-
1 chien,
ne m., f. (lat. canis) 1. куче, пес, Canis; chien, d'arrêt ловджийско куче; chien, de berger овчарско куче; chien, courant хрътка, гонче; chien, bâtard куче помияр, мастия; siffler un chien, подсвирвам на куче (за да дойде); chien, de manchon много малко домашно кученце; 2. спусък (на огнестрелно оръжие); 3. прен. скъперник; 4. при игра на таро - карти, които се отделят по време на раздаването; 5. лош, немилостив; il est trop chien, той е прекалено лош. Ќ chien, de mer наименование на някои малки акули; chien, hargneux a toujours l'oreille déchirée който нож вади, от нож умира; chien, qui aboie ne mord pas куче, което лае, не хапе; entre le chien, et le loup при залез слънце; être reçu comme un chien, dans un jeu de quille приет съм много лошо; il fait un temps de chien, времето е отвратително; кучешко време; ils s'accordent comme chien, et chat спогаждат се като куче и котка; jeter, donner sa langue aux chien,s отказвам се да отгатна или да разбера нещо; ne pas valoir les quatre fers d'un chien, нищо не струвам; n'être pas bon а jeter aux chien,s не съм добър за нещо; rompre les chien,s спирам кучетата; прекъсвам разговор; se regarder en chien,s de faïence гледаме се като кучета (много се мразим); vivre comme chien, et chat живеем като куче и котка (много лошо); garder а qqn. un chien, de sa chien,ne изпитвам ненавист към някого и подготвям отмъщение; les chien,s aboient, la caravane passe кучетата си лаят, керванът си върви; avoir un mal de chien, много ме боли; métier de chien, много труден занаят; coup de chien, кратка буря; caractère de chien, отвратителен характер; nom d'un chien,! по дяволите; chien,ne de vie кучешки живот; avoir du chien, модерна жена, която има чар, шик; les chien,s écrasés разг. рубрика за незначителни произшествия във вестник. -
2 compagnon
m. (lat. pop. °companio, onis "qui mange son pain avec") 1. другар; compagnon de route спътник; compagnon d'armes другар по оръжие; compagnon de jeu партньор в игра; compagnon de table сътрапезник; 2. съпруг; човек, който живее с жена без брак, партньор; 3. ост. калфа; apprenti reçu compagnon чирак, който е станал калфа; 4. степен в масонството; 5. квалифициран работник в някои занаяти. -
3 coupole
f. (lat. cupula "petite cuve") 1. свод, кубе, купол; 2. воен. наблюдателна кула. Ќ être reçu sous la Coupole приет съм във Френската Академия. -
4 fraîchement
adv. (de frais) 1. наскоро, отскоро, неотдавна; fraîchement arrivé наскоро пристигнал; 2. враждебно, хладно; être reçu fraîchement приет съм хладно. -
5 frottée
f. (de frotter) нар. 1. натупване, набиване, пердах; il a reçu une frottée изял е пердах; 2. филия, натрита с чесън. -
6 guère
adv. (frq. °waigaro "beaucoup") 1. не много, никак; в съчет. ne... guère; vous n'êtes guère raisonnable никак не сте разумен; vous ne l'avez guère bien reçu не го приехте никак добре; il ne va guère mieux той не е много по-добре; cette robe ne lui va guère тази рокля никак не Ј отива; 2. почти никога, не много често; vous ne venez guère nous voir вие не идвате почти никога да ни видите; mot qui n'est plus guère empoyé дума, която вече съвсем не се използва; 3. само, едва, почти; il n'y a guère que deux heures qu'elle est partie тя тръгна едва преди два часа; 4. ост. много. Ќ Ant. beaucoup, três. Ќ Hom. guerre. -
7 justifier
v.tr. (lat. ecclés. justificare) 1. оправдавам; justifier qqn. оправдавам някого; la fin justifie les moyens погов. целта оправдава средствата; 2. доказвам; il doit justifier qu'il est malade той трябва да докаже, че е болен; 3. предявявам доказателство, потвърждавам; justifier un acte потвърждавам акт, деяние; 4. v.tr.ind. justifier de доказвам; reçu qui justifie d'un paiement разписка, която доказва плащането; justifier de son identité доказвам самоличността си, легитимирам се; 5. печ. набирам, поставям буквите в определения ред; se justifier оправдавам се, доказвам невинността си; se justifier d'une accusation доказвам невинността си. Ќ Ant. accuser, blâmer, condamner, incriminer. -
8 recevoir
v.tr. (lat. recipere) 1. приемам, получавам; recevoir une lettre получавам писмо; recevoir de l'argent получавам пари; recevoir un message получавам съобщение; recevoir des félicitations приемам поздравления; 2. посрещам, приемам (гости); recevoir qqn. а bras ouverts посрещам някого с отворени обятия; ils reçoivent très peu те посрещат много рядко гости; 3. приемам, имам приемен ден; le Directeur ne reçoit pas aujourd'hui директорът не приема днес; 4. поглъщам; la terre reçoit les eaux des pluies пръстта поглъща дъждовните води; 5. понасям, изтърпявам; recevoir un affront понасям обида; 6. приемам, взаимствам; 7. давам звание; recevoir académicien давам звание академик; 8. допускам, възприемам; 9. издържам изпит, спечелвам ( конкурс), назначавам (на служба); être reçu а un concours спечелвам конкурс; 10. побирам; la salle peut recevoir deux mille personnes залата може да побере 2000 души; se recevoir 1. приземявам се (след скок); 2. ходим си на гости. Ќ Ant. donner, envoyer, émettre, offrir, payer, verser; exclure, refuser, recaler, éliminer. -
9 récipiendaire
m. (du lat. recipiendus "qui doit être reçu") 1. лит. нов член на общество, приет с церемония; 2. човек, който получава университетска диплома. -
10 un,
une adj. numér. et qualificatif, m., f., art. et pron. indéf. (lat. unus) I. 1. adj. numér. card. inv. един, една; une ou deux fois par mois веднъж или два пъти на месец; un homme et deux femmes един мъж и две жени; un seul garçon само едно момче; pas une fois нито веднъж; vingt et un двадесет и едно; 2. pronom. един, една; se battre а deux contre un бием се двама срещу един; pas un qui sache écrire няма нито един, който да знае да пише; un par un един по един; II. adj. numér. ord. първи, първа; page un, страница първа; scène un първа сцена; en 1901 през хиляда деветстотин и първа година; habiter au 1, rue de... живея на номер първи, улица...; la une първа телевизионна програма; un, je suis là, deux, je ne veux pas rester първо, тук съм и второ, не искам да оставам; III. m.inv. единица, числото едно, едно; + 1 плюс едно; un est un nombre premier единицата е първото число; 1 - 1 едно минус едно; IV. adj. qualificatif единствен, един, една; la République une et indivisible Републиката - една и неделима; V. art.indéf. един, една, някой, някоя, някакъв, някаква (често не се превежда, използва се за назоваване на предмети, които не са познати на този, който говори); il y a un homme dehors има някакъв човек навън; il a reçu une lettre той получи писмо; un jour някой ден, един ден; un certain garçon някакво си момче; en voilà un qui comprend tout ето някой, който разбира всичко; il fait une chaleur! каква горещина само; VI. pron. indéf. един, една, единият, едната; un des hommes les plus célèbres един от най-известните хора; l'un d'eux est arrivé единия от тях пристигна; ni l'un ni l'autre нито единият, нито другият; les uns sont là едните са там. Ќ Ant. multiple; divers, varié. -
11 urgence
f. (de urgent) 1. срочност, спешност, неотложност; крайна необходимост; en cas d'urgence в случай на крайна необходимост; il y a grande urgence налага се неотложно, спешно да; 2. loc.adv. d'urgence веднага, незабавно, неотложно, по спешност; être reçu d'urgence par un médecin приет съм по спешност от лекар; service des urgences dans un hôpital службата за спешна помощ в болница.
См. также в других словарях:
reçu — reçu … Dictionnaire des rimes
reçu — reçu, ue 1. (re su, sue) part. passé de recevoir. 1° En parlant de ce qui est donné, offert, présenté. De l argent reçu. • L oraison qui nous les obtient [les vertus] nous apprend à les pratiquer non seulement comme nécessaires, mais encore… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Recu — Reçu Un reçu est un document sous seing privé par lequel on reconnaît avoir reçu quelque chose. Il s agit généralement d une facture ou d une copie de facture émise par le vendeur pour l acheteur et affichant les mentions « livré » ou… … Wikipédia en Français
recu — recu·sance; recu·san·cy; recu·sant; … English syllables
Reçu — (franz., spr. ßǖ), empfangen; auch soviel wie Empfangschein, Quittung … Meyers Großes Konversations-Lexikon
reçu — 1. reçu [ r(ə)sy ] n. m. • 1611; p. p. subst. de recevoir ♦ Écrit dans lequel une personne reconnaît avoir reçu une somme d argent ou un objet mobilier à titre de paiement, de dépôt, de prêt ou de mandat. ⇒ acquit, décharge, quittance, récépissé … Encyclopédie Universelle
REÇU — s. m. Quittance sous seing privé, par laquelle on reconnaît avoir reçu une somme. Il prétend que je ne l ai pas payé, mais j ai son reçu. Il se dit aussi d Un écrit par lequel on reconnaît avoir reçu quelque chose. Ce commissionnaire m a… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
REÇU — n. m. Quittance sous seing privé, par laquelle on reconnaît avoir reçu une somme. Il prétend que je ne l’ai pas payé, mais j’ai son reçu. Il se dit aussi d’un écrit par lequel on reconnaît avoir reçu quelque chose. Ce commissionnaire m’a demandé… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Reçu — Un reçu est un document sous seing privé par lequel on reconnaît avoir reçu quelque chose. Il s agit généralement d une facture ou d une copie de facture émise par le vendeur pour l acheteur et affichant les mentions « livré » ou… … Wikipédia en Français
reçu — adj. ; accueilli : aRCHU, wà, wè pp. (Albanais.001, Annecy.003, Combe Si.018, Leschaux.006, Thônes.004, Villards Thônes.028), rechu (Bozel.012, Saxel.002), rekhu (Samoëns.010). A1) bien reçu accueilli // reçu : byârchu / byê rchu, wà, wè… … Dictionnaire Français-Savoyard
REÇU POUR SOLDE DE TOUT COMPTE — Attestation qu’à l’expiration du contrat de travail le salarié fait à son employeur et où il reconnaît avoir perçu l’intégralité des sommes qui lui étaient dues. Son but est d’éviter toutes réclamations ultérieures, mais, compte tenu des dangers… … Encyclopédie Universelle