facere incepit, etc. (shortly afterward, occeperunt),

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 and 14:

    satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim Amare,

    id. Rud. 2, 5, 5.—
    (β).
    Absol.:

    ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus,

    Cic. Off. 1, 37, 135; cf. Plin. Ep. 9, 4, 1; Sen. Ep. 116:

    dum incipimus,

    Quint. 11, 3, 144:

    dum deliberamus, quando incipiendum sit, incipere jam serum est,

    id. 12, 6, 3:

    in incipiendo, etc.,

    id. 11, 1, 6: ac statim sic rex incipit, thus begins (to speak), Sall. J. 109 fin.; cf.:

    nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim: Fortunam Priami, etc.,

    Hor. A. P. 136:

    sic incipit, with a foll. direct quotation,

    id. S. 2, 6, 79; Ov. M. 9, 281;

    and simply incipit,

    Hor. S. 1, 9, 21:

    sapere aude, Incipe,

    make a beginning, begin, id. Ep. 1, 2, 41; Juv. 4, 34:

    priusquam incipias, consulto opus est,

    Sall. C. 1, 6:

    turpe inceptu est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16:

    incipientes atque adhuc teneri (pueri),

    who are beginning to learn, beginners, Quint. 1, 2, 26:

    incipiens,

    id. 2, 5, 18; 2, 6, 5; 8 prooem. § 1; 3;

    10, 7, 18: quoties madidum ver incipit,

    Juv. 9, 52 al. —
    (γ).
    With acc. (once in Cic., once in Cæs., v. infra):

    facinus audax incipit,

    Plaut. Aul. 3, 4, 1:

    facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    pugilatum,

    Plaut. Capt. 4, 2, 13:

    iter,

    id. Cas. 4, 4, 2:

    aliquid novi negotii,

    Ter. Phorm. 4, 4, 29:

    bellum (opp. deponere),

    Sall. J. 83, 1:

    tam prava,

    id. ib. 64, 2:

    indigna nobis,

    id. H. 2, 41, 8:

    opus,

    Liv. 7, 34, 13:

    bellum,

    id. 21, 21, 6; 26, 37, 9; 42, 43, 3:

    sementem,

    Verg. G. 1, 230:

    Maenalios versus,

    id. E. 8, 21:

    si id facere non potueris, quod, ut opinio mea fert, ne incipies quidem,

    Cic. Planc. 19, 48; Quint. 1, 12, 5:

    iter mihi incepi,

    Plaut. Cas. 2, 1, 16:

    tantum incepi operis,

    id. Men. 2, 3, 80:

    mandata,

    Tac. A. 12, 10; 4, 46:

    auspicia a parricidio,

    Just. 26, 2 init.: multa, Cat. ap. Gell. 16, 14, 2.— Pass.:

    tanta incepta res est,

    Plaut. Capt. 2, 1, 31:

    nuptiarum gratia haec sunt ficta atque incepta,

    Ter. And. 5, 1, 17; 3, 3, 7:

    si inceptam oppugnationem reliquissent,

    Caes. B. G. 7, 17, 6:

    quia dici extremum erat, proelium non inceptum,

    Sall. J. 21, 2:

    proelium incipitur,

    id. ib. 57, 3;

    74, 2: saxis proelium incipitur,

    Tac. H. 5, 17:

    satis cito incipi victoriam,

    id. ib. 2, 25; id. A. 2, 5; 2, 76; 12, 67 fin.:

    iter inceptum celerant,

    Verg. A. 8, 90:

    inceptumque decurre laborem,

    id. G. 2, 39:

    inceptum frustra summitte furorem,

    id. A. 12, 832:

    deus me vetat Inceptos iambos Ad umbilicum adducere,

    Hor. Epod. 14, 7:

    in re incipiunda ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    in contentionibus aut incipiendis aut finiendis,

    Quint. 11, 3, 128:

    a tantis princeps incipiendus erat,

    Ov. F. 5, 570.—
    (δ).
    With ab or an adv. of place or time:

    a Jove incipiendum putat,

    Cic. Rep. 1, 36 (acc. to the Gr. of Aratus, ek Dios archômestha):

    ab illis incipit uxor,

    Juv. 6, 348; Quint. 10, 1, 46:

    incipiamus ab iis,

    id. 9, 2, 6:

    semper ab excusatione aetatis incipientem,

    id. 6, 3, 76:

    potissimum incipiam ab ea parte,

    id. 3, 7, 1:

    optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur,

    id. 11, 3, 106:

    amicitia incepta a parvis cum aetate accrevit simul,

    Ter. And. 3, 3, 7.— Pass. impers.:

    optime incipitur a longis, recte aliquando a brevibus,

    Quint. 9, 4, 92.
    II.
    Neutr., to begin to be, to begin, commence (rare but class.); constr. with abl. instrum., or absol.
    (α).
    With abl.:

    tertius sinus Acrocerauniis incipit montibus,

    Plin. 4, 1, 1, § 1:

    censere ut principium anni inciperet mense Decembri,

    Tac. A. 13, 10:

    verbum petere quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21.—
    (β).
    Absol.:

    cum ver esse coeperat... cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:

    quoties incipit sensus aut desinit,

    Quint. 9, 4, 67:

    hic annus incipit vicesimus,

    Plaut. Capt. 5, 3, 3:

    narrationis incipit mihi initium,

    Ter. And. 4, 2, 26:

    jam tum inceperat turba inter eos,

    id. Eun. 4, 4, 58:

    tempus erat quo prima quies mortalibus aegris Incipit,

    Verg. A. 2, 269:

    mox Idumaea incipit et Palaestina,

    Plin. 5, 13, 14, § 68:

    epistula, quam incipiente febricula scripseras,

    Cic. Att. 7, 8, 2:

    incipientes curas principis onerari,

    Tac. A. 1, 19:

    incipiens adhuc et nondum adulta seditio,

    id. H. 1, 31:

    incipiens omnia sentit amor,

    Ov. A. A. 2, 648:

    Menander Syracusanus incipientis juventae,

    Plin. 8, 5, 5, § 14:

    incipiente aestate,

    id. 27, 13, 109, § 133:

    trixago incipientibus hydropicis efficax,

    id. 24, 15, 80, § 131:

    quem (honorem) et incipientes principes et desinentes adeo concupis cunt ut auferant,

    Plin. Pan. 57.—Hence, in-ceptum, i, n., a beginning, attempt, undertaking (freq. in historians and poets, but not in Cæs.;

    also rare in Cic.): cujus ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero,

    Cic. Cat. 2, 12, 27:

    servetur ad imum, Qualis ab incepto processerit (persona),

    from the beginning onwards, Hor. A. P. 127: permanere in incepto, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14 fin.:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    id. J. 7, 6; cf.:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    the subject, id. ib. 7 fin.:

    absistere incepto,

    Liv. 31, 26, 5:

    desistere incepto,

    Verg. A. 1, 37:

    haerere in incepto,

    id. ib. 2, 654:

    peragere inceptum,

    id. ib. 4, 452; cf.:

    perficere inceptum,

    Sall. J. 11 fin.:

    piget incepti,

    Verg. A. 5, 678:

    nunc ad inceptum redeo,

    Sall. J. 4, 9; 42, 5:

    turpe inceptum est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16.— In plur.:

    cupidus incepta patrandi,

    Sall. J. 70, 5:

    juventus Catilinae inceptis favebat,

    id. C. 17, 6:

    incepta mea inpedivit,

    id. H. 4, 61, 12; cf.:

    inceptis annue, diva, meis,

    Ov. Am. 3, 2, 56; and:

    di nostra incepta secundent,

    Verg. A. 7, 259:

    gravia et magna professa,

    Hor. A. P. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > incipio

См. также в других словарях:

  • Syracusănus portus — Syracusănus portus, Hafen an der Ostküste von Corsica, wo die Syrakusaner eine Factorei für ihren Handel angelegt hatten; j. Porto Vecchio …   Pierer's Universal-Lexikon

  • SYRACUSANUS Pottus — vulgo Golfo di S. Manza, Sinus parvus Corsicae, cum uno alterove castro in parte Austral. Insulae, in ora maris Tyrrheni 7. milliar. a Bonifacio arce in Boream paulo minus a Portu veteri in Meridiem 48. ab Aleriae ruderibus, 40. ab Adiacio in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Fusinus syracusanus — Fusinus syracusanus …   Wikipédia en Français

  • Fusinus Syracusanus — Fusinus syracusanus …   Wikipédia en Français

  • Fusinus syracusanus — Fusinus syracusanus …   Wikipédia en Français

  • Fridericus Syracusanus (6) — 6Fridericus Syracusanus, (2 Aug.), ein Mann von großer Frömmigkeit, mit der Gabe der Krankenheilung, der im J. 1335 gestor. ben und früher in besondern Ehren in Syrakus gestanden ist. (I. 117.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • ANTIOCHUS Syracusanus — fil. Xenophanis, Historicus, scripsit de Italia; citatus saepe a Strabone, Diodoro, l. 12. ac Dion. Halicarnassaeo. l. 1. Vide Vossium de Hist. Graec p. 456. Itemque p. 504 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Historia de Córcega — Este artículo o sección puede ser demasiado extenso(a). Algunos navegadores pueden tener dificultades al mostrar este artículo. Por favor, considera separar cada sección por artículos independientes, y luego resumir las secciones presentes en… …   Wikipedia Español

  • ARCHIMEDES — Syracusanus geometra; Cardano l. 16. Subtil. inimitabilis dictus, saepenumero invitus ad balnea ductus, dum perungendus in craterem constitueretur, per corporis unguenta, figuras ac lineamenta digito inscribebat. Plut. in Marcel. Cicer. l. 1.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PORTUS Volane — antea Olana, vulgo Porto di Volana, portus est ditionis Pontificiae, in Ducatu Ferrariensi, cum castro cognomine, ubi Volane alter ramus minor Padi fluvii, vulgo Po di Volana dictus in mare Adriaticum se exonerat; estque medius inter portum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Erzbistum Syrakus — Basisdaten Staat Italien …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»