sprawowanie

См. также в других словарях:

• sprawowanie — n I 1. rzecz. od sprawować. 2. to samo, co sprawowanie się Mieć piątkę ze sprawowania. Wzorowe, nienaganne sprawowanie. sprawowanie się rzecz. od sprawować się …   Słownik języka polskiego

• dyrekcja — ż I, DCMs. dyrekcjacji; lm D. dyrekcjacji (dyrekcjacyj) 1. «kierownictwo, zarząd instytucji, przedsiębiorstwa, zakładu naukowego, na którego czele stoi dyrektor» Dyrekcja kopalni. Zarządzenie dyrekcji. 2. «zarząd okręgu administracyjnego… …   Słownik języka polskiego

• jałmużnictwo — n III, Ms. jałmużnictwowie, blm przestarz. «dawanie jałmużny; branie jałmużny; sprawowanie czynności jałmużnika» …   Słownik języka polskiego

• kuratorstwo — n III, Ms. kuratorstwowie; lm D. kuratorstwoorstw «urząd, stanowisko, godność kuratora; sprawowanie opieki nad kimś, nad czymś» Kuratorstwo sądowe …   Słownik języka polskiego

• marszałek — m III, D. marszałekłka, N. marszałekłkiem; lm M. marszałekłkowie, DB. marszałekłków 1. «najwyższy stopień wojskowy w armiach niektórych państw; osoba mająca ten stopień» Marszałek Polski, Związku Radzieckiego, Francji. ∆ Marszałek sejmu… …   Słownik języka polskiego

• nadzór — [wym. nad zór] m IV, D. nadzórzoru, Ms. nadzórzorze, blm 1. «nadzorowanie, kontrolowanie, pilnowanie kogoś lub czegoś; opieka, kontrola» Nadzór budowlany, inwestorski. Ścisły, specjalny nadzór. Mieć, roztaczać, rozciągać, sprawować nadzór nad… …   Słownik języka polskiego

• nienaganny — «nie dający powodu do nagany, do jakiegokolwiek zarzutu, wzorowy» Nienaganna francuszczyzna. Nienaganne sprawowanie, postępowanie. Obrus o nienagannej bieli …   Słownik języka polskiego

• obyczajowość — ż V, DCMs. obyczajowośćści, blm 1. «ogół powszechnie przyjętych, uświęconych tradycją obyczajów właściwych danemu środowisku» Obyczajowość staropolska, wschodnia. 2. «prowadzenie się, sprawowanie, moralność; sposób zachowania się, maniery,… …   Słownik języka polskiego

• panowanie — n I 1. rzecz. od panować. 2. «najwyższa władza, zwłaszcza w państwie o ustroju monarchicznym, zwierzchnictwo, rządy; sprawowanie rządów w kraju; okres sprawowania rządów przez panującego» Samowładne, okrutne panowanie. Zdobyć, objąć panowanie.… …   Słownik języka polskiego

• partia — ż I, DCMs. partiatii; lm D. partiatii (partiatyj) 1. «organizacja społeczna jednocząca swoich członków na podstawie programu politycznego (doktryny, ideologii) wyrażającego interesy określonych grup (klas, warstw) społecznych i dążąca do… …   Słownik języka polskiego

• patronat — m IV, D. u, Ms. patronatacie; lm M. y 1. «roztoczenie, sprawowanie opieki nad kimś albo nad czymś; protektorat» Patronat młodzieży nad budownictwem. Objąć, sprawować nad kimś, nad czymś patronat. Być, znajdować się pod czyimś patronatem. 2. hist …   Słownik języka polskiego