-
1 scortea
scortĕus, a, um, adj. [scortum, I.], made of hides or leather, leathern:etiam nunc dicimus scortea ea, quae ex corio ac pellibus sunt facta,
Varr. L. L. 7, § 84 Müll.; cf. Ov. F. 1, 629;and Fest. s. v. scorta, p. 330 Müll.: fascinum,
Petr. 138, 1:pulvinus,
Cels. 8, 12:asses, Hier. Chron. ad annum MCCC.—In a lusus verbb.: scorteum scortum,
i. e. wrinkled, old, App. M. 1, p. 105, 36. — Subst.: scortĕa, ae, f. (sc. vestis), a garment of skins or leather, Sen. Q. N. 4, 6; Mart. 14, 130; Isid. 20, 7, 1. -
2 scortea
I ae f. [ scorteus ]1) одежда из шкур, тулуп, шуба Sen, M2) кожаный бурдюк IsII scortea, ōrum n.кожаные изделия Vr, O -
3 Phyllophryne scortea
—2. RUS белопятнистая филлофрина f, белопятнистая рыба-клоун f3. ENG white-spotted anglerfish4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Phyllophryne scortea
-
4 scorteus
scorteus, a, um (scortum), I) aus Fell, aus Leder, ledern, paenula, Varro fr. u. Mart.: pulvinus, Cels.: fascinum, Petron.: sacculus, Paul. ex Fest. 35, 1: ne quid scorteum (kein Lederzeug) adhibeatur, Auct. bei Varro LL. 7, 84. – subst., A) scortea, ae, f., a) ein Kleid aus Fell od. Leder, ein Pelz, Sen. nat. qu. 4, 6, 2. Mart. 14, 130, 2. – b) (scortia) ein Gefäß aus Leder zu Öl, ein Lederschlauch, Edict. Diocl. 10, 16; vgl. Isid. orig. 20, 7, 1. – B) scortea, ōrum, n., aus Fell od. Leder gefertigte Dinge, Lederzeug, Varro LL. 7, 84. Ov. fast. 1, 629. Paul. ex Fest. 331, 1. – II) bildl., ledern = alt, verschrumpft, scortum scorteum, Apul. met. 1, 8.
-
5 scorteus
scorteus, a, um (scortum), I) aus Fell, aus Leder, ledern, paenula, Varro fr. u. Mart.: pulvinus, Cels.: fascinum, Petron.: sacculus, Paul. ex Fest. 35, 1: ne quid scorteum (kein Lederzeug) adhibeatur, Auct. bei Varro LL. 7, 84. – subst., A) scortea, ae, f., a) ein Kleid aus Fell od. Leder, ein Pelz, Sen. nat. qu. 4, 6, 2. Mart. 14, 130, 2. – b) (scortia) ein Gefäß aus Leder zu Öl, ein Lederschlauch, Edict. Diocl. 10, 16; vgl. Isid. orig. 20, 7, 1. – B) scortea, ōrum, n., aus Fell od. Leder gefertigte Dinge, Lederzeug, Varro LL. 7, 84. Ov. fast. 1, 629. Paul. ex Fest. 331, 1. – II) bildl., ledern = alt, verschrumpft, scortum scorteum, Apul. met. 1, 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scorteus
-
6 scorteus
scorteus adj. [scortum], of hides, leathern.— As subst n.: Scortea inferre sacello, things made of leather, O.* * *scortea, scorteum ADJof hide/hides, leather -
7 scorteus
scortĕus, a, um, adj. [scortum, I.], made of hides or leather, leathern:etiam nunc dicimus scortea ea, quae ex corio ac pellibus sunt facta,
Varr. L. L. 7, § 84 Müll.; cf. Ov. F. 1, 629;and Fest. s. v. scorta, p. 330 Müll.: fascinum,
Petr. 138, 1:pulvinus,
Cels. 8, 12:asses, Hier. Chron. ad annum MCCC.—In a lusus verbb.: scorteum scortum,
i. e. wrinkled, old, App. M. 1, p. 105, 36. — Subst.: scortĕa, ae, f. (sc. vestis), a garment of skins or leather, Sen. Q. N. 4, 6; Mart. 14, 130; Isid. 20, 7, 1. -
8 bulla
ae f.1) водяной пузырь (perlucida O; погов. nos non pluris sumus, quam bullae Pt)2) полый шарик, пуговка или выпуклое украшение (fulserunt cingula bullis V); шаровидная дверная ручка ( dare bullas foribus Pl)b. aurea Pl, C, L etc. — золотой шарик, амулет, булла (их носили на груди триумфаторы и дети полноправных граждан; детям вольноотпущенников разрешалась лишь b. scortea)bullā dignus погов. J — ребяческий, детский -
9 bulla
bulla, ae, f. (bullio), die hohle Aufschwellung od. Aufwallung, die Blase, I) eig., die Wasserblase, spumosae aquarum bullae, Eccl.: fons plurimis bullis stellans, Plin.: ut pluvio perlucida caelo surgere bulla solet, Ov. – bildl., v. Vergänglichem, homo est b., Varr. r.r. 1, 1, 1: non pluris sumus quam b., Petr. 42, 4. – II) übtr.: A) der Buckel, der Knopf, a) an Gürteln, aurea bullis cingula, Verg. Aen. 9, 359; u. so ibid. 12, 942. – b) an Türen, iussin in splendorem dari bullas has foribus nostris? Plaut. asin. 426: bullas aureas omnes ex his valvis non dubitavit auferre, Cic. Verr. 4, 124: durch dergl. glückliche u. unglückliche Tage bezeichnet, s. Petr. 30, 4. – c) ein mit einem Stift versehener Knopf als Weiser (l'indice) an der Sonnenuhr, Vitr. 9, 8 (6 od. 9). § 9 sq. – B) bulla aurea, die (nach Fest. p. 322 in v. Sardi) urspr. von den etruskischen Königen u. Lukumonen u. deren Söhnen getragene (dah. Iuven. 5, 164 aurum Etruscum gen.) u. mit der Toga prätexta nach Rom verpflanzte goldene Kapsel, goldene Bulla, die als Amulett (dah. mit magischen Mitteln gegen Faszination versehen) von den Triumphatoren u. von Knaben guter Herkunft (urspr. der patricii, dann übh. der ingenui) um den Hals auf die Brust herabhängend getragen wurde, s. Plin. 33, 10. Macr. sat. 1, 6. § 9 sqq. Plaut. rud. 1171. Liv. 26, 36, 5. Suet. Caes. 84, 4. Flor. 2, 6, 24. Cic. II. Verr. 1, 152 (dazu Ascon., nach dem die Kinder der Libertinen nur eine bulla scortea tragen durften). – Zur Zeit der Mündigkeit wurde zugleich mit der Toga prätexta auch die bulla abgelegt und den Laren geweiht, Pers. 5, 31 (weshalb lares bullati, Petr. 60, 8): dah. dignus bullā, = kindisch, Iuven. 13, 33. – bulla argentea, aus Tändelei auch einem Lieblingshirsche angehängt, Ov. met. 10, 114.
-
10 paenula
paenula, ae, f. (φαινόλης), I) ein rundes und geschlossenes Oberkleid, eine Art runder Kittel mit einer Kapuze, oben mit einem Loche, durch das der Kopf gesteckt wurde, bes. auf Reisen od. in der Stadt bei sehr kaltem od. nassem Wetter von vornehmen und geringen Leuten, bisweilen auch von Frauen, später sogar von Rednern vor Gericht getragen, die Pänula, Pompon. com. 94. Varro sat. Men. 571. Cic. Mil. 54. Hor. ep. 1, 11, 18. Quint. 6, 3, 66 u. 8, 3, 54. Lampr. Alex. Sev. 27. 4. Ulp. dig. 34, 2, 23. § 2. Tac. dial. 39: paen. mulionia, Cic. Sest. 82. – Sprichw., paenulam alci scindere, einem die Pänula zerreißen, d.i. ihn sehr bitten zu bleiben, unser »einem den Schoß abreißen« (Ggstz. vix paenulam alci attingere), Cic. ad Att. 13, 33, 4 (13, 33a, 1). – II) übtr., die Bedeckung, der Umhang, reliquum pedem paenulā scorteā pertegere, Varro sat. Men. 267: ne paenula desit olivis, Mart. 13, 1, 1: der Deckel (die Kappe) des Windkessels, Vitr. 10, 7. § 2 u. 3.
-
11 pertego
per-tego, tēxi, tēctum, ere, ganz bedecken, villam, Plaut. rud. 123: eam involutionem, Vitr. 10, 6, 3: reliquum pedem paenulā scorteā, Varro sat. Men. 273: odeum navium malis et antemnis e spoliis Persicis pertexit, Vitr. 5, 9, 1: pertectus locus, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 18. – scherzh., p. benefacta benefactis aliis, ne perpluant, Plaut. trin. 320.
-
12 penula
Penula, penulae, pen. corr. Quintil. Un manteau qu'on porte contre la pluye.\Multo stillat penula nimbo. Iuuenal. Mon manteau degoutte fort.\Penula scortea. Martial. Un manteau de cuir, comme ont les pelerins de S. Jaques, et autres.\Horum vix attigi penulam, tamen remanserunt. Cic. Ils ne se sont gueres fait tirer la robbe pour demourer à disner, Ils ne se sont gueres fait prier.\Ita cum eis egi, vt non scinderem penulam. Cic. Je ne les ay pas fort pressez de demourer à disner, Je ne leur ay pas desciré les robbes. -
13 bulla
bulla, ae, f. (bullio), die hohle Aufschwellung od. Aufwallung, die Blase, I) eig., die Wasserblase, spumosae aquarum bullae, Eccl.: fons plurimis bullis stellans, Plin.: ut pluvio perlucida caelo surgere bulla solet, Ov. – bildl., v. Vergänglichem, homo est b., Varr. r.r. 1, 1, 1: non pluris sumus quam b., Petr. 42, 4. – II) übtr.: A) der Buckel, der Knopf, a) an Gürteln, aurea bullis cingula, Verg. Aen. 9, 359; u. so ibid. 12, 942. – b) an Türen, iussin in splendorem dari bullas has foribus nostris? Plaut. asin. 426: bullas aureas omnes ex his valvis non dubitavit auferre, Cic. Verr. 4, 124: durch dergl. glückliche u. unglückliche Tage bezeichnet, s. Petr. 30, 4. – c) ein mit einem Stift versehener Knopf als Weiser (l'indice) an der Sonnenuhr, Vitr. 9, 8 (6 od. 9). § 9 sq. – B) bulla aurea, die (nach Fest. p. 322 in v. Sardi) urspr. von den etruskischen Königen u. Lukumonen u. deren Söhnen getragene (dah. Iuven. 5, 164 aurum Etruscum gen.) u. mit der Toga prätexta nach Rom verpflanzte goldene Kapsel, goldene Bulla, die als Amulett (dah. mit magischen Mitteln gegen Faszination versehen) von den Triumphatoren u. von Knaben guter Herkunft (urspr. der patricii, dann übh. der ingenui) um den Hals auf die Brust herabhängend getragen wurde, s. Plin. 33, 10. Macr. sat. 1, 6. § 9 sqq. Plaut. rud. 1171. Liv. 26, 36,————5. Suet. Caes. 84, 4. Flor. 2, 6, 24. Cic. II. Verr. 1, 152 (dazu Ascon., nach dem die Kinder der Libertinen nur eine bulla scortea tragen durften). – Zur Zeit der Mündigkeit wurde zugleich mit der Toga prätexta auch die bulla abgelegt und den Laren geweiht, Pers. 5, 31 (weshalb lares bullati, Petr. 60, 8): dah. dignus bullā, = kindisch, Iuven. 13, 33. – bulla argentea, aus Tändelei auch einem Lieblingshirsche angehängt, Ov. met. 10, 114. -
14 paenula
paenula, ae, f. (φαινόλης), I) ein rundes und geschlossenes Oberkleid, eine Art runder Kittel mit einer Kapuze, oben mit einem Loche, durch das der Kopf gesteckt wurde, bes. auf Reisen od. in der Stadt bei sehr kaltem od. nassem Wetter von vornehmen und geringen Leuten, bisweilen auch von Frauen, später sogar von Rednern vor Gericht getragen, die Pänula, Pompon. com. 94. Varro sat. Men. 571. Cic. Mil. 54. Hor. ep. 1, 11, 18. Quint. 6, 3, 66 u. 8, 3, 54. Lampr. Alex. Sev. 27. 4. Ulp. dig. 34, 2, 23. § 2. Tac. dial. 39: paen. mulionia, Cic. Sest. 82. – Sprichw., paenulam alci scindere, einem die Pänula zerreißen, d.i. ihn sehr bitten zu bleiben, unser »einem den Schoß abreißen« (Ggstz. vix paenulam alci attingere), Cic. ad Att. 13, 33, 4 (13, 33a, 1). – II) übtr., die Bedeckung, der Umhang, reliquum pedem paenulā scorteā pertegere, Varro sat. Men. 267: ne paenula desit olivis, Mart. 13, 1, 1: der Deckel (die Kappe) des Windkessels, Vitr. 10, 7. § 2 u. 3. -
15 pertego
per-tego, tēxi, tēctum, ere, ganz bedecken, villam, Plaut. rud. 123: eam involutionem, Vitr. 10, 6, 3: reliquum pedem paenulā scorteā, Varro sat. Men. 273: odeum navium malis et antemnis e spoliis Persicis pertexit, Vitr. 5, 9, 1: pertectus locus, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 18. – scherzh., p. benefacta benefactis aliis, ne perpluant, Plaut. trin. 320. -
16 scortum
scortum, i, n. [cf. Gr. chorion, corium; Lith. skurà, skin].I.Lit., a skin, hide (post-class. and rare):II.pellem antiqui dicebant scortum,
Varr. L. L. 7, § 84 Müll.:jam Omphale in Herculis scorto designata descripsit,
Tert. Pall. 4 med. —Transf., a harlot, strumpet, prostitute (freq. and class.): scorta appellantur meretrices, quia ut pelliculae subiguntur. Omnia namque ex pellibus facta scortea appellantur, Fest. pp. 330 and 331 Müll.— Sing., Plaut. Am. 1, 1, 132; id. As. 4, 2, 5; 5, 2, 17; 5, 2, 79 et saep.; Ter. Eun. 3, 1, 34; id. Ad. 5, 9, 8; Hor. C. 2, 11, 21; id. Ep. 1, 18, 34; Tib. 4, 10, 4.— Plur., Plaut. Bacch. 4, 4, 91; id. Pers. 3, 3, 14; id. Truc. 1, 1, 43 sq. et saep.; Cic. Mil. 21, 55; id. Cat. 2, 5, 10 al.—Of a male prostitute, Plaut. Curc. 4, 1, 12; Cic. Sest. 17, 39; id. Phil. 2, 18, 44; Petr. 9, 6; 119, 25;so also, virile,
Aur. Vict. Caes. 28.—And with a [p. 1647] masc. pron.:scortum exoletum ne quis in proscenio Sedeat,
Plaut. Poen. prol. 17 (cf. senium, II. A.).—Also = pellex, a mistress, concubine, Plaut. Cas. Grex, 5 and 7.
См. также в других словарях:
SCORTEA — Latinis vocata est, quae Graecis Διφθέρα, sagum videl. ex pellibus caprarum, Pastorum et Agricolarum proprium, quod quia exomidi iniciebatur, inde περιβόλαιον quoque dictum est. Aristoph. Nub. Ubi grandior eris capellas agio e Phelleo, ut et… … Hofmann J. Lexicon universale
Scortĕa — (lat.), ein Kleidungsstück aus Leder … Pierer's Universal-Lexikon
Phyllophryne scortea — baltadėmis jūrų klounas statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Phyllophryne scortea angl. white spotted anglerfish rus. белопятнистая рыба клоун; белопятнистая филлофрина ryšiai: platesnis terminas –… … Žuvų pavadinimų žodynas
écorce — [ ekɔrs ] n. f. • 1176; lat. scortea « manteau de peau », de scortum « peau, cuir » 1 ♦ Enveloppe d un tronc d arbre et de ses branches, qu on peut détacher du bois. Bot. Enveloppe des végétaux ligneux constituée des tissus extérieurs au liber.… … Encyclopédie Universelle
scoarţă — SCOÁRŢĂ, scoarţe, s.f. 1. Înveliş extern (gros şi tare) al trunchiului şi al crengilor unui copac sau al unei plante lemnoase; coajă. ♢ expr. Obraz de scoarţă = om necioplit, lipsit de ruşine de bună cuviinţă. (reg.) Mamă (sau soră) de scoarţă =… … Dicționar Român
scorsonère — [ skɔrsɔnɛr ] n. f. • 1667; scorsonera 1615; it. scorzonera, plante qui soigne la morsure du serpent appelé scorzone ♦ Bot. Plante dicotylédone dont une variété à peau noire (⇒ salsifis) est cultivée comme plante alimentaire. ● scorsonère nom… … Encyclopédie Universelle
PAENULA — a Graeco φαινόλις sive Dorice φαινόλα, Isaaco Casaubono ad Sparttan. in Hadrian. c. 3. sic dicta videtur, quod vestis esset adstricta, et quae partium corporis, quas tegebat, figuram exprimeret, quasi ὅλον τὸ σῶμα φαίνουσα. Quae sententia… … Hofmann J. Lexicon universale
PELLIS — an a pellendo, quod externas iniurias pellat: an a pilis, quod pilosa: an ab Hebr. Gap desc: Hebrew, quod in Niphal significat tegi? caesorum animalium corporibus detracta, primis Parentibus, post lapsum, in usum cessit, frigori aliisque aeris… … Hofmann J. Lexicon universale
PENULA seu PAENULA — itinerarium fuit apud Romanos vestimentum aut pluviale, ael. Lamprid. in Alexandro Severo c. 27. ita enim habet Cod. Palatinus, cum alias aut plisviae legatur: et quidem ut plurimum scorteum. Unde Martial. l. 14. Epigramm. 130. cuius lemma… … Hofmann J. Lexicon universale
Листоватые лишайники — Слоевище листоватых лишайников имеет вид листовидной пластинки, горизонтально распростертой на субстрате. Наиболее характерна для него округлая форма, которая обусловлена горизонтально радиальным ростом гиф. В начале образования слоевища… … Биологическая энциклопедия
Frogfish — Taxobox name = Frogfish image caption = Striated frogfish, Antennarius striatus regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Actinopterygii ordo = Lophiiformes familia = Antennariidae subdivision ranks = Genera subdivision = Allenichthys… … Wikipedia