Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

shun

  • 1 vītō

        vītō āvī, ātus, āre    [3 VIC-], to shun, seek to escape, avoid, evade: si vitant, fugiunt: Hastas, spicula, H.: locum, Cs.: balnea, H.: sapiens, vitatu quidque petitu Sit melius, causas reddet tibi, H.: vitataque traxit in arma, O.—Fig., to shun, avoid: vitia: omnīs suspitiones, Cs.: offensione vitatā: proditionem celeritate, S.: se ipsum, to shun oneself, H.: erit in enumeratione vitandum, ne, etc.: tangere vitet Scripta, H.
    * * *
    vitare, vitavi, vitatus V
    avoid, shun; evade

    Latin-English dictionary > vītō

  • 2 fugiō

        fugiō fūgī, — (P. fut. fugitūrus, O., Cu.), ere    [2 FVG-], to flee, fly, take flight, run away, make off: e conspectu ilico, T.: ego fugio, am off, T.: cum magnā pecuniā: a Troiā: oppido, Cs.: e manibus: ex proelio: longe, H.: Nec furtum feci nec fugi, run away (of a slave), H.—Prov.: Ita fugias ne praeter casam, beyond shelter, i. e. too far, T.—With acc: qui currebat fugiens hostem, H.: me inermem, H.: ovīs fugiat lupus, V.— To become a fugitive, leave the country, go into exile: ex patriā, N.: A patriā, O.: in exilium, Iu.— With acc: patriam, V.: Teucer Salamina Cum fugeret, H.— To pass quickly, speed, hasten, flee away: fugiens per gramina rivus, V.: sitiens fugientia captat Flumina, H.: fugiunt dies, O.: fugit inreparabile tempus, V.— To vanish, disappear, pass away, perish: e pratis pruina fugit, O.: fugiunt nubes, H.: Fugerat ore color, O.: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., L.— To flee from, avoid, shun: conventūs hominum, Cs.: hunc iudicem: neminem, L.: Vesanum poëtam, H.: urbem, H.: vina, O.— To flee from, avoid, get away from, escape: Acheronta, H.: Cuncta manūs fugient heredis, H.: Se, H.: nullum caput Proserpina fugit, spared, H.—Fig., to flee, avoid, shun: ab omni, quod abhorret, etc.: Hoc facito, hoc fugito, T.: conspectum multitudinis, Cs.: laborem, V.: maioris opprobria culpae, H.: iudicium senatūs, L.: simili inscientiā mors fugitur: quod si curam fugimus, virtus fugienda est: esse fugiendam satietatam.—With inf, to avoid, omit, forbear, beware: turpiter facere: Quid sit futurum cras, fuge quaerere, H.: huic triumphum decorare fugiendum fuit.— To escape, get away from, elude, forsake: ut (animus) fugiat aciem: quos haud ulla viros vigilantia fugit, V.: vox Moerim fugit, V.— To escape, escape the notice of, be unobserved by, be unknown to: vidit id, quod fugit Lycurgum: quem res nulla fugeret: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.: huius viri scientiam: fūgit me ad te antea scribere, I forgot: illud te non arbitror fugere, quin, etc.
    * * *
    fugere, fugi, fugitus V
    flee, fly, run away; avoid, shun; go into exile

    Latin-English dictionary > fugiō

  • 3 āversor

        āversor ātus, ārī, dep. intens.    [averto], to turn from, turn away, shrink from: aversari advocati et iam vix ferre posse: haerere homo, aversari.—To repulse, scorn, decline, shun, avoid: filium, L.: aspectum alcius, Ta.: scelus, Cu.: preces, L.: honorem, O.
    * * *
    I
    aversari, aversatus sum V DEP
    turn oneself away in disgust/horror, recoil; avoid, shun; refuse, reject
    II
    embezzler; pilferer, thief

    Latin-English dictionary > āversor

  • 4 dēclīnō

        dēclīnō āvī, ātus, āre    [CLI-], to bend aside, turn away: ad dexteram de viā: si omnes atomi declinabunt (i. e. oblique ferentur): via ad mare declinans, L.— To deflect, turn away: agmen, L.: cursūs, O.— To avoid, evade, shun: urbem: ictum, L.— To lower, close, let sink: dulci lumina somno, V. — Fig., to turn aside, deviate, turn away, digress: de statu suo: a religione offici: aliquantulum a proposito: ut eo revocetur unde huc declinavit oratio: quantum in Italiam declinaverat belli, L.: paulatim amor, decreases, O.— To turn aside, cause to differ: mulier declinata ab aliarum ingenio, differing, T.— To turn off, ascribe: adversa in inscitiam Paeti, Ta. — To turn from, avoid, shun: (oratio) declinat impetum: laqueos iudici: vitia: societate culpae invidiam, Ta.
    * * *
    I
    declinare, declinavi, declinatus V TRANS
    decline/conjugate/inflect (in the same manner/like); change word form, modify
    II
    declinare, declinavi, declinatus V
    deflect/divert/turnaside/swerve/change direction/deviate/dodge; digress/diverge; avoid/stray; vary/be different; bend/sink down, subside/decline; lower/descend

    Latin-English dictionary > dēclīnō

  • 5 dē-fugiō

        dē-fugiō fūgī, —, ere,    to run off, flee away, make an escape: ripa, quo sinistrum cornu defugit, L.: iniurias fortunae defugiendo relinquas, i. e. by death.—Fig., to flee from, shun, avoid, escape from: proelium, Cs.: contentiones: iudicia. —To decline, shrink from, shun: auctoritatem consulatūs mei: sin timore defugiant, Cs.

    Latin-English dictionary > dē-fugiō

  • 6 re-fugiō

        re-fugiō fūgī, —, ere,    to flee back, flee for safety, run from, run away, flee, escape, take refuge, avoid, shun: qui refugerant, the refugees, Cs.: subsidia armatorum simulato pavore refugerunt, took to flight, L.: Audiit sonum, et tremefacta refugit, V.: ex castris in montem, Cs.: ex cursu ad Philippum, L.: admissis equis ad suos refugerunt, Cs.: in maiorem arcem, took refuge, L.: Syracusas: impetum Antiochi ceterorumque tela: non modo id refugisti, avoided: Attollentem iras (anguem), V.: (Cupido) refugit te, H.: nec Polyhymnia refugit tendere barbiton, refuses, H.: nec te (amnis) transire refugi, O.—Of things, to shrink back, flee, move away, turn back: refugiat timido sanguen, Enn. ap. C.: (sol) ubi medio refugerit orbe, shrinks from sight, V.: refugere oculi, C. poët.: quo pridie refugisset (mare), Cu.—Of places, to run back, fall back, recede: refugit ab litore templum, V.: ex oculis visa refugit humus, vanishes, O.—Fig., to flee, turn away, be averse, avoid, shun: animus meminisse horret luctuque refugit, has avoided the recollection because of grief, V.: refugit animus eaque dicere reformidat: ne recordatione mei casūs a consiliis fortibus refugiatis: a dicendo: Foeda ministeria, V.: iurgia, H.: opus, O.

    Latin-English dictionary > re-fugiō

  • 7 defugio

    dē-fŭgĭo, fūgi, 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    With acc., to run away from; to flee, shun, avoid:

    fugiendo devitare (class.): aditum alicujus sermonemque,

    Caes. B. G. 6, 13, 7:

    proelium,

    id. B. C. 1, 82, 2:

    patriam,

    Cic. Rep. 2, 19, 34 (dub.):

    munus,

    id. ib. 6, 15; id. Att. 8, 3, 4:

    injurias fortunae defugiendo relinquas,

    id. Tusc. 5, 41, 118:

    eam disputationem,

    id. de Or. 1, 23 fin.:

    contentiones, inimicitias, vitae dimicationes,

    id. Planc. 32:

    auctoritatem,

    to withdraw from responsibility, Plaut. Poen. 1, 1, 19; Ter. Eun. 2, 3, 98; Cic. Sull. 11, 33 et saep. —
    B.
    With quin and subj.:

    nec tamen defugio quin dicam quae scio,

    Varr. R. R. 2, 4, 2.—
    C.
    Absol., to shun, avoid, escape:

    rempublicam suscipiant: sin timore defugiant, etc.,

    Caes. B. C. 1, 32, 7.—
    II.
    Intrans., to escape by flight, run away:

    circa ripam Tiberis, quo sinistrum cornu defugit,

    Liv. 5, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > defugio

  • 8 fugio

    fŭgĭo, fūgi, fŭgĭtum ( gen. plur. part. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; part. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. [root FUG; Gr. PHUG, pheugô; Sanscr. bhuj; syn.: flecto, curvo; v. fuga], to flee or fly, to take flight, run away.
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.:

    propera igitur fugere hinc, si te di amant,

    Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.:

    a foro,

    id. Pers. 3, 3, 31:

    senex exit foras: ego fugio,

    I am off, Ter. Heaut. 5, 2, 47:

    cervam videre fugere, sectari canes,

    id. Phorm. prol. 7:

    qui fugisse cum magna pecunia dicitur ac se contulisse Tarquinios,

    Cic. Rep. 2, 19:

    Aeneas fugiens a Troja,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    omnes hostes terga verterunt, nec prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerint,

    Caes. B. G. 1, 53, 1:

    oppido fugit,

    id. B. C. 3, 29, 1:

    ex ipsa caede,

    to flee, escape, id. B. G. 7, 38, 3; cf.:

    ex proelio Mutinensi,

    Cic. Fam. 10, 14, 1:

    e conspectu,

    Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: fenum habet in cornu;

    longe fuge,

    id. S. 1, 4, 34: nec furtum feci nec fugi, run away (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.:

    formidare servos, Ne te compilent fugientes,

    id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.—

    Prov.: ita fugias ne praeter casam,

    i. e. in fleeing from one danger beware of falling into another, Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —
    b.
    In partic., like the Gr. pheugein, to become a fugitive, leave one's country, go into exile:

    fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda,

    Quint. 6, 1, 19; so,

    ex patria,

    Nep. Att. 4, 4:

    a patria,

    Ov. Tr. 1, 5, 66:

    in exilium,

    Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—
    B.
    Transf., in gen., to pass quickly, to speed, to hasten away, flee away; cf.:

    numquam Vergilius diem dicit ire, sed fugere, quod currendi genus concitatissimum est,

    Sen. Ep. 108 med. (mostly poet. and of inanim. and abstr. things):

    tenuis fugiens per gramina rivus,

    Verg. G. 4, 19:

    Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,

    Hor. S. 1, 1, 68:

    concidunt venti fugiuntque nubes,

    id. C. 1, 12, 30:

    spernit humum fugiente pennā,

    hasting away, rapidly soaring, id. ib. 3, 2, 24:

    nullum sine vulnere fugit Missile,

    Stat. Th. 9, 770:

    insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem),

    Ov. M. 11, 469:

    fugere ad puppim colles campique videntur,

    Lucr. 4, 389:

    fugiunt freno non remorante dies,

    Ov. F. 6, 772:

    sed fugit interea, fugit irreparabile tempus,

    Verg. G. 3, 284:

    annus,

    Hor. S. 2, 6, 40:

    hora,

    id. C. 3, 29, 48:

    aetas,

    id. ib. 1, 11, 7.—Of persons:

    evolat ante omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus Lampon fugit,

    hastens away, Sil. 16, 335. Here perh. belongs: acer Gelonus, Cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum, i. e. swiftly roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to another explan., flees, driven from his abode).—
    b.
    Pregn., to vanish, disappear, to pass away, perish:

    e pratis cana pruina fugit,

    Ov. F. 6, 730:

    fugiunt de corpore setae,

    id. M. 1, 739; cf.:

    jam fessae tandem fugiunt de corpore vires,

    Verg. Cir. 447;

    for which: calidusque e corpore sanguis Inducto pallore fugit,

    Ov. M. 14, 755:

    fugerat ore color,

    id. H. 11, 27:

    nisi causa morbi Fugerit venis,

    Hor. C. 2, 2, 15:

    fugiunt cum sanguine vires,

    Ov. M. 7, 859:

    amor,

    Prop. 1, 12, 12:

    memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc.,

    Liv. 9, 44, 4:

    gratissima sunt poma, cum fugiunt,

    i. e. when they wilt, become wilted, Sen. Ep. 12; cf.: vinum fugiens, under P. a.—
    C.
    Trop. (rare but class.):

    nos naturam sequamur, et ab omni, quod abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam;

    quod autem refugit, id contra naturam est, etc.,

    id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54:

    ad verba,

    to have recourse to, Petr. 132.
    II.
    Act., to flee from, seek to avoid; to avoid, shun any thing.
    A.
    Lit. (mostly poet.): erravi, post cognovi, et fugio cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.):

    cum Domitius concilia conventusque hominum fugeret,

    Caes. B. C. 1, 19, 2:

    neminem neque populum neque privatum fugio,

    Liv. 9, 1, 7:

    vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt,

    Hor. A. P. 455:

    percontatorem,

    id. Ep. 1, 18, 69:

    hostem,

    id. S. 1, 3, 10:

    lupus me fugit inermem,

    id. C. 1, 22, 12:

    nunc et ovis ultro fugiat lupus,

    Verg. E. 8, 52:

    (Peleus) Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18:

    scriptorum chorus omnis amat nemus et fugit urbes,

    id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126:

    data pocula,

    Ov. M. 14, 287; cf.

    vina,

    id. ib. 15, 323.— Pass.:

    sic litora vento Incipiente fremunt, fugitur cum portus,

    i. e. is left, Stat. Th. 7, 140. —
    b.
    In partic. (cf. supra, I. A. b.), to leave one's country:

    nos patriam fugimus,

    Verg. E. 1, 4:

    Teucer Salamina patremque cum fugeret,

    Hor. C. 1, 7, 22.—Hence:

    quis exsul Se quoque fugit?

    Hor. C. 2, 16, 20.—
    2.
    Transf. (causa pro effectu), to flee away from, to escape, = effugio ( poet.;

    but cf. infra, B. 2.): hac Quirinus Martis equis Acheronta fugit,

    Hor. C. 3, 3, 16:

    insidiatorem,

    id. S. 2, 5, 25:

    cuncta manus avidas fugient heredis,

    id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically inverted mode of expression: nullum Saeva caput Proserpina fugit (= nemo tam gravis est, ad quem mors non accedat), none does cruel Proserpine flee away from, avoid (i. e. none escapes death), Hor. C. 1, 28, 20.—
    B.
    Trop., to flee from, avoid, shun (very freq. and class.):

    conspectum multitudinis,

    Caes. B. G. 7, 30, 1:

    ignominiam ac dedecus,

    Cic. Rep. 5, 4:

    nullam molestiam,

    id. ib. 3, 5; cf.

    laborem,

    Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre):

    recordationes,

    Cic. Att. 12, 18:

    vituperationem tarditatis,

    id. de Or. 2, 24, 101; cf.:

    majoris opprobria culpae,

    Hor. Ep. 1, 9, 10:

    judicium senatus,

    Liv. 8, 33, 8:

    vitium,

    Quint. 2, 15, 16:

    hanc voluptatem (with reformidare),

    id. 8, 5, 32:

    disciplinas omnes (Epicurus),

    id. 2, 17, 15:

    nuptias,

    Ter. And. 4, 4, 27; cf.:

    usum conjugis,

    Ov. M. 10, 565:

    conubia,

    id. ib. 14, 69:

    amplexus senis,

    Tib. 1, 9, 74:

    nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,

    Hor. Ep. 1, 1, 72:

    spondeum et dactylum (opp. sequi),

    Quint. 9, 4, 87.— Pass.:

    simili inscitiā mors fugitur, quasi dissolutio naturae,

    Cic. Leg. 1, 11, 31:

    quemadmodum ratione in vivendo fugitur invidia, sic, etc.,

    Auct. Her. 4, 38, 50:

    quod si curam fugimus, virtus fugienda est,

    Cic. Lael. 13, 47:

    fugiendas esse nimias amicitias,

    id. ib. 13, 45:

    fugienda semper injuria est,

    id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103:

    vitiosum genus fugiendum,

    id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128:

    petenda ac fugienda,

    id. 3, 6, 49.—
    (β).
    Like the Gr. pheugein, with inf. (mostly poet.), to avoid doing something, to omit, forbear, beware, = omittere, cavere:

    illud in his rebus longe fuge credere, etc.,

    Lucr. 1, 1052:

    o fuge te tenerae puerorum credere turbae,

    Tib. 1, 4, 9:

    quid sit futurum cras, fuge quaerere,

    Hor. C. 1, 9, 13; cf.

    also: fuge suspicari, etc.,

    id. ib. 2, 4, 22:

    mene igitur socium summis adjungere rebus, Nise, fugis?

    Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75:

    fugeres radice vel herbā Proficiente nihil curarier,

    Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.:

    neque illud fugerim dicere, ut Caelius, etc.,

    Cic. de Or. 3, 38, 153:

    huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit?

    id. Mur. 5, 11.—
    2.
    Transf. (causa pro effectu; cf. supra, II. A. 2.), to escape ( poet. also of things as subjects):

    tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80:

    sed tamen admiror, quo pacto judicium illud Fugerit,

    Hor. S. 1, 4, 100:

    quos viros vigilantia fugit,

    whom any vigilance escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—
    b.
    Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my notice; I do not observe it, do not know it (cf.:

    latet, praeterit): novus ille populus vidit tamen id, quod fugit Lacedaemonium Lycurgum,

    Cic. Rep. 2, 12; cf.:

    illos id fugerat,

    id. Fin. 4, 23, 63:

    hominem amentem hoc fugit,

    id. Verr. 2, 4, 12, § 27:

    quem res nulla fugeret,

    id. Rep. 2, 1:

    quae (ratio) neque Solonem Atheniensem fugerat, neque nostrum senatum,

    id. ib. 2, 34;

    1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.,

    id. de Or. 1, 59, 253:

    neminem haec utilitas fugit,

    Quint. 2, 5, 17:

    nisi quae me forte fugiunt, hae sunt fere de animo sententiae,

    Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40:

    nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit,

    Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:

    quae (partitio) fugiet memoriam judicis,

    Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a subject-clause:

    de Dionysio, fugit me ad te antea scribere,

    Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3:

    illud alterum quam sit difficile, te non fugit,

    id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.
    A.
    Lit.:

    accipiter,

    Lucr. 3, 752:

    membra deficiunt, fugienti languida vitā,

    id. 5, 887:

    vinum,

    growing flat, spoiling, Cic. Off. 3, 23, 91:

    ocelli,

    dying, Ov. Am. 3, 9, 49:

    portus fugiens ad litora,

    running back, retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—
    2.
    Subst. in the later jurid. lang., like the Gr. ho pheugôn, the defendant:

    omnimodo hoc et ab actore et a fugiente exigi,

    Cod. Just. 2, 58, § 4 (for which, reus, § 7).—
    B.
    Trop., with gen.:

    nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris, quin, etc.,

    averse to labor, indolent, Caes. B. C. 1, 69, 3:

    doloris,

    Lact. 3, 8, 13:

    solitudinis (with appeteus communionis ac societatis),

    id. 6, 10, 18.— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > fugio

  • 9 vito

    vīto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for vicito; root vic-; Gr. Wik in eikô, to yield; cf. ichnos, trace], to shun, seek to escape, avoid, evade (class.; syn.: fugio, effugio).
    I.
    Lit.:

    tela,

    Caes. B. G. 2, 25:

    hastas, spicula,

    Hor. C. 1, 15, 18:

    lacum,

    Caes. B. C. 2, 24 fin.:

    rupem et puteum,

    Hor. Ep. 2, 2, 135:

    aequora,

    id. C. 1, 14, 20:

    forum,

    id. Epod. 2, 7:

    balnea,

    id. A. P. 298:

    sapiens, vitatu quidque petitu Sit melius, causas reddet tibi,

    id. S. 1, 4, 115:

    insidias,

    Phaedr. 1, 19, 2:

    periculosum lucrum,

    id. 5, 4, 8:

    vitataque traxit in arma,

    Ov. M. 13, 39.—
    II.
    Trop.
    (α).
    With acc.:

    vitia,

    Cic. Rep. 2, 5, 10; Hor. S. 1, 2, 24:

    vituperationem,

    Cic. Prov. Cons. 18, 44:

    omnes suspitiones,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    periculum,

    id. B. C. 1, 70:

    mortem fugā,

    id. B. G. 5, 20:

    proditionem celeritate,

    Sall. J. 76, 1:

    culpam,

    Hor. A. P. 267:

    se ipsum,

    to shun one's self, be tired of one's own company, id. S. 2, 7, 113:

    impatientiam nauseae,

    Suet. Calig. 23.—
    (β).
    With dat. (Plautin.):

    infortunio,

    Plaut. Curc. 2, 3, 19; id. Poen. prol. 25:

    huic verbo,

    id. Cas. 2, 2, 35:

    malo,

    Petr. 82.—
    (γ).
    With ne:

    erit in enumeratione vitandum, ne, etc.,

    Cic. Part. Or. 17, 60:

    ne experiatur,

    Cels. 2, 17.—
    (δ).
    With inf.:

    tangere vitet Scripta,

    Hor. Ep. 1, 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > vito

  • 10 aufugiō

        aufugiō fūgī, —, ere    [ab + fugio], to flee away, run away, escape: dic mihi, aufugistin? T.: propter furtum: ex eo loco, L.: aspectum parentis, flee from.
    * * *
    aufugere, aufugi, - V
    flee, flee from, shun; run/fly away, escape; disappear (things), vanish

    Latin-English dictionary > aufugiō

  • 11 āversor

        āversor ōris, m    [averto], a thief, embezzler: pecuniae.
    * * *
    I
    aversari, aversatus sum V DEP
    turn oneself away in disgust/horror, recoil; avoid, shun; refuse, reject
    II
    embezzler; pilferer, thief

    Latin-English dictionary > āversor

  • 12 ā-vertō (avor-)

        ā-vertō (avor-) tī, sus, ere,    to turn away, avert, turn off, remove: flumina: se: a Dolabellā pecuniam: iter ab Arari, turned aside, Cs.: a ceteris in se oculos, attracted, L.: eo itinere se, Cs.: Capuā Hannibalem, L.: Italiā regem, V.: in fugam ciassem, L.: ab hominibus ad deos preces, L.: regnum Libycas oras, V.— Pass: aversa est Nata Iovis, turned away, O.: a iudicibus oratio avertitur.—Poet., with acc, to turn from, shun: fontes avertitur (equus), V.—To turn away, retire, withdraw: avertens roseā cervice refulsit (sc. se), V.: prora avertit, V.—To carry off, purloin, steal, embezzle: pecuniam: a stabulis tauros, V.: praedam domum, Cs.: pellem Colchis, Ct. — Fig., to turn, divert, withdraw, keep off: a me animum: ut nec vobis... averteretur a certamine animus, L.: Hannibalem ab incepto, L.: Sabinos (sc. a pugnā), L.: sanos sensūs, to charm, inflame, V.—To avert, ward off, turn away: morbos, H.: hoc omen: Antoni conatūs a re p.: periculum victimā, Ph.—To alienate, estrange: animos, S.: legiones a C. Antoni scelere: civitates ab eius amicitiā, Cs.

    Latin-English dictionary > ā-vertō (avor-)

  • 13 dē-vītō

        dē-vītō āvī, ātus, āre,    to avoid, shun: procellam temporis: Quae (mala), T.: repulsam, H.

    Latin-English dictionary > dē-vītō

  • 14 effugiō (ecf-)

        effugiō (ecf-) fūgī, —, ere    [ex + fugio].— Intrans, to flee away, get away, escape: huc foras, T.: e proelio: ad regem, Cu.: Numquam hodie effugies, V.: viā Nolam ferente, L.: ne quid simile paterentur, L.— Trans, to flee from, escape, avoid, shun: pericula: mortem, Cs.: equitatum, Cs.: vincula, H.: haec morte effugiuntur: petitiones corpore effugi, i. e. barely: beatus futura effugisse, the evil to come, Ta.— To escape the notice of, be disregarded by: nihil te effugiet: nullius rei cura Romanos effugiebat, L.: meas effugit nuntius aurīs, V.

    Latin-English dictionary > effugiō (ecf-)

  • 15 ē-lūdō

        ē-lūdō sī, sus, ere,    to stop playing, cease to sport: litus, quā fluctus eluderet. — To parry, elude, avoid: quasi rudibus eius eludit oratio (i. e. in a sham fight): elusa volnera, O.—To escape, avoid, shun: celeritate navium nostros, Cs.: Orsilochum fugiens, V.: Satyros sequentīs, O.: contra eludere Poenus, avoided a fight, L.—To make vain, frustrate: bellum quiete, quietem bello, L.: his miraculis elusa fides, i. e. denied, L.—To delude, deceive, cheat: eludendi occasiost senes, T.: elusa imagine tauri Europa, O.: eludebas, cum, etc., you were making a pretence. — To mock, jeer, make sport of, trifle with, insult: quamdiu furor tuus nos eludet?: illum vicissim: per licentiam, L.: gloriam eius, L.: alqm contumeliis, L.

    Latin-English dictionary > ē-lūdō

  • 16 ē-vītō

        ē-vītō āvī, ātus, āre,    to shun, avoid: meta Evitata rotis, H.: fraxinum, O.: causas suspicionum: tela amictu, Ct.

    Latin-English dictionary > ē-vītō

  • 17 ēvītō

        ēvītō āvī, —, āre    [ex + vita], to deprive of life, kill: Priamo vi vitam evitari, Enn. ap. C.
    * * *
    evitare, evitavi, evitatus V
    shun, avoid

    Latin-English dictionary > ēvītō

  • 18 fugitō

        fugitō āvī, ātus, āre, freq.    [fugio], to flee eagerly, flee in haste, avoid, shun: miserrumus Fui fugitando, T.: patrem, T.: quaestionem: necem, Ph. —With inf, to avoid, forbear: alqd facere, T.

    Latin-English dictionary > fugitō

  • 19 metuō

        metuō uī, —, ere    [metus], to fear, be afraid, stand in fear, be apprehensive: de suā vitā, for his life: metuens ab Hannibale, afraid of Hannibal, L.: inopi metuens formica senectae, anxious about, V.: suis iuvencis, H.: ne morbus adgravescat, T.: metuit ut eam (calamitatem) ipse posset sustinere, that he cannot bear: ut sis vitalis, H.: metuis ne non, quom velis, convincas esse illum tuom? T.: metui, quid futurum denique esset, awaited with fear, T.: quid agam, T.: quem metuunt oderunt, Enn. ap. C.: metuebant (senem) servi, verebantur liberi: Deos, T.: nihil nisi turpem famam, S.: nocentem corporibus Austrum, shun, H.: quis Rex metuatur, H.: a me insidias: supplicia a vobis, fear from you: periculum ex illis, S.: temptare spem certaminis, shrink from putting to the test, L.: reddere soldum, be averse, H.: nil iurare, Ct.: aequore tingui, shrinking from, V.: tantam molem sibi ac posteris, L.
    * * *
    metuere, metui, - V
    fear; be afraid; stand in fear of; be apprehensive, dread

    Latin-English dictionary > metuō

  • 20 subter-fugiō

        subter-fugiō fūgī, —, ere,    to escape, evade, avoid, shun: criminum vim: poenam: quasi fata omnia: tempestatem Punici belli, L.

    Latin-English dictionary > subter-fugiō

См. также в других словарях:

  • Shun — may refer to one of the following: *Shun (Chinese leader) (舜), a legendary leader of ancient China *Shun Dynasty, dynasty established by Li Zicheng in 1644 *To shun, which means avoiding association with an individual or group *Andromeda Shun, a… …   Wikipedia

  • Shun'e — Shun e, en el Ogura Hyakunin Isshu. Shun e (俊恵, Shun e …   Wikipedia Español

  • Shun — Shun, v. t. [imp. & p. p. {Shunned}; p. pr. & vb. n. {Shunning}.] [OE. shunien, schunien, schonien, AS. scunian, sceonian; cf. D. schuinen to slepe, schuin oblique, sloping, Icel. skunda, skynda, to hasten. Cf. {Schooner}, {Scoundrel}, {Shunt}.]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Shun — es uno de los personajes principales del manga y anime Saint Seiya (Caballeros del Zodiaco). Es el caballero de bronce de Andrómeda. * * * En la mitología china, uno de los tres emperadores legendarios, junto con Yao y Da Yu, de la edad dorada de …   Enciclopedia Universal

  • Shun Au — OBE was born in Hong Kong in December 1955. He attended Ying Wa College in Hong Kong and came to Britain to study in 1975. He attended City University and earned a BSc in psychology and a MPhil in psychology. He then went to Cambridge University… …   Wikipedia

  • shun — [ ʃʌn ] verb transitive to deliberately avoid a person, place, or activity: They shun all forms of luxury. She lives alone, shunned by society …   Usage of the words and phrases in modern English

  • shun — O.E. scunian to shun, desist, to hide, of uncertain origin; not found in any other language. Perhaps ultimately from PIE root *skeu to cover, to hide. Related: Shunned; shunning …   Etymology dictionary

  • shun — [shun] vt. shunned, shunning [ME schunien < OE scunian] to keep away from; avoid scrupulously or consistently shunner n …   English World dictionary

  • 'shun — /shun/ (military informal) interjection Attention! …   Useful english dictionary

  • shun — I verb abhor, abstain, avoid, back away, boycott, bypass, circumvent, cold shoulder, defugere, deliberately avoid, disregard, dodge, draw back, elude, escape, eschew, evade, give a wide berth to, have no part of, have nothing to do with, hide… …   Law dictionary

  • Shun —   [ʃun], einer der chinesischen Urkaiser des 3. Jahrtausends v. Chr. (China, Geschichte) …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»