Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

sufficio

  • 1 sufficio

    sufficio, fēcī, fectum, ere (sub u. facio), I) tr.: A) gleichs. untermachen, d.i. 1) ein Gebäude unterbauen, zu einem G. den Grund legen, opus, Curt. 5, 1 (4), 29 Zumpt (Hedicke vix suffulciendo operi firmum solum, Vogel vix sufficiens operi firmo). – 2) mit einer Farbe usw. als Grund überziehen, unterlaufen lassen, lanam medicamentis quibusdam, Cic. fr.: oculos suffecti (angues) sanguine et igni, unterlaufen, Verg.: u. so maculis suffecta genas, Val. Flacc.: suffecta leto lumina, getrübt, Val. Flacc.: nubes sole suffecta, gleichs. unterlaufen, durchstrahlt, Sen.

    B) gleichs. nachfügen, nachwachsen lassen, 1) eig.: aliam ex alia generando suffice prolem, Verg.: septimo dentes decĭdere anno aliosque suffici (nachwachsen), Plin. – 2) übtr.: a) an jmds. Stelle (der vor Ablauf seiner Amtszeit verstorben od. verbannt ist od. der nicht genau nach der Vorschrift gewählt ist) wählen, nachwählen (v. Volke od. Kollegen, während subrogare v. Leiter der Komitien steht), collegam, Cic.: censorem in locum demortui, Liv. (u. so sacerdotes eo anno mortui atque in eorum locum suffecti m. folg. Namen, Liv.): collegam suffici censori, Liv.: ei suffectus est extemplo P. Manlius dictator (zum D.), Liv.: suffectus in locum Aulii C. Fabius magister equitum, Liv.: Conon Alcibiadi suffectus, Iustin.: filius patri suffectus, Tac.: heredem suffici se proximum, Phaedr.: Hasdrubale imperatore (zum F.) suffecto, Nep. – v. den Bienen, regem parvosque Quirites sufficiunt, Verg. – Insbes. suffectus consul, der nachgewählte Konsul (Ggstz. consul ordinarius, der zuerst gewählte), Liv. 41, 18, 16. Lampr. Alex. Sev. 43, 2: u. so consulatus suffectus, des nachgewählten Konsuls (Ggstz. cons. ordinarius), Auson. grat. act. V II. 32. p. 23 Schenkl.

    C) ( wie ὑπέχειν) an die Hand geben, darreichen, darbieten, (vgl. die Ausleg. zu Verg. georg. 2, 424), 1) eig.: nebulae sufficiunt nubes, Lucr.: ipsa satis tellus sufficit umorem et gravidas fruges, Verg.: ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat, Iustin. – milites excursionibus, zuziehen zu usw., Liv. – 2) übtr., darreichen, geben, Danais animos viresque secundas, Verg. Aen. 2, 618: u. so 9, 803.

    D) = praeficere, einem Amte vorsetzen; dah. Partiz. suffectus subst. = der Statthalter, Vulg. 2. Mach. 4, 31.

    II) intr. hinlänglich sich darbieten, -zu Gebote stehen, hinreichen, der Menge, Größe, Stärke nach = ausreichen, genügen, vorhalten, genug sein, gewachsen sein, α) absol. (vgl. Fabri Liv. 21, 8, 4): quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomnia eorum capere poterant, Cic.: non sufficiebant muri, Liv.: per quadriduum Cremona suffecit, Tac.: imitatio per se ipsa non sufficit, Quint.: sed arma sumere non ante cuiquam moris quam civitas suffecturum probaverit, bevor der Staat ihn für waffenfähig erklärt hat, Tac. – β) mit Dat. (vgl. Mützell Curt. 3, 6, 19; 4, 1, 25): unde Volscis sufficerent milites, in hinlänglicher Menge sich darböten, Liv.: paucorum cupiditati tum, cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant, Cic.: sufficere omnes obsequio, zur Bezeugung des Gehorsams, (zur Huldigung) seien alle gut genug, Tac. – mons... sufficiebat alimentis, Liv.: nec umbo sufficit ictibus, hält nicht die Streiche aus, Verg.: vires, quae sufficiant laboribus certaminum, Quint. – γ) mit ad u. Akk. (s. Fabri Liv. 21, 8, 5): inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente, die Mittel habe zu usw., Liv.: quomodo nos ad patiendum sufficiamus, Liv. – δ) mit adversus u. Akk.: non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos, Liv. 10, 25, 13. – ε) m. in u. Akk.: nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes, Ov.: ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper, Ov. – ζ) mit Infin., αα) unpers. = es genügt, sufficit dicere E portu navigavi, Quint.: suffecerit haec rettulisse, Suet. – ββ) pers. = ich bin imstande, ich vermag, nec nos obniti contra nec tendere tantum sufficimus, Verg. Aen. 5, 22: nec vox antri complere capacis sufficiens spatium, Lucan. 5, 154: u. so sufficio mit Infin. auch Augustin. epist. 247, 1. – η) mit ut od. ne u. Konj.: interim sufficit, ut exorari te sinas, Plin. ep.: nec quisquam respondeat sufficere, ut ad tempus simplex quiddam et uniforme doceamur, Tac.: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep. – θ) mit folg. si u. Konj., igitur sufficere tibi debet, si exheredatus a matre quartam partem ab heredibus eius accipias, Plin. ep. 5, 1, 9: sufficere iis credis si probi et frugi existimentur, Plin. pan. 88, 2.

    lateinisch-deutsches > sufficio

  • 2 sufficio

    sufficio, fēcī, fectum, ere (sub u. facio), I) tr.: A) gleichs. untermachen, d.i. 1) ein Gebäude unterbauen, zu einem G. den Grund legen, opus, Curt. 5, 1 (4), 29 Zumpt (Hedicke vix suffulciendo operi firmum solum, Vogel vix sufficiens operi firmo). – 2) mit einer Farbe usw. als Grund überziehen, unterlaufen lassen, lanam medicamentis quibusdam, Cic. fr.: oculos suffecti (angues) sanguine et igni, unterlaufen, Verg.: u. so maculis suffecta genas, Val. Flacc.: suffecta leto lumina, getrübt, Val. Flacc.: nubes sole suffecta, gleichs. unterlaufen, durchstrahlt, Sen.
    B) gleichs. nachfügen, nachwachsen lassen, 1) eig.: aliam ex alia generando suffice prolem, Verg.: septimo dentes decĭdere anno aliosque suffici (nachwachsen), Plin. – 2) übtr.: a) an jmds. Stelle (der vor Ablauf seiner Amtszeit verstorben od. verbannt ist od. der nicht genau nach der Vorschrift gewählt ist) wählen, nachwählen (v. Volke od. Kollegen, während subrogare v. Leiter der Komitien steht), collegam, Cic.: censorem in locum demortui, Liv. (u. so sacerdotes eo anno mortui atque in eorum locum suffecti m. folg. Namen, Liv.): collegam suffici censori, Liv.: ei suffectus est extemplo P. Manlius dictator (zum D.), Liv.: suffectus in locum Aulii C. Fabius magister equitum, Liv.: Conon Alcibiadi suffectus, Iustin.: fili-
    ————
    us patri suffectus, Tac.: heredem suffici se proximum, Phaedr.: Hasdrubale imperatore (zum F.) suffecto, Nep. – v. den Bienen, regem parvosque Quirites sufficiunt, Verg. – Insbes. suffectus consul, der nachgewählte Konsul (Ggstz. consul ordinarius, der zuerst gewählte), Liv. 41, 18, 16. Lampr. Alex. Sev. 43, 2: u. so consulatus suffectus, des nachgewählten Konsuls (Ggstz. cons. ordinarius), Auson. grat. act. V II. 32. p. 23 Schenkl.
    C) ( wie ὑπέχειν) an die Hand geben, darreichen, darbieten, (vgl. die Ausleg. zu Verg. georg. 2, 424), 1) eig.: nebulae sufficiunt nubes, Lucr.: ipsa satis tellus sufficit umorem et gravidas fruges, Verg.: ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat, Iustin. – milites excursionibus, zuziehen zu usw., Liv. – 2) übtr., darreichen, geben, Danais animos viresque secundas, Verg. Aen. 2, 618: u. so 9, 803.
    D) = praeficere, einem Amte vorsetzen; dah. Partiz. suffectus subst. = der Statthalter, Vulg. 2. Mach. 4, 31.
    II) intr. hinlänglich sich darbieten, -zu Gebote stehen, hinreichen, der Menge, Größe, Stärke nach = ausreichen, genügen, vorhalten, genug sein, gewachsen sein, α) absol. (vgl. Fabri Liv. 21, 8, 4): quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomnia eorum capere poterant, Cic.: non sufficiebant muri, Liv.: per quadriduum Cremona suffecit, Tac.:
    ————
    imitatio per se ipsa non sufficit, Quint.: sed arma sumere non ante cuiquam moris quam civitas suffecturum probaverit, bevor der Staat ihn für waffenfähig erklärt hat, Tac. – β) mit Dat. (vgl. Mützell Curt. 3, 6, 19; 4, 1, 25): unde Volscis sufficerent milites, in hinlänglicher Menge sich darböten, Liv.: paucorum cupiditati tum, cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant, Cic.: sufficere omnes obsequio, zur Bezeugung des Gehorsams, (zur Huldigung) seien alle gut genug, Tac. – mons... sufficiebat alimentis, Liv.: nec umbo sufficit ictibus, hält nicht die Streiche aus, Verg.: vires, quae sufficiant laboribus certaminum, Quint. – γ) mit ad u. Akk. (s. Fabri Liv. 21, 8, 5): inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente, die Mittel habe zu usw., Liv.: quomodo nos ad patiendum sufficiamus, Liv. – δ) mit adversus u. Akk.: non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos, Liv. 10, 25, 13. – ε) m. in u. Akk.: nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes, Ov.: ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper, Ov. – ζ) mit Infin., αα) unpers. = es genügt, sufficit dicere E portu navigavi, Quint.: suffecerit haec rettulisse, Suet. – ββ) pers. = ich bin imstande, ich vermag, nec nos obniti contra nec tendere tantum sufficimus, Verg. Aen. 5, 22: nec vox antri complere capacis sufficiens spatium, Lucan. 5, 154: u. so sufficio mit Infin. auch Augustin. epist. 247, 1. – η) mit ut
    ————
    od. ne u. Konj.: interim sufficit, ut exorari te sinas, Plin. ep.: nec quisquam respondeat sufficere, ut ad tempus simplex quiddam et uniforme doceamur, Tac.: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep. – θ) mit folg. si u. Konj., igitur sufficere tibi debet, si exheredatus a matre quartam partem ab heredibus eius accipias, Plin. ep. 5, 1, 9: sufficere iis credis si probi et frugi existimentur, Plin. pan. 88, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sufficio

  • 3 insufficiens

    īnsufficiēns, entis (in u. sufficio), unzureichend, unzulänglich, Tert. adv. Herm. 15.

    lateinisch-deutsches > insufficiens

  • 4 suffectio

    suffectio, ōnis, f. (sufficio), I) das Hinzufügen, Arnob. 5, 12 u. 14: Plur. macularum suffectiones, Arnob. 7, 46. – II) das Ersetzen, Ergänzen, Tert. de anim. 28.

    lateinisch-deutsches > suffectio

  • 5 suffectura

    suffectūra, ae, f. (sufficio), das Ersetzen, Ergänzen, Tert. adv. Marc. 1, 28.

    lateinisch-deutsches > suffectura

  • 6 suffectus

    suffectus, a, um, s. sufficio.

    lateinisch-deutsches > suffectus

  • 7 sufficiens

    sufficiēns, entis, PAdi. (v. sufficio), hinreichend, hinlänglich, genügend, testes, ICt.: sufficientissima definitio, Tert.: sufficientissimus numerus, Chalcid. Tim.

    lateinisch-deutsches > sufficiens

  • 8 sufficientia

    sufficientia, ae, f. (sufficio), die Hinlänglichkeit, Genüge, das Vermögen, Tert. ad uxor. 1, 4. Vulg. 2. Cor. 3, 5 u.a.: sui, Zufriedenheit mit sich selbst, Sidon. epist. 6, 12, 9.

    lateinisch-deutsches > sufficientia

  • 9 suffulcio

    suffulcio, fulsī, fultum, īre (sub u. fulcio), unterstützen, porticum columnis, Lucr.: opus Curt. (vgl. sufficio no. I, A): artus, stärken, erhalten, Lucr.: lectica Syris suffulta, die getragen wird von usw., Mart. – / suffulcierit, Fulgent. ed. Helm p. 152, 13.

    lateinisch-deutsches > suffulcio

  • 10 insufficiens

    īnsufficiēns, entis (in u. sufficio), unzureichend, unzulänglich, Tert. adv. Herm. 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insufficiens

  • 11 suffectio

    suffectio, ōnis, f. (sufficio), I) das Hinzufügen, Arnob. 5, 12 u. 14: Plur. macularum suffectiones, Arnob. 7, 46. – II) das Ersetzen, Ergänzen, Tert. de anim. 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suffectio

  • 12 suffectura

    suffectūra, ae, f. (sufficio), das Ersetzen, Ergänzen, Tert. adv. Marc. 1, 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suffectura

  • 13 suffectus

    suffectus, a, um, s. sufficio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suffectus

  • 14 sufficiens

    sufficiēns, entis, PAdi. (v. sufficio), hinreichend, hinlänglich, genügend, testes, ICt.: sufficientissima definitio, Tert.: sufficientissimus numerus, Chalcid. Tim.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sufficiens

  • 15 sufficientia

    sufficientia, ae, f. (sufficio), die Hinlänglichkeit, Genüge, das Vermögen, Tert. ad uxor. 1, 4. Vulg. 2. Cor. 3, 5 u.a.: sui, Zufriedenheit mit sich selbst, Sidon. epist. 6, 12, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sufficientia

  • 16 suffulcio

    suffulcio, fulsī, fultum, īre (sub u. fulcio), unterstützen, porticum columnis, Lucr.: opus Curt. (vgl. sufficio no. I, A): artus, stärken, erhalten, Lucr.: lectica Syris suffulta, die getragen wird von usw., Mart. – suffulcierit, Fulgent. ed. Helm p. 152, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suffulcio

См. также в других словарях:

  • insufficiency — Lack of completeness of function or power. SEE ALSO: incompetence. [L. in , neg. + sufficientia, fr. sufficio to suffice] accommodative i. a lack of appropriate accommodation for near focus. acute adrenocortical i. severe adrenocortical i. when… …   Medical dictionary

  • SITARCHA — Graece Σιτάρχης, frumenti Praefectus, cuiusmodi officio Iosephus Patriarcha in Aegypto defunctus est, ut in Sacris legimus. Unde ςθιταρχία ipsum munus: inde horreum, ac apotheca ad condendum omne annonae genus, apud Chrysologum Serm. 8. Aliud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԲԱՒԵՄ — (եցի.) NBH 1 478 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c չ. եւ ն. χωρέω capio, contineo, ἰκανός εἱμι idoneus sum, δύναμαι possum, valeo Բաւական լինել. իբր կարօղ լինել տանել. Եւ Կարել առնել. կարել. զօրել. տոկալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԵՐԻՔԱՆԱՄ — ( ) NBH 2 0093 Chronological Sequence: 10c ՀԵՐԻՔԱՆԱԼ. Հերիք լինել. ἁρκέω sufficio. *Եւ այս ցայս վայր հերիքասցի. Յհ. կթ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՂՓԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0362 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 14c չ. (ʼի Յեղց, կամ ուղփ. ուղխ. իւղ. կամ թ. էօլէֆէ, ռոճիկ. պ. էլվան խորտէն , խճողել զորովայն.) ἁρκέω (հերիքանալ). sufficio, satior πλουτέω (ճոխանալ),… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՇԱՏԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0467 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 12c, 13c չ. ἰκανοῦμαι, ἁρκέω, ἁρκοῦμαι contentus sum, adquiesco, sufficit mihi եւ sufficio, satis sum, vel est. եւ որ եւ ՇԱՏԻԼ. Շատ եւ հերիք համարել. բաւականանալ. շա՛տ է ասել. գոհ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»