Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

strepitus

  • 1 strepitus

    strĕpĭtus, ūs ( gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. [strepo].
    I.
    Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.:

    strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus,

    Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.):

    fluminum,

    Cic. Leg. 1, 7, 21:

    strepitu nullo clam reserare fores,

    Tib. 1, 8, 60; so,

    ingens valvarum,

    Hor. S. 2, 6, 112:

    audis quo strepitu janua remugiat,

    id. C. 3, 10, 5:

    rotarum,

    Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7:

    obscenus, i. e. ventris,

    Petr. 117 et saep.:

    comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore,

    Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2):

    inde fragore gravi strepitus loca terret,

    Ov. M. 11, 365:

    prae strepitu et clamore,

    Liv. 2, 27, 8:

    magno cum strepitu ac tumultu castris egressi,

    Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1:

    concursus hominum forique strepitus,

    id. Brut. 92, 317:

    Romae,

    Hor. C. 3, 29, 12:

    inter strepitum tot bellorum,

    Liv. 4, 1, 5; cf.:

    sententiarum vanissimus strepitus,

    Petr. 1, 2.—In plur.:

    canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus,

    Liv. 5, 47, 3:

    vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti,

    id. 39, 15, 9.—
    II.
    Poet., transf., a (measured, regular) sound:

    citharae,

    Hor. Ep. 1, 2, 31:

    testudinis aureae,

    id. C. 4, 3, 18:

    tibicinae,

    id. Ep. 1, 14, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > strepitus

  • 2 strepitus

    strĕpĭtŭs, ūs, m. [st2]1 [-] son, bruit. [st2]2 [-] bruit de voix, vacarme, brouhaha, tumulte. [st2]3 [-] bruit cadencé, son (de la lyre), accents. [st2]4 [-] Quint. fracas, pompe (du style).
    * * *
    strĕpĭtŭs, ūs, m. [st2]1 [-] son, bruit. [st2]2 [-] bruit de voix, vacarme, brouhaha, tumulte. [st2]3 [-] bruit cadencé, son (de la lyre), accents. [st2]4 [-] Quint. fracas, pompe (du style).
    * * *
        Strepitus, huius strepitus, pen. cor. Cic. Trepinement, Bruit qu'on fait des pieds quand on chemine, ou des mains.
    \
        Strepitus arboris. Plin. Criquement.
    \
        Dulcis strepitus aureae testudinis. Horat. Le doulx son d'un luc ou harpe.
    \
        Haurire strepitum. Virg. Ouir le bruit.
    \
        Strepitus. Quintil. La bande et compaignie ou suite de quelque grand seigneur.

    Dictionarium latinogallicum > strepitus

  • 3 strepitus

    strepitus, ūs, m. (strepo), I) jedes verworrene, wilde Geräusch, Getöse, Lärm, Rasseln, Rauschen, Knallen, Klirren usw., Plaut., Cic. u.a.: rotarum, Caes.: fluminum, Cic.: valvarum, Hor.: molarum, Enn.: telorum, Tac.: saevi belli, Lucan.: pedum, Tibull.: non strepitu, sed clamore, Cic.: inter strepitum tot bellorum, Liv.: labiorum in se collisorum (= poppysma), Schol. Iuven.: sententiarum vanissimus strepitus, Petron.: strepitus obscenus, ein Furz, Petron. – Plur., strepitus nocturni, Liv.: strepitus clamoresque, Liv.: strepitus per pudenda corporis expressi, Min. Fel. – II) poet. übtr., das geregelte Tönen eines Musikinstrumentes, der Klang, das Rauschen, citharae, Hor.: tibicinae, Hor. – / heterokl. Genet. Sing. strepiti, Enn. fr. scen. 157.

    lateinisch-deutsches > strepitus

  • 4 strepitus

    strepitus, ūs, m. (strepo), I) jedes verworrene, wilde Geräusch, Getöse, Lärm, Rasseln, Rauschen, Knallen, Klirren usw., Plaut., Cic. u.a.: rotarum, Caes.: fluminum, Cic.: valvarum, Hor.: molarum, Enn.: telorum, Tac.: saevi belli, Lucan.: pedum, Tibull.: non strepitu, sed clamore, Cic.: inter strepitum tot bellorum, Liv.: labiorum in se collisorum (= poppysma), Schol. Iuven.: sententiarum vanissimus strepitus, Petron.: strepitus obscenus, ein Furz, Petron. – Plur., strepitus nocturni, Liv.: strepitus clamoresque, Liv.: strepitus per pudenda corporis expressi, Min. Fel. – II) poet. übtr., das geregelte Tönen eines Musikinstrumentes, der Klang, das Rauschen, citharae, Hor.: tibicinae, Hor. – heterokl. Genet. Sing. strepiti, Enn. fr. scen. 157.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > strepitus

  • 5 strepitus

        strepitus ūs, m    [strepo], a confused noise, din, clash, crash, rustle, rattle, clatter, murmur: strepitus, fremitus, clamor tonitruum: ingens Valvarum, H.: rotarum, Cs.: neque decretum exaudiri prae strepitu et clamore poterat, L.: concursus hominum forique strepitus: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitūs, L.—Of music, a sound: citharae, H.: testudinis aureae, H.
    * * *
    noise, racket; sound; din, crash, uproar

    Latin-English dictionary > strepitus

  • 6 strepitus

    strepitus strepitus, us m шум

    Латинско-русский словарь > strepitus

  • 7 strepitus

    strepitus strepitus, us m грохот

    Латинско-русский словарь > strepitus

  • 8 strepitus

    ūs (редко Enn ī) m. [ strepo ]
    1)
    а) шум, гам, гул, грохот (rotarum Cs; fluminum C)
    б) ирон. трескотня ( sententiarum Pt)
    2) звучание, звук, звон (cithărae H; testudinis aureae H)

    Латинско-русский словарь > strepitus

  • 9 strepitus

    шум, стук, особ. во время судебных заседаний (1. 2 C. 3, 12); тк. разбирателство, следствие: strep. criminalis (1. 22 C. 9, 22. 1. 2 pr. C. Th. 9, 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > strepitus

  • 10 strepitus

    , us m
      шум, грохот

    Dictionary Latin-Russian new > strepitus

  • 11 crepitus

    crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.

    lateinisch-deutsches > crepitus

  • 12 crepitus

    crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln
    ————
    u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen
    ————
    für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepitus

  • 13 laedo

    laedo, ĕre, laesi, laesum - tr. - [st2]1 [-] heurter, froisser, endommager, gâter, nuire. [st2]2 [-] choquer, blesser, outrager, insulter, offenser. [st2]3 [-] faire du tort à, porter atteinte à. [st2]4 [-] affliger, incommoder, déranger, gêner. [st2]5 [-] charger (un accusé).    - frondes laedit hiems, Ov. F. 6, 150: l'hiver nuit aux feuilles.    - laedere aliquem vulnere, Ov. M. 4: blesser qqn.    - laedere (= elidere) collum zonā, Hor. O. 3: se pendre.    - laedere famam alicujus, Suet.: porter atteinte à la réputation de qqn.    - fidem laedere, Cic.: trahir sa foi.    - laedere ferrum, Virg.: ronger le fer (en parl. de la rouille).    - laedere ferrum, Ov.: émousser le fer (une pointe).    - si strepitus te laedit, Hor.: si le bruit te dérange.    - tua me infortunia laedunt, Hor. A. P. 103: tes malheurs m'affligeront.    - laesa majestas, Sen.: crime de lèse-majesté.    - res laesae, Sil.: désastre, adversité, revers.    - testis laedit Pisonem, Cic.: le témoin charge Pison.
    * * *
    laedo, ĕre, laesi, laesum - tr. - [st2]1 [-] heurter, froisser, endommager, gâter, nuire. [st2]2 [-] choquer, blesser, outrager, insulter, offenser. [st2]3 [-] faire du tort à, porter atteinte à. [st2]4 [-] affliger, incommoder, déranger, gêner. [st2]5 [-] charger (un accusé).    - frondes laedit hiems, Ov. F. 6, 150: l'hiver nuit aux feuilles.    - laedere aliquem vulnere, Ov. M. 4: blesser qqn.    - laedere (= elidere) collum zonā, Hor. O. 3: se pendre.    - laedere famam alicujus, Suet.: porter atteinte à la réputation de qqn.    - fidem laedere, Cic.: trahir sa foi.    - laedere ferrum, Virg.: ronger le fer (en parl. de la rouille).    - laedere ferrum, Ov.: émousser le fer (une pointe).    - si strepitus te laedit, Hor.: si le bruit te dérange.    - tua me infortunia laedunt, Hor. A. P. 103: tes malheurs m'affligeront.    - laesa majestas, Sen.: crime de lèse-majesté.    - res laesae, Sil.: désastre, adversité, revers.    - testis laedit Pisonem, Cic.: le témoin charge Pison.
    * * *
        Laedo, laedis, laesi, laesum, laedere. Blesser aucun de parolles et mesdire de luy. C'est aussi en toutes autres manieres luy nuire et faire tort, Offenser.
    \
        Laedere aliquem iniuria. Cic. Injurier.
    \
        Laedere famam alicuius. Cic. Blesser sa bonne renommee.
    \
        Laedere ferro. Plin. Couper, Inciser,
    \
        Laedere fidem. Caesar. Faulser sa foy.
    \
        Laedit me frigus. Virgil. Me nuist.
    \
        Laedere ludibrio. Q. Metellus Ciceroni. Moquer.
    \
        Nihil me laedit. Cic. Il ne me nuist en rien.
    \
        Laedi odore. Plin. Quand une senteur fait mal.
    \
        Laedere os alicui. Terent. Mesdire d'aucun en sa presence.

    Dictionarium latinogallicum > laedo

  • 14 consilesco

    cōn-silēsco, uī, —, ere [ sileo ]
    умолкать, замолкать Enn, Pl; утихать ( strepitus consilescit AG)

    Латинско-русский словарь > consilesco

  • 15 cymbalum

    ī n. (греч.) преим. pl.
    кимвал, муз. ударный инструмент ( cymbalorum strepĭtus L)
    c. mundi шутл. PMмировой болтун

    Латинско-русский словарь > cymbalum

  • 16 levis

    I lēvis, e
    1) гладкий, ровный (locus, corpuscula C); блестящий ( pocula V)
    2) безволосый ( crura J); безбородый (ora Tib; juventas H); лысый ( senex O)
    3) молодой, нежный (pectus, umeri V; frons V)
    4) щегольски одетый, изящный ( vir O)
    6) тёртый, мелко толчёный Scr, CC
    7) отделанный, плавный (oratio C; vox Q)
    II levis, e
    1) лёгкий, нетяжёлый ( pondus O)
    l. armatura Csлёгкое вооружение или C легковооружённые солдаты
    2) лёгкий, некрепкий ( vinum Su); нежный, удобоваримый ( cibus CC)
    3) спокойный, безмятежный (l. somnus H)
    4) лёгкий, сухой ( loca leviora et ideo salubriora Vr); чуть слышный ( strepĭtus O)
    5) быстрый, стремительный (venti O; equus VF); быстротечный ( hora O); проворный, скорый, ловкий (cursus Ph; cervus V; saltus, pollex O)
    6) тощий, нежирный (terra Vr, PM; humus QC)
    7) бестелесный, бесплотный
    8) небольшой, невысокий ( tumulus T); лёгкий, ничтожный, маловажный, незначительный (causa C, Cs; periculum Cs; dolor C; proelium Cs)
    in levi habere T — считать безделицей, пренебрегать
    9) простой, дешёвый ( metalla Sen)
    10) неимущий (l. pauper H)
    12) непроверенный, пустой (auditio Cs; spes H): легкомысленный, ветреный (homo C; carmen T; Musa O); поверхностный ( sententia Ter); непостоянный, ненадёжный, изменчивый (amicitia C; l. ac fallax C)

    Латинско-русский словарь > levis

  • 17 mas

    I mās, maris adj.
    1) мужской, мужского пола (dii C; homines Pl; bestiae C)
    2) перен. мужественный, могучий ( animus H); мощный ( strepitus Pers)
    II mās, maris m.
    1) мужчина Pl etc.; самец C
    2) мальчик, сын O etc.

    Латинско-русский словарь > mas

  • 18 noctivagus

    nocti-vagus, a, um
    бродящий по ночам (faces caeli Lcr; strepitus Lcr; currus, sc. Phoebes V)

    Латинско-русский словарь > noctivagus

  • 19 obsibilo

    ob-sībilo, —, —, īre
    свистеть, шелестеть

    Латинско-русский словарь > obsibilo

  • 20 rota

    ae f.
    1) колесо ( rotarum strepĭtus C); диск (solis r. Lcr, Ap)
    2) (тж. r. figularis Pl, figuli Sen и figulīna CA) гончарный круг Tib, H
    3) поэт. колесница, повозка, экипаж ( pedibus rotāve O)
    5) каток, вал
    subjectis rotis T, Vtr etc. — подложив катки, на катках
    6) ( на состязаниях) круг, оборот, объезд (septĭma r. Prp)
    7)
    а) смена, превратность, переменчивость (r. fortunae C; vinceris aut vincis, haec in amore r. est Prp)
    б)

    Латинско-русский словарь > rota

См. также в других словарях:

  • Strepĭtus — (lat.), das Geräusch, Getöse. S. aurĭum, das Ohrenklingen. S. respiratorĭus, Athemgeräusch durch die Auscultation wahrnehmbar …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Strepitus — Stre̱pitus [aus lat. strepitus = verworrenes Geräusch, Getöse] m; , [ßtré̱pitu̱ß]: knarrendes Geräusch. Stre̱pitus uteri̱nus: in der zweiten Schwangerschaftshälfte über der Gebärmutter auskultierbares Geräusch, hervorgerufen durch den Blutstrom… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • STREPITUS Obscoenus — apud Petronium, Graece πορδὴ et ἀποπορδὴ, Alex. Aphrodis. l. 1. Problem. 164. inter Aegyptiorum olim σεβάσματα. Minucius Fel. de iis, Non Serapidem magis, quam Strepitus per pudenda corporis expressos contremiscunt. Ubi liceat usurpare, quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • strepitus — Rarely used term for a noise, usually an auscultatory sound. [L.] * * * strep·i·tus (strepґĭ təs) [L.] a noise; a sound heard on auscultation …   Medical dictionary

  • Strepitus — Larm …   Danske encyklopædi

  • strepitus judicialis — /strepatas juwdishiyeylas/ Turbulent conduct in a court of justice …   Black's law dictionary

  • Theridion strepitus — Taxobox name = Theridion strepitus image caption = image width = 250px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae subordo = Araneomorphae familia = Theridiidae genus = Theridion species = T. strepitus binomial =… …   Wikipedia

  • Theridion strepitus — Theridion strepitus …   Wikipédia en Français

  • forensis strepitus — /fo renˈsis strepˈi təs or tŭs/ (Latin) The clamour of the forum …   Useful english dictionary

  • estrépito — (Del lat. strepitus < strepere, hacer ruido.) ► sustantivo masculino 1 Ruido muy fuerte: ■ nos despertó un gran estrépito que procedía de la calle. SINÓNIMO estruendo 2 Ostentación o exageración con que se hace una cosa: ■ le encanta bailar… …   Enciclopedia Universal

  • ALAPISTa — apud Arnobium l. 7. mimus est ac ludio; cuiusmodi homines, ludis comoediisque exactis, sibi invicem alapas infligebant, ut spectatores ad risum commoverent. Unde Alapistarum strepitus apud Arnobium; ita enim restituit Scaliger pro solapitarum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»