Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

postis

  • 1 postis

        postis is (abl. posti, O.), m    a post, door-post: caput legis in curiae poste figere: armis Herculis ad postem fixis, H.: tenens postem dedicat templum, L.: sacer, V.— Plur, a door: postīs a cardine vellit Aeratos, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > postis

  • 2 postis

    postis, is ( abl. sing. posti, Ov. M. 5, 120), m. [pono], a post, door-post.
    I.
    Lit. (class.), Ov. Am. 2, 1, 27:

    caput legis in curiae poste figere,

    Cic. Att. 3, 15, 6: armis Herculis ad postem fixis, Hor. Ep. 1, 1, 5:

    cur invidendis postibus moliar atrium,

    id. C. 3, 1, 45:

    tenere postem, said of him who consecrates a temple,

    Liv. 2, 8; Cic. Dom. 46, 120.—Also of other edifices:

    ambulationis postes nemo umquam tenuit in dedicando,

    Cic. Dom. 46, 121.—
    B.
    Poet., transf., a door (usually in plur.):

    postes a cardine vellit Aeratos,

    Verg. A. 2, 480:

    aerati procumbunt cardine postes,

    id. ib. 493; Val. Fl. 7, 322:

    perunguere postis, ne quid mali medicamenti inferretur,

    Plin. 28, 9, 37, § 142.—In sing.:

    poste recluso,

    Luc. 5, 531.—
    II.
    Trop. ( poet.): belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 271 Vahl.):

    videtur Cernere res animus, sublatis postibus ipsis,

    i. e. the eyes, Lucr. 3, 369.

    Lewis & Short latin dictionary > postis

  • 3 postiş

    n. hairpiece, postiche

    Turkish-English dictionary > postiş

  • 4 postís

    adj false / phoney

    Diccionari Català-Anglès > postís

  • 5 postiş

    switch

    İngilizce Sözlük Türkçe > postiş

  • 6 postiş

    "postiche; switch; wiglet; toupee, hairpiece."

    Saja Türkçe - İngilizce Sözlük > postiş

  • 7 cardō

        cardō inis, m    [CARD-], a hinge, pivot and socket (of door or gate): postīs a cardine vellit, V.: (ianua) movebat Cardines, H.: facili patuerunt cardine valvae, Iu.: versato cardine Egreditur, opening the door, O. — In astron., a pole: Extremusque adeo duplici de cardine vertex Dicitur esse polus, C., O.—A boundary, limit: intra eum cardinem (imperii), i. e. Mount Taurus, L.—Fig., a turning-point, crisis (poet.): tantus rerum, V.
    * * *
    hinge; pole, axis; chief point/circumstance; crisis; tenon/mortise; area; limit

    Latin-English dictionary > cardō

  • 8 fulciō

        fulciō fulsī, fultus, īre,    to prop up, keep up by props, stay, support: porticum: caelum vertice, V.: vitis, nisi fulta sit, fertur ad terram: pravis fultus male talis, supported, H.: fultus toro meliore, resting on, Iu.: caput fultum, bolstered, V.: fultos obice postīs, fastened, V.: pedibus pruinas, to press, Pr.—Fig., to support, sustain, uphold: amicum labentem: prope cadentem rem p.: consulum ruinas virtute: totis viribus fulta hostium acies, L.: recentibus subsidiis fulta acies, L.: causa gravissimis rebus est fulta.
    * * *
    fulcire, fulsi, fultus V
    prop up, support

    Latin-English dictionary > fulciō

  • 9 in-hiō

        in-hiō āvī, ātus, āre,    to stand open, gape, gaze, be amazed: inhians Cerberus, V.: attonitis inhians animis, V.: uberibus lupinis inhians: postīs, gape at, V.—To gaze eagerly, regard longingly: congestis undique saccis Indormis inhians, H.

    Latin-English dictionary > in-hiō

  • 10 submissus (summ-)

        submissus (summ-) adj. with comp.    [P. of submitto], let down, lowered, low: stantibus primis, secundis summissioribus, stooping lower, L.: Summisso humiles intrarunt vertice postīs, O.—Fig., of speech, low, soft, gentle, calm, composed, moderate: dicere summissā (voce) leniter: forma summissi oratoris.—Of character, humble, submissive: Submissi petimus terram, V.— Low, mean, grovelling, abject: ne quid submissum faciamus.

    Latin-English dictionary > submissus (summ-)

  • 11 testūdō

        testūdō inis, f    [testa], a tortoise: fluviatiles testudines: collecta in suum tegumen, L.— Tortoise-shell: varios pulchrā testudine postīs, i. e. overlaid with tortoise-shell, V.—Because shells were used as frames for stringed instruments, a stringed instrument of music, lyre, lute, cithern: cavā solans aegrum testudine amorem, V.: resonare septem Callida nervis, H.—In building, an arched room, inner chamber, arch, vault: commentari in quādam testudine: mediā testudine templi, V.— In war, a tortoise, covering, shed, shelter: turrīs testudinesque agere, i. e. wooden sheds protecting the besiegers, Cs.: testudine factā, i. e. with shields interlaced, L.: actā testudine, V.— A head-dress resembling a lyre: Cyllenea, O.
    * * *
    tortoise; testudo; movable shed

    Latin-English dictionary > testūdō

  • 12 vellō

        vellō —, —, ere    [2 VEL-], to pluck, pull, tear away, pull out: poma, Tb.: caudae pilos equinae, H.: tot spicula, V.: ut signa, take up, L.: postīs a cardine, V.: capillos a stirpe, Pr.: castris signa, V.: Unguibus herbas, O.: hastam de caespite, V. —To pull down, tear down, destroy: vallum, L.: munimenta, L.—To pull, twitch, pluck: aurem, V.: vellere coepi Et prensare bracchia, H.
    * * *
    I
    vellere, velli, vulsus V TRANS
    pluck/pull/tear out; extract; pull hair/plants; uproot; depilitate; demolish
    II
    vellere, volsi, volsus V TRANS
    pluck/pull/tear out; extract; pull hair/plants; uproot; depilitate; demolish
    III
    vellere, vulsi, vulsus V TRANS
    pluck/pull/tear out; extract; pull hair/plants; uproot; depilitate; demolish

    Latin-English dictionary > vellō

  • 13 पस्त्य


    pastyá
    n. (fr. pas andᅠ tya <?>;

    cf. paṡ-ca), a stall, stable (as the back-building? but cf. alsoᅠ Lat. postis) RV. ;
    (ā́) f. seeᅠ below
    - पस्त्यसद्

    Sanskrit-English dictionary > पस्त्य

  • 14 post

    post, beam, pillar, Irish posda, posta, Welsh post; from the English post, from Latin postis. Pl. puist, slugs for shooting (Wh.).

    Etymological dictionary of the Gaelic language > post

  • 15 cardo

    cardo, ĭnis, m. [cf. kradê, a swing; kradainô, to swing, wave; Sanscr. kurd, a spring, a leap; old Germ. hrad, lively, and Germ. reit in bereit, ready] (f., Gracch. ap. Prisc. p. 683 P.; Graius ap. Non. p. 202, 20; cf. infra in Vitr.), the pivot and socket, upon which a door was made to swing at the lintel and the threshold, the hinge of a door or gate, Enn. Trag. 119 Vahl.:

    paene ecfregisti foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; id. As. 2, 3, 8:

    postis a cardine vellit Aeratos,

    Verg. A. 2, 480:

    cardo stridebat,

    id. ib. 1, 449; cf. id. Cir. 222:

    num muttit cardo?

    Plaut. Curc. 1, 1, 94:

    immoti,

    Plin. 16, 43, 84, § 230:

    singuli,

    id. 36, 15, 24, § 117:

    facili patuerunt cardine valvae,

    Juv. 4, 63:

    versato cardine Thisbe Egreditur,

    opening the door, Ov. M. 4, 93; cf. Verg. A. 3, 448:

    nec strepitum verso Saturnia cardine fecit,

    Ov. M. 14, 782 al. —
    B.
    Meton.
    1.
    Cardines, in mechanics, beams that were fitted together; and specifically, cardo masculus, a tenon, Vitr. 9, 6, and cardo femina, a socket, a mortise, id. 9, 6:

    cardo securiclatus,

    axeshaped tenon, a dovetail, id. 10, 15, 3.— Hence,
    b.
    In garlands, the place where the two ends meet, Plin. 21, 4, 10, § 18.—
    2.
    In astron., the point about which something turns, a pole. So of the North pole:

    caeli,

    Varr. R. R. 1, 2, 4:

    mundi,

    Plin. 4, 12, 26, § 89; cf.: extremusque adeo duplici de cardine vertex Dicitur esse polus, Cic. poët. N. D. 2, 41, 105; Ov. P. 2, 10, 45; Stat. Th. 1, 349:

    cardo glacialis ursae,

    Sen. Herc. Fur. 1139:

    Arctoae cardo portae,

    Stat. Th. 7, 35;

    hence anal. to this, with the agrimensores,

    the line limiting the field, drawn through from north to south, Plin. 18, 33, 76, § 326; 17, 22, 35, § 169; cf. Fest. s. v. decimanus, p. 71 Müll., and accordingly the mountain Taurus is called cardo, i. e. line or limit, Liv. 37, 54, 23; cf. id. 40, 18, 8; 41, 1, 3.—Of the four cardinal points of the world, Quint. 12, 10, 67; so, Hesperius Eous, Luc. 5, 71; Stat. Th. 1, 157:

    occiduus,

    Luc. 4, 672:

    medius,

    id. 4, 673.— Of the earth as the centre of the universe, acc. to the belief of the ancients, Plin. 2, 64, 64, § 160; 2, 9, 6, § 44.—Of the intersection of inclined surfaces:

    reperiuntur (aquae)... quodam convexitatis cardine aut montium radicibus,

    Plin. 31, 3, 26, § 43.—Of the summer solstice:

    anni,

    Plin. 18, 28, 68, § 264; and so of the epochs of the different seasons:

    temporum,

    id. 18, 25, 58, § 218; 18, 25, 59, § 220.—Hence, of the time of life:

    extremus,

    old age, Luc. 7, 381.—
    II.
    Trop., that on which every thing else turns or depends, the chief point or circumstance (so not before the Aug. per.):

    haud tanto cessabit cardine rerum,

    at such a turn of affairs, so great a crisis, in so critical a moment, decisive, Verg. A. 1, 672 (hoc est in articulo, Serv.; cf. Isid. Orig. 15, 7, 6; Gr. akmê):

    fatorum in cardine summo,

    Stat. Th. 10, 853: litium. Quint. 12, 8, 2:

    causae,

    id. 5, 12, 3:

    satellitem in quo totius dominationis summa quasi quodam cardine continetur,

    Val. Max. 3, 3, ext. 5:

    unum eligamus in quo est summum ac principale, in quo totius sapientiae cardo versatur,

    Lact. 3, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > cardo

  • 16 furvus

    furvus, a, um, adj. [akin with fuscus], dark, dusky, gloomy, swarthy, black:

    veteres Romani furvum atrum appellaverunt,

    Gell. 1, 18, 4; cf.: furvum nigrum vel atrum, Paul. ex Fest. p. 84 Müll.; and: furvum bovem id est nigrum immolabant [p. 798] Aterno, ib. p. 93 ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    nubes,

    Lucr. 6, 461 Lachm. N. cr.:

    ex Acheronte suo furvis peperisse sub antris,

    Ov. M. 5, 541;

    so of the lower world: postis,

    Stat. Th. 8, 10:

    plagae leti,

    id. S. 5, 1, 155; cf.

    Proserpina,

    Hor. C. 2, 13, 21:

    hostiae,

    Val. Max. 2, 4, 5; Paul. ex Fest. p. 93 Müll.:

    furvā gente (i. e. Maurorum, Indorum) petita belua,

    Juv. 12, 104.—
    II.
    Trop.:

    audivimus detestabili parricidio furvum diem,

    Sen. Contr. 1, 1 fin.:

    culpa,

    Prud. Cath. 1, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > furvus

  • 17 invidendus

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invidendus

  • 18 invideo

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invideo

  • 19 smaragdineus

    smăragdĭnus ( zmăr-;

    smar- with long a,

    Prud. Psych. 862), a, um, adj., = smaragdinos, of or belonging to the emerald, smaragdine:

    emplastrum (on account of its green color),

    Cels. 5, 19, 4; cf.

    prata, Prud. l. l.: lapis,

    Vulg. Esth. 1, 6.—Postclass. collat. form smăragdĭnĕus, a, um, adj.:

    viriditas,

    Mart. Cap. 1, § 66: postis, Ven. Carm. 8, 8, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > smaragdineus

  • 20 smaragdinus

    smăragdĭnus ( zmăr-;

    smar- with long a,

    Prud. Psych. 862), a, um, adj., = smaragdinos, of or belonging to the emerald, smaragdine:

    emplastrum (on account of its green color),

    Cels. 5, 19, 4; cf.

    prata, Prud. l. l.: lapis,

    Vulg. Esth. 1, 6.—Postclass. collat. form smăragdĭnĕus, a, um, adj.:

    viriditas,

    Mart. Cap. 1, § 66: postis, Ven. Carm. 8, 8, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > smaragdinus

См. также в других словарях:

  • postiş — POSTÍŞ, Ă, postişi, e, adj., s.f. (livr.) 1. adj. (Despre păr, gene, dinţi etc.) Fals, artificial. 2. s.f. Păr fals, meşă. – Din fr. postiche. Trimis de oprocopiuc, 15.07.2006. Sursa: DEX 98  POSTÍŞ adj …   Dicționar Român

  • POSTIS — Graece Παραςτὰς, a positu nomen habet, Hunc in ostio Templi, dedicaturum, dum verba praeibat, manu tenuisse, illique eam sic imposuisse ut tum certo indicaret aedem sic usibus sacris addicendam, tum in eosdem, ex auctoritate publica, dedicaret,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Postis — nm poterne; barrière anc. fr. Var.: postiz, postic, postil …   Glossaire des noms topographiques en France

  • postís — pos|tís Mot Agut Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • postiş — is., Fr. postiche Kadınların genellikle başlarının arkasına taktıkları ek saç …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • poteau — [ pɔto ] n. m. • 1538; postel XIIe XIIIe; a. fr. post, lat. postis « jambage, poteau » I ♦ 1 ♦ Pièce de charpente dressée verticalement pour servir de support. ⇒ pilier. Poteau de bois, de béton, de pierre, de métal. Poteau cornier. « Les halles …   Encyclopédie Universelle

  • Houlbec-près-le-Gros-Theil — Pour les articles homonymes, voir Houlbec et Gros. 49° 15′ 22″ N 0° 49′ 55″ E …   Wikipédia en Français

  • nopostis — ×nõpostis (sl.) sf., sm. (1) 1. užsipuolimas, kaltinimas: Apgintie nog noposčių piktų žmonių Tat. Viena ant antros nopostį metė I. 2. nelaimė, bėda: Ištiko žmogų nopostis Brt. Ans man tus savo ratus tik nõpostie ankorė: vos tik išvažiavau – ta… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • poste — (Del lat. postis, montante de una puerta.) ► sustantivo masculino 1 Madero, piedra o columna que se coloca en posición vertical para servir de apoyo, soporte o señal: ■ el huracán derribó los postes de la luz. 2 DEPORTES Cada uno de los palos… …   Enciclopedia Universal

  • Pfosten — Ständer; Wandpfosten; Stange; Pfeiler; Stab; Mast; Pfahl; Stütze; Strebe; Säule * * * Pfos|ten [ pf̮ɔstn̩], der; s, : senkrecht stehendes, rundes oder kantiges St …   Universal-Lexikon

  • XISUTHRUS — Alexandro Polyhistori et Abydeno, diluvii universalis historiam nartantibus, Neo dicitur, ut est apud B. Cyrillum, contra Julianum desertorem, l. 1. sub init. ubi addit, Assyriam sibi vocem videri. Nec sine ratione, quandoquidem vicina vox Ziz,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»