-
1 quidlibet
quī-lĭbet ( - lŭbet), quaelibet, quodlibet, and subst. quidlibet, pron. indef., any one who will, any one without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, any, all (class.): quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet, any body else, any other, Plaut. Poen. 4, 2, 38:II.quaelibet minima res,
any the most trifling circumstance, Cic. Rosc. Am. 3, 8:quemlubet, modo aliquem,
id. Ac. 2, 43, 132:quamlibet in partem,
Lucr. 1, 292:nomen,
the first name that occurs, Hor. S. 1, 2, 126:ars,
id. Ep. 2, 2, 8:pars,
id. C. 3, 3, 38:si quālibet earum rerum possemus unā esse contenti,
any one alone, Quint. 10, 1, 1:quibuslibet temporibus,
at all times, Liv. 2, 49: quilibet unus, any one, Liv. 9, 17:quilibet alter agat currus,
Ov. M. 2, 388.— Subst.: quidlĭbet, all and every:pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas,
Hor. A. P. 9; id. Ep. 1, 17, 28; Afran. ap. Cic. Tusc. 4, 20, 45.—In partic., with an accessory contemptuous signif., the first that comes, no matter who, any one:ut enim histrioni actio, saltatori motus, non quilibet, sed certus quidem est datus: sic vita agenda est certo genere quodam, non quolibet,
Cic. Fin. 3, 7, 24; id. Div. 2, 34, 70:cum quidlibet ille Garriret,
Hor. S. 1, 9, 12:neque cum quolibet hoste res fuit,
with no insignificant enemy, Plin. 7, 28, 29, § 104; so,virtutesque non quaslibet faciebat,
Vulg. Act. 19, 11:injuria,
trifling, Dig. 2, 8, 5. -
2 quidlibet
quid-libet — см. quilibet -
3 Pictóribus átque poétis quídlibet áudendí sempér fuit áequa potéstas
Художникам, как и поэтам, издавна право дано дерзать на все, что угодно.Гораций, "Наука поэзии", 9-10 (Перевод М. Гаспарова) - так Гораций формулирует позицию своих предполагаемых оппонентов.ср. Licentia poëticaЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pictóribus átque poétis quídlibet áudendí sempér fuit áequa potéstas
-
4 quilibet
quīlĭbĕt (quīlŭbĕt), quaelĭbĕt, quodlĭbĕt n'importe lequel, n'importe qui, quelconque. - quidlibet (quidlubet), pron. n.: n'importe quoi. - mihi illa nubet: machinare quidlubet quovis modo, Plaut. Cas.: elle se mariera avec moi: imagine n'importe quoi comme tu voudras. - existimes licet quidlubet, Cic. Fam. 9.: libre à toi de penser ce que tu veux. - (sapiens) stat rectus sub quolibet pondere, Sen. Ep. 8, 71, 26: (le sage) se tient droit sous n'importe quel fardeau. - neque ei cum quolibet hoste res fuit, Plin.: il n'avait pas affaire à un ennemi ordinaire. - jam res Romana adeo erat valida ut cuilibet finitimarum civitatum bello par esset, Liv. 1: désormais l'Etat romain était assez fort pour se mesurer à la guerre avec n'importe laquelle des cités voisines. - quilibet unus ex his, Liv.: le premier venu d'entre eux. - quid est homo? inbecillum corpus et fragile, cum bene lacertos exercuit, cujuslibet ferae pabulum, cujuslibet victima, Sen. Marc.: qu'est-ce que l'homme? un être au corps débile et frêle, qui, après avoir glorieusement exercé ses muscles, devient la pâture de n'importe quelle bête féroce, la victime de n'importe qui. - neque de ligno quolibet columna (dolata) est, Mart. 6: la colonne n'est pas faite d'un bois quelconque. - non (tabellos recito) ubivis coramve quibuslibet, Hor. S. 1: je ne lis pas mes livres n'importe où et à n'importe qui. - quibuslibet temporibus, Liv. 2, 49: en n'importe quelles circonstances. - quaelibet minima res: n'importe quelle chose insignifiante. - quod si aut causa criminis aut facti suspicio aut quaelibet denique vel minima res reperietur, non recusamus quin... Cic. Ros. Am. 3: si l'on aperçoit dans cette accusation un indice, un soupçon, l'ombre même d'un prétexte, je ne refuse pas de... - quolibet, adv. de lieu avec mouvt.: n'importe où, où l'on voudra.* * *quīlĭbĕt (quīlŭbĕt), quaelĭbĕt, quodlĭbĕt n'importe lequel, n'importe qui, quelconque. - quidlibet (quidlubet), pron. n.: n'importe quoi. - mihi illa nubet: machinare quidlubet quovis modo, Plaut. Cas.: elle se mariera avec moi: imagine n'importe quoi comme tu voudras. - existimes licet quidlubet, Cic. Fam. 9.: libre à toi de penser ce que tu veux. - (sapiens) stat rectus sub quolibet pondere, Sen. Ep. 8, 71, 26: (le sage) se tient droit sous n'importe quel fardeau. - neque ei cum quolibet hoste res fuit, Plin.: il n'avait pas affaire à un ennemi ordinaire. - jam res Romana adeo erat valida ut cuilibet finitimarum civitatum bello par esset, Liv. 1: désormais l'Etat romain était assez fort pour se mesurer à la guerre avec n'importe laquelle des cités voisines. - quilibet unus ex his, Liv.: le premier venu d'entre eux. - quid est homo? inbecillum corpus et fragile, cum bene lacertos exercuit, cujuslibet ferae pabulum, cujuslibet victima, Sen. Marc.: qu'est-ce que l'homme? un être au corps débile et frêle, qui, après avoir glorieusement exercé ses muscles, devient la pâture de n'importe quelle bête féroce, la victime de n'importe qui. - neque de ligno quolibet columna (dolata) est, Mart. 6: la colonne n'est pas faite d'un bois quelconque. - non (tabellos recito) ubivis coramve quibuslibet, Hor. S. 1: je ne lis pas mes livres n'importe où et à n'importe qui. - quibuslibet temporibus, Liv. 2, 49: en n'importe quelles circonstances. - quaelibet minima res: n'importe quelle chose insignifiante. - quod si aut causa criminis aut facti suspicio aut quaelibet denique vel minima res reperietur, non recusamus quin... Cic. Ros. Am. 3: si l'on aperçoit dans cette accusation un indice, un soupçon, l'ombre même d'un prétexte, je ne refuse pas de... - quolibet, adv. de lieu avec mouvt.: n'importe où, où l'on voudra.* * *Quilibet, pen. corr. cuiuslibet. Horatius. Qui que tu vouldras, Quelqu'un entre plusieurs, c'est tout un lequel.\Pollicitis diues quilibet esse potest. Ouid. Un chascun.\Cuilibet conditioni obtemperare. Iustinianus. A laquelle qui luy plaira.\Indutus quidlibet. Horat. Vestu ne luy chault de quoy.\Garrire quidlibet. Horat. Tout ce qui luy vient en la teste, soit bien ou mal.\Quibuslibet temporibus egregius Senatus. Liu. En tout temps.\Quolibet modo. Plin. En quelque maniere que ce soit.\Quilibet. Plin. Tout le premier venu. -
5 quilibet
quī-lĭbet ( - lŭbet), quaelibet, quodlibet, and subst. quidlibet, pron. indef., any one who will, any one without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, any, all (class.): quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet, any body else, any other, Plaut. Poen. 4, 2, 38:II.quaelibet minima res,
any the most trifling circumstance, Cic. Rosc. Am. 3, 8:quemlubet, modo aliquem,
id. Ac. 2, 43, 132:quamlibet in partem,
Lucr. 1, 292:nomen,
the first name that occurs, Hor. S. 1, 2, 126:ars,
id. Ep. 2, 2, 8:pars,
id. C. 3, 3, 38:si quālibet earum rerum possemus unā esse contenti,
any one alone, Quint. 10, 1, 1:quibuslibet temporibus,
at all times, Liv. 2, 49: quilibet unus, any one, Liv. 9, 17:quilibet alter agat currus,
Ov. M. 2, 388.— Subst.: quidlĭbet, all and every:pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas,
Hor. A. P. 9; id. Ep. 1, 17, 28; Afran. ap. Cic. Tusc. 4, 20, 45.—In partic., with an accessory contemptuous signif., the first that comes, no matter who, any one:ut enim histrioni actio, saltatori motus, non quilibet, sed certus quidem est datus: sic vita agenda est certo genere quodam, non quolibet,
Cic. Fin. 3, 7, 24; id. Div. 2, 34, 70:cum quidlibet ille Garriret,
Hor. S. 1, 9, 12:neque cum quolibet hoste res fuit,
with no insignificant enemy, Plin. 7, 28, 29, § 104; so,virtutesque non quaslibet faciebat,
Vulg. Act. 19, 11:injuria,
trifling, Dig. 2, 8, 5. -
6 quilubet
quī-lĭbet ( - lŭbet), quaelibet, quodlibet, and subst. quidlibet, pron. indef., any one who will, any one without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, any, all (class.): quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet, any body else, any other, Plaut. Poen. 4, 2, 38:II.quaelibet minima res,
any the most trifling circumstance, Cic. Rosc. Am. 3, 8:quemlubet, modo aliquem,
id. Ac. 2, 43, 132:quamlibet in partem,
Lucr. 1, 292:nomen,
the first name that occurs, Hor. S. 1, 2, 126:ars,
id. Ep. 2, 2, 8:pars,
id. C. 3, 3, 38:si quālibet earum rerum possemus unā esse contenti,
any one alone, Quint. 10, 1, 1:quibuslibet temporibus,
at all times, Liv. 2, 49: quilibet unus, any one, Liv. 9, 17:quilibet alter agat currus,
Ov. M. 2, 388.— Subst.: quidlĭbet, all and every:pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas,
Hor. A. P. 9; id. Ep. 1, 17, 28; Afran. ap. Cic. Tusc. 4, 20, 45.—In partic., with an accessory contemptuous signif., the first that comes, no matter who, any one:ut enim histrioni actio, saltatori motus, non quilibet, sed certus quidem est datus: sic vita agenda est certo genere quodam, non quolibet,
Cic. Fin. 3, 7, 24; id. Div. 2, 34, 70:cum quidlibet ille Garriret,
Hor. S. 1, 9, 12:neque cum quolibet hoste res fuit,
with no insignificant enemy, Plin. 7, 28, 29, § 104; so,virtutesque non quaslibet faciebat,
Vulg. Act. 19, 11:injuria,
trifling, Dig. 2, 8, 5. -
7 quilibet
quī-libet, quaelibet, quodlibet u. subst. quidlibet, jeder wer will, jeder ohne Unterschied, ohne Ausnahme, der erste beste, alle, I) im allg.: alium quemlibet, Plaut.: qu. minima res (Umstand), Cic.: qu. pars, qu. nomen. Hor.: quibuslibet temporibus, zu allen Zeiten, Liv. – verb. quilibet unus u. unus quilibet, einer, wer er auch sei, ein Beliebiger, Liv. u. Quint. (vgl. Kühnast Liv. Synt. S. 273. Bonnell Quint. 10, 1, 1). – neutr. subst., quidlibet, alles und jedes, Hor. de art. poët. 10. – II) insbes., mit verächtl. Nbbgr., der erste beste, certo genere, non quolibet, Cic.: apud maiores nostros adhibebatur peritus, nunc quilibet, Cic.: neque cum quolibet hoste res fuit, mit keinem unbedeutenden, Plin.: quia sane non qu. iniuria est, eine ziemlich schwere Beleidigung, ICt.
-
8 quilibet
quī-libet, quaelibet, quodlibet u. subst. quidlibet, jeder wer will, jeder ohne Unterschied, ohne Ausnahme, der erste beste, alle, I) im allg.: alium quemlibet, Plaut.: qu. minima res (Umstand), Cic.: qu. pars, qu. nomen. Hor.: quibuslibet temporibus, zu allen Zeiten, Liv. – verb. quilibet unus u. unus quilibet, einer, wer er auch sei, ein Beliebiger, Liv. u. Quint. (vgl. Kühnast Liv. Synt. S. 273. Bonnell Quint. 10, 1, 1). – neutr. subst., quidlibet, alles und jedes, Hor. de art. poët. 10. – II) insbes., mit verächtl. Nbbgr., der erste beste, certo genere, non quolibet, Cic.: apud maiores nostros adhibebatur peritus, nunc quilibet, Cic.: neque cum quolibet hoste res fuit, mit keinem unbedeutenden, Plin.: quia sane non qu. iniuria est, eine ziemlich schwere Beleidigung, ICt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quilibet
-
9 quī-libet (-lubet)
quī-libet (-lubet) quaelibet, quodlibet, and (as subst.) quidlibet, pron. indef, any one, any without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, all: quaelibet minima res, any trifling circumstance: quemlubet, modo aliquem: quālubet condicione transigere: nomen, the first name that occurs, H.: quibuslibet temporibus, at all times, L.: quilibet unus, any one, L.—As subst n., anything, everything: quidlubet faciat, what he will: Quidlubet indutus, dressed as it happened, H.: cum quidlibet ille Garriret, at random, H. -
10 impotens
im-potēns, entis adj.1) бессильный, слабый (homo infans aut i. C; ad opem impotentium C)2) не владеющий (чём-л.), не умеющий совладать (с чем-либо) (i. irae L)ob sitim i. sui QC — обезумевший от жажды3) яростный, бешеный, неистовый ( Aquilo H)4) не знающий меры, разнузданный (dominatio Nep; i. et ferox C)quidlibet i. sperare H — чьим надеждам нет предела5) неумеренный, чрезвычайный (laetitia C; injuria, crudelitas L)i. laetitiae L — не помнящий себя (вне себя) от радости6) властолюбивый, надменный (animus, homo C etc.; superbus et i. Sen)i. alicui Just — высокомерно обращающийся с кем-л -
11 quilibet
quilibet quilibet, quaelibet, quidlibet что-либо, что угодно -
12 quilibet
quilibet quilibet, quaelibet, quidlibet кто-либо, кто угодно -
13 Doctoribus atque poētis omnia licent
Ученым и поэтам все дозволено.Doctoribus atque poetis omnia licent - отвечал он и продолжал читать: - явление первое. Театр представляет померанцевую рощу... Но какие же померанцевые рощи в Москве? Doctoribus atque poetis omnia licent, - снова произнес он с некоторой досадой. (Н. А. Некрасов, Без вести пропавший пиита.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Doctoribus atque poētis omnia licent
-
14 Licentia poëtica
Поэтическая вольность.Сенека, "Естественно-научные вопросы", II, 44: Poeticam istud licentiam decet. "Это подобает поэтической вольности", т. е. это оправдывается только поэтической вольностью.Свободная конституция в Баварии, этой немецкой Бастилии! Это превосходит даже licentia poetica других пышных риторических фраз, вроде фразы о "законных надеждах", вселяемых Испанией, и о Португалии как "самостоятельной державе". (К. Маркс, Лорд Пальмерстон.)Стихотворная речь предшествовала грамматическому сложению языка, и до нашего времени поэтам предоставлена их древняя привилегия, называемая licentia poetica, которая в известных пределах может нарушать правила грамматики. (М. М. Стасюлевич, Опыт исторического обзора главных систем философии истории.)Они [ Пушкин и Мицкевич ] так и не видели никогда дна разделявшей их пропасти. Таким образом, слова, будто бы пушкинские, в произведении Мицкевича суть только выражение собственных убеждений Мицкевича и только вследствие licentia poetica вложены в уста Пушкину. (В. Д. Спасович, Пушкин и Мицкевич у памятника Петра Великого.)Тургенев в своих произведениях учит, чтобы всякая возвышенная, честно мыслящая девица уходила с любимым мужчиной на край света и служила бы его идее, - сказал Орлов, иронически щуря глаза. - Край света - это licentia poetica, весь свет со своими краями помещается в квартире любимого мужчины. (А. П. Чехов, Рассказ неизвестного человека.)"Образованного грека четвертого и третьего веков неприятно поражали сверхъестественные черты поэтических рассказов о богах: у него явилась мысль, что поэты прилгали чудесное, но что сам по себе рассказ справедлив. Так мало-помалу образовался евгемеризм - принцип в высшей степени вредный и ложный", а сам Евгемер представляется Ф. Ф. [ Соколову ] "величайшим лжецом во всей древней истории". Не менее деятельно нападает Ф. Ф. и на "поэтов позднейшей древности, особенно латинских", которые слишком злоупотребляли licentia poetica. (ЖМНП, 1909, сентябрь.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Licentia poëtica
-
15 Художникам, как и поэтам, издавна право дано дерзать на все, что угодно
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Художникам, как и поэтам, издавна право дано дерзать на все, что угодно
-
16 induo
in-duo, duī, dūtum, ere (= ενδύω; Ggstz. exuo), antun, I) eig. = anziehen, anlegen (dagegen amicire = umnehmen, umwerfen), alci tunicam, Cic.: sibi torquem, Cic.: capiti suo personam, Fronto (u. bildl. personam philosophi, Cic.): vestes umeris, Ov.: vestem, Suet.: praetextam, die konsularische Prätexta anlegen (= das Konsulat wirklich verwalten), Plin. pan.: galeas, aufsetzen, Caes.: arma alci, Liv.: capillis induta laurus, Ov.: anulum articulis, Ov., u. bl. anulum, Cic., anstecken: scalas, eine Leiter über den Kopf nehmen, Ov. – im Passiv (gew. im Partiz. Perf.), m. Abl., indui veste, Ter.: socci, quibus indutus esset, Cic.: indutus galeā, Verg.: sancto Caesaris auro, Sil.: indutus duabus quasi personis (Masken, bildl. = Rollen), Cic.: m. Acc., muliebrem amictum induebantur, Heges. 4, 25, 2: ostrinum indutus supparum, Varro fr.: longam indutae virgines vestem, Liv.: pallam inauratam indutus, Cornif. rhet.: indutus chlamydem Tyriam, Ov.: bracas indutus, Tac.: thoracem indutus, Curt.: tunica quam erat induta, Plin. ep.: quidlibet indutus, Hor.: interim nequis quin eius aliquid indutus sies, Plaut. – II) übtr.: A) im allg.: 1) bekleiden = mit etw. umgeben, bedecken, versehen, di induti specie humanā, Cic.: beluae quaedam formā hominum indutae, Cic.: Aegyptus tantis segetibus induebatur, ut etc., Plin. pan.: induere avem, die Gestalt eines Vogels annehmen, Apul.: alci speciem latronis, jmd. als Straßenräuber darstellen, Liv. – homines in vultus ferarum, verwandeln, Verg.: so auch quos scopulis induit, Val. Flacc. – arbor induit se in florem, kleidet sich, hüllt sich in Blüte ein, Verg.: in flore novo pomis se induit arbos, zeigt in der Blüte das Obst, Verg.: cratera coronā, bekränzen, Verg.: vites se induunt uvis, sind umgeben mit usw., voll von usw., Colum.: cum venti se in nubem induerint, sich einhüllten, Cic.: mit Acc., induitur aures aselli, wird versehen mit O., Ov. – 2) gleichs. anziehen, anlegen, a) sich selbst, sich zuteilen, sich aneignen, annehmen (vgl. Bünem. Lact. 2, 16, 3), sibi cognomen, Cic.: illorum sibi nomina, quasi personas aliquas, Lact.: externa vocabula, Lact.: sibi novum ingenium, Liv.: falsam sibi scientiae persuasionem, Quint.: munia ducis, Tac.: mores Persarum, Curt.: imaginem mortis (= somnum), Cic.: proditorem et hostem, die Rolle des V. u. F. übernehmen, Tac.: diversa, verschiedene Gesinnungen annehmen (verschiedenen Parteien angehören), Tac. – u. sich in etw. einlassen, auf etw. eingehen, etw. beginnen, societatem, seditionem, Tac.: hostilia adversus alqm, Tac. – b) einem andern zuteilen, mitteilen, geben, verschaffen, beibringen, verursachen, alci amorem sui, Gell.: vino vetustatem, Plin.: fictam orationem personis, Quint.: eloquentiam pueris, Petron.: maxime positas in affectibus causas propriis personis, Quint. – B) insbes., ind. se in alqd od. se alqā re, sich in etw. verwickeln, in etw. treten, fallen, stürzen, 1) eig.: se in laqueum, Plaut.: se vallis, Caes.: se hastis, Liv. – sese mucrone (al. mucroni), sich in sein Schwert stürzen, Verg. Aen. 10, 682 sg. – 2) übtr., sich mit etw. verflechten, sich in etw. verwickeln, in etw. geraten, se ita rei publicae, ut etc., sich so mit dem St. verflechten usw., Sen. – se in laqueos, Cic.: se in captiones, Cic.: absol., Cic. – ebenso Passiv medial, indui confessione suā, sich in seinem eigenen G. fangen, Cic.: indui in poenas legum, Quint. – / Partiz. Perf. Pass. ungew. induitus, Itala (cod. Fuld.) Ephes. 6, 14. – Partiz. Fut. Akt. induiturus, Tert. adv. Prax. 12 (wo Oehler ohne Not induturus).
-
17 nauseo
nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – / Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K.
-
18 induo
in-duo, duī, dūtum, ere (= ενδύω; Ggstz. exuo), antun, I) eig. = anziehen, anlegen (dagegen amicire = umnehmen, umwerfen), alci tunicam, Cic.: sibi torquem, Cic.: capiti suo personam, Fronto (u. bildl. personam philosophi, Cic.): vestes umeris, Ov.: vestem, Suet.: praetextam, die konsularische Prätexta anlegen (= das Konsulat wirklich verwalten), Plin. pan.: galeas, aufsetzen, Caes.: arma alci, Liv.: capillis induta laurus, Ov.: anulum articulis, Ov., u. bl. anulum, Cic., anstecken: scalas, eine Leiter über den Kopf nehmen, Ov. – im Passiv (gew. im Partiz. Perf.), m. Abl., indui veste, Ter.: socci, quibus indutus esset, Cic.: indutus galeā, Verg.: sancto Caesaris auro, Sil.: indutus duabus quasi personis (Masken, bildl. = Rollen), Cic.: m. Acc., muliebrem amictum induebantur, Heges. 4, 25, 2: ostrinum indutus supparum, Varro fr.: longam indutae virgines vestem, Liv.: pallam inauratam indutus, Cornif. rhet.: indutus chlamydem Tyriam, Ov.: bracas indutus, Tac.: thoracem indutus, Curt.: tunica quam erat induta, Plin. ep.: quidlibet indutus, Hor.: interim nequis quin eius aliquid indutus sies, Plaut. – II) übtr.: A) im allg.: 1) bekleiden = mit etw. umgeben, bedecken, versehen, di induti specie humanā, Cic.: beluae quaedam formā hominum indutae, Cic.: Aegyptus tantis segetibus induebatur, ut etc., Plin. pan.: induere avem, die Gestalt————eines Vogels annehmen, Apul.: alci speciem latronis, jmd. als Straßenräuber darstellen, Liv. – homines in vultus ferarum, verwandeln, Verg.: so auch quos scopulis induit, Val. Flacc. – arbor induit se in florem, kleidet sich, hüllt sich in Blüte ein, Verg.: in flore novo pomis se induit arbos, zeigt in der Blüte das Obst, Verg.: cratera coronā, bekränzen, Verg.: vites se induunt uvis, sind umgeben mit usw., voll von usw., Colum.: cum venti se in nubem induerint, sich einhüllten, Cic.: mit Acc., induitur aures aselli, wird versehen mit O., Ov. – 2) gleichs. anziehen, anlegen, a) sich selbst, sich zuteilen, sich aneignen, annehmen (vgl. Bünem. Lact. 2, 16, 3), sibi cognomen, Cic.: illorum sibi nomina, quasi personas aliquas, Lact.: externa vocabula, Lact.: sibi novum ingenium, Liv.: falsam sibi scientiae persuasionem, Quint.: munia ducis, Tac.: mores Persarum, Curt.: imaginem mortis (= somnum), Cic.: proditorem et hostem, die Rolle des V. u. F. übernehmen, Tac.: diversa, verschiedene Gesinnungen annehmen (verschiedenen Parteien angehören), Tac. – u. sich in etw. einlassen, auf etw. eingehen, etw. beginnen, societatem, seditionem, Tac.: hostilia adversus alqm, Tac. – b) einem andern zuteilen, mitteilen, geben, verschaffen, beibringen, verursachen, alci amorem sui, Gell.: vino vetustatem, Plin.: fictam orationem personis, Quint.: eloquentiam pueris, Petron.: maxime po-————sitas in affectibus causas propriis personis, Quint. – B) insbes., ind. se in alqd od. se alqā re, sich in etw. verwickeln, in etw. treten, fallen, stürzen, 1) eig.: se in laqueum, Plaut.: se vallis, Caes.: se hastis, Liv. – sese mucrone (al. mucroni), sich in sein Schwert stürzen, Verg. Aen. 10, 682 sg. – 2) übtr., sich mit etw. verflechten, sich in etw. verwickeln, in etw. geraten, se ita rei publicae, ut etc., sich so mit dem St. verflechten usw., Sen. – se in laqueos, Cic.: se in captiones, Cic.: absol., Cic. – ebenso Passiv medial, indui confessione suā, sich in seinem eigenen G. fangen, Cic.: indui in poenas legum, Quint. – ⇒ Partiz. Perf. Pass. ungew. induitus, Itala (cod. Fuld.) Ephes. 6, 14. – Partiz. Fut. Akt. induiturus, Tert. adv. Prax. 12 (wo Oehler ohne Not induturus). -
19 nauseo
nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – ⇒ Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K. -
20 impotēns (in-p-)
impotēns (in-p-) entis, adj. with comp. and sup, powerless, impotent, weak, feeble, helpless: homo: ad opem: (Iuno) cesserat impotens Tellure, H.: gens rerum suarum, not master of, L.: regendi (sc. equos), unable to control, L.: irae, unbridled in, L.—Without self-control, unbridled, unrestrained, headstrong, violent: alqs, T.: Aquilo, H.: victoria eos impotentiores reddit: homo impotentissimus: quidlibet impotens Sperare, H.: impotentissimus dominatus: impotentior rabies, L.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
naturale est quidlibet dissolvi eo modo quo ligatur — /naetyareyliy est kwidlabst dazolvay iyow mowdow kwow lageytar/ It is natural for a thing to be unbound in the same way in which it was bound … Black's law dictionary
naturale est quidlibet dissolvi eo modo quo ligatur — /naetyareyliy est kwidlabst dazolvay iyow mowdow kwow lageytar/ It is natural for a thing to be unbound in the same way in which it was bound … Black's law dictionary
Naturale est quidlibet dissolvi eo modo quo ligatur — It is natural that any obligation should be released in the same manner in which it is made binding … Ballentine's law dictionary
Quando hasta vel aliud corporeum quidlibet porrigitur a domino se investituram facere dicente; quae saltem coram duobus vasallis solemniter fiei debet — When a spear, or some other tangible thing, is presented by the lord saying that he thus made investiture; and this thing ought to be done solemnly in the presence of at least two vassals. See 2 Bl Comm 367 … Ballentine's law dictionary
Quillet — Quil let, n. [L. quidlibet what you please. Cf. {Quiddit}, and {Quibble}.] Subtilty; nicety; quibble. Nice, sharp quillets of the law. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
The Betrothed — infobox Book | name = The Betrothed title orig = I Promessi Sposi translator = Charles Swan image caption = Title page of the edition of 1842 author = Alessandro Manzoni country = Italy language = Italian genre = Historical novel publisher = pub… … Wikipedia
поэтическая вольность — (иноск. шут.) о не совсем правильном поступке (намек на поэтическую вольность, отступление от правил в поэзии) Ср. Кто спорит? кто дерзнет права сии отнять? С охотой им даем и смело сами просим. А.Ф. Мерзляков. О стихотворстве. Ср. Licentia… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Поэтическая вольность — (иноск. шут.) о не совсѣмъ правильномъ поступкѣ (намекъ на поэтическую вольность, отступленіе отъ правилъ въ поэзіи). Ср. Кто споритъ? кто дерзнетъ права сіи отнять? Съ охотой имъ даемъ и смѣло сами просимъ. А. Ѳ. Мерзляковъ. О стихотворствѣ. Ср … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Поэтическая вольность — С латинского: Licentiapoetica (лиценциа поэтика). Из сочинения «Естественнонаучные вопросы» (кн. 2) римского философа стоика Сенеки (Луций Анней Сенека Младший, ок. 4 в. до н. э. 65 н. э.): Это нечто, относящееся к поэтическим вольностям.… … Словарь крылатых слов и выражений
contract — con·tract 1 / kän ˌtrakt/ n [Latin contractus from contrahere to draw together, enter into (a relationship or agreement), from com with, together + trahere to draw] 1: an agreement between two or more parties that creates in each party a duty to… … Law dictionary
bound — 1 n 1: boundary usu. used in pl. metes and bound s 2: something that limits or restrains within the bound s of the law bound 2 … Law dictionary