Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

scilicet

  • 1 scilicet

    scīlĭcet, adv. [contr. from sci- (root of scire) licet; cf. vide-licet, i-licet], or scīre lĭcet, as it is freq. written in Lucr. and in archaic lang. in Liv., and sometimes in Cels.; prop., you may understand or know, = Gr. dêlonoti, and serving to imply that a statement is in itself obviously true, and is not overlooked by the speaker (cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 1, 3).
    I.
    Lit., it is evident, clear, plain, or manifest; of course, naturally, evidently, certainly, undoubtedly, etc. (freq. and class.; cf.: nimirum, nempe).
    (α).
    With obj.-clause on account of scire (ante-class., and several times in Sall.; cf. videlicet): Pa. Neque illa ulli homini nutet, nictet, annuat, etc. Di. Optumumst:

    Ita scilicet facturam,

    very good; of course she will do so, Plaut. As. 4, 1, 42; id. Curc. 2, 2, 13; id. Rud. 2, 3, 64; id. Ps. 4, 7, 83; Ter. Heaut. 2, 3, 117; 4, 8, 15; Lucr. 2, 469; Sall. J. 4, 6; 102, 9; 113, 3; id. Fragm. 1, Orat. Phil. § 5.—
    (β).
    As a simple particle: Le. Tam ego homo sum quam tu. Me. Scilicet ita res est, that is clear enough, no one disputes that, Plaut. As. 2, 4, 83: Co. Utrum amicis hodie an inimicis tuis Daturu's cenam? Ba. Pol ego amicis scilicet, id. Ps. 3, 2, 89; id. Men. 2, 3, 41:

    nunc vivat necne, id Orcum scire oportet scilicet,

    id. Capt. 2, 2, 33:

    pol me haud paenitet Scilicet boni dimidium mihi dividere cum Jove,

    id. Am. 5, 1, 73:

    video jam illum virum cui praeficias officio et muneri. Huic scilicet, Africanus (inquit), uni paene: nam in hoc fere uno sunt cetera,

    Cic. Rep. 2, 42, 69; cf. id. ib. 1, 38, 60: quā mente esset Antonius, demonstravit: pessima scilicet et infidelissima, Nam, etc., Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1, 1: a te litteras exspectabam: nondum scilicet;

    nam has mane rescribebam,

    not yet to be sure, Cic. Att. 13, 3, 1:

    me in dolore... maxime scilicet consolatur spes, etc.,

    id. Fam. 1, 6, 1; id. Q. Fr. 2, 6, 2:

    quid ad haec Naevius? ridet scilicet nostram amentiam, qui, etc.,

    id. Quint. 17, 55:

    ego valde suspenso animo exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem,

    id. Fam. 16, 3, 2; id. Att. 2, 19, 4:

    videtis ut senectus sit operosa et semper agens aliquid et moliens: tale scilicet, quale cujusque studium in superiore vita fuit,

    such, naturally, id. Sen. 8, 26:

    Brutus terram osculo contigit: scilicet, quod ea communis mater omnium mortalium esset,

    evidently because, Liv. 1, 56 fin. —Often followed by sed, tamen, etc.:

    cognoscat (orator) rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis, sed etiam imperiosorum populorum et regum illustrium,

    Cic. Or. 34, 120:

    scilicet nimis hic quidem est progressus, sed ex eo ipso est conjectura facilis,

    id. de Or. 3, 23, 128; id. Q. Fr. 2, 12, 2:

    maxime scilicet in homine, sed in omni animali,

    id. Fin. 5, 20, 55:

    me species quaedam commovit, inanis scilicet, sed commovit tamen,

    id. ib. 5, 1, 3: nihil scilicet novi, ea tamen quae te ipsum probaturum esse confidam, id. ib. 1, 8, 28:

    tuli scilicet moleste, ut debui, sed tamen constitui ad te venire,

    id. Fam. 9, 23: tu interea Romae scilicet amicis praesto fuisti;

    sed tamen illud cogita, etc.,

    id. Mur. 20, 42; id. Tusc. 5, 39, 114:

    Meneclides quidam, satis exercitatus in dicendo, ut Thebanus scilicet,

    Nep. Epam. 5, 2: nota scilicet illa res, cum Decimus quidam Verginius, etc., that event is surely well known, etc., id. Rep. 2, 37, 63.—In an assertion put in the form of a question: Ch. Huc cum advenio, nulla erat. Pa. Comites secuti scilicet sunt virginem? followed her of course, Ter. Eun. 2, 3, 54.—
    (γ).
    Elliptically (only ante-class.):

    manifesta palam res indicat, inquis, in auras Aëris e terrā res omnes crescere alique, etc.... Scilicet: et nisi nos, etc.,

    to be sure, by all means, quite right, certainly, Lucr. 1, 809. —Esp. as an answer: Le. Abi ad meam sororem. St. Ibitur. Le. Et gratulator meae sorori. St. Scilicet, of course, certainly, Plaut. Trin. 2, 4, 178; id. Ps. 4, 7, 82; id. Poen. 3, 2, 23; 3, 4, 25; id. Rud. 4, 3, 12; Ter. Eun. 3, 1, 11; 5, 8, 10; id. Ad. 4, 7, 11; 4, 7, 33; id. Hec. 3, 5, 17; id. Phorm. 5, 3, 9. —
    B.
    In partic., of course, to be sure, doubtless, certainly, forsooth, when an assertion that is obviously false is ironically made or accepted (class.): Si. Meum gnatum rumor est amare. Da. Id populus curat scilicet! of course people trouble themselves a great deal about that! Ter. And. 1, 2, 14 (also cited Cic. Att. 13, 34); cf.:

    scilicet is superis labor est, ea cura quietos Sollicitat,

    Verg. A. 4, 379; Cic. Q. Fr. 1, 3, 1:

    et ego id scilicet nesciebam!

    id. Fin. 2, 31, 102:

    et tu scilicet mavis numine deorum id factum quam casu arbitrari?

    id. Div. 2, 21, 47; id. Verr. 2, 1, 54, § 142:

    scilicet tibi graviorem dolorem patrui tui mors attulit quam C. Graccho fratris, et tibi acerbior ejus patrui mors est, quem numquam vidisti quam illi ejus fratris, quicum concordissime vixerat, etc.,

    id. Rab. Perd. 5, 14:

    scilicet is sum, qui existimem, Cn. Pisonem et Catilinam nihil scelerate ipsos per sese sine P. Sullā facere potuisse,

    id. Sull. 24, 67; id. Pis. 9, 19; Quint. 8, prooem. § 25; cf.:

    unde illa scilicet egregia laudatio: Tanto melior, ne ego quidem intellexi,

    id. 8, 2, 18:

    scilicet medio triennio defuerat tempus, etc.,

    Tac. A. 6, 23; 1, 8 fin.; 3, 59; 11, 24; id. Agr. 2 al.—
    II.
    Transf., in the postAug. per. sometimes, like dêlonoti in later Greek, merely as an expletory or explanatory particle, namely, to wit, that is to say:

    quaedam etiam opera sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris sororisque, fecit,

    Suet. Aug. 29; id. Tib. 14:

    manente villā, qualis fuerit olim, ne quid scilicet oculorum consuetudini deperiret,

    id. Vesp. 2; so,

    ne scilicet,

    id. Gram. 4; Vulg. Gen. 2, 25 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > scilicet

  • 2 scilicet

    scīlĭcet, adv. [sci(re) + licet] [st1]1 [-] [avec prop. inf., arch.] on peut aisément se rendre compte que, il va de soi que, il va sans dire que.    - Plaut. Curc. 363 ; Rud. 395 ; Ter. Haut. 358 ; 856 ; Lucr. 2, 469 ; Sall. J. 4, 6 ; 113, 3.    - scilicet me facturum, Ter.: il est clair que je le ferai.    - scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, Sall.: il va de soi que ce n'était ni la cire ni les traits inanimés qui avaient en soi une telle puissance. [st1]2 [-] [adv., formant parenthèse] il va de soi, bien entendu, cela s'entend, naturellement.    - Ter. Haut. 263 ; And. 185 ; Cic. Rep. 1, 60 ; 2, 69 ; Att. 13, 3, 1; Fam. 1, 6, 1; CM 26, etc.    - terram osculo contigit, scilicet quod ea communis mater omnium mortalium esset, Liv. 1, 56: il embrassa le sol, parce que, bien entendu, la terre est la mère de tous les hommes.    - habuit obtrectatorem Menecliden quendam, indidem Thebis, satis exercitatum in dicendo, ut Thebanum scilicet, Nep.: ll eut pour détracteur un certain Ménéclide, né aussi à Thèbes, assez exercé dans la parole, pour un Thébain, s'entend. [st1]3 [-] évidemment, bien sûr.    - ridet scilicet nostram amentiam, Cic. Quint. 17, 55: bien sûr, il rit de notre folie.    - exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem, Cic. Fam. 16, 3, 2: je vous attends, toi d'abord, bien entendu, puis Marion.    - souvent suivi de sed, tamen species inanis scilicet, sed... Cic. Fin. 5, 1, 3: apparence vaine, il est vrai, mais...    - nihil scilicet novi, ea tamen quae te ipsum probaturum esse confidam, Cic. Fin. 1, 8, 28:    - cf. Cic. Fam. 9, 23; Mur. 20, 42; Tusc. 5, 39, 114. [st1]4 [-] [dans une réponse] évidemment, naturellement, etc.    - Plaut. Ps. 879 ; Ter. Ad. 729 ; Hec. 467 ; Phorm. 792 ; Eun. 401, etc. [st1]5 [-] [ironiqt] sans doute, apparemment.    - Cic. Verr. 1, 142 ; Sull. 67 ; Pis. 19 ; Fin. 2. 102, etc. [st1]6 [-] [postclass.] à savoir, savoir.    - sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris, Suet. Aug. 20: sous un autre nom, savoir celui de ses petits-fils, de sa femme.    - cf. Suet. Tib. 14; Vesp. 2; Gram. 4; Vulg. Gen. 2, 25, etc.    - cf. gr. δηλονότι.
    * * *
    scīlĭcet, adv. [sci(re) + licet] [st1]1 [-] [avec prop. inf., arch.] on peut aisément se rendre compte que, il va de soi que, il va sans dire que.    - Plaut. Curc. 363 ; Rud. 395 ; Ter. Haut. 358 ; 856 ; Lucr. 2, 469 ; Sall. J. 4, 6 ; 113, 3.    - scilicet me facturum, Ter.: il est clair que je le ferai.    - scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, Sall.: il va de soi que ce n'était ni la cire ni les traits inanimés qui avaient en soi une telle puissance. [st1]2 [-] [adv., formant parenthèse] il va de soi, bien entendu, cela s'entend, naturellement.    - Ter. Haut. 263 ; And. 185 ; Cic. Rep. 1, 60 ; 2, 69 ; Att. 13, 3, 1; Fam. 1, 6, 1; CM 26, etc.    - terram osculo contigit, scilicet quod ea communis mater omnium mortalium esset, Liv. 1, 56: il embrassa le sol, parce que, bien entendu, la terre est la mère de tous les hommes.    - habuit obtrectatorem Menecliden quendam, indidem Thebis, satis exercitatum in dicendo, ut Thebanum scilicet, Nep.: ll eut pour détracteur un certain Ménéclide, né aussi à Thèbes, assez exercé dans la parole, pour un Thébain, s'entend. [st1]3 [-] évidemment, bien sûr.    - ridet scilicet nostram amentiam, Cic. Quint. 17, 55: bien sûr, il rit de notre folie.    - exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem, Cic. Fam. 16, 3, 2: je vous attends, toi d'abord, bien entendu, puis Marion.    - souvent suivi de sed, tamen species inanis scilicet, sed... Cic. Fin. 5, 1, 3: apparence vaine, il est vrai, mais...    - nihil scilicet novi, ea tamen quae te ipsum probaturum esse confidam, Cic. Fin. 1, 8, 28:    - cf. Cic. Fam. 9, 23; Mur. 20, 42; Tusc. 5, 39, 114. [st1]4 [-] [dans une réponse] évidemment, naturellement, etc.    - Plaut. Ps. 879 ; Ter. Ad. 729 ; Hec. 467 ; Phorm. 792 ; Eun. 401, etc. [st1]5 [-] [ironiqt] sans doute, apparemment.    - Cic. Verr. 1, 142 ; Sull. 67 ; Pis. 19 ; Fin. 2. 102, etc. [st1]6 [-] [postclass.] à savoir, savoir.    - sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris, Suet. Aug. 20: sous un autre nom, savoir celui de ses petits-fils, de sa femme.    - cf. Suet. Tib. 14; Vesp. 2; Gram. 4; Vulg. Gen. 2, 25, etc.    - cf. gr. δηλονότι.
    * * *
        Scilicet, pen. corr. Aduerbium negandi per ironiam. Virg. Voire dea, Ouy dea, Vrayement voire, Il est bien à scavoir, Dieu scait que voire. Un mot qu'on dit par moquerie.
    \
        Id populus curat scilicet. Terent. Il est bien à scavoir que le peuple s'en soulcie bien, Voire dea on s'en soulcie beaucoup, Le monde s'en soulcie bien, Comme qui diroit, Pense tu que le peuple s'en soulcie? Il ne s'en soulcie nullement.
    \
        Scilicet equidem istuc factum ignoscam. Terent. C'est bien dict, Ouy dea que je te le pardonne. En se moquant.
    \
        Scilicet expectemus legitimum illud quinquennium. Cicero. Voire dea que nous, etc.
    \
        Scilicet, Interrogatiuum. Cicero, Scilicet tibi grauiorem dolorem patrui tui mors attulit, quam C. Graccho fratris? Seroit il possible que, etc. Pourroit il estre vray que, etc.
    \
        Scilicet ita res est. Plaut. Certes, Pour certain la chose est ainsi.
    \
        Fratris igitur Thais tota est? C. scilicet. Terent. Il est ainsi, Vous le devez ainsi entendre.
    \
        Scilicet id agitur, vtrum hac petitione, an proxima Praetor fias. Cic. Voire vrayement je le croy que, etc.
    \
        - non vides? P. Videam obsecro, quem? PH. hunc scilicet. Terent. Cestuy ci veulx je dire.
    \
        Tu quod facere te diligentissime sciebam, facies, scilicet vt mea mandata digeras. Cic. C'est à scavoir.
    \
        Me quidem haec loca requirentem species quaedam commouit, inanis scilicet, sed commouit tamen. Cic. A la verité, Veritablement.
    \
        Et scilicet. Cicero, et Flauii causa, et scilicet Pompeii omnia facies. Et ce croy je bien.

    Dictionarium latinogallicum > scilicet

  • 3 scilicet

    scīlicet, Adv. (aus scire u. licet, nach Madvig Cic. de fin. 5, 3. p. 618 [608] unmittelbar vom Stamme des Verbums scire), I) vernimm nur! man höre oder denke nur! um die Aufmerksamkeit auf etwas Seltsames, Wunderbares zu lenken, rogat et prece cogit, scilicet ut tibi se laudare et tradere coner etc., Hor. ep. 1, 9, 3: ter sunt conati imponere Pelio Ossam scilicet atque Ossae frondosum involvere Olympum, Verg. georg. 1, 281 sq.; vgl. dazu Voß S. 136. Wernsdorf Gratt. cyn. 317 (Poët. Lat. min. tom. 1. p. 60). – II) wie unser versteht sich, natürlich, freilich, zur bestätigenden Vervollständigung dessen, was eigentlich als sich von selbst verstehend gar nicht bestätigt zu werden braucht, 1) im allg.: α) wegen des Begriffes von scire mit folg. Acc. u. Infin.: Sy. Sed istunc exora, ut suam esse assimulet. Clin. Scilicet facturum me esse, versteht sich, daß ich es tun werde, Ter. heaut. 358 sq.; u. so Plaut. asin. 787 u.a. Ter. heaut. 856 sq. Lucr. 2, 469. Sall. Iug. 102, 9; hist. fr. 1, 48 (51), 5. Liv. 7, 13, 3 ed. Hertz (Madv. si licet). – β) als bloße Partikel: ego valde suspenso animo exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem cum tuis litteris, Cic.: etiamne hoc affirmare potes, Luculle, esse aliquam vim, cum prudentia et consilio scilicet (und natürlich eine mit Einsicht ausgerüstete und planmäßig handelnde), quae etc., Cic. – cur igitur eos manumisit? metuebat scilicet, ne indicarent, Cic.: und so in der Antwort: Le. Tam ego homo sum quam tu. Me. Scilicet ita res est, Plaut. – dah. elliptisch: Gn. Rex ergo te in oculis (sc. gestat)? Thr. Scilicet (freilich das), Ter.; und so sehr oft bei den Komik. – 2) insbes.: a) wie unser natürlich, allerdings versteht sich, freilich, einräumend, m. folg. Adversativsatz (gew. mit tamen, sed tamen u. bl. sed), nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam, Cic.: me quidem species quaedam commovit, inanis scilicet, sed commovit tamen, Cic.: sunt clara indicia naturae, maxime scilicet in homine, sed in omni animali, Cic. – maxime scilicet consolatur spes; facile secundo loco me consolatur etc., Cic. – b) wie unser natürlich, versteht sich, nun ja, ja nun, im ironischen und sarkastischen Sinne, wenn der Redende das Gegenteil meint: Sim. Meum gnatum rumor est amare. Dav. Id populus curat scilicet! da kümmert sich natürlich der Staat darum! Ter.: scilicet tibi graviorem dolorem patrui tui mors attulit quam C. Graccho fratris, Cic.: ego istius pecudis consilio scilicet aut praesidio uti volebam, Cic. – c) wie unser freilich leider, wenn der Redende etwas nicht zu Änderndes mit schmerzlicher Fügung in die Notwendigkeit usw. vorbringt, at vero nos, docti scilicet a Graecia, haec a pueritia legimus et ediscimus, Cic. Tusc. 2, 27; vgl. Cic. de off. 2, 3: unda scilicet omnibus... enaviganda, Hor. carm. 2, 14, 9. – III) wie unser erklärendes od. erläuterndes nämlich, prima pars casualis di viditur in parteis duas, in nominatus scilicet et articulos, Varro LL. 10, 18 (vgl. 10, 44): sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris sororisque, Suet. Aug. 29, 4 (vgl. Tib. 14, 2 u. Vesp. 2, 1). – / Vgl. übh. über diese Partikel Stürenburg Cic. Arch. 11. p. 69 sqq. (ed. 1.) und die Berichtigungen dazu bei Madvig Cic. de fin. 5, 3. p. 617 (608) sqq.

    lateinisch-deutsches > scilicet

  • 4 scilicet

    scīlicet, Adv. (aus scire u. licet, nach Madvig Cic. de fin. 5, 3. p. 618 [608] unmittelbar vom Stamme des Verbums scire), I) vernimm nur! man höre oder denke nur! um die Aufmerksamkeit auf etwas Seltsames, Wunderbares zu lenken, rogat et prece cogit, scilicet ut tibi se laudare et tradere coner etc., Hor. ep. 1, 9, 3: ter sunt conati imponere Pelio Ossam scilicet atque Ossae frondosum involvere Olympum, Verg. georg. 1, 281 sq.; vgl. dazu Voß S. 136. Wernsdorf Gratt. cyn. 317 (Poët. Lat. min. tom. 1. p. 60). – II) wie unser versteht sich, natürlich, freilich, zur bestätigenden Vervollständigung dessen, was eigentlich als sich von selbst verstehend gar nicht bestätigt zu werden braucht, 1) im allg.: α) wegen des Begriffes von scire mit folg. Acc. u. Infin.: Sy. Sed istunc exora, ut suam esse assimulet. Clin. Scilicet facturum me esse, versteht sich, daß ich es tun werde, Ter. heaut. 358 sq.; u. so Plaut. asin. 787 u.a. Ter. heaut. 856 sq. Lucr. 2, 469. Sall. Iug. 102, 9; hist. fr. 1, 48 (51), 5. Liv. 7, 13, 3 ed. Hertz (Madv. si licet). – β) als bloße Partikel: ego valde suspenso animo exspecto, primum te scilicet, deinde Marionem cum tuis litteris, Cic.: etiamne hoc affirmare potes, Luculle, esse aliquam vim, cum prudentia et consilio scilicet (und natürlich eine mit Einsicht ausgerüstete und planmäßig handelnde), quae etc., Cic. – cur igi-
    ————
    tur eos manumisit? metuebat scilicet, ne indicarent, Cic.: und so in der Antwort: Le. Tam ego homo sum quam tu. Me. Scilicet ita res est, Plaut. – dah. elliptisch: Gn. Rex ergo te in oculis (sc. gestat)? Thr. Scilicet (freilich das), Ter.; und so sehr oft bei den Komik. – 2) insbes.: a) wie unser natürlich, allerdings versteht sich, freilich, einräumend, m. folg. Adversativsatz (gew. mit tamen, sed tamen u. bl. sed), nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam, Cic.: me quidem species quaedam commovit, inanis scilicet, sed commovit tamen, Cic.: sunt clara indicia naturae, maxime scilicet in homine, sed in omni animali, Cic. – maxime scilicet consolatur spes; facile secundo loco me consolatur etc., Cic. – b) wie unser natürlich, versteht sich, nun ja, ja nun, im ironischen und sarkastischen Sinne, wenn der Redende das Gegenteil meint: Sim. Meum gnatum rumor est amare. Dav. Id populus curat scilicet! da kümmert sich natürlich der Staat darum! Ter.: scilicet tibi graviorem dolorem patrui tui mors attulit quam C. Graccho fratris, Cic.: ego istius pecudis consilio scilicet aut praesidio uti volebam, Cic. – c) wie unser freilich leider, wenn der Redende etwas nicht zu Änderndes mit schmerzlicher Fügung in die Notwendigkeit usw. vorbringt, at vero nos, docti scilicet a Graecia, haec a pueritia legimus et ediscimus, Cic. Tusc. 2, 27; vgl. Cic. de off. 2, 3: unda scilicet
    ————
    omnibus... enaviganda, Hor. carm. 2, 14, 9. – III) wie unser erklärendes od. erläuterndes nämlich, prima pars casualis di viditur in parteis duas, in nominatus scilicet et articulos, Varro LL. 10, 18 (vgl. 10, 44): sub nomine alieno, nepotum scilicet et uxoris sororisque, Suet. Aug. 29, 4 (vgl. Tib. 14, 2 u. Vesp. 2, 1). – Vgl. übh. über diese Partikel Stürenburg Cic. Arch. 11. p. 69 sqq. (ed. 1.) und die Berichtigungen dazu bei Madvig Cic. de fin. 5, 3. p. 617 (608) sqq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scilicet

  • 5 scīlicet

        scīlicet adv.    [for scīre licet].—With acc. and inf, you may know, you may be sure, it is certain, it is obvious (old): scilicet Facturum me esse, T.: ubi illa formido decessit, scilicet lascivia atque superbia incessere, S.—As a particle of assurance, it is certain, it is obvious, of course, plainly, naturally, obviously, certainly: scilicet hoc Pansa aut non videt aut negliget: a te litteras exspectabam: nondum scilicet, not yet to be sure: quid ad haec Naevius? ridet scilicet nostram amentiam, qui, etc.: senectus semper agens aliquid: tale scilicet, quale, etc., such, naturally: unda scilicet omnibus Enaviganda, alas! H.: Brutus terram osculo contigit, scilicet, quod, etc., evidently because, L.: nota scilicet illa res, cum, etc., the fact is surely well known, etc.—In concession, of course, no doubt, I admit, certainly (usu. followed by sed or tamen): cognoscat (orator) memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis, sed etiam, etc.: tuli scilicet moleste, ut debui, sed tamen constitui ad te venire.—As an answer, of course, certainly, T.: Pa. fratris igitur Thaïs totast? Ch. scilicet, T. —In irony, of course, to be sure, doubtless, certainly, forsooth, it is likely: Si. Meum gnatum rumor est amare. Da. id populus curat scilicet! of course people care for that! T.: et ego id scilicet nesciebam!: vim scilicet ego desideravi.
    * * *
    one may know, certainly; of course

    Latin-English dictionary > scīlicet

  • 6 scilicet

    scilicet [ˈsaılıset; US auch ˈskiːlıˌket] adv scilicet, nämlich, das heißt
    sc. abk
    5. scilicet, namely näml.

    English-german dictionary > scilicet

  • 7 scilicet

    Англо-русский синонимический словарь > scilicet

  • 8 scilicet

    scilicet scilicet разумеется

    Латинско-русский словарь > scilicet

  • 9 scilicet

    scilicet scilicet конечно

    Латинско-русский словарь > scilicet

  • 10 scilicet

    scilicet [ˊsɪlɪset] adv
    то́ есть; а и́менно

    Англо-русский словарь Мюллера > scilicet

  • 11 scilicet

    scīlicet adv. [из scire + licet ]
    1) и подумать только!, о чудо!
    ter sunt conati imponere Pelio Ossam s. atque Ossae frondosum involvere Olympum V — трижды (гиганты) пытались взгромоздить Оссу на Пелион, и, о диво, вкатить на Оссу лесистый Олимп
    2)
    а) надо думать, разумеется, конечно, само собой (Catilina, homo s. permodestus C)
    quod s. perfacile est Ap — что, конечно, весьма нетрудно
    s. facturum me esse Ter — конечно, я (это) сделаю
    б) ирон. как же, ещё бы
    s. is superis labor est V — как же, самое подходящее для богов занятие
    3) а именно, то есть
    sub nomine alieno, nepotum s. et uxoris sororisque Su — под чужим именем, а именно под именами племянников, жены и сестры
    unda s. omnibus enaviganda H — река (Стикс), которую, увы, всем ведь суждено переплыть

    Латинско-русский словарь > scilicet

  • 12 scilicet

    scilicet /ˈsaɪlɪsɛt/ (lat.)
    avv.
    cioè; vale a dire.

    English-Italian dictionary > scilicet

  • 13 scilicet

    Персональный Сократ > scilicet

  • 14 scilicet

    scilicet (лат.) (сокр. sc., scil.) а и́менно, то есть

    Allgemeines Lexikon > scilicet

  • 15 scilicet

    scilicet ['saɪlɪset]
    formal à savoir, c'est-à-dire

    Un panorama unique de l'anglais et du français > scilicet

  • 16 scilicet

    {'sailiset}
    adv лат. a именно, тоест
    * * *
    {'sailiset} adv лат. а именно, тоест.
    * * *
    adv сиреч;scilicet; adv лат. а именно, тоест.
    * * *
    adv лат. a именно, тоест
    * * *
    scilicet[´saili¸set] adv лат. а именно, тоест.

    English-Bulgarian dictionary > scilicet

  • 17 scilicet

    ˈsaɪlɪset лат.;
    нареч. а именно;
    то есть Syn: namely( латинское) а именно;
    то есть scilicet лат. то есть;
    a именно

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > scilicet

  • 18 scilicet

    [ˈsaɪlɪset]
    scilicet лат. то есть; a именно

    English-Russian short dictionary > scilicet

  • 19 scilicet

    [ʹsaılıset] adv лат.
    а именно; то есть

    НБАРС > scilicet

  • 20 scilicet

    лат. (сокр. sc., scil.) adj
    именно, то есть

    БНРС > scilicet

См. также в других словарях:

  • Scilicet — Scil i*cet, adv. [L., fr. scire licet you may know.] To wit; namely; videlicet; often abbreviated to sc., or ss. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • scilicet — (SC., SCIL.) лат. (сцилицэт) разумеется, конечно; а именно, то есть. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Scilĭcet — (lat.), 1) freilich, natürlich, es versteht sich (in spöttischem Sinn); 2) gewöhnlich gebraucht, wenn man in einem Satz ein nicht ausgedrücktes Wort hinzudenken soll …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Scilĭcet — (lat., abgekürzt sc.), soviel wie nämlich (bei Hinzufügung eines zu ergänzenden Ausdrucks) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Scilicet — (lat.), nämlich, d.h. »zu ergänzen ist...« …   Kleines Konversations-Lexikon

  • scilicet — (Abbreviated scil.) To wit; that is to say (most often seen abbreviated in pleadings s. or ss.) Short Dictionary of (mostly American) Legal Terms and Abbreviations …   Law dictionary

  • scilicet — late 14c., Latin, contraction of scire licit it is permitted to know …   Etymology dictionary

  • scilicet — scìlicet pril. čest. DEFINICIJA za pojačavanje tvrdnje ili izjave; dakako, naravno, razumije se, to se zna (krat. sc., scil.) ETIMOLOGIJA lat. ← scire licet: dopušteno je znati …   Hrvatski jezični portal

  • scilicet — [sil′i set΄] [ME < L, contr. of scire licet, it is permitted to know: see SCIENCE & LICENSE] adv. namely; to wit; that is to say …   English World dictionary

  • scilicet — sci|li|cet 〈Abk.: sc. od. scil.〉 nämlich [<lat. scire licet „man kann wissen; selbstverständlich, freilich, nämlich“] * * * sci|li|cet <Adv.> [lat. scilicet = man höre!; freilich, zusgez. aus: scire licet = man darf wissen]… …   Universal-Lexikon

  • Scilicet — Lateinische Abkürzungen werden wegen ihrer präzisen Einfachheit und der dadurch gegebenen Tradition häufig auch heute noch verwendet. Die bekanntesten lateinischen Abkürzungen sind: Abkürzung Langform Abk. dt. Bedeutung AC, A.C., a. Chr. ante… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»