pyłek

См. также в других словарях:

• pyłek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. pyłekłku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}zdr. od rz. pył: Zetrzeć pyłek z półki. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} pojedyncza cząsteczka pyłu :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pyłek — m III, D. pyłekłku, N. pyłekłkiem; lm M. pyłekłki 1. zdr. od pył Parapet pokryty pyłkiem kurzu. 2. «drobna, lekka i lotna cząsteczka jakiegoś ciała, drobina piasku, sadzy itp.» Drobny, niewidoczny pyłek. Pyłek wpadł komuś do oka. Zdmuchnęła z… …   Słownik języka polskiego

• aeroplankton — m IV, D. u, Ms. aeroplanktonnie, blm biol. «ogół drobnych organizmów zwierzęcych i roślinnych, takich jak małe owady, pyłek kwiatowy, zarodniki, unoszących się biernie w atmosferze z prądami powietrza; anemoplankton» …   Słownik języka polskiego

• katar — I m IV, D. u, Ms. katararze; lm M. y «zapalenie błony śluzowej jakiegoś narządu, połączone ze wzmożonym wydzielaniem śluzu, nieżyt; zwykle o zapaleniu błony śluzowej nosa» Chroniczny katar. Katar kiszek, żołądka. Dostać kataru, mieć katar. ∆… …   Słownik języka polskiego

• koszyczek — m III, D. koszyczekczka, N. koszyczekczkiem; lm M. koszyczekczki 1. «mały koszyk» Koszyczek poziomek. 2. «jedna z figur w tańcu, w której tańczący tworzą podwójne koło i splatają ręce: tancerze z tancerzami i tancerki z tancerkami» 3. bot. «typ… …   Słownik języka polskiego

• pożytek — m III, D. pożytektku, N. pożytektkiem 1. blm «wartościowy, dodatni wynik czegoś; korzyść, użytek, dobro» Ogólny pożytek. Dawać, przynosić pożytek. Mieć, odnieść pożytek z czegoś. Robić coś z pożytkiem dla innych. 2. lm M. pożytektki częściej w lm …   Słownik języka polskiego

• pręcik — m III, D. a, N. pręcikkiem; lm M. i 1. «cienki, niewielki pręt; witka, laseczka, patyczek itp.» Pręcik drewniany, metalowy. ∆ Pręcik grafitowy «grafit używany do ołówków» 2. zwykle w lm, anat. «receptory wzroku wrażliwe na słabe bodźce świetlne… …   Słownik języka polskiego

• pszczolinka — ż III, CMs. pszczolinkance; lm D. pszczolinkanek zool. «Andrena, owad błonkoskrzydły z rodziny pszczołowatych, budujący gniazda w gliniastych glebach; jako pożywienie dla larw gromadzi pyłek; zapyla kwiaty» …   Słownik języka polskiego

• pszczoła — ż IV, CMs. pszczołaole; lm D. pszczołaczół 1. «Apis mellifica, owad z rodziny o tej samej nazwie, żyjący w rodzinach (rojach), dawno udomowiony i hodowany niemal na całej kuli ziemskiej dla miodu i wosku» Brzęk, brzęczenie pszczół. Pszczoła kogoś …   Słownik języka polskiego

• pylić — ndk VIa, pylićlę, pylićlisz, pyl, pylićlił, pylićlony «wzniecać, rozsiewać jakiś pył, pokrywać coś pyłem, kurzem; kurzyć, prószyć» Śnieg, kurz pyli w oczy, w twarz. Cementownia pyli. pylić się 1. «pokrywać się pyłem, kurzem» Okna pylą się w… …   Słownik języka polskiego

• sienny — przym. od siano Zapachy sienne. ∆ med. Katar sienny «zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek, występujące zwykle wiosną na skutek uczulenia na pyłek roślinny w okresie kwitnienia traw i drzew, lub w czasie sianokosów» …   Słownik języka polskiego