strzępić

См. также в других словарях:

• strzępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, strzępićpię, strzępićpi, strzępićpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować powstawanie strzępów; wydzierać, skubać, wystrzępiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strzępić rękaw. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strzępić — ndk VIa, strzępićpię, strzępićpisz, strzęp, strzępićpił, strzępićpiony «robić strzępy; wydzierać w strzępy, czynić strzępiastym; wystrzępiać, wyskubywać» Strzępić sobie rękawy, sweter. Strzępić igłą brzegi serwetki. ◊ pot. Strzępić (sobie) język …   Słownik języka polskiego

• strzępić — 1. pot. Strzępić (sobie) język, posp. jęzor, ozór «mówić dużo, niepotrzebnie, na próżno»: I co tu panu dalej mówić, język strzępić, jak pan i tak już wszystko wie, czym się ta sprawa (...) skończyła. S. Łubiński, Ballada. 2. pot. Szkoda sobie… …   Słownik frazeologiczny

• strzępić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się strzępiastym, poszarpanym, nierównym; wystrzępiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sweter się strzępi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strzępić język [jęzor] — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić zbyt dużo i bez oczekiwanego skutku w sposób wyrażający niezadowolenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepotrzebnie strzępisz jęzor. Co się stało, to się nie odstanie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• jęzor — Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym jęzorem zob. język 1. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z jęzorem zob. gęba 1. Chlapnąć jęzorem zob. chlapnąć. Jęzor kogoś świerzbi, zaświerzbił zob. świerzbić 1. Latać z jęzorem… …   Słownik frazeologiczny

• ozór — Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym ozorem zob. język 1. Chlapnąć ozorem zob. chlapnąć. Mieć (za) długi ozór zob. długi 3. Ozór kogoś świerzbi, zaświerzbił zob. świerzbić 1. Rozpuścić ozór zob. rozpuścić. Strzępić (sobie)… …   Słownik frazeologiczny

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• jęzor — m IV, D. a, Ms. jęzororze; lm M. y zgr. od język w zn. 1 Krowi, psi jęzor. ∆ geogr. Jęzor lodowca, lodowcowy «część lodowca górskiego spływająca pasmem poniżej granicy wiecznego śniegu» ◊ rub. Lecieć, pędzić z wywieszonym jęzorem «biec szybko… …   Słownik języka polskiego

• siepać — ndk IX, siepaćpię, siepaćpiesz, siep, siepaćał, siepaćany siepnąć dk Va, siepaćnę, siepaćniesz, siepaćnij, siepaćnął, siepaćnęła, siepaćnęli, siepaćnięty, siepaćnąwszy 1. pot. rzad. «ciągnąć coś gwałtownie, szarpać, targać» Siepać konia lejcami.… …   Słownik języka polskiego