Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

scitum

  • 1 scitum

    scītum, i, n. [scisco] [st1]1 [-] décret, ordonnance.    - plebis scitum ou plebi scitum ou scitum plebis: décret du peuple, décret de la plèbe, plébiscite.    - plebis scitum Cic. Rep. 1, 63; plebei scitum Cic. Dom. 44; scitum plebis, Liv. 22, 26, 4, etc.: décret du peuple.    - populi scitum Cic. Opt. 19; Rep. 1, 43 au lieu de plebis - quand il s'agit de pays étrangers].    - scita = plebis scita, Cic. Balb. 42.    - scitum facere, ut... Cic. Opt. 19: proposer un décret comportant que... [st1]2 [-] maxime, principe d'un philosophe.    - Sen. Ep. 95, 9, etc.
    * * *
    scītum, i, n. [scisco] [st1]1 [-] décret, ordonnance.    - plebis scitum ou plebi scitum ou scitum plebis: décret du peuple, décret de la plèbe, plébiscite.    - plebis scitum Cic. Rep. 1, 63; plebei scitum Cic. Dom. 44; scitum plebis, Liv. 22, 26, 4, etc.: décret du peuple.    - populi scitum Cic. Opt. 19; Rep. 1, 43 au lieu de plebis - quand il s'agit de pays étrangers].    - scita = plebis scita, Cic. Balb. 42.    - scitum facere, ut... Cic. Opt. 19: proposer un décret comportant que... [st1]2 [-] maxime, principe d'un philosophe.    - Sen. Ep. 95, 9, etc.
    * * *
        Scitum, sciti. Liu. Ordonnance, Decret, Edict.

    Dictionarium latinogallicum > scitum

  • 2 scitum

    scītum, ī, n. (scisco), I) die Verordnung, der Beschluß, plebis scitum, populi scitum, Cic. u.a.: plebei u. plebi scitum, Inscr. u. Liv.: scitum plebis, populi, Liv.: scita patrum plebisque, Prud.: scita pontificis, Liv.: scita ac iussa nostra, Cic.: decemviralia scita, Arnob.: Ctesiphon scitum fecit, ut etc., Cic.: qui primum eius modi scita sanxerint, Cic. – II) übtr., der Lehrsatz eines Philosophen, der Grundsatz, klass. decretum od. dogma (δόγμα), Sen. ep. 95, 10: scita atque consulta (sapientium virorum), Fronto epist. ad M. Anton, de eloqu. 1. p. 144, 13 N.: Orphei et Pythagorae scita, Apul. apol. 56. p. 66, 6 Kr.

    lateinisch-deutsches > scitum

  • 3 scitum

    scītum, ī, n. (scisco), I) die Verordnung, der Beschluß, plebis scitum, populi scitum, Cic. u.a.: plebei u. plebi scitum, Inscr. u. Liv.: scitum plebis, populi, Liv.: scita patrum plebisque, Prud.: scita pontificis, Liv.: scita ac iussa nostra, Cic.: decemviralia scita, Arnob.: Ctesiphon scitum fecit, ut etc., Cic.: qui primum eius modi scita sanxerint, Cic. – II) übtr., der Lehrsatz eines Philosophen, der Grundsatz, klass. decretum od. dogma (δόγμα), Sen. ep. 95, 10: scita atque consulta (sapientium virorum), Fronto epist. ad M. Anton, de eloqu. 1. p. 144, 13 N.: Orphei et Pythagorae scita, Apul. apol. 56. p. 66, 6 Kr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scitum

  • 4 scītum

        scītum ī, n    [P. n. of scisco].—Of the Roman people, an ordinance, statute, decree, resolution, popular vote: scita ac iussa nostra comprobare. —Usu. with plebis or plebi (often as one word, plebiscitum): quo plebiscito decreta a senatu est quaestio consuli, etc.: (lex) plebei scito Canuleio abrogata: de altero aedile scitum plebi est factum, L.: populi scita, Ta.—Of popular assemblies in other nations, a decree, ordinance, resolution: cum esset lex Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut, etc.: populi scito non paruit, N.: ut nullum de eā re scitum populi fieret, L.—Of any public authority, a decree, ordinance: omnia sacra Pontificis scitis subiecit, L.: aliorum (decemvirorum) scitis adversari, L.
    * * *
    ordinance, statute

    Latin-English dictionary > scītum

  • 5 scitum

    scitum scitum, i n решение, постановление

    Латинско-русский словарь > scitum

  • 6 scitum

    scītum, ī n. [ scisco ]
    1) определение, постановление, решение ( populi scito non parēre Nep)
    plebis (plebei, populi) s. C, L etc. или plebiscītum Cвсенародное решение
    2) философское положение, принцип, тезис Sen, Capit

    Латинско-русский словарь > scitum

  • 7 scitum

    scītum, i, n., v. scisco, P. a., A. 1. and B.

    Lewis & Short latin dictionary > scitum

  • 8 scitum

    определение, решение, plebisscita (1. 2 § 8. 21 D. 1, 2. cf. plebiscitum);

    legum scita (1. 2 § 11 C. 1, 17. 1. 19 C. 9, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > scitum

  • 9 plebi scitum

    plēbiscītum (also separately plēbi scītum, Plaut. Ps. 2, 4, 58), i. n. (abl. plebis scitu, Decret. ap. Cic. Att. 4, 2, 3) [plebs-scitum], a decree or ordinance of the people (opp.:

    senatus consultum),

    Cic. Dom. 17, 44; Just. Inst. 1, 2, 4: plebis scitum igitur est secundum eum Capitonem lex quam plebes, non populus, accipit, Gell. 10, 20, 6; cf. plebs, I., and scitum, s. v. scisco, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > plebi scitum

  • 10 plēbi scītum

        plēbi scītum    see plebs, scitum.

    Latin-English dictionary > plēbi scītum

  • 11 populī scītum

        populī scītum    see scitum.

    Latin-English dictionary > populī scītum

  • 12 populi scitum

    pŏpŭliscītum, i, n., or better written separately, pŏpŭli scītum, a decree of the people:

    Athenienses nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,

    Cic. Rep. 1, 27, 43; id. Opt. Gen. 7, 19:

    populiscito in patriam restitutus est,

    Nep. Arist. 1, 5:

    scitum populi,

    Liv. 45, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > populi scitum

  • 13 scisco

    scisco, scīvi, scītum, 3 ( dep. collat. form sciscor, acc. to Prisc. p. 799 P.), v. inch. a. [scio], to seek to know; to search, inquire.
    I.
    Lit. (ante-class. and very rare; cf., on the other hand, the deriv. sciscitor): praefestinamus, quae sit causa, sciscere, Afran. ap. Charis. p. 186 P.: ibo ad eam, ut sciscam, quid velint, Att. ap. Non. 505, 12; cf. Plaut. Am. 5, 1, 17.—
    II.
    Transf.
    A.
    Publicists' t. t., of the people, after inquiry or examination, to accept, approve, assent to something proposed; hence, to appoint, enact, decree, ordain, = rem cognitam jubere (cf. sancio):

    nullam illi (majores nostri) vim contionis esse voluerunt: quae scisceret plebes aut quae populus juberet summota contione, distributis partibus... auditis auctoribus, re multos dies promulgatā et cognitā, juberi vetarique voluerunt,

    Cic. Fl. 7, 15:

    illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,

    id. Phil. 1, 10, 26; cf.:

    rogationes plurimas propter vos populus scivit,

    Plaut. Curc. 4, 2, 23:

    rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit jussitque. Ex eo plebiscito, etc.,

    Liv. 42, 21 fin.:

    adeo id gratum plebi fuit ut id modo sciscerent juberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret,

    id. 1, 17 fin.:

    ad sciscendum plebi,

    id. 6, 35:

    si Gaditani sciverint nominatim de aliquo cive Romano, ut sit is civis Gaditanus,

    Cic. Balb. 11, 27; cf.:

    qui (Athenienses) sciverunt, ut, etc.,

    id. Off. 3, 11, 46.— Pass.:

    multa perniciose sciscuntur in populis (with sancire),

    Cic. Leg. 2, 5, 13; cf.:

    illud stultissimum, existimare omnia justa esse, quae scita sint in populorum institutis aut legibus,

    id. ib. 1, 15, 42 (v. also under P. a.).— Poet., with obj.-clause:

    munera Martis Aequent imperio et solem concedere nocti Sciscant,

    Sil. 7, 545.—
    2.
    Transf., in gen. (like decerno), of an individual, to approve, assent to, vote for any thing:

    qui ulteriorem (Galliam decernit), ostendit, eam se sciscere legem, quam esse legem neget,

    Cic. Prov. Cons. 15, 36:

    quod primus scivit legem de publicanis, etc.,

    id. Planc. 14, 35. —
    B.
    To learn, ascertain, know:

    ut illi id factum sciscerent,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 68: praefestinamus quae sit causa sciscere, quod, etc., Afran. ap. Charis. 2, p. 186 P. (Com. Rel. v. 396 Rib.). —
    III.
    Trop., of nature, to decree, establish:

    confirmat antem illud vel maxime quod ipsa natura, ut ait ille, sciscet et probet,

    Cic. Fin. 1, 7, 23.—Hence, scī-tus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) Mid. (orig., that has informed himself, obtained knowledge, had experience; hence), knowing, shrewd, wise, acute, experienced, skilful, adroit, etc. (of persons; mostly poet.; not in Cic., but cf. 2.; syn.: callidus, versatus): doctu', fidelis... Scitus, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 251 Vahl.):

    hominem astutum, doctum, scitum et callidum,

    Plaut. Ps. 1, 3, 151:

    mulier scita atque prudens,

    Gell. 13, 4 fin.: scitus agaso, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Ann. v. 217 Vahl.):

    sycophanta,

    Plaut. Am. 1, 3, 8:

    homo,

    Ter. Eun. 2, 2, 23:

    convivator,

    a clever, dexterous host, Liv. 35, 49:

    scitus bellum (venereum) init,

    Plaut. Truc. 5, 42:

    ea mulieris scitae comitas,

    Gell. 13, 4, 3.— Comp.:

    non sum scitior, quae hos rogem, etc.,

    Plaut. Cist. 4, 2, 12.— Poet. and in post - Aug. prose with gen.:

    Nessus scitus vadorum,

    acquainted with, Ov. M. 9, 108:

    Thalia lyrae,

    id. F. 5, 54:

    Sthenelus pugnandi,

    Quint. 9, 3, 10 Spald. N. cr. —With obj.-clause ( poet.):

    scitus accendere corda Laudibus,

    Sil. 17, 293:

    accendere Martem,

    id. 15, 594.—
    b.
    Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty, etc.:

    pulcre scripsti: scitum syngraphum!

    Plaut. As. 4, 1, 57:

    scito illa quidem (scripsit) sermone et Attico,

    Cic. N. D. 1, 33, 93; cf.

    interrogationes,

    Quint. 5, 7, 28.— Sup.:

    oratio optima et scitissima,

    Plaut. Stich. 1, 3, 30:

    si quid (dictum) est, quod mihi scitum esse videatur et homini ingenuo dignum atque docto, non aspernor,

    Cic. Planc. 14, 35; cf. id. Or. 16, 51:

    oratoris dictum,

    Tac. A. 6, 20.—Esp. in the phrase scitum est, it is a witty or acute saying; shrewd, clever: vetus illud Catonis admodum scitum est, qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic. Div. 2, 24, 51; cf.:

    scitum est illud Catonis, ut multa: Melius, etc.,

    id. Lael. 24, 90;

    Scytharum legati,

    Plin. 14, 22, 28, § 148:

    scitum est, inter Protogenem et eum (Apellem) quod accidit,

    a clever thing, id. 35, 10, 36, § 81:

    hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet,

    Ter. Heaut. 1, 2, 36; cf. id. Phorm. 5, 4, 2:

    scitum est causam conferre in tempus,

    Cic. de Or. 3, 61, 228.—
    2.
    Transf., beautiful, elegant, fine, etc. (mostly ante- and post-class.;

    syn.: venustus, bellus): satis scitum filum mulieris,

    Plaut. Merc. 4, 4, 15; cf.

    Iphis,

    Petr. 63, 3:

    mulierculae formae scitioris,

    Lampr. Commod. 2 fin. (v. perscitus):

    vox admodum scita et canora,

    Gell. 18, 5, 2:

    haec nox scita'st exercendo scorto,

    Plaut. Am. 1, 1, 132; cf. scitamenta.—
    B.
    (Acc. to II. A.) Subst.: scītum, i. n., an ordinance, statute, decree; esp. in connection with plebis (plebei, v. plebs), or, in one word, plebiscitum, an ordinance or decree of the people or of the citizens (opp. to senatusconsultum, a decree of the Senate):

    scita plebei appellantur ea, quae plebs suo suffragio sine patribus jussit, plebeio magistratu rogante,

    Fest. p. 293 Müll.; cf. Lael. Felix ap. Gell. 15, 27, 4:

    quo plebiscito decreta a senatu est quaestio, etc.,

    Cic. Fin. 2, 16, 54:

    quae (lex) postea plebiscito Canuleio abrogata est,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    plebiscitis consularem potestatem minuere,

    id. de Or. 2, 48, 199 et saep. (v. 2. scitus).—In a lusus verbb. with scitus, A.: Ps. Ecquid is homo scitus est? Ch. Plebiscitum non est scitius, Plaut. Ps. 2, 4, 58.—In the order scitum plebis:

    de altero aedile scitum plebis est factum rogantibus tribunis,

    Liv. 31, 50 fin.; 10, 22 fin.:

    scita plebis injuncta patribus,

    id. 3, 67; 22, 26;

    Populi is used instead of plebis when the decrees of other nations are spoken of: cum lex esset Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut quisquam coronā donaretur, etc.,

    Cic. Opt. Gen. 7, 19:

    Athenienses quibusdam temporibus sublato Areopago nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,

    id. Rep. 1, 27, 43; so,

    in one word, populiscitum,

    Nep. Alcib. 5, 4; id. Epam. 7, 4; id. Phoc. 2, 2:

    ut nullum de eā re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,

    Liv. 45, 25. Tacitus is the first who has populi scita for decrees of the Roman people, Tac. A. 3, 58.—Of Roman popular decrees also simply scita:

    cum scita ac jussa nostra sua sententia comprobat,

    Cic. Balb. 18, 42.—Rarely of other public or official ordinances (cf.:

    decreta, edicta, jussa): (Numa) omnia publica privataque sacra Pontificis scitis subjecit,

    Liv. 1, 20:

    quo minus ferociter aliorum (decemvirorum) scitis adversarentur,

    id. 3, 33; Plin. 14, 22, 28, § 146:

    regis,

    Vulg. Esth. 3, 8.—
    2.
    Transf. (with decretum and placitum) as a transl. of the Gr. dogma, a maxim, tenet, dogma, Sen. Ep. 95, 10.— Adv.: scītē (acc. to A.), shrewdly, cleverly, skilfully, adroitly, nicely, tastefully, elegantly (class.):

    eho, nimium scite scitus es,

    Plaut. Cas. 3, 1, 8; cf.:

    tondetur nimium scite,

    id. Merc. 3, 1, 28:

    satis scite et probe,

    id. Trin. 3, 3, 56; id. Bacch. 2, 3, 69; id. Mil. 4, 2, 74; id. Trin. 3, 3, 53; Ter. Heaut. 4, 4, 7; Cic. Fam. 11, 16, 1 (with commode):

    (rationes) ita sunt perscriptae scite et litterate, ut, etc.,

    id. Pis. 25, 61; cf.:

    scite et venuste facta,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    illa ex patellis quae evellerat, ita scite in aureis poculis inligabat, etc.,

    id. ib. 2, 4, 24, §

    54: non scite (dictum),

    id. Att. 14, 20, 3; so,

    dictum,

    Plin. 36, 22, 48, § 166:

    scite loqui,

    Liv. 10, 19:

    parum scite convivium exornare,

    Sall. J. 85, 39; cf. Liv. 4, 44 fin.Comp.:

    scitius,

    Gell. 4, 11, 10.— Sup.:

    scitissime,

    Plaut. Stich. 1, 3, 116; Gell. 10, 11, 6; App. M. 9, p. 212, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > scisco

  • 14 sciscor

    scisco, scīvi, scītum, 3 ( dep. collat. form sciscor, acc. to Prisc. p. 799 P.), v. inch. a. [scio], to seek to know; to search, inquire.
    I.
    Lit. (ante-class. and very rare; cf., on the other hand, the deriv. sciscitor): praefestinamus, quae sit causa, sciscere, Afran. ap. Charis. p. 186 P.: ibo ad eam, ut sciscam, quid velint, Att. ap. Non. 505, 12; cf. Plaut. Am. 5, 1, 17.—
    II.
    Transf.
    A.
    Publicists' t. t., of the people, after inquiry or examination, to accept, approve, assent to something proposed; hence, to appoint, enact, decree, ordain, = rem cognitam jubere (cf. sancio):

    nullam illi (majores nostri) vim contionis esse voluerunt: quae scisceret plebes aut quae populus juberet summota contione, distributis partibus... auditis auctoribus, re multos dies promulgatā et cognitā, juberi vetarique voluerunt,

    Cic. Fl. 7, 15:

    illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,

    id. Phil. 1, 10, 26; cf.:

    rogationes plurimas propter vos populus scivit,

    Plaut. Curc. 4, 2, 23:

    rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit jussitque. Ex eo plebiscito, etc.,

    Liv. 42, 21 fin.:

    adeo id gratum plebi fuit ut id modo sciscerent juberentque, ut senatus decerneret, qui Romae regnaret,

    id. 1, 17 fin.:

    ad sciscendum plebi,

    id. 6, 35:

    si Gaditani sciverint nominatim de aliquo cive Romano, ut sit is civis Gaditanus,

    Cic. Balb. 11, 27; cf.:

    qui (Athenienses) sciverunt, ut, etc.,

    id. Off. 3, 11, 46.— Pass.:

    multa perniciose sciscuntur in populis (with sancire),

    Cic. Leg. 2, 5, 13; cf.:

    illud stultissimum, existimare omnia justa esse, quae scita sint in populorum institutis aut legibus,

    id. ib. 1, 15, 42 (v. also under P. a.).— Poet., with obj.-clause:

    munera Martis Aequent imperio et solem concedere nocti Sciscant,

    Sil. 7, 545.—
    2.
    Transf., in gen. (like decerno), of an individual, to approve, assent to, vote for any thing:

    qui ulteriorem (Galliam decernit), ostendit, eam se sciscere legem, quam esse legem neget,

    Cic. Prov. Cons. 15, 36:

    quod primus scivit legem de publicanis, etc.,

    id. Planc. 14, 35. —
    B.
    To learn, ascertain, know:

    ut illi id factum sciscerent,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 68: praefestinamus quae sit causa sciscere, quod, etc., Afran. ap. Charis. 2, p. 186 P. (Com. Rel. v. 396 Rib.). —
    III.
    Trop., of nature, to decree, establish:

    confirmat antem illud vel maxime quod ipsa natura, ut ait ille, sciscet et probet,

    Cic. Fin. 1, 7, 23.—Hence, scī-tus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) Mid. (orig., that has informed himself, obtained knowledge, had experience; hence), knowing, shrewd, wise, acute, experienced, skilful, adroit, etc. (of persons; mostly poet.; not in Cic., but cf. 2.; syn.: callidus, versatus): doctu', fidelis... Scitus, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 251 Vahl.):

    hominem astutum, doctum, scitum et callidum,

    Plaut. Ps. 1, 3, 151:

    mulier scita atque prudens,

    Gell. 13, 4 fin.: scitus agaso, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Ann. v. 217 Vahl.):

    sycophanta,

    Plaut. Am. 1, 3, 8:

    homo,

    Ter. Eun. 2, 2, 23:

    convivator,

    a clever, dexterous host, Liv. 35, 49:

    scitus bellum (venereum) init,

    Plaut. Truc. 5, 42:

    ea mulieris scitae comitas,

    Gell. 13, 4, 3.— Comp.:

    non sum scitior, quae hos rogem, etc.,

    Plaut. Cist. 4, 2, 12.— Poet. and in post - Aug. prose with gen.:

    Nessus scitus vadorum,

    acquainted with, Ov. M. 9, 108:

    Thalia lyrae,

    id. F. 5, 54:

    Sthenelus pugnandi,

    Quint. 9, 3, 10 Spald. N. cr. —With obj.-clause ( poet.):

    scitus accendere corda Laudibus,

    Sil. 17, 293:

    accendere Martem,

    id. 15, 594.—
    b.
    Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty, etc.:

    pulcre scripsti: scitum syngraphum!

    Plaut. As. 4, 1, 57:

    scito illa quidem (scripsit) sermone et Attico,

    Cic. N. D. 1, 33, 93; cf.

    interrogationes,

    Quint. 5, 7, 28.— Sup.:

    oratio optima et scitissima,

    Plaut. Stich. 1, 3, 30:

    si quid (dictum) est, quod mihi scitum esse videatur et homini ingenuo dignum atque docto, non aspernor,

    Cic. Planc. 14, 35; cf. id. Or. 16, 51:

    oratoris dictum,

    Tac. A. 6, 20.—Esp. in the phrase scitum est, it is a witty or acute saying; shrewd, clever: vetus illud Catonis admodum scitum est, qui mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset, Cic. Div. 2, 24, 51; cf.:

    scitum est illud Catonis, ut multa: Melius, etc.,

    id. Lael. 24, 90;

    Scytharum legati,

    Plin. 14, 22, 28, § 148:

    scitum est, inter Protogenem et eum (Apellem) quod accidit,

    a clever thing, id. 35, 10, 36, § 81:

    hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet,

    Ter. Heaut. 1, 2, 36; cf. id. Phorm. 5, 4, 2:

    scitum est causam conferre in tempus,

    Cic. de Or. 3, 61, 228.—
    2.
    Transf., beautiful, elegant, fine, etc. (mostly ante- and post-class.;

    syn.: venustus, bellus): satis scitum filum mulieris,

    Plaut. Merc. 4, 4, 15; cf.

    Iphis,

    Petr. 63, 3:

    mulierculae formae scitioris,

    Lampr. Commod. 2 fin. (v. perscitus):

    vox admodum scita et canora,

    Gell. 18, 5, 2:

    haec nox scita'st exercendo scorto,

    Plaut. Am. 1, 1, 132; cf. scitamenta.—
    B.
    (Acc. to II. A.) Subst.: scītum, i. n., an ordinance, statute, decree; esp. in connection with plebis (plebei, v. plebs), or, in one word, plebiscitum, an ordinance or decree of the people or of the citizens (opp. to senatusconsultum, a decree of the Senate):

    scita plebei appellantur ea, quae plebs suo suffragio sine patribus jussit, plebeio magistratu rogante,

    Fest. p. 293 Müll.; cf. Lael. Felix ap. Gell. 15, 27, 4:

    quo plebiscito decreta a senatu est quaestio, etc.,

    Cic. Fin. 2, 16, 54:

    quae (lex) postea plebiscito Canuleio abrogata est,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    plebiscitis consularem potestatem minuere,

    id. de Or. 2, 48, 199 et saep. (v. 2. scitus).—In a lusus verbb. with scitus, A.: Ps. Ecquid is homo scitus est? Ch. Plebiscitum non est scitius, Plaut. Ps. 2, 4, 58.—In the order scitum plebis:

    de altero aedile scitum plebis est factum rogantibus tribunis,

    Liv. 31, 50 fin.; 10, 22 fin.:

    scita plebis injuncta patribus,

    id. 3, 67; 22, 26;

    Populi is used instead of plebis when the decrees of other nations are spoken of: cum lex esset Athenis, ne quis populi scitum faceret, ut quisquam coronā donaretur, etc.,

    Cic. Opt. Gen. 7, 19:

    Athenienses quibusdam temporibus sublato Areopago nihil nisi populi scitis ac decretis agebant,

    id. Rep. 1, 27, 43; so,

    in one word, populiscitum,

    Nep. Alcib. 5, 4; id. Epam. 7, 4; id. Phoc. 2, 2:

    ut nullum de eā re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,

    Liv. 45, 25. Tacitus is the first who has populi scita for decrees of the Roman people, Tac. A. 3, 58.—Of Roman popular decrees also simply scita:

    cum scita ac jussa nostra sua sententia comprobat,

    Cic. Balb. 18, 42.—Rarely of other public or official ordinances (cf.:

    decreta, edicta, jussa): (Numa) omnia publica privataque sacra Pontificis scitis subjecit,

    Liv. 1, 20:

    quo minus ferociter aliorum (decemvirorum) scitis adversarentur,

    id. 3, 33; Plin. 14, 22, 28, § 146:

    regis,

    Vulg. Esth. 3, 8.—
    2.
    Transf. (with decretum and placitum) as a transl. of the Gr. dogma, a maxim, tenet, dogma, Sen. Ep. 95, 10.— Adv.: scītē (acc. to A.), shrewdly, cleverly, skilfully, adroitly, nicely, tastefully, elegantly (class.):

    eho, nimium scite scitus es,

    Plaut. Cas. 3, 1, 8; cf.:

    tondetur nimium scite,

    id. Merc. 3, 1, 28:

    satis scite et probe,

    id. Trin. 3, 3, 56; id. Bacch. 2, 3, 69; id. Mil. 4, 2, 74; id. Trin. 3, 3, 53; Ter. Heaut. 4, 4, 7; Cic. Fam. 11, 16, 1 (with commode):

    (rationes) ita sunt perscriptae scite et litterate, ut, etc.,

    id. Pis. 25, 61; cf.:

    scite et venuste facta,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    illa ex patellis quae evellerat, ita scite in aureis poculis inligabat, etc.,

    id. ib. 2, 4, 24, §

    54: non scite (dictum),

    id. Att. 14, 20, 3; so,

    dictum,

    Plin. 36, 22, 48, § 166:

    scite loqui,

    Liv. 10, 19:

    parum scite convivium exornare,

    Sall. J. 85, 39; cf. Liv. 4, 44 fin.Comp.:

    scitius,

    Gell. 4, 11, 10.— Sup.:

    scitissime,

    Plaut. Stich. 1, 3, 116; Gell. 10, 11, 6; App. M. 9, p. 212, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sciscor

  • 15 scitus

    [st1]1 [-] scītŭs, ūs, m. abl. ū, m [scisco]: c. scitum.    - plebi scitu Cic. Att. 4, 2, 3; Liv. 25, 7, 5: par un plébiscite. [st1]2 [-] scītus, a, um: a - part. passé de scisco. b - adj. qui sait, instruit, qui se connaît à, habile, expérimenté, adroit, fin, spirituel.    - scitus vadorum, Ov. M. 9,108: qui connaît les gués.    - scitus pugnandi, Quint. 9, 3, 10: habile dans les combats.    - scitus accendere corda, Sil. 17, 293: qui sait enflammer les coeurs.    - scita mulier, Gell.: femme avisée.    - scitus convivator, Liv. 35, 49: qui sait faire les honneurs de sa table.    - scitior Plaut. Cist. 680.    - ratio scitissuma, Plaut. Stich. 184: propos entre tous spirituel.    - scitus sermo, Cic. Nat. 1, 93: style fin.    - vetus illud Catonis admodum scitum est, Cic. Div. 2, 51: ce vieux mot de Caton est tout à fait spirituel.    - cf. Cic. Or. 51; Lael. 90.    - scitum est avec inf. Cic. de Or. 3, 228, il est habile de. d - joli, charmant, élégant, mignon, gracieux.    - Plaut. Merc. 755; Petr. 63, 3.    - mulier satis scita, Ter.: femme assez jolie. g - apte, propre à, convenable.    - scita vox, Gell. 18, 5, 2: voix exercée, aux inflexions appropriées (à la lecture).    - haec nox scita est, Plaut. Am. 1.1.132: cette nuit est favorable. [st1]3 [-] scītus, a, um: part. passé de scio; su, connu.    - scito huic opus est, Ter.: il a besoin de savoir.
    * * *
    [st1]1 [-] scītŭs, ūs, m. abl. ū, m [scisco]: c. scitum.    - plebi scitu Cic. Att. 4, 2, 3; Liv. 25, 7, 5: par un plébiscite. [st1]2 [-] scītus, a, um: a - part. passé de scisco. b - adj. qui sait, instruit, qui se connaît à, habile, expérimenté, adroit, fin, spirituel.    - scitus vadorum, Ov. M. 9,108: qui connaît les gués.    - scitus pugnandi, Quint. 9, 3, 10: habile dans les combats.    - scitus accendere corda, Sil. 17, 293: qui sait enflammer les coeurs.    - scita mulier, Gell.: femme avisée.    - scitus convivator, Liv. 35, 49: qui sait faire les honneurs de sa table.    - scitior Plaut. Cist. 680.    - ratio scitissuma, Plaut. Stich. 184: propos entre tous spirituel.    - scitus sermo, Cic. Nat. 1, 93: style fin.    - vetus illud Catonis admodum scitum est, Cic. Div. 2, 51: ce vieux mot de Caton est tout à fait spirituel.    - cf. Cic. Or. 51; Lael. 90.    - scitum est avec inf. Cic. de Or. 3, 228, il est habile de. d - joli, charmant, élégant, mignon, gracieux.    - Plaut. Merc. 755; Petr. 63, 3.    - mulier satis scita, Ter.: femme assez jolie. g - apte, propre à, convenable.    - scita vox, Gell. 18, 5, 2: voix exercée, aux inflexions appropriées (à la lecture).    - haec nox scita est, Plaut. Am. 1.1.132: cette nuit est favorable. [st1]3 [-] scītus, a, um: part. passé de scio; su, connu.    - scito huic opus est, Ter.: il a besoin de savoir.
    * * *
        Scitus, Adiectiuum. Terentius, Scitum hercle hominem, hic homines prorsus ex stultis insanos facit. Le gentil personnage.
    \
        Scitus homo. Terent. Galand homme. B.
    \
        Vadorum scitus. Ouidius. Qui scait le guey, Par où on peult passer à guey.
    \
        Scitus lyrae. Oui. Qui scait jouer de la harpe, Bon joueur de harpe.
    \
        - hoc Scitum est, periculum ex aliis facere tibi quod ex vsu siet. Terent. C'est un mot qui a esté bien dict.
    \
        Quam scitum est, eiusmodi parare, etc. Terent. O que c'est une gentile chose, etc.
    \
        Scitum consilium. Plaut. Prudent.
    \
        Scitum est enim causam conferre in tempus, cum, etc. Cicero. C'est une gentille finesse, C'est sagement faict.
    \
        Scitus puer. Terent. Joli, Mignon, Beau, Bel enfant.

    Dictionarium latinogallicum > scitus

  • 16 scio

    scĭo, īre, scīvi (scĭi), scītum - tr. -    - imparf. scibam, Plaut. As. 2, 2, 34; 2, 4, 89; id. Ps. 1, 5, 84; 1, 5, 86; Ter. Heaut. 2, 3, 68; id. Phorm. 4, 1, 16; scibas, Plaut. Aul. 4, 10, 24; id. Ps. 1, 5, 85; scibat, id. Am. prol. 22; Lucr. 5, 934; scibatis, Plaut. Rud. 2, 3, 47; scibant, Lucr. 5, 949; 5, 953; Cat. 68, 85.—Fut. scibo, Plaut. As. 1, 1, 13; id. Most. 4, 3, 5; id. Men. 2, 3, 35; 5, 2, 57; id. Ps. 1, 2, 41; 1, 5, 65; id. Truc. 2, 6, 69; Ter. Eun. 4, 4, 58; id. Ad. 3, 3, 7; 5, 2, 5; id. Hec. 2, 2, 4; scibis, Plaut. Cas. 3, 5, 22; id. Ep. 2, 2, 101; 5, 1, 49; id. Mil. 4, 8, 55; id. Ps. 4, 4, 2; id. Poen. 5, 4, 57; id. Pers. 2, 2, 37; id. Rud. 2, 3, 35; Ter. Eun. 4, 7, 35; id. Heaut. 5, 2, 43; scibit, Cato, R. 5, 5; Plaut. Ep. 1, 1, 69; 1, 2, 51; id. Mil. 3, 2, 46; Ter. Phorm. 5, 1, 38; scibimus, Plaut. Merc. 5, 4, 57; scibunt, id. Poen. 2, 16.— Parf. sciit, Sen. Contr. 1, 1, 17.—Passif scibitur, Plaut. Capt. 4, 2, 5; scin' = scisne, id. Am. 1, 1, 200; 2, 2, 39; 5, 1, 30; id. As. 3, 3, 113; id. Aul. 1, 1, 8 etc.; Ter. Eun. 2, 3, 47; 3, 1, 47; 4, 6, 6; 4, 7, 30 etc.—Parf. sync. scisti, Ov. A. A. 1, 131; id. F. 4, 527; scirint, Tac. Dial. 33; inf. scisse, Cic. de Or. 1, 13, 58; cf. Quint. 1, 6, 17. [st1]1 [-] savoir, connaître, avoir connaissance de, être informé de, apprendre.    - aliquid ab aliquo scire: savoir qqch de qqn.    - quod cum scibitur, Plaut.: quand cela se saura.    - id de Marcello sciri potest, Cic. Att. 12: c'est ce qu'on peut savoir de Marcellus.    - scires audisse: rubebat, Ov. Am. 1: on aurait cru qu'elle m'avait entendu: elle rougissait (en parl. de l'Aurore).    - omnem rem scio quemadmodum est, Plaut. Bac. 473: je sais toute l'affaire, comme elle est.    - quasi ego quicquam sciam, quod iste nesciat, aut, si quid aliquando scio, non ex isto soleam scire, Cic. Fam. 9, 17, 1: comme si moi, je savais une chose que lui ignore ou que, si d'aventure je sais qqch, ce ne soit pas de lui qu'à l'ordinaire je le sache. --- cf. Cic. Att. 5, 2, 3.    - quod sciam, Cic. Att. 16, 2, 4: autant que je sache !    - ab aliquo omnia scire, Liv. 39, 27, 6: savoir tout de (par) qqn.    - scire + prop. inf.: savoir que. --- Cic. Rep. 1, 46, 5, 3 ; Lael. 6, etc.    - scire + prop. inf.: savoir par soi-même que. --- Cic. Caecil. 67, etc.    - scito: sache que, tu sauras que. --- Cic. Att. 2, 3, 2; 12, 21, 5; Fam. 1, 9, 24: Q. 2, 4, 1, etc.    - scitote, Cic. Verr. 3, 62, etc.: sachez que.    - scire licet [cf. scilicet]: il est clair que. --- Lucr. 2, 930, etc. ; Liv. 1, 39, 3.    - pass. impers. quoad scitum sit... Cic. Sest. 82: jusqu'à ce qu'on ait su que...    - avec interr. ind. Sestium quanti faciam, ipse optime scio, Cic. Fam. 13, 8, 1: combien j'estime Sestius, c'est moi qui le sais le mieux. --- cf. Fam. 1, 30, 46 ; 2, 3, 6 ; Mur. 22, etc.    - ab aliquo scire, quid agatur, Cic. Att. 4, 3, 1: savoir de qqn ce qui se passe. --- cf. Liv. 41, 22, 1.    - expr. elliptique at scin quomodo? Plaut. Amp. 356: sais-tu bien comment tu vas être traité ? sais-tu ce qui t'attend ? --- cf. Aul. 831; Rud. 797.    - scin' quam iracundus siem? Plaut. Bacch.: réalises-tu à quel point je suis irrité?    - absol. cum videbis, tum scies, Plaut. Bac. 145: quand tu le verras, tu le sauras.    - ut scitis, Cic. Lael. 77: comme vous le savez.    - injurato, scio, plus credet mihi quam jurato tibi, Plaut. Amp. 437: il croira plus, je le sais, ma parole sans serment que la tienne avec serment.    - plus quam opus est scito sciet, Ter. Phorrn. 584: il saura plus qu'il n'est besoin qu'il sache. --- cf. Ter. Phorm. 1003.    - populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte, antequam certum scierit, Cic. Fam. 9, 10: (je veux que tu saches) qu'on s'est préoccupé de la mort de P. Sylla tant qu'on n'en a pas été sûr.    - si quid bene fecero, nesciet Caesar; aut si scierit, testimonium non reddet, Sen. Pan. 70: si je fais du bien, César ne le saura pas; ou s'il le sait, il ne le reconnaîtra pas.    - te sciente et vidente, Cic. Clu. 129: à ta connaissance et sous tes yeux.    - avec de scire de omnibus, de Sulla, Cic. Sull. 39: avoir connaissance de tous, de Sylla.    - non scire, au lieu de nescire. --- cf. Cic. Or.157; Cic. Flac. 59 ; Caes. BG. 1, 44, 9.    - quoad scitum sit Sestium vivere, Cic. Sest. 38: jusqu'au moment où on apprit que Sestius vivait.    - proinde sciatis licet aut intraturum me urbem aut oppugnaturum, Curt.: par conséquent, tenez-vous pour avertis que, ou bien j'entrerai dans la ville, ou je l'assiégerai.    - licet scire + prop. inf. Liv.: il est facile de comprendre que, il est clair que.    - non Samnites quid sibi faciendum sciebant: les Samnites ne savaient pas ce qu'ils devaient faire.    - haud scio an: voir an. [st1]2 [-] s'apercevoir de, comprendre, avoir conscience de, reconnaître.    - cor dolet, quom scio ut nunc sum atque ut fui, Plaut.: mon coeur se fend quand je pense à ce que je suis et à ce que j'ai été.    - eum vos esse meum servum scitis? Plaut.: vous mettez-vous bien dans la tête qu'il est mon esclave? [st1]3 [-] savoir, posséder (une science, un art, un talent), être instruit dans, être habile à, être capable de, pouvoir.    - vincere scis, Hannibal, Liv. 22: tu sais vaincre, Hannibal.    - scire latine: parler latin, savoir le latin.    - scire tuum nihil est, Pers. 1: ton savoir n'est rien.    - scire omnes linguas, Plaut. Poen. 112: posséder toutes les langues.    - scire litteras, Rep. 5, 5: savoir, connaître ses lettres [lire et écrire].    - ars earum rerum est quae sciuntur, Cic. de Or. 2, 30: la science suppose un objet de connaissance exacte.    - avec inf. aliqua re uti scire, Cic. Rep. 1, 27: savoir se servir de qqch. --- cf. Cic. Br. 184.    - vincere scis, victoria uti nescis, Liv. 22, 51, 4: tu sais vaincre [= tu sais l'art de vaincre], mais tu ne sais pas tirer parti de la victoire.    - scire de bello melius quam... Cic.: en savoir plus sur la guerre que...    - scire de legibus instituendis melius quam... Cic.: être meilleur législateur que...    - scisti uti foro, Plaut.: tu es habile à te faire au monde.
    * * *
    scĭo, īre, scīvi (scĭi), scītum - tr. -    - imparf. scibam, Plaut. As. 2, 2, 34; 2, 4, 89; id. Ps. 1, 5, 84; 1, 5, 86; Ter. Heaut. 2, 3, 68; id. Phorm. 4, 1, 16; scibas, Plaut. Aul. 4, 10, 24; id. Ps. 1, 5, 85; scibat, id. Am. prol. 22; Lucr. 5, 934; scibatis, Plaut. Rud. 2, 3, 47; scibant, Lucr. 5, 949; 5, 953; Cat. 68, 85.—Fut. scibo, Plaut. As. 1, 1, 13; id. Most. 4, 3, 5; id. Men. 2, 3, 35; 5, 2, 57; id. Ps. 1, 2, 41; 1, 5, 65; id. Truc. 2, 6, 69; Ter. Eun. 4, 4, 58; id. Ad. 3, 3, 7; 5, 2, 5; id. Hec. 2, 2, 4; scibis, Plaut. Cas. 3, 5, 22; id. Ep. 2, 2, 101; 5, 1, 49; id. Mil. 4, 8, 55; id. Ps. 4, 4, 2; id. Poen. 5, 4, 57; id. Pers. 2, 2, 37; id. Rud. 2, 3, 35; Ter. Eun. 4, 7, 35; id. Heaut. 5, 2, 43; scibit, Cato, R. 5, 5; Plaut. Ep. 1, 1, 69; 1, 2, 51; id. Mil. 3, 2, 46; Ter. Phorm. 5, 1, 38; scibimus, Plaut. Merc. 5, 4, 57; scibunt, id. Poen. 2, 16.— Parf. sciit, Sen. Contr. 1, 1, 17.—Passif scibitur, Plaut. Capt. 4, 2, 5; scin' = scisne, id. Am. 1, 1, 200; 2, 2, 39; 5, 1, 30; id. As. 3, 3, 113; id. Aul. 1, 1, 8 etc.; Ter. Eun. 2, 3, 47; 3, 1, 47; 4, 6, 6; 4, 7, 30 etc.—Parf. sync. scisti, Ov. A. A. 1, 131; id. F. 4, 527; scirint, Tac. Dial. 33; inf. scisse, Cic. de Or. 1, 13, 58; cf. Quint. 1, 6, 17. [st1]1 [-] savoir, connaître, avoir connaissance de, être informé de, apprendre.    - aliquid ab aliquo scire: savoir qqch de qqn.    - quod cum scibitur, Plaut.: quand cela se saura.    - id de Marcello sciri potest, Cic. Att. 12: c'est ce qu'on peut savoir de Marcellus.    - scires audisse: rubebat, Ov. Am. 1: on aurait cru qu'elle m'avait entendu: elle rougissait (en parl. de l'Aurore).    - omnem rem scio quemadmodum est, Plaut. Bac. 473: je sais toute l'affaire, comme elle est.    - quasi ego quicquam sciam, quod iste nesciat, aut, si quid aliquando scio, non ex isto soleam scire, Cic. Fam. 9, 17, 1: comme si moi, je savais une chose que lui ignore ou que, si d'aventure je sais qqch, ce ne soit pas de lui qu'à l'ordinaire je le sache. --- cf. Cic. Att. 5, 2, 3.    - quod sciam, Cic. Att. 16, 2, 4: autant que je sache !    - ab aliquo omnia scire, Liv. 39, 27, 6: savoir tout de (par) qqn.    - scire + prop. inf.: savoir que. --- Cic. Rep. 1, 46, 5, 3 ; Lael. 6, etc.    - scire + prop. inf.: savoir par soi-même que. --- Cic. Caecil. 67, etc.    - scito: sache que, tu sauras que. --- Cic. Att. 2, 3, 2; 12, 21, 5; Fam. 1, 9, 24: Q. 2, 4, 1, etc.    - scitote, Cic. Verr. 3, 62, etc.: sachez que.    - scire licet [cf. scilicet]: il est clair que. --- Lucr. 2, 930, etc. ; Liv. 1, 39, 3.    - pass. impers. quoad scitum sit... Cic. Sest. 82: jusqu'à ce qu'on ait su que...    - avec interr. ind. Sestium quanti faciam, ipse optime scio, Cic. Fam. 13, 8, 1: combien j'estime Sestius, c'est moi qui le sais le mieux. --- cf. Fam. 1, 30, 46 ; 2, 3, 6 ; Mur. 22, etc.    - ab aliquo scire, quid agatur, Cic. Att. 4, 3, 1: savoir de qqn ce qui se passe. --- cf. Liv. 41, 22, 1.    - expr. elliptique at scin quomodo? Plaut. Amp. 356: sais-tu bien comment tu vas être traité ? sais-tu ce qui t'attend ? --- cf. Aul. 831; Rud. 797.    - scin' quam iracundus siem? Plaut. Bacch.: réalises-tu à quel point je suis irrité?    - absol. cum videbis, tum scies, Plaut. Bac. 145: quand tu le verras, tu le sauras.    - ut scitis, Cic. Lael. 77: comme vous le savez.    - injurato, scio, plus credet mihi quam jurato tibi, Plaut. Amp. 437: il croira plus, je le sais, ma parole sans serment que la tienne avec serment.    - plus quam opus est scito sciet, Ter. Phorrn. 584: il saura plus qu'il n'est besoin qu'il sache. --- cf. Ter. Phorm. 1003.    - populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte, antequam certum scierit, Cic. Fam. 9, 10: (je veux que tu saches) qu'on s'est préoccupé de la mort de P. Sylla tant qu'on n'en a pas été sûr.    - si quid bene fecero, nesciet Caesar; aut si scierit, testimonium non reddet, Sen. Pan. 70: si je fais du bien, César ne le saura pas; ou s'il le sait, il ne le reconnaîtra pas.    - te sciente et vidente, Cic. Clu. 129: à ta connaissance et sous tes yeux.    - avec de scire de omnibus, de Sulla, Cic. Sull. 39: avoir connaissance de tous, de Sylla.    - non scire, au lieu de nescire. --- cf. Cic. Or.157; Cic. Flac. 59 ; Caes. BG. 1, 44, 9.    - quoad scitum sit Sestium vivere, Cic. Sest. 38: jusqu'au moment où on apprit que Sestius vivait.    - proinde sciatis licet aut intraturum me urbem aut oppugnaturum, Curt.: par conséquent, tenez-vous pour avertis que, ou bien j'entrerai dans la ville, ou je l'assiégerai.    - licet scire + prop. inf. Liv.: il est facile de comprendre que, il est clair que.    - non Samnites quid sibi faciendum sciebant: les Samnites ne savaient pas ce qu'ils devaient faire.    - haud scio an: voir an. [st1]2 [-] s'apercevoir de, comprendre, avoir conscience de, reconnaître.    - cor dolet, quom scio ut nunc sum atque ut fui, Plaut.: mon coeur se fend quand je pense à ce que je suis et à ce que j'ai été.    - eum vos esse meum servum scitis? Plaut.: vous mettez-vous bien dans la tête qu'il est mon esclave? [st1]3 [-] savoir, posséder (une science, un art, un talent), être instruit dans, être habile à, être capable de, pouvoir.    - vincere scis, Hannibal, Liv. 22: tu sais vaincre, Hannibal.    - scire latine: parler latin, savoir le latin.    - scire tuum nihil est, Pers. 1: ton savoir n'est rien.    - scire omnes linguas, Plaut. Poen. 112: posséder toutes les langues.    - scire litteras, Rep. 5, 5: savoir, connaître ses lettres [lire et écrire].    - ars earum rerum est quae sciuntur, Cic. de Or. 2, 30: la science suppose un objet de connaissance exacte.    - avec inf. aliqua re uti scire, Cic. Rep. 1, 27: savoir se servir de qqch. --- cf. Cic. Br. 184.    - vincere scis, victoria uti nescis, Liv. 22, 51, 4: tu sais vaincre [= tu sais l'art de vaincre], mais tu ne sais pas tirer parti de la victoire.    - scire de bello melius quam... Cic.: en savoir plus sur la guerre que...    - scire de legibus instituendis melius quam... Cic.: être meilleur législateur que...    - scisti uti foro, Plaut.: tu es habile à te faire au monde.
    * * *
        Scio, scis, sciui, scitum, scire. Terent. Scavoir.
    \
        Non venerat, quod sciam. Cic. Que je scache.
    \
        Scit omnes linguas. Plaut. Il parle touts languages.
    \
        Scire fidibus. Terent. Scavoir jouer de la harpe.
    \
        Scire Latine vel Graece. Cic. Estre scavant en Latin ou en Grec.
    \
        Scibitur, pe. cor. Plautus, Quod quum scibitur, etc. Quand il sera sceu.

    Dictionarium latinogallicum > scio

  • 17 plebiscitum

    plēbiscītum, i, n. plébiscite (décision des conciles de la plèbe, transformés en 449 en comices tributes).    - plebis scītum ou scītum plebis; plēbiscītŭs, ūs, m.: plébiscite.    - (lex) quae postea plebiscito Canuleio abrogata est, Cic. Rep. 2, 62: (loi) qui fut abrogée plus tard par le plébiscite de Canuléius.
    * * *
    plēbiscītum, i, n. plébiscite (décision des conciles de la plèbe, transformés en 449 en comices tributes).    - plebis scītum ou scītum plebis; plēbiscītŭs, ūs, m.: plébiscite.    - (lex) quae postea plebiscito Canuleio abrogata est, Cic. Rep. 2, 62: (loi) qui fut abrogée plus tard par le plébiscite de Canuléius.
    * * *
        Plebiscitum, plebisciti, pen. prod. Liu. Ordonnance faicte par le commun peuple.

    Dictionarium latinogallicum > plebiscitum

  • 18 plebiscitum

    plēbiscītum (also separately plēbi scītum, Plaut. Ps. 2, 4, 58), i. n. (abl. plebis scitu, Decret. ap. Cic. Att. 4, 2, 3) [plebs-scitum], a decree or ordinance of the people (opp.:

    senatus consultum),

    Cic. Dom. 17, 44; Just. Inst. 1, 2, 4: plebis scitum igitur est secundum eum Capitonem lex quam plebes, non populus, accipit, Gell. 10, 20, 6; cf. plebs, I., and scitum, s. v. scisco, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > plebiscitum

  • 19 Volksbeschluß

    Volksbeschluß, populi scitum (als Beschluß des Gesamtvolks). – plebis scitum (als Beschluß des Gemeinvolks). – populi iussum (als auf Befehl des Volks vom Senate vollzogener Beschluß); verb. populi scitum iussumque.

    deutsch-lateinisches > Volksbeschluß

  • 20 scītus

        scītus adj.    [P. of scisco].—Of things, fit, suitable, proper, judicious, sensible, witty: scito illa quidem (scripsit) sermone: scitum est, quod dicere solebat, etc., it is a witty saying: scitum est causam conferre in tempus.—Of persons, knowing, shrewd, clever, dexterous, acute, experienced, skilful, adroit: homo, T.: convivator, a clever host, L.: Nessus vadorum, acquainted with, O.: Thalia lyrae, O.— Nice, fine, handsome (colloq.): puer, T.: Satis scitast (fidicina), T.
    * * *
    scita, scitum ADJ
    having practical knowledge of, neat, ingenious; nice, excellent

    Latin-English dictionary > scītus

См. также в других словарях:

  • Scitum — (lat.), 1) Beschluß, Bestimmung, so Plebiscitum, s.d.; 2) so v.w. Dogma, bes. Lehrsatz eines Philosophen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vetus autem illud Catonis admodum scitum est qui mirari se ajebat, quod non rideret haruspex, harusp… — Vetus autem illud Catonis admodum scitum est qui mirari se ajebat, quod non rideret haruspex, haruspicem quum vidisset. См. Поп попа хвалит, только глазом мигает …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Thuidium scitum (P. Beauv.) Austin — Symbol RASC6 Synonym Symbol THSC3 Botanical Family Thuidiaceae …   Scientific plant list

  • Thuidium scitum (P. Beauv.) Austin var. aestivale Austin — Symbol RASC6 Synonym Symbol THSCA Botanical Family Thuidiaceae …   Scientific plant list

  • Thuidium scitum (P. Beauv.) Austin — Symbol RASC6 Synonym Symbol THSC3 Botanical Family Thuidiaceae …   Scientific plant list

  • Thuidium scitum (P. Beauv.) Austin var. aestivale Austin — Symbol RASC6 Synonym Symbol THSCA Botanical Family Thuidiaceae …   Scientific plant list

  • Plebiszit — Volksabstimmung; Volksbegehren; Volksbefragung; Volksentscheid; Referendum * * * Ple|bis|zit 〈n. 11〉 1. = Volksentscheid 2. = Volksbefragung [<lat. plebis scitum „Beschluss der Plebs“; → …   Universal-Lexikon

  • Lex — f. (Plural Leges, lateinisch für „Gesetz“) ist ein Begriff aus dem Römischen Reich, der im weiteren Sinne jede Rechtsvorschrift bezeichnet, im engeren Sinne jedoch nur die Rechtsvorschriften, die einen bestimmten Weg durchlaufen hatten. Ursprung… …   Deutsch Wikipedia

  • Plebiszit — Ein Plebiszit (von lateinisch plebiscitum ‚Volksbeschluss‘ bzw. plebs (Genitiv plebis) ‚einfaches Volk‘ und scitum ‚Beschluss‘) ist eine Abstimmung des Wahlvolkes über eine Sachfrage. In einer repräsentativen Demokratie ergänzen Plebiszite… …   Deutsch Wikipedia

  • Realsec — Saltar a navegación, búsqueda Realsec Fundación 2001 Sede Madrid,España …   Wikipedia Español

  • Secessio plebis — Se conoce como Secessio plebis (Secesión o separación de los plebeyos) a la acción, por parte de los plebeyos romanos, similar a una huelga general llevada al extremo, en el contexto de las luchas de poder entre plebeyos y patricios (conflicto de …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»