Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

simulatus

  • 1 simulatus

    simulātus, a, um part. passé de simulo. [st2]1 [-] assimilé, qui ressemble à, semblable à. [st2]2 [-] imité, représenté. [st2]3 [-] feint, contrefait.
    * * *
    simulātus, a, um part. passé de simulo. [st2]1 [-] assimilé, qui ressemble à, semblable à. [st2]2 [-] imité, représenté. [st2]3 [-] feint, contrefait.
    * * *
        Simulatus, pen. prod. Aliud nomen ex participio: vt Dolor simulatus. Lucan. Fainct, Simulé.

    Dictionarium latinogallicum > simulatus

  • 2 simulatus

    simulatus simulatus, a, um мнимый

    Латинско-русский словарь > simulatus

  • 3 simulatus

    simulatus simulatus, a, um притворный

    Латинско-русский словарь > simulatus

  • 4 simulatus

    simulatus simulatus, a, um лицемерный

    Латинско-русский словарь > simulatus

  • 5 simulatus

    simulātus, a, um, s. simulo.

    lateinisch-deutsches > simulatus

  • 6 simulatus

    simulātus, a, um, s. simulo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > simulatus

  • 7 simulatus

    1. simulātus, a, um
    pan. pf. к simulo
    2. adj.
    1) притворный, лицемерный (lacrimae L; amicitia Cs, Nep; verba V)
    simulatā mente V — притворно, неискренно
    latĭces simulati fontis Averni V — вода, зачерпнутая якобы из Авернского источника

    Латинско-русский словарь > simulatus

  • 8 Habromys simulatus

    2. RUS
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Habromys simulatus

  • 9 Притворный

    - simulatus; assimulatus; assimulaticius; falsus (lacrimula; gaudium); fictus; personatus; theatralis (humanitas);

    • притворное и далёкое от естественного - affectata et parum naturalia;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Притворный

  • 10 affektieren

    affektieren, I) v. tr.:simulare (erheucheln). – mentiri (erlügen). – imitari (nachahmen, sich etw. zu geben suchen, was man nicht hat). – ostentare. iactare. prae se ferre (zur Schau tragen). – de industria consectari alqd (geflissentlich etwas anzunehmen suchen, z. B. vitium). – II) v. intr. im Gehen a., *mollius incedere (geziert u. weichlich); magnifice incedere (mit wichtig tuender Miene). – im Sprechen a., putide (überladen), inepte (übertrieben) dicere od. loqui: im Schreiben a., *puditius scribere. Affektieren, das, simu latio (Erheuchelung, z. B. industriae). – imitatio (Nachahmung, z. B. gravitatis). – ostentatio (zur Schau Tragung, z. B. doloris). affektiert, a) v. Pers.: ineptus (im allg.). – delicatus (süßlich im Benehmen). – mollis (in der Haltung des Körpers, im Gange etc., weichlich, unmännlich). – molestus (durch Übertreibungen in einzelnen Kleinigkeiten peinlich, gezwungen im Ausdruck, Ggstz. simplex). – a. sein, s. affektieren no. II. – b) v. Lebl.: quaesitus (gesucht). – simulatus (erheuchelt). – imitatione simulatus (durch Nachahmung erheuchelt). – imitatus (nachgeahmt). – mentitus (erlogen; alle diese im Ggstz. zu verus). – ascitus (von andern angenommen, nicht natürlich, Ggstz. nativus). – mollis (weichlich, unmännlich. in bezug auf Haltung u. Bewegung des Körpers). [67] putidus (überladen. v. der Ausdrucksweise). – molestus (durch Übertreibung in einzelnen Kleinigkeiten peinlich, v. der Darstellung, Ggstz. simplex). – verb. molestus et putidus. – a. Gang, mollior incessus: a. Schmerz, ostentatio doloris.Adv.moleste; putide; inepte (alle z. B. sprechen, dicere od. loqui).

    deutsch-lateinisches > affektieren

  • 11 gleisnerisch

    gleisnerisch, fucatus. fucosus (durch äußeren Schein täuschend). – simulatus (erheuchelt; diese drei z.B. von der Freundschaft, letzteres auch von Worten, z.B. von einer Lobrede, laudatio). – fictus (verstellt, z.B. vultus); verb. fictus et simulatus. – blandus (schmeichlerisch, freundlich, aber nicht aufrichtig, z.B. Worte, Rede, Zunge, Freund). – Adv.fucatā specie (vom äußeren Schein). – vultu ficto (mit verstellter Miene).

    deutsch-lateinisches > gleisnerisch

  • 12 heuchlerisch

    heuchlerisch, a) v. Lebl.: simulatus (verstellt). – fictus (fälschlich angenommen, erlogen); auch verb. fictus et simulatus; fictus simulatusque.Adv.simulate; ficte; verb. ficte et simulate. – b) v. Pers., s. Heuchler.

    deutsch-lateinisches > heuchlerisch

  • 13 scheinbar

    scheinbar, simulatus. fictus. verb. fictus et simulatus (nur zum Schein angenommen). – opinatus (nur in der Einbildung vorhanden). – fucatus. fucosus (durch die schöne Außenseite täuschend, aber nicht echt). – eine sch. Aussöhnung, gratia ficte reconciliata: der sch. Vorteil, species utilitatis; ea quae videtur utilitas, neque est: sch. Tugenden, vitia, quae virtutem videntur imitari: sch. Furcht, simulatio timoris. Adv.simulate: ficte; ficte et simulate (s. »zum Scheine« unter »Schein no. I, B« die andern Wendungen); auch in speciem. per speciem; specie; u. primā specie (dem ersten Anschein nach, z.B. magnificus).

    deutsch-lateinisches > scheinbar

  • 14 simulo

    āvī, ātum, āre [ similis ]
    1) делать похожим, уподоблять (aliquid alicui rei V etc.)
    Minerva simulata Mentori C — Минерва, принявшая вид Ментора
    2) изображать, воспроизводить, представлять (cupressum H; vultum alicujus H); подражать (s. Catonem H)
    3) притвориться, прикидываться, симулировать (in amicitiā nihil fictum est, nihil simulatum C)
    nec simulatum quidquam potest esse diurnum C — никакое притворство не может продолжаться долго. — см. тж. simulatus

    Латинско-русский словарь > simulo

  • 15 pavor

    pavor, ōris, m. (paveo), I) das Zittern, Beben vor Furcht, Erwartung, Freude usw., die Beklemmung, a) im üblen Sinne, die Angst, Furcht, das Entsetzen, Cic. u.a.: caecus, Tac.: inconsultus, Liv.: simulatus (Ggstz. verus), Liv.: pulsans, die (vor Erwartung) klopfende Angst, das ängstlich gespannte Klopfen, Verg.: pavorem facere (v. einem Umstand), Liv.: alci pavorem inicere, incutere, Liv.: pavorem sedare, Liv.: pavorem offundere incompositis, Liv.: pavor est, pavor alqm capit, m. folg. ne (daß) u. Konj., Liv. – Plur. pavores, Plin. 28, 98 u.a. Tac. hist. 2, 76 u. 4, 38. Lucan. 1, 521. Val. Flacc. 7, 147. – b) im guten Sinne, α) das erwartungsvolle, freudige Beben, Verg. und Sil. – β) die religiöse Furcht, Ehrfurcht, Scheu, priscus, Sil. 3, 690: venerabilis, Auson. grat. act. 1. § 2. – II) personif., Pavor, als Gottheit, Liv. 1, 27, 7. Val. Flacc. 1, 799: Plur., Arnob. 1, 28. – / Archaist. Nbf. pavōs, ōris, m., Naev. tr. 45. Pacuv. tr. 82 (aus Cic. or. 155).

    lateinisch-deutsches > pavor

  • 16 simulate

    simulātē, Adv. (simulatus v. simulo), zum Scheine, mit Verstellung, Cic. Rabir. Post. 33; de off. 3, 68: Ggstz. vere, Cic. in Pis. 27: Ggstz. ex animo, Cic. de nat. deor. 2, 168: verb. ficte et simulate, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 4. § 13. – Compar., simulatius exit proditionis opus, Petron. poët. fr. 28, 4.

    lateinisch-deutsches > simulate

  • 17 simulato

    simulātō, Adv. (simulatus), zum Scheine, in mimicis adulteriis ea quae solent sim. fieri effici ad verum iussit, Lampr. Heliog. 25, 4: tum sim. ferunt persecutionem se debere criminibus, Ennod. apol. pro synod. p. 298, 17 Engelbr.

    lateinisch-deutsches > simulato

  • 18 simulo

    simulo, āvī, ātum, āre (similis), ähnlich machen, I) eig.: A) im allg.: simulata magnis Pergama, Verg.: Minerva simulata Mentori, die die Gestalt des Mentor angenommen, Cic. – B) insbes.: 1) = abbilden, darstellen, cupressum, Hor.: aera Alexandri vultum simulantia, Hor.: m. folg. Acc. u. Infin., percussam sua simulat de cuspide terram edere fetum, stellt dar, wie das Land usw., Ov. met. 6, 80. – 2) = nachahmen, nimbos, Verg.: Catonem, Hor. – II) übtr., etwas zum Scheine äußern od. vorgeben, sich den Anschein von etwas geben, sich stellen, als ob usw., mortem, Ter. u. Cic.: gaudia vultu, Ov.: lacrimas, Ov.: negotia, mit Verstellung, mit Schlauheit seine Geschäfte führen, Sall.: simulabat aegrum, stellte sich krank, spielte die Rolle eines Kranken, Liv.: so auch simula sanum, Ov.: aliud agentes, aliud simulantes, Cic.: m. dopp. Akk., per ambitionem sese probos simulare, Sall. Iug. 85, 9: praegravem aut delumbem sese simulans, Plin. 10, 103. – m. folg. Acc. u. Infin. (deutsch zuw. durch »angeblich, vorgeblich, anscheinend, scheinbar«), simulat se aegrotare, stellt sich krank, Cic.: simulavit se furere, Cic.: se Tarentum proficisci simulavit, Cic.: manere iis bellum, quod positum simuletur, der angeblich beigelegt sei, Liv.: schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur, Quint. – poet. m. folg. bl. Infin., simulat Iove natus abire, Ov. met. 2, 697: simulatque gradu discedere verso, ibid. 4, 338. – m. quasi, verum quasi affuerim tamen simulabo, Plaut.: quod illa autem simulet quasi gravedo profluat, Plaut. – absol., cur simulat? warum verstellt er sich? Ter.: non sui commodi causā simulare, Cic.: simulandi gratiā vineas agere, Sall.: si simulasse vocat crimen, simulavimus ambo, Ov. – unpers., quid est quod amplius simuletur? Ter. heaut. 901. – Abl. absol. simulātō (unter dem Vorgeben) m. folg. quod (daß) u. Konj., Dict. 2, 15. Heges. 5, 38. – Bes. Partiz. simulātus, a, um, scheinbar, nur den Schein habend, erheuchelt (Ggstz. verus), lacrimae, Liv.: amicitia, Nep.: sedulitas, Cic.: falsa ista et simulata (angeblich) emptio, Cic.: verba, Verg.: nec simulatum quicquam potest esse diurnum, keine Vorspiegelung (kein Blendwerk) kann sich lange halten, Cic.

    lateinisch-deutsches > simulo

  • 19 verus

    vērus, a, um (altirisch fīr, ahd. wār, wahr, wārjan, bewähren, als wahr dartun), I) wahr, in der Wahrheit od. Wirklichkeit begründet, wirklich, echt, treffend (Ggstz. fictus, simulatus, falsus), 1) im allg.: denarius (Ggstz. falsus, adulterinus), oracula (Ggstz. falsa), Cic.: crimina (Ggstz. falsa), Ov.: gloria, Cic.: timor, wirklich, wahr, gegründet, Cic.: amicus, Cic.: vita, auf richtigen Grundsätzen beruhendes, Ter.: hoc verbum verum erit, es ist und bleibt ein wahres Wort, Ter.: res verior, Cic.: causa verissima, Cic. – si verum est (wenn es Tatsache ist), quod nemo negat, ut etc., Nep. Hann. 1. § 1 (vgl. no. II). – subst., vērum, ī, n., das Wahre, Wirkliche, die Wirklichkeit, die Wahrheit (Ggstz. falsum, mendacium), verum scire, Cic.: dic mihi verum, Cic.: si verum quaeris, Cic.: cupiditas veri videndi, Cic.: in vero esse, auf Wahrheit beruhen, wahr sein, Eccl. (s. Bünem. Lact. 1, 17, 1): ex vero, der Wahrheit gemäß, in Wahrheit, Ov. – 2) insbes., echt, gerade, unverstellt, aufrichtig, vultus, Ter.: animus (Sinn), affectus (Empfindung, Gefühl), Tac. – II) übtr.: A) in der Vernunft od. Moral begründet, vernunftgemäß, vernünftig, recht, gehörig, billig, lex, Cic.: causa, die richtige, d.i. gute u. gerechte Sache, Cic.: verissima scientia, Hirt. b.G. – dah. verum est, es ist begründet, vernünftig, billig, α) m. folg. Acc. u. Infin. (vgl. Drak. Liv. 2, 48, 2) negat verum esse allici beneficio benevolentiam, Cic.: verum esse agrum habere eos, quorum sanguine partus sit, Liv.: me verius (est) luere, Verg.: ebenso si verum est (wenn die Ansicht od. Angabe richtig ist) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de nat. deor. 3, 77. Liv. 30, 26, 7 (vgl. no. I): u. illud verius est m. folg. Acc. u. Infin., Fronto ep. ad M. Caes. 3, 3. – β) m. folg. ut u. Konj., Cic. Tusc. 3, 73. – B) die Wahrheit redend, wahrhaftig, aufrichtig, sum verus? Ter.: nihil verius viro, Plin. ep.: homo verissimus, Plin. ep.: verissimus et sapientissimus iudex, ein höchst wahrhaftiger, gewissenhafter, Cic. Rosc. Am. 84.

    lateinisch-deutsches > verus

  • 20 angeblich

    angeblich, qui (quae, quod) dicitur, fertur, editur, perhibetur (sogenannt). – simulatus (erheuchelt). – mentitus (erlogen). – ein a. Edikt des Augustus, edictum, quod dicebatur Augusti: ein a. Prinz, regiae stirpis originem mentiens.Adv.ut dicitur od. fertur od. indicatur. ut aiunt od. perhibent [111]( wie man sagt). – verbo od. vocabulo (dem Worte nach, Ggstz. re, revera, d. i. wirklich). – per speciem (zum Scheine, z. B. per speciem venandi [a. um auf die Jagd zu gehen] urbe egressi sunt). – Ost muß »angeblich« durch Verba gegeben werden u. zwar: α) wenn »angeblich« = er (sie, es) wird angegeben, durch dicitur, perhibetur u. dgl., z. B. edictum, quod (esse) dicebatur Augusti, das ang. von Aug. ausgegangen war: montes, qui esse aurei perhibentur, die ang. von Gold sind. – β) wenn »angeblich« = verstellter-, erdichteterweise, durch simulare (z. B. reverti se in suas sedes simulaverunt, ste kehrten ang. in ihre Wohnsitze zurück).

    deutsch-lateinisches > angeblich

См. также в других словарях:

  • simulatus — index false pretense, ostensible Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Atelopus simulatus — Atelopus simulatus …   Wikipédia en Français

  • Atelopus simulatus — Saltar a navegación, búsqueda ? Atelopus simulatus Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Atelopus simulatus — Atelopus simulatus …   Wikipédia en Français

  • Hyphessobrycon simulatus —   Hyphessobrycon simulatus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Corydoras simulatus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Actino …   Wikipedia

  • Atelopus simulatus — Taxobox name = Atelopus simulatus status = CR | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Bufonidae genus = Atelopus species = A. simulatus binomial = Atelopus simulatus binomial… …   Wikipedia

  • Habromys simulatus —   Habromys simulatus Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Paruroctonus simulatus — Paruroctonus simulatus …   Wikipédia en Français

  • Aster concolor L. var. simulatus (Small) R.W. Long — Symbol SYCO3 Synonym Symbol ASCOS2 Botanical Family Asteraceae …   Scientific plant list

  • Aster concolor L. var. simulatus (Small) R.W. Long — Symbol SYCO3 Synonym Symbol ASCOS2 Botanical Family Asteraceae …   Scientific plant list

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»