Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

scientia

  • 121 pastoralis

    pastōrālis, e, adj. [pastor], of or belonging to herdsmen or shepherds, pastoral:

    vita,

    Varr. R. R. 2, 1, 15:

    ille Romuli auguratus pastoralis, non urbanus fuit,

    Cic. Div. 1, 48, 107: habitus, Liv 9, 36: juventus, Ov. [p. 1313] F. 2, 365:

    myrtus,

    Verg. A. 7, 817:

    manus,

    a band of shepherds, Vell. 1, 8:

    scientia,

    Col. 1 prooem.:

    o pastoralis Apollo,

    Calp. Ecl. 7, 22.— Adv.: pastōrālĭter, like a shepherd, Ven. Fort. Ep. post Carm. 8, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > pastoralis

  • 122 pastoraliter

    pastōrālis, e, adj. [pastor], of or belonging to herdsmen or shepherds, pastoral:

    vita,

    Varr. R. R. 2, 1, 15:

    ille Romuli auguratus pastoralis, non urbanus fuit,

    Cic. Div. 1, 48, 107: habitus, Liv 9, 36: juventus, Ov. [p. 1313] F. 2, 365:

    myrtus,

    Verg. A. 7, 817:

    manus,

    a band of shepherds, Vell. 1, 8:

    scientia,

    Col. 1 prooem.:

    o pastoralis Apollo,

    Calp. Ecl. 7, 22.— Adv.: pastōrālĭter, like a shepherd, Ven. Fort. Ep. post Carm. 8, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > pastoraliter

  • 123 pleraque

    plērusque, răque, rumque, adj. [a strengthened form from plerus], very many, a very great part, the most, most (rare in sing., and only in Sall. and post-class. writers; but in plur. freq. in all periods and styles).
    (α).
    Plur.:

    habent hunc morem plerique argentarii,

    Plaut. Curc. 3, 7:

    pleraeque hae (meretrices) sub vestimentis secum habebant retia,

    id. Ep. 2, 2, 32; Ter. Eun. 1, 2, 38:

    multi nihil prodesse philosophiam, plerique etiam obesse arbitrantur,

    Cic. Inv. 1, 36, 65:

    ut plerique meministis,

    id. Sest. 3, 6:

    plerique Belgae,

    Caes. B. G. 2, 4:

    pleraeque boves,

    Varr. R. R. 2, 5:

    pleraque tecta... alia, etc.,

    Liv. 27, 3.—With ex and abl.:

    plerique e Graecis,

    Plin. 5, 1, 1, § 8:

    plerisque ex factione ejus corruptis,

    Sall. J. 29, 2.—With omnes, almost all: plerique omnes subiguntur sub suum judicium, Naev. ap. Don. ad Ter. And. 1, 1, 28 (Naev. Klussmann, p. 80):

    plerique omnes adulescentuli,

    id. ib. 1, 1, 28; cf.:

    dixi pleraque omnia,

    id. Heaut. 4, 7, 2.—Less emphatically, a considerable part, very many:

    rapti e publico plerique, plures in tabernis intercepti,

    Tac. H. 1, 86; so,

    like plures: non dubito fore plerosque, qui hoc genus scripturae leve judicent, Nep. praef. 1: pleraque testimonia,

    id. Tim. 4, 2:

    deum ipsum multi Aesculapium, quidam Osirim, plerique Iovem, plurimi Ditem patrem conjectant,

    Tac. H 4, 84 fin. —With gen.:

    plerique nostrūm oratorum,

    Cic. Or. 42, 143:

    Poenorum,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 12:

    vestrum,

    id. Clu. 42, 117:

    quorum plerique,

    id. Lael. 20, 71; Sall. J. 74, 1:

    urbium pleraeque,

    Liv. 5, 6, 9:

    eorum plerique,

    Cic. Top. 21, 80; id. Fam. 5, 21, 1:

    legentium, Liv. praef. 4: Graecorum,

    Plin. Ep. 5, 20, 4:

    militum,

    Tac. H. 1, 5.— Gen. plur. (rare and post-class.):

    scientia plerarumque litterarum,

    Vitr. 1, 1, 11.— Subst.: plērăque, n. plur., all, every thing:

    nec ratione animi quicquam, sed pleraque viribus corporis administrabant,

    Cic. Inv. 1, 2.—Also, the most, the greatest part.:

    pleraque ejus insulae,

    Curt. 4, 8, 15. — plērăque, adverb., mostly, for the most part (post-class.):

    is erit pleraque impeccabilis,

    Gell. 17, 19, 6.—
    (β).
    Sing.: juventus pleraque Catilinae favebat, the greatest or largest part, Sall. C. 17, 6:

    pleraque nobilitas,

    id. ib. 23, 6:

    quā tempestate Carthaginienses pleraeque Africae imperitabant,

    id. J. 79, 2:

    exercitum plerumque opperiri jubet,

    id. ib. 54, 9:

    Graecia,

    Gell. 17, 21:

    comae pleramque contegebant faciem,

    App. M. 9, p. 231, 5.— Neutr.: plērum-que, subst., with gen., the greatest part:

    ubi plerumque noctis processit,

    Sall. J. 21, 2:

    Europae,

    Liv. 45, 9; Just. 41, 1, 12; Mel. 1, 4, 2.—More freq.: plērumquē, adv., for the most part, mostly, commonly, very often, very frequently:

    haec ipsa fortuita sunt: plerumque enim non semper eveniunt,

    Cic. Div. 2, 5, 14:

    plerumque casu, saepe naturā,

    id. Or. 51, 170; Plaut. Rud. 4, 7, 11:

    ridiculum acri Fortius et melius magnas plerumque secat res,

    Hor. S. 1, 10, 15:

    hi plerumque gradus,

    usually, Juv. 11, 46.—Post-Aug., in a less emphatic sense, often, frequently:

    plerumque permoveor, num ad ipsum referri verius sit,

    Tac. A. 4, 57; id. H. 5, 1; id. G. 13; 45; id. Or. 15; Dig. 2, 14, 25 and 26.

    Lewis & Short latin dictionary > pleraque

  • 124 plerusque

    plērusque, răque, rumque, adj. [a strengthened form from plerus], very many, a very great part, the most, most (rare in sing., and only in Sall. and post-class. writers; but in plur. freq. in all periods and styles).
    (α).
    Plur.:

    habent hunc morem plerique argentarii,

    Plaut. Curc. 3, 7:

    pleraeque hae (meretrices) sub vestimentis secum habebant retia,

    id. Ep. 2, 2, 32; Ter. Eun. 1, 2, 38:

    multi nihil prodesse philosophiam, plerique etiam obesse arbitrantur,

    Cic. Inv. 1, 36, 65:

    ut plerique meministis,

    id. Sest. 3, 6:

    plerique Belgae,

    Caes. B. G. 2, 4:

    pleraeque boves,

    Varr. R. R. 2, 5:

    pleraque tecta... alia, etc.,

    Liv. 27, 3.—With ex and abl.:

    plerique e Graecis,

    Plin. 5, 1, 1, § 8:

    plerisque ex factione ejus corruptis,

    Sall. J. 29, 2.—With omnes, almost all: plerique omnes subiguntur sub suum judicium, Naev. ap. Don. ad Ter. And. 1, 1, 28 (Naev. Klussmann, p. 80):

    plerique omnes adulescentuli,

    id. ib. 1, 1, 28; cf.:

    dixi pleraque omnia,

    id. Heaut. 4, 7, 2.—Less emphatically, a considerable part, very many:

    rapti e publico plerique, plures in tabernis intercepti,

    Tac. H. 1, 86; so,

    like plures: non dubito fore plerosque, qui hoc genus scripturae leve judicent, Nep. praef. 1: pleraque testimonia,

    id. Tim. 4, 2:

    deum ipsum multi Aesculapium, quidam Osirim, plerique Iovem, plurimi Ditem patrem conjectant,

    Tac. H 4, 84 fin. —With gen.:

    plerique nostrūm oratorum,

    Cic. Or. 42, 143:

    Poenorum,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 12:

    vestrum,

    id. Clu. 42, 117:

    quorum plerique,

    id. Lael. 20, 71; Sall. J. 74, 1:

    urbium pleraeque,

    Liv. 5, 6, 9:

    eorum plerique,

    Cic. Top. 21, 80; id. Fam. 5, 21, 1:

    legentium, Liv. praef. 4: Graecorum,

    Plin. Ep. 5, 20, 4:

    militum,

    Tac. H. 1, 5.— Gen. plur. (rare and post-class.):

    scientia plerarumque litterarum,

    Vitr. 1, 1, 11.— Subst.: plērăque, n. plur., all, every thing:

    nec ratione animi quicquam, sed pleraque viribus corporis administrabant,

    Cic. Inv. 1, 2.—Also, the most, the greatest part.:

    pleraque ejus insulae,

    Curt. 4, 8, 15. — plērăque, adverb., mostly, for the most part (post-class.):

    is erit pleraque impeccabilis,

    Gell. 17, 19, 6.—
    (β).
    Sing.: juventus pleraque Catilinae favebat, the greatest or largest part, Sall. C. 17, 6:

    pleraque nobilitas,

    id. ib. 23, 6:

    quā tempestate Carthaginienses pleraeque Africae imperitabant,

    id. J. 79, 2:

    exercitum plerumque opperiri jubet,

    id. ib. 54, 9:

    Graecia,

    Gell. 17, 21:

    comae pleramque contegebant faciem,

    App. M. 9, p. 231, 5.— Neutr.: plērum-que, subst., with gen., the greatest part:

    ubi plerumque noctis processit,

    Sall. J. 21, 2:

    Europae,

    Liv. 45, 9; Just. 41, 1, 12; Mel. 1, 4, 2.—More freq.: plērumquē, adv., for the most part, mostly, commonly, very often, very frequently:

    haec ipsa fortuita sunt: plerumque enim non semper eveniunt,

    Cic. Div. 2, 5, 14:

    plerumque casu, saepe naturā,

    id. Or. 51, 170; Plaut. Rud. 4, 7, 11:

    ridiculum acri Fortius et melius magnas plerumque secat res,

    Hor. S. 1, 10, 15:

    hi plerumque gradus,

    usually, Juv. 11, 46.—Post-Aug., in a less emphatic sense, often, frequently:

    plerumque permoveor, num ad ipsum referri verius sit,

    Tac. A. 4, 57; id. H. 5, 1; id. G. 13; 45; id. Or. 15; Dig. 2, 14, 25 and 26.

    Lewis & Short latin dictionary > plerusque

  • 125 portentosus

    portentōsus ( - tŭōsus), a, um, adj. [portentum], full of monsters, monstrous, portentous, unnatural, hideous, revolting, etc. (class., but not used of abstract things till after the Aug. period):

    si quando aliqua portentosa aut ex pecude aut ex homine nata dicuntur,

    Cic. Div. 2, 28, 60:

    puer portentoso parvoque capite,

    Suet. Dom. 4:

    portentosissima genera ciborum,

    id. Calig. 37:

    labyrinthi, vel portentosissimum humani impendii opus,

    Plin. 36, 13, 19, § 84:

    mendacia Graeciae,

    id. 5, 1, 1, § 4:

    scientia,

    i. e. of wonderful things, id. 23, 1, 27, § 58:

    ars,

    id. 30, 1, 2, § 8:

    ingenia,

    id. 9, 41, 65, § 140:

    quo quid fieri portentosius potest?

    Sen. Ep. 87, 19:

    oratio portentosissima,

    id. ib. 114, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > portentosus

  • 126 portentuosus

    portentōsus ( - tŭōsus), a, um, adj. [portentum], full of monsters, monstrous, portentous, unnatural, hideous, revolting, etc. (class., but not used of abstract things till after the Aug. period):

    si quando aliqua portentosa aut ex pecude aut ex homine nata dicuntur,

    Cic. Div. 2, 28, 60:

    puer portentoso parvoque capite,

    Suet. Dom. 4:

    portentosissima genera ciborum,

    id. Calig. 37:

    labyrinthi, vel portentosissimum humani impendii opus,

    Plin. 36, 13, 19, § 84:

    mendacia Graeciae,

    id. 5, 1, 1, § 4:

    scientia,

    i. e. of wonderful things, id. 23, 1, 27, § 58:

    ars,

    id. 30, 1, 2, § 8:

    ingenia,

    id. 9, 41, 65, § 140:

    quo quid fieri portentosius potest?

    Sen. Ep. 87, 19:

    oratio portentosissima,

    id. ib. 114, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > portentuosus

  • 127 praeceptio

    praeceptĭo, ōnis, f. [praecipio].
    I.
    A taking beforehand, a receiving in advance (jurid. Lat.):

    per praeceptionem legamus,

    Ulp. Reg. 24, 2:

    dotis,

    Dig. 23, 4, 26:

    per praeceptionem legare,

    Gai. Inst. 2, 192; 216; Paul. Sent. 3, 6, 1.—
    B.
    The right of receiving in advance:

    praeceptionem quadringentorum milium dedit,

    Plin. Ep. 5, 7, 1:

    bonorum,

    Dig. 33, 7, 2.—
    II.
    A previous notion, preconception:

    ad eam praeceptionem accedere, quam inchoatam habebunt in animis,

    Cic. Part. 36, 123.—
    III.
    A precept, injunction (class.):

    lex est recti praeceptio, pravique depulsio,

    Cic. N. D. 2, 31, 79:

    Stoicorum,

    id. Off. 1, 2, 6:

    in juris scientiā est persecutionum cautionumque praeceptio,

    id. Or. 41, 141.—
    2.
    Esp., an imperial rescript or order, Cod. Just. 1, 11, 2; 11, 59, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praeceptio

  • 128 praecipua

    praecĭpŭus, a, um, adj. [praecipio], that is taken before other things (cf. princeps): excipuum quod excipitur, ut praecipuum, quod ante capitur, Paul. ex Fest. p. 80 Müll.—Hence,
    I.
    Particular, peculiar, especial (class.;

    opp. communis),

    Cic. Sull. 3, 9; cf. id. ib. 4, 12; id. Fam. 4, 15, 2; cf. also id. Prov. Cons. 1, 2:

    non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae conditionem subire,

    id. Rep. 1, 4, 7.—
    B.
    In partic., in jurid. lang., that is received beforehand (esp. as an inheritance), special:

    praecipua dos,

    Dig. 33, 4, 2 fin.:

    peculium,

    ib. 40, 5, 23; Ter. Ad. 2, 3, 5; Plaut. Rud. 1, 3, 6.— Subst.: praecĭpŭum, ĭi, n., that which is received from an inheritance before the general distribution of the property:

    sestertium quingenties cum praecipuum inter legatarios habuisset,

    Suet. Galb. 5.—
    II.
    Transf., like eximius, special, chief, principal, excellent, distinguished, extraordinary:

    hic homo'st hominum omnium praecipuos,

    Plaut. Trin. 5, 1, 1: opera praecipua, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 2:

    jus,

    Cic. Imp. Pomp. 19, 58: quos praecipuo semper honore Caesar habuit, Caes. B. G. 5, 52:

    natura ingenerat praecipuum quendam amorem in eos, qui procreati sunt,

    Cic. Off. 1, 4, 12:

    Cicero praecipuus in eloquentiā vir,

    Quint. 6, 3, 3; cf.:

    praecipuus scientiā rei militaris,

    Tac. A. 12, 40:

    vir praecipuus corpore viribusque,

    Plin. 7, 48, 49, § 154: mox praecipuus cui secreta imperatorum inniterentur ( the first), Tac. A. 3, 30.— Absol.:

    ex quibus praecipuos attingemus,

    Quint. 8, 3, 89:

    ponendus inter praecipuos,

    id. 10, 1, 116.—With gen.:

    philosophorum Platonem esse praecipuum,

    Quint. 10, 1, 81:

    praecipui amicorum,

    Tac. A. 15, 56 fin.:

    remedia calculo humano,

    Plin. 11, 49, 109, § 261:

    herba dentibus,

    id. 25, 13, 107, § 170; cf.:

    herba ad serpentium ictus,

    id. 8, 27, 41, § 97.— Subst.: praecĭpŭum, i, n., excellence, superiority:

    homini praecipui a naturā nihil datum esse,

    Cic. Fin. 2, 33, 110.— Plur.: praecĭpŭa, ōrum, n.
    I.
    In gen., matters of special importance:

    duo statim praecipua ex imperatoriā mente monstravit,

    Vop. Aur. 23, 1:

    principum diversam esse sortem, quibus praecipua rerum ad famam dirigenda,

    Tac. A. 4, 40. —
    II.
    Points of superiority, of excellence:

    aurigarum equorumque praecipua vel delicta,

    Amm. 14, 6, 25.—
    III.
    Esp., in the philos. lang. of the Stoics, principal or considerable things, things that come next to absolute good, the Gr. proêgmena, Cic. Fin. 3, 16, 52 (v. the passage in connection).— Hence, adv.: praecĭpŭē, chiefly, principally, eminently (class.; cf.:

    inprimis, maxime, potissimum, praesertim),

    Plaut. Most. 1, 3, 31:

    praecipue de consularibus disputare,

    Cic. Sull. 29, 82:

    praecipue florere,

    id. de Or. 1, 8, 30:

    semper Aeduorum civitati praecipue indulserat,

    Caes. B. G. 7, 40; id. B. C. 3, 68:

    rationem praestat praecipue analogia,

    Quint. 1, 6, 1:

    praecipue quidem apud Ciceronem,

    id. 1, 8, 11:

    fortasse ubique, in narratione tamen praecipue,

    id. 10, 1, 51:

    inferioribus praecipueque adulescentulis parcere decet,

    id. 11, 1, 68:

    praecipue sanus,

    Hor. Ep. 1, 1, 108:

    quos praecipue fugiam,

    Juv. 3, 59:

    vivendum recte est cum propter plurima, tum his praecipue causis,

    id. 9, 119.—
    B.
    Transf., = praesertim, especially, particularly ( poet. and postAug.):

    sed perlectus liber utique ex integro resumendus, praecipueque oratio,

    Quint. 10, 1, 20:

    ostendunt admirabilem praecipue in aetate illā recti generis voluntatem,

    id. 10, 1, 89:

    pantheres, leones non attingunt perunctos eo, praecipue si et alium fuerit incoctum,

    Plin. 29, 4, 25, § 78; 29, 4, 34, § 107.—So with cum:

    sedulitas stulte urget, Praecipue cum se numeris commendat,

    Hor. Ep. 2, 1, 261; Quint. 9, 2, 85; Plin. Ep. 3, 10, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > praecipua

См. также в других словарях:

  • Scientia — ist eine italienische wissenschaftliche Zeitschrift, die 1907 unter dem Namen Rivista di Scienza: organo internazionale di sintesi scientifica in Bologna gegründet wurde. 1910 änderte sie ihren Namen zu Scientia: rivista internazionale di sintesi …   Deutsch Wikipedia

  • Scientĭa — (lat., Scienz), Wissen, Wissenschaft, Kenntniß. S. media dei, in der scholastischen Theologie die Kenntniß, welche Gott auch von dem Möglichen od. dem hat, was an sich od. unter gewissen Bedingungen hätte geschehen können, aber nicht geschehen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Scientĭa — (lat., Scienz), Wissen, Wissenschaft, Kenntnis; daher scientifisch, wissenschaftlich …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • scientia — index knowledge (learning), science (study), skill Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • scientia —   n. science; knowledge.    ♦ scientia scientiarum, science of sciences ; philosophy …   Dictionary of difficult words

  • Scientia est lux lucis — Latin for knowledge is enlightenment, also rendered as scientific knowledge is enlightenment, quotes Leonardo da Vinci (April 15, 1452 – May 2, 1519), the archetypical Renaissance man. The phrase is the motto of the Vermont State Colleges, a… …   Wikipedia

  • scientia potestas est — (izg. sciència potèstas ȅst) DEFINICIJA posl. znanje je moć ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

  • Scientia potentia est — Seriendaten Originaltitel Scientia potentia est – Wissenswert …   Deutsch Wikipedia

  • Scientia media — Sciẹntia media   [lateinisch] die, , katholische Dogmatik: das Wissen Gottes um das bedingt Wirkliche. Der durch den Molinismus eingeführte Begriff beschreibt das Wissen, durch das Gott im Voraus alle Handlungen erkenne, die der Mensch aufgrund… …   Universal-Lexikon

  • Scientia potentia est — The famous phrase scientia potentia est is a Latin maxim For also knowledge itself is power stated originally by Sir Francis Bacon in Meditationes Sacrae (1597), which in modern times is often paraphrased as knowledge is power. The phrase implies …   Wikipedia

  • Scientia Pharmaceutica — Infobox Journal discipline = Pharmacy, Chemistry, Medicine abbreviation = Sci Pharm website = http://www.scipharm.at publisher = Österreichischer Apotheker Verlag country = Austria history = 1930 to present ISSN = 0036 8709 CODEN = SCPHA4… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»