samochwał

См. также в других словарях:

• samochwał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. samochwałale, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek wychwalający samego siebie, lubiący się chwalić; chwalipięta : {{/stl 7}}{{stl 10}}żołnierz samochwał. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• samochwał — m IV, DB. a, Ms. samochwałale; lm M. y, DB. ów «mężczyzna, chłopiec chwalący się, lubiący się chwalić» ∆ Żołnierz samochwał, rycerz samochwał «rycerz, żołnierz jako postać dramatu, przechwalający się swymi bohaterskimi czynami» …   Słownik języka polskiego

• fanfaron — m IV, DB. a, Ms. fanfaronnie; lm M. ci fanfaronni, te y, DB. ów przestarz. «człowiek zarozumiały; pyszałek, samochwał» ‹hiszp.› …   Słownik języka polskiego

• fanfaron — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I a. IIIa, Mc. fanfaronnie; lm M. i || y {{/stl 8}}{{stl 7}} pyszałek, zarozumialec, samochwał <fr. z hiszp.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień