-
1 powierzchnia
\powierzchnia mieszkalna Wohnfläche f\powierzchnia użytkowa Nutzfläche f4) utrzymywać się na powierzchni sich +akk über Wasser haltenznikać z powierzchni von der Bildfläche verschwinden ( fam) -
2 narysować
rysować z natury nach der Natur zeichnen;rysować z pamięci aus dem oder nach dem Gedächtnis zeichnen; < porysować> lakier, powierzchnię zerkratzen;rysować się Risse bekommen;rysować się sylwetka, przyszłość sich abzeichnen;rysować się na tle sich vor einem Hintergrund abzeichnen -
3 porysować
rysować z natury nach der Natur zeichnen;rysować z pamięci aus dem oder nach dem Gedächtnis zeichnen; < porysować> lakier, powierzchnię zerkratzen;rysować się Risse bekommen;rysować się sylwetka, przyszłość sich abzeichnen;rysować się na tle sich vor einem Hintergrund abzeichnen -
4 rysować
rysować z natury nach der Natur zeichnen;rysować z pamięci aus dem oder nach dem Gedächtnis zeichnen; < porysować> lakier, powierzchnię zerkratzen;rysować się Risse bekommen;rysować się sylwetka, przyszłość sich abzeichnen;rysować się na tle sich vor einem Hintergrund abzeichnen -
5 wydobywać
wydobywać (-am) <wydobyć*> (wydobędę) (wyjmować) (hervor)holen, (heraus)holen (z G aus D); węgiel abbauen, fördern; ropę fördern; sól, złoto gewinnen; dźwięk hervorbringen;wydobywać na powierzchnię bergen;wydobywać z k-o aus jemandem herausbekommen, jemandem entlocken;wydobywać na światło dzienne ans Tageslicht bringen;nie móc wydobyć słowa kein Wort herausbringen können;wydobywać się hervordringen; gaz, powietrze entweichen -
6 wyrównywać
wyrównywać (-uję) < wyrównać> (-am) ausgleichen; należność begleichen; zaległości nachholen; poziom angleichen; powierzchnię ebnen, glätten; płace nachzahlen;wyrównywać się sich ausgleichen -
7 zadrapać
zadrapać pf (-ię): zadrapać k-o jemanden kratzen, eine Kratzwunde zufügen; lakier, powierzchnię einen Kratzer machen -
8 zarysowywać
zarysowywać (-wuję) < zarysować> (-uję) arkusz voll zeichnen; powierzchnię zerkratzen, einen Kratzer machen; fig zeichnen;zarysowywać się Kratzer bekommen; fig sich abzeichnen -
9 gładki
3) ( bez deseni) materiał, bluzka uni, ungemustert; zeszyt unliniert; ( bez ozdób) bluzka einfach, schmucklos4) ( przen udany) tłumaczenie, wypracowanie flüssig, gelungen; ( układny) wohlerzogen; ( układny w obejściu) człowiek kultiviert, höflich -
10 gładzić
-
11 grabić
grabić [grabiʨ̑]vt -
12 piłować
-
13 planować
I. vt -
14 pokrywać
I. vt\pokrywać coś czymś etw mit etw bedecken [ lub überziehen]5) bio decken, bespringenII. vr1) ( powlekać się)\pokrywać się czymś sich +akk mit etw bedecken2) ( być zbieżnym)\pokrywać się z czymś sich +akk mit etw deckenprzypuszczenia pokrywają się z faktami die Vermutungen decken sich mit den Fakten -
15 przylegać
przylegać [pʃɨlɛgaʨ̑]vi1) ( przywierać)\przylegać do czegoś an etw +dat kleben [ lub haften]2) ( stykać się)powierzchnie przylegają do siebie die Flächen berühren sich -
16 równać
równać [ruvnaʨ̑]I. vtrównaj krok! mil im Gleichschritt marsch!3) ( stawać w linii) ausrichtenrównaj w bok! mil richt[et] euch!4) z\równać coś z ziemią etw dem Erdboden gleichmachenII. vr1) ( dawać wynik)dwa plus dwa równa się cztery zwei und zwei ist [gleich] vier2) ( stawać w szeregu) sich +akk [aus]richten3) ( doganiać kogoś) einholen, erreichen\równać się z kimś jdm gleichkommen, an jdn heranreichennic nie może się z tym \równać das kann von nichts übertroffen werden -
17 smarować
-
18 strugać
strugać [strugaʨ̑]vt -
19 szlifować
szlifować [ʃlifɔvaʨ̑]vt -
20 trzeć
I. vt\trzeć czymś [o coś] etw mit [etw] reiben
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wypływać – wypłynąć na powierzchnię — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o jakiejś osobie: stać się znanym, sławnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kowalski jeszcze kiedyś wypłynie na powierzchnię. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. powierzchniani {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strona zewnętrzna lub górna warstwa czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powierzchnia gładka, szklista, chropawa, porowata, szorstka,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów … Słownik języka polskiego
posrebrzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, posrebrzaćam, posrebrzaća, posrebrzaćają, posrebrzaćany {{/stl 8}}– posrebrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, posrebrzaćbrzę, posrebrzaćbrzy, posrebrzaćbrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
artezyjski — ∆ geod. Studnia artezyjska «studnia, którą stanowi pionowy, głęboko wiercony otwór zabezpieczony stalowymi rurami, łączący powierzchnię ziemi z wodami artezyjskimi; wypełnia się wodą dzięki panującemu w głębi skał ciśnieniu hydrostatycznemu» ∆… … Słownik języka polskiego
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
piaskować — ndk IV, piaskowaćkuję, piaskowaćkujesz, piaskowaćkuj, piaskowaćował, piaskowaćowany techn. «oczyszczać powierzchnię przedmiotów lub nadawać im chropowatość strumieniem piasku lub ścierniwa (śrutu) wyrzucanego z dużą prędkością» ∆ roln. Piaskować… … Słownik języka polskiego
pokryć — dk Xa, pokryćkryję, pokryćkryjesz, pokryćkryj, pokryćkrył, pokryćkryty pokrywać ndk I, pokryćam, pokryćasz, pokryćają, pokryćaj, pokryćał, pokryćany 1. «dać obicie na coś; obić, obszyć powierzchnię czegoś» Pokryć fotel skórą. Pokryć futro… … Słownik języka polskiego
spojówka — ż III, CMs. spojówkawce; lm D. spojówkawek anat. «błona śluzowa pokrywająca wewnętrzną powierzchnię powiek i częściowo przednią powierzchnię gałki ocznej, z wyjątkiem rogówki, zwilżana stale cieczą łzową» Zapalenie spojówek … Słownik języka polskiego
strugać — ndk I, strugaćam, strugaćasz, strugaćają, strugaćaj, strugaćał, strugaćany, rzad. IX, strużę, strużesz, struż 1. «ścinać z czegoś ruchem prostoliniowym podłużne wióry, żeby wygładzić powierzchnię lub nadać czemuś odpowiedni kształt; ociosywać»… … Słownik języka polskiego