-
1 ποινή
ποινή, ἡ (vgl. Pein, poena, nach der gew. Ableitung von ΦΕΝ, φόνος), eigtl. Lösegeld für eine Blutschuld, womit man den Verwandten des Erschlagenen den Mord sühnt od. sich von sonst einem Verbrechen u. der dafür zu fürchtenden Rache loskauft, Rache wegen eines Getödteten, die ursprünglich in Gegenmord besteht, Blutrache; od. wegen einer andern Schuld; übh. Sühne, Ersatz, Genugthuung; c. gen. der Person, Τρωῒ Σεὺς δῶχ' υἷος ποινήν, Il. 5, 266, für den geraubten Ganymedes; ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς ἀνδρὸς ἀποφϑιμένου, Il. 18, 498; τίς τε κασιγνήτοιο φονῆος ποινὴν ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεϑνηῶτος, 9, 633, es nimmt Einer auch für den erschlagenen Bruder od. Sohn das Blut- od. Lösegeld (u. steht von dem durch die Blutrache geforderten Tode des Mörders ab); so auch ποινὴ δ' οὔτις παιδὸς ἐγίγνετο τεϑνηῶτος, 13, 659, vgl. 14, 483. 16, 398. 17, 207, u. sonst; io nimmt Achilles 12 Jünglinge, ποινὴν Πατρόκλοιο ϑανόντος, 21, 28, um sie zu tödten; Κύκλωψ ἀπετίσατο ποινὴν ἰφϑίμων ἑτάρων, Od. 23, 312; Hes. O. 371. 377, ποινὰς ἔτισαν, Pind. Ol. 2, 64; δυςϑρόου φωνᾶς ποινά τις πρὸς ϑεῶν, P. 4, 63, wo es »Befreiung« übersetzt werden kann; oft Tragg.; Soph. El. 554; ποινὰς δοὺς ἀντιπάλους, Eur. I. T. 446; Troad. 360; τοιάςδε ποινὰς ἀμπλακημάτων τίνω, Aesch. Prom. 112; ποινὰ γὰρ ἐπέσται, Eum. 514; κακαῖσι ποιναῖς ταῖςδέ μ' ἐξημείψατο, Prom. 223, u. öfter; vgl. Eum. 236; auch in gutem Sinne, Belohnung, λέξωμεν ἐπ' Ἀργείοις εὐχὰς ἀγαϑὰς ἀγαϑῶν ποινάς, 621, wie Pind. κελαδῆσαι ποινὰν τεϑρίππων, P. 1, 58; ποινὰν λαχόντ' ἐξαίρετον, N. 1, 70. – In Prosa : ἀνελέσϑαι ποινὴν τῆς Αἰσώπου ψυχῆς, Buße nehmen für das Leben des Aesop, seinen Tod rächen, Her. 2, 134; ποινὴν τῖσαι Ξέρξῃ τῶν κηρύκων ἀπολομένων, die Sühne für den Mord der Herolde entrichten, 7, 134; selten im Attischen, τίνων ποινὰς ὧν ὑμᾶς ἐπεχείρησεν ἀδικεῖν Xen. Cyr. 6, 1, 11, ἡ ποινὴ τῆς ἁμαρτίας εἰς ἡμᾶς ἀναχωρεῖ Antiph. 2 α 3; einzeln bei Sp., wie Plut. u. Luc. – Personificirt sind αἱ Ποιναί die Racheod. Strafgöttinnen, die wie die Erinnys und Dike begangene Frevel bestrafen.
-
2 ποινή
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ποινή
-
3 ποινή
ποινή, ἡ (Pein, poena), eigtl. Lösegeld für eine Blutschuld, womit man den Verwandten des Erschlagenen den Mord sühnt od. sich von sonst einem Verbrechen u. der dafür zu fürchtenden Rache loskauft, Rache wegen eines Getöteten, die ursprünglich in Gegenmord besteht, Blutrache; od. wegen einer anderen Schuld; übh. Sühne, Ersatz, Genugtuung; Τρωῒ Σεὺς δῶχ' υἷος ποινήν, für den geraubten Ganymedes; τίς τε κασιγνήτοιο φονῆος ποινὴν ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεϑνηῶτος, es nimmt einer auch für den erschlagenen Bruder od. Sohn das Blut- od. Lösegeld (u. steht von dem durch die Blutrache geforderten Tode des Mörders ab): so nimmt Achilles 12 Jünglinge, ποινὴν Πατρόκλοιο ϑανόντος, um sie zu töten; in gutem Sinne: Belohnung; ἀνελέσϑαι ποινὴν τῆς Αἰσώπου ψυχῆς, Buße nehmen für das Leben des Aesop, seinen Tod rächen; ποινὴν τῖσαι Ξέρξῃ τῶν κηρύκων ἀπολομένων, die Sühne für den Mord der Herolde entrichten. Personifiziert sind αἱ Ποιναί die Rache od. Strafgöttinnen, die wie die Erinnys und Dike begangene Frevel bestrafen -
4 ποινη
ποινη KGrammatical information: f.Meaning: `ransom, fine, penalty, vengeance' ( ep. poet. II.).Compounds: Compp., e.g. ποιν-ηλατέω `to pursue with vengeance' (on the fomation s. ἐλαύνω), νή-ποινος `unpunished, unavenged' (Od.); on ἄποινα s. v.Derivatives: 1. ποι[ν]ίον n. = ποινή (Delph. IVa; like πεδ-ίον, χωρ-ίον a.o.); 2. the adj. ποίν-ιμος `avenging' (S.; like νόμιμος, αἴσιμος, Arbenz 77), - αῖος `punishing, avenging' (late); 3. the verbs a. ποιν-άομαι `to avenge oneself' (E.) with - άτωρ (A., E.; Fraenkel Nom. ag. 2, 22f.), - ήτωρ (Nonn.), - ητήρ (Opp.) `avenger'; f. - ῆτις `avengeress' (AP); b. - ίζομαι in aor. - ίξασθαι `to exact a penalty' (Arc. VIa). Also 4. ποι-νώματα τιμωρήματα H.; after μίσθωμα, κεφάλωμα, μηχάνωμα etc. (cf. Chantraine Form. 187; change to - ήματα not necessary).Origin: IE [Indo-European] [637] kʷoinā `punishment, vengeance'Etymology: Identical with Av. kaēnā f. `punishment, vengeance'; here also the semantically deviating Lith. káina f. `price, utility' and Slav., e.g. OCS cěna f. ' τιμή', Russ. cěná f. `price, worth' (oxytone as ποινή; Schwyzer 380); all from IE * kʷoinā; on the difference in meaning cf. τιμή beside ποινή and Heubeck Gymnasium 56, 252 ff.; also Luther Weltansicht u. Geistesleben 64 f. -- Old nā-formation (Porzig Satzinhalte 345 f.) of a verb `requite, mend' in τίνω etc.; s. v. Cf. also Fraenkel s. káina and Vasmer s. cěná with further forms and rich lit. Lat. LW [loanword] poena (from where NHG Pein etc.); s. W.-Hofmann s. v., also w. lit. and with rejection of other poposals.Page in Frisk: 2,573-574Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ποινη
См. также в других словарях:
POENA — et Beneficium, pro Diis habitos apud quosdam Aethiopiae populos legimus: Sunt qui non ab Aethioplbus, sed ab Assyriis et Persis hos cultos fuisse asserunt; illam quod malorum, hunc quod bonorum largitorem esse opinantur, Alex. ab Alex. l. 18. c.… … Hofmann J. Lexicon universale
Poena — Saltar a navegación, búsqueda Poena en la mitología romana era la diosa del castigo y la ayudante en estas tareas de Némesis, diosa greco romana de la venganza. Poena en latín significa dolor, o castigo. En la antigua Roma Poena se transformó en… … Wikipedia Español
Poena — Poena, lat., Strafe für Verbrechen, oder Privatstrafen wegen Vermögensbenachtheiligung, od. Conventionalstrafen bei Verträgen fürs Zuwiderhandeln, od. angedroht in Testamenten für Nichterfüllung von Bedingungen … Herders Conversations-Lexikon
Poena — POENA, æ, eine Gottheit, welche Demokritus einführete. Gyrald. Synt. I. p. 53 … Gründliches mythologisches Lexikon
Poena [1] — POENA, æ, Gr. Ποινὴ, ῆς, ein Ungeheuer, welches Apollo den Argivern auf den Hals schickte, Koröbus aber erlegete und dagegen dem Apollo wiederum Genugthuung geben mußte. Pausan. Att. c. 43. p. 81. Sieh Psamathe … Gründliches mythologisches Lexikon
poena — index expiation, penalty, punishment, retribution Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Poena — In Roman mythology, Poena (also Poine) is the spirit of punishment and the attendant of punishment to Nemesis, the goddes of divine retribution. The Latin word poena , pain, punishment, penalty , gave rise to English words such as subpoena .… … Wikipedia
Poena — Este artículo se refiere a la diosa romana. Para la sanción de derecho penal ver Pena Poena en la mitología romana era la diosa del castigo y la ayudante en estas tareas de Némesis, diosa greco romana de la venganza. Poena en latín significa… … Enciclopedia Universal
Poena cullei — (с лат. «казнь в мешке») квалифицированный вид смертной казни, известный римскому уголовному праву. Содержание 1 Poena cullei в Римском государстве 2 Средневековая рецепция … Википедия
POENA Excisionis — divinitus sceleratorum quibusdam exspectanda Hebr. Gap desc: Hebrew (Exstinctionem dixisset Citero) appellatur, Hellenistis ἐζολόθρευτον, i. e. perditio, triplexque statuitur, Magistris, qui e sacro sermone triginta sex enumerant criminaquorum… … Hofmann J. Lexicon universale
POENA Mutorum — apud Anglos, vide supra Mutorum poena … Hofmann J. Lexicon universale