-
1 poskromić
глаг.• приручать• приручить• смирить• укоротить• укротить• укрощать• усмирить* * *poskromi|ć\poskromićony сов. укротить;\poskromić dzikie zwierzę укротить дикого зверя; \poskromić bunt усмирить бунт; \poskromić ciekawość сдержать любопытство; \poskromić apetyty умерить аппетиты
+ powściągnąć, ukrócić* * *poskromiony сов.укроти́тьposkromić dzikie zwierzę — укроти́ть ди́кого зве́ря
poskromić bunt — усмири́ть бунт
poskromić ciekawość — сдержа́ть любопы́тство
poskromić apetyty — уме́рить аппети́ты
Syn: -
2 okiełznać
глаг.• взнуздать• взнуздывать• обуздать• обуздывать* * *okiełzna|ć\okiełznaćny сов. 1. взнуздать (лошадь);2. перен. обуздать, укротить+l, 2. okiełzać 2. poskromić, powściągnąć
* * *okiełznany сов.1) взнузда́ть ( лошадь)2) перен. обузда́ть, укроти́тьSyn: -
3 opanować
глаг.• господствовать• завладевать• овладеть• одолевать• пересиливать• порабощать* * *opanowa|ć\opanowaćny сов. 1. со овладеть чем, покорить что; захватить что;\opanować miasto захватить город, овладеть городом; \opanować kraj покорить страну; \opanować kosmos покорить (освоить) космос;
2. со подавить, обуздать, укротить что; справиться с чем;\opanować wściekłość подавить ярость; \opanować wzruszenie (zdenerwowanie) овладеть собой, справиться с волнением; \opanować żywioł обуздать (укротить) стихию; \opanować pożar ликвидировать пожар;
3. kogo овладеть кем, охватить, обуять кого;\opanowaćł go strach его охватил страх;
4. со овладеть чем, освоить что;\opanować jakiś język овладеть каким-л. языком; \opanować nową metodę produkcji освоить новый метод производства+1. zawładnąć 2. poskromić, okiełznać, zapanować 3. ogarnąć, owładnąć 4. osiągnąć sprawność, nauczyć się
* * *opanowany сов.opanować miasto — захвати́ть го́род, овладе́ть го́родом
opanować kraj — покори́ть страну́
opanować kosmos — покори́ть (осво́ить) ко́смос
opanować wściekłość — подави́ть я́рость
opanować wzruszenie (zdenerwowanie) — овладе́ть собо́й, спра́виться с волне́нием
opanować żywioł — обузда́ть (укроти́ть) стихи́ю
opanować pożar — ликвиди́ровать пожа́р
opanował go strach — его́ охвати́л страх
opanować jakiś język — овладе́ть каки́м-л. языко́м
opanować nową metodę produkcji — осво́ить но́вый ме́тод произво́дства
Syn:zawładnąć 1), poskromić, okiełznać, zapanować 2), ogarnąć, owładnąć 3), osiągnąć sprawność, nauczyć się 4) -
4 poskramiać
глаг.• пересиливать• приручать• приручить• укротить• укрощать• усмирять* * *poskramia|ć\poskramiaćny несов. укрощать; ср. poskromić+powściągać, ukrócać
* * *poskramiany несов.укроща́ть; ср. poskromićSyn: -
5 powściągnąć
powściągn|ąć\powściągnąćięty сов. сдержать, удержать;\powściągnąć uśmiech сдержать улыбку; \powściągnąć język придержать язык
+ powstrzymać, poskromić* * *powściągnięty сов.сдержа́ть, удержа́тьpowściągnąć uśmiech — сдержа́ть улы́бку
powściągnąć język — придержа́ть язы́к
Syn: -
6 ukrócić
глаг.• обуздать* * *ukróc|ić\ukrócićę, \ukrócićony сов. укротить, усмирить+poskromić, pohamować
* * *ukrócę, ukrócony сов.укроти́ть, усмири́тьSyn: -
7 utemperować
utemperowa|ć\utemperowaćny сов. унять, успокоить, укротить+poskromić, pohamować, zmitygować
* * *utemperowany сов.уня́ть, успоко́ить, укроти́тьSyn:
См. также в других словарях:
poskromić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poskramiać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poskromić — → poskramiać … Słownik języka polskiego
poskramiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poskramiaćam, poskramiaća, poskramiaćają, poskramiaćany {{/stl 8}}– poskromić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, poskramiaćmię, poskramiaćmi, poskramiaćmiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poskramiać — ndk I, poskramiaćam, poskramiaćasz, poskramiaćają, poskramiaćaj, poskramiaćał, poskramiaćany poskromić dk VIa, poskramiaćmię, poskramiaćmisz, poskramiaćskrom, poskramiaćmił, poskramiaćmiony 1. «opanowywać, hamować; powstrzymywać, powściągać kogoś … Słownik języka polskiego
natura — 1. Coś jest, coś staje się czyjąś drugą naturą «ktoś przyzwyczaił się, przyzwyczaja się do jakiegoś postępowania, do odruchowego zachowywania się w jakiś sposób»: Nie najeżaj się, kiedy coś idzie nie po twojej myśli, nie pozwól, by rozdrażnienie… … Słownik frazeologiczny
nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… … Słownik frazeologiczny
róg — 1. Pokazywać rogi «stawać się hardym, krnąbrnym, zuchwałym»: Tak to jest. Dzieci podporządkowują się woli starszych, bo nie mogą inaczej – aż do czasu, w którym niektóre zaczynają mimo wszystko pokazywać starszym rogi. To znaczy buntować się,… … Słownik frazeologiczny
awanturnica — ż II, DCMs. awanturnicacy; lm D. awanturnicaic 1. «kobieta skłonna do kłótni, awantur, intryg; złośnica» Poskromić małą awanturnicę. 2. przestarz. «kobieta prowadząca burzliwy tryb życia, nie licząca się z przyjętymi w danym środowisku normami… … Słownik języka polskiego
hałaburda — m odm. jak ż IV, CMs. hałaburdardzie; lm M. hałaburdady, DB. hałaburdadów przestarz. «awanturnik, zawadiaka, krzykacz» Porywczy, sławny hałaburda. Poskromić hałaburdę. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
kluba — ż IV, CMs. klubabie; lm D. klub hist. «narzędzie tortur» dziś tylko we fraz. Ująć, wziąć kogoś lub coś w kluby «poskromić, zmusić kogoś do posłuszeństwa, ograniczyć coś» … Słownik języka polskiego
nieposkromiony — nieposkromionymieni «nie dający się poskromić, opanować; gwałtowny, niepohamowany; nieumiarkowany» Nieposkromiony apetyt, temperament. Nieposkromiona ambicja, ciekawość, pasja, żywiołowość … Słownik języka polskiego