-
1 rozgniewać
(-am, -asz); vt perfrozgniewać kogoś — to make sb angry, to anger sb
* * *pf.make angry, anger ( kogoś czymś sb with sth).pf.get angry (na kogoś/coś with sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgniewać
-
2 rozgniewać
rozgniewać [rɔzgɲɛvaʨ̑]\rozgniewać kogoś jdn wütend [ lub zornig] machen, jdn verärgernII. vr\rozgniewać się na kogoś/coś über jdn wütend [ lub zornig] werden -
3 rozgniewać
rozgniewać się in Zorn geraten, zornig oder wütend werden -
4 rozgniewać
-
5 rozgniewać
глаг.• досаждать• дразнить• злить• разгневать• раздосадовать• раздражать• раздражить• рассердить• сердить -
6 rozgniewać
1. agacer2. courroucer3. dépiter4. fâcher5. irriter -
7 rozgniewać
[розгнєвачь]v.dk -
8 rozgniewać
розгнівати, розсердити -
9 rozgniewać rozgniew·ać
-am, -asz1. vt pf2. -
10 rozgniewać się
vrThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgniewać się
-
11 rozgniewać się
[розгнєвачь шіĕ]v -
12 rozgniewać się
розгніватися, розсердитися -
13 rozgniewać się
= gniewać się -
14 courroucer
rozgniewać -
15 kolerigi
-
16 rozzłościć
глаг.• злить• обозлить• разозлить• сердить* * *rozzło|ścić\rozzłościćszczę, \rozzłościćść, \rozzłościćszczony сов. рассердить, разозлить* * *rozzłoszczę, rozzłość, rozzłoszczony сов.рассерди́ть, разозли́тьSyn: -
17 zirytować
глаг.• дразнить• злить• раздосадовать• раздражать• раздражить• сердить* * *zirytowa|ć[z-irytować], \zirytowaćny сов. рассердить, разозлить+zdenerwować, rozgniewać
* * *zirytowany сов.рассерди́ть, разозли́тьSyn: -
18 anger
['æŋgə(r)] 1. ngniew m, złość f2. vtgniewać (rozgniewać perf), złościć (rozzłościć perf)* * *['æŋɡə] 1. noun(a violent, bitter feeling (against someone or something): He was filled with anger about the way he had been treated.) gniew2. verb(to make someone angry: His words angered her very much.) rozgniewać- angry- angrily -
19 angry
['æŋgrɪ]adjto be angry with sb/at sth — złościć się na kogoś/o coś
to get angry — rozgniewać się ( perf), rozzłościć się ( perf)
to make sb angry — rozzłościć ( perf) kogoś, rozgniewać ( perf) kogoś
* * *1) (feeling or showing anger: He was so angry that he was unable to speak; angry words; She is angry with him; The sky looks angry - it is going to rain.) rozzłoszczony, gniewny2) (red and sore-looking: He has an angry cut over his left eye.) zaogniony -
20 serio
advtraktować kogoś/coś (na) serio — to treat sb/sth seriously
* * *I.serio1adv.(= poważnie, bez żartów) seriously, earnestly, really; serio? really?, no kidding?; myśleć o czymś serio think of sth seriously l. in earnest; traktować kogoś na serio treat sb seriously; rozgniewać się na serio get really angry; pół żartem, pół serio half seriously, half jokingly; (= na dobre) in earnest.II.serio2a.indecl. (= poważny) serious; praca serio serious work; człowiek serio serious person.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > serio
См. также в других словарях:
rozgniewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, rozgniewaćam, rozgniewaća, rozgniewaćają, rozgniewaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wywołać u kogoś gniew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niesprawiedliwa ocena rozgniewała go. Rozgniewany nauczyciel. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… … Słownik języka polskiego
rozeźlić — dk VIa, rozeźlićźlę, rozeźlićźlisz, rozeźlićźlij, rozeźlićźlił, rozeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć» Zachowanie syna rozeźliło go. rozeźlić się pot. «wpaść w gniew, w złość; rozgniewać się, rozzłościć się» Rozeźlił się na dzieci … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego
rozsrożyć — dk VIb, rozsrożyćżę, rozsrożyćżysz, rozsrożyćsroż, rozsrożyćżył, rozsrożyćżony książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć» Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.… … Słownik języka polskiego
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
rozzłościć — dk VIa, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćcisz, rozzłościćzłość, rozzłościćcił, rozzłościćzłoszczony «doprowadzić kogoś do złości; rozgniewać» Rozzłościć kogoś swoim zachowaniem. Długie oczekiwanie rozzłościło go. Upór dziecka rozzłościł go jeszcze… … Słownik języka polskiego
zagniewać — dk I, zagniewaćam, zagniewaćasz, zagniewaćają, zagniewaćaj, zagniewaćał, zagniewaćany przestarz. «wzbudzić w kimś gniew; rozgniewać» zagniewać się «wpaść w gniew, rozgniewać się, rozzłościć się» … Słownik języka polskiego