-
1 powonienie
сущ.• аромат• запах• нюх• обоняние* * *powonieni|e☼. обоняние;narządy \powonienieа органы обоняния
* * *собоня́ниеnarządy powonienia — о́рганы обоня́ния
-
2 niuch
сущ.• понюшка• щепотка* * *♂ 1. понюшка ž, щепотка ž (табака);2. разг. шутл. нюх, чутьё ň; ktoś ma (dobrego) \niucha у кого-л. хорошее чутьё (собачий нюх)+2. węch, powonienie
* * *м1) поню́шка ż, щепо́тка ż ( табака)2) разг., шутл. нюх, чутьё nSyn:węch, powonienie 2) -
3 wiatr
сущ.• ветер* * *♂, Р. \wiatru, /7 wietrze 1. ветер;2. охот. a) (węch) нюх; б) запах (животного); 3. \wiatrу мн. мед. газы;● róża \wiatrów роза ветров; pomyślny (szczęśliwy) \wiatr попутный ветер;
chorągiewka na wietrze флюгер (о ком-л.);wystawić do \wiatru разг. оставить в дураках+2. powonienie, cuch 3. gazy
* * *м, P wiatru, П wietrze1) ве́тер2) охот.а) ( węch) нюхб) за́пах ( животного)3) wiatry мн, мед. га́зы•- pomyślny wiatr
- szczęśliwy wiatr
- chorągiewka na wietrze
- wystawić do wiatruSyn:powonienie, cuch 2), gazy 3)
См. также в других словарях:
powonienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zdolność ludzi i zwierząt do odczuwania zapachu; węch, zmysł węchu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wrażliwe, czułe powonienie. Ta dziwna woń razi moje powonienie. Zmysł powonienia. Narząd powonienia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powonienie — n I, blm «zmysł węchu» Czułe, wrażliwe powonienie. Coś (np. zapach, woń, odór) uderza, razi czyjeś powonienie … Słownik języka polskiego
łechtać — ndk IX, łechtaćchczę (łechtaćchcę), łechtaćchczesz (łechtaćchcesz), łechcz, łechtaćał, łechtaćany a. I, łechtaćam, łechtaćasz, łechtaćają, łechtaćaj «dotykać szczególnie wrażliwych, unerwionych miejsc na ciele, wywołując przyjemne podrażnienie,… … Słownik języka polskiego
niuch — m III, D. a; lm M. y 1. «szczypta (tabaki), taka ilość tabaki, jaką się bierze na jeden raz do zażycia» Niuch tabaki. 2. B.=D. a. M. pot. żart. «nos, powonienie» zwykle w przen. «wyczucie, orientacja» Zrobić coś na niuch. Mieć dobrego niucha,… … Słownik języka polskiego
ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… … Słownik języka polskiego
wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… … Słownik języka polskiego
węch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} zdolność odczuwania zapachów przez ludzi i zwierzęta; zmysł powonienia, powonienie {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}psi węch {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień