-
21 invective
noun1) (abusive language) Beschimpfungen Pl.* * *in·vec·tive[ɪnˈvektɪv]* * *[In'vektɪv]nBeschimpfungen pl ( against +gen), Schmähungen pl (geh) (against gegen), Invektiven pl (liter)* * *invective [ınˈvektıv]A sthunder invective against wüste Beschimpfungen ausstoßen gegenb) pl Schimpfworte plB adj schimpfend, schmähend, Schmäh…* * *noun1) (abusive language) Beschimpfungen Pl.* * *n.Beschimpfung f.Schimpfwort n. -
22 obloquy
ob·lo·quy[ˈɒbləkwi, AM ˈɑ:b-]n ( liter)* * *['ɒbləkwɪ]n (liter)2) (= disgrace) Schande f, Schmach f* * *1. Verleumdung f, Schmähung f:cast obloquy (up)on sb jemandem Schlechtes nachsagen;fall into obloquy in Verruf kommen2. Schmach f* * *n.Verleumdung f. -
23 хула
-
24 blasphemy
nounBlasphemie, die* * *blas·phe·my[ˈblæsfəmi]* * *['blsfImɪ]nBlasphemie f; (REL ALSO) (Gottes)lästerung f; (= words also) Schmähung f (geh)* * *1. Blasphemie f, (Gottes)Lästerung f2. allg Schmähung f* * *nounBlasphemie, die* * *n.Gotteslästerung f. -
25 calumny
cal·um·ny[ˈkæləmni]n ( form)to be subjected to \calumny verleumdet werdento utter calumnies verleumderische Reden führen* * *['kləmnɪ]n (liter)Schmähung f (geh), Verunglimpfung f* * ** * *n.Rufschädigung f.Verleumdung f.Verunglimpfung f.falsche Anschuldigung f.üble Nachrede f. -
26 opprobrium
op·pro·brium[əˈprəʊbriəm, AM -ˈproʊ-]* * *[ə'prəʊbrɪəm]n(= disgrace) Schande f, Schmach f; (= scorn, reproach) Schmähung f* * *opprobrium [-əm] sto für)* * *n.Schande -n f. -
27 outrageous
adjective1) (immoderate) unverschämt (ugs.) [Forderung]; unverschämt hoch [Preis, Summe]; grell, schreiend [Farbe]; zu auffällig [Kleidung]; maßlos [Übertreibung]it's outrageous! — das ist unverschämt od. eine Unverschämtheit!
2) (grossly cruel, offensive) ungeheuer [Grausamkeit]; unverschämt [Lüge, Benehmen, Unterstellung]; wüst [Schmähung]; ungeheuerlich [Anklage]; unerhört [Frechheit, Unhöflichkeit, Skandal]; unflätig [Sprache]* * ** * *out·ra·geous[ˌaʊtˈreɪʤəs]▪ it is \outrageous that... es ist eine Schande, dass...3. (exaggerated) ungeheuerlich, haarsträubend; story, statement also unwahrscheinlich, an den Haaren herbeigezogento make an \outrageous claim eine ungeheuerliche Behauptung aufstellenan \outrageous demand eine völlig überzogene Forderungan \outrageous lie eine freche [o schamlose] Lüge\outrageous prices horrende [o unverschämte] Preise* * *[aʊt'reɪdZəs]adj1) (= cruel, violent) gräulich, verabscheuenswürdigmurder, rape, and other outrageous deeds — Mord, Vergewaltigung und andere Untaten
2) remark, story, price, claim, behaviour unerhört; demand, insolence, lie, arrogance etc unerhört, unverschämt; nonsense haarsträubend; language entsetzlich, unflätig; charge, defamation etc ungeheuerlich; clothes, make-up etc ausgefallen, unmöglich (inf); (= indecent) geschmacklos; complexity, selfishness unglaublich, unerhörthe's outrageous! — er ist unmöglich!
it's absolutely outrageous that... — es ist einfach unerhört, dass...
* * *outrageous [-dʒəs] adj (adv outrageously)1. abscheulich, verbrecherisch2. empörend:outrageous prices unerhörte oder unverschämte Preise;an outrageous assertion eine ungeheuerliche Behauptung* * *adjective1) (immoderate) unverschämt (ugs.) [Forderung]; unverschämt hoch [Preis, Summe]; grell, schreiend [Farbe]; zu auffällig [Kleidung]; maßlos [Übertreibung]it's outrageous! — das ist unverschämt od. eine Unverschämtheit!
2) (grossly cruel, offensive) ungeheuer [Grausamkeit]; unverschämt [Lüge, Benehmen, Unterstellung]; wüst [Schmähung]; ungeheuerlich [Anklage]; unerhört [Frechheit, Unhöflichkeit, Skandal]; unflätig [Sprache]* * *adj.abscheulich adj.empörend adj.frevelhaft adj.frevlerisch adj. -
28 хула
ж уст.Schmähung f; Mißbilligung f ( порицание) -
29 хула
-
30 blasphemabilis
blasphēmābilis, e (blasphemo), Lästerung-, Schmähung verdienend, Tert. de cult. fem. 2, 12.
-
31 blasphematio
blasphēmātio, ōnis, f. (blasphemo), die Lästerung, Schmähung, Tert. de cult. fem. 2, 12.
-
32 blasphemia
blasphēmia, ae, f. (βλασφημία), die Lästerung, Schmähung, auch im Plur., Eccl. – Nbf. blasphēmium, ī, n., Eccl.
-
33 contumelia
contumēlia, ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, Ehre u. Würde herabwürdigende Handlung od. Rede, die Ehrenkränkung, die entehrende, entwürdigende Beschimpfung, der entehrende, entwürdigende Schimpf, die Schmach, in Worten auch = die Schmähung, die Schmährede, Verunglimpfung, der beleidigende, ehrenrührige Ausdruck od. Ausfall (vollst. verborum c.), in Taten = die entehrende, entwürdigende, empörende Mißhandlung, der beleidigende usw. Übermut (vollst. rerum c.), I) eig., einer Pers.: a) übh.: contumeliae acerbiores principibus solent esse, quam iniuriae, Sen.: maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam; quae si petulantius iactatur, convicium, si facetius, urbanitas vocatur, Cic.: alterum genus (facetiarum), in quo nulli aculei contumeliarum insunt, Cic. – contumeliā dignus, Cic.: contumeliis obnoxius, Suet. u. Plin. ep.: contumeliae plenum ludibrium, Val. Max. – c. mea (meine, gegen mich), Cic.: contumeliae graves od. gravissimae, Vell. u. Cic.: insignis despecti senatus c., Suet.: an esse ulla maior aut insignitior c. potest, quam etc., Liv. – accipere tantam contumeliam, Caes.: accipere alqd ad od. in contumeliam, etw. für eine Schm. halten, sich durch etw. in seiner Ehre gekränkt fühlen, Ter. u. Curt.: addere contumeliam iniuriae Phaedr.: nullam adhibere memoriam contumeliae, kein Gedächtnis haben für eine B., Nep.: adicere verborum contumelias, Sen. rhet.: afficere alqm contumeliā, Sen., pari contumeliā, Lentul. in Cic. ep., contumeliis, Sen. rhet.: contumeliā appellare alqm perfugam, jmd. Üb. schimpfen, Caes.: arcere ferro eam contumeliam, Liv. – demere (jmdm. abnehmen, zurücknehmen) contumeliam, Liv.: depellere omni vi contumeliam iniuriamque, Liv.: descendere palam ad gravissimas verborum contumelias, Caes.: dicere alci contumeliam od. contumelias, Plaut. u. Ter.: dicere contumelias in Caesarem, Tac.: ultro dicere contumelias, Liv. – istaec quidem contumelia est, Ter.: quid est, si hoc non contumelia est? Ter. – contumelia est m. Inf., Sen. de const. sap. 16, 4. – edere in corpora ipsorum, in liberos, in coniuges infandas contumelias, Liv.: effundere contumelias et invidiam in populum Rom. (in einer Rede), Tac.: exsequi (bestrafen) contumelias suas nullā crudelitate, Sen.: exstingui non posse eam contumeliam, Plin. ep. – facere (alci) contumeliam, eine B., eine Schm. antun, Cato, Komik., Liv. u. Sen. ( nur Anton. b. Cic. Phil. 3, 22 cont. facere = eine B. erleiden): ferre aequo animo contumeliam, Iustin.: quae contumelia eum non fregit, sed erexit, Nep. – imponere alci tantam contumeliam, Sall., u. alci contumelias, Gracch. fr., u. alci privatim plurimas iniurias contumeliasque, Cic.: inferre alci contumeliam, Vell.: interrogare alqm verborum contumeliā, Caes.: alternis versibus intorquentur inter fratres contumeliae gravissimae, Cic.: natus ad contumelias omnium ingeniis inurendas, Sen. rhet. – iacere contumeliam in alqm, Cic.: iactare contumeliam petulantius, facetius, Cic. – lacerare alqm incesto ore verborum contumeliis, Cic.: leniuntur alcis erga me officiis hominis importunissimi contumeliae, Metell. in Cic. ep. – meritum esse eam contumeliam omnibus morum vitiis, Vell. – offendet te dicax contumeliā, Tac.: offerre os contumeliis, Tac.: onerare alqm contumeliis od. omnibus contumeliis, Metell. (in Cic. ep.) u. Cic. – parcere nullis verborum contumeliis de viro ad fratrem, Liv.: pati contumelias, Brut. in Cic. ep.: perpeti alcis contumelias, Ter.: perferre omnes indignitates contumeliasque, Caes.: praebere ad contumeliam os od. praebere os contumeliis, Liv.: propulsare a se contumeliam, Cic. – nihil defuit contumeliarum, quin subiret, Suet. – trahere in contumeliam suam, si etc., Suet. – vacat animadversio et castigatio contumeliā, Cic.: vertere alqd in contumeliam suam, etw. als persönlichen Schimpf ansehen, Caes.: vexare alqm omnibus contumeliis, Cic.: vindicare suam contumeliam, Plin. ep.: vindicare alqm a contumeliis alcis, Vell. – contumeliae causā, zB. c. causā alqm describere, Cic.: c. causā alqm nominare dominum (»Herr« schimpfen), Suet., u. c. causā alqos vocare auditores (»Zuhörer« schimpfen), Sen. rhet.: u. (Ggstz. honoris causā) alqm honoris potius, quam contumeliae causā nominatum velle, Cic. – ad contumeliam, zB. praesidium per cruciatum et ad c. necare, Liv. – in contumeliam, zB. nisi in contumeliam ignominiamque nostram certare iuvat, Liv. – per contumeliam, zB. saepe Thurinum appellari, Suet.: per contumeliam beneficium populi Rom. alci extorquere, Caes. – cum contumelia, zB. magna cum contumelia verborum nostros ad pugnam evocare, Caes.: in arma cum gravibus in Romanos contumeliis instigare, Vell.: cum contumelia nostra omnia prius experiri velle, Lentul. in Cic. ep. – defensionem Gabinii sine ulla mea contumelia suscepit, Cic.: non sine verborum contumelia in alqm saevire, Suet. – sine contumelia nominari, ohne bloßgestellt zu werden, Cic. – b) insbes., die Ehrenkränkung, entehrende Mißhandlung durch Unzucht, die Schändung (vollst. c. stupri, ICt.), piratarum contumelias perpeti, Cic.: ad libidinem et contumeliam animum accendere, Liv.: quos post transacta convivia aliae cubiculi contumeliae exspectant, Sen.: ita ei lecti sui contumelia vectigalis est, Apul. – II) übtr., lebl. Ggstde., die Mißhandlung, das Ungemach, quamvis vim et contumeliam perferre (von Schiffen), Caes. b. G. 3, 13, 3: lignum inquinare omni contumeliā, Phaedr. 1, 2, 21. – / Synk. Form contumia, Mart. Cap. 4. § 424 u. Gloss.
-
34 contumeliosus
contumēliōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (contumelia), voll Ehrenkränkung, voller Schmach, voller Schmähung, a) v. Pers., herabwürdigend od. ehrenrührig od. schmachvoll verfahrend, schmähend, schmähsüchtig, partim te superbum esse dicunt, quod nihil respondeas, partim contumeliosum, quod male respondeas, Cic. – m. in od. adversus u. Akk., tam contumeliosos in se ridet invicem eloquentia, Quint.: contumeliosus est adversus artem orandi, Quint. – in servos superbissimi, crudelissimi, contumeliosissimi sumus, Sen. – m. in u. Abl., quam contumeliosus in edictis! Cic.: in emendando non acerbus minimeque c., Quint. – b) v. Lebl., herabwürdigend, ehrenrührig, schmachvoll, schmählich, Schmach-, dicta, Sall.: edicta, Suet.: libelli, Pasquille, Sen. rhet.: epistula, Suet.: oratio, Cic.: genus dicendi, Quint.: verba, Sen.: voces, Caes. – u. contumeliosior παρεγχείρησις, Cic.: contumeliosissimum verbum, Quint. – m. in u. Akk., epistulae in aliquem c., Cic.: quod contumeliosum in eos foret, Sall.: in socios iniuriosum et contumeliosum est m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – m. Dat. (wem? für wen?), contumeliosum id (est) militibus, Tac.: quod ceteris agentibus contumeliosissimum fuit, Quint.: id contumeliosum est plebi m. folg. Acc. u. Infin., Liv.
-
35 loedoria
-
36 maledictum
maledictum, ī, n. (maledico), das Lästerwort, Schimpfwort, die Lästerung, Schmähung, Schmährede, die üble Nachrede, ein ehrenrühriger Ausdruck, nihil est tam volucre quam maledictum, Cic.: maledictum arripere ex trivio, Cic.: maledicta in alqm dicere od. conferre od. congerere, Cic.: maledicta in vitam alcis conicere, Cic.: maledictis figere alqm, Cic.: alqm maledictis increpare, Sall., lacerare, Sall.: vexare alqm probris et maledictis, Cic.: quanta dementia est rem ab amico dictam maledictum vocare, a servulo ioculare convicium, Sen. – Insbes.: a) die Verwünschung, Plin. 11, 232. – b) Plur. maledicta, üble-, aufrührerische Reden, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 5. – / Synk. Form maldictu (m), Corp. inscr. Lat. 6, 5662.
-
37 probrum
probrum, ī, n. (prober), I) die schimpfliche Handlung, die Schandtat, 1) im allg.: nullius probri compertus, Liv.: alci pr. obiectare, Cic. u. Sall.: probrum et adulterium admittere, Gell.: paterna probra ac vitia, Cic. – 2) insbes., die Unzüchtigkeit, die Unkeuschheit, der Ehebruch (s. Brix Plaut. mil. 364), insons probri, Plaut.: erilis filii probrum, Plaut.: alquam gravidare probro, Caecil. com. fr.: probri insimulare uxorem, Plaut., pudicissimam feminam, Cic.: sine probri suspicione, Suet.: si probrum et adulterium admisissent, Gell.: si cum alieno viro probri aliquid fecerit, Cato bei Gell. – II) übtr., der Schimpf, 1) im allg. = die Beschimpfung, die üble Nachrede, die Schmach, der beschimpfende Vorwurf, probro esse, Cic.: in probro esse, Ter.: probro habere, Sall.: alci alqd probro dare, Gell.: probrum inferre alci, Cic.: alci ut probrum obicere, quod etc., Cic.: quod si in isto tuo maledicto probrum non modo nullum mihi obiectas, sed etiam laudem illustras meam, Cic. – meton., ein Schandmensch, quoniam ad beatitudinem probra non veniunt, Boëth. cons. phil. 4, 2 extr. – 2) insbes., das Schmähwort, der beschimpfende Vorwurf, die Schmähung, Lästerung, uberiora probra quam laudes ( Lobsprüche), Tac.: epistulae plenae omnium in me probrorum, Cic.: alqm probris omnibus maledictisque vexare, Cic.: probra in alqm iacĕre, Liv., iactare, Tac.: contumelias ac probra in alqm iacĕre, Tac.: probra ingerere, Liv. u. Tac.: multa obicere probra, Cic. u. Liv.: probris alqm onerare, Liv., lacerare, Liv.
-
38 κυδάγχη
-
39 κερ-τομία
κερ-τομία, ἡ, Schmähung, Spott, Hom. im plur., κερτομίας ἠδ' αἴσυλα μυϑήσασϑαι Il. 20, 201. 433, κερτομίας καὶ χεῖρας ἀφέξω Od. 20, 263.
-
40 κακ-ηγορία
κακ-ηγορία, ἡ, üble Nachrede, Schmähung; κακηγοριᾶν δίκη Pind. P. 2, 53; Plat. Phaedr. 243 b; δίκη κακηγορίας Dem. 21, 32, erkl. durch ἐάν τίς τινα ἰδιώτην κακῶς εἴπῃ, vgl. §. 81; κακηγορίαν δικάζεσϑαι Lys. 10, 2.
См. также в других словарях:
Schmähung — ↑Affront, ↑Invektive … Das große Fremdwörterbuch
Schmähung — 1. Beleidigung, Beschimpfung, Herabsetzung, Herabwürdigung; (geh.): Verunglimpfung; (bildungsspr.): Diffamierung; (abwertend): Begeiferung; (Papierdt.): Verächtlichmachung. 2. Schimpfrede, Schimpfwort, Schmähe, Schmährede, Schmähruf, Schmähwort;… … Das Wörterbuch der Synonyme
Schmähung von Staatseinrichtungen — Schmähung von Staatseinrichtungen, die öffentliche wissentliche Behauptung oder Verbreitung von erdichteten oder entstellten Tatsachen, um dadurch Staatseinrichtungen oder Anordnungen der Obrigkeit verächtlich zu machen (auch Verleumdung des… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Schmähung, die — Die Schmähung, plur. die en, das Schmähen; noch mehr und häufiger aber schmähende Reden. Schmähungen wider jemanden ausstoßen … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Schmähung — Die Üble Nachrede nach § 186 StGB (D), § 111 StGB (AU) und Artikel 173 StGB (CH) ist eine Form der Beleidigung, die sich von dieser jedoch in der Begehungsform unterscheidet. Bei der Üblen Nachrede wird insbesondere eine ehrverletzende… … Deutsch Wikipedia
Schmähung — Kränkung; Insultation; Invektive; Beleidigung; Verleumdung; Affront * * * Schmä|hung 〈f. 20〉 das Schmähen, Beleidigung, Beschimpfung * * * Schmä|hung, die; , en: 1. das Schmähen … Universal-Lexikon
Schmähung — Schmä|hung … Die deutsche Rechtschreibung
Schmähung — 1. Schmähungen schreibt man in Erz und Wohlthaten in Sand. Jene behält man lange, diese vergisst man bald. 2. Wer Schmähungen nicht beachtet, nimmt ihnen ihr Gift. Böhm.: Nedaje znáti, že se trápíš, tím nejlépe křivdu splatíš. (Čelakovsky, 115.)… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Schmähkritik — Die Schmähkritik ist eine Äußerung, durch welche eine Person verächtlich gemacht werden soll und bei der es nicht mehr um eine Auseinandersetzung in der Sache geht. Allerdings stellt das Bundesverfassungsgericht (BVerfG) wegen der besonderen… … Deutsch Wikipedia
Affront — Kränkung; Insultation; Invektive; Beleidigung; Schmähung; Verleumdung * * * Af|front [a frõ:], der; s, s (geh.): [schwere] Beleidigung: darin sehe ich einen Affront gegen mich; etwas als einen Affront betrachten. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
Apostasie im Islam — Apostasie im Islam, Ridda oder Irtidad genannt (arabisch ردة, DMG ridda, ارتداد, DMG irtidād), bezeichnet den „Abfall vom Islam“; der Abtrünnige selbst wird Murtadd (arabisch مرتد) genannt. Auf Grundlage von Hadithen und Idschmāʿ … Deutsch Wikipedia