Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

quidlĭbet

  • 1 quidlibet

    quī-lĭbet ( - lŭbet), quaelibet, quodlibet, and subst. quidlibet, pron. indef., any one who will, any one without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, any, all (class.): quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet, any body else, any other, Plaut. Poen. 4, 2, 38:

    quaelibet minima res,

    any the most trifling circumstance, Cic. Rosc. Am. 3, 8:

    quemlubet, modo aliquem,

    id. Ac. 2, 43, 132:

    quamlibet in partem,

    Lucr. 1, 292:

    nomen,

    the first name that occurs, Hor. S. 1, 2, 126:

    ars,

    id. Ep. 2, 2, 8:

    pars,

    id. C. 3, 3, 38:

    si quālibet earum rerum possemus unā esse contenti,

    any one alone, Quint. 10, 1, 1:

    quibuslibet temporibus,

    at all times, Liv. 2, 49: quilibet unus, any one, Liv. 9, 17:

    quilibet alter agat currus,

    Ov. M. 2, 388.— Subst.: quidlĭbet, all and every:

    pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas,

    Hor. A. P. 9; id. Ep. 1, 17, 28; Afran. ap. Cic. Tusc. 4, 20, 45.—
    II.
    In partic., with an accessory contemptuous signif., the first that comes, no matter who, any one:

    ut enim histrioni actio, saltatori motus, non quilibet, sed certus quidem est datus: sic vita agenda est certo genere quodam, non quolibet,

    Cic. Fin. 3, 7, 24; id. Div. 2, 34, 70:

    cum quidlibet ille Garriret,

    Hor. S. 1, 9, 12:

    neque cum quolibet hoste res fuit,

    with no insignificant enemy, Plin. 7, 28, 29, § 104; so,

    virtutesque non quaslibet faciebat,

    Vulg. Act. 19, 11:

    injuria,

    trifling, Dig. 2, 8, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > quidlibet

  • 2 quidlibet

    quid-libetсм. quilibet

    Латинско-русский словарь > quidlibet

  • 3 Pictóribus átque poétis quídlibet áudendí sempér fuit áequa potéstas

    Художникам, как и поэтам, издавна право дано дерзать на все, что угодно.
    Гораций, "Наука поэзии", 9-10 (Перевод М. Гаспарова) - так Гораций формулирует позицию своих предполагаемых оппонентов.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pictóribus átque poétis quídlibet áudendí sempér fuit áequa potéstas

  • 4 quilibet

    quīlĭbĕt (quīlŭbĕt), quaelĭbĕt, quodlĭbĕt n'importe lequel, n'importe qui, quelconque.    - quidlibet (quidlubet), pron. n.: n'importe quoi.    - mihi illa nubet: machinare quidlubet quovis modo, Plaut. Cas.: elle se mariera avec moi: imagine n'importe quoi comme tu voudras.    - existimes licet quidlubet, Cic. Fam. 9.: libre à toi de penser ce que tu veux.    - (sapiens) stat rectus sub quolibet pondere, Sen. Ep. 8, 71, 26: (le sage) se tient droit sous n'importe quel fardeau.    - neque ei cum quolibet hoste res fuit, Plin.: il n'avait pas affaire à un ennemi ordinaire.    - jam res Romana adeo erat valida ut cuilibet finitimarum civitatum bello par esset, Liv. 1: désormais l'Etat romain était assez fort pour se mesurer à la guerre avec n'importe laquelle des cités voisines.    - quilibet unus ex his, Liv.: le premier venu d'entre eux.    - quid est homo? inbecillum corpus et fragile, cum bene lacertos exercuit, cujuslibet ferae pabulum, cujuslibet victima, Sen. Marc.: qu'est-ce que l'homme? un être au corps débile et frêle, qui, après avoir glorieusement exercé ses muscles, devient la pâture de n'importe quelle bête féroce, la victime de n'importe qui.    - neque de ligno quolibet columna (dolata) est, Mart. 6: la colonne n'est pas faite d'un bois quelconque.    - non (tabellos recito) ubivis coramve quibuslibet, Hor. S. 1: je ne lis pas mes livres n'importe où et à n'importe qui.    - quibuslibet temporibus, Liv. 2, 49: en n'importe quelles circonstances.    - quaelibet minima res: n'importe quelle chose insignifiante.    - quod si aut causa criminis aut facti suspicio aut quaelibet denique vel minima res reperietur, non recusamus quin... Cic. Ros. Am. 3: si l'on aperçoit dans cette accusation un indice, un soupçon, l'ombre même d'un prétexte, je ne refuse pas de...    - quolibet, adv. de lieu avec mouvt.: n'importe où, où l'on voudra.
    * * *
    quīlĭbĕt (quīlŭbĕt), quaelĭbĕt, quodlĭbĕt n'importe lequel, n'importe qui, quelconque.    - quidlibet (quidlubet), pron. n.: n'importe quoi.    - mihi illa nubet: machinare quidlubet quovis modo, Plaut. Cas.: elle se mariera avec moi: imagine n'importe quoi comme tu voudras.    - existimes licet quidlubet, Cic. Fam. 9.: libre à toi de penser ce que tu veux.    - (sapiens) stat rectus sub quolibet pondere, Sen. Ep. 8, 71, 26: (le sage) se tient droit sous n'importe quel fardeau.    - neque ei cum quolibet hoste res fuit, Plin.: il n'avait pas affaire à un ennemi ordinaire.    - jam res Romana adeo erat valida ut cuilibet finitimarum civitatum bello par esset, Liv. 1: désormais l'Etat romain était assez fort pour se mesurer à la guerre avec n'importe laquelle des cités voisines.    - quilibet unus ex his, Liv.: le premier venu d'entre eux.    - quid est homo? inbecillum corpus et fragile, cum bene lacertos exercuit, cujuslibet ferae pabulum, cujuslibet victima, Sen. Marc.: qu'est-ce que l'homme? un être au corps débile et frêle, qui, après avoir glorieusement exercé ses muscles, devient la pâture de n'importe quelle bête féroce, la victime de n'importe qui.    - neque de ligno quolibet columna (dolata) est, Mart. 6: la colonne n'est pas faite d'un bois quelconque.    - non (tabellos recito) ubivis coramve quibuslibet, Hor. S. 1: je ne lis pas mes livres n'importe où et à n'importe qui.    - quibuslibet temporibus, Liv. 2, 49: en n'importe quelles circonstances.    - quaelibet minima res: n'importe quelle chose insignifiante.    - quod si aut causa criminis aut facti suspicio aut quaelibet denique vel minima res reperietur, non recusamus quin... Cic. Ros. Am. 3: si l'on aperçoit dans cette accusation un indice, un soupçon, l'ombre même d'un prétexte, je ne refuse pas de...    - quolibet, adv. de lieu avec mouvt.: n'importe où, où l'on voudra.
    * * *
        Quilibet, pen. corr. cuiuslibet. Horatius. Qui que tu vouldras, Quelqu'un entre plusieurs, c'est tout un lequel.
    \
        Pollicitis diues quilibet esse potest. Ouid. Un chascun.
    \
        Cuilibet conditioni obtemperare. Iustinianus. A laquelle qui luy plaira.
    \
        Indutus quidlibet. Horat. Vestu ne luy chault de quoy.
    \
        Garrire quidlibet. Horat. Tout ce qui luy vient en la teste, soit bien ou mal.
    \
        Quibuslibet temporibus egregius Senatus. Liu. En tout temps.
    \
        Quolibet modo. Plin. En quelque maniere que ce soit.
    \
        Quilibet. Plin. Tout le premier venu.

    Dictionarium latinogallicum > quilibet

  • 5 quilibet

    quī-lĭbet ( - lŭbet), quaelibet, quodlibet, and subst. quidlibet, pron. indef., any one who will, any one without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, any, all (class.): quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet, any body else, any other, Plaut. Poen. 4, 2, 38:

    quaelibet minima res,

    any the most trifling circumstance, Cic. Rosc. Am. 3, 8:

    quemlubet, modo aliquem,

    id. Ac. 2, 43, 132:

    quamlibet in partem,

    Lucr. 1, 292:

    nomen,

    the first name that occurs, Hor. S. 1, 2, 126:

    ars,

    id. Ep. 2, 2, 8:

    pars,

    id. C. 3, 3, 38:

    si quālibet earum rerum possemus unā esse contenti,

    any one alone, Quint. 10, 1, 1:

    quibuslibet temporibus,

    at all times, Liv. 2, 49: quilibet unus, any one, Liv. 9, 17:

    quilibet alter agat currus,

    Ov. M. 2, 388.— Subst.: quidlĭbet, all and every:

    pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas,

    Hor. A. P. 9; id. Ep. 1, 17, 28; Afran. ap. Cic. Tusc. 4, 20, 45.—
    II.
    In partic., with an accessory contemptuous signif., the first that comes, no matter who, any one:

    ut enim histrioni actio, saltatori motus, non quilibet, sed certus quidem est datus: sic vita agenda est certo genere quodam, non quolibet,

    Cic. Fin. 3, 7, 24; id. Div. 2, 34, 70:

    cum quidlibet ille Garriret,

    Hor. S. 1, 9, 12:

    neque cum quolibet hoste res fuit,

    with no insignificant enemy, Plin. 7, 28, 29, § 104; so,

    virtutesque non quaslibet faciebat,

    Vulg. Act. 19, 11:

    injuria,

    trifling, Dig. 2, 8, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > quilibet

  • 6 quilubet

    quī-lĭbet ( - lŭbet), quaelibet, quodlibet, and subst. quidlibet, pron. indef., any one who will, any one without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, any, all (class.): quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet, any body else, any other, Plaut. Poen. 4, 2, 38:

    quaelibet minima res,

    any the most trifling circumstance, Cic. Rosc. Am. 3, 8:

    quemlubet, modo aliquem,

    id. Ac. 2, 43, 132:

    quamlibet in partem,

    Lucr. 1, 292:

    nomen,

    the first name that occurs, Hor. S. 1, 2, 126:

    ars,

    id. Ep. 2, 2, 8:

    pars,

    id. C. 3, 3, 38:

    si quālibet earum rerum possemus unā esse contenti,

    any one alone, Quint. 10, 1, 1:

    quibuslibet temporibus,

    at all times, Liv. 2, 49: quilibet unus, any one, Liv. 9, 17:

    quilibet alter agat currus,

    Ov. M. 2, 388.— Subst.: quidlĭbet, all and every:

    pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas,

    Hor. A. P. 9; id. Ep. 1, 17, 28; Afran. ap. Cic. Tusc. 4, 20, 45.—
    II.
    In partic., with an accessory contemptuous signif., the first that comes, no matter who, any one:

    ut enim histrioni actio, saltatori motus, non quilibet, sed certus quidem est datus: sic vita agenda est certo genere quodam, non quolibet,

    Cic. Fin. 3, 7, 24; id. Div. 2, 34, 70:

    cum quidlibet ille Garriret,

    Hor. S. 1, 9, 12:

    neque cum quolibet hoste res fuit,

    with no insignificant enemy, Plin. 7, 28, 29, § 104; so,

    virtutesque non quaslibet faciebat,

    Vulg. Act. 19, 11:

    injuria,

    trifling, Dig. 2, 8, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > quilubet

  • 7 quilibet

    quī-libet, quaelibet, quodlibet u. subst. quidlibet, jeder wer will, jeder ohne Unterschied, ohne Ausnahme, der erste beste, alle, I) im allg.: alium quemlibet, Plaut.: qu. minima res (Umstand), Cic.: qu. pars, qu. nomen. Hor.: quibuslibet temporibus, zu allen Zeiten, Liv. – verb. quilibet unus u. unus quilibet, einer, wer er auch sei, ein Beliebiger, Liv. u. Quint. (vgl. Kühnast Liv. Synt. S. 273. Bonnell Quint. 10, 1, 1). – neutr. subst., quidlibet, alles und jedes, Hor. de art. poët. 10. – II) insbes., mit verächtl. Nbbgr., der erste beste, certo genere, non quolibet, Cic.: apud maiores nostros adhibebatur peritus, nunc quilibet, Cic.: neque cum quolibet hoste res fuit, mit keinem unbedeutenden, Plin.: quia sane non qu. iniuria est, eine ziemlich schwere Beleidigung, ICt.

    lateinisch-deutsches > quilibet

  • 8 quilibet

    quī-libet, quaelibet, quodlibet u. subst. quidlibet, jeder wer will, jeder ohne Unterschied, ohne Ausnahme, der erste beste, alle, I) im allg.: alium quemlibet, Plaut.: qu. minima res (Umstand), Cic.: qu. pars, qu. nomen. Hor.: quibuslibet temporibus, zu allen Zeiten, Liv. – verb. quilibet unus u. unus quilibet, einer, wer er auch sei, ein Beliebiger, Liv. u. Quint. (vgl. Kühnast Liv. Synt. S. 273. Bonnell Quint. 10, 1, 1). – neutr. subst., quidlibet, alles und jedes, Hor. de art. poët. 10. – II) insbes., mit verächtl. Nbbgr., der erste beste, certo genere, non quolibet, Cic.: apud maiores nostros adhibebatur peritus, nunc quilibet, Cic.: neque cum quolibet hoste res fuit, mit keinem unbedeutenden, Plin.: quia sane non qu. iniuria est, eine ziemlich schwere Beleidigung, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quilibet

  • 9 quī-libet (-lubet)

        quī-libet (-lubet) quaelibet, quodlibet, and    (as subst.) quidlibet, pron. indef, any one, any without distinction, whom you will, no matter who, the first that comes, all: quaelibet minima res, any trifling circumstance: quemlubet, modo aliquem: quālubet condicione transigere: nomen, the first name that occurs, H.: quibuslibet temporibus, at all times, L.: quilibet unus, any one, L.—As subst n., anything, everything: quidlubet faciat, what he will: Quidlubet indutus, dressed as it happened, H.: cum quidlibet ille Garriret, at random, H.

    Latin-English dictionary > quī-libet (-lubet)

  • 10 impotens

    im-potēns, entis adj.
    1) бессильный, слабый (homo infans aut i. C; ad opem impotentium C)
    2) не владеющий (чём-л.), не умеющий совладать (с чем-либо) (i. irae L)
    3) яростный, бешеный, неистовый ( Aquilo H)
    4) не знающий меры, разнузданный (dominatio Nep; i. et ferox C)
    5) неумеренный, чрезвычайный (laetitia C; injuria, crudelitas L)
    6) властолюбивый, надменный (animus, homo C etc.; superbus et i. Sen)

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 11 quilibet

    quilibet quilibet, quaelibet, quidlibet что-либо, что угодно

    Латинско-русский словарь > quilibet

  • 12 quilibet

    quilibet quilibet, quaelibet, quidlibet кто-либо, кто угодно

    Латинско-русский словарь > quilibet

  • 13 Doctoribus atque poētis omnia licent

    Ученым и поэтам все дозволено.
    Doctoribus atque poetis omnia licent - отвечал он и продолжал читать: - явление первое. Театр представляет померанцевую рощу... Но какие же померанцевые рощи в Москве? Doctoribus atque poetis omnia licent, - снова произнес он с некоторой досадой. (Н. А. Некрасов, Без вести пропавший пиита.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Doctoribus atque poētis omnia licent

  • 14 Licentia poëtica

    Поэтическая вольность.
    Сенека, "Естественно-научные вопросы", II, 44: Poeticam istud licentiam decet. "Это подобает поэтической вольности", т. е. это оправдывается только поэтической вольностью.
    Свободная конституция в Баварии, этой немецкой Бастилии! Это превосходит даже licentia poetica других пышных риторических фраз, вроде фразы о "законных надеждах", вселяемых Испанией, и о Португалии как "самостоятельной державе". (К. Маркс, Лорд Пальмерстон.)
    Стихотворная речь предшествовала грамматическому сложению языка, и до нашего времени поэтам предоставлена их древняя привилегия, называемая licentia poetica, которая в известных пределах может нарушать правила грамматики. (М. М. Стасюлевич, Опыт исторического обзора главных систем философии истории.)
    Они [ Пушкин и Мицкевич ] так и не видели никогда дна разделявшей их пропасти. Таким образом, слова, будто бы пушкинские, в произведении Мицкевича суть только выражение собственных убеждений Мицкевича и только вследствие licentia poetica вложены в уста Пушкину. (В. Д. Спасович, Пушкин и Мицкевич у памятника Петра Великого.)
    Тургенев в своих произведениях учит, чтобы всякая возвышенная, честно мыслящая девица уходила с любимым мужчиной на край света и служила бы его идее, - сказал Орлов, иронически щуря глаза. - Край света - это licentia poetica, весь свет со своими краями помещается в квартире любимого мужчины. (А. П. Чехов, Рассказ неизвестного человека.)
    "Образованного грека четвертого и третьего веков неприятно поражали сверхъестественные черты поэтических рассказов о богах: у него явилась мысль, что поэты прилгали чудесное, но что сам по себе рассказ справедлив. Так мало-помалу образовался евгемеризм - принцип в высшей степени вредный и ложный", а сам Евгемер представляется Ф. Ф. [ Соколову ] "величайшим лжецом во всей древней истории". Не менее деятельно нападает Ф. Ф. и на "поэтов позднейшей древности, особенно латинских", которые слишком злоупотребляли licentia poetica. (ЖМНП, 1909, сентябрь.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Licentia poëtica

  • 15 Художникам, как и поэтам, издавна право дано дерзать на все, что угодно

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Художникам, как и поэтам, издавна право дано дерзать на все, что угодно

  • 16 induo

    in-duo, duī, dūtum, ere (= ενδύω; Ggstz. exuo), antun, I) eig. = anziehen, anlegen (dagegen amicire = umnehmen, umwerfen), alci tunicam, Cic.: sibi torquem, Cic.: capiti suo personam, Fronto (u. bildl. personam philosophi, Cic.): vestes umeris, Ov.: vestem, Suet.: praetextam, die konsularische Prätexta anlegen (= das Konsulat wirklich verwalten), Plin. pan.: galeas, aufsetzen, Caes.: arma alci, Liv.: capillis induta laurus, Ov.: anulum articulis, Ov., u. bl. anulum, Cic., anstecken: scalas, eine Leiter über den Kopf nehmen, Ov. – im Passiv (gew. im Partiz. Perf.), m. Abl., indui veste, Ter.: socci, quibus indutus esset, Cic.: indutus galeā, Verg.: sancto Caesaris auro, Sil.: indutus duabus quasi personis (Masken, bildl. = Rollen), Cic.: m. Acc., muliebrem amictum induebantur, Heges. 4, 25, 2: ostrinum indutus supparum, Varro fr.: longam indutae virgines vestem, Liv.: pallam inauratam indutus, Cornif. rhet.: indutus chlamydem Tyriam, Ov.: bracas indutus, Tac.: thoracem indutus, Curt.: tunica quam erat induta, Plin. ep.: quidlibet indutus, Hor.: interim nequis quin eius aliquid indutus sies, Plaut. – II) übtr.: A) im allg.: 1) bekleiden = mit etw. umgeben, bedecken, versehen, di induti specie humanā, Cic.: beluae quaedam formā hominum indutae, Cic.: Aegyptus tantis segetibus induebatur, ut etc., Plin. pan.: induere avem, die Gestalt eines Vogels annehmen, Apul.: alci speciem latronis, jmd. als Straßenräuber darstellen, Liv. – homines in vultus ferarum, verwandeln, Verg.: so auch quos scopulis induit, Val. Flacc. – arbor induit se in florem, kleidet sich, hüllt sich in Blüte ein, Verg.: in flore novo pomis se induit arbos, zeigt in der Blüte das Obst, Verg.: cratera coronā, bekränzen, Verg.: vites se induunt uvis, sind umgeben mit usw., voll von usw., Colum.: cum venti se in nubem induerint, sich einhüllten, Cic.: mit Acc., induitur aures aselli, wird versehen mit O., Ov. – 2) gleichs. anziehen, anlegen, a) sich selbst, sich zuteilen, sich aneignen, annehmen (vgl. Bünem. Lact. 2, 16, 3), sibi cognomen, Cic.: illorum sibi nomina, quasi personas aliquas, Lact.: externa vocabula, Lact.: sibi novum ingenium, Liv.: falsam sibi scientiae persuasionem, Quint.: munia ducis, Tac.: mores Persarum, Curt.: imaginem mortis (= somnum), Cic.: proditorem et hostem, die Rolle des V. u. F. übernehmen, Tac.: diversa, verschiedene Gesinnungen annehmen (verschiedenen Parteien angehören), Tac. – u. sich in etw. einlassen, auf etw. eingehen, etw. beginnen, societatem, seditionem, Tac.: hostilia adversus alqm, Tac. – b) einem andern zuteilen, mitteilen, geben, verschaffen, beibringen, verursachen, alci amorem sui, Gell.: vino vetustatem, Plin.: fictam orationem personis, Quint.: eloquentiam pueris, Petron.: maxime positas in affectibus causas propriis personis, Quint. – B) insbes., ind. se in alqd od. se alqā re, sich in etw. verwickeln, in etw. treten, fallen, stürzen, 1) eig.: se in laqueum, Plaut.: se vallis, Caes.: se hastis, Liv. – sese mucrone (al. mucroni), sich in sein Schwert stürzen, Verg. Aen. 10, 682 sg. – 2) übtr., sich mit etw. verflechten, sich in etw. verwickeln, in etw. geraten, se ita rei publicae, ut etc., sich so mit dem St. verflechten usw., Sen. – se in laqueos, Cic.: se in captiones, Cic.: absol., Cic. – ebenso Passiv medial, indui confessione suā, sich in seinem eigenen G. fangen, Cic.: indui in poenas legum, Quint. – / Partiz. Perf. Pass. ungew. induitus, Itala (cod. Fuld.) Ephes. 6, 14. – Partiz. Fut. Akt. induiturus, Tert. adv. Prax. 12 (wo Oehler ohne Not induturus).

    lateinisch-deutsches > induo

  • 17 nauseo

    nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – / Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K.

    lateinisch-deutsches > nauseo

  • 18 induo

    in-duo, duī, dūtum, ere (= ενδύω; Ggstz. exuo), antun, I) eig. = anziehen, anlegen (dagegen amicire = umnehmen, umwerfen), alci tunicam, Cic.: sibi torquem, Cic.: capiti suo personam, Fronto (u. bildl. personam philosophi, Cic.): vestes umeris, Ov.: vestem, Suet.: praetextam, die konsularische Prätexta anlegen (= das Konsulat wirklich verwalten), Plin. pan.: galeas, aufsetzen, Caes.: arma alci, Liv.: capillis induta laurus, Ov.: anulum articulis, Ov., u. bl. anulum, Cic., anstecken: scalas, eine Leiter über den Kopf nehmen, Ov. – im Passiv (gew. im Partiz. Perf.), m. Abl., indui veste, Ter.: socci, quibus indutus esset, Cic.: indutus galeā, Verg.: sancto Caesaris auro, Sil.: indutus duabus quasi personis (Masken, bildl. = Rollen), Cic.: m. Acc., muliebrem amictum induebantur, Heges. 4, 25, 2: ostrinum indutus supparum, Varro fr.: longam indutae virgines vestem, Liv.: pallam inauratam indutus, Cornif. rhet.: indutus chlamydem Tyriam, Ov.: bracas indutus, Tac.: thoracem indutus, Curt.: tunica quam erat induta, Plin. ep.: quidlibet indutus, Hor.: interim nequis quin eius aliquid indutus sies, Plaut. – II) übtr.: A) im allg.: 1) bekleiden = mit etw. umgeben, bedecken, versehen, di induti specie humanā, Cic.: beluae quaedam formā hominum indutae, Cic.: Aegyptus tantis segetibus induebatur, ut etc., Plin. pan.: induere avem, die Gestalt
    ————
    eines Vogels annehmen, Apul.: alci speciem latronis, jmd. als Straßenräuber darstellen, Liv. – homines in vultus ferarum, verwandeln, Verg.: so auch quos scopulis induit, Val. Flacc. – arbor induit se in florem, kleidet sich, hüllt sich in Blüte ein, Verg.: in flore novo pomis se induit arbos, zeigt in der Blüte das Obst, Verg.: cratera coronā, bekränzen, Verg.: vites se induunt uvis, sind umgeben mit usw., voll von usw., Colum.: cum venti se in nubem induerint, sich einhüllten, Cic.: mit Acc., induitur aures aselli, wird versehen mit O., Ov. – 2) gleichs. anziehen, anlegen, a) sich selbst, sich zuteilen, sich aneignen, annehmen (vgl. Bünem. Lact. 2, 16, 3), sibi cognomen, Cic.: illorum sibi nomina, quasi personas aliquas, Lact.: externa vocabula, Lact.: sibi novum ingenium, Liv.: falsam sibi scientiae persuasionem, Quint.: munia ducis, Tac.: mores Persarum, Curt.: imaginem mortis (= somnum), Cic.: proditorem et hostem, die Rolle des V. u. F. übernehmen, Tac.: diversa, verschiedene Gesinnungen annehmen (verschiedenen Parteien angehören), Tac. – u. sich in etw. einlassen, auf etw. eingehen, etw. beginnen, societatem, seditionem, Tac.: hostilia adversus alqm, Tac. – b) einem andern zuteilen, mitteilen, geben, verschaffen, beibringen, verursachen, alci amorem sui, Gell.: vino vetustatem, Plin.: fictam orationem personis, Quint.: eloquentiam pueris, Petron.: maxime po-
    ————
    sitas in affectibus causas propriis personis, Quint. – B) insbes., ind. se in alqd od. se alqā re, sich in etw. verwickeln, in etw. treten, fallen, stürzen, 1) eig.: se in laqueum, Plaut.: se vallis, Caes.: se hastis, Liv. – sese mucrone (al. mucroni), sich in sein Schwert stürzen, Verg. Aen. 10, 682 sg. – 2) übtr., sich mit etw. verflechten, sich in etw. verwickeln, in etw. geraten, se ita rei publicae, ut etc., sich so mit dem St. verflechten usw., Sen. – se in laqueos, Cic.: se in captiones, Cic.: absol., Cic. – ebenso Passiv medial, indui confessione suā, sich in seinem eigenen G. fangen, Cic.: indui in poenas legum, Quint. – Partiz. Perf. Pass. ungew. induitus, Itala (cod. Fuld.) Ephes. 6, 14. – Partiz. Fut. Akt. induiturus, Tert. adv. Prax. 12 (wo Oehler ohne Not induturus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > induo

  • 19 nauseo

    nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseo

  • 20 impotēns (in-p-)

        impotēns (in-p-) entis, adj.    with comp. and sup, powerless, impotent, weak, feeble, helpless: homo: ad opem: (Iuno) cesserat impotens Tellure, H.: gens rerum suarum, not master of, L.: regendi (sc. equos), unable to control, L.: irae, unbridled in, L.—Without self-control, unbridled, unrestrained, headstrong, violent: alqs, T.: Aquilo, H.: victoria eos impotentiores reddit: homo impotentissimus: quidlibet impotens Sperare, H.: impotentissimus dominatus: impotentior rabies, L.

    Latin-English dictionary > impotēns (in-p-)

См. также в других словарях:

  • naturale est quidlibet dissolvi eo modo quo ligatur — /naetyareyliy est kwidlabst dazolvay iyow mowdow kwow lageytar/ It is natural for a thing to be unbound in the same way in which it was bound …   Black's law dictionary

  • naturale est quidlibet dissolvi eo modo quo ligatur — /naetyareyliy est kwidlabst dazolvay iyow mowdow kwow lageytar/ It is natural for a thing to be unbound in the same way in which it was bound …   Black's law dictionary

  • Naturale est quidlibet dissolvi eo modo quo ligatur — It is natural that any obligation should be released in the same manner in which it is made binding …   Ballentine's law dictionary

  • Quando hasta vel aliud corporeum quidlibet porrigitur a domino se investituram facere dicente; quae saltem coram duobus vasallis solemniter fiei debet — When a spear, or some other tangible thing, is presented by the lord saying that he thus made investiture; and this thing ought to be done solemnly in the presence of at least two vassals. See 2 Bl Comm 367 …   Ballentine's law dictionary

  • Quillet — Quil let, n. [L. quidlibet what you please. Cf. {Quiddit}, and {Quibble}.] Subtilty; nicety; quibble. Nice, sharp quillets of the law. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • The Betrothed — infobox Book | name = The Betrothed title orig = I Promessi Sposi translator = Charles Swan image caption = Title page of the edition of 1842 author = Alessandro Manzoni country = Italy language = Italian genre = Historical novel publisher = pub… …   Wikipedia

  • поэтическая вольность — (иноск. шут.) о не совсем правильном поступке (намек на поэтическую вольность, отступление от правил в поэзии) Ср. Кто спорит? кто дерзнет права сии отнять? С охотой им даем и смело сами просим. А.Ф. Мерзляков. О стихотворстве. Ср. Licentia… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Поэтическая вольность — (иноск. шут.) о не совсѣмъ правильномъ поступкѣ (намекъ на поэтическую вольность, отступленіе отъ правилъ въ поэзіи). Ср. Кто споритъ? кто дерзнетъ права сіи отнять? Съ охотой имъ даемъ и смѣло сами просимъ. А. Ѳ. Мерзляковъ. О стихотворствѣ. Ср …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Поэтическая вольность — С латинского: Licentiapoetica (лиценциа поэтика). Из сочинения «Естественнонаучные вопросы» (кн. 2) римского философа стоика Сенеки (Луций Анней Сенека Младший, ок. 4 в. до н. э. 65 н. э.): Это нечто, относящееся к поэтическим вольностям.… …   Словарь крылатых слов и выражений

  • contract — con·tract 1 / kän ˌtrakt/ n [Latin contractus from contrahere to draw together, enter into (a relationship or agreement), from com with, together + trahere to draw] 1: an agreement between two or more parties that creates in each party a duty to… …   Law dictionary

  • bound — 1 n 1: boundary usu. used in pl. metes and bound s 2: something that limits or restrains within the bound s of the law bound 2 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»