-
1 sacrarium
săcrārĭum, ĭi, n. [sacra] [st1]1 [-] endroit où sont les objets sacrés, chapelle, sanctuaire. - Dig. 1, 8, 9 ; Cic. Verr. 4, 4 ; Mil. 86 ; Liv. 7, 20, 7. [st1]2 [-] fig. réduit secret, sanctuaire. - Cic. Cat. 1, 21 ; 2, 13 ; Sen. Nat. 7, 31, 3; Ep. 103, 4; Tac. D. 20. - sacrarium scelerum, Cic.: asile secret des crimes. - sacraria Ditis, Virg.: le sanctuaire de Pluton (= les enfers).* * *săcrārĭum, ĭi, n. [sacra] [st1]1 [-] endroit où sont les objets sacrés, chapelle, sanctuaire. - Dig. 1, 8, 9 ; Cic. Verr. 4, 4 ; Mil. 86 ; Liv. 7, 20, 7. [st1]2 [-] fig. réduit secret, sanctuaire. - Cic. Cat. 1, 21 ; 2, 13 ; Sen. Nat. 7, 31, 3; Ep. 103, 4; Tac. D. 20. - sacrarium scelerum, Cic.: asile secret des crimes. - sacraria Ditis, Virg.: le sanctuaire de Pluton (= les enfers).* * *Sacrarium. Liu. Le lieu où on met les choses sacrees, Sacraire, Sacristie, Secretainerie.\Probro vetito temerat sacraria. Ouid. Il pollue et profane le temple, couchant en iceluy avec une femme.\Sacrarium. Cic. Une petite chapelle secrette en la maison. -
2 aditus
[st1]1 [-] ădĭtus, a, um: part. passé de adeo, ire. - aditus consul, Liv.: le consul auquel on s'adresse. - aditae solitudines, Curt.: déserts dans lesquels on s'est engagé. - adita pericula, Ov.: périls affrontés. - aditi libri Sibyllini, Liv.: livres de la Sibylle consultés. [st1]2 [-] ădĭtŭs, ūs, m.: a - action d'aller vers, action d'approcher, approche. - urbes uno aditu captae, Cic. Imp. Pomp. 8: villes prises du seul fait d'approcher. b - abord, accès, permission d'approcher, droit de passage. - aditus in id sacrarium non est viris, Cic. Verr. 2, 4, 45: les hommes n'ont pas accès dans ce sanctuaire. - aditus ad aliquem, Cic. (aditus alicujus, Just.): accès auprès de qqn. - huc aditum ferat, Cat.: qu'il vienne ici. - rogare aditum, Phaedr.: demander une audience. - regio aditum non habet, Caes.: le pays est inaccessible. - homo rari aditūs, Liv. 24, 5: un homme rarement accessible. - scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, Cic. Vat. 8: évidemment j'ai un caractère âpre, un abord difficile. - aditus commendationis ad aliquem, Caes.: titre de recommandation auprès de qqn. c - entrée d'un lieu, abord, passage. - aditus finium, Liv.: l'entrée dans un pays. - aditus in urbem, Liv.: l'entrée dans une ville. - duo sunt aditus in Ciliciam, Caes.: il y a deux entrées en Cilicie. - aditus intercludere, Cic.: fermer les passages. - aditus in illum summum ordinem, Cic. Sest. 137: l'accès dans cet ordre éminent. d - moyen d'arriver, occasion. - aditus ad conandum, Caes.: occasion offerte pour une tentative. - aditum religioni dare, Cic.: laisser le champ libre aux abus religieux. - sermonis aditum habere, Caes. BG. 5: avoir la possibilité de s’entretenir. - aditus ad multitudinem, Cic.: moyen de plaire à la foule. - aditum commendationis habere ad aliquem, Caes. BC. 1, 74: avoir des possibilités (moyens) de recommandation auprès de qqn. - si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi, Cic. Fam. 6, 10, 2: si j'ai quelque possibilité de m'employer pour tes biens. - neque aditum neque causam postulandi justam habere? Caes. BG. 1, 43, 5: n'avoir aucun titre, aucune raison légitime pour demander.* * *[st1]1 [-] ădĭtus, a, um: part. passé de adeo, ire. - aditus consul, Liv.: le consul auquel on s'adresse. - aditae solitudines, Curt.: déserts dans lesquels on s'est engagé. - adita pericula, Ov.: périls affrontés. - aditi libri Sibyllini, Liv.: livres de la Sibylle consultés. [st1]2 [-] ădĭtŭs, ūs, m.: a - action d'aller vers, action d'approcher, approche. - urbes uno aditu captae, Cic. Imp. Pomp. 8: villes prises du seul fait d'approcher. b - abord, accès, permission d'approcher, droit de passage. - aditus in id sacrarium non est viris, Cic. Verr. 2, 4, 45: les hommes n'ont pas accès dans ce sanctuaire. - aditus ad aliquem, Cic. (aditus alicujus, Just.): accès auprès de qqn. - huc aditum ferat, Cat.: qu'il vienne ici. - rogare aditum, Phaedr.: demander une audience. - regio aditum non habet, Caes.: le pays est inaccessible. - homo rari aditūs, Liv. 24, 5: un homme rarement accessible. - scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, Cic. Vat. 8: évidemment j'ai un caractère âpre, un abord difficile. - aditus commendationis ad aliquem, Caes.: titre de recommandation auprès de qqn. c - entrée d'un lieu, abord, passage. - aditus finium, Liv.: l'entrée dans un pays. - aditus in urbem, Liv.: l'entrée dans une ville. - duo sunt aditus in Ciliciam, Caes.: il y a deux entrées en Cilicie. - aditus intercludere, Cic.: fermer les passages. - aditus in illum summum ordinem, Cic. Sest. 137: l'accès dans cet ordre éminent. d - moyen d'arriver, occasion. - aditus ad conandum, Caes.: occasion offerte pour une tentative. - aditum religioni dare, Cic.: laisser le champ libre aux abus religieux. - sermonis aditum habere, Caes. BG. 5: avoir la possibilité de s’entretenir. - aditus ad multitudinem, Cic.: moyen de plaire à la foule. - aditum commendationis habere ad aliquem, Caes. BC. 1, 74: avoir des possibilités (moyens) de recommandation auprès de qqn. - si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi, Cic. Fam. 6, 10, 2: si j'ai quelque possibilité de m'employer pour tes biens. - neque aditum neque causam postulandi justam habere? Caes. BG. 1, 43, 5: n'avoir aucun titre, aucune raison légitime pour demander.* * *I.Aditus, pen. corr. Participium a passiuo adeor, adiris. Ouid. Vers qui on est allé.\Periculis aditis. Cic. Apres s'estre mis en beaucoup de dangiers.II.Aditus, huius aditus, pen. cor. Verbale. Allee.\Vrbes permultas, vno aditu atque aduentu esse captas. Cic. Tout d'une venue.\Aditus. Chemin, Voye, Accez.\Aditus templi. Cic. Chemin pour aller au temple.\Aditus nidi. Plin. L'entree du nid.\Aditus atque os portus. Cic. L'entree.\Aditus, ianua que patefacta. Cic. L'ouverture est faicte.\AEquus aditus. Tacit. Plain chemin et uni.\Aerius aditus. Ouid. Chemin en l'air.\Angustus aditus. Virgil. Entree estroicte.\Caecus aditus. Senec. Chemin obscur, tenebreux.\Flexus aditus. Lucret. Chemin tortu, virant ca et là.\Lati aditus ducunt illuc. Virgil. On va là par grands et larges chemins.\Promptus ad capessendos honores aditus. Tacit. Chemin aisé, Facile moyen.\Primo aditu aedium suarum quempiam prohibere. Cic. Le garder d'entrer, De mettre le pied à l'entree.\Ex omni aditu. Ci. De touts costez, Par où on y peult entrer ou arriver de toutes parts.\Angustare aditum. Claud. Faire l'entree, ou le chemin estroict, Estrecir.\Adituque carentia saxa. Ouid. Rochiers inaccessibles.\Claudere omnes aditus. Cic. Clorre, ou Bouscher touts les chemins touts les lieus par lesquels on y peult arriver.\Claudere aliquid ex omni aditu. Cic. Clorre de toutes parts.\Dare alicui aditum ad caelum. Cic. Donner entree, Faire chemin, Donner le moyen d'y parvenir, Luy faire le passage.\Ferre aliquo aditum. Catul. Aller, ou venir quelque part, en quelque lieu.\Aditus firmare. Tacit. Fermer, Clorre, Fortifier l'entree.\Habere difficiles aditus ad pastum. Cic. Manus etiam data elephanto, quia propter magnitudinem corporis difficiles aditus habebat ad pastum. Il est mal aisé à l'elephant de se baisser pour prendre sa pasture, D'approcher sa bouche pres de la viande, au moyen de quoy nature luy a donné une trompe, pour luy servir de main à prendre de loing la viande, et la porter à sa bouche.\Difficiles aditus primos habet. Horat. Il est mal aisé de prime face d'y aborder.\Occupat AEneas aditum. Vir. Il entre.\Pererrare aditus. Virg. Aller deca dela pour trouver entree.\Prohibere aditum. Ouid. Empescher l'acces, Garder d'approcher.\Prohibere quempiam aditu. Cic. Garder quelcun d'approcher.\Praeponere aedibus ac templis vestibula et aditus. Cic. Porches et entrees.\Reperire sibi aditum. Ouid. Trouver moyen.\Rumpere aditus. Virg. Entrer par force et violence.\Tentare aditum. Virgil. Essayer le chemin, ou le moyen, ou l'opportunité.\Inaccessos aditus rumpere. Sil. Ital. Faire des chemins, et passer par où jamais on n'avoit passé.\Aditus in Cereris sacrarium non est viris. Cic. Les hommes n'y entrent point.\Aditus, per metaphoram. Entree, ou moyen pour parvenir à quelque chose.\Difficilior ad Antonium aditus esse dicitur. Cic. Difficile accez.\Aditus ad aliquem facilis. Cic. Facile acces.\Obstructus aditus alicui ad aliquid. Cic. Le chemin luy est bousché, Il n'ha aucun moyen pour y parvenir, On luy a osté touts les moyens d'y parvenir.\Pate facere aditum rerum. Cic. Faire ouverture.\Comparare sibi aditus ad res pestiferas. Cic. Se faire voye.\Dare aditum oculis. Cic. Donner entree aux yeuls, Donner moyen de veoir.\Dant aditum conuiuia. Ouid. Les banquets donnent accez, Par banquets on ha accez, on acquiert accez.\Habere aditum. Cic. Avoir accez, ou moyen, ou entree.\Iacere aditum ad aliquid. Cic. Faire entree et ouverture, Faire passage.\Intercludere aditum ad aliquem. Ci. Bouscher le chemin, le passage.\Patet alicui aditus ad causam Cic. Le chemin luy est ouvert.
См. также в других словарях:
Sacrarium — Sa*cra ri*um, n.; pl. { ria}. [L., fr. sacer sacred.] 1. A sort of family chapel in the houses of the Romans, devoted to a special divinity. [1913 Webster] 2. The adytum of a temple. Gwilt. [1913 Webster] 3. In a Christian church, the sanctuary.… … The Collaborative International Dictionary of English
Sacrarĭum — (röm. Ant.), 1) Ort im Tempel, od. in einem Privathause, wo Heiligthümer aufbewahrt wurden; 2) Kapelle, z.B. in Rom, worin die Salier die heiligen Schilde aufbewahrten (S Saliorum) u.v.a.; 3) Ort im Lager, wo die Fahnen u. Feldzeichen aufbewahrt… … Pierer's Universal-Lexikon
Sacrarĭum — (lat.), Ort zur Aufbewahrung von Heiligtümern, somit Heiligtum, Kapelle überhaupt; auch Nische oder Grube in der Kirche für Abfall von geweihten Sachen (Taufwasser, Öl u. dgl.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
sacrarium — [sə krer′ē əm] n. pl. sacraria [sə krer′ēē ə] [L < sacer, SACRED] a drain, usually in a sacristy, leading directly to the earth, for disposal of water used in washing altar linens, chalices, etc … English World dictionary
Sacrarium — Rekonstruktion eines Sacrariums aus der Zivilstadt von Lauriacum Ein Sacrarium (lateinisch für geheiligter Ort) war in römischen Privathäusern der Raum des Hausaltars; im weiteren Sinn auch ein Synonym für Tempel oder Heiligtum. Im Christentum… … Deutsch Wikipedia
sacrarium — noun (plural sacraria) Etymology: Medieval Latin, from Latin, shrine, from sacr , sacer sacred Date: 1727 1. a. sanctuary 1b b. sacristy c. piscina 2. an ancient Roman shrine or sanctuary in a temple or a home holding sacred objects … New Collegiate Dictionary
Sacrarium — у древн. римлян место, где хранились священные предметы, все равно, будь это в храме или в частном доме. В храме S. находилось за стеной целлы, только жрецы имели право входить туда. Название S. приурочивалось, между прочим, к святилищам Аргеев… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
sacrarium — sacrarial, adj. /seuh krair ee euhm/, n., pl. sacraria / krair ee euh/. 1. Rom. Cath. Ch. a piscina. 2. Eccles. the sanctuary or chancel. 3. Rom. Hist. a shrine or sanctuary. [1700 10; < L, equiv. to sacr , s. of sacer holy + arium ARY] * * * … Universalium
sacrarium — noun a) (in Ancient Rome) A place where sacred objects were kept, either in a temple (the adytum) or in a house (holding the penates) b) The area surrounding the altar of a Christian church; the san … Wiktionary
sacrarium — Synonyms and related words: Easter sepulcher, Lady chapel, adytum, ambry, apse, baptistery, blindstory, chancel, chantry, chapel, chapel of ease, chapel royal, choir, cloisters, confessional, confessionary, crypt, dagoba, delubrum, diaconicon,… … Moby Thesaurus
Sacrarium — Hostiegemme … Danske encyklopædi