-
1 refuto
refuto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] repousser, éloigner. [st2]2 [-] réprimer, contenir. [st2]3 [-] rejeter, refuser. [st2]4 [-] réfuter, repousser (une accusation), combattre (un argument), répondre à, contredire, démentir.* * *refuto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] repousser, éloigner. [st2]2 [-] réprimer, contenir. [st2]3 [-] rejeter, refuser. [st2]4 [-] réfuter, repousser (une accusation), combattre (un argument), répondre à, contredire, démentir.* * *Refuto, refutas, pen. prod. refutare. Cic. Confuter, Rejecter, Respondre pertinemment, et souldre ce qui est dict au contraire, Reprendre le dire d'autruy, et le convaincre par raisons, Refuter.\Testes refutare. Cic. Reprocher.\Testibus aliquid refutare. Cicero. Monstrer le contraire par tesmoings.\Semper illas nationes nostri imperatores refutandas potius bello, quam lacessendas putauerunt. Cic. Ont mieulx aimé leur resister et se defendre, que les envahir.\Oratione feroci refutando plebem. Liu. Rembarrant.\Conatum alicuius refutare. Cic. Resister à l'entreprinse d'aucun. -
2 refuto
refūto, avī, ātum, āre1) отражать, оттеснять ( nationes bello C)2) опровергать (testem C; aliquid argumentis ac rationibus C)3) отвергать, презирать ( vitam Sl)4) подавлять, обуздывать ( cupiditatem C) -
3 refūtō
refūtō āvī, ātus, āre [re+FV-], to check, drive back, repress: nationes refutandas bello putare. —Fig., to repel, repress, resist, restrain, oppose: vi vim oblatam: refutetur ac reiciatur ilie clamor: ad mortem si te (fors dicta refutet!) Prodiderim, may fate avert, V.— To repel, rebut, confute, refute, disprove: videntur ea esse refutanda: te refutandum arbitrari: nostra confirmare argumentis, deinde contraria refutare: oratio re magis quam verbis refutata: tribunos oratione.* * *refutare, refutavi, refutatus Vcheck; refute -
4 refuto
rĕfūto, āvi, ātum, 1, v. a. [root fu-; Gr. chu-, cheWô, cheuma; cf.:I.fundo, futtilis,
Curt. Gr. Etym. p. 204 sq. ], to check, drive back, repress.Lit.:II. A.semper illas nationes nostri imperatores refutandas potius bello quam lacessandas putaverunt,
Cic. Prov. Cons. 13, 32.—In gen.:B.virtutem aspernari ac refutare,
Cic. Rab. Post. 16, 44:refutetur ac reiciatur ille clamor,
id. Tusc. 2, 33, 55:alicujus cupiditatem,
id. Fam. 1, 9, 25: vitam, to contemn, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. G. 4, 218 (H. 1, 73 Dietsch); cf.:temporis munera,
Quint. 10, 6, 6:alicujus libidinem,
Cic. de Or. 3, 1, 4:nummum,
Sol. 22 med.:ad mortem si te (Fors dicta refutet!) Prodiderim,
may fate avert, Verg. A. 12, 41.—In partic., to repel, rebut any thing by speech, etc.; to confute, refute, disprove (syn.:refello, redarguo): res refutat id,
Lucr. 2, 245; 2, 867:nemo te ita refutandum ut gravem adversarium arbitrabatur,
Cic. Vatin. 1, 1:testes,
id. Font. 1, 1:nostra confirmare argumentis ac rationibus, deinde contraria refutare,
id. de Or. 2, 19, 80; so (opp. confirmare) Quint. 5, prooem. §2: neque refutanda tantum, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,
id. 6, 4, 10:perjuria testimoniis,
Cic. Font. 16, 35:oratio re multo magis quam verbis refutata,
id. Imp. Pomp. 17, 52:infamiam pudicitiae posterae vitae castitate,
Suet. Aug. 71:quos tum, ut pueri, refutare domesticis testibus solebamus,
Cic. de Or. 2, 1, 2:a te refutentur,
id. Fam. 9, 11, 2:tribunos oratione feroci,
Liv. 2, 52 fin. — Poet., with object-clause:si quis corpus sentire refutat,
denies, Lucr. 3, 350. -
5 refuto
re-fūto, āvī, ātum, āre, zurückgießen; dah. I) übtr., zurücktreiben, -drängen, abweisen, nationes bello, Cic. de prov. cons. 32. – II) bildl., etwas sich gleichs. Aufdrängendes zurückweisen = in die Schranken weisen, abweisen, ablehnen, verschmähen, nicht mögen u. dgl., A) im allg.: cupiditatem alcis. Cic.: clamorem, Cic. – virtutem aspernari ac r., Cic.: nummum, Solin.: vitam, Sall. fr. – B) insbes., eine Behauptung usw., als unwahr, nostra confirmare argumentis ac rationibus, deinde contraria refutare, Cic.: sceleratorum periuria testimoniis ac laudationibus suis r., Cic.: Fors dicta refutet! Gott behüte (bewahre)! Verg. Aen. 12, 41. – poet m. folg. Acc. u. Infin., si quis corpus sentire refutat, Lucr. 3, 350.
-
6 refuto
re-fūto, āvī, ātum, āre, zurückgießen; dah. I) übtr., zurücktreiben, -drängen, abweisen, nationes bello, Cic. de prov. cons. 32. – II) bildl., etwas sich gleichs. Aufdrängendes zurückweisen = in die Schranken weisen, abweisen, ablehnen, verschmähen, nicht mögen u. dgl., A) im allg.: cupiditatem alcis. Cic.: clamorem, Cic. – virtutem aspernari ac r., Cic.: nummum, Solin.: vitam, Sall. fr. – B) insbes., eine Behauptung usw., als unwahr, nostra confirmare argumentis ac rationibus, deinde contraria refutare, Cic.: sceleratorum periuria testimoniis ac laudationibus suis r., Cic.: Fors dicta refutet! Gott behüte (bewahre)! Verg. Aen. 12, 41. – poet m. folg. Acc. u. Infin., si quis corpus sentire refutat, Lucr. 3, 350. -
7 confuto
I cōn-fūto, āvī, ātum, āre [одного корня с refuto ]1) сдерживать, останавливать, унимать, уменьшать, убавлять (audaciam alicujus C; maximos dolores recordatione C)2) опровергать (argumenta Stoicorum C; verba rebus L)3) юр. уличатьconfutatus crimine alicujus rei CTh — уличённый в каком-л. преступлении4) сбивать с толку, поражать, ослеплять ( obtutum alicujus Ap)II cōn-futo, —, —, āre [ confuit ]часто бывать Cato -
8 refutatio
refūtātio, ōnis f. [ refuto ]опровержение C, Q -
9 confuto [1]
1. cōn-fūto, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das Aufwallen einer Flüssikeit durch Umrühren niederschlagen, dämpfen, cocus magnum ahenum, quando fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) niederhalten, nicht aufkommen lassen, a) im allg.: ne quid in consulendo adversi adveniat, quod nostras secundas res confutet, Cato origg. 6, 1 (bei Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus adfectus eos ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) durch die Rede, durch Beweise in Schranken halten od. weisen, zum Schweigen bringen, den Mund stopfen, nicht aufkommen lassen, bestreiten, in seiner Nichtigkeit (Gehaltlosigkeit) darstellen, u. so widerlegen, alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt nares oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm suo sibi argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica eius rebus (durch Taten), Liv. – β) eines Verbrechens überführen, m. Acc. resp., si quis exactorum superexactionis crimen confutatus fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – oft Partiz. Perf. confutatus, überführt, nec confessus nec confutatus, Amm. 14, 9, 6: u. confutatus, confutatus aliquoties od. aperte od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) verwirrt machen, physisch, et quae longe longeque etiam meum confutabat obtutum palla nigerrima, blendete, Apul. met. 11, 3. – geistig, harum aedium symmetria confutabat architectones, Varr. sat. Men. 249: patroni sensus eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, non iniuriis atque imperiosis minationibus confutare (debent), Tiro bei Gell. 6 (7), 3, 13.
-
10 irrefutabilis
ir-refūtābilis, e (in u. refuto), unwiderleglich, Arnob. 4, 18. – Dav. Adv. irrefūtābiliter, Iulian. bei Augustin. op. imperf. 2, 57 in.
-
11 irrefutatus
ir-refūtātus, a, um (in u. refuto), unwiderlegt, Lact. 5, 16, 13 (viell. aus Cic. de rep. 3, 31).
-
12 refutabilis
refūtābilis, e (refuto), zurückweisbar, verschmähbar, verwerflich, Ambros. in Luc. 8. § 49; de spir. scto 2, 8. § 80.
-
13 refutatio
-
14 refutator
-
15 refutatus
-
16 sermo
sermo, ōnis, m. (1. sero), die zwischen mehreren gewechselte Rede, die Unterredung, Unterhaltung, das Gespräch (s. 1. VarroLL. 6, 64), I) eig.: A) im allg.: a) eig.: iocus, ludus, sermo (Gekose), Plaut.: sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium versetur, Cic.: cum in sermone cotidiano, tum in senatu palam sic egit causam tuam, ut etc., Cic.: esse in ore, in sermone omnium, Cic.: memini in eum sermonem illum incĭdere, qui tum fere multis erat in ore, Cic.: iucundus mihi est sermo litterarum tuarum, die briefliche Unterredung (Unterhaltung) mit dir, Cic.: sermonem arripere, Cic.: sermonem conferre cum alqo, Cic.: sermonem instituere cum alqo, Cic.: sermones u. alqd sermonibus serere, s. 1. sero no. II: texere longos sermones, Plaut.: sermonem quaerere, anfangen zu schwatzen, zu kosen, Ter.: sermonem ordiri, Cic.: oritur sermo de alqa re, Hor.: inde ortus sermo percunctantibus utrimque, Sall. fr.: in istum sermonem delabi, Cic.: sermonem habere cum alqo, Cic.: dare se in sermonem, in die Unterhaltung eintreten, Poët. bei Cic.: se familiariter in eorum sermonem insinuare ac dare, Cic.: longior ab alqo instituitur sermo, Caes.: discumbitur, fit sermo inter eos, Cic.: quaecumque eis rebus de quibus hic sermo est nomina imponis, Cic.: de Alexandrinis esse video sermonem, quem ego non refuto, Cic.: multa ibi totā die in concilio sermonibus iactata erant, war hin u. her besprochen worden, Liv.: abrumpere sermonem, s. ab-rumpo no. II, 2, b: interrumpere sermonem, Plaut.: sermonem incīdere (v. einer Frage), Liv.: dabimus sermonem iis, qui etc., wir werden denen etwas zu reden geben, die usw., Cic.: nullā sermonum vice, ohne ein Wort zu wechseln, Amm. – b) meton., das Gespräch = der Gegenstand des Gespräches, filius meus sermo est per urbem, ist das Stadtgespräch, Plaut.: nunc inter eos tu sermo es, Prop.: Cataplus ille Puteolanus, sermo illius temporis, Cic. – B) insbes.: 1) die gelehrte Unterredung, Disputation, der Dialog, sermo oritur ab alqa re, Cic.: princeps Crassus eius sermonis ordiendi fuit, Cic.: in sermonem ingredi, teilnehmen an der U., Cic.: vocare alqm in longum sermonem, auffordern zu usw., Cic.: sermonem cum alqo habere de amicitia, Cic.: num sermonem vestrum aliquem diremit noster adventus? Cic.: sermones, quos scripsit (Plato), Gell. – 2) die gewöhnliche Rede, die Umfangssprache, das ruhige-, gelassene Gespräch, der ruhige-, gelassene Gesprächston (Ggstz. contentio, s. Cornif. rhet. 2, 23. Cic. de off. 1, 132), sermonis plenus orator, Cic.: litigantes a sermone incipiant, ad vociferationem transeant, Sen.: supra modum sermonis attolli, Quint.: vox sermoni proxima, Quint.: scribere sermoni propiora, Hor. – dah. meton.: a) bei Horaz, seine Briefe u. Satiren, als dem gewöhnlichen Gesprächston sich annähernde Sprachdarstellungen, im Gegensatz zu dem erhabenen poetischen Ausdruck, Hor. ep. 1, 4, 1 u. 2, 2, 60 (von den Satiren); u. ibid. 2, 1, 250 (von den Briefen). – b) die sich dem Gesprächston annähernde kunstlose Rede, ut rursus vaces sermoni, quem apud municipes meos habui, Plin. ep. 1, 8, 2. – c) übh. gesprochene Worte, getane Äußerung, hic sermo Abdalonymi, Curt. 4, 1 (4), 26: multi et illustres et ex superiore et ex aequo loco sermones habiti, meine vielen unzweideutigen, auf der Gerichtsbühne u. im gewöhnlichen Leben getanen Äußerungen, Cic. ep. 3, 8, 2. – 3) mit Beziehung auf ein gewisses Objekt, die Rede der Menge über etw., das Gerede, das Gerücht, verb. sermo atque fama, Cic.: vulgi, hominum, Cic.: sermones lacessere, G. hervorrufen, zu G. Veranlassung geben, Cic.: dare sermonem alci, jmdm. zu reden geben, Cic.: ebenso sermones praebere aliis, Liv.: materiam sermonibus praebere, Tac.: ne putet aliquid oratione meā sermonis in sese aut invidiae esse quaesitum, übler Nachrede, Cic. – II) übtr.: 1) die Sprache = die Sprech-, die Rede-, Ausdrucksweise, der Ausdruck, a) eig.: s. rusticus (der Bauern), urbanus (der Städter), Liv.: s. proletarius, Plaut., plebeius, Cic.: s. cotidianus, Quint.: s. lenis minimeque pertinax, Cic.: antiquior est huius (Catonis) sermo, Cic.: delicatus, festivus, elegans, Cic.: sermonis elegantia, Cic.: s. tenuis exsanguisque, Cic.: sermonis error, irrtümliche Ausdrucksweise, Cic.: fuit ergo in Catulo sermo Latinus, Cic.: est igitur tropus sermo a naturali et principali significatione translatus ad aliam, Quint. – b) meton., die besonders gesprochenen oder geschriebenen Worte, der Ausdruck, Satz, s. Ulp. dig. 7, 1, 20; 11, 7, 2. § 1. Pompon. dig. 28, 5, 29 u. ö. bei den ICt.: Plur., non possum exprimere sermonibus, ich finde nicht Worte, Min. Fel. 2, 2. – 2) die Sprache, die jmd. redet, u. im Ggstz. zu einer anderen die Mundart, der Dialekt, patrii sermonis egestas, Lucr.: sermone debemus uti, qui natus est nobis, unserer Muttersprache, Cic.; vgl. nativus ille sermo commercio aliarum gentium exolevit, Curt.: sermoni Persarum se dedidit, Nep.: quae philosophi Graeco sermone tractassent, Cic.: sermonem humanum imitari, v. Vögeln, Plin. – lusciniae Graeco atque Latino sermone dociles, Plin. – 3) der Sprachgebrauch, rectus, ICt.: vulgi sermone mors significatur, ICt. – / Das o im Nom. von Natur lang, Lucr. 4, 535. Hor. sat. 1, 10, 23: später verkürzt, Iuven. 6, 193; 8, 39.
-
17 confuto
1. cōn-fūto, āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das Aufwallen einer Flüssikeit durch Umrühren niederschlagen, dämpfen, cocus magnum ahenum, quando fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: 1) niederhalten, nicht aufkommen lassen, a) im allg.: ne quid in consulendo adversi adveniat, quod nostras secundas res confutet, Cato origg. 6, 1 (bei Gell. 7, 3, 14): maximis doloribus adfectus eos ipsos inventorum suorum memoriā et recordatione confutat, Cic. Tusc. 5, 88. – b) insbes.: α) durch die Rede, durch Beweise in Schranken halten od. weisen, zum Schweigen bringen, den Mund stopfen, nicht aufkommen lassen, bestreiten, in seiner Nichtigkeit (Gehaltlosigkeit) darstellen, u. so widerlegen, alqm, Plaut., Tac. u. Vulg.: an confutabunt nares oculive revincent? Lucr.: c. audaciam alcis, Cic.: opinionis levitatem, Cic.: argumenta Stoicorum, Cic. – m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., alqm dictis od. verbis, Ter.: alqm suo sibi argumento, Gell.: delicatorum hominum luxuriantem gulam versibus, Gell.: verba magnifica eius rebus (durch Taten), Liv. – β) eines Verbrechens überführen, m. Acc. resp., si quis exactorum superexactionis crimen confutatus fuerit, Cod. Theod. 11, 8, 1 H. (al. crimine). – oft Partiz. Perf. confutatus, überführt, nec confessus nec confutatus, Amm. 14, 9, 6: u. confutatus, confutatus ali-————quoties od. aperte od. apertissime m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 17, 9, 5; 19, 12, 12; 26, 23, 1; 29, 5, 43, – 2) verwirrt machen, physisch, et quae longe longeque etiam meum confutabat obtutum palla nigerrima, blendete, Apul. met. 11, 3. – geistig, harum aedium symmetria confutabat architectones, Varr. sat. Men. 249: patroni sensus eorum (iudicum)... honorificis verecundisque sententiis commulcere, non iniuriis atque imperiosis minationibus confutare (debent), Tiro bei Gell. 6 (7), 3, 13.————————2. cōnfuto, āre (con u. fuo), öfters sein, Cato nach Paul. ex Fest. 89, 3. -
18 irrefutabilis
ir-refūtābilis, e (in u. refuto), unwiderleglich, Arnob. 4, 18. – Dav. Adv. irrefūtābiliter, Iulian. bei Augustin. op. imperf. 2, 57 in.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irrefutabilis
-
19 irrefutatus
ir-refūtātus, a, um (in u. refuto), unwiderlegt, Lact. 5, 16, 13 (viell. aus Cic. de rep. 3, 31).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irrefutatus
-
20 refutabilis
refūtābilis, e (refuto), zurückweisbar, verschmähbar, verwerflich, Ambros. in Luc. 8. § 49; de spir. scto 2, 8. § 80.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > refutabilis
- 1
- 2
См. также в других словарях:
The Stone Carvers — is a 2001 historical and World War I novel by the Canadian writer Jane Urquhart.Plot introductionThe novel follows three generations of a Canadian family, starting with a wood carver who befriends an immigrant German priest as he founds a church… … Wikipedia
Georgette Vallejo — Nacimiento … Wikipedia Español
Miss Universo 2005 — Glebova después de entregar el título de Miss Universo Fecha 31 de Mayo de 2005 Presentadores Billy Bush y Nancy O Dell Sede Impact Arena … Wikipedia Español
Asociación Túpac Amaru — Este artículo o sección necesita una revisión de ortografía y gramática. Puedes colaborar editándolo (lee aquí sugerencias para mejorar tu ortografía). Cuando se haya corregido, borra este aviso por favor … Wikipedia Español
Callas Et Onassis — Téléfilms 0 9 A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z par date de sortie nationalité période genre type Callas et Onassis est un téléfilm italo suisse réalisé par Giorgio Capitani en 2005. Sommaire … Wikipédia en Français
Callas et Onassis — est un téléfilm italo suisse réalisé par Giorgio Capitani en 2005. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 … Wikipédia en Français
Callas et onassis — Téléfilms 0 9 A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z par date de sortie nationalité période genre type Callas et Onassis est un téléfilm italo suisse réalisé par Giorgio Capitani en 2005. Sommaire … Wikipédia en Français
Oreille en chou-fleur — chez une personne âgée. Le terme oreilles en choux fleur désigne l aspect provoqué par des hématomes du pavillon de l oreille, ou othéatome, fréquemment rencontrés dans les sports de contact, au rugby à XIII et à XV, en boxe, en judo, en… … Wikipédia en Français
Oreilles en choux-fleur — Oreille en chou fleur Oreille en chou fleur chez une personne âgée. Les oreilles en choux fleur sont fréquemment rencontrées dans les sports de contact, au rugby, en boxe, en judo, en grappling ... Ce nom vient du fait que les oreilles, déformées … Wikipédia en Français
American Broadcasting Company — Para la cadena de televisión australiana, véase Australian Broadcasting Corporation. Para la cadena de televisión filipina, véase Associated Broadcasting Company. Para la contratista anterior para ITV en Gran Bretaña, véase Associated British… … Wikipedia Español
Abutsu-bo — (también conocido como Abutsu bo Nittoku aunque su nombre secular era Endo Tamemori). Fue un seguidor laico de la escuela budista Nichiren que vivió en la isla de Sado, Japón. Contenido 1 Carrera 2 Bibliografía 3 Véase también … Wikipedia Español