-
1 verdächteg
podejrzany -
2 suspect
1. adj 2. npodejrzany(-na) m(f)3. [səs'pɛkt] vtpodejrzewać; ( doubt) powątpiewać w +acc* * *1. [sə'spekt] verb1) (to think (a person etc) guilty: Whom do you suspect (of the crime)?; I suspect him of killing the girl.) podejrzewać2) (to distrust: I suspected her motives / air of honesty.) nie dowierzać3) (to think probable: I suspect that she's trying to hide her true feelings; I began to suspect a plot.) podejrzewać2. noun(a person who is thought guilty: There are three possible suspects in this murder case.) podejrzany3. adjective(not trustworthy: I think his statement is suspect.) podejrzany- suspicious
- suspiciously
- suspiciousness -
3 dubious
['djuːbɪəs]adjclaim, reputation wątpliwy; past, company podejrzany* * *['dju:biəs]1) (doubtful: I am dubious about the wisdom of this action.) pełen wątpliwości2) (probably not honest: dubious behaviour.) wątpliwy podejrzany•- dubiety- dubiousness -
4 fishy
['fɪʃɪ]( suspicious) podejrzany* * *1) (of or like a fish: a fishy smell.) rybi2) (odd or suspicious: There's something fishy about that man.) podejrzany -
5 prowler
-
6 shady
['ʃeɪdɪ]adjcienisty; ( fig) podejrzany* * *1) (sheltered or giving shelter from heat or light: a shady tree; a shady corner of the garden.) zacieniony, cienisty2) (dishonest: a shady business.) podejrzany, ciemny -
7 suspicious
[səs'pɪʃəs]adj( suspecting) podejrzliwy; ( causing suspicion) podejrzanyto be suspicious of/about sb/sth — mieć podejrzenia co do kogoś/czegoś
* * *[sə'spiʃəs]1) (having or showing suspicion: I'm always suspicious of men like him; a suspicious glance.) podejrzliwy2) (causing or arousing suspicion: suspicious circumstances.) podejrzany -
8 подозрительный
прил.• nieufny• podejrzliwy* * *dwuznaczny, mętny, ( wzbudzający podejrzenie) podejrzany, podejrzliwy -
9 запідозрений
zapidozrenyjприкм. -
10 verdächtig
-
11 Verdächtige(r)
f, m -n, -npodejrzany m, podejrzana f -
12 Verdächtige(r)
f, m -n, -npodejrzany m, podejrzana f -
13 disreputable
[dɪs'rɛpjutəbl]adj* * *[-'repju-]1) (not respectable, especially in appearance: a disreputable old coat.) podniszczony2) (of bad reputation: He's rather a disreputable character.) mający złą opinię -
14 doubtful
['dautful]adjfact niepewny* * *1) (feeling doubt; uncertain what to think, expect etc: He is doubtful about the future of the school.) sceptyczny2) (able to be doubted; not clear: The outcome is doubtful; a doubtful result.) wątpliwy3) (uncertain but rather unlikely, unhopeful etc: It is doubtful whether this will work; a doubtful improvement.) wątpliwy4) (suspicious: He's rather a doubtful character.) podejrzany -
15 shadiness
noun zacienienie, cienistość, podejrzany charakter -
16 shiftiness
noun podejrzany charakter -
17 shifty
['ʃɪftɪ]adjchytry, przebiegły* * *adjective (looking cunning and dishonest: I don't trust him - he has a very shifty look.) nie budzący zaufania, podejrzany -
18 unsavoury
[ʌn'seɪvərɪ]* * *(very unpleasant or disgusting: I have heard some unsavoury stories about that man.) niesmaczny -
19 álanganin
1 bezstronny2 dwuznaczny3 neutralny4 niejasny5 niepewny6 nijaki7 obojętny8 podejrzany9 wątpliwy10 zerowy -
20 abejotinas
1) niepewny2) niezdecydowany3) podejrzany4) wątpliwy
См. также в других словарях:
podejrzany — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, podejrzanyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego się podejrzewa o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek podejrzany o morderstwo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podejrzany — 1. «taki, na którego padło podejrzenie, posądzony o coś» Ktoś jest podejrzany o kradzież, o zabójstwo. 2. «budzący wątpliwości, podejrzenia; niepewny, wątpliwy» Podejrzany człowiek. Podejrzany hałas, szmer. Podejrzane towarzystwo. Podejrzane… … Słownik języka polskiego
szemrany — podejrzany … Słownik gwary warszawskiej
pranie — 1. pot. Coś wyjdzie, okaże się w praniu «coś sprawdzi się w praktyce, w działaniu»: (...) jak będzie wyglądało rządzenie przez pana premiera (...) to się dopiero okaże w praniu. PR kom 1996. 2. Pranie brudnych pieniędzy «legalizowanie nieuczciwie … Słownik frazeologiczny
świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… … Słownik frazeologiczny
ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… … Słownik języka polskiego
mętny — mętnyni, mętnyniejszy 1. «zawierający męty, zawiesinę, utrudniający dokładne widzenie przedmiotów; nieprzejrzysty» Mętna ciecz, woda, kałuża, rzeka. Mętny płyn, sok. Mętne wino, piwo. Mętna szyba. ◊ Łowić, łapać ryby w mętnej wodzie «wyzyskiwać… … Słownik języka polskiego
nieczysty — nieczystyyści 1. «niezgodny z nakazami obowiązującej w danym środowisku etyki; nieuczciwy, podejrzany; rozwiązły, nieprzyzwoity, nieskromny, bezwstydny» Nieczyste interesy, zamiary. Dorobić się majątku w nieczysty sposób. Nieczyste życie.… … Słownik języka polskiego
niewyraźny — niewyraźnyni 1. «nie mający wyrazistości, nie wyodrębniający się z całości; słabo widoczny, słabo słyszalny, niezbyt zrozumiały, niejasny» Niewyraźny cień. Niewyraźne światło. Niewyraźne głosy. Niewyraźne zarysy czegoś. Niewyraźne sformułowanie.… … Słownik języka polskiego
nora — ż IV, CMs. norze; lm D. nor «podziemna kryjówka zwierzęcia; jama, dziura» Borsucza, lisia, mysia nora. Nora borsuka. Nory wykopane, wygrzebane przez zwierzęta. Myszy gnieżdżące się w norach. ◊ Wykurzyć lisa z nory «zmusić kogoś do opuszczenia… … Słownik języka polskiego
osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… … Słownik języka polskiego