Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

schmähung

  • 21 invective

    noun
    1) (abusive language) Beschimpfungen Pl.
    2) (violent attack in words) Schmähung, die; Invektive, die (geh.)
    * * *
    in·vec·tive
    [ɪnˈvektɪv]
    n no pl ( form) Beschimpfungen pl, Schmähungen pl geh
    a stream [or torrent] of \invective ein Schwall m von Beschimpfungen
    * * *
    [In'vektɪv]
    n
    Beschimpfungen pl ( against +gen), Schmähungen pl (geh) (against gegen), Invektiven pl (liter)
    * * *
    invective [ınˈvektıv]
    A s
    a) Beschimpfung f, Schmähung(en) f(pl):
    thunder invective against wüste Beschimpfungen ausstoßen gegen
    b) pl Schimpfworte pl
    B adj schimpfend, schmähend, Schmäh…
    * * *
    noun
    1) (abusive language) Beschimpfungen Pl.
    2) (violent attack in words) Schmähung, die; Invektive, die (geh.)
    * * *
    n.
    Beschimpfung f.
    Schimpfwort n.

    English-german dictionary > invective

  • 22 obloquy

    ob·lo·quy
    [ˈɒbləkwi, AM ˈɑ:b-]
    n ( liter)
    1. (abuse) Schmähung f liter
    2. (disgrace) Schmach f liter
    * * *
    ['ɒbləkwɪ]
    n (liter)
    1) (= blame, abuse) Schmähung f (liter), Beschimpfung f
    2) (= disgrace) Schande f, Schmach f
    * * *
    obloquy [ˈɒbləkwı; US ˈɑb-] s
    1. Verleumdung f, Schmähung f:
    cast obloquy (up)on sb jemandem Schlechtes nachsagen;
    fall into obloquy in Verruf kommen
    2. Schmach f
    * * *
    n.
    Verleumdung f.

    English-german dictionary > obloquy

  • 23 хула

    f Schelte, Schmähung(en pl.)
    * * *
    хула́ f Schelte, Schmähung(en pl.)
    * * *
    n
    gener. Hula

    Универсальный русско-немецкий словарь > хула

  • 24 blasphemy

    noun
    Blasphemie, die
    * * *
    blas·phe·my
    [ˈblæsfəmi]
    n no pl Blasphemie f geh, Gotteslästerung f; ( iron) Majestätsbeleidigung f iron
    * * *
    ['blsfImɪ]
    n
    Blasphemie f; (REL ALSO) (Gottes)lästerung f; (= words also) Schmähung f (geh)
    * * *
    1. Blasphemie f, (Gottes)Lästerung f
    2. allg Schmähung f
    * * *
    noun
    Blasphemie, die
    * * *
    n.
    Gotteslästerung f.

    English-german dictionary > blasphemy

  • 25 calumny

    cal·um·ny
    [ˈkæləmni]
    n ( form)
    1. no pl (defamation) Verleumdung f, Schmähung f geh
    to be subjected to \calumny verleumdet werden
    2. (instance) Verleumdung f
    to utter calumnies verleumderische Reden führen
    * * *
    ['kləmnɪ]
    n (liter)
    Schmähung f (geh), Verunglimpfung f
    * * *
    calumny [ˈkæləmnı] s Verleumdung f
    * * *
    n.
    Rufschädigung f.
    Verleumdung f.
    Verunglimpfung f.
    falsche Anschuldigung f.
    üble Nachrede f.

    English-german dictionary > calumny

  • 26 opprobrium

    op·pro·brium
    [əˈprəʊbriəm, AM -ˈproʊ-]
    n no pl ( form) Schande f, Schmach f geh
    to heap \opprobrium on sb/sth jdn/etw tadeln [o geh schmähen]
    * * *
    [ə'prəʊbrɪəm]
    n
    (= disgrace) Schande f, Schmach f; (= scorn, reproach) Schmähung f
    * * *
    opprobrium [-əm] s
    1. Schmach f, Schande f ( beide:
    to für)
    2. Schmähung(en) f(pl)
    * * *
    n.
    Schande -n f.

    English-german dictionary > opprobrium

  • 27 outrageous

    adjective
    1) (immoderate) unverschämt (ugs.) [Forderung]; unverschämt hoch [Preis, Summe]; grell, schreiend [Farbe]; zu auffällig [Kleidung]; maßlos [Übertreibung]

    it's outrageous!das ist unverschämt od. eine Unverschämtheit!

    2) (grossly cruel, offensive) ungeheuer [Grausamkeit]; unverschämt [Lüge, Benehmen, Unterstellung]; wüst [Schmähung]; ungeheuerlich [Anklage]; unerhört [Frechheit, Unhöflichkeit, Skandal]; unflätig [Sprache]
    * * *
    adjective (noticeably terrible: an outrageous hat; outrageous behaviour.) frevelhaft
    * * *
    out·ra·geous
    [ˌaʊtˈreɪʤəs]
    1. (terrible) empörend; (unacceptable) unerhört, ungeheuerlich; (shocking) schockierend
    it is \outrageous that... es ist eine Schande, dass...
    2. (unusual and shocking) außergewöhnlich; outfit also gewagt
    3. (exaggerated) ungeheuerlich, haarsträubend; story, statement also unwahrscheinlich, an den Haaren herbeigezogen
    to make an \outrageous claim eine ungeheuerliche Behauptung aufstellen
    an \outrageous demand eine völlig überzogene Forderung
    an \outrageous lie eine freche [o schamlose] Lüge
    \outrageous prices horrende [o unverschämte] Preise
    * * *
    [aʊt'reɪdZəs]
    adj
    1) (= cruel, violent) gräulich, verabscheuenswürdig

    murder, rape, and other outrageous deeds — Mord, Vergewaltigung und andere Untaten

    2) remark, story, price, claim, behaviour unerhört; demand, insolence, lie, arrogance etc unerhört, unverschämt; nonsense haarsträubend; language entsetzlich, unflätig; charge, defamation etc ungeheuerlich; clothes, make-up etc ausgefallen, unmöglich (inf); (= indecent) geschmacklos; complexity, selfishness unglaublich, unerhört

    he's outrageous!er ist unmöglich!

    it's absolutely outrageous that... — es ist einfach unerhört, dass...

    * * *
    outrageous [-dʒəs] adj (adv outrageously)
    1. abscheulich, verbrecherisch
    2. empörend:
    outrageous prices unerhörte oder unverschämte Preise;
    an outrageous assertion eine ungeheuerliche Behauptung
    * * *
    adjective
    1) (immoderate) unverschämt (ugs.) [Forderung]; unverschämt hoch [Preis, Summe]; grell, schreiend [Farbe]; zu auffällig [Kleidung]; maßlos [Übertreibung]

    it's outrageous!das ist unverschämt od. eine Unverschämtheit!

    2) (grossly cruel, offensive) ungeheuer [Grausamkeit]; unverschämt [Lüge, Benehmen, Unterstellung]; wüst [Schmähung]; ungeheuerlich [Anklage]; unerhört [Frechheit, Unhöflichkeit, Skandal]; unflätig [Sprache]
    * * *
    adj.
    abscheulich adj.
    empörend adj.
    frevelhaft adj.
    frevlerisch adj.

    English-german dictionary > outrageous

  • 28 хула

    ж уст.

    БНРС > хула

  • 29 хула

    БНРС > хула

  • 30 blasphemabilis

    blasphēmābilis, e (blasphemo), Lästerung-, Schmähung verdienend, Tert. de cult. fem. 2, 12.

    lateinisch-deutsches > blasphemabilis

  • 31 blasphematio

    blasphēmātio, ōnis, f. (blasphemo), die Lästerung, Schmähung, Tert. de cult. fem. 2, 12.

    lateinisch-deutsches > blasphematio

  • 32 blasphemia

    blasphēmia, ae, f. (βλασφημία), die Lästerung, Schmähung, auch im Plur., Eccl. – Nbf. blasphēmium, ī, n., Eccl.

    lateinisch-deutsches > blasphemia

  • 33 contumelia

    contumēlia, ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, Ehre u. Würde herabwürdigende Handlung od. Rede, die Ehrenkränkung, die entehrende, entwürdigende Beschimpfung, der entehrende, entwürdigende Schimpf, die Schmach, in Worten auch = die Schmähung, die Schmährede, Verunglimpfung, der beleidigende, ehrenrührige Ausdruck od. Ausfall (vollst. verborum c.), in Taten = die entehrende, entwürdigende, empörende Mißhandlung, der beleidigende usw. Übermut (vollst. rerum c.), I) eig., einer Pers.: a) übh.: contumeliae acerbiores principibus solent esse, quam iniuriae, Sen.: maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam; quae si petulantius iactatur, convicium, si facetius, urbanitas vocatur, Cic.: alterum genus (facetiarum), in quo nulli aculei contumeliarum insunt, Cic. – contumeliā dignus, Cic.: contumeliis obnoxius, Suet. u. Plin. ep.: contumeliae plenum ludibrium, Val. Max. – c. mea (meine, gegen mich), Cic.: contumeliae graves od. gravissimae, Vell. u. Cic.: insignis despecti senatus c., Suet.: an esse ulla maior aut insignitior c. potest, quam etc., Liv. – accipere tantam contumeliam, Caes.: accipere alqd ad od. in contumeliam, etw. für eine Schm. halten, sich durch etw. in seiner Ehre gekränkt fühlen, Ter. u. Curt.: addere contumeliam iniuriae Phaedr.: nullam adhibere memoriam contumeliae, kein Gedächtnis haben für eine B., Nep.: adicere verborum contumelias, Sen. rhet.: afficere alqm contumeliā, Sen., pari contumeliā, Lentul. in Cic. ep., contumeliis, Sen. rhet.: contumeliā appellare alqm perfugam, jmd. Üb. schimpfen, Caes.: arcere ferro eam contumeliam, Liv. – demere (jmdm. abnehmen, zurücknehmen) contumeliam, Liv.: depellere omni vi contumeliam iniuriamque, Liv.: descendere palam ad gravissimas verborum contumelias, Caes.: dicere alci contumeliam od. contumelias, Plaut. u. Ter.: dicere contumelias in Caesarem, Tac.: ultro dicere contumelias, Liv. – istaec quidem contumelia est, Ter.: quid est, si hoc non contumelia est? Ter. – contumelia est m. Inf., Sen. de const. sap. 16, 4. – edere in corpora ipsorum, in liberos, in coniuges infandas contumelias, Liv.: effundere contumelias et invidiam in populum Rom. (in einer Rede), Tac.: exsequi (bestrafen) contumelias suas nullā crudelitate, Sen.: exstingui non posse eam contumeliam, Plin. ep. – facere (alci) contumeliam, eine B., eine Schm. antun, Cato, Komik., Liv. u. Sen. ( nur Anton. b. Cic. Phil. 3, 22 cont. facere = eine B. erleiden): ferre aequo animo contumeliam, Iustin.: quae contumelia eum non fregit, sed erexit, Nep. – imponere alci tantam contumeliam, Sall., u. alci contumelias, Gracch. fr., u. alci privatim plurimas iniurias contumeliasque, Cic.: inferre alci contumeliam, Vell.: interrogare alqm verborum contumeliā, Caes.: alternis versibus intorquentur inter fratres contumeliae gravissimae, Cic.: natus ad contumelias omnium ingeniis inurendas, Sen. rhet. – iacere contumeliam in alqm, Cic.: iactare contumeliam petulantius, facetius, Cic. – lacerare alqm incesto ore verborum contumeliis, Cic.: leniuntur alcis erga me officiis hominis importunissimi contumeliae, Metell. in Cic. ep. – meritum esse eam contumeliam omnibus morum vitiis, Vell. – offendet te dicax contumeliā, Tac.: offerre os contumeliis, Tac.: onerare alqm contumeliis od. omnibus contumeliis, Metell. (in Cic. ep.) u. Cic. – parcere nullis verborum contumeliis de viro ad fratrem, Liv.: pati contumelias, Brut. in Cic. ep.: perpeti alcis contumelias, Ter.: perferre omnes indignitates contumeliasque, Caes.: praebere ad contumeliam os od. praebere os contumeliis, Liv.: propulsare a se contumeliam, Cic. – nihil defuit contumeliarum, quin subiret, Suet. – trahere in contumeliam suam, si etc., Suet. – vacat animadversio et castigatio contumeliā, Cic.: vertere alqd in contumeliam suam, etw. als persönlichen Schimpf ansehen, Caes.: vexare alqm omnibus contumeliis, Cic.: vindicare suam contumeliam, Plin. ep.: vindicare alqm a contumeliis alcis, Vell. – contumeliae causā, zB. c. causā alqm describere, Cic.: c. causā alqm nominare dominum (»Herr« schimpfen), Suet., u. c. causā alqos vocare auditores (»Zuhörer« schimpfen), Sen. rhet.: u. (Ggstz. honoris causā) alqm honoris potius, quam contumeliae causā nominatum velle, Cic. – ad contumeliam, zB. praesidium per cruciatum et ad c. necare, Liv. – in contumeliam, zB. nisi in contumeliam ignominiamque nostram certare iuvat, Liv. – per contumeliam, zB. saepe Thurinum appellari, Suet.: per contumeliam beneficium populi Rom. alci extorquere, Caes. – cum contumelia, zB. magna cum contumelia verborum nostros ad pugnam evocare, Caes.: in arma cum gravibus in Romanos contumeliis instigare, Vell.: cum contumelia nostra omnia prius experiri velle, Lentul. in Cic. ep. – defensionem Gabinii sine ulla mea contumelia suscepit, Cic.: non sine verborum contumelia in alqm saevire, Suet. – sine contumelia nominari, ohne bloßgestellt zu werden, Cic. – b) insbes., die Ehrenkränkung, entehrende Mißhandlung durch Unzucht, die Schändung (vollst. c. stupri, ICt.), piratarum contumelias perpeti, Cic.: ad libidinem et contumeliam animum accendere, Liv.: quos post transacta convivia aliae cubiculi contumeliae exspectant, Sen.: ita ei lecti sui contumelia vectigalis est, Apul. – II) übtr., lebl. Ggstde., die Mißhandlung, das Ungemach, quamvis vim et contumeliam perferre (von Schiffen), Caes. b. G. 3, 13, 3: lignum inquinare omni contumeliā, Phaedr. 1, 2, 21. – / Synk. Form contumia, Mart. Cap. 4. § 424 u. Gloss.

    lateinisch-deutsches > contumelia

  • 34 contumeliosus

    contumēliōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (contumelia), voll Ehrenkränkung, voller Schmach, voller Schmähung, a) v. Pers., herabwürdigend od. ehrenrührig od. schmachvoll verfahrend, schmähend, schmähsüchtig, partim te superbum esse dicunt, quod nihil respondeas, partim contumeliosum, quod male respondeas, Cic. – m. in od. adversus u. Akk., tam contumeliosos in se ridet invicem eloquentia, Quint.: contumeliosus est adversus artem orandi, Quint. – in servos superbissimi, crudelissimi, contumeliosissimi sumus, Sen. – m. in u. Abl., quam contumeliosus in edictis! Cic.: in emendando non acerbus minimeque c., Quint. – b) v. Lebl., herabwürdigend, ehrenrührig, schmachvoll, schmählich, Schmach-, dicta, Sall.: edicta, Suet.: libelli, Pasquille, Sen. rhet.: epistula, Suet.: oratio, Cic.: genus dicendi, Quint.: verba, Sen.: voces, Caes. – u. contumeliosior παρεγχείρησις, Cic.: contumeliosissimum verbum, Quint. – m. in u. Akk., epistulae in aliquem c., Cic.: quod contumeliosum in eos foret, Sall.: in socios iniuriosum et contumeliosum est m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – m. Dat. (wem? für wen?), contumeliosum id (est) militibus, Tac.: quod ceteris agentibus contumeliosissimum fuit, Quint.: id contumeliosum est plebi m. folg. Acc. u. Infin., Liv.

    lateinisch-deutsches > contumeliosus

  • 35 loedoria

    loedoria, ae, f. (λοιδορία), die Schmähung, Lästerung, Macr. sat. 7, 3, 2.

    lateinisch-deutsches > loedoria

  • 36 maledictum

    maledictum, ī, n. (maledico), das Lästerwort, Schimpfwort, die Lästerung, Schmähung, Schmährede, die üble Nachrede, ein ehrenrühriger Ausdruck, nihil est tam volucre quam maledictum, Cic.: maledictum arripere ex trivio, Cic.: maledicta in alqm dicere od. conferre od. congerere, Cic.: maledicta in vitam alcis conicere, Cic.: maledictis figere alqm, Cic.: alqm maledictis increpare, Sall., lacerare, Sall.: vexare alqm probris et maledictis, Cic.: quanta dementia est rem ab amico dictam maledictum vocare, a servulo ioculare convicium, Sen. – Insbes.: a) die Verwünschung, Plin. 11, 232. – b) Plur. maledicta, üble-, aufrührerische Reden, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 5. – / Synk. Form maldictu (m), Corp. inscr. Lat. 6, 5662.

    lateinisch-deutsches > maledictum

  • 37 probrum

    probrum, ī, n. (prober), I) die schimpfliche Handlung, die Schandtat, 1) im allg.: nullius probri compertus, Liv.: alci pr. obiectare, Cic. u. Sall.: probrum et adulterium admittere, Gell.: paterna probra ac vitia, Cic. – 2) insbes., die Unzüchtigkeit, die Unkeuschheit, der Ehebruch (s. Brix Plaut. mil. 364), insons probri, Plaut.: erilis filii probrum, Plaut.: alquam gravidare probro, Caecil. com. fr.: probri insimulare uxorem, Plaut., pudicissimam feminam, Cic.: sine probri suspicione, Suet.: si probrum et adulterium admisissent, Gell.: si cum alieno viro probri aliquid fecerit, Cato bei Gell. – II) übtr., der Schimpf, 1) im allg. = die Beschimpfung, die üble Nachrede, die Schmach, der beschimpfende Vorwurf, probro esse, Cic.: in probro esse, Ter.: probro habere, Sall.: alci alqd probro dare, Gell.: probrum inferre alci, Cic.: alci ut probrum obicere, quod etc., Cic.: quod si in isto tuo maledicto probrum non modo nullum mihi obiectas, sed etiam laudem illustras meam, Cic. – meton., ein Schandmensch, quoniam ad beatitudinem probra non veniunt, Boëth. cons. phil. 4, 2 extr. – 2) insbes., das Schmähwort, der beschimpfende Vorwurf, die Schmähung, Lästerung, uberiora probra quam laudes ( Lobsprüche), Tac.: epistulae plenae omnium in me probrorum, Cic.: alqm probris omnibus maledictisque vexare, Cic.: probra in alqm iacĕre, Liv., iactare, Tac.: contumelias ac probra in alqm iacĕre, Tac.: probra ingerere, Liv. u. Tac.: multa obicere probra, Cic. u. Liv.: probris alqm onerare, Liv., lacerare, Liv.

    lateinisch-deutsches > probrum

  • 38 κυδάγχη

    κυδάγχη, Schmähung, u. κυδάγχω, schmähen, Hesych.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κυδάγχη

  • 39 κερ-τομία

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κερ-τομία

  • 40 κακ-ηγορία

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κακ-ηγορία

См. также в других словарях:

  • Schmähung — ↑Affront, ↑Invektive …   Das große Fremdwörterbuch

  • Schmähung — 1. Beleidigung, Beschimpfung, Herabsetzung, Herabwürdigung; (geh.): Verunglimpfung; (bildungsspr.): Diffamierung; (abwertend): Begeiferung; (Papierdt.): Verächtlichmachung. 2. Schimpfrede, Schimpfwort, Schmähe, Schmährede, Schmähruf, Schmähwort;… …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Schmähung von Staatseinrichtungen — Schmähung von Staatseinrichtungen, die öffentliche wissentliche Behauptung oder Verbreitung von erdichteten oder entstellten Tatsachen, um dadurch Staatseinrichtungen oder Anordnungen der Obrigkeit verächtlich zu machen (auch Verleumdung des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Schmähung, die — Die Schmähung, plur. die en, das Schmähen; noch mehr und häufiger aber schmähende Reden. Schmähungen wider jemanden ausstoßen …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Schmähung — Die Üble Nachrede nach § 186 StGB (D), § 111 StGB (AU) und Artikel 173 StGB (CH) ist eine Form der Beleidigung, die sich von dieser jedoch in der Begehungsform unterscheidet. Bei der Üblen Nachrede wird insbesondere eine ehrverletzende… …   Deutsch Wikipedia

  • Schmähung — Kränkung; Insultation; Invektive; Beleidigung; Verleumdung; Affront * * * Schmä|hung 〈f. 20〉 das Schmähen, Beleidigung, Beschimpfung * * * Schmä|hung, die; , en: 1. das Schmähen …   Universal-Lexikon

  • Schmähung — Schmä|hung …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Schmähung — 1. Schmähungen schreibt man in Erz und Wohlthaten in Sand. Jene behält man lange, diese vergisst man bald. 2. Wer Schmähungen nicht beachtet, nimmt ihnen ihr Gift. Böhm.: Nedaje znáti, že se trápíš, tím nejlépe křivdu splatíš. (Čelakovsky, 115.)… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Schmähkritik — Die Schmähkritik ist eine Äußerung, durch welche eine Person verächtlich gemacht werden soll und bei der es nicht mehr um eine Auseinandersetzung in der Sache geht. Allerdings stellt das Bundesverfassungsgericht (BVerfG) wegen der besonderen… …   Deutsch Wikipedia

  • Affront — Kränkung; Insultation; Invektive; Beleidigung; Schmähung; Verleumdung * * * Af|front [a frõ:], der; s, s (geh.): [schwere] Beleidigung: darin sehe ich einen Affront gegen mich; etwas als einen Affront betrachten. Syn.: ↑ …   Universal-Lexikon

  • Apostasie im Islam — Apostasie im Islam, Ridda oder Irtidad genannt (arabisch ‏ردة‎, DMG ridda, ‏ارتداد‎, DMG irtidād), bezeichnet den „Abfall vom Islam“; der Abtrünnige selbst wird Murtadd (arabisch ‏‏مرتد‎) genannt. Auf Grundlage von Hadithen und Idschmāʿ …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»