rzekomy

См. также в других словарях:

• rzekomy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rzekomymi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} fikcyjny, nieprawdziwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzekome wydarzenia, fakty. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzekomy — rzekomymi «nie istniejący w rzeczywistości, nie będący tym (takim), za kogo (za jakiego) go niektórzy uważają; pozorny, fałszywy» Opowiadał o rzekomych przygodach. Rzekomy inkasent okazał się złodziejem. ∆ bot. Owoc rzekomy «owoc, w którego… …   Słownik języka polskiego

• tyfus — m IV, D. u, Ms. tyfussie; lm M. y «ostra choroba zakaźna występująca w kilku postaciach, przebiegająca z wysoką temperaturą i stanem zamroczenia świadomości» Epidemia tyfusu. Szczepienia ochronne przeciw tyfusowi. Chorować na tyfus. ∆ Tyfus… …   Słownik języka polskiego

• Манифестарная эстетика — Особая типологическая разновидность критико теоретической рефлексии, характерная для возникновения радикально новых явлений в художественной культуре общества. Их существование как некоторой интенциональной художественно эстетической сферы на… …   Энциклопедия культурологии

• pozór — 1. Ratować pozory «w trudnej, zwłaszcza kompromitującej sytuacji, zachować się tak, żeby się nie domyślano istotnego (złego) stanu rzeczy»: Skoro zdrowych ludzi, takich jak ja albo wszyscy, których tu poznałem (...) zamyka się w czymś, co ma być… …   Słownik frazeologiczny

• sprawiedliwość — 1. Oddać komuś, czemuś sprawiedliwość «przyznać komuś słuszność, ocenić kogoś, coś sprawiedliwie, obiektywnie, przyznać coś bezstronnie»: Trzeba mu oddać sprawiedliwość – miał łeb. Pił z każdym, a trzeźwiutki był jak nowo narodzone dziecię. R.… …   Słownik frazeologiczny

• domniemany — domniemanyni książk. «przypuszczalny, prawdopodobny, rzekomy» Domniemany przestępca, sprawca wypadku …   Słownik języka polskiego

• mączniak — m III, D. a, N. mączniakkiem; lm M. i bot. «choroba roślin wywołana przez grzyby pasożytujące wewnątrz tkanek roślin (mączniak rzekomy) lub przez pasożytnicze grzyby rozwijające się na zewnątrz roślin (mączniak właściwy)» …   Słownik języka polskiego

• niebianin — m V, DB. niebianinanina; lm M. niebianinanie, DB. niebianinan poet. «rzekomy mieszkaniec nieba, Olimpu, np. anioł, bożek, święty» …   Słownik języka polskiego

• owoc — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «wytwór zalążni słupka kwiatowego, organ roślin okrytozalążkowych osłaniający nasiona i rozsiewający je; w szerszym znaczeniu: twór pełniący te funkcje powstały z innych części kwiatu» Owoc właściwy. Owoce jagodowe,… …   Słownik języka polskiego

• paratyfus — m IV, D. u, Ms. paratyfussie; lm M. y med. «ostra choroba zakaźna wywołana przez bakterie z grupy Salmonella, charakteryzująca się zaburzeniami przewodu pokarmowego podobnymi jak w durze brzusznym, lecz o przebiegu krótszym i łagodniejszym; dur… …   Słownik języka polskiego