pleciony

См. также в других словарях:

• koszykowy — «pleciony z wikliny, wykonany taką techniką jak koszyk» Koszykowa walizka. Meble koszykowe. ∆ Haft koszykowy «haft polegający na przeplataniu się szeregu ściegów pionowych z poziomymi» ∆ sport. Piłka koszykowa «koszykówka» …   Słownik języka polskiego

• łubianka — ż III, CMs. łubiankance; lm D. łubiankanek «koszyk pleciony z łubu, zwykle na owoce, dziś także pleciony z wiórów, tworzywa sztucznego itp.» Łubianka truskawek …   Słownik języka polskiego

• surowiec — m II, D. surowiecwca; lm M. surowiecwce, D. surowiecwców 1. «materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, stanowiący produkt przemysłu wydobywczego, rolnictwa albo leśnictwa, podlegający dalszej przeróbce na półwyroby… …   Słownik języka polskiego

• sznur — m IV, D. a, Ms. sznururze; lm M. y 1. «cienki powróz, postronek kręcony albo pleciony z nici lub włókien lnu, konopi, bawełny, jedwabiu itp.» Cienki, mocny sznur. Sznur konopny. Sznur do wieszania bielizny. Sznur od rolety. Związać, okręcić coś… …   Słownik języka polskiego

• chodnik — m III, D. a, N. chodnikkiem; lm M. i 1. «przejście dla pieszych, często wyłożone płytami, kamieniami itp.; zwłaszcza: część ulicy po obu stronach jezdni przeznaczona dla ruchu pieszego; trotuar» Asfaltowy, betonowy, brukowany chodnik. Przejść… …   Słownik języka polskiego

• kobiałka — ż III, CMs. kobiałkałce; lm D. kobiałkałek «nieduży koszyk z pałąkiem, pleciony najczęściej z łyka lub z wikliny, zwykle owalny, z półokrągłym dnem» Kobiałka grzybów, truskawek …   Słownik języka polskiego

• nahaj — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «skórzany, pleciony bicz na krótkiej rękojeści; batog, kańczug» Uderzyć konia nahajem. 2. pot. «uderzenie, raz zadane tym biczem» ‹ukr. z tat.› …   Słownik języka polskiego

• opałka — ż III, CMs. opałkałce; lm D. opałkałek 1. reg. «owalny koszyk bez pałąka, pleciony z wikliny, używany w gospodarstwie wiejskim do materiałów sypkich (sieczki, ziarna)» 2. reg. «kobiałka, najczęściej z sitowia lub łyka» ◊ Koszałki opałki… …   Słownik języka polskiego

• pejcz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «krótki pleciony bicz z rączką; szpicruta» Uderzyć konia pejczem. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• pleść — dk XI, plotę, pleciesz, pleć, plótł, plotła, pletli, pleciony 1. «łączyć pasma czegoś, przekładając jedno przez drugie, trzecie itd.; łączyć pręty, listwy itp., przeciągając, przekładając je jedne przez drugie» Pleść warkocz. Pleść kosze z… …   Słownik języka polskiego

• rzemień — m I, D. rzemieńenia; lm M. rzemieńenie, D. rzemieńeni «pas, pasek z grubej skóry» Gruby, twardy, pleciony rzemień. Przepasać się rzemieniem. Walizka przewiązana rzemieniem. Zbić, wysmagać kogoś rzemieniem …   Słownik języka polskiego