seplenić

См. также в других словарях:

• seplenić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, seplenićnię, seplenićni, seplenićeń, seplenićniony {{/stl 8}}{{stl 7}} wymawiać błędnie niektóre spółgłoski z powodu wadliwej budowy narządów mowy lub złego ich ustawienia podczas mówienia; też: naśladować w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• seplenić — ndk VIa, seplenićnię, seplenićnisz, seplenićleń, seplenićnił, seplenićniony «wymawiać wadliwie spółgłoski szczelinowe zębowe i dziąsłowe (np. s, z, c, sz, ż, cz) wskutek nieprawidłowej budowy narządów mowy lub złego ich ustawienia podczas… …   Słownik języka polskiego

• kluska — pot. Mieć kluski w gębie; mówić, gadać itp. jakby się miało kluski w gębie «mówić niewyraźnie, seplenić»: – Co, co, bracie? Gadasz, jakbyś miał kluski w gębie! – krzyczał. J. J. Szczepański, Jesień. Ciepłe kluski zob. ciepły 2 …   Słownik frazeologiczny

• kluska — ż III, CMs. kluskasce; lm D. kluskasek częściej w lm «potrawa z ciasta różnie przyrządzanego; zwykle zagniatanego z mąki i jaj, także z ugotowanych, roztartych ziemniaków, sera (formowanego w różnorodny sposób), podawana do zup lub jako drugie… …   Słownik języka polskiego

• seplenienie — n I rzecz. od seplenić …   Słownik języka polskiego