Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sustenance

  • 1 cibus

        cibus ī, m    food, victuals, nutriment, fodder: Cibum capiet cum eā, T.: advorsus famem, non lubidini erat, S.: suavitatem cibi sentire: sumere, N.: tantum cibi et potionis adhibendum: facillimus ad concoquendum: se cibo iuvare, Cs.: animalis, nourishment in the air: celare cibis fallacibus hamos, bait, O.: dediti somno ciboque, Ta.: cibus omnis in illo Causa cibi est, causes hunger, O.—Prov.: E flammā petere cibum, i. e. to snatch victuals from a funeral pyre, T.—Fig., food, nourishment, sustenance: humanitatis: flammae, O.
    * * *
    food; fare, rations; nutriment, sustenance, fuel; eating, a meal; bait

    Latin-English dictionary > cibus

  • 2 pābulum

        pābulum ī, n    [1 PA-], food, nourishment, food for cattle, fodder, pasturage, grass: pecoris, S.: secare pabulum, Cs.: comparare, N.: hirundo Pabula parva legens, V.: pabula carpsit ovis, O.: Pabula canescunt, i. e. the grass, O.: caelestia, i. e. ambrosia, O.—Fig., food, nourishment, sustenance: animorum: dederat nova pabula morbo, O.
    * * *
    fodder, forage, food for cattle; food/sustenance; fuel (for fire)

    Latin-English dictionary > pābulum

  • 3 alimentum

        alimentum ī, n    [alo], nourishment, nutriment, aliment: corporis: alimentum famae, Ta.— Plur, food, provisions<*> miseranda, Ta.: flammae, fuel, O.: lacrimae ei alimenta fuere, tears were his food, O.— The return due to parents from children, C.— Fig., food: vitiorum, O.: addidit alimenta rumoribus, support, L.
    * * *
    food/nourishment, provisions; sustenance, maintenance, livelihood; alms; fuel

    Latin-English dictionary > alimentum

  • 4 alimōnium

        alimōnium ī, n    nourishment, sustenance, Ta.
    * * *
    food, nourishment; feeding, nurture, upbringing; cost of maintenance

    Latin-English dictionary > alimōnium

  • 5 ambrosia

        ambrosia ae, f, ἀμβροσία, ambrosia, sustenance of immortal life, food of the gods: ambrosiā deos laetari: orator ambrosiā alendus, i. e. divine.—Poet.: (equos) ambrosiae suco saturos, O.: ambrosiā Contigit os fecitque deum, O.: ambrosiae odor, V.
    * * *
    food of the gods, ambrosia; fabulous healing plant/juice; antidote (to poison)

    Latin-English dictionary > ambrosia

  • 6 nūtrīmen

        nūtrīmen inis, n    [nutrio], nourishment, O.
    * * *
    nourishment, sustenance

    Latin-English dictionary > nūtrīmen

  • 7 nūtrīmentum

        nūtrīmentum ī, n    [nutrio], nourishment, support: (igni) arida Nutrimenta dedit, i. e. fuel, V.—Fig.: eloquentiae.
    * * *
    nourishment, sustenance

    Latin-English dictionary > nūtrīmentum

  • 8 pāstus

        pāstus ūs, m    [1 PA-], pasture, fodder, food: animalia ad pastum accedunt: animantia anquirunt pastum: e pastu decedens, V.: terra fundit ex sese pastūs varios.—Fig., food, sustenance: mendicitatis suae: animorum.
    * * *
    pasture, feeding ground; pasturage

    Latin-English dictionary > pāstus

  • 9 vīctus

        vīctus ūs, m    [VIV-], that which sustains life, means of living, sustenance, nourishment, provisions, victuals: tenuis: necessarius: maior pars eorum victūs in lacte... constitit, Cs.: penuria victūs, H.: aliae (apes) victu invigilant (dat.), V.: victui herba (est), Ta.: persequi animantium omnium ortūs, victūs: victūs feri, Tb.: Victibus invidit priorum, i. e. despised the diet, O.—A way of life, mode of living: in victu considerare, quo more sit educatus: hanc consuetudinem victūs cum illā comparandam, i. e. stage of civilization, Cs.: quali igitur victu sapiens utetur? H.
    * * *
    living, way of life; that which sustains life; nourishment; provisions; diet

    Latin-English dictionary > vīctus

  • 10 alitus

    nourishment, sustenance; support

    Latin-English dictionary > alitus

  • 11 alumentum

    food, fuel; nourishment, provisions; sustenance, maintenance, livelihood, alms

    Latin-English dictionary > alumentum

  • 12 augmentatio

    increase, waxing (moon); increment; sustenance; advancement (Ecc)

    Latin-English dictionary > augmentatio

  • 13 augmentum

    increase, waxing (moon); increment; sustenance; advancement (Ecc)

    Latin-English dictionary > augmentum

  • 14 victuale

    provisions (pl.), victuals, sustenance

    Latin-English dictionary > victuale

  • 15 victualis

    victualis, victuale ADJ
    nutritional; of/associated with bodily sustenance

    Latin-English dictionary > victualis

  • 16 alimonia

    ălĭmōnĭa, ae, f. [alo] (ante- and postclass. for alimentum), nourishment, food, sustenance, support:

    quaestus alimoniae,

    Plaut. Pers. 1, 2, 1:

    naturalis,

    Gell. 17, 15, 5:

    flammae,

    fuel, Prud. Cath. 5, 19; App. M. 2, p. 115:

    in alimoniam ignis,

    for the food of the burnt-offering, Vulg. Lev. 3, 16; ib. 1 Macc. 14, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > alimonia

  • 17 alimonium

    ălĭmōnĭum, ii, n. [id.; the termination as in testi-monium, parsi-monium, vadimonium] (ante-class. and post-Aug. for the class. alimentum), nourishment, sustenance, support:

    mellis,

    Varr. R. R. 3, 16, 15; 3, 1, 8 fin.; 2, 1, 14;

    5, 16: infectus alimonio,

    Tac. A. 11, 16:

    collationes in alimonium atque dotem puellae recepit,

    Suet. Calig. 42:

    quaerere,

    Juv. 14, 76:

    denegare,

    Dig. 25, 3, 4; Arn. 5, p. 167.

    Lewis & Short latin dictionary > alimonium

  • 18 alitus

    1.
    ălĭtus, Part. of alo.
    2.
    ălĭtus, us, m. [alo], nourishment, sustenance: Parentibus quotannis aurum ad abundantem alitum mittebat, support, Don. Vit. Verg. 6, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > alitus

  • 19 alo

    ălo, ălŭi, altum, and ălĭtum, 3, v. a. (the ante-class. and class. form of the part. perf. from Plautus until after Livy is altus (in Cic. four times); alitus seems to have been first used in the post-Aug. per. to distinguish it from altus, the adj. Altus is found in Plaut. Rud. 3, 4, 36; Varr. ap. Non. 237, 15; Cic. Planc. 33, 81; id. Brut. 10, 39; id. N. D. 2, 46, 118; id. Fam. 6, 1; Sall. J. 63, 3;

    on the contrary, alitus,

    Liv. 30, 28; Curt. 8, 10, 8; Val. Max. 3, 4, 4; 5, 4, 7; 7, 4, 1; 9, 3, 8; Sen. Contr. 3, praef. 10; Just. 44, 4, 12; Dig. 27, 3, 1; cf. Prisc. 897; Diom. 371; Charis. 220 P.; Wund. ad Cic. Planc. p. 201) [cf.: an-altos = insatiable, alsos = growth (of wood), 1. ad-oleo, ad-olesco, elementum; Goth. alan = to bring up; Germ. alt = old; Engl. old, eld, elder, and alderman], to feed, to nourish, support, sustain, maintain (in gen. without designating the means, while nutrire denotes sustenance by animal food; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 18; 7, 32; Doed. Syn. II. p. 99).
    I.
    Lit.:

    quem ego nefrendem alui, Liv. And. ap. Fest. s. v. nefrendes, p. 163 Müll. (Trag. Rel. p. 5 Rib.): Athenis natus altusque,

    Plaut. Rud. 3, 4, 36:

    alebat eos,

    Vulg. Gen. 47, 12:

    esurientes alebat,

    ib. Tob. 1, 20.—With natus, educatus, or a similar word, several times: Alui, educavi, Att. ap. Non. 422, 14 (Trag. Rel. p. 150 Rib.):

    cum Hannibale alto atque educato inter arma,

    Liv. 30, 28 (cf. II. infra):

    aut equos Alere aut canes ad venandum,

    Ter. And. 1, 1, 30; id. Hec. 4, 4, 49:

    alere nolunt hominem edacem,

    id. Phorm. 2, 2, 21:

    quoniam cibus auget corpus alitque,

    Lucr. 1, 859; 5, 221 al.:

    quae etiam aleret adulescentes,

    Cic. Cael. 38:

    milites,

    id. Verr. 5, 80:

    nautas,

    id. ib. 5, 87:

    exercitum,

    id. Deiot. 24:

    magnum numerum equitatus,

    Caes. B. G. 1, 18:

    cum agellus eum non satis aleret,

    Cic. N. D. 1, 26, 72; so Nep. Phoc. 1, 4:

    locus ille, ubi altus aut doctus est,

    Cic. Planc. 33, 81:

    quibus animantes aluntur,

    id. N. D. 2, 19:

    (animus) aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur,

    id. Tusc. 1, 19, 43 al.:

    latrociniis se suosque alebat,

    Caes. B. G. 8, 47; 1, 18:

    quos manus aut lingua perjurio aut sanguine civili alebat,

    Sall. C. 14, 3; cf. Kritz ad Sall. C. 37, 3; Nep. Arist. 3 fin.:

    ut nepotem elephantos alere prohiberet,

    Cic. Phil. 9, 4:

    canes,

    id. Sex. Rosc. 56:

    quod alerentur regiones eorum ab illo,

    Vulg. Act. 12, 20:

    velut amnis imbres Quem super notas aluere ripas,

    have swollen, Hor. C. 4, 2, 5:

    rhombos aequora alebant,

    id. S. 2, 2, 48 al.; Ov. M. 9, 339; 3, 411; and in a paradoxical phrase: infelix minuendo corpus alebat, and sustained his body by consuming it, i. e. nourished himself by his own flesh, id. ib. 8, 878 al.—Hence in pass. with the abl. = vesci, to be nourished or sustained with or by something, to live or feed upon:

    panico vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur,

    Caes. B. C. 2, 22:

    quia viperinis carnibus alantur,

    Plin. 7, 2, 2, § 27:

    locustis eos ali, etc.,

    id. 7, 2, 2, § 29:

    hoc cibo aliti sunt,

    Vulg. Exod. 16, 35.—
    II.
    Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen:

    honos alit artes,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4:

    in eā ipsā urbe, in quā et nata et alta sit eloquentia,

    id. Brut. 10, 39:

    hominis mens alitur discendo et cogitando,

    id. Off. 1, 30:

    haec studia adulescentiam alunt,

    id. Arch. 7, 16; cf.

    Ochsn. Eclog. 134 al.: civitas, quam ipse semper aluisset,

    i. e. whose prosperity he had always promoted, Caes. B. G. 7, 33:

    vires,

    id. ib. 4, 1:

    nolo meis impensis illorum ali augerique luxuriam,

    Nep. Phoc. 1 fin.:

    alere morbum,

    id. Att. 21 fin.:

    insita hominibus libido alendi de industriā rumores,

    Liv. 28, 24:

    regina Vulnus alit venis,

    Verg. A. 4, 2:

    divitiis alitur luxuriosus amor,

    Ov. R. Am. 746:

    alitur diutius controversia,

    Caes. B. G. 7, 32:

    quid alat formetque poëtam,

    Hor. A. P. 307 al. —Hence, altus, a, um.

    Lewis & Short latin dictionary > alo

  • 20 cibus

    cĭbus, i, m. [perh. root of capio], food for man and beast, victuals, fare, nutriment, fodder (class. in prose and poetry, both in sing. and plur.; syn.: esca, epulae;

    opp. potio,

    Cic. Fin. 1, 11, 37; cf. id. N. D. 2, 54, 136; so,

    cibus potusque,

    Tac. A. 13, 16:

    cibus et vinum,

    Cic. Div. 1, 29, 60; Juv. 10, 203:

    unda cibusque,

    Ov. M. 4, 262):

    cibum capere,

    Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Eun. 2, 3, 77:

    petere,

    id. ib. 3, 2, 38; id. Heaut. 5, 2, 25:

    capessere (of animals),

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    sumere,

    Nep. Att. 21, 6; Plin. 30, 5, 12, § 36:

    tantum cibi et potionis adhibendum, etc.,

    Cic. Sen. 11, 36:

    digerere,

    Quint. 11, 2, 35; cf. id. 11, 3, 19:

    coquere,

    Varr. R. R. 2, 10, 7:

    concoquere,

    Cic. Fin. 2, 20, 64:

    mandere,

    id. N. D. 2, 54, 134:

    cibos suppeditare,

    id. Leg. 2, 27, 67:

    (Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    id. N. D. 2, 9, 24; cf.:

    suavissimus et idem facillimus ad concoquendum,

    id. Fin. 2, 20, 64:

    flentes orabant, ut se cibo juvarent,

    Caes. B. G. 7, 78 fin.:

    cibus animalis,

    the means of nourishment in the air, Cic. N. D. 2, 55, 136:

    cibi bubuli,

    Varr. R. R. 2, 11, 3; 1, 23, 2:

    cibus erat caro ferina,

    Sall. J. 18, 1:

    cum tenues hamos abdidit ante cibus,

    the bait, Tib. 2, 6, 24; Ov. M. 8, 856; 15, 476.—
    B.
    Transf. to the nourishment of plants, the nutritive juice, Lucr. 1, 353; Plin. 17, 2, 2, § 12.—
    II.
    Trop., food, sustenance (rare):

    quasi quidam humanitatis cibus,

    Cic. Fin. 5, 19, 54:

    cibus furoris,

    Ov. M. 6, 480:

    causa cibusque mali,

    id. R. Am. 138.

    Lewis & Short latin dictionary > cibus

См. также в других словарях:

  • Sustenance — Sus te*nance, n. [OF. sustenance, sostenance, soustenance: cf. L. sustenentia endurance. See {Sustain}.] 1. The act of sustaining; support; maintenance; subsistence; as, the sustenance of the body; the sustenance of life. [1913 Webster] 2. That… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sustenance — c.1300, means of living, subsistence, livelihood, from O.Fr. sustenance (Fr. soutenance), from L.L. sustinentia endurance, from L. sustinens, prp. of sustinere (see SUSTAIN (Cf. sustain)). Meaning action of sustaining life by food is from late… …   Etymology dictionary

  • Sustenance — can refer to any means of subsistence or livelihood; *food *any subsistence economy: see list of subsistence techniques **hunting gathering **animal husbandry **subsistence agricultureee also*Economy …   Wikipedia

  • sustenance — I noun aliment, alimentation, alimentum, food, keep, living, maintenance, means of sustaining life, necessities, nourishment, nutriment, nutrition, provisions, subsistence, supplies, support, sustentation, upkeep, victuals, victus II index aid (h …   Law dictionary

  • sustenance — 1 nourishment, nutriment, *food, aliment, pabulum, pap 2 maintenance, support, *living, livelihood, subsistence, keep, bread …   New Dictionary of Synonyms

  • sustenance — [n] necessities for existence aid, aliment, bacon*, bread*, bread and butter*, comestible, daily bread*, eatables, edibles, food, keep, livelihood, maintenance, nourishment, nutrition, pap*, provender, provision, ration, refreshment, salt*,… …   New thesaurus

  • sustenance — ► NOUN 1) food and drink regarded as sustaining life. 2) the process of sustaining or keeping alive …   English terms dictionary

  • sustenance — [sus′tə nəns] n. [ME < OFr soustenance < LL sustinentia, patience, endurance < L sustinere: see SUSTAIN] 1. a sustaining or being sustained 2. one s means of livelihood; maintenance; support 3. that which sustains life; nourishment; food …   English World dictionary

  • sustenance — sus|te|nance [ˈsʌstənəns] n [U] formal [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: sustenir; SUSTAIN] 1.) food that people or animals need in order to live ▪ Without sustenance, the animals will soon die. ▪ Potatoes were their only means of… …   Dictionary of contemporary English

  • sustenance — noun (U) 1 formal food that keeps people strong and healthy; nourishment: The children were thin and badly in need of sustenance. 2 informal food you feel you need because you are tired and hungry: I need sustenance! Let s go get some food! |… …   Longman dictionary of contemporary English

  • sustenance — [[t]sʌ̱stɪnəns[/t]] N UNCOUNT Sustenance is food or drink which a person, animal, or plant needs to remain alive and healthy. [FORMAL] The state provided a basic quantity of food for daily sustenance, but little else …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»