Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

postulare

  • 1 postulare

    postulare v.tr.
    1 ( domandare con insistenza) to solicit, to petition for (sthg.): postulavano benefici ecclesiastici, they petitioned for benefices
    2 (eccl.) to postulate: postulare qlcu. alla carica di vescovo, to postulate s.o. to a bishopric
    3 (fil., mat.) to postulate: postulare un principio, to postulate a principle
    4 ( implicare) to assume.
    * * *
    [postu'lare]
    verbo transitivo
    1) (sollecitare) to solicit
    2) mat. filos. to postulate
    * * *
    postulare
    /postu'lare/ [1]
     1 (sollecitare) to solicit
     2 mat. filos. to postulate.

    Dizionario Italiano-Inglese > postulare

  • 2 postulare

    postulare
    postulare [postu'la:re]
  • 3 postulare

    postulare (pòstulo) vt 1) filos, mat постулировать 2) lett non com просить (о + P); домогаться (+ G)

    Большой итальяно-русский словарь > postulare

  • 4 postulare

    postulare (pòstulo) vt 1) filos, mat постулировать 2) lett non com просить (о + P); домогаться (+ G)

    Большой итальяно-русский словарь > postulare

  • 5 postulare

    postulare v.tr. ( pòstulo) 1. postuler. 2. ( chiedere con insistenza) solliciter. 3. (Filos,Mat) postuler.

    Dizionario Italiano-Francese > postulare

  • 6 postulare

    ( postulo) vt
    1) филос., мат. постулировать
    2) книжн. редко просить; домогаться

    Большой итальяно-русский словарь > postulare

  • 7 postulare

    матем. постулировать

    Dictionnaire polytechnique italo-russe > postulare

  • 8 postulare

    просить; ходатайствовать

    Italiano-russo Law Dictionary > postulare

  • 9 postulare

    гл.
    общ. просить (о+P), (+G) домогаться

    Итальяно-русский универсальный словарь > postulare

  • 10 postulare

    1) требовать, просить a) вооб.напр. iudicatum solvi satis postul. a procuratore (1. 21 D. 46, 8. 1. 35 § 2 D. 3, 3. 1. 39 § 6 eod. 1. 16 D. 37, 1. 1. 6 pr. D. 36, 1);

    arbitrum (1. 35 D. 38, 2);

    tutorem (1. 2 D. 27, 7);

    postulatio, требование, прошение, напр. postul. non iniqua (1. 35 D. 8, 3. 1. 1 pr. D. 25, 4. 1. 2 § 2 D. 38, 15);

    b) в тесн. см. слова: xoдатайствовать в суде о чем, отыскивать свои права, требовать судебным порядком (tit. D, 3, 1. C. 2, 6. 1. 1 § 2 D. cit. cf. 1. 4 § 8 D. 39, 2. 1. 9 § 2 D. 48, 49. 1. 9 § 2 D. 1, 16. 1. 4 D. 47, 23. 1. 2 § 4 D. 40, 16. 1. 4 § 1 D. 50, 7);

    postulatio, postulatum, ходатайство в суде, жалоба, требование, иск, post. iudicis в древнем судопроизводстве (Gai. IV. 12. 1. 9 § 4 D. 1, 16. 1. 1 § 6 D. 3, 1);

    postulationem introducere (1. 1 C. 12, 22. 1. 17 C. 2, 12. 1. 1 C. 3, 9).

    2) вызывать, требовать, a domino postulatus (servus), ut pecuniam praestet (1. 13 C. 4, 26); подавать на кого жалобу в суд, обвинять = accusare, напр. postul. aliquem crimine s. criminis (1. 11 § 2 D. 24, 2. 1. 41 D. 46, 3. 1. 7 § 3 D. 48, 2. 1. 2 pr. D. 48, 3. 1. 16 pr. D. 49, 16. 1. 27 D. 25, 2. 1. 34 § 1 D. 23, 2);

    postul. adulterum (1. 17 § 6 D. 48, 5);

    lenocinii, incesti postulari (1. 39 § 1. 8 eod. 1. 53 D. 46, 1. 1. 33 D. 3, 5, 1. 1 § 1. 6. 1. 3 § 6 seq. D. 26, 10);

    postulatio, обвинение (1. 3 § 10 eod. 1. 31 D. 48, 5. 1. 4 C. 9, 2);

    quaestioni postulari (1. 12 § 5 D. 40, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > postulare

  • 11 postulare vt

    [postu'lare]
    Filosofia to postulate

    Dizionario Italiano-Inglese > postulare vt

  • 12 postulare

    v. 1) kërkoj me ngulm. 2) postuloj.

    Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > postulare

  • 13 postulare

    vt [postu'lare]
    Filosofia to postulate

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > postulare

  • 14 plegaré

    postularé

    Dizionario Aragonés - Castellán > plegaré

  • 15 просить

    postulare, sollecitare

    Русско-итальянский юридический словарь > просить

  • 16 ходатайствовать

    postulare, sollecitare

    Русско-итальянский юридический словарь > ходатайствовать

  • 17 Испрашивать

    - postulare (aliquid ab aliquo); requirere; impetrare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Испрашивать

  • 18 postulo

    postulo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] demander (comme une chose due), réclamer, exiger, requérir, prétendre, vouloir. [st2]2 [-] introduire une requête, requérir; réclamer (en justice); poursuivre (en justice), accuser, traduire devant les tribunaux.    - aliquem aliquid (aliquid ab aliquo) postulare: demander qqch à qqn.    - postulare ab aliquo ut: demander à qqn de.    - postulare ab aliquo de re: faire une demande à qqn au sujet de qqch.    - postulabat quam magis petebat, Curt.: il exigeait plus qu'il ne demandait.    - aliquem de majestate postulare: poursuivre qqn pour crime de lèse-majesté.    - postulare ne... Sall.: demander que... ne... pas.    - postulare + inf., ou prop. inf.: vouloir que, prétendre que.    - postulas ducere me, Ter.: tu veux me séduire.    - lupinum ne spargi quidem postulat, Plin.: le lupin ne demande pas même à être répandu.    - affuit et clientibus qui postulabatur injuriarum, Suet. Aug. 56: il assista aussi des clients qui étaient pousuivis pour voies de fait.
    * * *
    postulo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] demander (comme une chose due), réclamer, exiger, requérir, prétendre, vouloir. [st2]2 [-] introduire une requête, requérir; réclamer (en justice); poursuivre (en justice), accuser, traduire devant les tribunaux.    - aliquem aliquid (aliquid ab aliquo) postulare: demander qqch à qqn.    - postulare ab aliquo ut: demander à qqn de.    - postulare ab aliquo de re: faire une demande à qqn au sujet de qqch.    - postulabat quam magis petebat, Curt.: il exigeait plus qu'il ne demandait.    - aliquem de majestate postulare: poursuivre qqn pour crime de lèse-majesté.    - postulare ne... Sall.: demander que... ne... pas.    - postulare + inf., ou prop. inf.: vouloir que, prétendre que.    - postulas ducere me, Ter.: tu veux me séduire.    - lupinum ne spargi quidem postulat, Plin.: le lupin ne demande pas même à être répandu.    - affuit et clientibus qui postulabatur injuriarum, Suet. Aug. 56: il assista aussi des clients qui étaient pousuivis pour voies de fait.
    * * *
        Postulo, postulas, pen. cor. postulare. Terent. Demander chose honneste et convenante, Requerir, Postuler.
    \
        Vis ingenii et copia dicendi postulatur. Quintil. Est requise.
    \
        Per oppressionem vt hanc mihi eripere postulet? Terent. Quoy? qu'il me l'oste par force et violence? La me veult il oster par force?
    \
        Nos, liberosque nostros ita tueare, vt amicitia nostra, et tua fides postulabit. Cic. Ainsi que, etc. le requiert.
    \
        Postulabatur iniuriarum. Suet. On l'accusoit d'injures.
    \
        Reum postulare. Plin. iunior. Accuser aucun.
    \
        Postulare seruos in quaestionem. Cic. Requerir que le defendeur soit contrainct d'exhiber ses serfs pour scavoir la verité d'iceulx par torture.
    \
        Postulauit pro L. Scipione Asiatico, fratre, cum contra leges, etc. Gel. Feist requeste.
    \
        Postulatum est vt Bibuli sententia diuideretur. Cicero. On requist et demanda que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > postulo

  • 19 postulata

    postŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [posco], to ask, demand, require, request, desire (syn.: posco, flagito, peto); constr. with aliquid, aliquid ab aliquo, aliquem aliquid, with ut ( ne), de, with inf., or absol.
    I.
    In gen.:

    incipiunt postulare, poscere, minari,

    Cic. Verr. 2, 3, 34, § 78:

    nemo inventus est tam audax, qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

    id. ib. 2, 4, 20, § 44; cf. Liv. 2, 45; 3, 19:

    tametsi causa postulat, tamen quia postulat, non flagitat, praeteribo,

    Cic. Quint. 3, 13:

    postulabat autem magis quam petebat, ut, etc.,

    Curt. 4, 1, 8:

    dehinc postulo, sive aequom est, te oro, ut, etc.,

    Ter. And. 1, 2, 19:

    ita volo itaque postulo ut fiat,

    id. ib. 3, 3, 18; Plaut. Aul. 4, 10, 27:

    suom jus postulat,

    Ter. Ad. 2, 1, 47; cf.:

    aequom postulat, da veniam,

    id. And. 5, 3, 30; and:

    quid est? num iniquom postulo?

    id. Phorm. 2, 3, 64:

    nunc hic dies alios mores postulat,

    id. And. 1, 2, 18:

    fidem publicam,

    Cic. Att. 2, 24, 2:

    istud, quod postulas,

    id. Rep. 1, 20, 33; id. Lael. 2, 9:

    ad senatum venire auxilium postulatum,

    Caes. B. G. 1, 31:

    deliberandi sibi unum diem postulavit,

    Cic. N. D. 1, 22, 60; cf.:

    noctem sibi ad deliberandum postulavit,

    id. Sest. 34, 74:

    postulo abs te, ut, etc.,

    Plaut. Capt. 5, 1, 18:

    postulatur a te jam diu vel flagitatur potius historia,

    Cic. Leg. 1, 5:

    quom maxime abs te postulo atque oro, ut, etc.,

    Ter. And. 5, 1, 4; and:

    quidvis ab amico postulare,

    Cic. Lael. 10, 35; cf. in pass.:

    cum aliquid ab amicis postularetur,

    id. ib.:

    orationes a me duas postulas,

    id. Att. 2, 7, 1:

    quod principes civitatum a me postulassent,

    id. Fam. 3, 8, 5; cf. infra the passages with an object-clause.—With ut ( ne):

    quodam modo postulat, ut, etc.,

    Cic. Att. 10, 4, 2:

    postulatum est, ut Bibuli sententia divideretur,

    id. Fam. 1, 2, 1 (for other examples with ut, v. supra):

    legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causā hostis populo Romano fieret,

    Sall. J. 83, 1.—With subj. alone:

    qui postularent, eos qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent,

    Caes. B. G. 4, 16, 3.—With de:

    sapientes homines a senatu de foedere postulaverunt,

    Cic. Balb. 15, 34:

    Ariovistus legatos ad eum mittit, quod antea de colloquio postulasset, id per se fieri licere,

    Caes. B. G. 1, 42.—With inf., freq. to be rendered, to wish, like, want: qui lepide postulat alterum frustrari, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 32 Vahl.):

    hic postulat se Romae absolvi, qui, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 138:

    o facinus impudicum! quam liberam esse oporteat, servire postulare,

    Plaut. Rud. 2, 3, 62; id. Men. 2, 3, 88:

    me ducere istis dictis postulas?

    Ter. And. 4, 1, 20; id. Eun. 1, 1, 16:

    (lupinum) ne spargi quidem postulat decidens sponte,

    Plin. 18, 14, 36, § 135:

    si me tibi praemandere postulas,

    Gell. 4, 1, 11.—With a double object: quas (sollicitudines) levare tua te prudentia postulat, demands of you, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2. —With nom. and inf.:

    qui postulat deus credi,

    Curt. 6, 11, 24.—
    II.
    In partic., in jurid. lang.
    A.
    To summon, arraign before a court, to prosecute, accuse, impeach (syn.: accuso, insimulo); constr. class. usu. with de and abl., post-Aug. also with gen.):

    Gabinium tres adhuc factiones postulant: L. Lentulus, qui jam de majestate postulavit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15:

    aliquem apud praetorem de pecuniis repetundis,

    id. Cornel. Fragm. 1:

    aliquem repetundis,

    Tac. A. 3, 38:

    aliquem majestatis,

    id. ib. 1, 74:

    aliquem repetundarum,

    Suet. Caes. 4: aliquem aliquā lege, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3:

    aliquem ex aliquā causā reum,

    Plin. 33, 2, 8, § 33:

    aliquem impietatis reum,

    Plin. Ep. 7, 33, 7:

    aliquem injuriarum,

    Suet. Aug. 56 fin.:

    aliquem capitis,

    Dig. 46, 1, 53:

    qui (infames) postulare prohibentur,

    Paul. Sent. 1, 2, 1.—
    B.
    To demand a writ or leave to prosecute, from the prætor or other magistrate:

    postulare est desiderium suum vel amici sui in jure apud eum qui jurisdictioni praeest exponere vel alterius desiderio contradicere, etc.,

    Dig. 3, 1, 1; cf.

    this whole section: De postulando: in aliquem delationem nominis postulare,

    Cic. Div. in Caecil. 20, 64:

    postulare servos in quaestionem,

    id. Rosc. Am. 28, 77:

    quaestionem,

    Liv. 2, 29, 5.—
    C.
    For the usual expostulare, to complain of one:

    quom patrem adeas postulatum,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 38 (but in id. Mil. 2, 6, 35, the correct read. is expostulare; v. Ritschl ad h. l.).—
    * D.
    Postulare votum (lit. to ask a desire, i. e.), to vow, App. Flor. init.
    E.
    Of the seller, to demand a price, ask (post-class. for posco):

    pro eis (libris) trecentos Philippeos postulasse,

    Lact. 1, 6, 10; cf.:

    accipe victori populus quod postulat aurum,

    Juv. 7, 243. —
    III.
    Transf., of things.
    A.
    To contain, measure:

    jugerum sex modios seminis postulat,

    Col. 2, 9, 17.—
    B.
    To need, require:

    cepina magis frequenter subactam postulat terram,

    Col. 11, 3, 56.—Hence, po-stŭlātum, i, n.; usually in plur.: po-stŭlāta, ōrum, a demand, request (class.):

    intolerabilia postulata,

    Cic. Fam. 12, 4, 1; id. Phil. 12, 12, 28: deferre postulata alicujus ad aliquem, Caes. B. C. 1, 9:

    cognoscere de postulatis alicujus,

    id. B. G. 4, 11 fin.:

    postulata facere,

    Nep. Alcib. 8, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > postulata

  • 20 postulo

    postŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [posco], to ask, demand, require, request, desire (syn.: posco, flagito, peto); constr. with aliquid, aliquid ab aliquo, aliquem aliquid, with ut ( ne), de, with inf., or absol.
    I.
    In gen.:

    incipiunt postulare, poscere, minari,

    Cic. Verr. 2, 3, 34, § 78:

    nemo inventus est tam audax, qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet,

    id. ib. 2, 4, 20, § 44; cf. Liv. 2, 45; 3, 19:

    tametsi causa postulat, tamen quia postulat, non flagitat, praeteribo,

    Cic. Quint. 3, 13:

    postulabat autem magis quam petebat, ut, etc.,

    Curt. 4, 1, 8:

    dehinc postulo, sive aequom est, te oro, ut, etc.,

    Ter. And. 1, 2, 19:

    ita volo itaque postulo ut fiat,

    id. ib. 3, 3, 18; Plaut. Aul. 4, 10, 27:

    suom jus postulat,

    Ter. Ad. 2, 1, 47; cf.:

    aequom postulat, da veniam,

    id. And. 5, 3, 30; and:

    quid est? num iniquom postulo?

    id. Phorm. 2, 3, 64:

    nunc hic dies alios mores postulat,

    id. And. 1, 2, 18:

    fidem publicam,

    Cic. Att. 2, 24, 2:

    istud, quod postulas,

    id. Rep. 1, 20, 33; id. Lael. 2, 9:

    ad senatum venire auxilium postulatum,

    Caes. B. G. 1, 31:

    deliberandi sibi unum diem postulavit,

    Cic. N. D. 1, 22, 60; cf.:

    noctem sibi ad deliberandum postulavit,

    id. Sest. 34, 74:

    postulo abs te, ut, etc.,

    Plaut. Capt. 5, 1, 18:

    postulatur a te jam diu vel flagitatur potius historia,

    Cic. Leg. 1, 5:

    quom maxime abs te postulo atque oro, ut, etc.,

    Ter. And. 5, 1, 4; and:

    quidvis ab amico postulare,

    Cic. Lael. 10, 35; cf. in pass.:

    cum aliquid ab amicis postularetur,

    id. ib.:

    orationes a me duas postulas,

    id. Att. 2, 7, 1:

    quod principes civitatum a me postulassent,

    id. Fam. 3, 8, 5; cf. infra the passages with an object-clause.—With ut ( ne):

    quodam modo postulat, ut, etc.,

    Cic. Att. 10, 4, 2:

    postulatum est, ut Bibuli sententia divideretur,

    id. Fam. 1, 2, 1 (for other examples with ut, v. supra):

    legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causā hostis populo Romano fieret,

    Sall. J. 83, 1.—With subj. alone:

    qui postularent, eos qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent,

    Caes. B. G. 4, 16, 3.—With de:

    sapientes homines a senatu de foedere postulaverunt,

    Cic. Balb. 15, 34:

    Ariovistus legatos ad eum mittit, quod antea de colloquio postulasset, id per se fieri licere,

    Caes. B. G. 1, 42.—With inf., freq. to be rendered, to wish, like, want: qui lepide postulat alterum frustrari, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 32 Vahl.):

    hic postulat se Romae absolvi, qui, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 138:

    o facinus impudicum! quam liberam esse oporteat, servire postulare,

    Plaut. Rud. 2, 3, 62; id. Men. 2, 3, 88:

    me ducere istis dictis postulas?

    Ter. And. 4, 1, 20; id. Eun. 1, 1, 16:

    (lupinum) ne spargi quidem postulat decidens sponte,

    Plin. 18, 14, 36, § 135:

    si me tibi praemandere postulas,

    Gell. 4, 1, 11.—With a double object: quas (sollicitudines) levare tua te prudentia postulat, demands of you, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2. —With nom. and inf.:

    qui postulat deus credi,

    Curt. 6, 11, 24.—
    II.
    In partic., in jurid. lang.
    A.
    To summon, arraign before a court, to prosecute, accuse, impeach (syn.: accuso, insimulo); constr. class. usu. with de and abl., post-Aug. also with gen.):

    Gabinium tres adhuc factiones postulant: L. Lentulus, qui jam de majestate postulavit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15:

    aliquem apud praetorem de pecuniis repetundis,

    id. Cornel. Fragm. 1:

    aliquem repetundis,

    Tac. A. 3, 38:

    aliquem majestatis,

    id. ib. 1, 74:

    aliquem repetundarum,

    Suet. Caes. 4: aliquem aliquā lege, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3:

    aliquem ex aliquā causā reum,

    Plin. 33, 2, 8, § 33:

    aliquem impietatis reum,

    Plin. Ep. 7, 33, 7:

    aliquem injuriarum,

    Suet. Aug. 56 fin.:

    aliquem capitis,

    Dig. 46, 1, 53:

    qui (infames) postulare prohibentur,

    Paul. Sent. 1, 2, 1.—
    B.
    To demand a writ or leave to prosecute, from the prætor or other magistrate:

    postulare est desiderium suum vel amici sui in jure apud eum qui jurisdictioni praeest exponere vel alterius desiderio contradicere, etc.,

    Dig. 3, 1, 1; cf.

    this whole section: De postulando: in aliquem delationem nominis postulare,

    Cic. Div. in Caecil. 20, 64:

    postulare servos in quaestionem,

    id. Rosc. Am. 28, 77:

    quaestionem,

    Liv. 2, 29, 5.—
    C.
    For the usual expostulare, to complain of one:

    quom patrem adeas postulatum,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 38 (but in id. Mil. 2, 6, 35, the correct read. is expostulare; v. Ritschl ad h. l.).—
    * D.
    Postulare votum (lit. to ask a desire, i. e.), to vow, App. Flor. init.
    E.
    Of the seller, to demand a price, ask (post-class. for posco):

    pro eis (libris) trecentos Philippeos postulasse,

    Lact. 1, 6, 10; cf.:

    accipe victori populus quod postulat aurum,

    Juv. 7, 243. —
    III.
    Transf., of things.
    A.
    To contain, measure:

    jugerum sex modios seminis postulat,

    Col. 2, 9, 17.—
    B.
    To need, require:

    cepina magis frequenter subactam postulat terram,

    Col. 11, 3, 56.—Hence, po-stŭlātum, i, n.; usually in plur.: po-stŭlāta, ōrum, a demand, request (class.):

    intolerabilia postulata,

    Cic. Fam. 12, 4, 1; id. Phil. 12, 12, 28: deferre postulata alicujus ad aliquem, Caes. B. C. 1, 9:

    cognoscere de postulatis alicujus,

    id. B. G. 4, 11 fin.:

    postulata facere,

    Nep. Alcib. 8, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > postulo

См. также в других словарях:

  • postulare — POSTULÁRE, postulări, s.f. (livr.) Faptul de a postula. – v. postula. Trimis de oprocopiuc, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  postuláre s. f., pl. postulări Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  POSTULÁRE …   Dicționar Român

  • postulare — v. tr. [dal lat. postulare chiedere ] (io pòstulo, ecc.). 1. (lett.) [rivolgersi a qualcuno per ottenere un favore, un beneficio e sim.: p. una raccomandazione ] ▶◀ chiedere, domandare, richiedere. ↑ esigere, reclamare. ‖ elemosinare, invocare,… …   Enciclopedia Italiana

  • postulare — index arraign Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • postulare — po·stu·là·re v.tr. (io pòstulo) 1. CO richiedere con insistenza, spec. un beneficio, un favore, una carica e sim. 2a. TS dir.can. chiedere di essere ammesso in un ordine religioso | promuovere una causa di beatificazione o di canonizzazione 2b.… …   Dizionario italiano

  • postulare — {{hw}}{{postulare}}{{/hw}}v. tr.  (io postulo ) 1 Chiedere con insistenza: postulare cariche. 2 Chiedere l ammissione a un ordine religioso. 3 (filos.) Considerare come vera, per ragioni particolari, una proposizione non evidente né dimostrata …   Enciclopedia di italiano

  • postulare — v. tr. 1. chiedere, domandare, richiedere, supplicare, invocare □ (est.) esigere, reclamare CONTR. concedere, esaudire, accordare 2. mendicare, questuare 3. ipotizzare …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • demander — Demander, Deposcere, Petere, Procare, Rogare, Quaerere. Demander chose juste, honeste et convenante, Postulare, Poscere. Demander affectueusement, Contendere aliquid ab aliquo. Demander instamment, Exposcere. Il a ce qu il demande, Voti compos… …   Thresor de la langue françoyse

  • postuler — [ pɔstyle ] v. <conjug. : 1> • XIIIe; lat. postulare « demander » I ♦ V. intr. Dr. Représenter en justice et faire les actes de la procédure. Les avoués postulent et concluent devant la cour d appel. Postuler pour un client. ⇒ occuper (I,… …   Encyclopédie Universelle

  • commission — Commission, Curatio, Delegatio, Mandatum, Epistalma. Commissions de la Cour, Mandata Curiae. Une commission en forme, Authoritas mandati subsignata. La commission de faire les enquestes des parties, Inquirendi prouincia. Bailler commission de… …   Thresor de la langue françoyse

  • postular — (Del lat. postulare, pedir.) ► verbo transitivo/ intransitivo 1 Pedir donativos para fines benéficos o religiosos: ■ postula para recoger dinero para luchar contra el cáncer. 2 Pedir que se tome una medida de interés general en un discurso o un… …   Enciclopedia Universal

  • postulieren — behaupten; aussagen; eine Behauptung aufstellen * * * pos|tu|lie|ren 〈V. tr.; hat; geh.〉 etwas postulieren fordern, ein Postulat über etwas aufstellen [<lat. postulare „fordern“] * * * pos|tu|lie|ren <sw. V.; hat [lat. postulare, wohl zu:… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»