-
1 rozejrzeć
глаг.• осмотреть• осмотреться• смотреть* * *rozejrz|ećsię, \rozejrzećyj_się сов. 1. осмотреться, оглядеться;\rozejrzeć się dokoła осмотреться вокруг;
2. w czym разобраться в чём, присмотреться к чему;\rozejrzeć się w sytuacji разобраться в обстановке (ситуации);
3. za kim-czym подыскать кого-что; приглядеть (присмотреть) что;\rozejrzeć się za pracą подыскать работу; \rozejrzeć się za mieszkaniem приглядеть (присмотреть) квартиру
-
2 rozejrzeć się
rozejrzyj się сов.1) осмотре́ться, огляде́тьсяrozejrzeć się się dokoła — осмотре́ться вокру́г
rozejrzeć się się w sytuacji — разобра́ться в обстано́вке (ситуа́ции)
rozejrzeć się się za pracą — подыска́ть рабо́ту
rozejrzeć się się za mieszkaniem — пригляде́ть (присмотре́ть) кварти́ру
-
3 rano rozejrzeć
рано осмотретьсяOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > rano rozejrzeć
-
4 rozglądać się
rozglądany несов.1) осма́триваться, огля́дываться, озира́ться -
5 rozglądać
глаг.• осматривать• осматриваться• смотреть* * *rozgląda|ćsię, \rozglądaćny несов. 1. осматриваться, оглядываться, озираться;2. w czym разбираться в чём, присматриваться к чему; 3. za kim-czym подыскивать кого-что, приглядывать что; ср. rozejrzeć się -
6 umherblicken
um'herblicken v/i rozglądać < rozejrzeć> się (dookoła) -
7 umsehen
umsehen ( irr): vr sich umsehen rozglądać < rozejrzeć> się ( im Garten po ogrodzie); ( zurückblicken) oglądać < obejrzeć> się; -
8 umtun
См. также в других словарях:
rozejrzeć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}rozglądać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}rozejrzeć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, rozejrzeć sięjrzę się, rozejrzeć sięjrzy się, rozejrzeć sięjrzał się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozejrzeć się — → rozglądać się … Słownik języka polskiego
rozglądać się — ndk I, rozglądać sięam się, rozglądać sięasz się, rozglądać sięają się, rozglądać sięaj się, rozglądać sięał się rozejrzeć się dk VIIb, rozglądać sięjrzę się, rozglądać sięjrzysz się, rozglądać sięjrzyj się, rozglądać sięjrzał się, rozglądać… … Słownik języka polskiego
rozglądać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozglądać sięam się, rozglądać sięa się, rozglądać sięają się {{/stl 8}}– rozejrzeć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIa, rozglądać sięjrzę się, rozglądać sięjrzy się, rozglądać sięjrzał się, rozglądać sięjrzeli się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
wołać — żart. Buty wołają jeść «buty są dziurawe»: Muszę rozejrzeć się dzisiaj za nowymi butami, stare już wołają jeść (...). Roz bezp 1998. Coś woła o pomstę do nieba zob. niebo 4. Głos wołającego na puszczy zob. głos 5. Wołać wielkim głosem zob. wielki … Słownik frazeologiczny
obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić … Słownik języka polskiego
okolica — ż II, DCMs. okolicacy; lm D. okolicaic 1. «obszar rozciągający się dookoła jakiegoś miejsca, stanowiący jego otoczenie; krajobraz oglądany z jakiegoś punktu środkowego» Bliska, dalsza okolica miasta. Okolica przystanku, domu. Okolice Warszawy.… … Słownik języka polskiego
popatrzeć — dk VIIb, popatrzećrzę, popatrzećrzysz, popatrzećpatrz, popatrzećrzał, popatrzećrzeli a. popatrzyć dk VIb, popatrzećrzył 1. «spędzić chwilę na patrzeniu; spojrzeć, rozejrzeć się» Popatrzeć na kogoś. Popatrzyć na zegarek. Popatrzeć komuś w oczy.… … Słownik języka polskiego
porozglądać się — dk I, porozglądać sięam się, porozglądać sięasz się, porozglądać sięają się, porozglądać sięaj się, porozglądać sięał się «spędzić pewien czas na rozglądaniu się; rozejrzeć się wielokrotnie w różne strony» Przystanął i porozglądał się przez… … Słownik języka polskiego
potoczyć — dk VIb, potoczyćczę, potoczyćczysz, potoczyćtocz, potoczyćczył, potoczyćczony 1. «sprawić, aby coś się toczyło, przesuwało, popchnąć tocząc» Potoczyć wózek, piłkę. 2. przestarz. «wykonać czymś szeroki ruch» dziś żywe we fraz. Potoczyć (dookoła)… … Słownik języka polskiego
