-
1 strepitus
strĕpĭtus, ūs ( gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. [strepo].I.Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.:II.strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus,
Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.):fluminum,
Cic. Leg. 1, 7, 21:strepitu nullo clam reserare fores,
Tib. 1, 8, 60; so,ingens valvarum,
Hor. S. 2, 6, 112:audis quo strepitu janua remugiat,
id. C. 3, 10, 5:rotarum,
Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7:obscenus, i. e. ventris,
Petr. 117 et saep.:comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore,
Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2):inde fragore gravi strepitus loca terret,
Ov. M. 11, 365:prae strepitu et clamore,
Liv. 2, 27, 8:magno cum strepitu ac tumultu castris egressi,
Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1:concursus hominum forique strepitus,
id. Brut. 92, 317:Romae,
Hor. C. 3, 29, 12:inter strepitum tot bellorum,
Liv. 4, 1, 5; cf.:sententiarum vanissimus strepitus,
Petr. 1, 2.—In plur.:canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus,
Liv. 5, 47, 3:vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti,
id. 39, 15, 9.—Poet., transf., a (measured, regular) sound:citharae,
Hor. Ep. 1, 2, 31:testudinis aureae,
id. C. 4, 3, 18:tibicinae,
id. Ep. 1, 14, 26. -
2 strepitus
strĕpĭtŭs, ūs, m. [st2]1 [-] son, bruit. [st2]2 [-] bruit de voix, vacarme, brouhaha, tumulte. [st2]3 [-] bruit cadencé, son (de la lyre), accents. [st2]4 [-] Quint. fracas, pompe (du style).* * *strĕpĭtŭs, ūs, m. [st2]1 [-] son, bruit. [st2]2 [-] bruit de voix, vacarme, brouhaha, tumulte. [st2]3 [-] bruit cadencé, son (de la lyre), accents. [st2]4 [-] Quint. fracas, pompe (du style).* * *Strepitus, huius strepitus, pen. cor. Cic. Trepinement, Bruit qu'on fait des pieds quand on chemine, ou des mains.\Strepitus arboris. Plin. Criquement.\Dulcis strepitus aureae testudinis. Horat. Le doulx son d'un luc ou harpe.\Haurire strepitum. Virg. Ouir le bruit.\Strepitus. Quintil. La bande et compaignie ou suite de quelque grand seigneur. -
3 strepitus
strepitus, ūs, m. (strepo), I) jedes verworrene, wilde Geräusch, Getöse, Lärm, Rasseln, Rauschen, Knallen, Klirren usw., Plaut., Cic. u.a.: rotarum, Caes.: fluminum, Cic.: valvarum, Hor.: molarum, Enn.: telorum, Tac.: saevi belli, Lucan.: pedum, Tibull.: non strepitu, sed clamore, Cic.: inter strepitum tot bellorum, Liv.: labiorum in se collisorum (= poppysma), Schol. Iuven.: sententiarum vanissimus strepitus, Petron.: strepitus obscenus, ein Furz, Petron. – Plur., strepitus nocturni, Liv.: strepitus clamoresque, Liv.: strepitus per pudenda corporis expressi, Min. Fel. – II) poet. übtr., das geregelte Tönen eines Musikinstrumentes, der Klang, das Rauschen, citharae, Hor.: tibicinae, Hor. – / heterokl. Genet. Sing. strepiti, Enn. fr. scen. 157.
-
4 strepitus
strepitus, ūs, m. (strepo), I) jedes verworrene, wilde Geräusch, Getöse, Lärm, Rasseln, Rauschen, Knallen, Klirren usw., Plaut., Cic. u.a.: rotarum, Caes.: fluminum, Cic.: valvarum, Hor.: molarum, Enn.: telorum, Tac.: saevi belli, Lucan.: pedum, Tibull.: non strepitu, sed clamore, Cic.: inter strepitum tot bellorum, Liv.: labiorum in se collisorum (= poppysma), Schol. Iuven.: sententiarum vanissimus strepitus, Petron.: strepitus obscenus, ein Furz, Petron. – Plur., strepitus nocturni, Liv.: strepitus clamoresque, Liv.: strepitus per pudenda corporis expressi, Min. Fel. – II) poet. übtr., das geregelte Tönen eines Musikinstrumentes, der Klang, das Rauschen, citharae, Hor.: tibicinae, Hor. – ⇒ heterokl. Genet. Sing. strepiti, Enn. fr. scen. 157.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > strepitus
-
5 strepitus
strepitus ūs, m [strepo], a confused noise, din, clash, crash, rustle, rattle, clatter, murmur: strepitus, fremitus, clamor tonitruum: ingens Valvarum, H.: rotarum, Cs.: neque decretum exaudiri prae strepitu et clamore poterat, L.: concursus hominum forique strepitus: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitūs, L.—Of music, a sound: citharae, H.: testudinis aureae, H.* * *noise, racket; sound; din, crash, uproar -
6 strepitus
strepitus strepitus, us m шум -
7 strepitus
strepitus strepitus, us m грохот -
8 strepitus
1)а) шум, гам, гул, грохот (rotarum Cs; fluminum C)б) ирон. трескотня ( sententiarum Pt)2) звучание, звук, звон (cithărae H; testudinis aureae H) -
9 strepitus
шум, стук, особ. во время судебных заседаний (1. 2 C. 3, 12); тк. разбирателство, следствие: strep. criminalis (1. 22 C. 9, 22. 1. 2 pr. C. Th. 9, 19).Латинско-русский словарь к источникам римского права > strepitus
-
10 strepitus
, us mшум, грохот -
11 crepitus
crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.
-
12 crepitus
crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln————u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen————für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepitus
-
13 laedo
laedo, ĕre, laesi, laesum - tr. - [st2]1 [-] heurter, froisser, endommager, gâter, nuire. [st2]2 [-] choquer, blesser, outrager, insulter, offenser. [st2]3 [-] faire du tort à, porter atteinte à. [st2]4 [-] affliger, incommoder, déranger, gêner. [st2]5 [-] charger (un accusé). - frondes laedit hiems, Ov. F. 6, 150: l'hiver nuit aux feuilles. - laedere aliquem vulnere, Ov. M. 4: blesser qqn. - laedere (= elidere) collum zonā, Hor. O. 3: se pendre. - laedere famam alicujus, Suet.: porter atteinte à la réputation de qqn. - fidem laedere, Cic.: trahir sa foi. - laedere ferrum, Virg.: ronger le fer (en parl. de la rouille). - laedere ferrum, Ov.: émousser le fer (une pointe). - si strepitus te laedit, Hor.: si le bruit te dérange. - tua me infortunia laedunt, Hor. A. P. 103: tes malheurs m'affligeront. - laesa majestas, Sen.: crime de lèse-majesté. - res laesae, Sil.: désastre, adversité, revers. - testis laedit Pisonem, Cic.: le témoin charge Pison.* * *laedo, ĕre, laesi, laesum - tr. - [st2]1 [-] heurter, froisser, endommager, gâter, nuire. [st2]2 [-] choquer, blesser, outrager, insulter, offenser. [st2]3 [-] faire du tort à, porter atteinte à. [st2]4 [-] affliger, incommoder, déranger, gêner. [st2]5 [-] charger (un accusé). - frondes laedit hiems, Ov. F. 6, 150: l'hiver nuit aux feuilles. - laedere aliquem vulnere, Ov. M. 4: blesser qqn. - laedere (= elidere) collum zonā, Hor. O. 3: se pendre. - laedere famam alicujus, Suet.: porter atteinte à la réputation de qqn. - fidem laedere, Cic.: trahir sa foi. - laedere ferrum, Virg.: ronger le fer (en parl. de la rouille). - laedere ferrum, Ov.: émousser le fer (une pointe). - si strepitus te laedit, Hor.: si le bruit te dérange. - tua me infortunia laedunt, Hor. A. P. 103: tes malheurs m'affligeront. - laesa majestas, Sen.: crime de lèse-majesté. - res laesae, Sil.: désastre, adversité, revers. - testis laedit Pisonem, Cic.: le témoin charge Pison.* * *Laedo, laedis, laesi, laesum, laedere. Blesser aucun de parolles et mesdire de luy. C'est aussi en toutes autres manieres luy nuire et faire tort, Offenser.\Laedere aliquem iniuria. Cic. Injurier.\Laedere famam alicuius. Cic. Blesser sa bonne renommee.\Laedere ferro. Plin. Couper, Inciser,\Laedere fidem. Caesar. Faulser sa foy.\Laedit me frigus. Virgil. Me nuist.\Laedere ludibrio. Q. Metellus Ciceroni. Moquer.\Nihil me laedit. Cic. Il ne me nuist en rien.\Laedi odore. Plin. Quand une senteur fait mal.\Laedere os alicui. Terent. Mesdire d'aucun en sa presence. -
14 consilesco
cōn-silēsco, uī, —, ere [ sileo ]умолкать, замолкать Enn, Pl; утихать ( strepitus consilescit AG) -
15 cymbalum
ī n. (греч.) преим. pl.кимвал, муз. ударный инструмент ( cymbalorum strepĭtus L)c. mundi шутл. PM — мировой болтун -
16 levis
I lēvis, e1) гладкий, ровный (locus, corpuscula C); блестящий ( pocula V)2) безволосый ( crura J); безбородый (ora Tib; juventas H); лысый ( senex O)3) молодой, нежный (pectus, umeri V; frons V)4) щегольски одетый, изящный ( vir O)6) тёртый, мелко толчёный Scr, CC7) отделанный, плавный (oratio C; vox Q)II levis, e1) лёгкий, нетяжёлый ( pondus O)l. armatura Cs — лёгкое вооружение или C легковооружённые солдаты3) спокойный, безмятежный (l. somnus H)4) лёгкий, сухой ( loca leviora et ideo salubriora Vr); чуть слышный ( strepĭtus O)5) быстрый, стремительный (venti O; equus VF); быстротечный ( hora O); проворный, скорый, ловкий (cursus Ph; cervus V; saltus, pollex O)6) тощий, нежирный (terra Vr, PM; humus QC)7) бестелесный, бесплотный8) небольшой, невысокий ( tumulus T); лёгкий, ничтожный, маловажный, незначительный (causa C, Cs; periculum Cs; dolor C; proelium Cs)in levi habere T — считать безделицей, пренебрегатьei pecunia levissima est C — он меньше всего значения придаёт деньгам9) простой, дешёвый ( metalla Sen)10) неимущий (l. pauper H)11) нетягостный ( exsilium Su)12) непроверенный, пустой (auditio Cs; spes H): легкомысленный, ветреный (homo C; carmen T; Musa O); поверхностный ( sententia Ter); непостоянный, ненадёжный, изменчивый (amicitia C; l. ac fallax C) -
17 mas
I mās, maris adj.1) мужской, мужского пола (dii C; homines Pl; bestiae C)māle m. Ctl — изнеженныйII mās, maris m.1) мужчина Pl etc.; самец C2) мальчик, сын O etc. -
18 noctivagus
nocti-vagus, a, umбродящий по ночам (faces caeli Lcr; strepitus Lcr; currus, sc. Phoebes V) -
19 obsibilo
ob-sībilo, —, —, īreсвистеть, шелестеть -
20 rota
ae f.1) колесо ( rotarum strepĭtus C); диск (solis r. Lcr, Ap)3) поэт. колесница, повозка, экипаж ( pedibus rotāve O)r. Luciferi Tib — колесница солнца4) колесо ( орудие пытки) ( in rotam ascendere C)5) каток, валsubjectis rotis T, Vtr etc. — подложив катки, на катках6) ( на состязаниях) круг, оборот, объезд (septĭma r. Prp)7)а) смена, превратность, переменчивость (r. fortunae C; vinceris aut vincis, haec in amore r. est Prp)б)
См. также в других словарях:
Strepĭtus — (lat.), das Geräusch, Getöse. S. aurĭum, das Ohrenklingen. S. respiratorĭus, Athemgeräusch durch die Auscultation wahrnehmbar … Pierer's Universal-Lexikon
Strepitus — Stre̱pitus [aus lat. strepitus = verworrenes Geräusch, Getöse] m; , [ßtré̱pitu̱ß]: knarrendes Geräusch. Stre̱pitus uteri̱nus: in der zweiten Schwangerschaftshälfte über der Gebärmutter auskultierbares Geräusch, hervorgerufen durch den Blutstrom… … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
STREPITUS Obscoenus — apud Petronium, Graece πορδὴ et ἀποπορδὴ, Alex. Aphrodis. l. 1. Problem. 164. inter Aegyptiorum olim σεβάσματα. Minucius Fel. de iis, Non Serapidem magis, quam Strepitus per pudenda corporis expressos contremiscunt. Ubi liceat usurpare, quod… … Hofmann J. Lexicon universale
strepitus — Rarely used term for a noise, usually an auscultatory sound. [L.] * * * strep·i·tus (strepґĭ təs) [L.] a noise; a sound heard on auscultation … Medical dictionary
Strepitus — Larm … Danske encyklopædi
strepitus judicialis — /strepatas juwdishiyeylas/ Turbulent conduct in a court of justice … Black's law dictionary
Theridion strepitus — Taxobox name = Theridion strepitus image caption = image width = 250px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae subordo = Araneomorphae familia = Theridiidae genus = Theridion species = T. strepitus binomial =… … Wikipedia
Theridion strepitus — Theridion strepitus … Wikipédia en Français
forensis strepitus — /fo renˈsis strepˈi təs or tŭs/ (Latin) The clamour of the forum … Useful english dictionary
estrépito — (Del lat. strepitus < strepere, hacer ruido.) ► sustantivo masculino 1 Ruido muy fuerte: ■ nos despertó un gran estrépito que procedía de la calle. SINÓNIMO estruendo 2 Ostentación o exageración con que se hace una cosa: ■ le encanta bailar… … Enciclopedia Universal
ALAPISTa — apud Arnobium l. 7. mimus est ac ludio; cuiusmodi homines, ludis comoediisque exactis, sibi invicem alapas infligebant, ut spectatores ad risum commoverent. Unde Alapistarum strepitus apud Arnobium; ita enim restituit Scaliger pro solapitarum… … Hofmann J. Lexicon universale