-
1 spadkodawca
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spadkodawca
-
2 spadkodawca
сущ.• завещатель* * *spadkodawc|a♂, мн. Р. \spadkodawcay, РВ. \spadkodawcaów завещатель, наследодатель* * *м, мн Р spadkodawcy, РВ spadkodawcówзавеща́тель, наследода́тель -
3 spadkodawca
testateur -
4 spadkodawca
[спадкодавца]m -
5 spadkodawca
ч заповідач -
6 наследодатель
-
7 testateur
spadkodawca -
8 завещатель
сущ.• spadkodawca• testator* * *spadkodawca, testator -
9 спадкодавець
spadkodawec'ч. -
10 Erblasser
Erblasser m ( Erblasserin f) spadkodawca m (-czyni) -
11 Erblasserin
Erblasser m ( Erblasserin f) spadkodawca m (-czyni) -
12 Erblasser
Erblasser(in) ['ɛrplasɐ] <-s, -> m(f)
См. также в других словарях:
spadkodawca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. spadkodawcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto pozostawia po sobie spadek {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spadkodawca — m odm. jak ż II, DCMs. spadkodawcacy; lm M. spadkodawcacy, DB. spadkodawcaców praw. «osoba pozostawiająca spadek» Testament spadkodawcy … Słownik języka polskiego
wola — 1. Człowiek (ludzie) dobrej woli «o kimś, kto ma dobre zamiary, kto pragnie pomóc innym»: (...) los przytuliska jest w rękach ludzi dobrej woli, którzy mogą i chcą pomóc bezdomnym zwierzętom. SN 04/01/1999. 2. przestarz. Czuć, poczuć wolę bożą… … Słownik frazeologiczny
spadkodawczyni — ż I, DCMs. spadkodawczynini, B. spadkodawczyninię; lm D. spadkodawczyniyń forma ż. od spadkodawca … Słownik języka polskiego
testament — m IV, D. u, Ms. testamentncie; lm M. y «akt prawny, za pomocą którego spadkodawca rozporządza własnym majątkiem na wypadek swej śmierci» Testament rodziców. Otworzyć, obalić testament. Sporządzić testament. Zapisać coś komuś w testamencie. Zmarły … Słownik języka polskiego
ustanowić — dk VIa, ustanowićwię, ustanowićwisz, ustanowićnów, ustanowićwił, ustanowićwiony ustanawiać ndk I, ustanowićam, ustanowićasz, ustanowićają, ustanowićaj, ustanowićał, ustanowićany 1. «uczynić coś obowiązującym urzędowo, oficjalnie, wprowadzić w… … Słownik języka polskiego
ustny — 1. «dotyczący ust, znajdujący się w ustach, powstający w ustach» Otwór ustny. ∆ Jama ustna «otwór w twarzy człowieka wiodący do początkowego odcinka przewodu pokarmowego i oddechowego» ∆ Harmonijka ustna «instrument muzyczny w kształcie podłużnej … Słownik języka polskiego
testament — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. testamentncie {{/stl 8}}{{stl 7}} jednostronny, odwołalny akt prawny, za pomocą którego spadkodawca rozporządza własnym majątkiem na wypadek swej śmierci oraz wyraża swą ostatnią wolę : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
testator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. testatororze; lm M. testatororzy || owie, praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba rozporządzająca w testamencie swym majątkiem, sporządzająca testament; spadkodawca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podpis testatora. <łac.>… … Langenscheidt Polski wyjaśnień