-
1 rūta
rūta ae, f, ρ(υτή, a bitter herb, rue, C., O. —Fig., bitterness, unpleasantness: alcuius.* * *rue, a bitter herb -
2 rūtula
rūtula ae, f dim. [ruta], a little piece of rue. Sabaeus adj., Σαβαῖοσ, Sabaean, of Saba in Arabia Felix): tus, V.: terra, O.* * * -
3 rutaceus
rūtācĕus, a, um, adj. [2. ruta], of rue, made from rue:oleum,
Plin. Val. 2, 28. -
4 morētum
morētum ī, n a rustic dish made of garlic, rue, vinegar, oil, etc., O. -
5 rūta
rūta ōrum, n [P. plur. n. of ruo], things dug up, mining products, minerals, only in the phrase, ruta et caesa or ruta caesa, the crude products of an estate, timber and minerals: fundum vendere rutis caesis receptis, i. e. reserving the timper and minerals.* * *rue, a bitter herb -
6 ruta
bitterness, unpleasantness, the herb rue. -
7 moretarium
mŏrētārĭus, a, um, adj. [moretum], of or belonging to the dish moretum (postclass.):moretaria condimenta,
Apic. 6, 4. — Subst.: mŏrētārĭum, ii, n., the dish moretum (made of garlic, rue, vinegar, oil, etc.), Don. ad Ter. Phorm. 2, 2, 4. -
8 moretarius
mŏrētārĭus, a, um, adj. [moretum], of or belonging to the dish moretum (postclass.):moretaria condimenta,
Apic. 6, 4. — Subst.: mŏrētārĭum, ii, n., the dish moretum (made of garlic, rue, vinegar, oil, etc.), Don. ad Ter. Phorm. 2, 2, 4. -
9 Moretum
mŏrētum, i, n. [from same root with mordeo, q. v.].I.A country dish composed of garlic, rue, vinegar, oil, etc., Ov. F. 4, 367.—II.Mŏrētum, i, n., the title of a small poem ascribed to Virgil; v. Heyne and Sillig in Verg. Carm. vol. iv. p. 301 sq. Wagner (acc. to Stander in Zeitschr. für Alt. Wissensch. 1853, part 4, p. 289 sq., a transl. of the Muttôtos of Virgil's Greek teacher Parthenius). -
10 moretum
mŏrētum, i, n. [from same root with mordeo, q. v.].I.A country dish composed of garlic, rue, vinegar, oil, etc., Ov. F. 4, 367.—II.Mŏrētum, i, n., the title of a small poem ascribed to Virgil; v. Heyne and Sillig in Verg. Carm. vol. iv. p. 301 sq. Wagner (acc. to Stander in Zeitschr. für Alt. Wissensch. 1853, part 4, p. 289 sq., a transl. of the Muttôtos of Virgil's Greek teacher Parthenius). -
11 paenitenter
paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. poinê].I.Pers.A.Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.):B.et me quidem haec conditio nunc non paenitet,
causes me no regret, Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26:paenitemini et credite Evangelio,
repent, Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.—Neutr., to repent, be sorry:II.momenta certaminum assuefaciebant militem minus jam tandem aut virtutis aut fortunae paenitere suae,
Liv. 22, 12, 10:etiam nunc paenitere suā sponte Aequos quam pati hostilia malle,
id. 3, 2, 4:Athenienses primi paenitere coeperunt,
Just. 11, 3, 3:paenituit populus,
Vulg. Ecclus. 48, 16:non vult paenitere,
id. Apoc. 2, 21.—Esp., in part. pres.:Lepidus paenitens consili,
Sall. H. 1, 49 Dietsch:paenitens facti,
Suet. Vit. 15; cf. id. Claud. 43 init.; cf. II. A. e and i infra.—Impers.A. (α).Aliquem alicujus rei:(β).non paenitere me consilii de tuā mansione,
Cic. Att. 9, 10, 8:quem... in eam diem vitae non paenituerat,
Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet, Juv. 1, 170.—Alicujus rei alone:(γ).bonae mentis paenituisset,
Sen. Q. N 4, praef. 7:paenitebatque modo consilii, modo paenitentiae ipsius,
Curt. 10, 7, 12.—Aliquem alone:(δ).si eos quidem non paeniteret,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—With acc. of person, foll. by inf.:(ε).efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat,
Cic. de Or. 2, 19, 77.—With neutr. pron. as subj. (cf. I. B. supra; Zumpt, Gr. § 442, explains the pron. in these passages as acc., but v. Krebs, Antibarb. p. 876):(ζ).sapientis est nihil, quod paenitere possit, facere,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:sequitur ut nihil paeniteat,
id. ib. 5, 18, 53:quaeri oportet utrum id facinus sit, quod paenitere fuerit necesse,
id. Inv. 2, 13, 43. —Foll. by rel. adverb. clause:(η).etsi solet eum, cum aliquid fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.—With quod:(θ).valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto,
Cic. Att. 7, 3, 6:paenitet quod non ab adultero coepi,
Quint. Decl. 335.—With dat. of agent:(ι).consilii nostri... nobis paenitendum,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—Absol.:B.tanta vis fuit paenitendi,
Cic. Tusc. 4, 37, 79: corrigere errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:Sallustius usque eo processit, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam dixerit,
Quint. 9, 3, 12:paenitet et torqueor,
Ov. P. 1, 2, 60; Prud. Cath. 2, 26.—It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).(α).Aliquem alicujus rei:(β). C.ut me imperii nostri paeniteret,
Cic. Rep. 6, 16, 16:num hujusce te gloriae paenitebat?
id. Phil. 1, 13, 33; cf. id. Rep. 3, 35, 47:num igitur, si ad centesimum annum vixisset, senectutis suae eum paeniteret?
id. Sen. 6, 19:paenitere se virium suarum,
Liv. 8, 23:paenituit multos vanae sterilisque cathedrae,
Juv. 7, 203.—It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.):A. (α).an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
are you not satisfied? Plaut. Ps. 1, 3, 71:paenitetne te, quot ancillas alam?
id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st;et si duarum paenitebit, addentur duae,
are not enough, not satisfactory, id. Stich. 4, 1, 34:an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?
was it not enough? Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20:an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?
Caes. B. C. 2, 32:quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,
Cic. Att. 1, 20, 2; cf.:tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,
id. Off. 1, 1, 2. —Hence,Absol.:(β).optimus est portus paenitenti mutatio consilii,
Cic. Phil. 12, 2, 7.—With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.—(γ).With de:B. 1.signa paenitentis de matrimonio dederat,
Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.):auguria paenitenter omissa,
Min. Fel. Oct. 26.—Affirmatively:2.itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,
Col. 3, 2:paenitendae rei recordatio,
Sen. Brev. Vit. 10, 2.—With a negative:sub haud paenitendo magistro,
Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3:dicta non paenitenda,
Gell. 1, 3, 2:gens Flavia reipublicae non paenitenda,
Suet. Vesp. 1. -
12 paeniteo
paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. poinê].I.Pers.A.Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.):B.et me quidem haec conditio nunc non paenitet,
causes me no regret, Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26:paenitemini et credite Evangelio,
repent, Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.—Neutr., to repent, be sorry:II.momenta certaminum assuefaciebant militem minus jam tandem aut virtutis aut fortunae paenitere suae,
Liv. 22, 12, 10:etiam nunc paenitere suā sponte Aequos quam pati hostilia malle,
id. 3, 2, 4:Athenienses primi paenitere coeperunt,
Just. 11, 3, 3:paenituit populus,
Vulg. Ecclus. 48, 16:non vult paenitere,
id. Apoc. 2, 21.—Esp., in part. pres.:Lepidus paenitens consili,
Sall. H. 1, 49 Dietsch:paenitens facti,
Suet. Vit. 15; cf. id. Claud. 43 init.; cf. II. A. e and i infra.—Impers.A. (α).Aliquem alicujus rei:(β).non paenitere me consilii de tuā mansione,
Cic. Att. 9, 10, 8:quem... in eam diem vitae non paenituerat,
Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet, Juv. 1, 170.—Alicujus rei alone:(γ).bonae mentis paenituisset,
Sen. Q. N 4, praef. 7:paenitebatque modo consilii, modo paenitentiae ipsius,
Curt. 10, 7, 12.—Aliquem alone:(δ).si eos quidem non paeniteret,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—With acc. of person, foll. by inf.:(ε).efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat,
Cic. de Or. 2, 19, 77.—With neutr. pron. as subj. (cf. I. B. supra; Zumpt, Gr. § 442, explains the pron. in these passages as acc., but v. Krebs, Antibarb. p. 876):(ζ).sapientis est nihil, quod paenitere possit, facere,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:sequitur ut nihil paeniteat,
id. ib. 5, 18, 53:quaeri oportet utrum id facinus sit, quod paenitere fuerit necesse,
id. Inv. 2, 13, 43. —Foll. by rel. adverb. clause:(η).etsi solet eum, cum aliquid fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.—With quod:(θ).valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto,
Cic. Att. 7, 3, 6:paenitet quod non ab adultero coepi,
Quint. Decl. 335.—With dat. of agent:(ι).consilii nostri... nobis paenitendum,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—Absol.:B.tanta vis fuit paenitendi,
Cic. Tusc. 4, 37, 79: corrigere errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:Sallustius usque eo processit, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam dixerit,
Quint. 9, 3, 12:paenitet et torqueor,
Ov. P. 1, 2, 60; Prud. Cath. 2, 26.—It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).(α).Aliquem alicujus rei:(β). C.ut me imperii nostri paeniteret,
Cic. Rep. 6, 16, 16:num hujusce te gloriae paenitebat?
id. Phil. 1, 13, 33; cf. id. Rep. 3, 35, 47:num igitur, si ad centesimum annum vixisset, senectutis suae eum paeniteret?
id. Sen. 6, 19:paenitere se virium suarum,
Liv. 8, 23:paenituit multos vanae sterilisque cathedrae,
Juv. 7, 203.—It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.):A. (α).an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
are you not satisfied? Plaut. Ps. 1, 3, 71:paenitetne te, quot ancillas alam?
id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st;et si duarum paenitebit, addentur duae,
are not enough, not satisfactory, id. Stich. 4, 1, 34:an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?
was it not enough? Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20:an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?
Caes. B. C. 2, 32:quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,
Cic. Att. 1, 20, 2; cf.:tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,
id. Off. 1, 1, 2. —Hence,Absol.:(β).optimus est portus paenitenti mutatio consilii,
Cic. Phil. 12, 2, 7.—With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.—(γ).With de:B. 1.signa paenitentis de matrimonio dederat,
Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.):auguria paenitenter omissa,
Min. Fel. Oct. 26.—Affirmatively:2.itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,
Col. 3, 2:paenitendae rei recordatio,
Sen. Brev. Vit. 10, 2.—With a negative:sub haud paenitendo magistro,
Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3:dicta non paenitenda,
Gell. 1, 3, 2:gens Flavia reipublicae non paenitenda,
Suet. Vesp. 1. -
13 peganon
II.Peganon orinon = pêganon oreinon, wild-rue, App. Herb. 115. -
14 ruta
I.Lit., Cic. Fam. 9, 22, 3; Col. 11, 3, 38; 12, 7, 5; Plin. 19, 8, 45, § 156; 20, 13, 51, § 131; Ov. R. Am. 801; Mart. 11, 31, 17; 52, 8.—* II.Trop., bitterness, unpleasantness:cras exspecto Leptam, ad cujus rutam pulegio mihi tui sermonis utendum est,
Cic. Fam. 16, 23, 2. -
15 rutatus
rūtātus, a, um, adj. [id.], flavored or garnished with rue:lacerti,
Mart. 10, 48, 11:mulsum,
Plin. 19, 8, 45, § 156. -
16 rutula
rūtŭla, ae, f. dim. [2. ruta], a little piece of rue, acc. to Cic. Fam. 9, 22, 3; cf. Hier. in Isa. 13, 47, 2. -
17 thalictrum
thălictrum or thălitruum, i, n., a plant, meadow-rue, Plin. 27, 13, 112, § 138. -
18 thalitruum
thălictrum or thălitruum, i, n., a plant, meadow-rue, Plin. 27, 13, 112, § 138.
См. также в других словарях:
rue — rue … Dictionnaire des rimes
rué — rué … Dictionnaire des rimes
rue — 1. (rue) s. f. 1° Chemin bordé de maisons ou de murailles dans une ville, dans un bourg, etc. Rue Saint Honoré. Rue Notre Dame des Victoires. • Envoyer des soldats à chaque coin des rues, CORN. Héracl. III, 4. • Pour traverser la rue au… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Rue du Bœuf — Façades de la rue du Bœuf Situation Coordonnées … Wikipédia en Français
Rue — Saltar a navegación, búsqueda Rue … Wikipedia Español
Rue — ist das französische Wort für Straße Der Name Rue bezeichnet verschiedene geographische Objekte: die Gemeinde Rue FR im Glânebezirk, Kanton Freiburg, Schweiz die Gemeinde Rue (Somme) im Département Somme, Frankreich den Kanton Rue im Département… … Deutsch Wikipedia
Rue — Rue, n. [F. rue, L. ruta, akin to Gr. ?; cf. AS. r?de.] 1. (Bot.) A perennial suffrutescent plant ({Ruta graveolens}), having a strong, heavy odor and a bitter taste; herb of grace. It is used in medicine. [1913 Webster] Then purged with euphrasy … The Collaborative International Dictionary of English
Rue 89 — is a French website created by former journalists from Libération . It was officially launched on 6 May, 2007, on the day of the second round of the French presidential election. Its news editor is Pascal Riché, former Op ed editor of Libération … Wikipedia
Rüe — (s. ⇨ Hund und ⇨ Rüde). 1. As de Rü e1 wässet, wässet ock de Klüppel. (Grafschaft Mark.) – Woeste, 75, 258. 1) Rüë, Ruië, mittelhochdeutsch rüde, ursprünglich der Hetzhund, steht bei uns ohne Unterschied für jeden Hund, kommt aber nur in den… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Rue — Rue, v. i. 1. To have compassion. [Obs.] [1913 Webster] God so wisly [i. e., truly] on my soul rue. Chaucer. [1913 Webster] Which stirred men s hearts to rue upon them. Ridley. [1913 Webster] 2. To feel sorrow and regret; to repent. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
rue — ‘regret’ [OE] and rue the plant [14] are distinct words. The former goes back to a prehistoric Germanic source, of uncertain ultimate origins, which meant ‘distress’, and which also produced German reuen and Dutch rouwen. In the early Middle… … The Hutchinson dictionary of word origins